Waar is mijn kind? Nav boek ds MA Kempeneers

[Wilhelm]

En hier een artikel nav het verschenen boekje van Ds M.A. Kempeneers in mei 2007

Pleitgrond voor overleden kind

ELBURG - Ouders in de christelijke gemeente worstelen vaak met de eeuwige bestemming van hun jonggestorven kinderen. Ds. M. A. Kempeneers is beducht voor het uitglijden naar uitersten. "De belofte alléén moet voor de ouders genoeg zijn om te geloven dat hun jonggestorven kinderen behouden zijn. Niet wat de mensen ervan zeggen is bepalend, maar Gods toezegging, die vast en bondig is. Die belofte vraagt echter wel om toe-eigening."



Het schrijven over jonggestorven kinderen is een tere zaak, aldus ds. Kempeneers. Hij heeft zelf in 1993 een zoontje verloren, dertien uur na de geboorte. "Emotioneel en theologisch ligt deze materie gevoelig", aldus de christelijke gereformeerde predikant te Elburg. Het belangrijkste doel van zijn boekje "Waar is ons kind? Een pastoraal-theologische handreiking rond het overlijden van jonge kinderen" (uitg. De Groot Goudriaan, Kampen) is om in te gaan op de vraag naar de eeuwige bestemming van jonggestorven kinderen.

De schrijver neemt zijn uitgangspunt in het verbond. De Bijbel leert dat God eenzijdig Zijn verbond opricht met Abraham en Zijn nakomelingen. Als God mensen roept, dan staat dat gewoonlijk niet los van hun natuurlijke relaties. Deze lijn wordt doorgezet in het Nieuwe Testament, waar Paulus het verbond overbrengt op de nieuwtestamentische gemeente.

Ds. Kempeneers: "Ik heb eenvoudig vanuit de Schrift en de belijdenis over verbond en belofte willen spreken, zonder allerlei onderscheidingen te gebruiken. Het probleem is dat een onbevangen spreken hierover haast niet mogelijk is en dat mensen gauw ingedeeld worden in verschillende verbondsopvattingen."

Volgens ds. Kempeneers lezen we nergens in de Schrift dat alle kinderen zalig worden. Evenmin staat er zwart-op-wit beschreven dat er kinderen in de hel zijn. Ook van de kinderen van Dathan en Abiram kunnen we dat niet zeggen, hoewel er staat dat zij levend ter helle voeren. De kanttekening vermeldt echter bij het woord "hel": "Of, in het graf ()."

De Bijbel laat volgens hem zien dat kinderen anders beoordeeld worden dan volwassenen. "Kinderen zijn slechts in beperkte mate verantwoordelijk te houden voor dadelijke zonden. Ze zijn klein en onwetend, ofschoon wel in zonden ontvangen en geboren en kinderen des toorns.

Het is in de leeftijdsfase van ongeveer 12 tot 14 jaar, dat de Heere een mens begint aan te spreken op zijn of haar verantwoordelijkheid. Ik heb willen laten zien dat God kinderen als kinderen aanziet. Zijn oordeel is nooit los van de werken, en dat ligt bij een kind anders dan bij een volwassene."

Dordt

De Dordtse Leerregels stellen dat dat de kinderen der gelovigen heilig zijn, niet van nature, maar uit kracht van het genadeverbond, waarin zij met hun ouders begrepen zijn. En dan vervolgen zij: "Zo moeten de godzalige ouders niet twijfelen aan de verkiezing en zaligheid hunner kinderen, welke God in hun kindsheid uit dit leven wegneemt (Gen. 17:7; Hand. 2:39; 1 Kor. 7:14)."

Ds. Kempeneers komt wel eens de gedachte tegen dat gemeenteleden niet geloven dat hun kind behouden is, omdat er "godzalige ouders" staat en zij dat niet van zichzelf (kunnen) zeggen. "De vaderen spreken echter niet direct over de zaligheid van de kinderen. Ze zeggen niet: "Alle verbondskinderen zijn zalig", of: "Alle kinderen van godzalige ouders zijn zalig."

