Etienne Maritz

[Erasmiaan]

Zoals ik al zei, wordt het moeilijk wanneer iemand woorden uit de Bijbel gebruikt en er toch iets anders mee bedoelt.
Grove dwalingen aanwijzingen is niet zo moeilijk. Daar kom je met een aantal Bijbelteksten wel uit.
Maar hoe zit het als je komt op het terrein van de toepassing van het heil? Dan zijn er geen duidelijke teksten die aangeven wat nu 'waar' en geen 'waar' werk is. Dat heeft te maken met een bepaalde dieptedimensie. En als je dat mist, is het niet altijd goed onder woorden te brengen wat er nu precies aan schort.
Dan kun je doen of je neus bloedt, en zeggen: nou ja, dan doe ik maar net of er niks aan de hand is. Maar je 'voelt': hier klopt iets niet.
Het zou mij wat waard zijn wanneer iemand nu eens goed en duidelijk onder woorden kon brengen wat er nu precies mis is met wat ik de 'nieuwe manier van geloven' noem (in andere topic aan de orde geweest).

Dat is inderdaad moeilijk te omschrijven. Eén ding weet ik: het is niet een nieuwe manier van geloven. Als ik boeken van bijvoorbeeld ds. G.H. Kersten lees (zie o.a. "Meer dan overwinnaars'' of "de dogmatiek") dan zie ik ook bij hem het waarnemen van het "nieuwe geloof". Dat uit zich volgens hem onder andere in het vijand zijn Gods volk en hun bevinding als vrome dweperijen minachten.

[Tiberius]

Zoals ik al zei, wordt het moeilijk wanneer iemand woorden uit de Bijbel gebruikt en er toch iets anders mee bedoelt.
Grove dwalingen aanwijzingen is niet zo moeilijk. Daar kom je met een aantal Bijbelteksten wel uit.
Maar hoe zit het als je komt op het terrein van de toepassing van het heil? Dan zijn er geen duidelijke teksten die aangeven wat nu 'waar' en geen 'waar' werk is. Dat heeft te maken met een bepaalde dieptedimensie. En als je dat mist, is het niet altijd goed onder woorden te brengen wat er nu precies aan schort.
Dan kun je doen of je neus bloedt, en zeggen: nou ja, dan doe ik maar net of er niks aan de hand is. Maar je 'voelt': hier klopt iets niet.
Het zou mij wat waard zijn wanneer iemand nu eens goed en duidelijk onder woorden kon brengen wat er nu precies mis is met wat ik de 'nieuwe manier van geloven' noem (in andere topic aan de orde geweest).

Ik weet dat jij je zorgen maakt over de "nieuwe manier" van geloven.
Ik vraag me alleen af hoe betrouwbaar ook in deze ons eigen gevoel is.

Wat bedoel je nu te zeggen?

Dat jouw gevoel je bedriegt, of in ieder geval tot eenzijdigheid doet neigen.

Ik weet niet of ik het goed en duidelijk onder woorden kan brengen wat er nu precies mis is met die nieuwe manier van geloven.
Maar ik vind dat ds. De Vries dat heel helder verwoordt: Men wil wel weten van de algenoegzaamheid van het offer van Christus, maar niet dat het geloof zelf voortvloeit uit Zijn offer. Hij zegt het niet, maar wat ik eruit concludeer (en ik ook zie en hoor) is dat de "gelovige" zelf kan gaan geloven, wanneer hij maar wil. Met eerbied gesproken heeft de Heilige Geest niets meer te doen bij zulke mensen. Daar zit hem wat mij opvalt steeds de kneep.

