-

[Marnix]

En dan na een paar jaar genieten erachter komen dat je geen kinderen kunt krijgen, of verminderd vruchtbaar bent?

Dit is uitgaan van het meest negatieve, maar het kan.

Dat je eerst wat wilt doen met wat je geleerd heb kan ik me voorstellen, maar eerst samen genieten is iets waar ik over struikel. Waarom? Goede vraag.. ik heb (nog) niet overal een gevormde mening over. (wat wil je als je zo jong ben?)

Het is misschien meer gevoel of opvoeding, maar het feit dat je natuurlijke weg gaat dwarsbomen zegt wel iets. Wel de lusten, maar niet de lasten. (Zoals kinderen dan gezien worden.)

Dat onvruchtbaar zijn kan. Wat maakt het uit of je gelijk achter komt of na 5 jaar?

En alsof kinderen zo'n enorme last zijn. Het zijn eerst de ene lusten en als God het geeft dan de anderen.

Je geeft je gevoel prima weer maar ik mis de motivatie. Mensen zijn geen dieren, ze kunnen op dit vlak keuzen maken. De natuurlijke weg dwarsbomen doe je ook als je na 5 kinderen aan onthouding of anticonceptie gaat doen. Je doet het ook als je medicijnen slikt tegen ziekte of een bril draagt omdat je zonder niet goed ziet. Die dingen lijken me niet verkeerd. Je zult dus moeten nadenken over de vraag of het op gebied van kinderen krijgen wel verkeerd is en waarom.

Volgens mij zijn al die dingen dingen die we van God gekregen hebben en mogen gebruiken op een verantwoordelijke manier. De vraag is dus: Is het verantwoord of niet. Ik ben benieuwd naar je visie!

[Lassie]

financieel kom je er altijd, dat moet niet hoofdmotto zijn om kinderen ontvangen uit te stellen.

Wat is dan wel een goed motto om kinderen uit te stellen??

als je er niet aan toe bent, je nog geen verlangen heb om kinderen te kunnen ontvangen. En zeker ook lichamelijke beperkingen. En wat studie betreft, dat kan gerust ook als je kinderen hebt en ontvangt.

[Afgewezen]

Anticonceptie vergelijken met een bril lijkt me wat wonderlijk. Volgens mij is kinderen kunnen krijgen geen afwijking, maar goed, misschien zie ik dat verkeerd.

[Naam Loos]

En dan na een paar jaar genieten erachter komen dat je geen kinderen kunt krijgen, of verminderd vruchtbaar bent?

Dit is uitgaan van het meest negatieve, maar het kan.

Dat je eerst wat wilt doen met wat je geleerd heb kan ik me voorstellen, maar eerst samen genieten is iets waar ik over struikel. Waarom? Goede vraag.. ik heb (nog) niet overal een gevormde mening over. (wat wil je als je zo jong ben?)

Het is misschien meer gevoel of opvoeding, maar het feit dat je natuurlijke weg gaat dwarsbomen zegt wel iets. Wel de lusten, maar niet de lasten. (Zoals kinderen dan gezien worden.)

Dat onvruchtbaar zijn kan. Wat maakt het uit of je gelijk achter komt of na 5 jaar?

En alsof kinderen zo'n enorme last zijn. Het zijn eerst de ene lusten en als God het geeft dan de anderen.

Je geeft je gevoel prima weer maar ik mis de motivatie. Mensen zijn geen dieren, ze kunnen op dit vlak keuzen maken. De natuurlijke weg dwarsbomen doe je ook als je na 5 kinderen aan onthouding of anticonceptie gaat doen. Je doet het ook als je medicijnen slikt tegen ziekte of een bril draagt omdat je zonder niet goed ziet. Die dingen lijken me niet verkeerd. Je zult dus moeten nadenken over de vraag of het op gebied van kinderen krijgen wel verkeerd is en waarom.

