Aanbod van genade in GGiN (vh: Curatorium GGiN)

[Zeemeeuw]

@Klavier. Uw relaas met belangstelling gelezen. U noemt ds. A. Hellenbroek; Neerlands jeugd is generaties lang uit zijn 'vragenboekje' onderwezen. Hij behandelt 'De Roeping' als één van de voornaamste (door Christus verworven) weldaden in dit leven. Zeer eenvoudig geeft hij daarin een heldere uitleg van de uit- en inwendige roeping.
Het komt mij voor dat wanneer het 'leerverschil' tussen GG en GGiN benaderd wordt vanuit het gezichtpunt van 'de roeping' of van 'de prediking' er gezamenlijke uitgangspunten zijn. Zeker als we met wijlen ds. A. Vergunst van mening zijn dat in de prediking de volgende drie zaken aan de orde moeten komen: namelijk de doodstaat van de mens, de verantwoordelijkheid van de mens en de soevereiniteit Gods.
Inderdaad, hopelijk komt er een moment van herbezinning en herkenning.

[Bert Mulder]

Ik snap jou toch niet echt hoor Bert. Ik heb de Institutie van Calvijn (editie 1536; vertaling W van 't Spijker) er eens bijgepakt, aangezien jij hem nogal waardeert. De eerste bladzijde die ik opensloeg bevat bijvoorbeeld deze passage.

"En daarom staat het wel vast, dat de Heere ons zijn barmhartigheid en de genade van zijn goede wil aanbiedt, zowel door zijn heilig Woord, als door de sacramenten. Maar zij worden niet aangenomen dan door hen die zowel het Woord als de sacramenten met een zeker geloof aannemen. Zoals Christus aan allen tot zaligheid door de Vader wordt aangeboden en voorgesteld, en toch niet door allen is erkend en ontvangen".

Tja...wordt hier nou gesproken over een algemeen aanbod van genade, of niet?

Toch niet. In elk geval niet een welmenend aanbod van genade aan alle hoorders. Volgens mij is een aanbod iets dat aangenomen kan worden, en Calvijn is hier er ook duidelijk in dat hier alleen door een waar geloof aangenomen kan worden.

Zoals ik steeds gesteld heb, de eerste (logische) stap in de ordo salutis (orde des heils) is de levendmaking, en niet een 'aanbod van genade' dat door de mens aangenomen wordt. Die stap van levendmaking valt in de tijd gelijk met de inwendige roeping door middel van de prediking. Vergelijk dit even met de dogmatiek van Ds. Kersten.

[freek]

Ik snap jou toch niet echt hoor Bert. Ik heb de Institutie van Calvijn (editie 1536; vertaling W van 't Spijker) er eens bijgepakt, aangezien jij hem nogal waardeert. De eerste bladzijde die ik opensloeg bevat bijvoorbeeld deze passage.

"En daarom staat het wel vast, dat de Heere ons zijn barmhartigheid en de genade van zijn goede wil aanbiedt, zowel door zijn heilig Woord, als door de sacramenten. Maar zij worden niet aangenomen dan door hen die zowel het Woord als de sacramenten met een zeker geloof aannemen. Zoals Christus aan allen tot zaligheid door de Vader wordt aangeboden en voorgesteld, en toch niet door allen is erkend en ontvangen".

Tja...wordt hier nou gesproken over een algemeen aanbod van genade, of niet?

Toch niet. In elk geval niet een welmenend aanbod van genade aan alle hoorders. Volgens mij is een aanbod iets dat aangenomen kan worden, en Calvijn is hier er ook duidelijk in dat hier alleen door een waar geloof aangenomen kan worden.

Zoals ik steeds gesteld heb, de eerste (logische) stap in de ordo salutis (orde des heils) is de levendmaking, en niet een 'aanbod van genade' dat door de mens aangenomen wordt. Die stap van levendmaking valt in de tijd gelijk met de inwendige roeping door middel van de prediking. Vergelijk dit even met de dogmatiek van Ds. Kersten.

Tja, ik geloof dat ik dit ook vind. Uiteraard kan het aanbod alleen door een waar geloof aangenomen worden. En vanzelf schenkt God alleen zijn uitverkorenen dit ware geloof. Maar dit realiseert zich in de verkondiging en wordt zichbaar in degenen die dit aanbod met een waar geloof aannemen. Maar daarom moet het wel aan iedereen aangeboden worden. Hoe wil jij dan onderscheiden wie wel en wie niet uitverkoren is? Want dat moet wel, als je alleen genade wilt aanbieden aan de uitverkorenen.

