Waar is mijn kind? Nav boek ds MA Kempeneers

[Zonderling]

Nogmaals, deze teksten zeggen uitsluitend dat het kind in het verbond opgenomen is, níét dat het dus zalig zal worden als het jong sterft.

Dan kun je je afvragen wat voor jou het verbond inhoudt. Het is kennelijk louter iets uitwendigs.

Ik kan de vraag terugleggen bij jou: betekent in het verbond zijn, dan je dan ook zalig wordt? Dus: als de stokbewaarder tot geloof komt, worden al degenen die bij hem horen, zalig?

Ik erken direct dat er een spanningsveld is wat we niet geheel kunnen oplossen.

Het lijkt mij echter goed om vast te houden aan de stelling dat zij die het niet door ongeloof verwerpen, zalig worden (dit was ook de opvatting van de Statenvertalers, zie kanttekening Lukas 19:9). En daaraan toevoegend dat allen het van nature door ongeloof verwerpen en alleen zalig kunnen worden door een persoonlijk geloof en wedergeboorte. Maar van de jonge kinderen kan niet worden gezegd dat zij de belofte in ongeloof verwerpen en mogen de gelovige ouders de troost hebben dat zij zalig zijn vanwege het verbond.

Het verbond is de tóezegging van God dat Hij onze God wil zijn. Wanneer de ouders gelovigen zijn, hebben zij zich deze beloften toegeëigend. En dan zowel voor zichzelf als voor hun onmondige kinderen.

[Afgewezen]

Nogmaals, deze teksten zeggen uitsluitend dat het kind in het verbond opgenomen is, níét dat het dus zalig zal worden als het jong sterft.

Dan kun je je afvragen wat voor jou het verbond inhoudt. Het is kennelijk louter iets uitwendigs.

Ik kan de vraag terugleggen bij jou: betekent in het verbond zijn, dan je dan ook zalig wordt? Dus: als de stokbewaarder tot geloof komt, worden al degenen die bij hem horen, zalig?

Ik erken direct dat er een spanningsveld is wat we niet geheel kunnen oplossen.

Het lijkt mij echter goed om vast te houden aan de stelling dat zij die het niet door ongeloof verwerpen, zalig worden (dit was ook de opvatting van de Statenvertalers, zie kanttekening Lukas 19:9). En daaraan toevoegend dat allen het van nature door ongeloof verwerpen en alleen zalig kunnen worden door een persoonlijk geloof en wedergeboorte. Maar van de jonge kinderen kan niet worden gezegd dat zij de belofte in ongeloof verwerpen en mogen de gelovige ouders de troost hebben dat zij zalig zijn vanwege het verbond.

Het verbond is de tóezegging van God dat Hij onze God wil zijn. Wanneer de ouders gelovigen zijn, hebben zij zich deze beloften toegeëigend. En dan zowel voor zichzelf als voor hun onmondige kinderen.

Het is dus precies wat ds. Schot ook zegt: de Bijbel geeft hier niet écht uitsluitsel over.

[Zonderling]

Het is dus precies wat ds. Schot ook zegt: de Bijbel geeft hier niet écht uitsluitsel over.

Maar de ervaring der gelovigen wel, naar ik meen. En dan zijn genoemde Bijbelteksten tot vertroosting.
Ik geloof niet dat één ware gelovige ongetroost hoeft te blijven wanneer hij zich in nood en droefheid tot God wendde in de vraag wat van zijn overleden zeer jonge kind geworden is.
En dat vanwege het verbond wat een ware toezegging is van God tot de gelovigen voor henzelf én hun kinderen.
En dan mag dat ook beleden worden in de belijdenis van de kerk zoals in de D.L. gebeurd is.

(En dan is het te betreuren dat ds. Schot deze belijdenis anders wil lezen.)

