Maar dat is een virtuele verantwoordelijkheid. De verantwoordelijkheid waarop wij veroordeelt zullen worden, maar waarmee wij in dit leven niets kunnen. Anders zou jij de doodsstaat ontkennen.memento schreef:PS> Wel met de notie dat dit de eigen verantwoording niet uitsluit, en dat in de prediking, als dit onderwerp aan de orde komt, altijd benadrukt moet worden dat wij niet weten wie uitverkoren is, en wie niet. En dat wij daarom moeten leven alsof er geen uitverkiezing en verwerping is, namelijk naar Gods geopenbaarde wil, die ons allen oproept ons te bekeren.
God haat de verworpenen.
Re: God haat de verworpenen.
Laatst gewijzigd door Kaw op 07 jul 2008, 10:59, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: God haat de verworpenen.
@Mayflower, wat is precies jouw probleem? Persoonlijk geloof ik niet dat God zonder oorzaak de verworpenen haat.
Dat God barmhartig is Wie hij wil, wil niet zeggen dat het buiten Gods rechtvaardigheid om zou kunnen gaan. Dát is waar het veelal om draait in discussies rondom de verwerping. Het is oppassen om Gods soevereiniteit niet los te koppelen van Gods rechtvaardigheid. Het is ook oppassen om Gods barmhartigheid los te koppelen van Gods soevereiniteit.
De moeite die mensen hier hebben betreft denk ik niet de verwerping als zodanig, maar bepaalde (soms koude) menselijke logische redenaties die men daar uit neemt.
Waar ik zelf moeite mee heb is het nadrukkelijk eenzijdig aandacht vragen voor de verwerping. Dat doet Gods Woord niet. Gods Woord maakt er wel melding van om daarmee te kunnen roemen in de vrije genade waarin de verkiezing blijkt als vast fundament voor het geloof op basis waarvan de reformatie de zekerheid van het geloof leerde. Maar de verwerping is geen zaak die op de voorgrond staat als zelfstandig onderwerp en al helemaal niet als wezenlijk onderdeel van het geloof dat immers zijn grond enkel in Christus heeft.
De TE nadrukkelijke aandacht voor de verwerping brengt ons voor we het weten terug bij de polomiek tussen Arminius en Gomarus. Arminius wilde Gomarus ook verleiden tot het uitpluizen van de verwerping om zo de gereformeerde leer als fatalistische leer verdacht te maken. Voorzichtigheid is hier geboden. Dát er een verwerping is, moet ons genoeg zijn. Het leert ons dat God Soeverein is. Maar verder de verborgen dingen van onze God napluizen is tegen Diezelfde God ingaan die hier Zelf voor waarschuwt om ons te richten op de geopenbaarde dingen. Meer dan de verwerping als zodanig en dan enkel in de context van de verkiezing om te roemen in vrije genade, die tot ons komt door het geloof heeft Gods Woord niet geopenbaard. Wij moeten er voor oppassen om met fylosofie en rekenregels alsnog een openbaring van de verborgenheden te creeren als product van ons menselijke verstand. We kunnen verwerping enkel en alleen in de totale samenhang met verkiezing, wedergeboorte en geloof opvoeren in een discussie. Niet geisoleerd.
Zie hoe Calvijn dit leert:
In die roeping en nodiging eindigt het ook. De verkiezing en verwerping staan als waarheden overeind om die roeping zijn nut te doen hebben. Nooit verkiezing en verwerping eenzijdig van deze roeping loskoppelen, want dan maken we van de leer van Calvijn een eenzijdig fatalisme.
Dat God barmhartig is Wie hij wil, wil niet zeggen dat het buiten Gods rechtvaardigheid om zou kunnen gaan. Dát is waar het veelal om draait in discussies rondom de verwerping. Het is oppassen om Gods soevereiniteit niet los te koppelen van Gods rechtvaardigheid. Het is ook oppassen om Gods barmhartigheid los te koppelen van Gods soevereiniteit.
De moeite die mensen hier hebben betreft denk ik niet de verwerping als zodanig, maar bepaalde (soms koude) menselijke logische redenaties die men daar uit neemt.
