Sorry, maar ik begrijp hier helemaal niets van.speranza schreef:Ik denk dat je ten onrechte deze psalm betrekt bij de leeftijd van de aangenomen student. Door van daaruit verder te denken, krijg je kromme dingen en begrijp je elkaar niet.eilander schreef:Met huiswerk bedoel ik: iets wat we zelf, ieder voor zich, moeten doen. Wat moeten we doen? Bidden.
Waarvoor? Voor een net toegelaten student, of de Heere Zijn woord wáár wil maken aan hem.
Inderdaad in het vertrouwen dat Zijn Woord waar is. Moeten/mogen we daar niet om bidden??
Misschien begrijp ik je niet goed. Maar je bedoelt toch niet te zeggen dat het automatisch zo is, dat God omdat Hij in psalm 92 dit heeft gezegd, iedereen in de "grijze ouderdom" vruchten laat dragen?
Dit kwam bij mij op toen ik jouw bericht las:
Is Gods Woord pas wáár nadat het waargemaakt is?
Refo merkte volgens mij op dat psalm 92 een getuigenis geeft van vertrouwen in beloften en toezegging, maar daar maak jij van dat er om gebeden moet worden. Dat lijkt op een soort argwaan ten aanzien van Gods Woord. Is het Woord dat God spreekt dan pas wáár als erom gebeden wordt? Ik snap niet waarom je psalm 92 op deze wijze aanhaalt in dit verband. Refo wijst terecht op je verkeerde toepassing van deze psalm.
We bidden toch niet óf Gods Woord Waar is of wordt? Dat is toch taal van ongeloof? Zijn Woord ís wáár. Of je het gelooft of niet! Of je erom bidt of niet maakt niet uit voor de ernst die Gods Woord maakt.
Je zegt twee dingen:
1. Ik zou Psalm 92 onterecht betrekken op de leeftijd van de student. Wat wordt volgens jou bedoeld met deze tekst?
2. Ik bid om iets wat God in Zijn Woord toezegt. Dat is volgens jou niet nodig, omdat het toch wel waar is. Daar hebben wij dan een meningsverschil over. Moeten we volgens jou bidden om dingen die God níet in Zijn woord toezegt? Dus jij denkt dat Abraham nooit gebeden heeft om de belofte van een zoon wáár te maken? Ik denk dat hij dat namelijk dagelijks deed.