[Wilhelm]

DIA, ook ik ken dat gevoel.
Als je altijd onder een prediking zit die je zondag aan zondag voorhoud dat het zo noodzakelijk is dat de Heilige Geest je hart voorbereid totdat je de toevlucht tot Christus mag nemen, en als dit tegelijkertijd ondersteund wordt met allerlei bevindelijke gestaltes die je zult moeten kennen voor dat het "waar " is , en dat je af moet wachten totdat God in je leven komt, ja dan staat je gevoel op zn kop als je onder een prediking komt waar de mens verantwoordelijk gesteld wordt voor zijn daden , waar het aanbod van genade functioneerd en waar het ons toegeroepen wordt dat God straks ons toe zal roepen , als we onbekeerd voor Zijn rechterstoel zullen staan : "Gij hebt niet gewild"

Ja, als je onder de klem van het Evangelie hebt gezeten , en je komt dan weer buiten , en je moet ten diepste erkennen , dat je Hem door je zonden en je onwil en je ongeloof verwerpt, terwijl je hebt mogen horen dat Hij zo gewillig is maar dat we zelf niet willen, dan gaat je gevoel idd meespelen , en als excuus roepen we maar hard dat het dan wel een dwaalleer zal zijn .
Mijn gevoel zei het tenslotte toch ?



Maar gelukkig, de Heere maakt geen gevoelschristenen , maar Woord christenen.
Het Woord is de enige zuivere grond, waarop we een prediking mogen toetsen, het gevoel kan met de dag anders zijn.

[Bert Mulder]

DIA, ook ik ken dat gevoel.
Als je altijd onder een prediking zit die je zondag aan zondag voorhoud dat het zo noodzakelijk is dat de Heilige Geest je hart voorbereid totdat je de toevlucht tot Christus mag nemen, en als dit tegelijkertijd ondersteund wordt met allerlei bevindelijke gestaltes die je zult moeten kennen voor dat het "waar " is , en dat je af moet wachten totdat God in je leven komt, ja dan staat je gevoel op zn kop als je onder een prediking komt waar de mens verantwoordelijk gesteld wordt voor zijn daden , waar het aanbod van genade functioneerd en waar het ons toegeroepen wordt dat God straks ons toe zal roepen , als we onbekeerd voor Zijn rechterstoel zullen staan : "Gij hebt niet gewild"

Ja, als je onder de klem van het Evangelie hebt gezeten , en je komt dan weer buiten , en je moet ten diepste erkennen , dat je Hem door je zonden en je onwil en je ongeloof verwerpt, terwijl je hebt mogen horen dat Hij zo gewillig is maar dat we zelf niet willen, dan gaat je gevoel idd meespelen , en als excuus roepen we maar hard dat het dan wel een dwaalleer zal zijn .
Mijn gevoel zei het tenslotte toch ?



Maar gelukkig, de Heere maakt geen gevoelschristenen , maar Woord christenen.
Het Woord is de enige zuivere grond, waarop we een prediking mogen toetsen, het gevoel kan met de dag anders zijn.

Maar, het probleem is niet alleen dat we van onszelf niet willen, maar we kunnen het ook niet...

Las net nog over Arminius en Rom. 7, waar hij de mens in Rom. 7 zag als een onbekeerde, die de kracht had, onbekeerde zijnde, on geestelijk goede dingen te doen... Waarop de hele remonstrantste dwaling gebouwd is...

[Wilhelm]

DIA, ook ik ken dat gevoel.
Als je altijd onder een prediking zit die je zondag aan zondag voorhoud dat het zo noodzakelijk is dat de Heilige Geest je hart voorbereid totdat je de toevlucht tot Christus mag nemen, en als dit tegelijkertijd ondersteund wordt met allerlei bevindelijke gestaltes die je zult moeten kennen voor dat het "waar " is , en dat je af moet wachten totdat God in je leven komt, ja dan staat je gevoel op zn kop als je onder een prediking komt waar de mens verantwoordelijk gesteld wordt voor zijn daden , waar het aanbod van genade functioneerd en waar het ons toegeroepen wordt dat God straks ons toe zal roepen , als we onbekeerd voor Zijn rechterstoel zullen staan : "Gij hebt niet gewild"

Ja, als je onder de klem van het Evangelie hebt gezeten , en je komt dan weer buiten , en je moet ten diepste erkennen , dat je Hem door je zonden en je onwil en je ongeloof verwerpt, terwijl je hebt mogen horen dat Hij zo gewillig is maar dat we zelf niet willen, dan gaat je gevoel idd meespelen , en als excuus roepen we maar hard dat het dan wel een dwaalleer zal zijn .
Mijn gevoel zei het tenslotte toch ?