Waar ik zelf moeite mee heb is het nadrukkelijk eenzijdig aandacht vragen voor de verwerping. Dat doet Gods Woord niet. Gods Woord maakt er wel melding van om daarmee te kunnen roemen in de vrije genade waarin de verkiezing blijkt als vast fundament voor het geloof op basis waarvan de reformatie de zekerheid van het geloof leerde. Maar de verwerping is geen zaak die op de voorgrond staat als zelfstandig onderwerp en al helemaal niet als wezenlijk onderdeel van het geloof dat immers zijn grond enkel in Christus heeft.
De TE nadrukkelijke aandacht voor de verwerping brengt ons voor we het weten terug bij de polomiek tussen Arminius en Gomarus. Arminius wilde Gomarus ook verleiden tot het uitpluizen van de verwerping om zo de gereformeerde leer als fatalistische leer verdacht te maken. Voorzichtigheid is hier geboden. Dát er een verwerping is, moet ons genoeg zijn. Het leert ons dat God Soeverein is. Maar verder de verborgen dingen van onze God napluizen is tegen Diezelfde God ingaan die hier Zelf voor waarschuwt om ons te richten op de geopenbaarde dingen. Meer dan de verwerping als zodanig en dan enkel in de context van de verkiezing om te roemen in vrije genade, die tot ons komt door het geloof heeft Gods Woord niet geopenbaard. Wij moeten er voor oppassen om met fylosofie en rekenregels alsnog een openbaring van de verborgenheden te creeren als product van ons menselijke verstand. We kunnen verwerping enkel en alleen in de totale samenhang met verkiezing, wedergeboorte en geloof opvoeren in een discussie. Niet geisoleerd.
Zie hoe Calvijn dit leert:
Samengevat: De roeping tot staat voorop. En Calvijn leert duidelijk dat die tot alle mensen komt. Hij corrigeert zelfs de mening dat er enkel een nodiging tot de uitverkorenen komt.Calvijn schreef:Sommigen werpen ons tegen, dat God met zichzelf in tegenstrijd zou zijn, wanneer Hij in 't algemeen alle mensen tot zich nodigt, maar slechts weinige uitverkorenen tot zich toelaat. Zo neemt, volgens hen, de algemeenheid der beloften de onderscheiding der bijzonder genade weg; en zo spreken sommige gematigde mensen, niet zozeer om de waarheid te onderdrukken, als wel om netelige kwesties af te weren en veler nieuwsgierigheid te beteugelen. Hun wil is prijzenswaard, maar hun beleid geenszins goed te keuren, want aarzeling is nooit te verontschuldigen. Van hen echter, die met groter onbeschaamdheid aanvallen, is de laster voorzeker al te weerzinwekkend en de dwaling al te schandelijk. Hoe de Schrift deze twee verenigt, dat door de uiterlijke prediking allen tot boetvaardigheid en geloof geroepen worden, en dat toch niet aan allen de Geest der bekering en des geloofs gegeven wordt, heb ik elders uitgelegd, en daarvan zal straks iets herhaald moeten worden.
(..)
