Tja, zo zou ik het ook wel willen...Ariene schreef:Afgewezen, wat vind ik dit jammer voor je.Afgewezen schreef:Tja, wat moet ik hierop zeggen?
Ik ervaar de zondagse kerkdienst helemaal niet als een rustpunt.
Je komt in een volle kerk, waar je nauwelijks contact hebt met de mensen (nee, alsjeblieft geen pastorale opmerkingen in de trant van, 'ja-maar-daar-moet-je-zelf-ook-iets-aan-doen'), je moet maar afwachten of je een rustig plekje hebt, dan zit je ruim anderhalf uur stijf in een bank (al dan niet met een hoed op) en als wat je te horen krijgt, dan nog zeer beneden de maat is... Ik vind dat bij elkaar allemaal zeer stresserend. Volgens mij is dat nooit de bedoeling geweest van de 'onderlinge bijeenkomsten'.
Ik sla dan ook graag eens een beurtje over.
Want ben je wel in de overtuiging dat het een rustpunt zou moeten zijn, of heb je sowieso niets met
het fenomeen kerkdienst?
Ik meen het nl. oprecht.
Ik kan er naar uitkijken om weer in de kerk te zijn. Dat is de plaats waar ik me thuis voel.
De plaats waar mijn vrienden zijn, de plaats waar ik mag zijn die ik ben, de plaats waar ik ook mensen tot hulp mag zijn.
En dan is de zondag daarin voor mij bijzonder. Hét begin van de week en daarbij ook mijn oplaadpunt.
In de preek krijg ik (bijna) altijd wel weer voedsel mee voor de week, of troost voor mijn leven. Soms werk voor een leven.
Ook al zijn er soms ook aspecten in die ik anders zie, of waar de predikant wellicht een steekje laat vallen, mag ik altijd de God achter de zender zien. En daar gaat het naar mijn bescheiden mening ten diepste om.
(Maar ik bid zeker niet hard genoeg, althans volgens JO).
); de leesdiensten waren dramatisch en het kostte zeer veel inspanning om nog iets van de preek mee te krijgen, als dat al lukte. De banken waren niet te pruimen en het jongetje voor me - toen we eenmaal een vast plaatsje hadden - zat zo ongeveer elke dienst zijn neusinhoud te presenteren of op te eten, te klieren met zijn zusje die op haar beurt een romannetje las dat ze vakkundig had weggemoffeld in haar rok of met nog andere dingen bezig was. Om vervolgens te vernemen dat leer en leven in deze kerk toch nog het meest gewaarborgd zou zijn.