[Erasmiaan]

M.i. is het verschil met de Dopersen anders van aard. Sommige Dopersen leerden dat openbaringen door de Geest gezaghebbend zijn, óók voor anderen. Sommigen beriepen zich op openbaringen en wilden dat anderen hen daarin volgden. Daarin dwaalden zij. Maar dat er openbaringen c.q. toepassingen zijn die persoonlijk en krachtig zijn en voor degenen die ze ontvangen, geheel nieuw, is iets anders. Daarin dwaalden zij niet.

Maar dáár ging het in het voorbeeld van ds. Schot ook om. Meneer X (niet de vader van het kind) krijgt een psalmversje terwijl hij naar de klok kijkt, op basis waarvan de ds. en de ouders moeten concluderen dat het kind zalig is. In dit geval wordt de ervaring van die man als gezaghebbend gehanteerd tegenover de ds. en de ouders.

Stel nu dat een broer van het overleden kind had gezegd: dat kan meneer X wel beweren, maar voor mij is het niet overtuigend. Moet je opletten hoe snel deze broer dan van verwijten krijgt dat hij spot met Gods werk, etc. (en helaas heb ik dit enkele malen in mijn directe omgeving zien gebeuren).

PS> Zonderling: eerder in deze topic heb ik 3 punten opgesomd, waaraan een visie moet voldoen om Dopers te zijn. Gezaghebbend-zijn voor anderen was 1 van die punten. Wat jij stelt over de werking van de Geest, namelijk dat deze ook algemene zaken uit de Schrift persoonlijk toepast, dit acht ik niet als nieuwe informatie, en acht ik dus gewoon gereformeerd. Waar ik huiverig voor ben, is het toekennen van boven-Schriftuurlijk gezag aan openbaring die losstaat van de Schrift.

Ondanks de heldere weerlegging van Zonderling (betreffende het doperse gedachtegoed) blijf je op je standpunt staan. Mijn weerlegging laat je voor wat het is en ga je zelfs aan voorbij. Verder trek je een erg grote broek aan en maak je nogal wat verwijten (waarvan de helft al niet op waarheid is gebaseerd). Ik vind dat erg kwalijk. Ds. Schot was al ingewonnen om te geloven dat het kind zalig zou worden alleen dat werd weer aangevochten. Toen een andere man iets mocht zeggen hoe de Heere zijn gebed had gehoord aangaande dat kind, mocht ds. Schot's ongeloof verdwijnen. Dat dit voor een ieder gezaghebbend zou zijn zegt ds. Schot nergens en is ook niet waar. Voor ds. Schot was het waar! Ik hoor het een oud kind van God nog zeggen: al zou niemand het geloven: nochtans moest ik het geloven. Het geloof is namelijk persoonlijk. Dat laatste voorbeeld wat je geeft is leuk maar dient niet als argument tegen ds. Schot omdat het niet over deze situatie gaat.
En ik wil je voor nu en voor altijd vragen: pas op met beschuldigen en zeker bij iemand met een ambt. Eerlijke kritiek mag, maar dit is geen eerlijke kritiek.

@ Zonderling: hoe zit het met de erfschuld? Zoals de eerste regels van het doopformulier dat zo duidelijk zeggen?

Verbond en verkiezing vallen niet samen. Daar geeft de Bijbel geen enkele grond voor. Ook niet bij jonggestorven kinderen. Wel zijn er in de Bijbel geen gevallen bekend dat jonggestorven kinderen niet zalig worden. Een andere zaak is dat het verbond wel troost kan geven. Maar dan wel voor ouders die geloven.

[Zonderling]

@ Zonderling: hoe zit het met de erfschuld? Zoals de eerste regels van het doopformulier dat zo duidelijk zeggen?

Verbond en verkiezing vallen niet samen. Daar geeft de Bijbel geen enkele grond voor. Ook niet bij jonggestorven kinderen. Wel zijn er in de Bijbel geen gevallen bekend dat jonggestorven kinderen niet zalig worden. Een andere zaak is dat het verbond wel troost kan geven. Maar dan wel voor ouders die geloven.

Erasmiaan.

