biecht

[gravo]

Laat ik, in het soms technische gereformeerde debat over uitverkiezing, maar eens iets opbiechten. Ik onderschrijf, dat de Bijbel op meerdere plekken spreekt over het verloren gaan van mensen. Omwille van hun ongehoorzaamheid, hun halsstarrigheid of ongeloof. Ik zie ook wel, dat de Bijbel soms zeer scherp spreekt over die verlorenheid. Het is een definitieve ondergang, een verworpen worden en een eeuwige dood. Ook beaam ik, dat de verkiezingsgedachte in de Bijbel veelvuldig voorkomt. Denk aan de exclusieve keuze van God voor Israël uit de volken of aan de meer individuele noties over verkiezing uit het Nieuwe Testament.
Een theologie, die alles wat in de Bijbel staat serieus wil meenemen, zal daarom ook die verkiezing en die moeilijke zaken als verworpenheid en verlorenheid een plek moeten geven.

Nu de biecht.

Ik kan eenvoudig niet geloven, dat de noties van verlorenheid of verworpenheid bij God min of meer op gelijke hoogte staan met al die andere begrippen uit de Bijbel. Ik geloof, dat de kern van de Bijbel over iets anders gaat dan het verloren gaan van mensen en dat het eerder de achtergrond is waartegen het heilswerk van God, Zijn liefde en barmhartigheid des te intenser oplicht. Ik geloof ook, dat de verlorenheid in de Bijbel pas als een echte en definitieve verlorenheid ter sprake komt, wanneer eerst Gods bevrijdende, reddende en genezende aanwezigheid zich heeft gemanifesteerd. Verworpenheid is geen a priori beginsel, maar een a posteriori beginsel. Dat wil zeggen: het is een conclusie en een werkelijkheid ná Gods eerste initiatief. En het gaat niet vooraf aan Gods eerste werk. Het is om zo te zeggen Gods tweede werk. Wanneer zijn liefde wordt afgewezen, wanneer Zijn roepen en zoeken van de mens wordt genegeerd, wanneer Zijn bijeenbrengen en aanbod om te helpen en te genezen wordt verworpen, ja, dan keert de genade zich tegen de mens. Steeds weer blijkt, dat de sterkste drijfveer van God de lankmoedigheid is, het geduld, de barmhartigheid, de wil om te behouden. Na een straf berouwt het God weer. Denk aan de zondvloed, denk aan de eindeloze terugkeer van God naar Zijn volk in de woestijn, aan het berouw dat God heeft om het kwaad, dat Hij aanvankelijk gezonden heeft. De kern en de boodschap van de God van Israël is mijns inziens: genade op genade, 70 x 7 maal vergeven, Jezus neemt de zondaars aan. Maar als daar niet op wordt gereageerd, dan komt het moment, dat Hij verder gaat. dan worden de eersten de laatsten en gaan ze verloren. Bijna alle verhalen over verlorenheid in de Bijbel kun je in dit patroon passen.

En dan gaat het er juist niet om, dat we dat zondig zijn zo op de voorgrond plaatsen. Alsof God daarin geïnteresseerd zou zijn. Nee, dat moet vooral Gods wil om de mensen te redden van zonde, schuld en dood als het allerbelangrijkste verkondigd worden. Ook niet de afvallers, de uiteindelijk halsstarige weigeraars van Gods genade mogen de show stelen in de verkondiging van het Evangelie. Nee, dat zijn de gasten, die wel genodigd werden, maar die niet wilden komen bij de maaltijd. God kijkt er eenvoudigweg niet meer naar om. Hij vraagt per direct om anderen te zoeken. Dan maar uit de heggen en de sloppen. Als het huis maar vol wordt en als de maaltijd maar kan worden gehouden.

Mijn biecht is dus, dat ik best begrijp, dat de gereformeerde theologie noties als uitverkiezing en verlorenheid een plaats wilde geven. Toch ben ik van mening, dat er inmiddels een veel te grote nadruk is komen te liggen op het a priori karakter van deze zaken. Het is een heel theoretisch verhaal geworden, dat voer is voor eindeloze discussies, maar intussen wordt er nauwelijks nog over de zaken gesproken, die ik hierboven beschrijf en die hele goede bijbelse papieren heeft. Wordt God ons in de Bijbel niet als een vurige, liefhebbende God geschilderd, die beelden van bruiloft, liefde en trouw gebruikt als het om Zijn hang naar mensen gaat? En wordt de verkiezing in de Bijbel ook niet vaak omschreven als een liefde op het eerste gezicht? Hoe zag God Israël " Als vertrapt in het geboortebloed! Dat wil zeggen: Hij had een hartstochtelijke en emotionele reactie op de hulpleloze kwetsbaarheid. En is dat ook niet de houding van Jezus? Werd Hij ook niet ter plekke met ontferming bewogen? En is dat dan ook in de kern niet waar we mee te maken hebben, wanneer we deze God ter sprake brengen? Gods almacht is toch vooral en vooreerst Zijn overstelpende goedheid?

Wel, die bewogenheid, die genadige en onvoorwaardelijke hulpvaardigheid van God, dat is volgens mij de kern van de bijbelse boodschap. God heeft de wereld lief.
En daarbij gaat het er soms hard aan toe. Zo kon God straffen vanwege de naijver. Omdat Hij jaloers was op het feit, dat de mensen liever achter de afgoden aan gingen. Maar die naijver is een oprechte emotie van God, waarmee Hij het liefst de mens weer wil terugwinnen. Jezus had ook zo'n groot hart: de liefde voor Uw Huis heeft mij verteerd! "Hoe menimaal heb ik u bijeen willen vergaderen..." De zondvloed, jazeker. Maar daarna: God belooft dat niet meer te doen! wat zit daar achter? Volgens mij Gods onophoudelijke ijver om de mensen toch te redden en voor Zich te winnen.

