Hoe beleef jij als reformatorische jongere jouw wereld.

ndonselaar · Bericht door **ndonselaar** » 27 jan 2003, 21:34

In het RD van een aantal jaren terug stond een stelling. Deze was als volgt:

Christelijke jongeren moeten een voorbeeld voor anderen zijn.

Uit die reacties kwam enigszins naar voren hoe de reformatorische jongere zijn/haar wereld ervaarde.

Toch wil ik graag dÃ© reformatorische jongere (Â± 12- Â± 18) vragen hoe hij zijn of haar wereld ervaart.

Hartelijk dank.

[Veranderd op 27/1/03 door ndonselaar]

england · Bericht door **england** » 28 jan 2003, 14:05

Val daar helaas niet meer in, Niek, bovendien hebben ze hier geen 'refocultuurtje'. Helaas of gelukkig, daar ben ik nog niet helemaal uit...

Billy · Bericht door **Billy** » 28 jan 2003, 19:39

:#:#:#:#:#

bjdendekker · Bericht door **bjdendekker** » 29 jan 2003, 15:53

Wie beschouw je als jongeren? En bedoel je met zijn/haar wereld de refocultuur? Of het leefmilieu in het algemeen?

Kikker · Bericht door **Kikker** » 01 feb 2003, 21:30

OK, ik ben 16 jaar, bijna 17 geloof ik. Ik vind je vraag een beetje vaag. Je kunt het misschien meer uitleggen. Een voorbeeld voor anderen voel ik me in elk geval niet echt, iedereen is toch al bevooroordeeld. Ik ervaar mijn wereld zo af en toe wel als bekrompen, maar heb het er ook wel naar mijn zin hoor.

Kikker · Bericht door **Kikker** » 01 feb 2003, 21:32

OK, ik ben 16 jaar, bijna 17 geloof ik. Ik vind je vraag een beetje vaag. Je kunt het misschien meer uitleggen. Een voorbeeld voor anderen voel ik me in elk geval niet echt, iedereen is toch al bevooroordeeld. Ik ervaar mijn wereld zo af en toe wel als bekrompen, maar heb het er ook wel naar mijn zin hoor.

ndonselaar · Bericht door **ndonselaar** » 03 feb 2003, 10:40

Als ik spreek over 'belevingswereld' bedoel ik de drieslag thuis-school-kerk.

Laat ik Ã©Ã©n concreet voorbeeld noemen:

Is in jouw beleving de praktijk thuis in overeenstemming wat zondags gepredikt wordt. Of ????

england · Bericht door **england** » 03 feb 2003, 20:55

Mogen we ook terugkijken? Of telt dat niet?

Als ik namelijk terugdenk, dan is het wel heel moeilijk.
Je liet dingen, omdat het 'in de Bijbel stond' . als je dan vroeg waar werd er gevraagd of je er zeker tegenaan wou schoppen...
Dingen werden gedaan en gelaten om mensen of de kerk.
Maar ook inde kerk ging men er vanuit dat je onbekeerd was, en natuurlijk was dat erg. Je moest maar veel bidden, wie weet kwam het dan ooit nog wel goed. Je moest ook vooral goed leven, want dat was iets wat wij wel konden...
Geboden te zwaar om te dragen...

Nu draag ik ook geen broek, make-up etc... Maar ik weet nu waarom! Ik weet dat het inderdaad Bijbels is, maar ik doe het nu uit liefde! Het is een liefde dienst! En iets dat je uit liefde doet, zou dat zwaar zijn?

Maar in die zin was thuis en kerk gelijk. Beiden werden nooit persoonlijk, het kwam bij beiden nooit verder dan: bid maar veel...wie weet!

madelief · Bericht door **madelief** » 03 feb 2003, 22:40

wat nu als je je geen reformatorische jongere voelt???:,

Kikker · Bericht door **Kikker** » 03 feb 2003, 22:45

Thuis en kerk komen in die zin overeen dat het allemaal weinig inhoud heeft. Precies weten hoe het zit en er vervolgens niets mee doen. In de kerk hoor je de feiten; thuis praat je er meestal niet eens over. Maar als je er wel een keer over praat, blijkt iedereen met een hoop vragen te zitten. Ik vraag me wel eens af waarvoor wij ons geloof hebben, of we er wel iets aan hebben. Ikzelf heb er wÃ©l wat aan, maar vraag me vaak af wat mijn gezinsleden en
vriend(inn)en die ik er weinig over hoor, ermee doen.

