Erasmiaan schreef:Erasmiaan schreef:Ja dat vind ik vreemd (en het is zo), er wordt alleen over het "niet kunnen" en "niet willen" als kwalijk gesproken, zich daarmee afzettend tegen de schriftuurlijk-bevindelijke prediking, en daarmee laat men de Bijbel eenzijdig (buik)spreken.
Hebr. 3:19 En wij zien, dat zij niet hebben kunnen ingaan vanwege [hun] ongeloof.
Daar zul je het mee eens zijn, maar ook het vervolg van Paulus in Hebr. 4?
1. Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn.
En verder:
11 Laat ons dan ons benaarstigen, om in die rust in te gaan; opdat niet iemand in hetzelfde voorbeeld der ongelovigheid valle.
Hoe?
12 Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en des geestes, en der samenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten.
13 En er is geen schepsel onzichtbaar voor Hem; maar alle dingen zijn naakt en geopend voor de ogen Desgenen, met Welken wij te doen hebben.
14 Dewijl wij dan een groten Hogepriester hebben, Die door de hemelen doorgegaan is, [namelijk] Jezus, den Zoon van God, zo laat ons deze belijdenis vasthouden.
15 Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan medelijden hebben met onze zwakheden, maar Die in alle dingen, gelijk als wij, is verzocht geweest, [doch] zonder zonde.
16 Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot den troon der genade, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen, en genade vinden, om geholpen te worden ter bekwamer tijd.
De bijbel laat niets over van niet kunnen. Wat een pastorale houding bezigt Paulus hier door onze Hogepriester aan te halen die bekend is met onze zwakheden. Er blijft geen reden van onze kant meer staan. Het enige wat bijbels gezegt kan worden is dat men niet wil, maar dat komt te dicht bij onze eigen schuld of niet?