Evenals dus zij verkeerd doen, die de kracht der verkiezing afhankelijk maken van het geloof aan het evangelie, door hetwelk wij gevoelen, dat wij aan de verkiezing deel hebben, zo zullen wij de beste orde houden, wanneer wij in het zoeken naar de zekerheid van onze verkiezing ons houden aan de navolgende tekenen, die de vaste getuigenissen van haar zijn. Met geen verzoeking treft de Satan de gelovigen ernstiger of gevaarlijker, dan wanneer hij hen verontrust met de twijfel aan hun verkiezing en hen tevens verleidt door de begeerte om haar buiten de weg na te speuren. Buiten de weg naspeuren noem ik het, wanneer het mensje poogt door te breken tot in de geheime schuilhoeken van de Goddelijke wijsheid en tot de uiterste eeuwigheid door te dringen, opdat hij begrijpe wat voor Gods rechterstoel aangaande hem besloten is. Want dan stort hij zich neer in de diepte van een onmetelijke draaikolk om verzwolgen te worden; dan verwart hij zich in talloze en onontwarbare strikken; dan begraaft hij zich in een afgrond van blinde duisternis. Want het is billijk, dat de dwaasheid van het menselijk verstand zo door een vreselijke val gestraft wordt, wanneer het in eigen kracht poogt op te stijgen tot de hoogheid van Gods wijsheid. En deze poging is daarom des te dodelijker, omdat wij bijna allen tot geen enkele andere méér geneigd zijn. Want zelden wordt iemand aangetroffen, wiens gemoed niet somtijds door deze gedachte getroffen wordt: Vanwaar komt voor u de zaligheid anders dan uit Gods verkiezing? Verder welke openbaring hebt gij van uw verkiezing? En wanneer deze gedachte eenmaal bij iemand kracht gekregen heeft, dan martelt zij of de ellendige mens voortdurend met vreselijke kwellingen, of zij maakt hem geheel en al verbijsterd. Ik zou waarlijk met geen zekerder argument willen bewijzen, hoe verkeerd dergelijke mensen zich de predestinatie voorstellen, dan juist met die ervaring. Want het gemoed zou met geen verderfelijker dwaling kunnen besmet worden, dan die is, welke de consciëntie van haar vrede met God en haar rust berooft en haar in verwarring brengt. Wanneer wij dus schipbreuk vrezen, moeten wij ons angstvallig voor deze klip hoeden, op welke men nooit stoot zonder te vergaan. En waarlijk, ook al beschouwt men de uiteenzetting van de predestinatie als een gevaarlijke zee, zo staat toch bij het navorsen van haar een veilige en kalme, ja ook aangename vaart open, wanneer men zich niet uit eigen beweging in gevaar zoekt te begeven. Want evenals zich in een dodelijke afgrond werpen zij, die, om van hun verkiezing zekerheid te verkrijgen de eeuwige raad Gods zonder zijn Woord naspeuren, zo plukken zij, die haar op de juiste wijze en ordelijk onderzoeken, zoals ze in Gods Woord vervat is, daarvan de vrucht der vertroosting. Laat dit dus voor ons de weg van het onderzoek zijn dat wij beginnen bij Gods roeping en in haar eindigen.
In die roeping en nodiging eindigt het ook. De verkiezing en verwerping staan als waarheden overeind om die roeping zijn nut te doen hebben. Nooit verkiezing en verwerping eenzijdig van deze roeping loskoppelen, want dan maken we van de leer van Calvijn een eenzijdig fatalisme.
Re: God haat de verworpenen.
Jongere schreef: God heeft de wereld lief, (dus ook alle verworpenen op die wereld) omdat hij met de wereld is verzoend door Zijn Zoon Christus.....
Als je toch met teksten bezig bent :
Hoe verklaar je de teksten in Joh. 17:6 + 8 +25
Ik heb Uw Naam geopenbaard den mensen, die Gij Mij uit de wereldgegeven hebt.Zij waren Uwe, en Gij hebt Mij dezelve gegeven, en zij hebben Uw Woord bewaard.
Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen die Gij mij gegeven hebt, want zij zijn Uwe.
Rechtvaardige Vader, de wereld heeft U niet gekend; maar Ik heb U gekend, en dezen hebben bekend, dat Gij Mij gezonden hebt.
De halve waarheid is funester dan de onjuistheid (E. von Feuchtersieben)
Re: God haat de verworpenen.
gaat het nu om de Leer uit Gods Woord, of om de leer van een méns (Calvijn)????Klavier schreef:..... de leer van Calvijn ...
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Re: God haat de verworpenen.
En toch lost dit het probleem niet op. Want hoe lossen we dan deze vraag op:Tiberius schreef:Welnee, hoe kom je daar nou bij? Precies het tegenovergestelde.Kaw schreef:Esau deed wat God van hem verwachte.
De Heere had verordineerd: "De meerdere zal de mindere dienen."
En wat doet Edom? Zich met hand en tand verzetten tegen deze inzetting.
Was het verzet vrijwillig, of gedwongen?
Re: God haat de verworpenen.