[Bert Mulder]

...niet kunnen, wel willen..... en dat ben ik dus niet met je eens.

Wij kunnen niet en wij willen niet
Liefhebbers van onszelf en haters van God en onze naaste.
Er werden velen uitgenodigd en ze hebben vele vonden gezocht, de een had een akker en de ander had een vrouw getrouwd etc.

Je gaat het pas willen als God met zijn Geest in je werkt. Het is louter genade en niets van de mens.

Wat zeg je dan tegen iemand die in nood is. de voelt dat de zonde op hem drukt, dat de duivel hem aanklaagt, dat hij weet dat er iets moet gebeuren, maar nog niet gevlucht is tot God met al zijn noden. (wat verschillende redene kan hebben)
"wees niet bang, je bent er al" "je wilt niet echt in het reine komen met God "
Wat kan je praktisch pastoraal dan betekenen voor de ander?

wat ik zeg tot zo'n persoon is dat hij (zij) zich voor God moet vernederen, zijn schuld belijden, zijn zonden laten, en in Hem geloven.

[Bert Mulder]

Ik zal me wat preciezer uitdrukken.

Onmacht en onwil van een natuurlijk mens zijn zaken waarmee God ons confronteert in zijn eigen Woord. Beide zijn aspecten van wat je kunt noemen de grootste zonde: hoogmoed, die scheiding maakt tussen God en ons mensen. Maar dan worden we ook geconfronteerd met de boodschap dat de kloof overbrugd is, dat er een geopende toegang is én dat de verkondiging van deze boodschap, het Evangelie, mensenharten verbreekt en gewillig maakt. Opdat we ons overgeven aan Hem, omdat alles volbracht is, en er niets meer van ons bij hoeft. Dat gebeurd zonder ons, maar wel ín ons, daar zijn we honderd procent bij betrokken (zeggen bijvoorbeeld ook de DL) Het is ook voluit bijbels om te zeggen dat we - als gevolg van de uitwerking van het Evangelie - wél gewillig worden om Gods Woord aan te nemen. Niet als een mensenwoord, maar als Gods Woord. Dat is vooral mijn probleem met de prediking in de OGG en de GGiN (en in zekere zin ook in de GG); er kan in deze kerken soms zo heerlijk over 'die allerdierbaarste en beminnelijke Christus' gepreekt worden, zodat je hart geraakt wordt en verlangt om die Christus toe te eigenen en aan te nemen als je persoonlijke Verlosser. Maar dan komt het: o, hoorder, kent u iets van die noodzaak om Hem te leren kennen, o mocht u uw onmacht en onwilligheid eens in- en doorleven , want de Heere doet een afgesneden zaak en het gaat niet zomaar enzovoorts enzovoort. Waarmee mensen die aangeraakt worden door het Evangelie (en daarmee door God zelf!) weer teruggeslagen worden en soms nog jarenlang tobben en aanmodderen voordat ze eindelijk al die ballast overboord kunnen gooien. En daarom ageer ik tegen postings waarin onze onwil wordt ingezet tegenover Gods welmenende roepstem. Want er zal vast zoiets zijn als uitwendige en inwendige roeping, maar zolang dit gehoorzaamheid aan Gods roepstem in de weg staat, kunnen we er maar beter niet over praten.

Mee eens dat hier een eenzijdigheid is, die de doodstaat van de mens zo ver vooropstelt, en ondertussen de onwederstandelijke werking van Gods Geest verzwijgt. Verder ook (zie ook een ander onderwerp gaande op dit forum ondertussen), alsof God elke mens op de zelfde manier bekeerd.

Meen ik te weten, dat kinderen van gelovige ouders gewoonlijk al in hun prille jeugd bekeerd worden, en niet de dag, uur en wijze kunnen noemen...

[Bert Mulder]

