Maar hoe dan?

[gravo]

Het geloof is uit het gehoor. Op veel plaatsen in de Bijbel wordt geloof verbonden aan de verkondiging. Hoe zullen mensen kunnen geloven, wanneer ze het niet gehoord hebben?

Toch blijf ik worstelen met dit vraagstuk. Want de vraag naar het "hoe dan?" dringt zich op.

Onmiskenbaar wordt de verkondiging, de loop van het Evangelie, in handen gelegd van mensen. "Gaat dan heen, onderwijst..."

Maar hoe moet dat eigenlijk? Moeten we eenvoudigweg bijbelse teksten voordragen? Moeten we met een persoonlijk getint verhaal komen? Moeten we werken met een bepaalde systematiek en waken voor een dogmatisch kader? Moeten we het voorbeeld overnemen van de manier van preken van de apostelen? Kortom: met die opdracht wordt ook van ons gevraagd, dat we nadenken over de manier van verkondigen. We moeten nadenken over de vorm en de inhoud van die verkondiging. Moeten we ook nadenken over een strategie? Zodat het Evangelie zo effectief mogelijk wordt gecommuniceerd? Moeten we nadenken over de vorm, die we gebruiken? Moeten we bijvoorbeeld aansluiten bij de behoeftes van mensen of moeten we op afstand blijven van gevoelens en soeverein "het Woord Gods prediken". Doen we dan wel recht aan de eerste getuigenissen van de verkondiging van het Evangelie uit het boek Handelingen, waarbij duizenden mensen zich bekeerden en geloofden? Of kan het niet meer op die manier. Kunnen we wat leren van de verkondiging, die op dit moment "succes" heeft in landen op het zuidelijk halfrond? Moeten we onze verkondiging afstemmen op het betreffende continent? Aan moderne mensen breng je het Evangelie anders, dan aan mensen uit traditionele culturen? Verandert er dan ook wat aan de inhoud van het Evangelie of mogen we andere accenten gaan leggen?

De vraag is dus in hoeverre wij de vrijheid of de verantwoordelijkheid hebben om te kiezen hoe we het Evangelie verkondigen.

We weten uit de geschiedenis en uit onze tijd, dat er duizend-en-één manieren zijn geweest, waarop het Evangelie ter sprake is gebracht. Welke wijze van verkondigen is de beste? Of hangt dat ook af van de tijd waarin je leeft of het publiek, dat je tegenover je vind?

Wie denkt er mee?

gravo

[Erasmiaan]

Ik denk dat je goed moet aansluiten bij de behoeften van deze tijd. Aangezien we in een beeldcultuur leven zou je moeten denken aan kerkdiensten op TV, YouTube, etc. En in de kerk meer dingen van de wereld, zodat de wereld makkelijker in de kerk komt.

[freek]

Dit vind ik wel een interessante discussie. Het hoofdantwoord is: Christus prediken. Maar dan kun je net zo goed weer de vraag stellen: maar hoe dan?
Ik geloof niet dat de dogmatiek vewerkt moet worden in de prediking. Eerder moet juist de dogmatiek een antwoord geven op de vraag: hoe moet de prediking gebracht worden.
Eén ding is voor mij helder: de prediking die voor het grootste deel bestaat uit de verklaring van de gangen en wegen van het volk des Heeren, brengt de dood in de pot; de bijbel levert ook geen voorbeelden hieromtrent.
Als ik kijk hoe de prediking richting ongelovigen in het boek Handelingen plaats vindt, dan kunnen we dat samenvatten met deze twee woorden: 'confrontatie' en 'proclamatie'. Het aanzeggen van de realiteit buiten Christus, maar ook het proclameren van de werkelijkheid in Christus. De prediking is in het boek handelingen overigens wel aangepast aan de verschillende doelgroepen: op de pinksterdag worden mensen voornamelijk geconfronteerd met hun deelname aan de kruisiging van Christus, terwijl op de Areopagus heel sterk het komende oordeel benadrukt en het 'ontvlieden' daarvan. In beide gevallen heel sterk de nadruk op bekering als zijnde een afwenden van het oude leven buiten Christus.
Als de apostelen zich richten tot gemeenten in de brieven, zie je een heel andere benadering. Ook daar wordt Christus verkondigd, maar dan vooral de rijkdommen die ze in Hem gekregen hebben. Aan gevestigde gemeenten wordt niet de oproep tot bekering gedaan, maar de oproep om te wandelen in overeenstemming met de roeping waartoe zij geroepen zijn. Maar daar heb je in principe hetzelfde voor nodig: Christus en zijn Geest. Want in de brieven worden de gemeenten evengoed geconfronteerd met de mogelijkheid om erbuiten te staan: Indien iemand Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking.