Maar gelukkig, de Heere maakt geen gevoelschristenen , maar Woord christenen.
Het Woord is de enige zuivere grond, waarop we een prediking mogen toetsen, het gevoel kan met de dag anders zijn.

Maar, het probleem is niet alleen dat we van onszelf niet willen, maar we kunnen het ook niet...

Las net nog over Arminius en Rom. 7, waar hij de mens in Rom. 7 zag als een onbekeerde, die de kracht had, onbekeerde zijnde, on geestelijk goede dingen te doen... Waarop de hele remonstrantste dwaling gebouwd is...

Dat ontken ik ook niet, we zijn dood gevallen , maar we zullen veroordeeld worden omdat we niet hebben gewild.
En als die onwil niet gepredikt wordt, dan schrikken we als we dat wel horen.
Ten diepste zoeken we in onze onbekeerlijkheid altijd God daarvan de schuld te geven.
En asl daar de vinger bij gelegd wordt, dan gaat dat tegen ons zelfrechtvaardigend gevoel in.

[Bert Mulder]

Dat ontken ik ook niet, we zijn dood gevallen , maar we zullen veroordeeld worden omdat we niet hebben gewild.
En als die onwil niet gepredikt wordt, dan schrikken we als we dat wel horen.
Ten diepste zoeken we in onze onbekeerlijkheid altijd God daarvan de schuld te geven.
En asl daar de vinger bij gelegd wordt, dan gaat dat tegen ons zelfrechtvaardigend gevoel in.

Zeker waar, weet ook dat je dat niet ontkent...

God heeft de mens goed geschapen, en wij hebben Zijn goede gaven moedwillig verspeeld.

[caprice]

Ik weet dat jij je zorgen maakt over de "nieuwe manier" van geloven.

"Zo zegt de HEERE: Staat op de wegen en ziet toe, en vraagt naar de oude paden, waar toch de goede weg zij, en wandelt daarin; zo zult gij rust vinden voor uw ziel. Maar zij zeggen: Wij zullen daarin niet wandelen." (Jer. 6:16)

Kanttekening 47 vermeldt bij 'oude paden':
"Hebr. paden der eeuwigheid , dat is, die God Zijn volk in voortijden altoos geleerd en geleid heeft, om hen tot de zaligheid te brengen. Vgl. Jer. 2 op vers 17; 18:15."

[Ariene]

Zoals ik al zei, wordt het moeilijk wanneer iemand woorden uit de Bijbel gebruikt en er toch iets anders mee bedoelt.
Grove dwalingen aanwijzingen is niet zo moeilijk. Daar kom je met een aantal Bijbelteksten wel uit.
Maar hoe zit het als je komt op het terrein van de toepassing van het heil? Dan zijn er geen duidelijke teksten die aangeven wat nu 'waar' en geen 'waar' werk is. Dat heeft te maken met een bepaalde dieptedimensie. En als je dat mist, is het niet altijd goed onder woorden te brengen wat er nu precies aan schort.
Dan kun je doen of je neus bloedt, en zeggen: nou ja, dan doe ik maar net of er niks aan de hand is. Maar je 'voelt': hier klopt iets niet.
Het zou mij wat waard zijn wanneer iemand nu eens goed en duidelijk onder woorden kon brengen wat er nu precies mis is met wat ik de 'nieuwe manier van geloven' noem (in andere topic aan de orde geweest).

Ik weet dat jij je zorgen maakt over de "nieuwe manier" van geloven.
Ik vraag me alleen af hoe betrouwbaar ook in deze ons eigen gevoel is.