In het doopformulier vinden we ook dat de kinderen in Christus geheiligd zijn (na een "hoewel onze kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn..., ja, aan de verdoemenis zelve onderworpen..."). Dat mogen we niet afdoen als alleen een uitwendig verbond. Ik weet wel dat sommigen menen dat dit betekent 'behoren geheiligd te zijn', maar dat is niet volgens de oorspronkelijke bedoeling van het formulier. Het gaat om Gods toe-zegging aan ons en onze kinderen en die is waarachtig. Het is ook Bijbels, zie onder meer Handelingen 2:39. Tenzij wij deze toezegging ons door ongeloof verwerpen.

En dan meen ik inderdaad dat bij de jonggestorven kinderen van gelovige ouders verbond en verkiezing samenvallen. Dat is toch ook in essentie wat in het desbetreffende artikel I.17 staat? De verwerping gaat over déze kinderen niet. Inderdaad hebben deze troost alleen de ouders die waarlijk geloven.

Z.

[Erasmiaan]

@ Zonderling: hoe zit het met de erfschuld? Zoals de eerste regels van het doopformulier dat zo duidelijk zeggen?

Verbond en verkiezing vallen niet samen. Daar geeft de Bijbel geen enkele grond voor. Ook niet bij jonggestorven kinderen. Wel zijn er in de Bijbel geen gevallen bekend dat jonggestorven kinderen niet zalig worden. Een andere zaak is dat het verbond wel troost kan geven. Maar dan wel voor ouders die geloven.

Erasmiaan.

In het doopformulier vinden we ook dat de kinderen in Christus geheiligd zijn (na een "hoewel onze kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn..., ja, aan de verdoemenis zelve onderworpen..."). Dat mogen we niet afdoen als alleen een uitwendig verbond. Ik weet wel dat sommigen menen dat dit betekent 'behoren geheiligd te zijn', maar dat is niet volgens de oorspronkelijke bedoeling van het formulier. Het gaat om Gods toe-zegging aan ons en onze kinderen en die is waarachtig. Het is ook Bijbels, zie onder meer Handelingen 2:39. Tenzij wij deze toezegging ons door ongeloof verwerpen.

En dan meen ik inderdaad dat bij de jonggestorven kinderen van gelovige ouders verbond en verkiezing samenvallen. Dat is toch ook in essentie wat in het desbetreffende artikel I.17 staat? De verwerping gaat over déze kinderen niet. Inderdaad hebben deze troost alleen de ouders die waarlijk geloven.

Z.

Waarom gaat de verwerping over hen niet? Omdat ze gelovige ouders hebben? Nergens in de Bijbel is daar grond voor. En zo hebben onze Dordtse vaderen dit ook nooit bedoeld. Dit artikel is enkel opgesteld tegen de lastering van de remonstranten de gereformeerden tegenwierpen (in hun leer over de verkiezing en de verwerping) dat de gereformeerde kinderen niet zalig kunnen worden. Maar nergens zegt onze belijdenis en/of de Bijbel dat alle jonggestorven kinderen des verbonds verkoren zijn.

[memento]

@ Zonderling: hoe zit het met de erfschuld? Zoals de eerste regels van het doopformulier dat zo duidelijk zeggen?

Verbond en verkiezing vallen niet samen. Daar geeft de Bijbel geen enkele grond voor. Ook niet bij jonggestorven kinderen. Wel zijn er in de Bijbel geen gevallen bekend dat jonggestorven kinderen niet zalig worden. Een andere zaak is dat het verbond wel troost kan geven. Maar dan wel voor ouders die geloven.

Erasmiaan.

In het doopformulier vinden we ook dat de kinderen in Christus geheiligd zijn (na een "hoewel onze kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn..., ja, aan de verdoemenis zelve onderworpen..."). Dat mogen we niet afdoen als alleen een uitwendig verbond. Ik weet wel dat sommigen menen dat dit betekent 'behoren geheiligd te zijn', maar dat is niet volgens de oorspronkelijke bedoeling van het formulier. Het gaat om Gods toe-zegging aan ons en onze kinderen en die is waarachtig. Het is ook Bijbels, zie onder meer Handelingen 2:39. Tenzij wij deze toezegging ons door ongeloof verwerpen.