Volgens mij zijn al die dingen dingen die we van God gekregen hebben en mogen gebruiken op een verantwoordelijke manier. De vraag is dus: Is het verantwoord of niet. Ik ben benieuwd naar je visie!

1. Medisch gezien is het wenselijk 'zo vroeg mogelijk' het te weten wanneer je verminderd vruchtbaar of onvruchtbaar bent. Kun je als je wilt eerder de medische draaimolen in wanneer je dat wilt.

2. Ja als je na 5 kinderen de natuurlijke weg gaat dwarsbomen kun je daar redenen voor hebben zoals drukte, problemen in je gezin, lichamelijk belasting voor de vrouw. Of financiele redenen (groot gezin is flinke investering, zie ik thuis). Redenen zoals nog even samen genieten vind ik toch echt van een andere aard.

3. Verdere motivatie kan ik je niet geven. Kheb al aangegeven, ik ben maar 17 en heb echt niet overal een stevige mening over!

[JolandaOudshoorn]

Biologisch gezien is het het beste als een vrouw baart tussen haar 20-30 levensjaar! na het 28e levensjaar begint de aftakeling!

[Naam Loos]

Mijn arme mams begon pas toen ze 29 was..

[Marnix]

financieel kom je er altijd, dat moet niet hoofdmotto zijn om kinderen ontvangen uit te stellen.

Wat is dan wel een goed motto om kinderen uit te stellen??

als je er niet aan toe bent, je nog geen verlangen heb om kinderen te kunnen ontvangen. En zeker ook lichamelijke beperkingen. En wat studie betreft, dat kan gerust ook als je kinderen hebt en ontvangt.

Hm ja kan, maar als je aan een full-time studie bezig bent moet je wel gelijk je hele leven omgooien.

Anticonceptie vergelijken met een bril lijkt me wat wonderlijk. Volgens mij is kinderen kunnen krijgen geen afwijking, maar goed, misschien zie ik dat verkeerd.

Het ging me om het "de natuurlijke weg dwarsbomen. Dat je ogen achteruit gaan is ook de natuurlijke weg bij velen. En zo zijn er een heleboel natuurlijke processen waar we wat op hebben gevonden. Haar kan je verven, tanden kan je poetsen enzovoorts. En als je nog geen kinderen wil of na een aantal even wil stoppen hebben ze daar ook dingen voor uitgevonden die dat mogelijk maken, die het natuurlijke proces tegengaan.

Biologisch gezien is het het beste als een vrouw baart tussen haar 20-30 levensjaar! na het 28e levensjaar begint de aftakeling!

Ben ik blij dat ik een jonge vriendin heb

[Wilma van den Berg]

Biologisch gezien is het het beste als een vrouw baart tussen haar 20-30 levensjaar! na het 28e levensjaar begint de aftakeling!

Ik zal niet zeggen wat ik nu denk...

[Marnix]

En dan na een paar jaar genieten erachter komen dat je geen kinderen kunt krijgen, of verminderd vruchtbaar bent?

Dit is uitgaan van het meest negatieve, maar het kan.

Dat je eerst wat wilt doen met wat je geleerd heb kan ik me voorstellen, maar eerst samen genieten is iets waar ik over struikel. Waarom? Goede vraag.. ik heb (nog) niet overal een gevormde mening over. (wat wil je als je zo jong ben?)

Het is misschien meer gevoel of opvoeding, maar het feit dat je natuurlijke weg gaat dwarsbomen zegt wel iets. Wel de lusten, maar niet de lasten. (Zoals kinderen dan gezien worden.)

Dat onvruchtbaar zijn kan. Wat maakt het uit of je gelijk achter komt of na 5 jaar?

En alsof kinderen zo'n enorme last zijn. Het zijn eerst de ene lusten en als God het geeft dan de anderen.