Wat bedoel je nu te zeggen?

Ik bedoel daar heel eenvoudig mee dat ík twijfel aan mijn gevoel.
Net zoals Wilhelm schrijft:

Maar gelukkig, de Heere maakt geen gevoelschristenen , maar Woord christenen.
Het Woord is de enige zuivere grond, waarop we een prediking mogen toetsen, het gevoel kan met de dag anders zijn.

Daarbij ons ons gevoel ook gevormd door opvoeding en verleden.


Terwijl we enerzijds strijden tegen een gevoelsgeloof, wordt nu ons gevoel de reden om iets te verwerpen of aan te nemen.

Is het niet beter om bij deze "nieuwe gelovigen" op de vruchten te letten?

[Ander]

Ik hoop dat jij van harte de visie van ds De Vries onderschijft, maar ik ben bang van niet. In de tijd dat De Vries nog voor SRA sprak, werden vanuit jouw kerkverband als emmers gal uitgespuwd over deze stichting. Ook over zíjn lezingen. Die lezingen zijn overigens de moeite waard, neem en lees zou ik zeggen.

Jij bent bang van niet... Zal ik je van je angst afhelpen? Ik onderschrijf die visie van harte. Ik ken de prediking van ds. de Vries enigszins en ik lees veel van zijn publicaties dus ik heb een aardig beeld van zijn visie. En inderdaad, hij verwoordt de dingen soms anders dan ik zou doen of dan ik gewend ben maar de basis is goed. Al was deze opmerking bedoeld voor de visie die hij verwoordde t.o. van HC en SRA.

DIA, ook ik ken dat gevoel.
Als je altijd onder een prediking zit die je zondag aan zondag voorhoud dat het zo noodzakelijk is dat de Heilige Geest je hart voorbereid totdat je de toevlucht tot Christus mag nemen, en als dit tegelijkertijd ondersteund wordt met allerlei bevindelijke gestaltes die je zult moeten kennen voor dat het "waar " is , en dat je af moet wachten totdat God in je leven komt, ja dan staat je gevoel op zn kop als je onder een prediking komt waar de mens verantwoordelijk gesteld wordt voor zijn daden , waar het aanbod van genade functioneerd en waar het ons toegeroepen wordt dat God straks ons toe zal roepen , als we onbekeerd voor Zijn rechterstoel zullen staan : "Gij hebt niet gewild"

Ja, als je onder de klem van het Evangelie hebt gezeten , en je komt dan weer buiten , en je moet ten diepste erkennen , dat je Hem door je zonden en je onwil en je ongeloof verwerpt, terwijl je hebt mogen horen dat Hij zo gewillig is maar dat we zelf niet willen, dan gaat je gevoel idd meespelen , en als excuus roepen we maar hard dat het dan wel een dwaalleer zal zijn .
Mijn gevoel zei het tenslotte toch ?

Wilhelm, ik herken het gevoel van -DIA- ook. Het is soms niet met een schaartje te knippen. Ik ben wel eens met zo'n door -DIA- beschreven gevoel bij een lezing van ds. Simons vandaan gekomen. Alleen, ga nu niet zeggen dat het enige verschil tussen de prediking van wat -DIA- hoort, ik meen GG Rijssen, en wat ik hoor (beetje zelfde genre) en SRA/HC het onwil/onmacht verhaal is. (daar lijkt het nu een beetje op) Het zit dieper. En dat heeft dr. de Vries wel helder gemaakt, voor mij althans.
Dus het is echt niet zo dat het 'gevoel' ontstaat omdat er eindelijk weer eens op de onwil gewezen wordt. Overaccentuering van de onwil leidt ook tot een onbijbels activisme: Onmacht, nee, daar moeten we het niet over hebben, we wíllen niet.