Pieterman · Bericht door **Pieterman** » 04 feb 2003, 20:53

Wat ik heel verschillend vind is dit:

Ik geloof dat God Almachtig is. Dat Hij alles recheerd. En toch denk ik in veel dingen in het dagelijkse leven daar heel anders over. Terwijl dit niet anders is! We kunnen toch ook met onze dagelijkse zorgen bij Hem terrecht?
Verder kan ik niet concreet worden maar het is in eigen sfeer (dan ook zelfs ten dele) makkelijker om uit te leven wat ik 's zondags hoor.

Groeten, Piet

roseline · Bericht door **roseline** » 05 feb 2003, 22:15

Mag ik reageren als niet-reformatorische jongere?

Origineel geplaatst door Kikker
Thuis en kerk komen in die zin overeen dat het allemaal weinig inhoud heeft. Precies weten hoe het zit en er vervolgens niets mee doen. In de kerk hoor je de feiten; thuis praat je er meestal niet eens over. Maar als je er wel een keer over praat, blijkt iedereen met een hoop vragen te zitten. Ik vraag me wel eens af waarvoor wij ons geloof hebben, of we er wel iets aan hebben. Ikzelf heb er wÃ©l wat aan, maar vraag me vaak af wat mijn gezinsleden en
vriend(inn)en die ik er weinig over hoor, ermee doen.

Als ik dit lees, krijg ik een nood en een verlangen in mijn hart dat het voor een ieder mogelijk zal worden om te leven in en door Gods Woord en zijn Geest!

Ik hoef alleen maar naar mijn ouders te kijken om te weten dat het leven wat zij leiden en de weg waarop zij wandelen en waar ik ook aan het begin sta, onbeperkt gelukkig maakt, ongeacht welke omstandigheden dan ook!
Hun levende geloof - dat aan de vruchten te merken is (Gal. 5:22) - wil ik navolgen!

Pieterman · Bericht door **Pieterman** » 06 feb 2003, 14:39

Origineel geplaatst door roseline

Als ik dit lees, krijg ik een nood en een verlangen in mijn hart dat het voor een ieder mogelijk zal worden om te leven in en door Gods Woord en zijn Geest!

Leven door Gods Woord en Zijn Geest, onbeperkt gelukkig. Dit te verlangen lijkt mij heel goed. Maar is het niet een jagen naar... Of wij het grijpen kunnen?
Paulus was niet "tevreden" over zichzelf. Kunnen wij dan wel volmaakt leven volgens Gods Woord en Zijn Geest? Dit niet kunnen is geen excuus om het niet te doen. En ik vind het heel mooi dat je alleen maar naar je ouders hoeft te kijken, dit missen velen die het zo best moeilijk vinden toch hun geloof uit te leven in het dagelijks leven.

Hoe bedoelde je: "onbeperkt gelukkig"?

Groeten,

Piet

roseline · Bericht door **roseline** » 06 feb 2003, 20:56

Door en door gelukkig, zonder dat omstandigheden daar invloed op hebben...

En dit komt door de vrede Gods, die neerdaalt in het hart, de rust, wanneer God de touwtjes in handen heeft.

Pieterman · Bericht door **Pieterman** » 06 feb 2003, 22:01

Roseline,

Ik vind dit heel mooi, maar ik denk dan: Kan je dan altijd de Heere de touwtjes in handen geven? Ik kan dat niet. En ik lees ook vaak in de Bijbel dat het strijden tegen je eigen vlees zo moeilijk is. Als ik het goede wil doen ik het kwade doe, wat ik niet wil.

Ik heb verder best nagedacht over deze topic. Ik denk dat in onze samenleving niets meer vast is, alles relatief. Dus ook geloven is relatief, zoals jij gelooft moet je geloven, als je er wat aan hebt is het goed. Daartegenover staat de bijbel met: Die niet gelooft in Jezus Christus zal worden verdoemd. Zo is het geloven niet relatief, zoals het uitkomt. Dit is moeilijk te aanvaarden. Overal hebben wij een eigen mening over.

Groeten,

Piet