Wij leren dat een mens van nature (door de val) geneigd is God en zijn naaste te haten. Het verzet is dus geheel vrijwillig. Er is genade voor nodig om je niet uit te leven in de zonde, en deze genade wordt Ezau onthouden...Klavier schreef:En toch lost dit het probleem niet op. Want hoe lossen we dan deze vraag op:Tiberius schreef:Welnee, hoe kom je daar nou bij? Precies het tegenovergestelde.Kaw schreef:Esau deed wat God van hem verwachte.
De Heere had verordineerd: "De meerdere zal de mindere dienen."
En wat doet Edom? Zich met hand en tand verzetten tegen deze inzetting.
Was het verzet vrijwillig, of gedwongen?
Re: God haat de verworpenen.
Dit is denk ik inderdaad de kern. Zie ook het topic over beperkte verzoening en behoudenis. Wat is de reden om meerdere topics te openen en aandacht te vragen voor iets waar de Bijbel geen aandacht voor vraagt? Waar vraagt de Bijbel wel nadrukkelijk de aandacht voor?Klavier schreef: De moeite die mensen hier hebben betreft denk ik niet de verwerping als zodanig, maar bepaalde (soms koude) menselijke logische redenaties die men daar uit neemt.
Waar ik zelf moeite mee heb is het nadrukkelijk eenzijdig aandacht vragen voor de verwerping.
Voor een Vader die Zijn verloren zoon staat op te wachten. Voor een Herder die is gekomen om de verloren schapen terug te brengen naar de stal. Voor een God die zegt:
Ik heb Mijn handen uitgebreid, den gansen dag tot een wederstrevig volk, die wandelen op een weg, die niet goed is, naar hun eigen gedachten.
Re: God haat de verworpenen.
Ik meen dat we veilig Calvijn aan kunnen halen als getrouw uitlegger van Gods Woord. Het ene sluit het andere niet uit. Ons belijdenisgeschrift de DL is gebaseert op de leer van de reformatie waarin Calvijn een grote rol heeft gespeeld. Aan de hand van onze belijdenisgeschriften moeten we elkaar hier kunnen overtuigen, dacht ik zo. En ook aan de reformatoren die daarachter schuil gaan.Rens schreef:gaat het nu om de Leer uit Gods Woord, of om de leer van een méns (Calvijn)????Klavier schreef:..... de leer van Calvijn ...
Re: God haat de verworpenen.
En het grappige is dat Arminius zijn studenten aanraadde om de bijbelcommentaren van Calvijn te lezen; hij achtte die 'onvergelijkelijk'.Klavier schreef:Ik meen dat we veilig Calvijn aan kunnen halen als getrouw uitlegger van Gods Woord. Het ene sluit het andere niet uit. Ons belijdenisgeschrift de DL is gebaseert op de leer van de reformatie waarin Calvijn een grote rol heeft gespeeld. Aan de hand van onze belijdenisgeschriften moeten we elkaar hier kunnen overtuigen, dacht ik zo. En ook aan de reformatoren die daarachter schuil gaan.Rens schreef:gaat het nu om de Leer uit Gods Woord, of om de leer van een méns (Calvijn)????Klavier schreef:..... de leer van Calvijn ...
Re: God haat de verworpenen.
Ik ben niet van mening dat deze teksten in strijd zijn met de door mij aangehaalde teksten. Het is een grote bemoediging dat de Heere Jezus bidt voor Zijn volk, die Hem door de Vader uit de wereld zijn gegeven. Maar ik heb ook nergens de uitverkiezing betwist. Dat zou ik niet durven, want daar is de Bijbel heel duidelijk in.albion schreef:Jongere schreef: God heeft de wereld lief, (dus ook alle verworpenen op die wereld) omdat hij met de wereld is verzoend door Zijn Zoon Christus.....
Als je toch met teksten bezig bent :
Hoe verklaar je de teksten in Joh. 17:6 + 8 +25
Ik heb Uw Naam geopenbaard den mensen, die Gij Mij uit de wereldgegeven hebt.Zij waren Uwe, en Gij hebt Mij dezelve gegeven, en zij hebben Uw Woord bewaard.
Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen die Gij mij gegeven hebt, want zij zijn Uwe.
Rechtvaardige Vader, de wereld heeft U niet gekend; maar Ik heb U gekend, en dezen hebben bekend, dat Gij Mij gezonden hebt.
Maar blijkbaar ben jij wel van mening dat de aangehaalde teksten uit Johannes dus blijkbaar in tegenspraak zijn met de door mij genoemde teksten (Joh. 3:16 en 2 Kor. 5:19)? Ik hoor dan graag waarom dat zo is.
Edit: Voor de duidelijkheid maar even de teksten waar de door jou aangehaalde zin van mij op was gebaseerd:
Johannes 3:16 (en 17 en 18, omdat die haast nog duidelijker zijn):
Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.
Want God heeft Zijn Zoon niet gezonden in de wereld, opdat Hij de wereld veroordelen zou, maar opdat de wereld door Hem zou behouden worden.
Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God.
2 Korinthe 5:19:
Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende; en heeft het woord der verzoening in ons gelegd.
- Oude-Waarheid
- Berichten: 1822
- Lid geworden op: 02 sep 2005, 23:42
- Locatie: Amsterdam
Re: God haat de verworpenen.
Wie kan Gods Raadbesluit bevatten daar is ons verstand te klein voor het is alleen maar te aanbidden!albion schreef:Jongere schreef: God heeft de wereld lief, (dus ook alle verworpenen op die wereld) omdat hij met de wereld is verzoend door Zijn Zoon Christus.....
Als je toch met teksten bezig bent :
Hoe verklaar je de teksten in Joh. 17:6 + 8 +25
Ik heb Uw Naam geopenbaard den mensen, die Gij Mij uit de wereldgegeven hebt.Zij waren Uwe, en Gij hebt Mij dezelve gegeven, en zij hebben Uw Woord bewaard.
Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen die Gij mij gegeven hebt, want zij zijn Uwe.
Rechtvaardige Vader, de wereld heeft U niet gekend; maar Ik heb U gekend, en dezen hebben bekend, dat Gij Mij gezonden hebt.
Als de Heere Jezus zeg "Twee op een bed , twee malen , twee op de akker" dat is toch niet te begrijpen waarom de één aangenomen word en de ander verworpen.
Voor ons is het "Stijd gij om in te gaan" het geopenbaarde Woord des HEEREN!!!
Re: God haat de verworpenen.
Hadden ze zijn advies maar aangenomen...freek schreef:En het grappige is dat Arminius zijn studenten aanraadde om de bijbelcommentaren van Calvijn te lezen; hij achtte die 'onvergelijkelijk'.
Re: God haat de verworpenen.
Dat konden ze nietTiberius schreef:Hadden ze zijn advies maar aangenomen...freek schreef:En het grappige is dat Arminius zijn studenten aanraadde om de bijbelcommentaren van Calvijn te lezen; hij achtte die 'onvergelijkelijk'.

Ik denk dat zijn studenten daar andere ideeën over kregen...
Re: God haat de verworpenen.
Wie liever geen lange lappen leest, zie antwoord van Oude Waarheid! Onderstaande lap is een poging dat wat nader uiteen te zetten.
Integendeel! Het totaal aan Gods besluiten is tot verheerlijking van de verkiezing van verloren zondaars waarin de genade schittert en Gods eer wordt gezien ten aanzien van al Zijn deugden. Calvijn schrijft ergens: Om alle menselijke verdiensten geheel uit te sluiten. Om enkel Gods eer te bedoelen.
In deze lijn stellen de DL de schuld, de oorzaak van de verwerping in de mens om zo God niet tot auteur van de zonde te maken, zoals Arminius dat wilde stellen.