[Ariene]

Zoals ik al zei, wordt het moeilijk wanneer iemand woorden uit de Bijbel gebruikt en er toch iets anders mee bedoelt.
Grove dwalingen aanwijzingen is niet zo moeilijk. Daar kom je met een aantal Bijbelteksten wel uit.
Maar hoe zit het als je komt op het terrein van de toepassing van het heil? Dan zijn er geen duidelijke teksten die aangeven wat nu 'waar' en geen 'waar' werk is. Dat heeft te maken met een bepaalde dieptedimensie. En als je dat mist, is het niet altijd goed onder woorden te brengen wat er nu precies aan schort.
Dan kun je doen of je neus bloedt, en zeggen: nou ja, dan doe ik maar net of er niks aan de hand is. Maar je 'voelt': hier klopt iets niet.
Het zou mij wat waard zijn wanneer iemand nu eens goed en duidelijk onder woorden kon brengen wat er nu precies mis is met wat ik de 'nieuwe manier van geloven' noem (in andere topic aan de orde geweest).

Wat bedoel je nu te zeggen?

Dat jouw gevoel je bedriegt, of in ieder geval tot eenzijdigheid doet neigen.

Ik weet niet of ik het goed en duidelijk onder woorden kan brengen wat er nu precies mis is met die nieuwe manier van geloven.
Maar ik vind dat ds. De Vries dat heel helder verwoordt: Men wil wel weten van de algenoegzaamheid van het offer van Christus, maar niet dat het geloof zelf voortvloeit uit Zijn offer. Hij zegt het niet, maar wat ik eruit concludeer (en ik ook zie en hoor) is dat de "gelovige" zelf kan gaan geloven, wanneer hij maar wil. Met eerbied gesproken heeft de Heilige Geest niets meer te doen bij zulke mensen. Daar zit hem wat mij opvalt steeds de kneep.

Herken je dat ook in deze lezing van Ds A. Simons?

[Ariene]

ik hou maar het gevoel dat wij hier nooit dat spanningsveld duidelijk kunnen krijgen tussen onze onwil enerzijds en onze onmacht anderzijds

Overaccentuering van de onwil leidt ook tot een onbijbels activisme: Onmacht, nee, daar moeten we het niet over hebben, we wíllen niet.

Het lijkt wel of er een constant getouwtrek is.
want tenslotte lijdt overaccentuering van onze onmacht tot passieve lijdelijkheid: Ach, we kunnen er toch niets aan doen.

Juist het moeten, maar niet kunnen drijft ons naar Christus.

[Afgewezen]

DIA, ook ik ken dat gevoel.
Als je altijd onder een prediking zit die je zondag aan zondag voorhoud dat het zo noodzakelijk is dat de Heilige Geest je hart voorbereid totdat je de toevlucht tot Christus mag nemen, en als dit tegelijkertijd ondersteund wordt met allerlei bevindelijke gestaltes die je zult moeten kennen voor dat het "waar " is , en dat je af moet wachten totdat God in je leven komt, ja dan staat je gevoel op zn kop als je onder een prediking komt waar de mens verantwoordelijk gesteld wordt voor zijn daden , waar het aanbod van genade functioneerd en waar het ons toegeroepen wordt dat God straks ons toe zal roepen , als we onbekeerd voor Zijn rechterstoel zullen staan : "Gij hebt niet gewild".

Dit is niet wat ik bedoel. HELEMAAL niet zelfs.

Ja, als je onder de klem van het Evangelie hebt gezeten , en je komt dan weer buiten , en je moet ten diepste erkennen , dat je Hem door je zonden en je onwil en je ongeloof verwerpt, terwijl je hebt mogen horen dat Hij zo gewillig is maar dat we zelf niet willen, dan gaat je gevoel idd meespelen , en als excuus roepen we maar hard dat het dan wel een dwaalleer zal zijn .
Mijn gevoel zei het tenslotte toch ?

Jammer dat je op een dergelijke 'goedkope' manier reageert.

Maar gelukkig, de Heere maakt geen gevoelschristenen , maar Woord christenen.
Het Woord is de enige zuivere grond, waarop we een prediking mogen toetsen, het gevoel kan met de dag anders zijn.