Zo zie ik ook de ultieme verlorenheid als de negatieve uitkomst van een onophoudelijk afweren van deze liefde. De verlorenheid is nooit een gegeven vooraf bij God. Nooit heeft Hij zich onbewogen getoond tegenover het lot van wie dan ook. God wil dat alle mensen behouden worden.

Worden ze het ook allemaal. Nee, de mens kan zich verharden. Maar ook dat is geen gegeven vooraf. De mens wordt niet gedetermineerd om zich te verharden. Anders zou de oproep: "verhard u niet" geen zin hebben.

De kern van de bijbelse boodschap is dus: aanvaarding, genade. Ja, er zijn heel veel obstakels. De zonde, de schuld, de onwil, onze natuurlijke staat. Maar alleen de warmte en het vertrouwen, dat God in ons kan en wil opwekken is in staat om ons de ogen te openen vor de werkelijkheid van vergeving, verzoening en genezing.

Onvergelijkelijk heeft Jezus Zijn Vader uitgebeeld in de gelijkenis van de verloren Zoon. Het was wel degelijk een issue, die zonde en die schuld en die hardnekkigheid van de jongste zoon. Maar zeg eens eerlijk: waar ging het die Vader nou echt om? Om een voldoende aan zondekennis bij zijn kind? Om een eindeloze schulderkentenis en een diep doorleefde doodstaat van zijn kind? Om boete? Om een leven lang schuldenaar zijn? Om de angst voor de duivel, de hel en het oordeel bevindelijk te leren kennen? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Nee, het ging de vader om het kind als zodanig. Om de redding, de thuiskomst, de aanraking, het contact met zijn kind. Er was maar één gedachte bij de Vader: dat het goed zou komen met zijn kind, dat het thuis zou komen en veilig en in liefde met hem zou samenleven. Alles wat in die gelijkenis aan de orde komt kent maar één drijfveer: vurige en oprechte liefde!

Misschien een heel andere insteek, dan de vele theologisch discussies op dit forum, maar niet minder bijbels lijkt me.

gravo

[Bert Mulder]

Laat ik, in het soms technische gereformeerde debat over uitverkiezing, maar eens iets opbiechten. Ik onderschrijf, dat de Bijbel op meerdere plekken spreekt over het verloren gaan van mensen. Omwille van hun ongehoorzaamheid, hun halsstarrigheid of ongeloof. Ik zie ook wel, dat de Bijbel soms zeer scherp spreekt over die verlorenheid. Het is een definitieve ondergang, een verworpen worden en een eeuwige dood. Ook beaam ik, dat de verkiezingsgedachte in de Bijbel veelvuldig voorkomt. Denk aan de exclusieve keuze van God voor Israël uit de volken of aan de meer individuele noties over verkiezing uit het Nieuwe Testament.
Een theologie, die alles wat in de Bijbel staat serieus wil meenemen, zal daarom ook die verkiezing en die moeilijke zaken als verworpenheid en verlorenheid een plek moeten geven.

Nu de biecht.

Ik kan eenvoudig niet geloven, dat de noties van verlorenheid of verworpenheid bij God min of meer op gelijke hoogte staan met al die andere begrippen uit de Bijbel. Ik geloof, dat de kern van de Bijbel over iets anders gaat dan het verloren gaan van mensen en dat het eerder de achtergrond is waartegen het heilswerk van God, Zijn liefde en barmhartigheid des te intenser oplicht. Ik geloof ook, dat de verlorenheid in de Bijbel pas als een echte en definitieve verlorenheid ter sprake komt, wanneer eerst Gods bevrijdende, reddende en genezende aanwezigheid zich heeft gemanifesteerd. Verworpenheid is geen a priori beginsel, maar een a posteriori beginsel. Dat wil zeggen: het is een conclusie en een werkelijkheid ná Gods eerste initiatief. En het gaat niet vooraf aan Gods eerste werk. Het is om zo te zeggen Gods tweede werk. Wanneer zijn liefde wordt afgewezen, wanneer Zijn roepen en zoeken van de mens wordt genegeerd, wanneer Zijn bijeenbrengen en aanbod om te helpen en te genezen wordt verworpen, ja, dan keert de genade zich tegen de mens. Steeds weer blijkt, dat de sterkste drijfveer van God de lankmoedigheid is, het geduld, de barmhartigheid, de wil om te behouden. Na een straf berouwt het God weer. Denk aan de zondvloed, denk aan de eindeloze terugkeer van God naar Zijn volk in de woestijn, aan het berouw dat God heeft om het kwaad, dat Hij aanvankelijk gezonden heeft. De kern en de boodschap van de God van Israël is mijns inziens: genade op genade, 70 x 7 maal vergeven, Jezus neemt de zondaars aan. Maar als daar niet op wordt gereageerd, dan komt het moment, dat Hij verder gaat. dan worden de eersten de laatsten en gaan ze verloren. Bijna alle verhalen over verlorenheid in de Bijbel kun je in dit patroon passen.