De staat van de kinderen is niet afhankelijk van de staat van de ouders, noch is de godzaligheid van de ouders een voorwaarde voor de zaligheid van hun jonggestorven kinderen. De waarheid van Gods Woord kan alleen troost bieden in de beoefening van het waarachtige geloof. En dan moet de belofte alléén voor de godzalige ouders genoeg zijn om te geloven dat hun jonggestorven kinderen behouden zijn."

Ds. Kempeneers ziet in de kerkgeschiedenis drie antwoorden op de vraag naar de eeuwige bestemming van kinderen: 1. Alle kinderen worden zalig: de opvatting van onder meer Zwingli, Toplady, John Newton en Spurgeon; 2. Alle verbondskinderen worden zalig, op grond van de belofte alléén: bijvoorbeeld Wilhelmus à Brakel en John Owen; 3. Alleen de uitverkoren kinderen worden zalig; een opvatting onder meer bij Beza en Smytegelt.

De theologen van de tweede opvatting leerden ook dat alleen uitverkoren kinderen zalig worden. "Zij wezen echter op het verbond als grond voor de zekerheid. Verbond en verkiezing vielen voor hen -wat de jonggestorven kinderen betreft- samen."

Persoonlijk voelt ds. Kempeneers zich door het tweede antwoord het meest aangesproken. "Maar niet zonder kanttekeningen. Er moet meer gezegd worden. Want het gaat in het spreken over de zaligheid van de jonggestorven kinderen niet primair om de informatie betreffende hun staat, maar vooral om de grond voor de troost, de troost van het verbond."

Licht

Ds. Kempeneers is beducht voor de gedachte dat het behoud van een kind pas zeker is als een ambtsdrager er 'licht' in heeft of een 'waarheid' vanuit de Schrift hiervoor heeft gekregen. "Het lijkt voor velen in de rechterflank van de gereformeerde gezindte welhaast de enige manier om tot zekerheid te komen aangaande de zaligheid van jonggestorven kinderen. Deze opvatting heeft behalve troost voor enkelen, tot veel ongelukken geleid en veel ouders verwarring en verdriet gebracht. Wanneer een ambtsdrager niets voor een kind had, was er een stilzwijgen. Zo tref je dat bij onze vaderen niet aan. Ik ben bang dat we de grondslag van hun spreken een beetje zijn kwijtgeraakt."

De moeilijkheid is dat het "krijgen van een waarheid" niet verifieerbaar is en zeker niet gevrijwaard is van vergissingen. "Men is bovendien afhankelijk van het gezag en de betrouwbaarheid van degene die dit zegt te geloven. Iemand met veel gezag wordt sneller geloofd dan een ander. En dat brengt tevens ook het gevaar met zich mee dat de ouders niet zozeer getroost worden door het Woord van God, maar door degene die de 'waarheid' overbrengt. Het krijgen van bijzondere beloften kan zeker bediening des Geestes zijn, maar het krijgen van 'waarheden' is niet per definitie betrouwbaarder dan het stille geloof in Gods beloften."

De eeuwige bestemming van jonggestorven kinderen is een zaak van Gods raad, aldus ds. Kempeneers. "En van die raad wordt in de Bijbel gezegd dat alleen de geopenbaarde dingen voor ons zijn, maar dat de verborgen dingen voor God zijn. De Dordtse Leerregels waarschuwen ons dat ook zij die niet het waarachtige geloof hebben, zich niet tot de verworpenen moeten rekenen. Dat geldt ook voor onze kinderen. Wij zijn gehouden aan wat God heeft geopenbaard in Zijn Woord. Maar dat Woord vraagt om geloof, niet om conclusies."


http://archief.refdag.nl/toonartikel.cg ... tPar=-pdat

[caprice]

Een helder stuk wat helaas niet helder te lezen is, oud hollands op een beeldscherm.
Kun je het ook in ´spreektaal´ weergeven?

Ik laat een oudvader spreken. Heb ik wel het recht om zijn geschreven woorden te veranderen?

