Gods liefde

[mayflower]

Blijkbaar zijn er ook genoeg gereformeerde theologen die niet een algemene liefde voor alle mensen geloven:

George Gillespie (1613-1649), Scottish Presbyterian Commissioner to the Westminster Assembly: “I cannot understand how there can be such a universal love of God to mankind as is maintained [by some]. Those that will say it must needs deny the absolute reprobation; then a love to those whom God hath absolutely reprobated both from salvation and the means of salvation” (cited in David Blunt, “Debate on Redemption at the Westminster Assembly,” British Reformed Journal [January-March, 1996], no. 13, p. 8

John Kennedy of Dingwall (1813-1847): "Nor is it by concluding that because God is love, therefore He loveth all, that you can have before you the view of His character presented in the text. Beware of being content with a hope that springs from believing in a love of God apart from His Christ, and outside of the shelter of the cross. It may relieve you of a superficial fear. It may excite a feeling of joy and gratitude in your heart. It may beget in you what you may regard as love to God. This love, too, may be the mainspring of very active movements in the bustle of external service; but it leaves you, after all, away from God, ignoring His majesty and holiness, dispensing with His Christ, and enjoying a peace that has been secured by a cheating, instead of a purging, of your conscience. The time was when men openly preached an uncovenanted mercy as the resort of sinners, and laid the smoothness of that doctrine on the sores of the anxious. 'Universal love,' in these days in which evangelism is in fashion, is but another form in which the same 'deceit' is presented to the awakened. This is something from which an unrenewed man can take comfort. It is a pillow on which an alien can lay his head, and be at peace far off from God. It keeps out of view the necessity of vital union to Christ, and of turning unto God; and the hope which it inspires can be attained without felt dependence on the sovereign grace, and without submitting to the renewing work of God the Holy Ghost. 'God is love;' but when you hear this you are not told what must imply the declaration that He loves all, and that, therefore, He loves you. This tells us what He is, as revealed to us in the cross, and what all who come to Him through Christ will find Him to be. It is on this that faith has to operate. You have no right to regard that love, which is commended in the death of His Son, as embracing you if you have not yet believed. It is only with the character, not at all with the purpose, of God that you have in the first instance to do. What right have you to say that He loves all? Have you seen into the heart of God that you should say He loves you, until you have reached, as a sinner, through faith, the bosom of His love in Christ? 'But may I not think of God loving sinners without ascribing to Him any purpose to save?' God loving a sinner without a purpose to save him! The thing is inconceivable. I would reproach a fellow-sinner if I so conceived of his love. Love to one utterly ruined, and that love commanding resources that are sufficient for salvation, and yet no purpose to use them! Let not men so blaspheme the love of God. 'But may I not conceive of God as loving men to the effect of providing salvation, and to the effect of purchasing redemption for them, without this being followed out to the result of His purpose taking actual effect in their salvation?' No, verily. For the love of God is one, as the love of the Three in One. The one love of the One God is the love of the Father, Son, and Holy Ghost. If that love generated in the person of the Father a purpose to provide, and in the person of the Son a purpose to redeem, it must have generated in the person of the Holy Ghost a purpose to apply. You cannot assign one set of objects to it, as the love of the Father, and a different set of objects to it, as 'the love of the Spirit.' And there can be no unaccomplished purpose of Jehovah. 'My counsel shall stand,' saith the Lord, 'and I will do all my pleasure.' 'The world,' which the Father loved and the Son redeemed, shall by the Spirit be convinced 'of sin, righteousness, and judgment,' and thus the Father’s pleasure shall prosper, and the Son’s 'travail' be rewarded, through the efficient grace of God the Holy Ghost" ("The Pleasure and Displeasure of God;" Eze. 33:11).

