De kern van het geloof is...??

[Tiberius]

De predikant die de rechtvaardheid van God tot kern benoemt heeft gelijk!

Dat zeg ik je niet zonder meer na.

De tekst waar het over gaat is: Want (35) de rechtvaardigheid Gods wordt in hetzelve geopenbaard (36) uit geloof tot geloof; gelijk geschreven is: Maar de rechtvaardige zal uit het geloof leven.

Met hetzelve wordt het Evangelie van Christus bedoeld, zie het vorige vers (Rom. 1 : 16).

De kanttekenaar zegt bij de aangegeven nummertjes:
(35) Dat is, de rechtvaardigheid waardoor wij voor het gericht Gods kunnen bestaan, welke is alleen de rechtvaardigheid van Christus, die ons van God wordt geschonken en door het geloof toegerekend.
(36) Dat is, tot dagelijkse toeneming en versterking in het geloof.

Paulus zegt hier eigenlijk: de rechtvaardigheid waardoor wij voor God kunnen bestaan wordt in het Evangelie geopenbaard en doet ons geloof dagelijks toenemen.
Het gaat hier dus over het bevestigde geloof (HC zondag 23).
Ik ben, met Brakel en Comrie, van mening dat dat niet tot het wezen van het geloof behoort, want daarmee sluit je het toevluchtnemend geloof uit; dat bevat namelijk die kern niet en zou derhalve niet zaligmakend zijn.

PS> Overigens vind ik de opmerking "Ik zal jullie er niet mee vermoeien om te verhalen wat de kern van het geloof is, dat kan ieder voor zich thuis in de kanttekeningen opzoeken." een beetje flauw.
Hoe vermoeiend is het om in drie regels te vertellen, wat de kanttekenaren zeggen.

[refo]

De vraag is: wat is de kern van het geloof?

Niet: wat is de bate van het geloof?
Of: Vanaf welk punt bevat geloof al wel de kern of vanaf welk punt niet meer?
Of: wat is een waar geloof?

Wat maakt dat er geloof is? De kern wil zeggen: als dat er niet was, zouden we het begrip 'geloof' niet eens kennen. Je komt aan de vragen die gesteld zijn dan niet eens toe.

[Afgewezen]

De kanttekenaar zegt bij de aangegeven nummertjes:
(35) Dat is, de rechtvaardigheid waardoor wij voor het gericht Gods kunnen bestaan, welke is alleen de rechtvaardigheid van Christus, die ons van God wordt geschonken en door het geloof toegerekend.
(36) Dat is, tot dagelijkse toeneming en versterking in het geloof.

Paulus zegt hier eigenlijk: de rechtvaardigheid waardoor wij voor God kunnen bestaan wordt in het Evangelie geopenbaard en doet ons geloof dagelijks toenemen.
Het gaat hier dus over het bevestigde geloof (HC zondag 23).
Ik ben, met Brakel en Comrie, van mening dat dat niet tot het wezen van het geloof behoort, want daarmee sluit je het toevluchtnemend geloof uit; dat bevat namelijk die kern niet en zou derhalve niet zaligmakend zijn.

Geloof zonder rechtvaardigmaking? Geloven, zonder rechtvaardig te zijn voor God? Ja, dán heb je de kern wel uit het geloof gehaald.

[Tiberius]

De kanttekenaar zegt bij de aangegeven nummertjes:
(35) Dat is, de rechtvaardigheid waardoor wij voor het gericht Gods kunnen bestaan, welke is alleen de rechtvaardigheid van Christus, die ons van God wordt geschonken en door het geloof toegerekend.
(36) Dat is, tot dagelijkse toeneming en versterking in het geloof.

Paulus zegt hier eigenlijk: de rechtvaardigheid waardoor wij voor God kunnen bestaan wordt in het Evangelie geopenbaard en doet ons geloof dagelijks toenemen.
Het gaat hier dus over het bevestigde geloof (HC zondag 23).
Ik ben, met Brakel en Comrie, van mening dat dat niet tot het wezen van het geloof behoort, want daarmee sluit je het toevluchtnemend geloof uit; dat bevat namelijk die kern niet en zou derhalve niet zaligmakend zijn.