En daarmee is de verwerping niet in enkel Gods Soevereiniteit te leggen in onze redenaties op basis van Rom.9, laat staan dat hier een beginpunt ligt om te gaan redeneren. Rom 9. gaat over de verkiezing, over de toepassing van de genade. Het onthouden van de genade, daar gaat de verwijzing van het Barmhartig zijn over. Die barmhartigheid geldt ten aanzien van de uitverkorenen. Er staat niet dat er van eeuwigheid is besloten dat God zal verdoemen, wie Hij wil verdoemen, maar dat Hij zal ontfermen Wie hij wil. Dat is wat anders! Het is te simplistisch gedacht dat beide wiskundig inwisselbaar zijn. Dat is op basis van Gods Woord niet aan te wijzen. Alles in Rom9 staat in het teken van het toepassen van de beloftes, het verheerlijken van Gods genade. Daar was ook een verwerping voor nodig anders was er geen verkiezing. Maar niet zo dat het een als een losstaand geisoleerd soeverein doel aanwijsbaar is in de Schrift. Nooit los van de verkiezing. Nooit los van de genade. Nooit los van het besluit van de zondeval. Nooit los van het feit dat Jezus zou moeten sterven voor de zonden van Zijn volk. Nooit los van het besluit om genade te prediken aan alle creaturen vanaf Gen.3:15. Nooit los van het besluit dat mensen schuldig staan aan het bloed van Christus als ze op het horen prediken van Gods genade deze onrein achten. Nooit los van het besluit de verdiensten van Christus toe te passen in de uitverkorenen door de prediking, door het geloof uit het gehoor, door het werk van Gods Geest. Alle besluiten vormen één welbehagen. Geen van de besluiten, of delen daarvan zijn als zelfstandige vertrekpunten voor redenaties te hanteren. Alles moet blijven staan zoals het er staat. Ook de waarchuwingen van Rom.9 in de versen 19-29. Het staat er niet voor niets. Er is een verkiezing en er is een verwerping. Maar dit alles valt onder de besluiten van God die én volkomen rechtvaardig is, én volkomen barmhartig, én volkomen genadig, én volkomen liefde, én volkomen soeverein. Geen van deze zaken zijn te delen ten aanzien van welke besluit zoals geopenbaard in Gods Woord.
En daar ligt het probleem met de discussies. Een mens trekt een aspect er uit en beredeneert de andere vanuit dat ene aspect en brengt zo een hierarchie aan in de logica waarbij de ene waarheid wordt uitgelegd tegenover de andere waarin het ene normerend is en het ander afgeleid en dus wordt bijgesteld aan onze interpretatie van die norm.
Gods Woord is echter op alle punten normerend. Ten aanzien van de welmende roeping, ten aanzien van de volmaakte schepping, ten aanzien van de val van de mens, de verdorvenheid van de mens, enz. Hoe paradoxaal we het ook willen maken. In wezen zijn er geen paradoxen, maar enkel vermeende paradoxen. Dat ligt aan onze beperkingen. Als we zaken kloppend willen maken, doen we er beter aan onszelf aan te passen dat de Schrift. In plaats van waarheden uit te breiden met onze conclusies en daaraan Gods Woord te onderwerpen is het beter alles letterlijk te laten staan.
De zaken verkiezing en verwerping zijn daarom dan ook zomaar niet parallel te trekken door ons verstand. Ze vormen een eenheid met een totaal aan Goddelijke besluiten die Gods Raadsplan vormen. En dat raadsplan kunnen wij mensen nooit doorgronden. En dát gaat tegen onze hoogmoedige natuur in, mezelf inbesloten.
Het wel of niet zien van de gehele samenhang van de gereformeerde theologie van de reformatie maakt uiteindelijk wel het verschil tussen te eenzijdig redeneren vanuit Gods soevereiniteit wat mogelijk tot een fatalisme leidt, of anderzijds Gods soevereiniteit ten aanzien van Gods verkiezing tot zaligheid die tot hoop leidt, aangezien deze door middel van de roeping tot alle mensen als troostvol evangelie wordt gebracht. Het verkeerde accent, of eenzijdigheden in deze zaken levert een tegengestelde prediking op, als we niet oppassen.