A. W. Pink (1886-1952): "‘Thou hatest all workers of iniquity’—not merely the works of iniquity. Here, then, is a flat repudiation of present teaching that, God hates sin but loves the sinner; Scripture says, ‘Thou hatest all workers of iniquity’ (Ps. 5:5)! ‘God is angry with the wicked every day.’ ‘He that believeth not the Son shall not see life, but the wrath of God’—not ‘shall abide,’ but even now—‘abideth on him’ (Ps. 5:5; 8:11; John 3:36). Can God ‘love’ the one on whom His ‘wrath’ abides? Again; is it not evident that the words ‘The love of God which is in Christ Jesus’ (Rom. 8:39) mark a limitation, both in the sphere and objects of His love? Again; is it not plain from the words ‘Jacob have I loved, but Esau have I hated’ (Rom. 9:13) that God does not love everybody? ... Is it conceivable that God will love the damned in the Lake of Fire? Yet, if He loves them now He will do so then, seeing that His love knows no change—He is ‘without variableness or shadow of turning!’" (The Sovereignty of God, p. 248).

Louis F. DeBoer: "The Scriptural position is that God hates sinners and intends to put them in hell where the smoke of their torment will ascend for all eternity. The only sinners that a Holy God can love are his elect in Jesus Christ who are clothed with his righteousness and cleansed by his blood" (Hymns, Heretics and History, p. 119).

Donald S. Fortner: "The Christ of modern, freewill, works religion loves everyone in the universe and wants to save them. We are told that Christ loves all men alike, desires the salvation of all men alike, and is gracious to all men alike. That makes the love, will, and grace of Christ helpless and useless. But that language cannot be applied to the Christ of the Bible. The true Christ, the Christ of the Bible, the saving Christ loves his people, wills and prays for the salvation of his people, and is gracious to his people, the people unconditionally chosen unto salvation from eternity, whom he came to save (Ps. 5:5; 7:11; 11:5; Matt. 1:21; 11:27; John 10:16; 17:9-10; Acts 13:48; Rom. 9:21-24; Eph. 1:3-6)."

Jerome Zanchius (1516-1590): "When hatred is ascribed to God, it implies (1) a negation of benevolence, or a resolution not to have mercy on such and such men, nor to endue them with any of those graces which stand connected with eternal life. So, ‘Esau have I hated’ (Rom. 9), i.e., ‘I did, from all eternity, determine within Myself not to have mercy on him.’ The sole cause of which awful negation is not merely the unworthiness of the persons hated, but the sovereignty and freedom of the Divine will. (2) It denotes displeasure and dislike, for sinners who are not interested in Christ cannot but be infinitely displeasing to and loathsome in the sight of eternal purity. (3) It signifies a positive will to punish and destroy the reprobate for their sins, of which will, the infliction of misery upon them hereafter, is but the necessary effect and actual execution" (Absolute Predestination, p. 44).

Martyn McGeown: Some may wonder, if God does not love everybody, why the Bible uses universal language such as the Lord is "not willing that any should perish" (II Peter 3:9) or "whosoever shall call upon the name of the Lord shall be saved" (Rom. 10:13). Such objections disregard context and show ignorance of language. We often use universal language. When the teacher asks, "Has everybody got a pen?" he only means his class. When a father says, "Everybody get into the car," he refers only to his own family. Consider Matthew 10:22 ("ye shall be hated of all men"), John 3:26 ("all men come to him"), Acts 19:19 ("they burned [their books] before all men") and Romans 16:19 ("your obedience is come abroad unto all men"). In these Scriptures, "all men" cannot be taken to mean the entire human race. Similarly, whosoever means "all those who ..." It does not mean everybody. "Whosoever believeth" (John 3:16) means all those who believe, or "all believers."

II Peter 3:9 is written as an answer to scoffers and to give comfort concerning the perceived delay of the return of Christ. The Lord has not returned because God is longsuffering to "usward." God is not longsuffering towards everybody. God does not want His people ("us") to perish, and since the "longsuffering of God is salvation" (II Peter 3:15) all those towards whom God is longsuffering shall be saved.

Similarly, "whosoever [all those who] shall call upon the name of the Lord shall be saved" (Rom. 10:13), does not mean that everybody can or shall call upon the name of the Lord. The Word of God teaches that sinners hate God (Rom. 8:7) and will not call on His name. Isaiah laments "there is none that calleth upon thy [i.e., God's] name" (Isa. 64:7) and Paul writes, "there is none that seeketh after God" (Rom. 3:11). That some call upon God is the work of God's Spirit, who graciously gives faith and repentance unto some (Acts 11:18; Eph. 2:8; Phil. 1:29) but blinds and hardens others (Josh. 11:20; Matt. 11:25; John 12:40; Rom. 9:18).