Je geeft je gevoel prima weer maar ik mis de motivatie. Mensen zijn geen dieren, ze kunnen op dit vlak keuzen maken. De natuurlijke weg dwarsbomen doe je ook als je na 5 kinderen aan onthouding of anticonceptie gaat doen. Je doet het ook als je medicijnen slikt tegen ziekte of een bril draagt omdat je zonder niet goed ziet. Die dingen lijken me niet verkeerd. Je zult dus moeten nadenken over de vraag of het op gebied van kinderen krijgen wel verkeerd is en waarom.

Volgens mij zijn al die dingen dingen die we van God gekregen hebben en mogen gebruiken op een verantwoordelijke manier. De vraag is dus: Is het verantwoord of niet. Ik ben benieuwd naar je visie!

1. Medisch gezien is het wenselijk 'zo vroeg mogelijk' het te weten wanneer je verminderd vruchtbaar of onvruchtbaar bent. Kun je als je wilt eerder de medische draaimolen in wanneer je dat wilt.

Tja, als je dat wil. Als Joanne onvruchtbaar blijkt te zijn denk ik niet dat we de medische draaimolen in willen. Een andere optie is adoptie. Toegegeven, dat is ook een hele draaimolen, dat terzijde.

2. Ja als je na 5 kinderen de natuurlijke weg gaat dwarsbomen kun je daar redenen voor hebben zoals drukte, problemen in je gezin, lichamelijk belasting voor de vrouw. Of financiele redenen (groot gezin is flinke investering, zie ik thuis). Redenen zoals nog even samen genieten vind ik toch echt van een andere aard.

Waarom? Wat is er mis met samen van elkaar genieten in alle rust, wat van de wereld te zien etc? Verbiedt God dat? Ik mis nog steeds een beetje het waarom, waarom moet je als je getrouwd bent zo snel mogelijk kinderen krijgen? Waarom mag je daar geen paar jaar mee wachten?

3. Verdere motivatie kan ik je niet geven. Kheb al aangegeven, ik ben maar 17 en heb echt niet overal een stevige mening over!

Geeft niet, ik vraag nog wat door.. en zo'n forum is juist goed om je mening te vormen. Bedankt voor je tijd en moeite... en openheid!

[MarthaMartha]

Biologisch gezien is het het beste als een vrouw baart tussen haar 20-30 levensjaar! na het 28e levensjaar begint de aftakeling!

oh oh .... veel te laat, en ik hoop nog altijd ..............

[JolandaOudshoorn]

Biologisch gezien is het het beste als een vrouw baart tussen haar 20-30 levensjaar! na het 28e levensjaar begint de aftakeling!

Ik zal niet zeggen wat ik nu denk...

Ik begin bijna met de aftakeling (overigens, deze "wijsheid" heb ik niet van mezelf, maar daar kwam iemand mee aanzetten en ik vind het wel een leuke in dit topic)

[Naam Loos]

Tja, als je dat wil. Als Joanne onvruchtbaar blijkt te zijn denk ik niet dat we de medische draaimolen in willen. Een andere optie is adoptie. Toegegeven, dat is ook een hele draaimolen, dat terzijde.

Ook aan adoptie zit een maximumleeftijd van adoptieouders (begin 40), verder duurt het hele proces ook nog een paar jaar als je pech hebt.

Waarom? Wat is er mis met samen van elkaar genieten in alle rust, wat van de wereld te zien etc? Verbiedt God dat? Ik mis nog steeds een beetje het waarom, waarom moet je als je getrouwd bent zo snel mogelijk kinderen krijgen? Waarom mag je daar geen paar jaar mee wachten?

Je moet er inderdaad niet naar streven om zo snel mogelijk kinderen te krijgen. Dat kan niet de bedoeling zijn.
Maar waarom moet je dan de jaren waarin je jong en flexibel bent voorbij laten gaan, en wil je pas kinderen in de jaren dat het voor een vrouw (en man) zwaarder is kinderen te krijgen en op te voeden? Ook verminderd na bepaalde leeftijd de vruchtbaarheid (ik meen tussen 30 en 35). Verder is het zo dat naar mate een vrouw ouder is het langer duurt voor ze zwanger is, de kans op een miskraam of een kindje met chromosomale afwijking (Syndroom van Down) groter. Indicatie hiervan: moeder van 25 jaar heeft kans van 1:1350 op een kindje met Syndroom van Down, moeder van 40 jaar heeft kans van 1:112 op een kindje met Syndroom van Down.