Kortweg gesteld: Het verschil tussen tot wanhoop drijvend hypercalvinisme en de verlossende leer van de reformatie, die onder de slaafse banden van Rome zuchtte. De leer van de reformatie streed nota bene ondermeer voor de zekerheid van het geloof en heeft de verkiezing en verwerping als machtig wapen aangevoerd om de zekerheid te kunnen leren. Zie eens hoe Luther, Bucer, Calvijn, Bullinger enz. in hun preken de roeping, de aanspraak op de hele gemeente in praktijk brachten. En zie eens hoe krachtig ze de predestinatie leerden. Wie de predestinatie benadrukt mag dat nooit doen zonder ook de daarbij behorende roeping en nodiging die tot allen komt even zwaar te benadrukken. En aan dat evenwicht wordt met al de discussies over de uitverkiezing en beredeneerde wijze van toepassing van de heilsorde etc. maar al te vaak getornd.
Neem dan ook kennis van de waarschuwingen van de reformatoren ten aanzien van verkeerd aanwenden van de troostleer van de dubbele predestinatie! De reformtie was reeds op de hoogte van mogelijk misbruik van de leerstellingen van de dubbele predestinatie. Die waarschuwingen zijn nog hoogst actueel.
Dát is het! Onthouden van genade. Een menselijker wijs gesproken 'indirecte' predestinatie tot het verderf. Vanuit God gezien zeker ook een besluit, maar niet zo dat we het op moeten vatten als eenzijdig doel om ook mensen te scheppen tot het zondigen, en daarmee tot het verderf.memento schreef:en deze genade wordt Ezau onthouden...
Integendeel! Het totaal aan Gods besluiten is tot verheerlijking van de verkiezing van verloren zondaars waarin de genade schittert en Gods eer wordt gezien ten aanzien van al Zijn deugden. Calvijn schrijft ergens: Om alle menselijke verdiensten geheel uit te sluiten. Om enkel Gods eer te bedoelen.
In deze lijn stellen de DL de schuld, de oorzaak van de verwerping in de mens om zo God niet tot auteur van de zonde te maken, zoals Arminius dat wilde stellen.
En daarmee is de verwerping niet in enkel Gods Soevereiniteit te leggen in onze redenaties op basis van Rom.9, laat staan dat hier een beginpunt ligt om te gaan redeneren. Rom 9. gaat over de verkiezing, over de toepassing van de genade. Het onthouden van de genade, daar gaat de verwijzing van het Barmhartig zijn over. Die barmhartigheid geldt ten aanzien van de uitverkorenen. Er staat niet dat er van eeuwigheid is besloten dat God zal verdoemen, wie Hij wil verdoemen, maar dat Hij zal ontfermen Wie hij wil. Dat is wat anders! Het is te simplistisch gedacht dat beide wiskundig inwisselbaar zijn. Dat is op basis van Gods Woord niet aan te wijzen. Alles in Rom9 staat in het teken van het toepassen van de beloftes, het verheerlijken van Gods genade. Daar was ook een verwerping voor nodig anders was er geen verkiezing. Maar niet zo dat het een als een losstaand geisoleerd soeverein doel aanwijsbaar is in de Schrift. Nooit los van de verkiezing. Nooit los van de genade. Nooit los van het besluit van de zondeval. Nooit los van het feit dat Jezus zou moeten sterven voor de zonden van Zijn volk. Nooit los van het besluit om genade te prediken aan alle creaturen vanaf Gen.3:15. Nooit los van het besluit dat mensen schuldig staan aan het bloed van Christus als ze op het horen prediken van Gods genade deze onrein achten. Nooit los van het besluit de verdiensten van Christus toe te passen in de uitverkorenen door de prediking, door het geloof uit het gehoor, door het werk van Gods Geest. Alle besluiten vormen één welbehagen. Geen van de besluiten, of delen daarvan zijn als zelfstandige vertrekpunten voor redenaties te hanteren. Alles moet blijven staan zoals het er staat. Ook de waarchuwingen van Rom.9 in de versen 19-29. Het staat er niet voor niets. Er is een verkiezing en er is een verwerping. Maar dit alles valt onder de besluiten van God die én volkomen rechtvaardig is, én volkomen barmhartig, én volkomen genadig, én volkomen liefde, én volkomen soeverein. Geen van deze zaken zijn te delen ten aanzien van welke besluit zoals geopenbaard in Gods Woord.