En dan meen ik inderdaad dat bij de jonggestorven kinderen van gelovige ouders verbond en verkiezing samenvallen. Dat is toch ook in essentie wat in het desbetreffende artikel I.17 staat? De verwerping gaat over déze kinderen niet. Inderdaad hebben deze troost alleen de ouders die waarlijk geloven.

Z.

Waarom gaat de verwerping over hen niet? Omdat ze gelovige ouders hebben? Nergens in de Bijbel is daar grond voor. En zo hebben onze Dordtse vaderen dit ook nooit bedoeld. Dit artikel is enkel opgesteld tegen de lastering van de remonstranten de gereformeerden tegenwierpen (in hun leer over de verkiezing en de verwerping) dat de gereformeerde kinderen niet zalig kunnen worden. Maar nergens zegt onze belijdenis en/of de Bijbel dat alle jonggestorven kinderen des verbonds verkoren zijn.

De verwerping geldt hen niet, niet omdat ze gelovige ouders hebben, maar vanwege de goedwilligheid Gods.

God openbaart Zich in Zijn woord als een God die voor de arme, de verdrukte, degene die onrecht aangedaan wordt, de hulpeloze, etc opkomt, en Zich over hen ontfermd. Zou deze God zich niet ontfermen over arme, zwakke, hulpeloze verbondskinderen?

Niet voor niets is door de Reformatoren dit element, namelijk de goedwilligheid Gods aangaande des mensen zaligheid, zo vaak en zo sterk benadrukt. Wie daaraan twijfelt, moet zich m.i. afvragen of hij/zij wel gereformeerd is, in de betekenis van eensgeestes met de Reformatoren als Calvijn, Luther, de Bres, Ursinus, Olevianus, etc.

[Erasmiaan]

De verwerping geldt hen niet, niet omdat ze gelovige ouders hebben, maar vanwege de goedwilligheid Gods.

God openbaart Zich in Zijn woord als een God die voor de arme, de verdrukte, degene die onrecht aangedaan wordt, de hulpeloze, etc opkomt, en Zich over hen ontfermd. Zou deze God zich niet ontfermen over arme, zwakke, hulpeloze verbondskinderen?

Niet voor niets is door de Reformatoren dit element, namelijk de goedwilligheid Gods aangaande des mensen zaligheid, zo vaak en zo sterk benadrukt. Wie daaraan twijfelt, moet zich m.i. afvragen of hij/zij wel gereformeerd is, in de betekenis van eensgeestes met de Reformatoren als Calvijn, Luther, de Bres, Ursinus, Olevianus, etc.

Dat had ik al gelezen ja, het is denk ik de derde keer dat je dit typt. Maar het is natuurlijk geen argument: er zijn mensen die op deze wijze de alverzoening beredeneren.

En het is maar makkelijk om wat grote namen uit de reformatie er bij te zetten maar geef eens het bewijs dat zij ergens leren dat in Gods goedgunstigheid Hij alle verbondskinderen die jong sterven de zaligheid doet beërven? En kun je me dan ook gelijk een leeftijdsgrens geven vanaf wanneer dat niet meer geldt? Dat is dan wel belangrijk want het zijn nogal niet zaken die gaan over leven en dood.

[Zonderling]

En dan meen ik inderdaad dat bij de jonggestorven kinderen van gelovige ouders verbond en verkiezing samenvallen. Dat is toch ook in essentie wat in het desbetreffende artikel I.17 staat? De verwerping gaat over déze kinderen niet. Inderdaad hebben deze troost alleen de ouders die waarlijk geloven.

Z.

Waarom gaat de verwerping over hen niet? Omdat ze gelovige ouders hebben? Nergens in de Bijbel is daar grond voor. En zo hebben onze Dordtse vaderen dit ook nooit bedoeld enkel tegen de lastering van de remonstranten die dreven dat de gereformeerde kinderen niet zalig kunnen worden. Maar nergens zegt onze belijdenis en de Bijbel dat de verwerping niet over jonggestorven kinderen des verbonds gaat.

