Leefgemeenschap/huisgemeente

[jvdg]

Eens per maand een ieder-heeft-ietsdienst

DOORN - Halfelf, tijd voor koffie. Met een mok in de hand komen verschillende bewoners van leefgemeenschap Elim in Doorn de huiskamer binnen. De karakteristieke ruimte -met erker, glas in lood en een vloer in visgraatmotief- verandert ’s zondags in een kerkzaal.

Elim is niet alleen een leefgemeenschap, maar ook een huisgemeente. Zo’n vijftig mensen, grotendeels van buiten, nemen ’s zondags plaats op een van de inklapbare stoeltjes die in rijen zijn klaargezet. „Dat past best”, glimlacht Wim Dorsman terwijl hij de huiskamer in ogenschouw neemt.

Dorsman is vaste bewoner en woordvoerder van Elim. Verder wonen er drie echtparen en drie kinderen in of rond het oude pand aan de rand van het bos. Het is haast niet zichtbaar vanaf het onverharde pad waaraan het huis staat. De diepe kuilen in het weggetje staan vol water. Pas als een bezoeker de felrode brievenbus aan het begin van het toegangspaadje passeert, valt zijn oog op het bordje aan de deur. Nummer 7, Elim.

Geen richtingaanwijzers dus of pontificale borden. Wel een innemende ontvangst. Gastvrijheid is het visitekaartje van de leefgemeenschap. Het duurt niet lang of de bel gaat opnieuw. Een telefoon rinkelt. Verschillende mensen lopen binnen. „Ik was toch in de buurt.” Een bezoekster tegen een bewoonster: „Bedankt voor de kaart.” Gasten kunnen voor korte of lange tijd een bed krijgen.

Leven als eerste christenen. Geestelijke en materiële zaken met elkaar delen. Gastvrijheid kunnen tonen. Het zijn de belangrijkste beweegredenen van de leefgemeenschapleden. Dorsman: „We leven in gemeenschap van goederen. De financiën zitten in één grote pot. Daaruit betalen we alles.”

Henk van de Giessen -hij stelt zich voor als Henk- is samen met zijn vrouw bewoner van het eerste uur. Met het echtpaar Gijs en Dieneke van den Brink huurden ze in 1975 een deel van het pand, dat toen nog in andere handen was. „Omdat we arm waren”, zegt hij. „Dan kruip je bij elkaar.”

Je moet er een type voor zijn, tekent hij aan. „Samenleven is een kunst en het leven hier is intensiever dan in een doorsneegezin. Ook privé heb je met veel mensen te maken. Je moet leren overleggen, de auto en de woonruimte delen. Tegelijk wil je iemand de ruimte geven in de opvoeding van de kinderen of in een andere zienswijze. Als je dat kunt, is een leefgemeenschap een verrijking, geen verschraling.”

Elim staat te boek als een zelfstandige geloofsgemeenschap. Het idee van een huisgemeente vindt Dorsman „heel praktisch en heel Bijbels.” De leefgemeenschap heeft de nieuwtestamentische gemeente aan huis als voorbeeld. „Nu we een huisgemeente vormen, hoeven we op zondag niet met twee of drie auto’s naar een kerk te verkassen”, zegt de woordvoerder. „Verder brengt deze vorm van gemeente-zijn nieuwe talenten aan de oppervlakte. De één blijkt goed in het spreken, de ander in het muziek maken.”

De dienst is „niet erg liturgisch”, de afzonderlijke elementen „spontaan ontstaan.” Behalve zang en gebed is er een preek, drie keer in de maand. Deze wordt gehouden door een lid van de leefgemeenschap of een gemeentelid. Eens per maand houdt Elim een zogenoemde ieder-heeft-ietsdienst, waarin iedereen een bijdrage kan leveren.

De gemeente wil zich niet vereenzelvigen met een bepaalde denominatie en voelt zich onderdeel van „de universele kerk, het lichaam van Christus.”

Jeannette is binnengekomen en zit onderuitgezakt in een fauteuil. Ze komt hier al negen jaar, vertelt ze. Sinds Kerst is ze officieel lid van de gemeente. „Als ik hier binnenstap, kom ik thuis. Elim geeft me een warm gevoel, een ontspannen gevoel. Je mag hier zijn zoals je bent.”

„Je wordt hier niet veroordeeld”, voegt vaste bewoonster Liesbeth hieraan toe. „Dat is al een evangelie.”


Dit is het vijfde deel in een serie over christelijke geloofsgemeenschappen in Nederland. De serie verschijnt naar aanleiding van de recente publicatie ”Handboek Christelijk Nederland”. Volgende week donderdag deel 6.