En dan gaat het er juist niet om, dat we dat zondig zijn zo op de voorgrond plaatsen. Alsof God daarin geïnteresseerd zou zijn. Nee, dat moet vooral Gods wil om de mensen te redden van zonde, schuld en dood als het allerbelangrijkste verkondigd worden. Ook niet de afvallers, de uiteindelijk halsstarige weigeraars van Gods genade mogen de show stelen in de verkondiging van het Evangelie. Nee, dat zijn de gasten, die wel genodigd werden, maar die niet wilden komen bij de maaltijd. God kijkt er eenvoudigweg niet meer naar om. Hij vraagt per direct om anderen te zoeken. Dan maar uit de heggen en de sloppen. Als het huis maar vol wordt en als de maaltijd maar kan worden gehouden.

Mijn biecht is dus, dat ik best begrijp, dat de gereformeerde theologie noties als uitverkiezing en verlorenheid een plaats wilde geven. Toch ben ik van mening, dat er inmiddels een veel te grote nadruk is komen te liggen op het a priori karakter van deze zaken. Het is een heel theoretisch verhaal geworden, dat voer is voor eindeloze discussies, maar intussen wordt er nauwelijks nog over de zaken gesproken, die ik hierboven beschrijf en die hele goede bijbelse papieren heeft. Wordt God ons in de Bijbel niet als een vurige, liefhebbende God geschilderd, die beelden van bruiloft, liefde en trouw gebruikt als het om Zijn hang naar mensen gaat? En wordt de verkiezing in de Bijbel ook niet vaak omschreven als een liefde op het eerste gezicht? Hoe zag God Israël " Als vertrapt in het geboortebloed! Dat wil zeggen: Hij had een hartstochtelijke en emotionele reactie op de hulpleloze kwetsbaarheid. En is dat ook niet de houding van Jezus? Werd Hij ook niet ter plekke met ontferming bewogen? En is dat dan ook in de kern niet waar we mee te maken hebben, wanneer we deze God ter sprake brengen? Gods almacht is toch vooral en vooreerst Zijn overstelpende goedheid?

Wel, die bewogenheid, die genadige en onvoorwaardelijke hulpvaardigheid van God, dat is volgens mij de kern van de bijbelse boodschap. God heeft de wereld lief.
En daarbij gaat het er soms hard aan toe. Zo kon God straffen vanwege de naijver. Omdat Hij jaloers was op het feit, dat de mensen liever achter de afgoden aan gingen. Maar die naijver is een oprechte emotie van God, waarmee Hij het liefst de mens weer wil terugwinnen. Jezus had ook zo'n groot hart: de liefde voor Uw Huis heeft mij verteerd! "Hoe menimaal heb ik u bijeen willen vergaderen..." De zondvloed, jazeker. Maar daarna: God belooft dat niet meer te doen! wat zit daar achter? Volgens mij Gods onophoudelijke ijver om de mensen toch te redden en voor Zich te winnen.

Zo zie ik ook de ultieme verlorenheid als de negatieve uitkomst van een onophoudelijk afweren van deze liefde. De verlorenheid is nooit een gegeven vooraf bij God. Nooit heeft Hij zich onbewogen getoond tegenover het lot van wie dan ook. God wil dat alle mensen behouden worden.

Worden ze het ook allemaal. Nee, de mens kan zich verharden. Maar ook dat is geen gegeven vooraf. De mens wordt niet gedetermineerd om zich te verharden. Anders zou de oproep: "verhard u niet" geen zin hebben.

De kern van de bijbelse boodschap is dus: aanvaarding, genade. Ja, er zijn heel veel obstakels. De zonde, de schuld, de onwil, onze natuurlijke staat. Maar alleen de warmte en het vertrouwen, dat God in ons kan en wil opwekken is in staat om ons de ogen te openen vor de werkelijkheid van vergeving, verzoening en genezing.

Onvergelijkelijk heeft Jezus Zijn Vader uitgebeeld in de gelijkenis van de verloren Zoon. Het was wel degelijk een issue, die zonde en die schuld en die hardnekkigheid van de jongste zoon. Maar zeg eens eerlijk: waar ging het die Vader nou echt om? Om een voldoende aan zondekennis bij zijn kind? Om een eindeloze schulderkentenis en een diep doorleefde doodstaat van zijn kind? Om boete? Om een leven lang schuldenaar zijn? Om de angst voor de duivel, de hel en het oordeel bevindelijk te leren kennen? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Nee, het ging de vader om het kind als zodanig. Om de redding, de thuiskomst, de aanraking, het contact met zijn kind. Er was maar één gedachte bij de Vader: dat het goed zou komen met zijn kind, dat het thuis zou komen en veilig en in liefde met hem zou samenleven. Alles wat in die gelijkenis aan de orde komt kent maar één drijfveer: vurige en oprechte liefde!

Misschien een heel andere insteek, dan de vele theologisch discussies op dit forum, maar niet minder bijbels lijkt me.

gravo

Zit wat in. Vergeten we niet teveel het Evangelie, de blijde boodschap?

1 TROOST , troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen.
2 Spreekt naar het hart van Jeruzalem, en roept haar toe dat haar strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid verzoend is, dat zij van de hand des HEEREN dubbel ontvangen heeft voor al haar zonden.

38 En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
39 Want u komt de belofte toe, en uw zkinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal.