Hallo Caprice,
Ik denk dat Faukelius het jammer zou vinden dat zijn boodschap door taalveroudering nu niet meer helder te lezen is.
Je hoeft alleen zijn woorden in hedendaags nederlands neer te zetten. Dus niets van zijn boodschap afdoen!
Ik ben blij dat bijv. werken van boston en watson ook vertaald zijn uit engels naar nederlands. Anders kon ik hun kostelijke boeken nooit lezen!
Groetjes
Barmhartigheid

Wel, edele Barmhartigheid. Het gelijk is aan uw zijde.

Zo laat ons een poging wagen tot het in de huidige spelling zetten van het stukje uit de preek van Faukelius, waarin hij handelt over de besnijdenis van de Heere Jezus, en daar ook handelt over de Heilige Doop:

Doch in het bijzonder gelijk hier de ouders van Jezus de achtste dag niet laten voorbij lopen (gaan), zonder hun Zoon te besnijden, opdat zij niet souden schijnen het verbond Gods veracht te hebben, zo veel haar aanging; alzo moeten wij vermaand zijn en leren, zo wanneer ons enige kinderen geboren zijn, dat wij niet verzuimen, noch lang uitstellen, de zelve door de Doop de Christelijke Gemeente te laten inlijven., maar dat wij dezelve met de eerste gelegenheid, die daar voorvalt, de Heere daar voorstellen en opoffere.
Want al is dat nu voor de Doop de achtste dag niet verordineerd is, gelijk als met de besnijdenis, zo is dat nochtans de wil Gods dat de bondgenoten met den eersten het teken des verbonds in haar lichaam ontvangen en dragen, en dat ze alzo van den kinderen der ongelovigen onderscheiden worden, opdat wij niet schijnen te zijn verachters van dat verbond der genade, waarvan de Doop een zegel is, en daar in behoorden wij des te naarstiger te zijn, terwijl we nu onder de genade van het Nieuwe Testament zodanig een sacrament hebben, hetwelk zonder pijn of enige verkwetsing van de lichamelijke gezondheid of gevaar van deze ook voor de achtste dag aan ons kan bediend worden. Zo zijn dan grotelijks te bestraffen de wederdopers, welken hun kinderen in haar jonkheid ongedoopt laten, en als dezelve groot geworden zijn, evenwel ook niet vermanen om zich te laten dopen; zodat zij noch jong noch oud gedoopt worden, en sterven vele ongedoopt. Haar gepretendeerde redenen tegen de kinderdoop heb ik nu niet voorgenomen te wederleggen, men kan het nochtans niet anders dan een verachting des verbonds Gods noemen, dat zij de volwassenen onder zich niet vermanen, maar laten ze ongedoopt, totdat zij het van zichzelf vorderen, hetwelk dikwijls van velen onder haar nimmermeer geschiedt. Maar latende die varen, zo zijn grotelijks te bestraffen, die of uit verachting, of alleen uit nalatigheid de Doop harer kinderen lang uitstellen, en dat soms omdat zij enige ooms of tantes uit verre landen verwachten, of dat zij eerst willen dat de moeder aangesterkt en uit het kraambed is, om dan een groot feest over de Doop van hun kind te houden; en wat nog andere nietige redenen zijn van zulk een vertoeven, alzo moet de ordinantie Godes, en Zijn verbond verachtert en teruggesteld worden, om onzer inzettingen en pleziers wil. Zo nu ondertussen uw kind komt ziek te worden, ja, ongedoopt te sterven, hebt gij dan niet het verbond Gods veracht en den Heere vertoornd door zulk een uitstel en verachting? Zal u dan uw conscientie beschuldigen? Hoort men u dan niet klagen, dat gij wel wilde dat uw kind de Christelijke Doop had mogen ontvangen? Wie wilt gij dan verwijten en de schuld geven? Dat gij zoudt mogen zeggen dat dat de kinderenen niet schaadt nog toegerekend worden, dewijl het hun schuld niet is. Ik beken dat gaarne, maar alzo dit de schuld en zonde der ouders is, zo staat hun ook de straf te verwachten die de Heere dreigt over de verachters van Zijn verbond. Gewisselijk, wij lezen in Exodus 4 vers 24, dat God Mozes heeft gezocht te doden, omdat hij wonende in het land Midian, zijn kinderen had onbesneden gelaten, en de Heere heeft van hem niet afgelaten, voordat zulks is verricht geweest. Alsook onder de Israelieten in de woestijn waar veertig jaren lang de besnijdenis was nagelaten, en als eindelijk die verachters alle gestorven waren, en haar kinderen in het land Kanaan gekomen, Jozua het niet heeft nagelaten hun te bevelen, dat zij zich besnijden zouden, en als dat geschied was, zeide God: Heden heb Ik de schande van Egypte van u afgewend. Daarvan heette de plaats Gilgal, betuigende dat dat hun nog een aanklevende schande en versmaadheid was, dat zij, als de onbesneden heidenen en Egyptenaren gelijk waren, bij dewelken zij hadden geleerd het Sacrament des verbonds na te laten, en ook alzo meteen het verbond Gods te verachten.