Wat de laatste zin betreft: Onze belijdenis zegt dat wél, als het tenminste gaat om kinderen van gelovige ouders. Dat is 'smaller' dan alle (uitwendige) kinderen des verbonds.

Nogmaals: Het is de lijn van onder meer Olevianus, de Statenvertalers en de D.L. dat de ouders hun kinderen vertegenwoordigen totdat de kinderen tot jaren des onderscheids gekomen zijn. Zijn de ouders zaligmakend in het verbond, dan zijn hun jonggestorven kinderen het ook. Over hen gaat de verwerping niet. Zie ook onderstaand citaat van Gomarus (als voorbeeld):

14. De jonge kinderen dergenen, die in het verbond Gods zijn door Christus, en dergenen, die ware geloovigen zijn, dezelve gelooven wij Godvruchtelijk, dat mede verkoren zijn, indien zij voor het gebruik der rede komen te sterven, naar uitwijzen van het formulier des verbonds: Ik ben uw God en uws zaads God; Gen. 17, en Hand. 2: 39. Doch, indien ze tot het gebruik der rede komen, zoo bekennen wij die alleen uitverkorenen te zijn, die in Christus gelooven, want deze alleen worden naar het Evangelie behouden.

[Erasmiaan]

En dan meen ik inderdaad dat bij de jonggestorven kinderen van gelovige ouders verbond en verkiezing samenvallen. Dat is toch ook in essentie wat in het desbetreffende artikel I.17 staat? De verwerping gaat over déze kinderen niet. Inderdaad hebben deze troost alleen de ouders die waarlijk geloven.

Z.

Waarom gaat de verwerping over hen niet? Omdat ze gelovige ouders hebben? Nergens in de Bijbel is daar grond voor. En zo hebben onze Dordtse vaderen dit ook nooit bedoeld enkel tegen de lastering van de remonstranten die dreven dat de gereformeerde kinderen niet zalig kunnen worden. Maar nergens zegt onze belijdenis en de Bijbel dat de verwerping niet over jonggestorven kinderen des verbonds gaat.

Wat de laatste zin betreft: Onze belijdenis zegt dat wél, als het tenminste gaat om kinderen van gelovige ouders. Dat is 'smaller' dan alle (uitwendige) kinderen des verbonds.

Nogmaals: Het is de lijn van onder meer Olevianus, de Statenvertalers en de D.L. dat de ouders hun kinderen vertegenwoordigen totdat de kinderen tot jaren des onderscheids gekomen zijn. Zijn de ouders zaligmakend in het verbond, dan zijn hun jonggestorven kinderen het ook. Over hen gaat de verwerping niet. Zie ook onderstaand citaat van Gomarus (als voorbeeld):

14. De jonge kinderen dergenen, die in het verbond Gods zijn door Christus, en dergenen, die ware geloovigen zijn, dezelve gelooven wij Godvruchtelijk, dat mede verkoren zijn, indien zij voor het gebruik der rede komen te sterven, naar uitwijzen van het formulier des verbonds: Ik ben uw God en uws zaads God; Gen. 17, en Hand. 2: 39. Doch, indien ze tot het gebruik der rede komen, zoo bekennen wij die alleen uitverkorenen te zijn, die in Christus gelooven, want deze alleen worden naar het Evangelie behouden.

