DJK schreef:
Dag Marco,
Ik oordeel niemand. Want dat komt mij geheel niet toe. En de wijsheid in pacht, heb ik nog minder.
Ik schuif alleen maar even naar voren van hoe het in vroegertijd, en hoe het nu veelal onder elkander gaat.
En daar proef en smaak ik toch een beetje uit, van : "Als jij het van mij gelooft, geloof ik het van jou..."
Wat hebben we daar nou aan, vriend. Vertel me dat nou eens.
Mogen we elkander dan niet meer eerlijk bakeren?
Ja en nee.
Ja, we mogen elkaar aanspreken op elkaars geloof, en op elkaars daden. In de lijn van de schrift: uit de werken ken je het geloof. Maar als je dat doet, doe je dat eerst onder vier ogen, dan met getuigen en daarna met oudsten. Of je schrijft als oudste (bijv. Paulus, of Jezus zelf, in opb. 2 en 3) aan een gemeente als geheel een waarschuwing. Maar dan is dat wel in een concrete context. De waarschuwingen en vermaningen in de brieven van de apostelen blijven niet in de lucht hangen, maar worden heel concreet gebracht, en daarom konden de gemeenten er mee aan de slag. Daarom kunnen wij er nu nog steeds mee aan de slag.
Vandaar dus ook: Nee. Op een forum waar tot op zekere hoogte anonimiteit geldt kun je elkaar dus niet volledig op elkaars geloof aanspreken, tenzij uit uitspraken blijkt dat er wat aan de hand is. En zelfs al zou dit forum niet anoniem zijn, dan heeft het nog geen zin, waarschuwingen van wat voor soort ook rond te strooien, als die niet concreet zijn. Je kunt iemand prima waarschuwen dat hij zich niet moet bedriegen voor de eeuwigheid, en daar dan ook nog een tekst aan koppelen als 2 Tim 4: 3-4. Maar als je niet aangeeft, hoe hij zich zou kunnen bedriegen voor de eeuwigheid, en hoe het dan wél moet, dan heeft niemand daar iets aan. En door alleen maar daar de nadruk op te leggen maak je het nog moeilijker om te vertrouwen op Christus. Je creëert de sfeer waarin aanvullende eisen nodig zijn om te mogen geloven, zonder die echt te benoemen. Daarmee maak je het voor de zwakkere gelovigen (verslagen van hart als zij zijn) nog moeilijker dan het al is. En daar begint het (voor mij) te wringen.
Er zijn hier op dit forum meer mensen waarmee ik, als relatieve buitenstaander (GKv) op een aantal van deze punten van mening verschil. Je kunt bijvoorbeeld een paar discussies tussen mij en Afgewezen vinden. Maar die zijn anders van aard: daar proberen wij elkaar een hand en voet te zijn, en daar zijn de waarschuwingen (in het algemeen) anders van toon. Want wie 2 Tim.4 op deze manier gaat gebruiken plaatst zich op een voetstuk dat hij met argumenten of met (aantoonbare) roeping moet onderbouwen.
Dat is trouwens nog een ander punt wat mij opvalt, ook in dit topic: je gebruikt bijbelteksten bij de vleet, maar je ontkracht ze vreselijk door ze uit hun verband te trekken. Je begint dit topic bijvoorbeeld met Galaten 4:16. Je past dit toe op jezelf, vanwege kritische, of wellicht vijandige reacties op dit forum. Daarmee ga je er aan voorbij dat Paulus dit schrijft aan een gemeente die eerst een heel andere band met hem had. Hij geeft aan dat er dwaalleraars aankomen, en refereert juist aan de verlossing die er wel is. Het betoog gaat door in hoofdstuk 5, waar hij schrijft: "Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen." Want daar gaat zijn betoog tegen: Laat je geen juk opleggen dat er niet moet zijn. En dat is een héél andere boodschap!
Een zelfde probleem heb ik met je gebruik van 2 Tim 4. Door een woord van Paulus zo neer te zetten, niemand in het bijzonder bedoelend, trek je het per definitie al uit verband. Paulus schrijft dit aan Timoteus, zijn 'zoon' en opvolger. De dreiging die hij beschrijft wordt heel concreet toegelicht. Ook hier moet je een groter geheel lezen om de tekst te kunnen begrijpen, en om hem toe te kunnen passen. Lees bijvoorbeeld hoofdstuk 3 erbij: "Maar jij, blijf bij alles wat je geleerd hebt en met overtuiging hebt aangenomen. Je weet wie je leraren waren". En dan volgt er het een en ander van wat Timoteüs van het geloof zou kunnen afbrengen. En wat hem zou kunnen afbrengen van het uitvoeren van zijn ambt. Want Timoteüs is voor alles een brief aan een ambtsdrager.
Dat alles wil trouwens niet zeggen dat ik het nergens met je eens ben. Maar de toon die je aanslaat past bij een ambtsdrager die in zijn roeping een concrete, benoemde zonde aanstipt. En dat is hier, geloof ik, niet aan de orde.