Ik heb lang getwijfeld of ik nu wel of niet in dit onderwerp wilde reageren. Tenslotte heb ik geen kinderen. Daar tegenover staat wel dat ik zelf opgevoed ben én dat ik in mijn werk dagelijks met situaties te maken heb waarin opvoeden een grote rol speelt. Ik zal proberen om voorzichtig te reageren. Want ik weet wel zeker dat de band ouder-kind heel anders is dan de band opvoeder-kind.
Als eerste als reactie op Jannie, vraag ik me af of Salomo in spreuken de tucht en het kastijden echt als slaan heeft bedoeld, of dat hij daar ook andere straffen mee bedoelde zoals deze ook in dit onderwerp worden genoemd.
Vanuit jullie reacties begrijp ik dat sommigen van jullie slaan erger vinden dan een straf zoals naar de gang sturen of geen toetje na het eten.
Ik denk dat het allebei kwaad kan zolang het niet uit liefde gebeurd, maar de ouder/ opvoeder zich laat leiden door zijn/ haar eigen onmacht. Door de onmacht wordt een ouder/ opvoeder spinnijdig of boos en dan zijn alle straffen die je bedenkt in mijn ogen niet goed te praten. Wat die straf ook inhoud…. Ik weet ook heus wel dat het soms erg moeilijk is en dat kinderen het bloed onder je nagels vandaan halen. Maar ligt dat dan aan het kind? Of ligt het aan onze eigen gemoedstoestand op dat moment? Of... is er iets anders aan de hand? Is het kind ziek, verdrietig, boos of wat dan ook? VInd dat je daar zeker rekening mee moet houden. En dat kan niet zonder in gesprek te gaan met het kind of zonder op de signalen te letten die een kind uitzend wanneer hij/ zij het moeilijk vind om onder worden te brengen. Misschien kan de onwil van het kind ook wel eens onmacht zijn....
Jo-Ann schreef: jvdg schreef:gertje schreef:Hier worden weinig pedagogische tikken uitgedeeld, en als het wel gebeurd vraag ik me zelf af of dit niet uit onmacht gebeurde.... Hier is de gang een straf als je niet luistert..
en met grote kinderen is het beter om te praten is mijn ervaring..
De gang kan een zwaardere straf zijn dan een peda-tik.
mwah, alles heeft ook te maken met de sfeer in huis. Als er vaak geslagen wordt, is die meestal bedreigend.
Jo-Ann, ik ben het met je eens als je zegt dat de sfeer in huis bedreigend is als er geslagen wordt uit onmacht/ boosheid. Ik denk, dat dat niet het geval is wanneer kinderen een tik krijgen om hen te waarschuwen voor een brandend kaarsje zoals eerder beschreven wordt. Daarnaast denk ik dat de sfeer veel bedreigender kan zijn, als een kind gestraft wordt met allerhande straffen als geen toetje na het eten. Helpt dit niet, dan de volgende keer geen koekje bij de koffie.
Dát vind ik pas bedreigend, en ik vind echt dat je daarmee een kind te kort doet! Sorrie, maar door dit soort acties, die ook steeds gekker worden, doe je een kind vele malen meer pijn als een pak op z’n achterwerk. Want… in hoeverre mag en kan een kind in zo’n situatie nog zichzelf zijn en zich in een veilige situatie ontwikkelen???
Een stukje verder geef je een heel rijtje weer met daarin de gevolgen genoemd van de pedagogische tik/ fysieke straf. Wanneer je het woordje “fysike straf” in dit rijtje veranderd door “op de gang zetten” – “geen toetje na het eten” – “treuzelen voor het slapen gaan geen verhaaltje” of welke straf dan ook, heeft dat precies de zelfde gevolgen! Ook dan zijn steeds zwaardere straffen nodig wanneer je de straf uit onmacht geeft! En ook dan gaan ouders/ opvoeders steeds verder in het gebruik ervan en worden ze steeds creatiever in het bedenken van zwaardere straffen die kunnen uitmonden in mishandeling. En ook dat heeft levenslange gevolgen voor het kind!
Ik ben het wel met je eens als je zegt dat je de positieve dingen moet blijven benoemen hoe moeilijk dat ook is.
Ik zal m’n bijdrage stopen met de volgende qoute, waar ik volledig achter kan staan! (met uitzondering van het woordje “slaan” dat ik even vervangen heb “door welke straf dan ook die niet uit liefde wordt gegeven”.
Jo-Ann schreef:Bert Mulder schreef:Jo-Ann schreef:Tja,
en indien iemand wijsheid ontbreekt dat hij ze van God begere, Die een iegelijk mildelijk geeft en niet verwijt.
Vooral de Wijsheid zoeken uit de Spreuken!
In Spreuken staan inderdaad veel wijze woorden en tips die in de tijd van nu nog zeker zijn nut hebben. Lees de woorden maar waarin Salomo de aanspraak heeft 'mijn zoon'.
Alleen wil ik de roede niet meer letterlijk nemen. Evenals het slaan van kinderen.
Ik verbaas me er overigens over dat er nogal wat mensen menen (zie pol) dat ze een 'hulpmiddel' gebruiken. 'k Ben wel benieuwd wat men daarvoor dan gebruikt.
Mijn reactie had er vooral betrekking op dat sommige situaties dermate lastig en ingewikkeld zijn dat je niet meer weet wat wijsheid is. En Bert, ik geloof echt niet dat je het dan met
slaan door welke straf dan ook die niet uit liefde wordt gegevenwel gaat bereiken.