[jvdg]

....er is geen verschil in Gods verborgen en Zijn geopenbaarde wil, dus dat is geen argument.

Nee, daar is idd geen verschil, maar wij hebben alleen te maken met Zijn geopenbaarde wil, en wel in Gods Woord.
Daar moeten wij alles op richten.

[Zonderling]

Blijkbaar zijn er ook genoeg gereformeerde theologen die niet een algemene liefde voor alle mensen geloven:

Mayflower, ik pleit niet voor de term 'algemene liefde voor alle mensen'.

Maar er is wel een nodiging van het Evangelie / tot Christus aan alle mensen die het Evangelie horen. Hoe we deze nodiging verder dan ook willen omschrijven of verklaren. Deze algemene nodiging tot Christus mag niet worden ontkend en dat doen de door jou genoemde schrijvers ook niet. George Gillespie b.v. was lid van de Westminster Synode en in de Westminster Confessie vinden we wel degelijk deze nodiging terug.

B.v. Westminster Confessie VII.3:

... het genadeverbond... waarin Hij aan zondaren uit vrije genade het leven en de zaligheid aanbiedt door Jezus Christus, terwijl Hij van hen het geloof in Hem eist opdat zij zalig mogen worden...

Deze nodiging was volgens de Westminster godgeleerden dus geheel Gereformeerd.

Ook de andere godgeleerden die je noemt, hebben bij mijn weten deze algemene nodiging van het Evangelie niet ontkend. (Dat is nog iets anders dan het spreken van een algemene liefde.)

Van John Kennedy die je noemt, heb ik 7 of 8 preken gelezen en ik weet zeker dat bij hem de algemene nodiging van het Evangelie (aan alle hoorders) te vinden is. Zo nodig kan ik dat nog wel opzoeken ook.

[Zonderling]

....er is geen verschil in Gods verborgen en Zijn geopenbaarde wil, dus dat is geen argument.

Er is geen tegenstrijdigheid, maar er is wel onderscheid.
Alleen al dit: Gods verborgen wil of raad is ons onbekend, terwijl Zijn geopenbaarde wil ons wél bekend is.

God zegt tot allen: Bekeert u! Terwijl volgens Zijn raad slechts sómmigen bekeerd worden.
Zo zegt God eveneens tot allen: Neem Christus aan als uw Zaligmaker en uw zonden zullen vergeven zijn. Kom tot Hem! Terwijl volgens Zijn raad slechts sommigen Christus zullen aannemen en hun zonden vergeven worden. Hoewel velen genodigd worden, zullen slechts weinigen komen.

"Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren."
(Deze laatste tekst is eigenlijk al voldoende in deze hele discussie.)

En in Psalm 2: "Kust den Zoon".

Z.

[Jongere]

Maar ja, dat was maar een gelijkenis.

Een prachtige gelijkenis, ja.

Ook vrij hypocriet van die heer dat hij zo toornig werd terwijl hij eigenlijk helemaal niet die onwilligen had uitverkoren voor zijn maal.

Ik hoop niet dat je dit serieus meent.
Als Paulus over de uitverkiezing heeft gesproken brengt hij zelf de - zo menselijke - vraag naar voren: wat klaagt God dan nog? (Dan = als de zaken er zo voorstaan) Want wie heeft Zijn wil te wederstaan? Bekende vraag, nietwaar? Lees ook het antwoord eens in Romeinen 9. Daar zie je dit: als we met de verborgen raad van God willen gaan redetwisten is er maar één antwoord mogelijk: o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt?
In de gelijkenis die je aanhaalde leer je de andere kant. Gods verwijt zal nooit zijn eigen uitverkiezing of verwerping zijn. Maar het verwerpen van zijn nodiging. Dit zou ons te denken moeten zetten. Maar zie een gelijkenis als deze nooit los van de geloofsleer zoals je die in o.a. Rom. 9 leert.