[Tiberius]

Het hoofdantwoord is: Christus prediken.

Dan vergeet je een groot deel, namelijk de prediking van ellende en dankbaarheid.
Zoals Johannes de Doper het ook doet: "Gij adderengebroedsel ...", "Zie het Lam Gods" en "Brengt vruchten voort".

[freek]

Het hoofdantwoord is: Christus prediken.

Dan vergeet je een groot deel, namelijk de prediking van ellende en dankbaarheid.
Zoals Johannes de Doper het ook doet: "Gij adderengebroedsel ...", "Zie het Lam Gods" en "Brengt vruchten voort".

Als je Christus preekt, preek je 'automatisch' ellende. Want Christus als de inhoud en vervulling van de wet leert ons pas werkelijk zien hoe ellendig en arm het buiten hem is. Als Christus gepreekt wordt, zit daar eveneens in besloten dat je nu niet meer mag leven zoals je altijd geleefd hebt, zie Rom. 6. Dus ik vergeet helemaal niks. Juist door ellende en dankbaarheid los van Christus te preken gaat het mis.

[gravo]

Ik zou er voor willen waken om in deze discussie direkt over te schakelelen op het inhoudelijke debat, dat hier al zo vaak en zoveel is gevoerd.

Probeer de vraagstelling enigszins praktisch te benaderen. Uiteindelijk kom je natuurlijk wel uit bij een inhoudelijke toets, maar dat hoeft niet altijd als eerst ter sprake te komen.
Dwing jezelf om even af te zien van het inhoudelijke debat over de prediking en denk even "technisch" of "praktisch".

Hoe doen we dat: zó verkondigen, dat er veel mensen op af komen, die ademloos luisteren en die op de verkondiging de neiging krijgen om er op in te gaan. Kunnen we de prediking aannemelijk maken door woordkeus, specifieke praktische zaken mbt de ruimte waarin, de tijd waarop enz.

Is het mogelijk om reeds van te voren te weten hoe de prediking op z'n sterkst zal zijn? Wanneer mensen zullen afhaken of wanneer mensen zullen blijven hangen en aanhaken?

Dat zijn de vragen, die mij in eerste instantie voor ogen staan. Daarna komt nog een inhoudelijke vraag: wat gaan we ze vertellen, laten zien en meegeven.

gravo

[Afgewezen]

Ik zou er voor willen waken om in deze discussie direkt over te schakelelen op het inhoudelijke debat, dat hier al zo vaak en zoveel is gevoerd.

Probeer de vraagstelling enigszins praktisch te benaderen. Uiteindelijk kom je natuurlijk wel uit bij een inhoudelijke toets, maar dat hoeft niet altijd als eerst ter sprake te komen.
Dwing jezelf om even af te zien van het inhoudelijke debat over de prediking en denk even "technisch" of "praktisch".

Hoe doen we dat: zó verkondigen, dat er veel mensen op af komen, die ademloos luisteren en die op de verkondiging de neiging krijgen om er op in te gaan. Kunnen we de prediking aannemelijk maken door woordkeus, specifieke praktische zaken mbt de ruimte waarin, de tijd waarop enz.

Is het mogelijk om reeds van te voren te weten hoe de prediking op z'n sterkst zal zijn? Wanneer mensen zullen afhaken of wanneer mensen zullen blijven hangen en aanhaken?

Dat zijn de vragen, die mij in eerste instantie voor ogen staan. Daarna komt nog een inhoudelijke vraag: wat gaan we ze vertellen, laten zien en meegeven.

gravo

Heb je zelf nog geen antwoord op al die vragen?
En waarom moet RF met je meedenken en raadpleeg je geen geestverwanten?

[gravo]

Ik zou er voor willen waken om in deze discussie direkt over te schakelelen op het inhoudelijke debat, dat hier al zo vaak en zoveel is gevoerd.

Probeer de vraagstelling enigszins praktisch te benaderen. Uiteindelijk kom je natuurlijk wel uit bij een inhoudelijke toets, maar dat hoeft niet altijd als eerst ter sprake te komen.
Dwing jezelf om even af te zien van het inhoudelijke debat over de prediking en denk even "technisch" of "praktisch".