Welnemend? Die aanduiding ken ik niet. De term welmenend wel en die wordt in de Gereformeerde Gemeente gebruikt om daarmee te duiden dat Gods roeping de verantwoordelijkheid ten aanzien van de mens aanwijst. Het wil zeggen dat God meent wat Hij zegt als Hij door de dwaasheid der prediking zondige mensen oproept tot geloof en bekering. Het werkelijk meent als de predikant wijst op de Zaligmaker: Zie het Lam Gods dat de zonden der wereld wegneemt.
Wie volhard in ongeloof zal Gods toorn des te zwaarder treffen. Als dit niet welmenend was, zou de mens de Heere niet op Zijn Woord kunnen vertrouwen. Terwijl God een God is die niet liegen kan. In wezen is de aanduiding welmenend overbodig. Alles wat God Zegt is waar en daarmee welmenend. Als God in Zijn Woord het ongeloof bestraft heeft dat alle mensen wat te zeggen, of die mensen dat nu geloven of niet. Als de mens als zondaar wordt aangewezen, meent God het. Als diezelfde mens als zonderdaar de Weg van behoud wordt aangewezen, dan meent de Heere het evenzeer. Er is geen onderscheid in Gods spreken. We hoeven Gods Woord niet eerst in stukjes te knippen van wet en evangelie en zeggen dat de wet welmenend aan alle hoorders wordt gepredikt, en het evangelie enkel aan de uitverkorenen. Daarmee wordt de prediking deels ontkracht. Want wie zal dan nog durven zeggen dat het evangelie aan hem of haar persoonlijk gericht is? Wie zal dan nog durven geloven zonder niet eerst te weten uitverkoren te zijn? En hoe kun je dat weten? Enkel door het geloof dat weet verlost te zijn in Christus. En hoe kan er een verlossing gewerkt worden in een zondaar die niet weet uitverkoren te zijn? Petrus leert heel duidelijk aan gelovigen om hun verkiezing vast te maken. Geloof klemt zich altijd aan de beloften vast. Dat is een reformatorisch beginsel dat Calvijn en alle reformatoren hebben geleerd. Als dan geloof en beloften bijeen horen en de verkiezing na eerst te hebben gelooft wordt vastgemaakt, hoe kan een zondaar dan tot geloof komen zonder een welmenend aanbod van genade. Een aanbod dat inhoudelijk de beloften als vrije genade voor alle zondaren voorhoudt!?
Als dat er niet is, zal geen zondaar in de nood van de wedergeboorte zich ooit durven vergrijpen aan iets wat hen niet toekomt. Het is niet voor niets dat de reformatoren en nadere reformatoren zo duidelijk de beloften hebben gepredikt zonder hindernissen. Het ontbreken van het aanbod is de grootste hindernis die je maar kunt bedenken.
Overigens praktiseren zowel de GG als de GGiN het aanbod. Alleen bij de GGiN is het voorwaardelijk, dat wil zeggen voor ontdekte zondaren. Daarin ligt de wederzijdse herkenning, want in de praktijk zijn het enkel de ontdekte zondaars die het van de genade moeten hebben, ook al zullen die ontdekte zondaars zichzelf niet zo herkennen. Daarom is zelfs de voorwaarde nog een hindernis die naar het voorbeeld van de oudvaders pastoraal moet worden weggenomen. Niet om mensen geloof aan te praten, maar om ze in het wijzen op de Zaligmaker troost te kunnen bieden dat de Weg naar de Zaligmaker voor ieder open is.

Ter verduidelijking een stukje uit de preek van Lodensteyn

Dikwijls moet men ook overdenken de waarheid en zekerheid van de beloften, ook de oprechtheid en welmenendheid Gods in 't beloven, en hoe alles spruit uit een enkele onbegrijpelijke goedertierenheid en menslievendheid, er op uit zijnde, dat de mensen door de beloften ingewonnen tot Gods liefde, en alzo tot zijn dienaars gemaakt mochten worden. Hierom biedt Hij de genade in zijn belofte eenvoudig aan: en niemand heeft te twijfelen, of het hem ook aangaat. Daarop ziet de Apostel, als hij zo in 't brede spreekt van de eedzwering des Heeren in de beloften, Hebr. 6: 12 17, en zegt zulks te geschieden, opdat door twee onveranderlijke dingen, in welke het onmogelijk is dat God liegt, die de toevlucht genomen hebben om de voorgestelde hoop vast te houden, een sterke vertroosting zouden hebben. Ziet ook vs. 18, 19.

Klavier, als je hier op deze manier het woord 'aanbod' gebruikt, dan kan zelfs ik er ongeveer mee eens zijn. Ik zeg dus hetzelfde, als ik stel dat de prediking komt tot iedereen. En die prediking komt tot iedereen met Gods eis van bekering en geloof. En dat God, voor iedereen die in Hem geloofd, de zaligheid bereid heeft.

[Wilma van den Berg]

Gaat het hier nu over het curatorium of.....?! Laten we weer on-topic gaan en als we verder willen praten een nieuw topic hiervoor openen.

[petite]

-

[Afgewezen]

wat ik zeg tot zo'n persoon is dat hij (zij) zich voor God moet vernederen, zijn schuld belijden, zijn zonden laten, en in Hem geloven.