25 Ik dank God door Jezus Christus, onzen Heere.
26 Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde.
ZO is er dan nu geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest.
2 Want de wet des Geestes des levens in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods.
11 En indien de Geest Desgenen Die Jezus uit de doden opgewekt heeft, in u woont, zo zal Hij Die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken door Zijn Geest, Die in u woont.
12 Zo dan, broeders, wij zijn schuldenaars niet aan het vlees, om naar het vlees te leven.
13 Want indien gij naar het vlees leeft, zo zult gij sterven; maar indien gij door den Geest de werkingen des lichaams doodt, zo zult gij leven.
14 Want zovelen als er door den Geest Gods geleid worden, die zijn kinderen Gods.
15 Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader.
16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.
17 En indien wij kinderen zijn, zo zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen Gods en mede-erfgenamen van Christus; zo wij anders met Hem lijden, opdat wij ook met Hem verheerlijkt worden.
18 Want ik houd het daarvoor, dat het lijden dezes tegenwoordigen tijds niet is te waarderen tegen de heerlijkheid, die aan ons zal geopenbaard worden.
24 Want wij zijn in hope zalig geworden. De hoop nu die gezien wordt, is geen hoop; want hetgeen iemand ziet, waarom zal hij het ook hopen?
25 Maar indien wij hopen hetgeen wij niet zien, zo verwachten wij het met lijdzaamheid.
26 En desgelijks komt ook de Geest onze zwakheden mede te hulp; want wij weten niet wat wij bidden zullen gelijk het behoort, maar de Geest Zelf bidt voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen.
27 En Die de harten doorzoekt, weet welke de mening des Geestes is, dewijl Hij naar God voor de heiligen bidt.
28 En wij weten dat dengenen die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk dengenen die naar Zijn voornemen geroepen zijn.
29 Want die Hij tevoren gekend heeft, die heeft Hij ook tevoren verordineerd den beelde Zijns Zoons gelijkvormig te zijn, opdat Hij de Eerstgeborene zij onder vele broederen.
30 En die Hij tevoren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook verheerlijkt.
31 Wat zullen wij dan tot deze dingen zeggen? Zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn?
32 Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven, hoe zal Hij ons ook met Hem niet alle dingen schenken?
33 Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? God is het Die rechtvaardig maakt.
34 Wie is het die verdoemt? Christus is het Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook ter rechter hand Gods is, Die ook voor ons bidt.
35 Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, of naaktheid, of gevaar, of zwaard?
36 (Gelijk geschreven is: Want om Uwentwil worden wij den gansen dag 104gedood; wij zijn geacht als schapen der slachting.)
37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem Die ons liefgehad heeft.
38 Want ik ben verzekerd dat noch dood noch leven, noch engelen noch overheden noch machten, noch tegenwoordige noch toekomende dingen,
39 Noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere.

[refo]

Ja, ik denk dat je het wel goed ziet.

In het OT zie je dat God naar mensen toekomt. Ze opneemt in een verbond met Hem. Dat verbond gaat altijd over geslachten. Als Hij tot Abraham komt zegt Hij, dat Hij zijn God wil zijn en de God van zijn zaad.
Later breidt dat uit tot Israel. Iedere Israeliet wist van het speciale karakter van het verbond. God was hun God en niet die van de andere volken. Het leed geen twijfel of alle beloften golden hem, maar ook de negatieve kant ervan: de verbondswraak. Wie Gods inzettingen naleefde kon op zegen rekenen. Wie ze negeerde of zelfs ertegenin ging kon op verbondswraak rekenen. Maar altijd gold het verbond. Terugkeer was op grond van Gods beloften altijd mogelijk. Daar mochten de Israelieten ook op rekenen. De belofte kon niet tenietgedaan worden door de mensen. Ze mochter er ook voor hun kinderen op rekenen. Er was niet een soort onzichtbaar Israel, waarvan iedereen wist: dat zijn pas de echte. En ook hun kinderen behandelden ze niet als: we zullen er het beste maar van hopen.
Alles was zichtbaar, alles regelde God voor ze.
Zij waren het uitverkoren volk.

Als je de eenheid tussen OT en NT wilt bewaren zou het nog steeds zo moeten zijn. Met dit verschil dat het niet meer over alleen Israel gaat, maar ook over de christelijke gemeenten uit de heidenen. Die gemeenten in hun totaal zijn uitverkoren zoals Israel het was. Maar altijd staat voorop: u bent een uitverkoren volk. Ik ben God, de Almachtige! a Wandel voor Mijn aangezicht, en zijt oprecht! Daarin past het betoog van gravo naadloos.

Daarin past ook wat de kerk belijdt: dat Hij goedertieren verkondigers zendt aan wie Hij wil. Dat is op zichzelf de verkiezing al. God vraagt daarin gehoorzaamheid. Dat is een bijbels aspect dat sommige theologen tot de notie van de vrije wil heeft doen besluiten. De wijze waarop ze het invullen is meestal een onjuiste, maar gebaseerd op: kies heden wie gij dienen zult, kan het toch positief beoordeeld worden.
En de kerk belijdt ook dat alles van God komt, inclusief het geloof. Dat kan door andere theologen weer geïnterpreteerd worden tot: God verkiest mensen en verwerpt aldus de rest. In combinatie met wat over de hel geleerd wordt niet slechts een decretum horribilis, maar zelfs inhumaan. En zo wil God niet gezien worden, als ik de bijbel althans goed begrijp.

God komt in het verbond tot mensen. Dat stelt echt iets voor. Wie vreest voor verbondsautomatisme heeft gelijk. Wees maar bang voor de verbondswraak, dat hoort er ook bij.
Maar wees anderzijds niet bang voor het antwoord op de vraag: hoor ik er eigenlijk wel bij? Want dat is een overbodige vraag. Wat is dat voor een Koning die zijn kinderen het teken van Zijn verbond geeft en vervolgens wegstuurt met de opmerking: of je er werkelijk (lees geestelijk) bijhoort dat merk je vanzelf. Zo is Hij niet.