Hoe doen we dat: zó verkondigen, dat er veel mensen op af komen, die ademloos luisteren en die op de verkondiging de neiging krijgen om er op in te gaan. Kunnen we de prediking aannemelijk maken door woordkeus, specifieke praktische zaken mbt de ruimte waarin, de tijd waarop enz.

Is het mogelijk om reeds van te voren te weten hoe de prediking op z'n sterkst zal zijn? Wanneer mensen zullen afhaken of wanneer mensen zullen blijven hangen en aanhaken?

Dat zijn de vragen, die mij in eerste instantie voor ogen staan. Daarna komt nog een inhoudelijke vraag: wat gaan we ze vertellen, laten zien en meegeven.

gravo

Heb je zelf nog geen antwoord op al die vragen?
En waarom moet RF met je meedenken en raadpleeg je geen geestverwanten?

1.

Ik heb lang gedacht, dat deze vragen niet relevant zouden zijn. Gods Woord blijft gelijk, dus waarom zouden we ons druk moeten maken over de praktische kanten van de verkondiging. Het gaat om de inhoud, niet om de vorm. Maar daar ben ik van teruggekomen. Er is op allerlei gebied, en dat gaat de gereformeerde gezindte niet voorbij, een relevantieverlies te zien als het gaat om de christelijke boodschap. Er zijn veel overwegingen waarom mensen nog naar de kerk gaan. Gewoonte, trouw, opvoeding, fatsoen, vanuit sociale of zelfs economische motieven. Maar komt er nog iemand naar de kerk, omdat hij / zij geboeid is door het volstrekt unieke, nieuwe, bevrijdende van de boodschap. Komt er nog wel iemand naar de kerk met het sterke verlangen om opnieuw die opluchtende ervaring te hebben en die te delen met anderen? Persoonlijk denk ik, dat dit soort vragen om bezinning vragen. En dan begin ik maar eens van de uiterlijke praktische kant. Want die kent iedereen en velen kunnen daar over meepraten.

2.

Misschien is het constant verkeren in de kring van geestverwanten er wel de oorzaak van, dat er niet meer zo kritisch gekeken wordt naar vorm en inhoud van de verkondiging. Ik zou het daarom juist breed willen houden en dat is de reden waarom ik ook rondvraag in de wat zwaardere kringen, dan waar ik in vertoef. Per slot van rekening hoor ik daar altijd, dat moderne kerken gedoemd zijn om leeg te lopen, omdat ze de mensen stenen voor brood geven. Dit dan in tegenstelling tot de orthodoxere kerken!? Wie weet of jij mij de oplossing niet biedt!

Maar eerlijk gezegd denk ik, dat we op dit terrein al geestverwanten zijn. Kerkverlating en relevantieverlies van de Boodschap is namelijk een fenomeen over de hele breedte van het protestantse christendom. Want ook een uiterlijke kerkgang gecombineerd met een innerlijke vervreemding is net zo goed een exponent van het genoemde probleem: verkondiging, maar hoe dan?

gravo

[Mariaa]

Sja...

Hoe komt het dat de ene dominee een hele preek houdt over 'het oordeel' en een hele stad tot bekering komt, en een andere dominee doet het en de mensen gaan bedroefd weg omdat de man zo eenzijdig is?

Hoe komt het dat de één met alle gebrek aan woorden en overtuigingskracht duizenden tot Christus heeft geleid, en een ander met de meest geoefende redenaarskunst enkel mensen wist te 'vermaken'?

Wanneer de Heilige Geest werkt, dan zal het Woord kracht doen. Dus misschien ligt het niet aan de tactieken, maar aan bijvoorbeeld het gebedsleven.

[gravo]

Sja...

Hoe komt het dat de ene dominee een hele preek houdt over 'het oordeel' en een hele stad tot bekering komt, en een andere dominee doet het en de mensen gaan bedroefd weg omdat de man zo eenzijdig is?

Hoe komt het dat de één met alle gebrek aan woorden en overtuigingskracht duizenden tot Christus heeft geleid, en een ander met de meest geoefende redenaarskunst enkel mensen wist te 'vermaken'?

Wanneer de Heilige Geest werkt, dan zal het Woord kracht doen. Dus misschien ligt het niet aan de tactieken, maar aan bijvoorbeeld het gebedsleven.