Natuurlijk, dat staat er best. Maar een paar pagina's terug zijn de artikelen van ds. Schot gepost. Er zijn genoeg citaten in de acta die niet zo ver gaan, en die zijn dichter bij de Bijbel. Bedenk wel dat in het artikel uit de leerregels het enkel gaat over de troost voor de ouders en bedenk ook de achtergrond van dit artikel. In de acta staat dit ook elke keer en ik meldde het al eerder:

enkel tegen de lastering van de remonstranten die dreven dat de gereformeerde kinderen niet zalig kunnen worden

[Zonderling]

Natuurlijk, dat staat er best. Maar een paar pagina's terug zijn de artikelen van ds. Schot gepost. Er zijn genoeg citaten in de acta die niet zo ver gaan, en die zijn dichter bij de Bijbel. Bedenk wel dat in het artikel uit de leerregels het enkel gaat over de troost voor de ouders

Ik ben het niet eens met deze interpretatie. De citaten in de Acta over de jonggestorven kinderen blijven inhoudelijk dicht bij elkaar. Er liggen volstrekt geen tegenstelling in bijvoorbeeld deze twee:
(1) het besluit van verkiezing en verwerping gaat ook over de jonggestorven kinderen
(2) de jonggestorven kinderen van gelovige ouders zijn zalig op grond van het verbond en uitverkoren

De Dordtse Leerregels zeggen zowel (1) als (2), al ben ik het met je eens dat de focus ligt op de troost van de ouders. Daar ligt echter uiteindelijk toch punt (2) aan ten grondslag.

en bedenk ook de achtergrond van dit artikel. In de acta staat dit ook elke keer en ik meldde het al eerder:

enkel tegen de lastering van de remonstranten die dreven dat de gereformeerde kinderen niet zalig kunnen worden

Ik had er niet op gereageerd omdat ik je niet onnodig wilde afvallen. Maar de Remonstranten leerden dit niet.

M.vr.gr.
Z.

[memento]

De verwerping geldt hen niet, niet omdat ze gelovige ouders hebben, maar vanwege de goedwilligheid Gods.

God openbaart Zich in Zijn woord als een God die voor de arme, de verdrukte, degene die onrecht aangedaan wordt, de hulpeloze, etc opkomt, en Zich over hen ontfermd. Zou deze God zich niet ontfermen over arme, zwakke, hulpeloze verbondskinderen?

Niet voor niets is door de Reformatoren dit element, namelijk de goedwilligheid Gods aangaande des mensen zaligheid, zo vaak en zo sterk benadrukt. Wie daaraan twijfelt, moet zich m.i. afvragen of hij/zij wel gereformeerd is, in de betekenis van eensgeestes met de Reformatoren als Calvijn, Luther, de Bres, Ursinus, Olevianus, etc.

Dat had ik al gelezen ja, het is denk ik de derde keer dat je dit typt. Maar het is natuurlijk geen argument: er zijn mensen die op deze wijze de alverzoening beredeneren.

En het is maar makkelijk om wat grote namen uit de reformatie er bij te zetten maar geef eens het bewijs dat zij ergens leren dat in Gods goedgunstigheid Hij alle verbondskinderen die jong sterven de zaligheid doet beërven? En kun je me dan ook gelijk een leeftijdsgrens geven vanaf wanneer dat niet meer geldt? Dat is dan wel belangrijk want het zijn nogal niet zaken die gaan over leven en dood.

De voorbeelden waar je om vraagt zijn al in de artikelen van ds. Schot gegeven.

Maar wat me erg tegen de borst stuit is dat velen het vanzelfprekend vinden dat jong-gestorven kinderen NIET uitverkoren zijn.

Als je ziet dat God in Zijn woord zegt (en ik geloof dat dit gemeend is) dat Hij geen lust heeft in de dood van de goddeloze, dat Hij het arme, kleine, verdrukte, hulpeloze, en bezwaarde tot een Helper en Verlosser zal zijn en Zich over hen wil ontfermen, zou het dan niet veel meer voor de hand liggen om te zeggen: Het is méér naar Gods karakter, zoals geopenbaard in de Schrift, dat Hij de hulpelozen barmhartig is, dan dat Hij niet naar hen omziet.

Als het gaat om de zaligheid van een ander, dan denk ik liever te ruim over Gods zaligmakende ontferming, dan te bekrompen.