[-DIA-]

Het kan wel eens nuttig zijn om goed naar Gods Woord te luisteren. De mensen worden kittelachtig van gehoor, dwaling op dwaling komt, al dan niet bedekt, op... Vele onvaste zielen zullen verleid worden...
Advies: lees eens 2 Petrus 2:

1 En er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedektelijk invoeren zullen, ook den Heere, Die hen gekocht heeft, verloochenende, en een haastig verderf over zichzelven brengende;

2 En velen zullen hun verderfenissen navolgen, door welke de weg der waarheid zal gelasterd worden.

3 En zij zullen door gierigheid, met gemaakte woorden, van u een koopmanschap maken; over welke het oordeel van over lang niet ledig is, en hun verderf sluimert niet.

4 Want indien God de engelen, die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar, die in de hel geworpen hebbende, overgegeven heeft aan de ketenen der duisternis, om tot het oordeel bewaard te worden;

5 En de oude wereld niet heeft gespaard, maar Noach, den prediker der gerechtigheid, zijn achttal bewaard heeft, als Hij den zondvloed over de wereld der goddelozen heeft gebracht;

6 En de steden van Sodoma en Gomorra tot as verbrandende met omkering veroordeeld heeft, en tot een voorbeeld gezet dengenen, die goddelooslijk zouden leven;

7 En den rechtvaardigen Lot, die vermoeid was van den ontuchtigen wandel der gruwelijke mensen, daaruit verlost heeft;

8 (Want deze rechtvaardige man, wonende onder hen, heeft dag op dag zijn rechtvaardige ziel gekweld, door het zien en horen van hun ongerechtige werken);

9 Zo weet de Heere de godzaligen uit de verzoeking te verlossen, en de onrechtvaardigen te bewaren tot den dag des oordeels, om gestraft te worden;

10 Maar allermeest degenen, die naar het vlees in onreine begeerlijkheid wandelen, en de heerschappij verachten; die stout zijn, zichzelven behagen, en die de heerlijkheden niet schromen te lasteren;

11 Daar de engelen in sterkte en kracht meerder zijnde, geen lasterlijk oordeel tegen hen voor den Heere voortbrengen.

12 Maar deze, als onredelijke dieren, die de natuur volgen, en voortgebracht zijn om gevangen en gedood te worden, dewijl zij lasteren, hetgeen zij niet verstaan, zullen in hun verdorvenheid verdorven worden;

13 En zullen verkrijgen het loon der ongerechtigheid, als die de dagelijkse weelde hun vermaak achten, zijnde vlekken en smetten, en zijn weelderig in hun bedriegerijen, als zij in de maaltijden met u zijn;

14 Hebbende de ogen vol overspel, en die niet ophouden van zondigen; verlokkende de onvaste zielen, hebbende het hart geoefend in gierigheid, kinderen der vervloeking;

15 Die den rechten weg verlaten hebbende, zijn verdwaald, en volgen den weg van Balaäm, den zoon van Bosor, die het loon der ongerechtigheid liefgehad heeft;

16 Maar hij heeft de bestraffing zijner ongerechtigheid gehad; want het jukdragende stomme dier, sprekende met mensenstem, heeft des profeten dwaasheid verhinderd.

17 Deze zijn waterloze fonteinen, wolken van een draaiwind gedreven, denwelken de donkerheid der duisternis in der eeuwigheid bewaard wordt.

18 Want zij, zeer opgeblazene ijdelheid sprekende, verlokken, door de begeerlijkheden des vleses en door ontuchtigheden, degenen, die waarlijk ontvloden waren van degenen, die in dwaling wandelen;

19 Belovende hun vrijheid, daar zijzelven dienstknechten zijn der verdorvenheid; want van wien iemand overwonnen is, dien is hij ook tot een dienstknecht gemaakt.

20 Want indien zij, nadat zij door de kennis van den Heere en Zaligmaker Jezus Christus, de besmettingen der wereld ontvloden zijn, en in dezelve wederom ingewikkeld zijnde, van dezelve overwonnen worden, zo is hun het laatste erger geworden dan het eerste.

21 Want het ware hun beter, dat zij den weg der gerechtigheid niet gekend hadden, dan dat zij, dien gekend hebbende, weder afkeren van het heilige gebod, dat hun overgegeven was.

22 Maar hun is overkomen, hetgeen met een waar spreekwoord gezegd wordt: De hond is wedergekeerd tot zijn eigen uitbraaksel; en de gewassen zeug tot de wenteling in het slijk

[refo]

Het kan wel eens nuttig zijn om goed naar Gods Woord te luisteren. De mensen worden kittelachtig van gehoor, dwaling op dwaling komt, al dan niet bedekt, op... Vele onvaste zielen zullen verleid worden...
Advies: lees eens 2 Petrus 2:

1 En er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedektelijk invoeren zullen, ook den Heere, Die hen gekocht heeft, verloochenende, en een haastig verderf over zichzelven brengende;

2 En velen zullen hun verderfenissen navolgen, door welke de weg der waarheid zal gelasterd worden.

3 En zij zullen door gierigheid, met gemaakte woorden, van u een koopmanschap maken; over welke het oordeel van over lang niet ledig is, en hun verderf sluimert niet.