Het woord 'tactiek' heeft iets onaangenaams. Maar misschien moet je 'tactiek' en gebed toch niet tegen elkaar uitspelen.

Je zou je toch ook kunnen afvragen of het niet goed zou zijn om in een gemeente meer nadruk op het gebed te leggen en het dan niet bij woorden te houden, maar een concreet plan te lanceren, waarbij er mensen worden uitgenodigd daadwerkelijk te bidden. Gebedskring, gebeds-avond. Gebeds-onderwerpen verspreiden. Het gaat juist om de concretisering. Daar hebben veel mensen behoefte aan, denk ik. Zo is dat 'kaarsje branden' in de RKK een praktisch gebaar, waarmee het gebed wordt opgeroepen en aangeduid. Wij houden daar niet zo van en vinden dat het gebed een echt gebed moet zijn, heel protestants in woorden, maar toch...welke concrete gebeds-praktijk hebben wij dan aan te bieden, wanneer we vinden, dat het gebedsleven niet mag verdorren?

gravo

[Tiberius]

Ben je een business-plan aan het schrijven, Gravo?

[gravo]

Ben je een business-plan aan het schrijven, Gravo?

Ook hier zou je kunnen verwachten, dat je er de lachers mee op de hand krijgt. Maar het is eigenlijk niet zo heel vreemd om het grote aanbod aan religiositeit ook als een markt te zien. Evengoed als in het uitgestrekte Romeinse Rijk er vele, vele religies wedijverden om de gunst van potentiele volgelingen, zo wordt ook onze tijd gekenmerkt door een onafzienbaar aanbod aan alle mogelijke religieuze mogelijkheden. En men maakt daar gebruik van ! Eén van de redenen dat de kerk leden verliest is de opkomst van vrije, evangelische groepen. Ik noem maar wat.

En ook in het versplinterde gereformeerde protestantisme kennen we deze consumer-members heel goed. Overstappen naar een ander kerkverband, splitsen, breken, scheuren, uittreden, buitenverband gaan hebben wel degelijk te maken met "doen waar je zelf zin in hebt" (uiteraard altijd met een hopen tranen vanwege het quis non fleret).

Hoe pijnlijk ook, kerk en religie fungeren mede (niet uitsluitend) op een bepaalde markt. Dat wordt in de wereld van de christelijke uitgeverijtjes wat meer zichtbaar, dan op niveau van kerkverbanden, maar toch.

En tja, een markt moet wel eens aan haar produkt denken. Een businessplan is wat veel gezegd, maar een praktische gemeentevisie, waarbij apostolaat, diakonaat en pastoraat zorgvuldig worden ingevuld, ja, dat zou moeten kunnen.

Praktisch mensen! We leven hier op de aarde...d'r moet wel eens wat materieels geregeld worden.

gravo

[Alexander CD]

Ook hier zou je kunnen verwachten, dat je er de lachers mee op de hand krijgt. Maar het is eigenlijk niet zo heel vreemd om het grote aanbod aan religiositeit ook als een markt te zien.

Als je het als een markt gaat zien, dan kom je gelijk bij de kopers en verkopers terecht, dan ligt de beslissing bij de mens zelf, maar ik lees in de bijbel, God moet de wasdom geven anders zwoegen wij tervergeefs!
Als Peterus op de pinksterdag zegt "bekeerd u"dan is dat een eis en niet een vrijblijvend aanbod.

Eén van de redenen dat de kerk leden verliest is de opkomst van vrije, evangelische groepen. Ik noem maar wat.

Is dat niet geleidelijk uitstappen, trapsgewijs?

Zegt de bijbel het ook al niet dat er in de laatste dagen zware tijden voor het geloof zal komen, zitten we daar nu al niet middenin, met veel secten en vals geloof en modernisme?

Daarom denk ik dat we op dezelfde wijze het evangelie moeten brengen als Paulus, luther en John Owen om een paar te noemen.
Wij kunnen geen mens bekeren dat zal God zelf moeten doen.

[gravo]

Ook hier zou je kunnen verwachten, dat je er de lachers mee op de hand krijgt. Maar het is eigenlijk niet zo heel vreemd om het grote aanbod aan religiositeit ook als een markt te zien.

