Heel veel mensen vinden bidden moeilijk. Ik ook...

Wat een mooie vraag, Avi.Avi schreef:Wordt de manier waarop we bidden beinvloed door ons Godsbeeld?
Heel veel mensen vinden bidden moeilijk. Ik ook...
O ja?sander schreef:Misschien goed om na te gaan wat je moeilijk vindt en waarom.
Je durft je vader toch ook om van alles te vragen? .
Natuurlijk. Je mag aan twee mensen iets vragen: Aan iemand die als een vader voor je is en aan iemand die heel driftig is. Wat voor invloed heeft dat op de manier waarop je hem iets vraagt? Vast een hoop. En zo heeft de manier waarop je met Hem spreekt, Hem dingen vraagt etc. ook te maken met je beeld van Hem. De Geest leert ons te bidden: Abba, Vader.Avi schreef:Wordt de manier waarop we bidden beinvloed door ons Godsbeeld?
Heel veel mensen vinden bidden moeilijk. Ik ook...
Hm ja... ik moet denken aan een liedje van Elly en Rikkert, Rosa. En dan vooral het slot.Avi schreef:O ja?sander schreef:Misschien goed om na te gaan wat je moeilijk vindt en waarom.
Je durft je vader toch ook om van alles te vragen? .een aardse vader kan zo onbetrouwbaar zijn dat de behoeft aan 'vragen' je vergaat. Verder vind ik je posting heel erg mooi.
uh... ik denk dat je iets niet helemaal goed hebt begrepen?Hinde schreef:Vind het persoonlijk een walgelijk grof liedje.
Het voelt erg fout om God de Vader in een liedje te noemen (vergelijken?) met zo'n vader.
Maar goed, meningen verschillen.
.
Nee hoor, 'k ben het helemaal met je eens...Hinde schreef:Ja, dat begrijp ik wel, maar gevoelsmatig is de tegenstelling veel te groot.
Misschien ben ik wat overgevoelig.
Ik denk inderdaad het door je opvoeding komt dat je zo naar dingen kijkt. Zelf ben ik ook opgevoed met waarschuwingen over de muziek van Elly en Rikkert enzo.edele strijdster schreef: Het beeld van God wordt wel
heel goedkoop neergezet in de manier waarop deze mensen hun
teksten maken.
Laat ik een ding zeggen: je bent niet de enige die zich soms zo voelt.raka schreef:Bidden is voor mij juist ook iets, dat ik tegen Iemand kan vertellen wat ik tegen anderen nooit zou willen /kunnen vertellen of vragen. Zo ben ik ook opgevoed, als er dingen zijn die je niet aan een mens kan vragen of vertellen, er is er altijd Een waar je altijd terecht kan. Helaas moet ik eerlijk zeggen ben ik het bidden verleerd, doe ik het niet vaak meer. Ik doe het vooral als ik bang ben of in bepaalde problemen zit. En als het weer helder wordt in je leven dan houd het bidden op en zelfs de dankbaarheid wordt vergeten. Je bidt eigenlijk alleen als je ziek bent, maar of God je wilt bekeren dat stel je liever uit als je 50 bent of zo. Soms voel ik me daar erg schuldig over, vaak ook helemaal niet. Soms ben ik ook te moe (niet lichamelijk) om te bidden. Misschien vinden jullie dit raar en ben ik de enige op het forum hier. En toch zit er een stuk enorme onrust in me, maar ik sus die met soms wereldse dingen en soms zelfs met het lezen van een preek of zo.
Ik weet het allemaal niet meer zo.