Met gevoel bedoel ik in dit geval een 'geestelijk orgaan' (zoiets als waarmee je de geesten beproeft). Je trekt nu het woord gevoel uit zijn verband. Met oneliners als "de Heere maakt geen gevoelschristenen etc." maak je jezelf het wel erg gemakkelijk. Probeer even een spaatje dieper te steken, Wilhelm!

[Wilhelm]

DIA, ook ik ken dat gevoel.
Als je altijd onder een prediking zit die je zondag aan zondag voorhoud dat het zo noodzakelijk is dat de Heilige Geest je hart voorbereid totdat je de toevlucht tot Christus mag nemen, en als dit tegelijkertijd ondersteund wordt met allerlei bevindelijke gestaltes die je zult moeten kennen voor dat het "waar " is , en dat je af moet wachten totdat God in je leven komt, ja dan staat je gevoel op zn kop als je onder een prediking komt waar de mens verantwoordelijk gesteld wordt voor zijn daden , waar het aanbod van genade functioneerd en waar het ons toegeroepen wordt dat God straks ons toe zal roepen , als we onbekeerd voor Zijn rechterstoel zullen staan : "Gij hebt niet gewild"

Ja, als je onder de klem van het Evangelie hebt gezeten , en je komt dan weer buiten , en je moet ten diepste erkennen , dat je Hem door je zonden en je onwil en je ongeloof verwerpt, terwijl je hebt mogen horen dat Hij zo gewillig is maar dat we zelf niet willen, dan gaat je gevoel idd meespelen , en als excuus roepen we maar hard dat het dan wel een dwaalleer zal zijn .
Mijn gevoel zei het tenslotte toch ?

Wilhelm, ik herken het gevoel van -DIA- ook. Het is soms niet met een schaartje te knippen. Ik ben wel eens met zo'n door -DIA- beschreven gevoel bij een lezing van ds. Simons vandaan gekomen. Alleen, ga nu niet zeggen dat het enige verschil tussen de prediking van wat -DIA- hoort, ik meen GG Rijssen, en wat ik hoor (beetje zelfde genre) en SRA/HC het onwil/onmacht verhaal is. (daar lijkt het nu een beetje op) Het zit dieper. En dat heeft dr. de Vries wel helder gemaakt, voor mij althans.
Dus het is echt niet zo dat het 'gevoel' ontstaat omdat er eindelijk weer eens op de onwil gewezen wordt. Overaccentuering van de onwil leidt ook tot een onbijbels activisme: Onmacht, nee, daar moeten we het niet over hebben, we wíllen niet.

Ik doelde op de prediking en lezingen van Ds Simons, daar had DIA het over.
En ik heb er erg veel moeite mee om de prediking en de lezingen van Ds Simons, ongereformeerd te noemen, zeker als het enkel op basis van gevoelsargumenten afgekeurd wordt. Vandaar mijn reactie.
De punten die ik noem zijn wel de punten die spelen in de prediking van ds Simons.


Anders moet je hier : http://www.hervormdvinkeveen.nl/ eerst maar het eea luisteren van deze prediker, en geef dan je reactie.

[Afgewezen]

Ik weet niet of ik het goed en duidelijk onder woorden kan brengen wat er nu precies mis is met die nieuwe manier van geloven.
Maar ik vind dat ds. De Vries dat heel helder verwoordt: Men wil wel weten van de algenoegzaamheid van het offer van Christus, maar niet dat het geloof zelf voortvloeit uit Zijn offer. Hij zegt het niet, maar wat ik eruit concludeer (en ik ook zie en hoor) is dat de "gelovige" zelf kan gaan geloven, wanneer hij maar wil. Met eerbied gesproken heeft de Heilige Geest niets meer te doen bij zulke mensen. Daar zit hem wat mij opvalt steeds de kneep.