4 Want indien God de engelen, die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar, die in de hel geworpen hebbende, overgegeven heeft aan de ketenen der duisternis, om tot het oordeel bewaard te worden;

5 En de oude wereld niet heeft gespaard, maar Noach, den prediker der gerechtigheid, zijn achttal bewaard heeft, als Hij den zondvloed over de wereld der goddelozen heeft gebracht;

6 En de steden van Sodoma en Gomorra tot as verbrandende met omkering veroordeeld heeft, en tot een voorbeeld gezet dengenen, die goddelooslijk zouden leven;

7 En den rechtvaardigen Lot, die vermoeid was van den ontuchtigen wandel der gruwelijke mensen, daaruit verlost heeft;

8 (Want deze rechtvaardige man, wonende onder hen, heeft dag op dag zijn rechtvaardige ziel gekweld, door het zien en horen van hun ongerechtige werken);

9 Zo weet de Heere de godzaligen uit de verzoeking te verlossen, en de onrechtvaardigen te bewaren tot den dag des oordeels, om gestraft te worden;

10 Maar allermeest degenen, die naar het vlees in onreine begeerlijkheid wandelen, en de heerschappij verachten; die stout zijn, zichzelven behagen, en die de heerlijkheden niet schromen te lasteren;

11 Daar de engelen in sterkte en kracht meerder zijnde, geen lasterlijk oordeel tegen hen voor den Heere voortbrengen.

12 Maar deze, als onredelijke dieren, die de natuur volgen, en voortgebracht zijn om gevangen en gedood te worden, dewijl zij lasteren, hetgeen zij niet verstaan, zullen in hun verdorvenheid verdorven worden;

13 En zullen verkrijgen het loon der ongerechtigheid, als die de dagelijkse weelde hun vermaak achten, zijnde vlekken en smetten, en zijn weelderig in hun bedriegerijen, als zij in de maaltijden met u zijn;

14 Hebbende de ogen vol overspel, en die niet ophouden van zondigen; verlokkende de onvaste zielen, hebbende het hart geoefend in gierigheid, kinderen der vervloeking;

15 Die den rechten weg verlaten hebbende, zijn verdwaald, en volgen den weg van Balaäm, den zoon van Bosor, die het loon der ongerechtigheid liefgehad heeft;

16 Maar hij heeft de bestraffing zijner ongerechtigheid gehad; want het jukdragende stomme dier, sprekende met mensenstem, heeft des profeten dwaasheid verhinderd.

17 Deze zijn waterloze fonteinen, wolken van een draaiwind gedreven, denwelken de donkerheid der duisternis in der eeuwigheid bewaard wordt.

18 Want zij, zeer opgeblazene ijdelheid sprekende, verlokken, door de begeerlijkheden des vleses en door ontuchtigheden, degenen, die waarlijk ontvloden waren van degenen, die in dwaling wandelen;

19 Belovende hun vrijheid, daar zijzelven dienstknechten zijn der verdorvenheid; want van wien iemand overwonnen is, dien is hij ook tot een dienstknecht gemaakt.

20 Want indien zij, nadat zij door de kennis van den Heere en Zaligmaker Jezus Christus, de besmettingen der wereld ontvloden zijn, en in dezelve wederom ingewikkeld zijnde, van dezelve overwonnen worden, zo is hun het laatste erger geworden dan het eerste.

21 Want het ware hun beter, dat zij den weg der gerechtigheid niet gekend hadden, dan dat zij, dien gekend hebbende, weder afkeren van het heilige gebod, dat hun overgegeven was.

22 Maar hun is overkomen, hetgeen met een waar spreekwoord gezegd wordt: De hond is wedergekeerd tot zijn eigen uitbraaksel; en de gewassen zeug tot de wenteling in het slijk

En toen je dat gedaan had dacht je toen aan jezelf? Of geldt dat hoofdstuk slechts anderen?

[-DIA-]

Het kan wel eens nuttig zijn om goed naar Gods Woord te luisteren. De mensen worden kittelachtig van gehoor, dwaling op dwaling komt, al dan niet bedekt, op... Vele onvaste zielen zullen verleid worden...
Advies: lees eens 2 Petrus 2:

1 En er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedektelijk invoeren zullen, ook den Heere, Die hen gekocht heeft, verloochenende, en een haastig verderf over zichzelven brengende;

2 En velen zullen hun verderfenissen navolgen, door welke de weg der waarheid zal gelasterd worden.

3 En zij zullen door gierigheid, met gemaakte woorden, van u een koopmanschap maken; over welke het oordeel van over lang niet ledig is, en hun verderf sluimert niet.

4 Want indien God de engelen, die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar, die in de hel geworpen hebbende, overgegeven heeft aan de ketenen der duisternis, om tot het oordeel bewaard te worden;

5 En de oude wereld niet heeft gespaard, maar Noach, den prediker der gerechtigheid, zijn achttal bewaard heeft, als Hij den zondvloed over de wereld der goddelozen heeft gebracht;

6 En de steden van Sodoma en Gomorra tot as verbrandende met omkering veroordeeld heeft, en tot een voorbeeld gezet dengenen, die goddelooslijk zouden leven;

7 En den rechtvaardigen Lot, die vermoeid was van den ontuchtigen wandel der gruwelijke mensen, daaruit verlost heeft;

8 (Want deze rechtvaardige man, wonende onder hen, heeft dag op dag zijn rechtvaardige ziel gekweld, door het zien en horen van hun ongerechtige werken);

9 Zo weet de Heere de godzaligen uit de verzoeking te verlossen, en de onrechtvaardigen te bewaren tot den dag des oordeels, om gestraft te worden;

10 Maar allermeest degenen, die naar het vlees in onreine begeerlijkheid wandelen, en de heerschappij verachten; die stout zijn, zichzelven behagen, en die de heerlijkheden niet schromen te lasteren;

11 Daar de engelen in sterkte en kracht meerder zijnde, geen lasterlijk oordeel tegen hen voor den Heere voortbrengen.

12 Maar deze, als onredelijke dieren, die de natuur volgen, en voortgebracht zijn om gevangen en gedood te worden, dewijl zij lasteren, hetgeen zij niet verstaan, zullen in hun verdorvenheid verdorven worden;

