Er is geen reden om terug te verlangen naar het zondige. Zet de wereld en het leven in Christus nabijheid naast elkaar en je weet wat veruit te verkiezen is. Maar let wel: het hart [ook na ontvangen genade] is arglistig. De satan zegt niet "kom ik zal je, nu je eigendom van Christus bent, met rust laten". Nee integendeel. De aanvallen worden des te gevaarlijker. Het hart, de oude mens, werkt hieraan mee. Het gaat redeneren, het gaat argumenten opwerpen en is het niet linksom dan wel rechtsom redenen opwerpen om toch van de wereld te genieten. Nu zal een ieder bij zichzelf moeten nagaan hoe sterk hij of zij in de schoenen staat en ik kan, integendeel met onze columnist, heel veel met de tekst "een ieder zij in zijn eigen gemoed enz." want zonder deze tekst loopt men het gevaar (rechtsom) de wettische kant te kiezen Maar leg a.u.b. dat eigen gemoed eens naast het arglistige hart en wees eerlijk voor jezelf, waarom kijk je TV, waarom kijk je naar een DVD. Ik zeg niet dat het niet mag, nogmaals "een ieder zij in zijn eigen gemoed ten volste verzekerd". Maar stel je zelf de vraag "kan ik het samen met Christus doen?" Leg alles naast de meetlat van het Woord en wees hard voor jezelf.
Ik wil nog even de tekst noemen die mij dierbaar is geworden en telkens [ook nu] weer steeds duidelijker wordt, het staat in Mattheüs 16:24-27
24 ¶ Toen zeide Jezus tot Zijn discipelen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij. de kanttekenaren zeggen hiervan: Zichzelven verloochenen is zijn eigen verstand, wil en genegenheden achterstellen en dezelve aan Gods woord en wil onderwerpen. Dingen die je eigenlijk diep in je hart graag zou doen, maar die je van God en Christus aftrekken dat moet je laten, neem dat kruis op je. Maar we hoeven niet met het kruis naar Golgotha. Dat is reeds gebeurt! Het kruis wat Christus op ons legt is zacht en licht en zullen het met blijdschap achter Hem nadragen.
Verder, zonder in een dodelijk wettisisme te vervallen, een neutraal terrein is er niet, wat niet voor Christus is, is tegen Hem. Nu kunnen we eindeloos gaan aandragen "mag dit niet?", "mag dat niet?", "moet iedere stap die we doen tot Gods eer zijn?" dat is vruchteloos. Je mag genieten van een niet-christen die piano speelt, maar vraag je af "waarom is die pianist geen christen". Je mag het liedje over dat papieren hoedje met je kind zingen, natuurlijk. Maar vertel ook aan dat kind dat het echte plezier niet in dat hoedje zit, maar alleen bij Christus te vinden is. Zo kunnen we eindeloos door gaan en het zicht op de werkelijkheid verliezen. Dat is uiteindelijk ook het doel wat satan na streeft. Zelfs theologische discussie kunnen ons aftrekken van het enige ware. Ik ben niet tegen theologische discussies, helemaal niet, maar praat van te voren eerst over hetgeen je samen deelt voordat je spreekt over hetgeen wat je samen verdeelt. Als je elkaar in het eerste kunt vinden zal het tweede geen kloof slaan.
[Aangepast op 21/10/03 door Egbert]