Probleem is alleen dat men zal zeggen: "Ja, maar dat heb ik niet van mezelf."

[Wilhelm]

DIA, ook ik ken dat gevoel.
Als je altijd onder een prediking zit die je zondag aan zondag voorhoud dat het zo noodzakelijk is dat de Heilige Geest je hart voorbereid totdat je de toevlucht tot Christus mag nemen, en als dit tegelijkertijd ondersteund wordt met allerlei bevindelijke gestaltes die je zult moeten kennen voor dat het "waar " is , en dat je af moet wachten totdat God in je leven komt, ja dan staat je gevoel op zn kop als je onder een prediking komt waar de mens verantwoordelijk gesteld wordt voor zijn daden , waar het aanbod van genade functioneerd en waar het ons toegeroepen wordt dat God straks ons toe zal roepen , als we onbekeerd voor Zijn rechterstoel zullen staan : "Gij hebt niet gewild".

Dit is niet wat ik bedoel. HELEMAAL niet zelfs.

Deze reactie is ook niet richting jou geschreven , dus deze opmerking begrijp ik niet.

Ja, als je onder de klem van het Evangelie hebt gezeten , en je komt dan weer buiten , en je moet ten diepste erkennen , dat je Hem door je zonden en je onwil en je ongeloof verwerpt, terwijl je hebt mogen horen dat Hij zo gewillig is maar dat we zelf niet willen, dan gaat je gevoel idd meespelen , en als excuus roepen we maar hard dat het dan wel een dwaalleer zal zijn .
Mijn gevoel zei het tenslotte toch ?

Jammer dat je op een dergelijke 'goedkope' manier reageert.

Misschien heb je wel gelijk , alleen wordt ik bedroefd over zoveel rechtzinnigheid wat er tegenwoordig ook ter rechterzijde gevonden wordt.
En dan doel ik niet op DIA, maar er zijn er velen die eerlijk onbekeerd met een mond vol godsdienst over deze wereld gaan , en ondanks gebrek aan genade een zeer groot onderscheidend vermogen blijken te hebben .
Ze kunnen precies vertellen wie wel en wie niet een waar kind of knecht van God is.
En weet je , als ik dat lees wordt ik daar zo bang van , het is nl jaren lang ook mijn valstrik geweest. Misschien daarom deze wat scherpe reactie.

Maar gelukkig, de Heere maakt geen gevoelschristenen , maar Woord christenen.
Het Woord is de enige zuivere grond, waarop we een prediking mogen toetsen, het gevoel kan met de dag anders zijn.

Met gevoel bedoel ik in dit geval een 'geestelijk orgaan' (zoiets als waarmee je de geesten beproeft). Je trekt nu het woord gevoel uit zijn verband. Met oneliners als "de Heere maakt geen gevoelschristenen etc." maak je jezelf het wel erg gemakkelijk. Probeer even een spaatje dieper te steken, Wilhelm!

Het wordt gevoel is idd verschillend uitlegbaar. Maar geloof me (trouwens ook zo'n woord) , er zijn er velen die gevoel zonder geloof hebben .
Andersom kan niet. Maar dat eerste wordt veel gevonden , en dan tref jij dat vooral aan ter linkerzijde , maar ik schrik soms van zaken ter rechterzijde.
En dan, laten we maar bij ons zelf beginnen .
Wat de onliners betreft : ik ben er van overtuigd dat er veel gevoel is wat voor geloof gehouden wordt, maar als de Heere spreekt is dat ten eerste door Zijn Woord, en wat uit Zijn mond gaat is vast en onverbroken. Vandaar ide opmerking.

En het beproefen van de Geesten , dat doen we met Gods Woord in de hand, en toch niet op ons gevoel, het lijkt me sterk dat je het daarin niet met me eens bent.

Je moet twee zaken scheiden : Jij hebt het over het "nieuwe geloof" , DIA heeft het over een prediker op het gevoel be of veroordelen , daar ben ik tegenin gegaan.