refo schreef:Wat ik blijkbaar nog steeds niet duidelijk kan maken is dit: de driëenige God organiseert de kerkdienst. De opdracht die de Zender gaf en geeft: predik het evangelie aan alle creaturen. Maar wacht even op de uitstorting van MIJN Geest, want die zal u alles leren. 10 minuten voor de Hemelvaart snapten ze er nog niets van. 1 minuut na de uitstorting van die Geest alles.
Die Geest is blijkbaar nodig om goed het evangelie te kunnen preken.
Dan gaan de discipelen niet 'de Geest' preken. Maar (zie o.a. de preek van Petrus) wie Jezus is en wie daartegenover de mens is. Dat de Geest daarin aan het werk is, is duidelijk. Maar ga niet leren: die preken van de discipelen op die dag waren 'maar' het woord. Daar moest nog Geest bij. Die Geest was deze (ene) keer zelfs zichtbaar en hoorbaar. En in de Evangelieprediking is de Geest dus de Werkende. Maar Hij is zo bescheiden: spreek niet over Hem als 'noodzakelijk'. Want Hij doet niet anders dan het Woord verheerlijken en niet Zichzelf.
Daar hebben mensen mee te maken: het Woord, want dát is vlees geworden. Het Woord is niet Geest geworden, maar vlees, mens.
Het subtiele van de dwaling van de GG is dat het natuurlijk in de huishouding van de zaliging van zondaren wel zo is dat de Geest werkzaam is. Maar zoals Jezus Zelf zegt: Die is als de wind. De uitwerking is merkbaar en uiteraard niet te ontkennen, maar ga niet uitpluizen hie Hij werkt. Van de wind weet je ook niet waaar hij vandaan komt en waar hij heengaat.
Ga je dus preken dat de Geest eerst van Zich moet laten merken voordat het Woord (Christus) wat met je kan beginnen, is dat technisch gesproken nog wel waar ook, maar niet volgens de opdracht van Jezus: preek aan alle creaturen.
Preken als van ds Verhoef schieten dan totaal hun doel voorbij: het evangelie aan dode zondaren brengen. Je preekt eerst een paar zondaren levend (liefst niet te veel, want vrijwel iedereen bedriegt zich) op grond van een ervaring waar Christus niet voor nodig is (de Geest voorop, nietwaar, dus nog geen Christus) en vervolgens preek je wat heen en weer over die mens.
En dan aan het eind zijn we nog wel zo gereformeerd dat Jezus er ook nog bij moet. Want we weten ergens nog wel dat Hij alles verdiend heeft. Maar het zou (geestelijk als alles is) eigenlijk best wel zonder dat lijden en sterven en opstaan en ten hemel varen gekund hebben.
Hij is nog slechts een weldaad Die je eventueel in een bijzonder geval ook krijgt. Strikt noodzakelijk is dat evenwel niet.
Het is toch geweldig cynisch om aan een groep mensen die wegzinken in het moeras te gaan staan vertellen (op de kant) hoe in het verleden mensen uit dat moeras gekomen zijn. Hoe waar zo'n verhaal ook is? je gaat je als redder toch niet afvragen: realiseren die mensen zich wel dat ze überhaupt in een moeras zitten? Want als dat niet zo is sta ik hier voor Jan met de korte achternaam.
Wat op de preekstoel gebeurt is dit: Woord en Geest komen samen. Beide zijn werkzaam. De hoorder heeft op dat moment de keus: geloof het of niet. Er komt geen 'naprediking'. Het is hier en nu. Dat toon te Bijbel duidelijk aan. De vrome wens van de dominee dat dit jaar nog eens het jaar mocht worden, klinkt inderdaad vroom, maar is niet volgens zijn zending: heden zo gij Zijn stem hoort.
Maar wat krijgen we te horen: je kunt niet geloven. Als de Geest niet eerst, dan... Maar wie zegt dat de Geest er niet altijd bij is, drijft (onbedoeld wellicht) een vrijblijvendheid bij de hoorder, die er niet mag zijn. Dan draait de Geest Zich om, verlaat de kerk en op z'n best spelen we nog kerkje.
Ik stoor me ernorm aan de zin alsdat er in de GG een subtiele dwaling zou zijn.
Als iemand een dwaling constateert en onderbouwt moet dat kunnen, heeft hij geen gelijk, daarom discussieren we hier toch? Toon dan gewoon zijn ongelijk aan in plaats van te zeggen: Hoe durf je te stellen dat er dwalingen in mijn kerk zijn?