memento schreef:Wat dat betreft is de Reformatie vatbaar voor de gedachte, dat geen mens boven ons gesteld kan zijn. Dus geen bisschop. Ik vind dat bestuurlijk vaak een ramp.
De vraag is niet of het een ramp is, de vraag moet zijn of het naar Gods Woord is. En in de bijbel kom ik zo'n heersers-figuur niet tegen.
Trouwens, de geschiedenis wijst uit dat machtige bisschoppen alleen maar tot ellende leidt, en blijkbaar de eigenschappen niet hadden die jij aan de bisschop toeschrijft. Denk aan de corruptie van de 'geestelijke leidslieden', waar de Reformatie zo tegen geageert heeft.
Wel zou ik willen pleiten voor een krachtig optreden van synoden, daar waar nodig. Een goed voorbeeld daarvan is denk ik te vinden in het schorsen van de gebroeders Overduin in de GG, of het ingrijpen van de HHK synode in de problemen te Huizen recentelijk.
Het gaat er om of een scheuring voorkomen kan worden. Je weet, dat synodale uitspraken in het protestantisme nog nooit een scheuring hebben voorkomen. Ze waren eerder de direkte aanleiding (de druppel), die ontevreden gemeenteleden of predikanten deden besluiten om maar voor zichzelf te beginnen. Men voelt kennelijk na uitspraken van meerdere vergaderingen geen enkele geestelijke, morele of loyaliteitsproblemen om een nieuw kerkverband of een vrije gemeente te stichten. In de RK-traditie is er wel een stok achter de deur namelijk: jezelf buiten de kerkelijke gemeenschap plaatsen is jezelf buiten het heil plaatsen. (Cyprianus:
extra ecclesiam salus non est). Nu gaat mij dit veel te ver, maar niettemin betreur ik het, dat er in protestantse kerken zo weinig gewicht, gezag en remmende werking is om te voorkomen dat er allerlei oude, stokoude, herstelde of buitenverband kerkgenootschappen van Jan, Piet of de godzalige Klaas worden opgericht. Het staat iedereen kennelijk vrij om God aan zijn zijde te trekken en zich door geen enkel geestelijk gezag meer van die waanidee te laten afbrengen. Pinksteren wordt niet al te belangrijk gevonden. Vandaar al die afgescheiden gemeenten van Ananias en Safira.
Een bisschop dus, ja...of een superintendent (Luthers) of iets dergelijks. Er moet toch een tucht mogelijk zijn, die tweedracht en sektevorming effectief tegengaat en tegelijkertijd de mensen, die dit begeren aan te richten wil behouden. Een ieder doet maar wat goed is in eigen oog.
Je kunt veel zeggen van Paulus of Petrus, maar niet dat ze geen geestelijke leiding gaven of de eenheid van de kerk niet hebben willen bewaken. En volgens mij hebben de bisschoppen, die hen hebben opgevolgd dat ook gedaan. Noem ik zomaar even de naam van Polycarpus. Zo'n bisschop zie ik wel zitten. Maar er zijn er veel meer geweest, die goed hebben gefunctioneerd en de kerk de tijd door hebben geholpen, zodat er ook nog een kerk in de 16e eeuw was. We moeten heel de kerkgeschiedenis vóór de Reformatie niet in het licht gaan zien van de controverse ten tijde van de Reformatie, hoe terecht deze correctie op de misstanden van de Late Middeleeuwen ook was.
gravo
Neem nu de GKv, de NGK, de hersteld geref. en nu dit groepje. T'is millimeterwerk en men leeft zonder een praktisch verschil in geloofsleven, maar wat een hekel hebben ze aan elkaar! En binnen het kerkverband is er altijd een onderbuikcommunicatie dat het met het andere kerkverband niet goed komt (lees: hel).
Was ik vergeten.
