Misschien iets anders, maar misschien heeft het ook rakkvlakken, anders nemen jullie het maar voor kennisgeving aan.
Maar we behandelden pas op bijbelkring 2 Petrus 3. Dat is best wel een aangrijpend hoofdstuk in het licht van de oordeelsdag. Petrus behandelt daar de houding van mensen die komen in het laatste der dagen en zullen zeggen: 'Waar is de belofte Zijner toekomst?' En Petrus zegt daarop:
Maar de hemelen, die nu zijn, en de aarde, zijn door hetzelfde woord als een schat weggelegd, en worden ten vure bewaard tegen den dag des oordeels, en der verderving der goddeloze mensen.
Doch deze ene zaak zij u niet onbekend, geliefden, dat een dag bij den Heere is als duizend jaren, en duizend jaren als een dag.
De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen.
Wij vonden dat mooi om te ontdekken, dat zelfs achter het uitstel van de wederkomst de lankmoedigheid van God schuil gaat. En ik begrijp dat dat geen antwoord is op de vraag. Maar het is wel het meest relevante gegeven en aanknopingspunt wat de Bijbel ons op dit gebied geeft: het is genadetijd. Dat beeld biedt de Bijbel ons: niet een God die zonder omwegen Zijn heilsplan volvoert, maar een God die lankmoedig is over ons. Dan kan dat wellicht samen gaan, maar dit is relevant voor ons op dit moment. Het plan van God zal dat misschien na onze dood zijn, als we het ooit zouden kunnen begrijpen.