Geloof zonder rechtvaardigmaking? Geloven, zonder rechtvaardig te zijn voor God? Ja, dán heb je de kern wel uit het geloof gehaald.

Elke geloofsoefening (ook van het toevluchtnemend geloof) is verzekerend van karakter. En bij de eerste planting van het geloof zijn we al rechtvaardig voor God.
Daar heb je gelijk in.

Alleen gaat het hier over of we dat voor ons eigen hart en leven bewust zijn.

[Afgewezen]

De kanttekenaar zegt bij de aangegeven nummertjes:
(35) Dat is, de rechtvaardigheid waardoor wij voor het gericht Gods kunnen bestaan, welke is alleen de rechtvaardigheid van Christus, die ons van God wordt geschonken en door het geloof toegerekend.
(36) Dat is, tot dagelijkse toeneming en versterking in het geloof.

Paulus zegt hier eigenlijk: de rechtvaardigheid waardoor wij voor God kunnen bestaan wordt in het Evangelie geopenbaard en doet ons geloof dagelijks toenemen.
Het gaat hier dus over het bevestigde geloof (HC zondag 23).
Ik ben, met Brakel en Comrie, van mening dat dat niet tot het wezen van het geloof behoort, want daarmee sluit je het toevluchtnemend geloof uit; dat bevat namelijk die kern niet en zou derhalve niet zaligmakend zijn.

Geloof zonder rechtvaardigmaking? Geloven, zonder rechtvaardig te zijn voor God? Ja, dán heb je de kern wel uit het geloof gehaald.

Elke geloofsoefening (ook van het toevluchtnemend geloof) is verzekerend van karakter. En bij de eerste planting van het geloof zijn we al rechtvaardig voor God.
Daar heb je gelijk in.

Alleen gaat het hier over of we dat voor ons eigen hart en leven bewust zijn.

Wat houdt de rechtvaardigmaking dan nog in volgens jou?

[Marnix]

Dat die rechtvaardigheid de kern is is misschien wat kort door de bocht. De kern is rechtvaardigheid (van God en dat wij rechtvaardig voor Hem zijn) en barmhartigheid waardoor Hij een weg tot rechtvaardigheid geeft, genade. Die dingen zitten allemaal in de kern inbegrepen en je kan die niet los van elkaar koppelen door 1 ding daaruit tot kern te benoemen.

[Franny]

Voor de kern van christelijk geloven moeten we terug naar de bijbel. Gods Woord is de enige gezaghebbende bron voor ons geloof. Daarom neem ik mijn uitgangspunt in een belangrijke uitspraak van de apostel Paulus: ‘Ik had besloten u geen andere kennis te brengen dan die over Jezus Christus – de gekruisigde’ (1 Korintiërs 2:2). Christus, de Zoon van God, is ons door onze hemelse Vader gegeven als onze enige Verlosser - door het kruis. Daarvan getuigt ook Petrus, vervuld van de heilige Geest: ‘Jezus is de steen die door u, de bouwlieden, vol verachting is weggeworpen, maar die nu de hoeksteen geworden is. Door niemand anders kunnen wij worden gered, want zijn naam is de enige op aarde die de mens redding biedt’ (Handelingen 4:11-12). In het christelijke geloof gaat het erom dat we alles wat we nodig hebben, zoeken in Hem die ons heil is: Jezus. Hij is de enige weg tot de Vader (Johannes 14:6), elke tong moet Hem belijden als Heer, tot eer van de Vader (Filippenzen 2:11) en alleen door geloof in Hem worden we uit genade behouden (Romeinen 3:24).



In de zestiende eeuw, de tijd van de Reformatie, zijn deze kostbare bijbelse werkelijkheden herontdekt door mannen als Calvijn en Luther. Toen zijn ook de zogenaamde vijf sola’s geformuleerd: Solus Christus (Christus alleen), Sola Scriptura (de Schrift alleen), Sola Gratia (door genade alleen), Sola Fide (door geloof alleen) en Soli Deo Gloria (alleen tot eer van God). Ik geloof dat we in de samenhang van deze vijf sola’s de kern van de identiteit van christelijk (en dus ook gereformeerd) geloven vinden.