Geeft niet, ik vraag nog wat door.. en zo'n forum is juist goed om je mening te vormen. Bedankt voor je tijd en moeite... en openheid!

Geen dank, tis voor mij ook leerzaam! Het is bijna vakantie.. op school nog wat dingetjes afronden, maar verder heb ik tijd ''genoeg''.

[Marnix]

Ook aan adoptie zit een maximumleeftijd van adoptieouders (begin 40), verder duurt het hele proces ook nog een paar jaar als je pech hebt.

Uiteraard... maar als je dan rond je 30e begint kan dat prima.

Je moet er inderdaad niet naar streven om zo snel mogelijk kinderen te krijgen. Dat kan niet de bedoeling zijn.
Maar waarom moet je dan de jaren waarin je jong en flexibel bent voorbij laten gaan, en wil je pas kinderen in de jaren dat het voor een vrouw (en man) zwaarder is kinderen te krijgen en op te voeden? Ook verminderd na bepaalde leeftijd de vruchtbaarheid (ik meen tussen 30 en 35). Verder is het zo dat naar mate een vrouw ouder is het langer duurt voor ze zwanger is, de kans op een miskraam of een kindje met chromosomale afwijking (Syndroom van Down) groter. Indicatie hiervan: moeder van 25 jaar heeft kans van 1:1350 op een kindje met Syndroom van Down, moeder van 40 jaar heeft kans van 1:112 op een kindje met Syndroom van Down.

Oke. Na 35e vind ik ook rijkelijk laat. Bij 35 jaar is die kans 1:350. Tja, lastig voor me om op dit argument te reageren. Mijn ouders onmoetten elkaar pas laat, trouwden toen ze 30 en 29 waren. Mijn jongste broertje (moeder was 38 bij bevalling) heeft down syndroom. Je moet ook weer niet te lang wachten als dat niet nodig is. Als ik Joanne veel later had ontmoet zouden we daar ook niet mee gaan wachten... Aangezien ze d.v. ruim voor haar 25e trouwt wordt het dan wel weer een ander verhaal natuurlijk.

[Naam Loos]

Oke. Na 35e vind ik ook rijkelijk laat. Bij 35 jaar is die kans 1:350. Tja, lastig voor me om op dit argument te reageren. Mijn ouders onmoetten elkaar pas laat, trouwden toen ze 30 en 29 waren. Mijn jongste broertje (moeder was 38 bij bevalling) heeft down syndroom. Je moet ook weer niet te lang wachten als dat niet nodig is. Als ik Joanne veel later had ontmoet zouden we daar ook niet mee gaan wachten... Aangezien ze d.v. ruim voor haar 25e trouwt wordt het dan wel weer een ander verhaal natuurlijk.

Sorry wanneer ik hierbij misschien een voor jou wat pijnlijk punt geraakt heb! Mijn ouders waren 27 en 28 toen ze trouwden, en mijn jongste zusje is kerngezond geboren terwijl mijn moeder al 43 was.. De leeftijd zegt niet alles, je kunt ook op je 20ste een kindje met het Down Syndroom krijgen... Gods leiding in je leven... Wat de toekomst brengen moge...

Ik voel me best slecht... jij noemt zelfs naam van je vriendin, ik blijf totaal anoniem. Als je wat wilt weten moet je maar PB'en..

[Tiberius]

Ik voel me best slecht... jij noemt zelfs naam van je vriendin, ik blijf totaal anoniem.

Daar hoef je niet slecht voor te voelen: het staat iedereen vrij om wel of niet anoniem te blijven.