[protje]

Maar ja, dat was maar een gelijkenis.

Een prachtige gelijkenis, ja.

Ook vrij hypocriet van die heer dat hij zo toornig werd terwijl hij eigenlijk helemaal niet die onwilligen had uitverkoren voor zijn maal.

Ik hoop niet dat je dit serieus meent.
.

Uiteraard niet! Ik ben het in dit onderwerp volledig met jou eens! Maar zo'n uitspraak zou wel het gevolg zijn als je, zoals sommigen hierboven, alle nodigingen uit de bijbel bombardeerd met de uitverkiezingsteksten!

[Jongere]

Gelukkig. Het probleem zijn ook niet zozeer die uitverkiezingsteksten. Maar je moet altijd evenwichtig blijven in je bijbellezen en dat gebeurt inderdaad helaas niet altijd.

[protje]

ds. Vreugdenhil (GG) zei altijd: Uitverkiezingsteksten staan op de achterkant van de enge poort.
Pas als door die poort bent, en je je afvraagt: Wat doe ik hier? Mag ik hier wel zijn? Mag ik hier wel blijven? Is het wel echt?
Dan mag je achterom kijken en zie je die teksten.
Maar vóór de enge poort heb je er niks mee te maken. Daar klinkt alleen: Kom! Bekeert u, want waarom zoudt gij sterven?

[Alexander CD]

Uit jullie reacties Memento, Jongere en Zonderling blijkt dat jullie zowel de tekst (Ez.33 vs) noch mijn antwoord begrijpen.
Ik zal de tekst nog eens uitleggen.
11.

Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere Heere, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?

De tekst is ethisch. De vraag is: Hoe moeten we dan leven als het zo is dat we ten onder gaan in onze zonden?
God wil vergeven wanneer de Goddeloze zich bekeert.
Het gaat hier niet over de uitverkiezing, we zouden de tekst geweld aandoen als we voor goddeloze, Goddeloze (als verworpene)* of goddeloze-bekeerde in zouden vullen
Het Goddelijk gebod komt niet alleen tot de uitverkorenen maar ook tot de verworpenen, naar beide als rationele en morele wezens.
In de tekst is geen universeel, welgemeend aanbod te vinden.
Wanneer je de tekst goed bekijkt dan merk je 1) God verteld iets over Zichzelf, Hij heeft geen lust in de dood van de zondaar, maar veel meer dat ze zich bekeren en leven.
2) God zegt dit met een eed, “zo waar als Ik leef”.
3) op basis van deze eed openbaart God waar Hij een welbehagen in heeft als Hij komt tot het huis Israel (en de kerk) met het gebod en de roep om zich te bekeren.
Als God er dan waarlijk een welbehagen in heeft dat de Goddeloze zich bekeert. Waarom zou hij dan sterven? Alleen omdat ze God haten en de goddeloosheid liefhebben.
Hier staat niet dat God al de goddelozen liefheeft en hen allen wil redden.
Voor de duidelijkheid zal ik onderscheid maken tussen de goddeloze die zich bekeert en de goddeloze die zich niet bekeert.
In de tekst zelf is genoeg grond voor dit onderscheid.
Jullie kunnen de tekst ook niet lezen als “ Ik heb geen lust in de dood van de goddeloze of hij zich nu bekeert of niet, maar zo lezen jullie de tekst wel hoewel dit dwars op de waarheid van de bijbel staat
Maar God wil gerechtigheid en daardoor gaat de goddeloze naar het eeuwig verderf .
Ten tweede als je zegt dat de goddelozen uit het eerste deel van de tekst alle goddelozen zijn zonder onderscheidt, dan doe je geen recht aan de tekst.
In het eerste gedeelte van de tekst zegt de Heere dat Hij geen lust heeft in het tweede gedeelte van de tekst.
In het tweede gedeelte van de tekst zegt de Heere dat Hij lust heeft in bekering en leven, Hij heeft dus alleen lust in de Goddeloze die zich bekeert.
Bekering en leven zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En hieruit volgt dat de Goddeloze die zich niet bekeert buiten het eerste deel van de tekst staat!Dus we mogen de tekst zo lezen; Ik heb geen lust in dat de goddeloze zich niet bekeert en sterft, maar dat hij zich bekeert en leeft.
Wie zich niet bekeert zal zeker de eeuwige dood sterven, en God heeft lust in zijn dood als straf op de zonde en als manifestatie van Zijn gerechtigheid.

