Marco schreef:Klopt. Maar wanneer een gebod gebracht wordt als ware het een op de schrift gebaseerd iets, dan heeft dat farizeese trekken. Namelijk: de Schrift zegt dat kleding ingetogen moet zijn en vrouwen geen mannenkleding mogen dragen (en andersom), en daarop wordt gebaseerd dat een legging niet mag. Er is dan geen sprake meer van een al dan niet lang genoege rok er overheen, nee, het gebod is op zich komen te staan en is niet meer voor discussie vatbaar. En dat dit gebod als bijbels wordt opgelegd is duidelijk; het bestaan van dit topic zegt genoeg.Auto schreef:Dat wordt niet gezegd. Er wordt gezegd dus dat het 'een farizees gebod' is. Er wordt hier geoordeeld over mensen die leven naar deze geboden.Ariene schreef: Als het hart er niet in is, ja!
Wanneer je vanuit je eigen hart en geweten geen broek e.d. (als vrouw) kan dragen, prima! Maar laat jou norm geen plicht voor de ander zijn.
Er wordt in deze tijd wel heel gauw gezegd 'Maar laat jou norm geen plicht voor de ander zijn.' Misschien moet deze norm van jouw ook maar eens onder de loep genomen worden, want zo langzamerhand is dit wel het argument waarmee veel zaken die WEL naar Schrift en belijdenis zijn de vuilcontainer in worden gegooid.
Dat is nog wat anders dan dat men 'samen' afspreekt om geen broeken te dragen, bijvoorbeeld op een school. Als die afspraak volgens de regels van die school wordt gemaakt dan dienen ouders daar volgens de regels van die school op te reageren, of de kinderen naar een andere school te sturen. Net zoals ouders om dienen te gaan met regels over wel of geen mobiele telefoons, over mobiele muziekapparatuur e.d. En dan blijft er een verschil met een gebod dat ouders of school opleggen, en een gebod dat op de Schrift gebaseerd is.
Het argument, dat geboden die wel volgens de Schrift zijn ook de vuilcontainer ingegooid kunnen worden geldt niet. Als dat het geval was, zou de discussie er veel meer op gericht zijn om de schriftuurlijkheid van dit gebod te onderzoeken. Ik denk dat het omgaan met dit soort zaken een stuk wijsheid vergt: Aan de ene kant hoef je niet elk gebod ter discussie stellen, en dat is niet goed, want je zou op een gegeven moment geen gebod meer kunnen handhaven. Aan de andere kant dienen geboden wel enige onderbouwing te hebben. Anders worden geboden holle dingen waar niemand iets mee kan. Dan dienen ze niets nergens meer voor, behalve om af te stoten. En dat kan de bedoeling niet zijn. Toch?
Toch ben ik zelf wel eens bang dat ik (we?) dingen niet doe voor de mensen. Bijv. geen broek aan doen als vrouw, omdat mensen zich daaraan kunnen ergeren...
In hoeverre is dat 'om van de mensen gezien te worden?'
Je kunt voor jezelf dan het gevoel hebben: Kijk mij eens netjes 'refo' zijn, dat doe ik tenminste niet. Tjonge, al die leggings tegenwoordig, daar doen wij niet aan mee...
Oh, zag je die, die loopt er ook...bij? Etc. Waar brengt het je als je zo leeft? Wat voor meerwaarde geeft het aan je persoonlijk geloof?
Ieder is verantwoordelijk voor zijn daden tegenover God en niet in de eerste plaats tegenover mensen.
Ik moet altijd denken aan het volgende tekstgedeelte uit. Matth. 23:
1 Toen sprak Jezus tot de scharen en tot Zijn discipelen,
2 Zeggende: De Schriftgeleerden en de Farizeën zijn gezeten op den stoel van Mozes;
3 Daarom, al wat zij u zeggen, dat gij houden zult, houdt dat en doet het; maar doet niet naar hun werken; want zij zeggen het, en doen het niet.
4 Want zij binden lasten, die zwaar zijn en kwalijk om te dragen, en leggen ze op de schouderen der mensen; maar zij willen die met hun vinger niet verroeren.
5 En al hun werken doen zij, om van de mensen gezien te worden; want zij maken hun gedenkcedels breed, en maken de zomen van hun klederen groot.