En kan hij dát wél?

[jvdg]

Je mag wel zeggen wat je bedoeld, Jan.

Zie je dat soms anders?

Hoe vaak, bijvoorbeeld, wordt Ds. Kersten hier aangehaald als definerende de leer van de GG? Zie wel citaten van tegenwoordige dss, maar zelden Ds. G.H. Kersten...

Vandaar mijn opmerking. (terwijl ik meen te weten, dat in de GGinN Ds. G.H. Kersten WEL hoog geacht, en gewaardeerd wordt...) (maar dit heb ik niet van dit forum, maar van prive bronnen)

In de Wachter Sions van afgelopen donderdag stond een meditatie van wijlen ds. G.H. Kersten dat komt wel vaker voor, dus dat wijst er wel op dat de GGiN nog steeds achter ds. Kersten zijn leer/opvattingen staat.

Dat doet de GGiN ook (terecht), maar dat wil niet zeggen dat het werk wat de Heere door de dienst van Ds. Kersten gewrocht heeft niet ook geacht wordt in de GG.
Enne....laten we aub niet strijden in welke denominatie Ds. Kersten het meest geacht wordt.
Ds. Kersten zou dit verschrikkelijk gevonden hebben.

[Bert Mulder]

wat ik zeg tot zo'n persoon is dat hij (zij) zich voor God moet vernederen, zijn schuld belijden, zijn zonden laten, en in Hem geloven.

En kan hij dát wél?

Als de Heere krachtdadig in hem werkt, en hem levend maakt, ja.

En als de Heere dat niet doet, dan blijft hij in de zonden, waarin hij zich moed en vrijwillig (in Adam) gestort heeft, liggen.

En toch is God rechtvaardig in Zijn eis, daar Hij de mens goed geschapen heeft, zodat hij in de staat der rechtheid dat WEL kon.

[Afgewezen]

wat ik zeg tot zo'n persoon is dat hij (zij) zich voor God moet vernederen, zijn schuld belijden, zijn zonden laten, en in Hem geloven.

En kan hij dát wél?

Als de Heere krachtdadig in hem werkt, en hem levend maakt, ja.

Ja, maar dat geldt nu precies ook voor het 'aanbod'.

En als de Heere dat niet doet, dan blijft hij in de zonden, waarin hij zich moed en vrijwillig (in Adam) gestort heeft, liggen.

En toch is God rechtvaardig in Zijn eis, daar Hij de mens goed geschapen heeft, zodat hij in de staat der rechtheid dat WEL kon.

Ja, maar de vraag is: beoogt God in Zijn eis om te geloven het behoud van de zondaar?

[Afgewezen]

In de Wachter Sions van afgelopen donderdag stond een meditatie van wijlen ds. G.H. Kersten dat komt wel vaker voor, dus dat wijst er wel op dat de GGiN nog steeds achter ds. Kersten zijn leer/opvattingen staat.

En dus?

[Bert Mulder]

Ja, maar de vraag is: beoogt God in Zijn eis om te geloven het behoud van de zondaar?

Niet van alle zondaren, Hij beoogt alleen het behoud van de Zijnen.

14 En Gode zij dank, Die ons allen tijd doet triomferen in Christus, en den reuk Zijner kennis door ons openbaar maakt in alle plaatsen.

15 Want wij zijn Gode een goede reuk van Christus, in degenen, die zalig worden, en in degenen, die verloren gaan;

16 Dezen wel een reuk des doods ten dode; maar genen een reuk des levens ten leven. En wie is tot deze dingen bekwaam?

17 Want wij dragen niet, gelijk velen, het Woord Gods te koop, maar als uit oprechtheid, maar als uit God, in de tegenwoordigheid Gods, spreken wij het in Christus.

Dus is zelfs de verharding van de goddelozen doormiddel van de prediking tot Zijn eer!

[Afgewezen]

@Bert, ik geloof niet dat we zó over God mogen spreken. Dan lijkt het of God een God van willekeur is, Die het niet kan schelen of een zondaar verloren gaat of behouden wordt als Zíjn eer er maar mee wordt gediend.
Dan kweek je een onbijbels Godsbeeld en dat is nu precies wat ik aantref in de rechts-orthodoxe kringen. "Als God wil dat ik verloren ga, ja, dan moet dat zo zijn." (Is historisch!)
God wil níet dat iemand verloren gaat! En als Gods iets aanbiedt, dan méént Hij het.