Originele tekst:
'Doch in't besondre gelijck hier de ouders Jesu den achtsten dagh niet en laten voor-by loopen/sonder haren sone te besnijden/ op dat sy niet en souden schijnen het verbondt Gods veracht te hebben/ soo vele haer aenginck : alsoo moeten wy vermaent zijn ende leeren / soo wanneer ons enighe kinderen geboren zijn/ dat wy niet en verswijmen/ nochte langhe uyt en stellen de selve door den Doop de Christelicke Ghemeente te laten in-lijven/ maer dat wy de selve met de eerste ghelegentheydt/ die daer voor valt/ den Heere daer stellen ende als opoffere. Want al ist dat nu tot den Doop den achtsten dagh niet precise gheordineert en is / gelijck tot de besnijdenisse/ soo is dat nochtans de wille Gods dat de bont-ghenooten met den eersten het teecken des verbondts in hare lichame ontfanghen ende draghen/ende datse alsoo vanden kinderen der ongheloovigen onderscheyden werden / op dat wy niet en schijnen te zijn verachters van dat verbondt der ghenaeden / daer van den Doop een zegel is/ ende daer in behoorden wy des te neerstiger te zijn/ de wijle wy nu onder de genade des nieuwen testaments soodanich een Sacrament hebben/ 't welcke sonder smerte ofte eenighe verquetsinghe der lichamelijcke ghesontheyt ofte ghevaer van dien oock voor den achtste dagh aen ons kan bedient werden. Soo zijn dan grootelijcx te bestraffen de Weder-doopers/welcke hare kinderen in hare jonckheydt ongedoopt laten/ ende als de selve groot geworden zijn/ even-wel oock niet en vermanen om haer te laten doopen: soo dat sy noch jonck noch oudt ghedoopt en werden/ ende sterven vele onghedoopt. Haere ghepretendeerde redenen teghen den kinder-doop en hebbe ick nu niet voor-ghenomen te weder-legghen/ men en kan het nochtans niet anders dan een verachtinghe des verbondts Gods noemen/ dat sy de vol-wassene onder haer daer toe niet vermanen / maer latense ongedoopt / tot dat sij 't van selfs voorderen / 't welcke dickwils van velen onder haer nimmermeer en geschiet. Maer latende die varen / soo zijn grootelijcks te bestraffen / die of uyt verachtinghe / ofte alleene uyt naelaticheyt den Doop haerer kinderen langhe uyt-stellen / ende dat somwijlen om dat sy eenighe Peters ofte Meters uyt verre landen verwachten / ofte dat sy eerst willen dat de moeder sterck ende uyt de craem zy / om dan een groote feeste over den doop haeres kindts te houden : en wat noch andere eenige nietige redenen zijn van sulck-een vertoeven / alsoo moet de ordinantie Godes / ende syn verbondt verachtert ende te rugghe ghestelt worden / om onser insettinghe ende plaisiers wille. Soo nu ondertusschen u kindt comt sieck te werden / jae te sterven onghedoopt / hebt ghy dan niet het verbondt Godts veracht / ende den Heere vertoorent door sulck-een uyt-stel ende verachtinghe? Sal u dan met u conscientie beschuldighen? Hoortmen u dan niet claghen / dat ghy wel wildet dat u kindt hadde mogen den Christelijcken Doop ontfange? Wien wilt ghy dan de schuldt ende wijt geven? Dat ghy soudt moghen segghen dat dat den kinderen niet en schadet nochte toe-gerekent werden / de wijle het hare schuldt niet en is. Ick bekenne dat geern / maer alsoo dit de schuldt ende sonde der Ouderen is / soo staet hun oock de straffe te verwachten die de Heere dreyght over de verachters sijnes verbondts. Ghewisselijck wy lesen Exod. 4 24. dat Godt Moysen heeft gesocht te dooden / om dat hy woonende inde lande Midian / sijn kinderen hadde onbesneden ghelaeten / ende de Heere en heeft van hem niet af-ghelaeten / voor dat sulcks is verricht gheweest. Als oock onder den Israelite inde woestijne die 40 jaren lanck de besnijdenisse was nae-ghelaten / en als eyndelijck die verachters alle ghestorven waren / en hare kinderen inden Lande Canaan gecommen / Josue en heeft niet nae-ghelaeten hun te bevelen / dat sy haer besnijden souden / ende als dat geschiedt was / seyde Godt: hede hebbe ic de schande Egypti van u gewendet / daer van hiet de plaetse Gilgal / tooghende dat dat hun noch een aenclevende schande ende versmaetheyt was / dat sy / als den onbesnedenen Heydenen ende Egyptenaren gelijck waren / by den welcken sy hadden gheleert het Sacrament des verbondts nae te late / ende oock alsoo met eene het verbondt Godts te verachten.'