13 En zullen verkrijgen het loon der ongerechtigheid, als die de dagelijkse weelde hun vermaak achten, zijnde vlekken en smetten, en zijn weelderig in hun bedriegerijen, als zij in de maaltijden met u zijn;

14 Hebbende de ogen vol overspel, en die niet ophouden van zondigen; verlokkende de onvaste zielen, hebbende het hart geoefend in gierigheid, kinderen der vervloeking;

15 Die den rechten weg verlaten hebbende, zijn verdwaald, en volgen den weg van Balaäm, den zoon van Bosor, die het loon der ongerechtigheid liefgehad heeft;

16 Maar hij heeft de bestraffing zijner ongerechtigheid gehad; want het jukdragende stomme dier, sprekende met mensenstem, heeft des profeten dwaasheid verhinderd.

17 Deze zijn waterloze fonteinen, wolken van een draaiwind gedreven, denwelken de donkerheid der duisternis in der eeuwigheid bewaard wordt.

18 Want zij, zeer opgeblazene ijdelheid sprekende, verlokken, door de begeerlijkheden des vleses en door ontuchtigheden, degenen, die waarlijk ontvloden waren van degenen, die in dwaling wandelen;

19 Belovende hun vrijheid, daar zijzelven dienstknechten zijn der verdorvenheid; want van wien iemand overwonnen is, dien is hij ook tot een dienstknecht gemaakt.

20 Want indien zij, nadat zij door de kennis van den Heere en Zaligmaker Jezus Christus, de besmettingen der wereld ontvloden zijn, en in dezelve wederom ingewikkeld zijnde, van dezelve overwonnen worden, zo is hun het laatste erger geworden dan het eerste.

21 Want het ware hun beter, dat zij den weg der gerechtigheid niet gekend hadden, dan dat zij, dien gekend hebbende, weder afkeren van het heilige gebod, dat hun overgegeven was.

22 Maar hun is overkomen, hetgeen met een waar spreekwoord gezegd wordt: De hond is wedergekeerd tot zijn eigen uitbraaksel; en de gewassen zeug tot de wenteling in het slijk

En toen je dat gedaan had dacht je toen aan jezelf? Of geldt dat hoofdstuk slechts anderen?

Nee... Maar wel dit: Blijf nuchteren en waakt! dat geldt iedereen, mij, jouw, de groten der aarde en de onaanzienkijken...

-DIA-

[Gian]

Het kan wel eens nuttig zijn om goed naar Gods Woord te luisteren. De mensen worden kittelachtig van gehoor, dwaling op dwaling komt, al dan niet bedekt, op... Vele onvaste zielen zullen verleid worden...
Advies: lees eens 2 Petrus 2:

1 En er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedektelijk invoeren zullen, ook den Heere, Die hen gekocht heeft, verloochenende, en een haastig verderf over zichzelven brengende;

2 En velen zullen hun verderfenissen navolgen, door welke de weg der waarheid zal gelasterd worden.

3 En zij zullen door gierigheid, met gemaakte woorden, van u een koopmanschap maken; over welke het oordeel van over lang niet ledig is, en hun verderf sluimert niet.

4 Want indien God de engelen, die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar, die in de hel geworpen hebbende, overgegeven heeft aan de ketenen der duisternis, om tot het oordeel bewaard te worden;

5 En de oude wereld niet heeft gespaard, maar Noach, den prediker der gerechtigheid, zijn achttal bewaard heeft, als Hij den zondvloed over de wereld der goddelozen heeft gebracht;

6 En de steden van Sodoma en Gomorra tot as verbrandende met omkering veroordeeld heeft, en tot een voorbeeld gezet dengenen, die goddelooslijk zouden leven;

7 En den rechtvaardigen Lot, die vermoeid was van den ontuchtigen wandel der gruwelijke mensen, daaruit verlost heeft;

8 (Want deze rechtvaardige man, wonende onder hen, heeft dag op dag zijn rechtvaardige ziel gekweld, door het zien en horen van hun ongerechtige werken);

9 Zo weet de Heere de godzaligen uit de verzoeking te verlossen, en de onrechtvaardigen te bewaren tot den dag des oordeels, om gestraft te worden;

10 Maar allermeest degenen, die naar het vlees in onreine begeerlijkheid wandelen, en de heerschappij verachten; die stout zijn, zichzelven behagen, en die de heerlijkheden niet schromen te lasteren;

11 Daar de engelen in sterkte en kracht meerder zijnde, geen lasterlijk oordeel tegen hen voor den Heere voortbrengen.

12 Maar deze, als onredelijke dieren, die de natuur volgen, en voortgebracht zijn om gevangen en gedood te worden, dewijl zij lasteren, hetgeen zij niet verstaan, zullen in hun verdorvenheid verdorven worden;

13 En zullen verkrijgen het loon der ongerechtigheid, als die de dagelijkse weelde hun vermaak achten, zijnde vlekken en smetten, en zijn weelderig in hun bedriegerijen, als zij in de maaltijden met u zijn;

14 Hebbende de ogen vol overspel, en die niet ophouden van zondigen; verlokkende de onvaste zielen, hebbende het hart geoefend in gierigheid, kinderen der vervloeking;

15 Die den rechten weg verlaten hebbende, zijn verdwaald, en volgen den weg van Balaäm, den zoon van Bosor, die het loon der ongerechtigheid liefgehad heeft;

16 Maar hij heeft de bestraffing zijner ongerechtigheid gehad; want het jukdragende stomme dier, sprekende met mensenstem, heeft des profeten dwaasheid verhinderd.

