religieus gevoel

[Afgewezen]

Even terug naar mijn eerste opmerking: het leven van de discipelen is als een blauwdruk in de Bijbel opgenomen. Waaruit blijkt nu dat dat niet zo is?

Volgens mij ligt de bewijslast bij jou. Want lezen we ergens in de Bijbel dat het leven van de discipelen een 'blauwdruk' is? Hoe functioneert die blauwdruk dan bij de pinksterlingen?

Dat is tóch het leven van de kerk, zoals dat in de discipelen getoond wordt? De Emmausgangers waren zeer bedroefd en dachten dat alles verloren was. Zo kan het ook wel eens in het leven van Gods Kerk zijn. Als Christus zich verborgen houdt, ondanks dat ze niet vreemd zijn aan kennis van Christus.

Dat zijn twee verschillende situaties. Er is niemand van Gods Kerk die denkt dat Christus nog in het graf ligt.
Ik ben het geheel eens met ds. C. Harinck, als hij zegt: "De Schrift ondersteunt nergens de gedachte, dat al Gods kinderen altijd dezelfde weg gaan als de discipelen."

[freek]

Ik denk inderdaad dat de E-gangers het beeld zijn van de ongelovige (en dus onwedergeboren) mens, ondanks dat ze in werkelijkheid oprechte kindern van God - en dus 'bekeerd' - waren. Tenzij je van mening bent dat Gods kinderen nooit eens traag zijn om te geloven.

Hoe kom je tot die gedachte dan?

Omdat de situatie van de discipelen een unieke en eenmalige situatie was: de voltrekking van de heilsgeschiedenis. En al de gebeurtenissen in deze tijd zijn beschreven opdat wij, gelovende, het leven zouden hebben in zijn Naam. De discipelen waren Oudtestamentische gelovigen die moesten leren dat de volheid van de tijd was aangebroken; dat Jezus die in hun midden was, de langverwachte Messias was. En dat ging met vallen en opstaan, leren we vanuit de Evangelieën, maar uiteindelijk breekt het volle licht door. En dan pas gaan ze preken! Omdat de betekenis van Christus' lijden en sterven én opstaan dan pas duidelijk is geworden. Vanuit de Handelingen der apostelen weten we hoe de apostelen deze blijde boodschap brachten. In elk geval niet als een prediking waarin benadrukt wordt dat iedereen dezelfde fouten moet maken als zij deden. Maar wel als een boodschap waar duidelijk werd dat ALLES was volbracht. Net als Afgewezen vind ik dat de bewijslast voor de opvatting dat we hetzelfde moeten beleven als de discipelen ligt bij de voorstanders van deze gedachte.

[Erasmiaan]

Ik begrijp dat ik me niet zorgvuldig uitgedrukt heb en dat blauwdruk misschien niet het juiste woord is, of in ieder geval een woord is dat verkeerde associaties opwekt. Wilhelm accentueert de nuance die ik al aanbracht en zoals ik het ook bedoelt heb. In het leven van de discipelen liggen lessen voor Gods kerk. Niet elke wedergeborene beleeft precies dezelfde gangen als Petrus. Of als Johannes. Of als Paulus. Het opsommen van deze drie namen toont al aan dat zij ook alle drie een andere weg hadden. Maar in alles wat zij beleefden liggen wel lessen en kruispunten over hoe Gods volk ook geleidt kan worden en wordt. Als er staat dat Petrus bitter weende, dan is dat een aanknopingspunt in de prediking om te wijzen op het geloof bij aanvang: dat we allen een moment in ons leven moeten kennen dat we onze zonden bitter zullen bewenen omdat we zien dat we gezondigd hebben maar ook tegen wie we gezondigd hebben. Maar ook bij de voortgang van het geloof ligt er een les: het eerste stuk, van de ellendekennis is een doorgaand werk; dat houdt niet op bij de persoonlijke verlossing door Christus.

In dié zin heb ik het bedoeld. Het woord blauwdruk is misschien daarom niet juist gekozen. Ik geloof overigens wel dat al de gangen en standen van Gods volk in Zijn Woord verklaart liggen. Er gaat geen mens een weg die niet in de Bijbel opgetekend is. En dat is de troost van de beschrijving van het leven der discipelen in de Bijbel: dat is nagelaten tot bemoediging, vertroosting en onderwijzing van de Kerk.

[Marnix]

Ik denk inderdaad dat de E-gangers het beeld zijn van de ongelovige (en dus onwedergeboren) mens, ondanks dat ze in werkelijkheid oprechte kindern van God - en dus 'bekeerd' - waren. Tenzij je van mening bent dat Gods kinderen nooit eens traag zijn om te geloven.

Hoe kom je tot die gedachte dan?

Mag ik even inhaken? Ze kenden Christus nog niet echt als verlosser en zaligmaker. Jezus moet hen uitleggen vanuit de Bijbel dat de Messias moest lijden en sterven. Dat zegt denk ik toch wel iets. En wat zou er gebeurd zijn als Jezus na de opstanding gelijk naar de Hemel was gegaan? Zouden ze dan niet zijn blijven zitten waar ze zaten, bij elkaar.... en in twijfel?

De vraag is zelfs in hoeverre je van wedergeboorte kan spreken voordat duidelijk is dat Jezus is opgestaan uit de dood.... en voor de Geest er is (de discipelen moesten niet voor niets op hem wachten). Jezus had het gezegd dus ze hadden het kunnen weten, maar niemand die daar na Goede Vrijdag nog aan dacht.

Ze hadden dus nog extra onderwijs nodig van Hem, Hij moest aan hen verschijnen en het ze uitleggen voordat ze met dat evangelie de wereld in konden. Het sterven en opstaan met Hem in een nieuw leven is hen denk ik toen pas echt duidelijk geworden, daar zijn ze dat evangelie pas echt gaan begrijpen.