En daar ligt het probleem met de discussies. Een mens trekt een aspect er uit en beredeneert de andere vanuit dat ene aspect en brengt zo een hierarchie aan in de logica waarbij de ene waarheid wordt uitgelegd tegenover de andere waarin het ene normerend is en het ander afgeleid en dus wordt bijgesteld aan onze interpretatie van die norm.
Gods Woord is echter op alle punten normerend. Ten aanzien van de welmende roeping, ten aanzien van de volmaakte schepping, ten aanzien van de val van de mens, de verdorvenheid van de mens, enz. Hoe paradoxaal we het ook willen maken. In wezen zijn er geen paradoxen, maar enkel vermeende paradoxen. Dat ligt aan onze beperkingen. Als we zaken kloppend willen maken, doen we er beter aan onszelf aan te passen dat de Schrift. In plaats van waarheden uit te breiden met onze conclusies en daaraan Gods Woord te onderwerpen is het beter alles letterlijk te laten staan.
De zaken verkiezing en verwerping zijn daarom dan ook zomaar niet parallel te trekken door ons verstand. Ze vormen een eenheid met een totaal aan Goddelijke besluiten die Gods Raadsplan vormen. En dat raadsplan kunnen wij mensen nooit doorgronden. En dát gaat tegen onze hoogmoedige natuur in, mezelf inbesloten.
Het wel of niet zien van de gehele samenhang van de gereformeerde theologie van de reformatie maakt uiteindelijk wel het verschil tussen te eenzijdig redeneren vanuit Gods soevereiniteit wat mogelijk tot een fatalisme leidt, of anderzijds Gods soevereiniteit ten aanzien van Gods verkiezing tot zaligheid die tot hoop leidt, aangezien deze door middel van de roeping tot alle mensen als troostvol evangelie wordt gebracht. Het verkeerde accent, of eenzijdigheden in deze zaken levert een tegengestelde prediking op, als we niet oppassen.
Kortweg gesteld: Het verschil tussen tot wanhoop drijvend hypercalvinisme en de verlossende leer van de reformatie, die onder de slaafse banden van Rome zuchtte. De leer van de reformatie streed nota bene ondermeer voor de zekerheid van het geloof en heeft de verkiezing en verwerping als machtig wapen aangevoerd om de zekerheid te kunnen leren. Zie eens hoe Luther, Bucer, Calvijn, Bullinger enz. in hun preken de roeping, de aanspraak op de hele gemeente in praktijk brachten. En zie eens hoe krachtig ze de predestinatie leerden. Wie de predestinatie benadrukt mag dat nooit doen zonder ook de daarbij behorende roeping en nodiging die tot allen komt even zwaar te benadrukken. En aan dat evenwicht wordt met al de discussies over de uitverkiezing en beredeneerde wijze van toepassing van de heilsorde etc. maar al te vaak getornd.
Neem dan ook kennis van de waarschuwingen van de reformatoren ten aanzien van verkeerd aanwenden van de troostleer van de dubbele predestinatie! De reformtie was reeds op de hoogte van mogelijk misbruik van de leerstellingen van de dubbele predestinatie. Die waarschuwingen zijn nog hoogst actueel.
Laatst gewijzigd door Klavier op 07 jul 2008, 12:23, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: God haat de verworpenen.
Inderdaad, het is 'schuldige onmacht'.Kaw schreef:Maar dat is een virtuele verantwoordelijkheid. De verantwoordelijkheid waarop wij veroordeelt zullen worden, maar waarmee wij in dit leven niets kunnen. Anders zou jij de doodsstaat ontkennen.memento schreef:PS> Wel met de notie dat dit de eigen verantwoording niet uitsluit, en dat in de prediking, als dit onderwerp aan de orde komt, altijd benadrukt moet worden dat wij niet weten wie uitverkoren is, en wie niet. En dat wij daarom moeten leven alsof er geen uitverkiezing en verwerping is, namelijk naar Gods geopenbaarde wil, die ons allen oproept ons te bekeren.