--------------------------------------------------------------------------------

Leefgemeenschap Elim in Doorn

Twee idealistische echtparen betrekken in 1975 woonruimte aan de Bergweg in Doorn. Na wat startersperikelen vormen ze zes jaar later samen met een derde stel leefgemeenschap Elim.

De kring van mensen om hen heen groeit. Samen houden ze bidstonden en Bijbelstudie. In 1985 besluit deze groep als huisgemeente verder te gaan. De zelfstandige geloofsgemeenschap, met inmiddels rond de vijftig leden, bestaat naast de leefgemeenschap. Zij voelt zich onder meer verwant met de vroege anabaptisten (hutterieten) vanwege hun gemeenschapsleven, met de Reformatie vanwege de nadruk op Woord en Geest, met de baptisten vanwege de geloofsdoop en met de pinksterbeweging om de nadruk op een leven door de Geest en de geestesgaven.

Elim is sterk gericht op zending en evangelisatie. De leefgemeenschap ondersteunt zendings en ontwikkelingswerk in verschillende derdewereldlanden.

BRON: REFDAG

Bij deze leefgemeenschap kan ik vele vragen plaatsen, maar anderzijds zijn er veel parallellen te trekken met de eerste Christen (pinkster) gemeenschappen.

Ik kan me er niet in vinden, maar heb ook geen fundamentele argumenten dit af te keuren.

Kan iemand aangeven waarom deze leefgemeenschappen zijn af te keuren c.q. af te raden?
Of juist niet?

[Kaw]

De apostelen zagen nauwgezet toe op de eerste huisgemeenten. Paulus is daar een mooi voorbeeld van.

[Gian]

Bij deze leefgemeenschap kan ik vele vragen plaatsen, maar anderzijds zijn er veel parallellen te trekken met de eerste Christen (pinkster) gemeenschappen.

Ik kan me er niet in vinden, maar heb ook geen fundamentele argumenten dit af te keuren.

Kan iemand aangeven waarom deze leefgemeenschappen zijn af te keuren c.q. af te raden?
Of juist niet?

Moet iets per definitie goed of fout zijn? Ik vind het wel mooi dat je het in de eerste instantie niet weet.
Laat het bezinken, hou het in je achterhoofd als je iets over huisgemeenten leest.
Het is niet moeilijk bepaalde gevaren aan te wijzen, anderzijds kunnen dit wel eens heel krachtige voorbeelden zijn voor ons.

Van sommige dingen kan je wel eens een heel onwennig gevoel hebben, terwijl je later de waarde gaat inzien. Iets niet weten nodigt uit tot onderzoek.

[Lapressa]

ik denk dat het goed is om eerst er is heen te gaan en gesprek met ze aan te gaan voordat je een oordeeld wilt vellen over ze.

[Marco]

ik denk dat het goed is om eerst er is heen te gaan en gesprek met ze aan te gaan voordat je een oordeeld wilt vellen over ze.

Goed misschien wel, maar niet altijd nodig. Als je een oordeel wilt vellen (?) kan dat op grond van wat de Bijbel er over zegt.

Zelf vind ik het jammer dat dit soort groepen zich terugtrekt en zich daarmee toch wel aan de rest van christelijk Nederland onttrekt. Deze mensen zouden een verrijking kunnen betekenen voor een grotere gemeenschap van heiligen.

[Margriet]

Zelf vind ik het jammer dat dit soort groepen zich terugtrekt en zich daarmee toch wel aan de rest van christelijk Nederland onttrekt. Deze mensen zouden een verrijking kunnen betekenen voor een grotere gemeenschap van heiligen.

Trekken zij zich terug of willen wij ze niet ontmoeten?? Het is niet eenvoudig als afwijkende groep geaccepteerd te worden!! Maar wij hoeven ze ook niet te be - veroordelen. Sterker nog , we moeten ze helemaal niet oordelen!!

[memento]

De reden voor huisgemeenten in het NT was heel simpel: Er waren te weinig leden voor 'kerken'. Maar al heel snel zijn die huisgemeenten uitgegroeid, misschien zelfs al wel in de tijd van het NT (denk bv aan die 3000 bekeerlingen op de pinksterdag, dat past nooit in één huis, en toch heeft Paulus het over dé gemeente te Jeruzalem, ipv de (huis)gemeenten te Jeruzalem). Kortom, het verheerlijken van huisgemeenten is nogal on-historisch.