[Barmhartigheid]

Wel, edele Barmhartigheid. Het gelijk is aan uw zijde.

Zo laat ons een poging wagen tot het in de huidige spelling zetten van het stukje uit de preek van Faukelius, waarin hij handelt over de besnijdenis van de Heere Jezus, en daar ook handelt over de Heilige Doop:



Hartelijk dank Caprice!!!

Inderdaad een helder stuk en nu ook helder te lezen over het belang van de kinderdoop. Wat legt Faukelius de nadruk op het ´snel toepassen van de heilige doop bij een jong kind´.
Ik vraag mij af of dit belang niet een beetje aan het ´onderstoffen´ is in onze reformatorische kerken en gezinnen. Heeft de doop in de reformatorische gezindte ten opzichte van het heilig avondmaal veelal niet een ondergeschikte plek?
De heilige doop zou net zoals het heilig avondmaal een zaak van het hart moeten zijn en niet alleen uit gewoonte toegepast worden wat mijns inziens nu heel veel gebeurt!

[Afgewezen]

Luister, ik heb geen Bijbelse onderbouwing nodig voor de gereformeerde verbondsleer (die is mij uit en te na bekend), maar wel voor de gevolgtrekking ten aanzien van de jonggestorven kinderen.

Ds. Kempeneers verwijst naar 2 Samuel 12 als enige concrete voorbeeld van een jonggestorven verbondskind.

Toch een wat magere onderbouwing.

[Herman]

Hoe zou jij je mening dan schriftuurlijk onderbouwen?

[Afgewezen]

Hoe zou jij je mening dan schriftuurlijk onderbouwen?

Ik ben het eens met ds. Schot dat hier voorzichtigheid geboden is. Juist omdat de Bijbel hier niet veel over zegt. Geldt wat voor het kind van David gold (en trouwens ook van het kind van de niet-gelovige Jerobeam, in wie 'wat goeds voor de Heere' gevonden werd), in zijn algemeenheid voor verbondskinderen?

[hervormde]

Hoe zou jij je mening dan schriftuurlijk onderbouwen?

