Erasmiaan schreef:Wat er ook van DIA's reactie zij, jij hebt jezelf totaal ongeloofwaardig gemaakt door je geloof in een Bijbel met verhalen en een Jezus als een soort beeld.
Dit is wat men noemt een Paflov-reactie. Je hebt maar een kleine signaal nodig of je ziet al een hele wereld voor je en je reageert vervolgens alsog die eerste reactie geheel gerechtvaardigd is en op waarheid berust.
Geloof ik in een Bijbel met verhalen? Sorry, maar dat is zo'n nietszeggende zin, dat ik hier niets mee kan. Ik geloof in God. En de Bijbel is voor mij het Woord van die God. Dat Woord van God heeft echter een bepaalde vorm. Ze worden niet onmiddelijk rechtstreeks in mijn geest en hart ingegoten. Nee, ze zijn in de vorm van een door de eeuwen heen ontstane bundel geschriften in mijn hand terechtgekomen. Wanner ik die bestudeer, ontdek ik, dat ze afkomstif zijn uit een verhalen-cultuur. Ze zijn niet geschreven in de hemel, maar op aarde. Op een min of meer aanwijsbare plek, in een semitische taal (veel Hebreeuw, enig Aramees) en in verschillenden niveau's Grieks.
Daarbij valt verder op, dat veel schrijvers er echt een kunstig werk van hebben willen maken. Zo'n verhaal als van Jona is echt een literair top-produkt, met allerlei kunstige schema's en een zeer heldere symmetrisch opbouw van het verhaal. Of neem Job! Dat is als stijl zo kenmerkend, dat sommigen het wel als een griekse tragedie hebben beoordeeld. Of het Hooglied! Dat is een vele lagen bevattend liefdes-gedicht. De Psalmen: zo poetisch, van zo'n grote schoonheid en zeggingskracht. En dan nog die verhalen: Van de 3FE kun je geen kindervertellingen maken, maar van de Bijbel wel: Abraham, Jozef, Mozes, David, Elia: het wordt allemaal weergaloos verteld. Richteren, Daniel enz. Prachtig.
Dat zijn vertellingen. Wat zou God mij wilen zeggen met het feit, dat Zijn Woord zoveel bestaat uit verhalen? Mag ik daar over nadenken of niet?
Mischien noem jij het geen verhalen, maar geschiedenissen. Ok, maar dan nog: waarom is de Bijbel niet wat beknopter en zakelijker over de leer die naar de godzaligheid is. De 3FE zijn wat dat betreft natuurlijk veel handzamer en makkelijker in polemieken. Ze zijn, naar ik geloof, echter toch secundair, omdat ze niet geinspireerd zijn door de Heilige Geest. Dus laat mij nu mijn Bijbel lezen, alsjeblieft.
En dan nog wat: je zegt dat ik in Jezus geloof "als een soort beeld".
Wat zullen we nou krijgen!
Wil je die woorden wel eens heel gauw terugnemen!
Jezus was geen beeld, maar een mens van vlees en bloed. Hij is dé openbaring. Hij was in eigenlijke zin het Woord van God, maar dan in het vlees gekomen. De Schriften waren vol van Hem en wezen steeds op Zijn komst.
En wat deed Hij: hetzelfde, Erasmiaan, als al die bijbelschijvers voor Hem: Hij vertelde ook verhalen (gelijkenissen en voorbeelden). Hij zette de traditie voort, maar nu was Hij zelf onderwerp in Zijn eigen verhalen: neem de gelijkenis van de pachters.
En wat doen zijn volgelingen, nadat Jezus gekruisigd was? Weer: zij vertellen elkaar, dat Jezus was opgestaan uit de dood (zo rond het jaar 30). Hier wordt het christendom geboren!
En wat doen die joodse christenen, die in de Opstanding van Jezus geloven, vervolgens: ze gaan dit verhaal rondvertellen en ze beginnen Evangelien te schrijven. Ook dat zijn verhalen, die achteraf geschreven zijn en ook dat is heel zorgvuldig en literair gebeurd.
Is het dan niet historisch, dat van die Opstanding? Tja, er is geloof voor nodig om het te zien. Thomas wilde per sé een bewijs. Die ging voor het keiharde bewijs (heeft ie ook gekregen in het Evangelie-verhaal), maar Jezus ziet het liever anders: zalig die niet gezien en toch geloofd hebben.
Zo ervaar ik het: ik kan het niet zien, dat Jezus is opgestaan. Ik kan het eerlijk waar niet bewijzen of controleren, maar toch ben ik zielsgelukkig, want ik heb het geloofd!! En ik geloof het nog!
Misschien ben ik voor jou wel ongeloofwaardig (omdat ik jouw het harde bewijs voor mijn geloof niet kan leveren?).
Wel, zoek dan verder. Wie zoekt die vindt. Ik hoop, dat je gelukkig word.
gravo