• Zo leggen jullie het uit



Dat jullie dit van kinds af zo geleerd hebben wil nog niet zeggen dat dit gereformeerd is.

W. a Brakel moest ook niks hebben van het welgemeend aanbod.
À Brakel proceeds to demonstrate how God is really sincere in his calling, even though he does not intend the salvation of the reprobate. God calls all to salvation, and he intends to give salvation to all who believe. But faith and repentance are divine gifts that he only bestows to those whom he wills to save. God leaves the rest to themselves; these are unwilling, and, by their own fault, unable to fulfill the condition of faith. Because God has foreknowledge of this, and since he has decreed not to give them faith, "he therefore also cannot have their salvation in view."42 God does not act deceitfully, however, since he sincerely obligates them and sincerely reveals the conditions of salvation to them. His main end is their condemnation. Nor could à Brakel be any clearer when he says, "He did not purpose to save them."43 It should be quite clear that à Brakel does not believe that the external call of God constitutes an offer of salvation to the reprobate.
Ook Calvijn niet:
Calvin's lectures on Ezekiel extend only through chapter 20; but in his Institutes he does comment significantly on Ezekiel 33:11, in the context of election and reprobation. Opponents of these doctrines object that if God really takes no pleasure in the death of the wicked, then he would make it possible for all to repent. Calvin responds that "this passage is violently twisted if the will of God, mentioned by the prophet, is opposed to his eternal plan, by which he has distinguished the elect from the reprobate."71 Here again we see the contrast between the will of the precept and the will of the decree. The prophet's truemeaning, Calvin continues, "is that he would bring the hope of pardon to the penitent only. The gist of it is that God is without doubt ready to forgive, as soon as the sinner is converted. Therefore, insofar as God wills the sinner's repentance, he does not will his death."72 The proposition that God wills the salvation of all must be qualified. According to his preceptive will, God reveals what is required of persons if they are to receive forgiveness. But God in his eternal counsel wills only to bestow the grace required for repentance on the elect.

[Zonderling]

Alexander CD,

Voor alle duidelijkheid: Ik heb absoluut nooit de terminologie gebruikt dat God alle zondaars liefheeft en hen allen wil redden. Dat moet je mij dus niet toeschrijven.

Maar sta mij toe dat ik eerst even twee vragen stel aan jou:

1. Ben je het ermee eens dat door de prediking van het Evangelie verloren zondaars genodigd worden?
2. Zo ja, komt deze nodiging tot alle hoorders van het Evangelie - ook hen die zich niet zúllen bekeren - of niet?

Wanneer je beide vragen bevestigend kan beantwoorden, gaat ons meningsverschil misschien minder diep dan ik eerst dacht.

Z.

[Wilhelm]

W. a Brakel moest ook niks hebben van het welgemeend aanbod.
.

Dit heeft hij iig ook geschreven :

Brakel :
Nu komt in bedenking: Of God ook roept allen, die onder de bediening des Evangelies zijn, en niet zalig worden, dan of God alleen de uitverkorenen roept? Ik antwoord: God roept allen en een ieder, die onder de bediening des Evangelies leven. Dit dient wel opgemerkt, opdat men vrijmoedigheid heeft om Christus aan te nemen. 't welk men niet zou doen, indien 't Evangelie niet aangeboden werd, en opdat men erkent de rechtvaardigheid Gods in 't straffen van degenen, die op zo groot een zaligheid geen acht geven, en het Evangelie niet gehoorzaam zijn.
Opdat een iegelijk van deze zaak overtuigd worde, zo merkt:

1. Vergelijkt u met de wilde Indianen, die noch Christus, noch zaligheid kennen. Ziet u niet dat God aan u wat anders doet dan aan hen? Zoudt u met hun staat wel willen wisselen? Waarom niet? Is 't niet omdat hier meerder hoop is om zalig te worden als daar? Zal niet de verdoemenis degenen, die onder de bediening geleefd hebben, en onbekeerd gebleven zijn, zwaarder zijn dan van de woeste heidenen? En waarom toch, indien de zaligheid hun niet was aangeboden geweest? Waaruit dan blijkt, dat zij allen geroepen worden, die het Evangelie horen.

