Als dat een bewijs voor mijn vraag zou moeten zijn is dit natuurlijk wel een beetje flauw.Het zou de blindgeborene geweest kunnen zijn die getuigt: Een ding weet ik, dat ik blind was en nu zie.
Er is helemaal niets van zijn weg bekend!
groeten
sorry hoor.Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Beste Zeeuw2,
Al eens eerder heb ik aangegevend dat we erg dicht bij elkaar zitten.
Natuurlijk is het niet onhelder wat bijvoorbeeld een Boston schrijft over de levendmaking in relatie tot Christuskennis. Bedenk wel: Comrie (van de actus en habitus) vertaalde Boston en Ds. G.H. Kersten schreef een voorwoord!
Wat ik hiermee wil zeggen: Er was overeensteming tussen deze theologen als het om de wezenlijke zaken gaat. Wat noem ik dan wezenlijk? De noodzakelijke volgtijdelijke beleving van de kennis der ellende en (als Heilige Geest klaar is met de bijlslagen en dat kunnen er 2, 7 of 12 zijn) het kennen van Christus als Verlosser. Dat mannen als Boston het moment van levendmaking bij de Christuskennis leggen, is denk ik onlosmakelijk verbonden met het door jou en velen hier (ook door mij!) onderkende gevaar om buiten Christus rust te geven. Kortom: een pastorale insteek!
Mijn opmerking dat het in de prediking laten samenvallen van beide momenten leidt tot een praktisch remonstrantisme, moet nadrukkelijk in de huidige tijd en actuele discussies worden geplaatst! Anders dat de godgeleerden (in met hen gelukkig nog velen vandaag) die door de verlichting van Gods Geest een eenheid mochten en mogen zien tussen genoemde oudvaders (en ook andere oudvaders en de belijdenisgeschriften) heerst er vandaag een andere geest, die met een rationele benadering oudvaders tegen elkaar uit begint te spelen en Gods knechten beticht van ingewikkeldheid, een schrale prediking of afwijking van de gereformeerde leer.
De kritiek die dergelijke geestelijk blinde figuren uiten leidt wel degelijk tot praktisch remonstrantisme! De nuance bij sommigen van onze oudvaders wordt dan als 'breekijzer' gebruikt om het plaatsmakende werk van de Heilige Geest te ontkennen als noodzakelijk om Christus in waarheid te leren kennen. Ze zeggen nog wel dat God de eerste moet zijn in het leven, maar dat functioneert totaal niet meer. De gelovige mens, daar gaat het om!
Dat is nou levens-gevaarlijk.
ben vandaag goeddeels off.
De clou van de discussie zit 'm denk ik in jouw volgende opmerking:Oorspronkelijk gepost door Adrianus
(..) een andere geest, die met een rationele benadering oudvaders tegen elkaar uit begint te spelen en Gods knechten beticht van ingewikkeldheid, een schrale prediking of afwijking van de gereformeerde leer.
(..) geestelijk blinde figuren (..)
De conclusie m.b.t. praktisch remonstrantisme is dus een volledig subjectieve conclusie van jouw zijde. Je maakt onderscheid tussen Boston en de personen in de discussies van deze tijd (hier op OSW en ongetwijfeld de boeken van de laatste tijd), waarbij ik me afvraag waar jij het onderscheidend vermogen vandaan haalt?! Gezien het feit dat je het verschil niet kan onderbouwen (het is alleen jouw onderbuikgevoel?) is jouw beschuldiging van praktisch remonstrantisme niet relevant voor deze discussie en kunnen we concluderen dat, terwijl ds Kersten Boston in zijn waarde hield, je bij deze afwijkt van de lijn van jouw geliefde geestelijk voorvader ds GH Kersten.Mijn opmerking dat het in de prediking laten samenvallen van beide momenten leidt tot een praktisch remonstrantisme, moet nadrukkelijk in de huidige tijd en actuele discussies worden geplaatst!