[Afgewezen]

Alle argumenten die ik voorbij zie komen, zijn veronderstellingen, als-dan-redeneringen, etc., maar een Bijbels bewijs is er kennelijk níét.
Het is wat Erasmiaan zegt: met het argument van de goedwillendheid Gods kun je ook de alverzoening bepleiten.

[Tiberius]

en bedenk ook de achtergrond van dit artikel. In de acta staat dit ook elke keer en ik meldde het al eerder:

enkel tegen de lastering van de remonstranten die dreven dat de gereformeerde kinderen niet zalig kunnen worden

Ik had er niet op gereageerd omdat ik je niet onnodig wilde afvallen. Maar de Remonstranten leerden dit niet.

M.vr.gr.
Z.

Waarom staat het volgende dan in het besluit van de DL:
En dit is de naakte, eenvoudige en oprechte verklaring van de rechtzinnige leer der vijf artikelen, die in Nederland in verschil zijn; en meteen de verwerping der dolingen waardoor de Nederlandse Kerken een tijdlang zijn beroerd geweest; welke verklaring en verwerping de Synode oordeelt uit het Woord Gods te zijn genomen en met de belijdenis der Gereformeerde Kerken overeen te stemmen; waaruit klaarlijk blijkt dat degenen denwelken zulks het minst betaamde, tegen alle waarheid, billijkheid en liefde hebben gehandeld, die het volk hebben willen wijsmaken: "dat de leer der Gereformeerde Kerken van de predestinatie en de aanklevende hoofdstukken, door haar eigen aard en drijving de harten der mensen van alle godvruchtigheid en godsdienst afleidt; dat zij een oorkussen is voor het vlees en den duivel, en een burcht des satans, waaruit hij allen mensen lagen legt, het merendeel van hen verwondt en velen van hen met de pijlen óf der wanhoop óf der zorgeloosheid dodelijk doorschiet; dat die leer God maakt een auteur der zonde, onrechtvaardig, een tiran en huichelaar, en dat zij niets anders is dan een vernieuwd stoïcisme, manicheïsme, libertijnschap en Turkendom; dat zij de mensen vleselijk-zorgeloos maakt, als zichzelven daardoor wijsmakende dat het den uitverkorenen niet kan hinderen aan hun zaligheid, hoe zij ook leven, en zij daarom allerlei gruwelijke schelmstukken onbekommerd mogen bedrijven; dat het dengenen die verworpen zijn, ter zaligheid niet kan baten, al ware het dat zij ook al de werken der heiligen waarlijk mochten gedaan hebben; dat daarmede geleerd wordt dat God door het blote en loutere goeddunken van Zijn wil, zonder enig opzicht of aanmerking van enige zonde, het grootste deel der wereld tot de eeuwige verdoemenis voorbeschikt en geschapen heeft; dat de verwerping op gelijke wijze de oorzaak is der ongelovigheid en goddeloosheid, gelijk de verkiezing is de fontein en oorzaak des geloofs en der goede werken; dat vele onnozele kinderkens der gelovigen van de borsten der moeders worden afgerukt en tiranniglijk in het helse vuur geworpen, alzo dat hun noch het bloed van Christus baten kan, noch de Doop, noch het gebed der Kerk bij hun Doop", en wat dergelijke andere dingen nog veel meer zijn, die de Gereformeerde Kerken niet alleen niet bekennen, maar ook van ganser harte met verfoeiing verwerpen.

[memento]

Alle argumenten die ik voorbij zie komen, zijn veronderstellingen, als-dan-redeneringen, etc., maar een Bijbels bewijs is er kennelijk níét.
Het is wat Erasmiaan zegt: met het argument van de goedwillendheid Gods kun je ook de alverzoening bepleiten.

De alverzoening kan je er niet mee bepleiten, omdat Gods Woord duidelijk spreekt over een verwerping.

De onderstreepte zin van Tiberius, in bovenstaande posting, geeft ook duidelijk aan dat onze Dordtse vaderen niet de verwerping als standaard zagen voor jonggestorven kinderen. Terwijl dat nu helaas wel is waar velen nu standaard vanuit gaan.