2. Een ieder, die onder de bediening is, hoort de stem van den leraar, lerende, vermanende en bestraffende, zo geschiedt het aan hem, die het hoort; en de leraar is een dienaar van Christus en uitdeler der verborgenheden Gods, 1 Kor. 4:1. Gezanten van Christus' wege, 2 Kor. 5:20. Zodat die hen hoort, die hoort Christus, en die hen verwerpt, die verwerpt Hem, Luk. 10:16. Hierbij, u hoort de eigene woorden Gods in de Schrift vervat; dewijl dan een ieder de stem der leraren en de woorden Gods in zijne oren hoort klinken, zo worden al die zaken tot hem gesproken, en hij wordt door het Evangelie geroepen.

3. De Schrift zegt duidelijk dat velen, die verloren gaan, geroepen waren:
Matth. 20:16 ... velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.
Luk. 14:16 18... . hij noodde er velen En hij zond zijn dienstknecht uit... om te zeggen: Komt, want alle dingen zijn nu gereed, en zij begonnen allen zich eendrachtelijk te ontschuldigen.
Matth. 22:3. En zond zijne dienstknechten uit om de genooden ter bruiloft te roepen; en zij wilden niet komen.
Was de gast zonder bruiloftskleed niet genodigd? Ja hij toch, dat was zijn misdaad niet dat hij kwam. maar dat hij niet recht kwam, zonder bruiloftskleed. Zo is het klaar dat een iegelijk, die onder de bediening is, tot Christus geroepen en genodigd wordt.

4. Daar is ene algemene uitroep tot allen, zonder enige bepaling. Die dorst heeft, die geen geld heeft, die wil, Jes. 55:1,2; Joh. 7:37; Openb. 22:17. Die niet wil, die geen dorst heeft, die late het; 't komt uit hem en 't zal op hem aankomen, hij was genodigd, hij hoorde die algemene stem.

5. Velen verstoten het Evangelie, dies was het hun aangeboden, want dat niet aangeboden wordt, kan men niet verstoten:
Hand. 13:46. ...Het was nodig dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou worden; doch nademaal u hetzelve verstoot, enz.
Velen zijn het Evangelie ongehoorzaam. 2 Thess. 1:8. En zijn den Zoon ongehoorzaam, Joh. 3:36. Dies werd hun Christus aangeboden, en hun werd gelast in Christus te geloven.

6. De vermaning tot bekering en geloof worden bij elkander gevoegd: dat de vermaning tot bekering een ieder raakt, zal niemand in twijfel trekken, zo zal hij dan ook erkennen moeten dat de vermaning tot geloof een ieder raakt, want zij staan in gelijke graad:
Mark. 1:15. ...bekeert u, en gelooft het Evangelie.

7. 't Ongeloof is een schrikkelijke zonde, ja zulk een zonde, dat hij God als een leugenaar acht:
1 Joh. 5:10 ...die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij niet geloofd heeft de getuigenis, die God getuigd heeft van Zijn Zoon.
Joh. 16:8,9. En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde... omdat zij in Mij niet geloven.
Indien Christus aan de ongelovig blijvende niet aangeboden werd, zo ging het hem niet aan, hij had er niet mede te doen, 't was hem geen zonde, dat hij niet geloofde; maar nu het hem een zonde is, dat is een klaar blijk dat het hem aangeboden was.