Ik ben het eens met ds. Schot dat hier voorzichtigheid geboden is. Juist omdat de Bijbel hier niet veel over zegt. Geldt wat voor het kind van David gold (en trouwens ook van het kind van de niet-gelovige Jerobeam, in wie 'wat goeds voor de Heere' gevonden werd), in zijn algemeenheid voor verbondskinderen?

Met deze tekst zou ik wat voorzichtig zijn. Als de Heere iets goed vindt in iemand duidt dat niet op een kind wat de HEERE vreest?

[hervormde]

Trouwens Afgewezen. Laat jij eens horen waar de Schrift getuigt dat de kinderen in Christus niet geheiligd zijn?

Denk eens aan de tekst waar de Heere Jezus de kinderen zegent, omhelsd. Ze zijn tot Hem gebracht. Een exegetische studie is op z'n minst te maken van het woord 'verhinderen'. Dat wordt in het NT nogal eens in verband gebracht met dopen. Is dan dopen niet de kinderen bij Christus brengen?

Maar goed ik wacht eerst de andere reactie af.

[Herman]

Hoe zou jij je mening dan schriftuurlijk onderbouwen?

Ik ben het eens met ds. Schot dat hier voorzichtigheid geboden is. Juist omdat de Bijbel hier niet veel over zegt. Geldt wat voor het kind van David gold (en trouwens ook van het kind van de niet-gelovige Jerobeam, in wie 'wat goeds voor de Heere' gevonden werd), in zijn algemeenheid voor verbondskinderen?

Ik vroeg hoe jij dit schriftuurlijk wilt onderbouwen, ik vroeg niet hoe voorzichtig we moeten zijn.

Ds. Kempeneers is namelijk aan het eind van zijn hoofdstuk over de bijbelse gegevens ook voorzichtig:
Op grond van de Schriftgegevens over jonge kinderen en de gegevens over het verbond kan niet geconcludeerd worden dat er jonggestorven kinderen in de hel zijn. Al zijn ze strafwaardig vanwege de erfzonde, het verbond mag voor de jonggestorven kinderen als genoegzaam voor hun zaligheid geacht worden.

Als je van de eerste zin een stelling maakt, namelijk 'alle verbondskinderen worden zalig', dan interpreteer je het verkeerde. De tweede zin is een toelichting op het eerste en bouwt een voorzichtigheid in die zo ook in onze belijdenisgeschriften is gekomen.

Wat je vraag over de algemeenheid van verbondskinderen. Ik denk dat de genoemde voorbeelden een basis vormen voor heel het schriftbeschouwen. Neem daarnaast de houding van de Heere Jezus tot de kinderen, de bijbelse beloften aan de kinderen zoals die in het verbond naar voren komen (ps 127; hand 2), en je kan voorzichtig een algemene conclusie trekken. Maar dan is het nog steeds niet zwart, en nog steeds niet wit.

[Afgewezen]

Trouwens Afgewezen. Laat jij eens horen waar de Schrift getuigt dat de kinderen in Christus niet geheiligd zijn?

Denk eens aan de tekst waar de Heere Jezus de kinderen zegent, omhelsd. Ze zijn tot Hem gebracht. Een exegetische studie is op z'n minst te maken van het woord 'verhinderen'. Dat wordt in het NT nogal eens in verband gebracht met dopen. Is dan dopen niet de kinderen bij Christus brengen?

Maar goed ik wacht eerst de andere reactie af.

Het ging mij nu puur om de eeuwige bestemming van jonggestorven verbondskinderen.
Dát het verbondskinderen zijn, lijdt voor mij geen twijfel. Inderdaad is de omhelzing door Christus van de kinderen m.i. een sterk argument voor de kinderdoop: ook de kinderen behoren Christus toe.
Maar, en daar gaat het nu om, ook kinderen die Christus toebehoren, kunnen verloren gaan.

[Herman]

Maar, en daar gaat het nu om, ook kinderen die Christus toebehoren, kunnen verloren gaan.

OK. Deze stelling is moeilijk te staven aan de hand van concrete voorbeelden uit de Schrift. Aan de hand van de leer is deze stelling wel kloppend te maken, maar dan zijn we aan het concluderen.