Al moet ik wel zeggen dat ik de dingen als gemeenschappelijk alle geld en spullen delen wel respecteer, ik vrees dat er weinig mensen zijn die dat nog echt kunnen, in deze materialistische tijd.

[Kaw]

De apostelen zagen nauwgezet toe op de eerste huisgemeenten. Paulus is daar een mooi voorbeeld van.

Wat ik dus zei... Ik denk dat daar het probleem zit. Er is geen controle op een huisgemeente. Je ziet dat al bij zeer kleine kerkverbandjes. Je krijgt gemiddeld toch wel vaak vreemde uitwassen en dat komt omdat er geen rem is door een grotere groep die wat beter tezamen de nuchterheid kunnen behouden. Maar ruimte en kans is nog geen garantie dat die gemeente fout zit. Het kan een hele goede en correcte gemeente zijn.

[jvdg]

De apostelen zagen nauwgezet toe op de eerste huisgemeenten. Paulus is daar een mooi voorbeeld van.

Wat ik dus zei... Ik denk dat daar het probleem zit. Er is geen controle op een huisgemeente. Je ziet dat al bij zeer kleine kerkverbandjes. Je krijgt gemiddeld toch wel vaak vreemde uitwassen en dat komt omdat er geen rem is door een grotere groep die wat beter tezamen de nuchterheid kunnen behouden. Maar ruimte en kans is nog geen garantie dat die gemeente fout zit. Het kan een hele goede en correcte gemeente zijn.

Mee eens.

Juist daarom durf ik geen oordeel te vellen over de juistheid van dit soort gemeenten.

Op een aantal aspecten daarvan ben wel jaloers.
Juist het delen van geestelijke en materiële zaken is velen van ons vreemd.

[Gian]

De reden voor huisgemeenten in het NT was heel simpel: Er waren te weinig leden voor 'kerken'. Maar al heel snel zijn die huisgemeenten uitgegroeid, misschien zelfs al wel in de tijd van het NT (denk bv aan die 3000 bekeerlingen op de pinksterdag, dat past nooit in één huis, en toch heeft Paulus het over dé gemeente te Jeruzalem, ipv de (huis)gemeenten te Jeruzalem). Kortom, het verheerlijken van huisgemeenten is nogal on-historisch.

Waar spreekt Paulus over de Gemeente van Jeruzalem? En wie zegt dat die Gemeente uit duizenden mensen bestond?
De 3000 die toegedaan werden kwamen uit;
9 Parthers, en Meders, en Elamieten, en die inwoners zijn van Mesopotamie, en Judea, en Cappadocie, Pontus en Azie.
10 En Frygie, en Pamfylie, Egypte, en de delen van Libye, hetwelk bij Cyrene ligt, en uitlandse Romeinen, beiden Joden en Jodengenoten;
11 Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze talen de grote werken Gods spreken.

Hoe breng je onderstaande tekst in praktijk als er honderden zoniet duizenden mensen in een gebouw zijn?

26 Wat is het dan, broeders? Wanneer gij samenkomt, een iegelijk van u, heeft hij een psalm, heeft hij een leer, heeft hij een vreemde taal, heeft hij een openbaring, heeft hij een uitlegging; laat alle dingen geschieden tot stichting;

Daarom vraag ik me af of het wel goed is dat onze kerkdiensten geleid worden door 1 man die herder en leraar is. Eén iemand die preekt, 1 iemand die psalmen opgeeft, 1 iemand die bid, en in sommige Gemeente nog altijd dezelfde man ook.
Het Gemeente zijn komt niet tot uitdrukking in deze diensten. Het interactieve wordt gemist.

Bv de bijbelkringen bij de leden thuis zijn voor mij de onderlinge bijeenkomsten. Daar kan men getuigen, elkaar bemoedigen, elkaar vermanen als het nodig is. Daar kan God geprezen worden in een lied, daar kunnen mensen delen wat ze geleerd hebben, openbaren wat ze geopenbaard is ect...
Zij de zondagse diensten niet eerder evangeliesatiebijeenkomsten?
En waar zouden de sacramenten dan nog het meest thuis horen?

[Toeschouwer]

Gian,

Deze gedachten komen ook bij mij wel eens naar boven borrelen. De zondagse diensten kun je moeilijk een onderlinge bijeenkomst noemen. Wij zitten op zondagmorgen met ongeveer 1000 man bij elkaar en na de dienst gaat een ieder weer zijn eigen weg, na elkaar gegroet te hebben en heel af en toe maak je eens een praatje.
Ik ervaar ook meer gemeenschap in een leerhuis of zo maar met een paar mensen bij je thuis.