8. Dewijl de ongelovigen een schrikkelijk oordeel te verwachten hebben, zo wordt het hun voorzeker aangeboden, en voorzeker zij waren geroepen. Ziet dit:
2 Thess. 1:8. Met vlammend vuur wrake doende over degenen ... die het Evangelie van onze Heere Jezus Christus niet gehoorzaam zijn.
Joh. 15:22 Indien Ik niet gekomen ware, en tot hen gesproken had, zij hadden geen zonde; maar nu hebben zij geen voorwendsel voor hun zonde.
Indien allen, die onder de bediening des Evangelies zijn, niet geroepen waren, en Christus hun niet aangeboden werd, hoe kunnen ze dan daarom gestraft worden, en hoe kan dan hun verdoemenis zwaarder zijn? Maar dewijl zij om het Evangelie niet te gehoorzamen gestraft, en zwaarder dan anderen gestraft worden, zo was het hun aangeboden.

Dewijl nu Christus allen, die onder de bediening zijn, aangeboden wordt, zo mag niet alleen een iegelijk komen, en niemand behoeft achter te blijven, uit vreze of hij wel geroepen wordt, maar een iegelijk moet tot Christus komen, en Hem aannemen, om door Hem gerechtvaardigd, geheiligd, bewaard en verheerlijkt te worden. Dit moet men niet opvatten, alsof een iegelijk verplicht ware te geloven, dat Christus voor hém gestorven en zijn Zaligmaker was, dat zij verre, dat is het geloof niet. 't Geloof is niet de verzekering, die is een gevolg van 't geloof; maar 't bestaat in de uitgang uit zichzelf van een verlegene over zijn ellendige staat, en van een begerige ziel naar verzoening, vrede, heiligheid en heerlijkheid; en in het overgaan in Christus, en in het aannemen van Hem, die Zichzelf aanbiedt, en een ieder tot Zich roept en nodigt, met belofte, dat die komen, niet uitgeworpen zullen worden; en in het verlaten van zijn ziel op Hem, als de almachtige, waarachtige en getrouwe Zaligmaker.
Als iemand nu in de oefening van die daden levendig is, en die waarlijk in zich bevindt, dan volgt eerst de verzekering dat Jezus voor hem gestorven is. Die onder de bediening leeft, is verplicht om in Christus te geloven, maar niet om te geloven, en zich verzekerd te houden dat Christus voor hem gestorven is; want dan zou iemand leugen kunnen geloven, daar toch het geloof niet dan waarheid voor een voorwerp hebben kan.
Brakel Redelijke Godsdienst Boek 1 Hfst 30 blz 700-701.

[Alexander CD]

Alexander CD,

Voor alle duidelijkheid: Ik heb absoluut nooit de terminologie gebruikt dat God alle zondaars liefheeft en hen allen wil redden. Dat moet je mij dus niet toeschrijven.

Maar sta mij toe dat ik eerst even twee vragen stel aan jou:

1. Ben je het ermee eens dat door de prediking van het Evangelie verloren zondaars genodigd worden?
2. Zo ja, komt deze nodiging tot alle hoorders van het Evangelie - ook hen die zich niet zúllen bekeren - of niet?

Wanneer je beide vragen bevestigend kan beantwoorden, gaat ons meningsverschil misschien minder diep dan ik eerst dacht.

Z.

Je bent toch voor het welgemeend aanbod, dat houdt toch in dat God iedereen die het maar hoort welgemeend redding aanbiedt en tot Hem nodigt? Dat is toch de betekenis van welgemeend?
Met nummer 1 kan ik het eens zijn.
over nr 2 ben ik duidelijk genoeg geweest.

Jullie kunnen de tekst ook niet lezen als “ Ik heb geen lust in de dood van de goddeloze of hij zich nu bekeert of niet,

dat staat er niet en daarom is het ook niet zo, alleen het gebod om God te gehoorzamen komt maar geen liefdevolle uitnodiging.

Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren."
(Deze laatste tekst is eigenlijk al voldoende in deze hele discussie.)

Hier ben ik het met je eens, maar geef er een totaal andere betekenis aan.
Want toon mijn eens aan dat het roepen welgemeend is, zo dat God wil dat alle zondaren zaligworden.