Deze stelling onderschrijf ik dus ook niet. Zeker niet als het gaat om gebruik voor een pastorale toonzetting. In een concreet geval lijkt het me dat we niemand kunnen troosten met Gods verborgen raad en dienen we ons aan Gods geopenbaarde wil te houden. En die zegt, zoals je zelf erkent, zeer mooie dingen over de verhouding tussen kind en verbond.

[Erasmiaan]

@ Geka: ik wil hier graag op terug komen. Leerzame posting over Boston maar anderzijds ervaar ik nu juist niet zo erg de kloof tussen zijn en mijn spreken. Al zie ik de verschillen wel en wil ik daar graag op terugkomen. Helaas ontbreekt me de tijd op het moment.

[Geka]

@ Geka: ik wil hier graag op terug komen. Leerzame posting over Boston maar anderzijds ervaar ik nu juist niet zo erg de kloof tussen zijn en mijn spreken. Al zie ik de verschillen wel en wil ik daar graag op terugkomen. Helaas ontbreekt me de tijd op het moment.

Prima, ik zie je reactie opnieuw met belangstelling tegemoet.

[Luther]

Maar, en daar gaat het nu om, ook kinderen die Christus toebehoren, kunnen verloren gaan.

OK. Deze stelling is moeilijk te staven aan de hand van concrete voorbeelden uit de Schrift. Aan de hand van de leer is deze stelling wel kloppend te maken, maar dan zijn we aan het concluderen.

Deze stelling onderschrijf ik dus ook niet. Zeker niet als het gaat om gebruik voor een pastorale toonzetting. In een concreet geval lijkt het me dat we niemand kunnen troosten met Gods verborgen raad en dienen we ons aan Gods geopenbaarde wil te houden. En die zegt, zoals je zelf erkent, zeer mooie dingen over de verhouding tussen kind en verbond.

Ik wil de stelling van Afgewezen wel verdedigen in het algemeen, alleen al omdat de Heere Jezus Zelf aangaf dat het-behoren-tot-de-wijnstok nog niet voldoende was om behouden te zijn. Tegelijkertijd moeten we beseffen dat dat voor jonggestorven kinderen niet kan opgaan. Zij hebben geen vruchten ten goede of ten kwade kunnen voortbrengen. In dat geval moeten we de waarde en diepte van het verbond niet onderschatten en zal Gods verbondshandelen veel rijker zijn dan onze logica.

[Marnix]

Trouwens Afgewezen. Laat jij eens horen waar de Schrift getuigt dat de kinderen in Christus niet geheiligd zijn?

Denk eens aan de tekst waar de Heere Jezus de kinderen zegent, omhelsd. Ze zijn tot Hem gebracht. Een exegetische studie is op z'n minst te maken van het woord 'verhinderen'. Dat wordt in het NT nogal eens in verband gebracht met dopen. Is dan dopen niet de kinderen bij Christus brengen?

Maar goed ik wacht eerst de andere reactie af.

Het ging mij nu puur om de eeuwige bestemming van jonggestorven verbondskinderen.
Dát het verbondskinderen zijn, lijdt voor mij geen twijfel. Inderdaad is de omhelzing door Christus van de kinderen m.i. een sterk argument voor de kinderdoop: ook de kinderen behoren Christus toe.
Maar, en daar gaat het nu om, ook kinderen die Christus toebehoren, kunnen verloren gaan.

De vraag is dan dus opnieuw: Waarom gaan als kind gedoopten toch verloren? De Bijbel zegt volgens mij een hoop over het verbond, over beloften en eis, over in het verbond zijn of niet, over het verbreken van het verbond etc. Als je alles over het verbond en de hele lijn daarvan ziet, en dat hebben degenen die de DL opstelden volgens mij zeker geprobeerd, kan je volgens mij niet uitkomen op een: De Bijbel geeft geen concreet voorbeeld van een jong gestorven kind die gered wordt of noemt het niet zwart op wit, dus kunnen we het niet weten.