Als je het als een markt gaat zien, dan kom je gelijk bij de kopers en verkopers terecht, dan ligt de beslissing bij de mens zelf, maar ik lees in de bijbel, God moet de wasdom geven anders zwoegen wij tervergeefs!
Als Peterus op de pinksterdag zegt "bekeerd u"dan is dat een eis en niet een vrijblijvend aanbod.

Eén van de redenen dat de kerk leden verliest is de opkomst van vrije, evangelische groepen. Ik noem maar wat.

Is dat niet geleidelijk uitstappen, trapsgewijs?

Zegt de bijbel het ook al niet dat er in de laatste dagen zware tijden voor het geloof zal komen, zitten we daar nu al niet middenin, met veel secten en vals geloof en modernisme?

Daarom denk ik dat we op dezelfde wijze het evangelie moeten brengen als Paulus, luther en John Owen om een paar te noemen.
Wij kunnen geen mens bekeren dat zal God zelf moeten doen.

Ik proef hier toch een wat traditionele kerkvisie, die wel vergelijkbaar is met het traditionele wereldbeeld: zelf staan we in het midden ( de aarde of in de vergelijking: onze eigen kerk) en daaromheen cirkelen in concentrische cirkels allerlei verder-gelegen groeperingen en mensen, die vooral erg aan de periferie leven, ver van het hart en het centrum vandaan, waar wijzelf ons bevinden. Onze kerk als het centrum waar alle wind van leer omheen draait.

In zo'n visie is de vraag: verkondigen, Ja, maar hoe dan? natuurlijk een onzinnige. Reeds van te voren staat vast, dat wil iemand zich werkelijk verbeteren, hij of zij altijd bij ons zal uitkomen. Wij bevinden ons in het gezegende middelpunt; anderen dwalen.

Het betekent overigens ook, dat de verkondiging zich nu apologetisch gaat richten op degenen, die weliswaar dicht bij ons staan, maar toch weer een tikje anders zijn. Dat laatste stukje verschil moet dan ook gezien worden als een afwijking. Ik heb het natuurlijk over mede-christenen, die vanuit een andere achtergrond leven in een andere denominatie, kerk of in een ander werelddeel. Zij leven, vieren, geloven vaak anders dan wij.

Gaat onze boodschap nu op twee manieren klinken? 1. Waarschuwend tegen de heidenen en 2. Waarschuwend tegen andere (anders dan ons) christenen?

Ik hanteer een wat eigentijdser beeld van de kerk, waarbij ik mijn geloofsgemeenschap principieel op gelijke hoogte wil stellen met andere christelijke geloofsgemenschappen. Ik ken veel gebruiken niet, zal ook nooit lid worden van een voor mij heel vreemd kerkgenootschap, maar ik wil wel zoeken naar de gemeenschap en het samenbindende. Eén van de dingen, waar ik anderen nu juist zo nodig bij heb is het probleem van de afkalving van het christelijk geloof en de afname van de kerkelijke gemeenschappen. Ik wil best ergens in de leer gaan. Misschien wel bij die Afrikaanse christenen, of bij de Zuidkoreaanse christenen. Waarom niet?

Je kunt alles en iedereen wel in het sjabloon stoppen van secten, vals geloof en modernisme, maar zoek nu eerst eens het gemeenschappelijke. Dat behoed je voor een al te gemakkelijk idee, dat jij en je eigen groep zo'n beetje het orthodoxe centrum vormen, waar meerdere of mindere stakkers kansloos omheendraaien.

De planeten draaien om de zon, niet om de aarde. Zo hebben ook alle kerken en christenen hetzelfde middelpunt, maar geen van die kerken valt samen met dit middelpunt. En is dus is geen van die kerken (ook de mijne niet) in staat om de enig mogelijke vorm voor de verkondiging in huis te hebben. Misschien liggen er wel praktische raadgevingen klaar. Dan moeten we wel bereid zijn om toe te geven, dat we die goed kunnen gebruiken. De vraag blijft mijns inziens gerechtvaardigd: verkondiging, zeker, maar hoe dan?

Luther en John Owen, zeker zij kunnen ons iets leren. Maar eerlijk is eerlijk, zij hebben nooit iets kunnen ervaren van ónze tijd en onze vragen.
Ik zoek eigenlijk iets, dat wat meer aansluit op wat nu urgent is. Dat moet je toch kunnen begrijpen.

gravo

[Afgewezen]

Ben je een business-plan aan het schrijven, Gravo?