Mijn mening is dat het welgemeend aanbod een ernstige dwaling is in de hedendaagse gereformeerde gezindte, die als oorzaak heeft dat kerkmensen geen zekerheid van hun geloof hebben.
En door dit aanbod wordt de nadruk in de prediking verkeerd gelegd.

[memento]

AlexanderCD, ik weet niet van wie je Engels-talige citaat is, maar de weergave van Calvijn daarin is absoluut onjuist. Calvijn haalt juist het onderscheid geopenbaarde / verborgen wil van God aan, om daarmee de tekst onverkort te laten staan, in al haar aanbiedende rijkdom. God biedt allen (die het woord horen) zijn gunst aan (geopenbaarde wil), en zij die uitverkoren zijn geven daar door een weg van bekering en geloof gehoor aan (verborgen wil).

Jullie kunnen de tekst ook niet lezen als “ Ik heb geen lust in de dood van de goddeloze of hij zich nu bekeert of niet, maar zo lezen jullie de tekst wel hoewel dit dwars op de waarheid van de bijbel staat

Dit stel ik ook helemaal niet. Ik stel: Ik heb geen lust in de dood van de goddeloze, DAAROM wil Ik dat hij zich bekeerd.

Gods liefde wil altijd bekering, omdat slechts in een weg van bekering alles weer goed kan worden tussen God en de mens.

Vergelijk het met een gezin, waarin een kind na flinke ruzie met zijn ouders is weggelopen. Zijn ouders zijn enerzijds boos op dat kind, en eisen gerechtigheid, namelijk dat hij berouw toont (waardoor vergeving en herstel van de relatie mogelijk is). Anderzijds houden de ouders nog steeds van het kind, en hopen ze werkelijk gemeend dat het terug zal komen. Zo ook God. God is krachtens de schepping ons aller Vader. Een Vader die vertoornd op ons is, vanwege onze zonde. Maar ook een Vader die ons, als Zijn schepsel, liefheeft, en wil dat wij berouw krijgen en ons bekeren, opdat wij weer aan ons doel beantwoorden zullen.

Dogmatisch gezegd: God heeft de mens niet lief omdat hij bekeerd zal worden, maar omdat Hij de mens liefheeft roept Hij hem op zich te bekeren.

[jvdg]

..... God heeft de mens niet lief omdat hij bekeerd zal worden, maar omdat Hij de mens liefheeft roept Hij hem op zich te bekeren.

Dat is een eeuwige waarheid....

[Jongere]

Volledig eens met memento. Dat verklaart ook de bekende tekst uit Petrus, die blijkbaar heel veel te maken heeft met de tekst in Ezechiël: God vertraagt de belofte van Zijn komst nog. Want alzo lief heeft Hij Zijn schepping gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft. Het is dezelfde God die de hele dag Zijn armen uitgebreid houdt naar zondaren en het toeroept: Ziet, hier ben Ik, ziet, hier ben Ik. Dezelfde God die zoveel nodigingen vergezeld laat gaan met een rijke belofte: Keert weder, gij afkerige kinderen! Ik zal uw afkeringen genezen.

De opperste Wijsheid roept overluid daarbuiten; Zij verheft Haar stem op de straten.
Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten spreekt Zij Haar redenen in de stad;
Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten?
Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.

Maar diezelfde God zal lachen over het verderf van een ieder die Zijn nodiging onbeantwoord zal laten. Hij zal lachen over elke dwaas die zo'n heerlijk evangelie niet gaarne aannam:
Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte;
En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt;
Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt.
Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;
Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;

Hoe zullen wij ontvlieden, indien wij op zo grote zaligheid geen acht nemen?

Hoeveel te zwaarder straf, meent gij, zal hij waardig geacht worden, die den Zoon van God vertreden heeft, en het bloed des testaments onrein geacht heeft, waardoor hij geheiligd was, en den Geest der genade smaadheid heeft aangedaan?
Want wij kennen Hem, Die gezegd heeft: Mijn is de wraak, Ik zal het vergelden, spreekt de Heere. En wederom: De Heere zal Zijn volk oordelen.
Vreselijk is het te vallen in de handen des levenden Gods.