17 Deze zijn waterloze fonteinen, wolken van een draaiwind gedreven, denwelken de donkerheid der duisternis in der eeuwigheid bewaard wordt.

18 Want zij, zeer opgeblazene ijdelheid sprekende, verlokken, door de begeerlijkheden des vleses en door ontuchtigheden, degenen, die waarlijk ontvloden waren van degenen, die in dwaling wandelen;

19 Belovende hun vrijheid, daar zijzelven dienstknechten zijn der verdorvenheid; want van wien iemand overwonnen is, dien is hij ook tot een dienstknecht gemaakt.

20 Want indien zij, nadat zij door de kennis van den Heere en Zaligmaker Jezus Christus, de besmettingen der wereld ontvloden zijn, en in dezelve wederom ingewikkeld zijnde, van dezelve overwonnen worden, zo is hun het laatste erger geworden dan het eerste.

21 Want het ware hun beter, dat zij den weg der gerechtigheid niet gekend hadden, dan dat zij, dien gekend hebbende, weder afkeren van het heilige gebod, dat hun overgegeven was.

22 Maar hun is overkomen, hetgeen met een waar spreekwoord gezegd wordt: De hond is wedergekeerd tot zijn eigen uitbraaksel; en de gewassen zeug tot de wenteling in het slijk

[Tiberius]

Maar wees anderzijds niet bang voor het antwoord op de vraag: hoor ik er eigenlijk wel bij? Want dat is een overbodige vraag. Wat is dat voor een Koning die zijn kinderen het teken van Zijn verbond geeft en vervolgens wegstuurt met de opmerking: of je er werkelijk (lees geestelijk) bijhoort dat merk je vanzelf. Zo is Hij niet.

Dezelfde die tot Jesaja zegt: Maak het hart dezes volks vet, en maak hun oren zwaar, en sluit hun ogen, opdat het niet zie met zijn ogen, noch met zijn oren hore, noch met zijn hart versta, noch zich bekere, en Hij het geneze.

En tot Jeremia: Zie, dat Ik gebouwd heb, breek Ik af, en dat Ik geplant heb, ruk Ik uit.

Kortom: deze vlieger gaat niet op voor je onbijbelse en ongereformeerde misvattingen.

[-DIA-]

Ik had me beter kunnen beperken tot de eerste verzen, sorry.

1 En er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedektelijk invoeren zullen, ook den Heere, Die hen gekocht heeft, verloochenende, en een haastig verderf over zichzelven brengende;

2 En velen zullen hun verderfenissen navolgen, door welke de weg der waarheid zal gelasterd worden.

Daf is niet off-topic

-DIA-

[Gian]

Maar wees anderzijds niet bang voor het antwoord op de vraag: hoor ik er eigenlijk wel bij? Want dat is een overbodige vraag. Wat is dat voor een Koning die zijn kinderen het teken van Zijn verbond geeft en vervolgens wegstuurt met de opmerking: of je er werkelijk (lees geestelijk) bijhoort dat merk je vanzelf. Zo is Hij niet.

Dezelfde die tot Jesaja zegt: Maak het hart dezes volks vet, en maak hun oren zwaar, en sluit hun ogen, opdat het niet zie met zijn ogen, noch met zijn oren hore, noch met zijn hart versta, noch zich bekere, en Hij het geneze.

En tot Jeremia: Zie, dat Ik gebouwd heb, breek Ik af, en dat Ik geplant heb, ruk Ik uit.

Kortom: deze vlieger gaat niet op voor je onbijbelse en ongereformeerde misvattingen.

Bizar dit..

[refo]

Maar wees anderzijds niet bang voor het antwoord op de vraag: hoor ik er eigenlijk wel bij? Want dat is een overbodige vraag. Wat is dat voor een Koning die zijn kinderen het teken van Zijn verbond geeft en vervolgens wegstuurt met de opmerking: of je er werkelijk (lees geestelijk) bijhoort dat merk je vanzelf. Zo is Hij niet.

Dezelfde die tot Jesaja zegt: Maak het hart dezes volks vet, en maak hun oren zwaar, en sluit hun ogen, opdat het niet zie met zijn ogen, noch met zijn oren hore, noch met zijn hart versta, noch zich bekere, en Hij het geneze.

En tot Jeremia: Zie, dat Ik gebouwd heb, breek Ik af, en dat Ik geplant heb, ruk Ik uit.

Kortom: deze vlieger gaat niet op voor je onbijbelse en ongereformeerde misvattingen.

Bizar dit..

Zeg dat wel.

[Tiberius]

Het is jullie een dwaasheid en een gruwel, begrijp ik?

[refo]

Maak het hart dezes volks vet:

Te weten door het prediken van mijn Woord. Met deze woorden wil de Heere niet te kennen geven wat zijn gepredikt Woord eigenlijk en van zijne natuur bij de mensen werkt en uitricht; maar Hij voorzegt wat er op de verkondiging ervan bij de boze Joden volgen zou; namelijk dat zij zich daardoor niet alleen niet zouden bekeren, maar nog halsstarriger en weerstrevender aanstellen, dewijl God hen door zijn rechtvaardig oordeel in een verkeerden zin zou overgeven.

Verbondswraak.

De kanttekenaren begrepen het gelukkig nog wel.

[Tiberius]

En denk je dat die uitwerking er tegenwoordig niet meer is?

(BTW Er staat nog een vraagje voor je open in dit topic)

[Ander]

De kanttekenaren begrepen het gelukkig nog wel.

Wauw, refo!