Bekeerd worden...

[freek]

Vaak is het zo dat we onszelf wel in uiterlijk opzicht kunnen,mogen en blijkbaar nog willen oppoetsen.

Oppoetsen is niet het goede woord.
Het gaat in deze context over het haten, vlieden en mijden van de zonde en het leven naar Gods geboden. Dat is voor elk mens, bekeerd of onbekeerd, goed en heilzaam; hoewel niet zaligmakend.

Maar wat betreft het innerlijk is het vaak afwachten geblazen.

Of verwachten. (En nee, dat is in dit geval niet als flauwe grap bedoeld.)

Pas nog een preek gehoord over de onrechtvaardige rechter (Lukas 18). Ondanks dat hij God niet vreesde en geen mens ontzag, verwachtte die weduwvrouw toch van hem dat hij haar recht deed.
Hoe weten we dat? Omdat ze elke dag bij hem op de stoep stond en niet afwachtend thuis bleef zitten.

Ik zou ook zeggen: verwachten, ja. Maar het valt me op dat in de preken die ik hoor vaak heel activistisch mensen worden opgeroepen om dingen te doen en te laten, terwijl ze op het allerbelangrijkste punt ineens onwillig en onmachtig zijn. Terecht trouwens, maar wij zijn net zo onwillig en onmachtig om naar Zijn geboden te leven als om gehoord te geven aan de oproep tot geloof ('van nature', bedoel ik dan)

[Marnix]

Goed punt. We moeten waken voor een idee, ook al is het onbewust, dat we toch door het houden van de wet wat kunnen bereiken. We moeten actief zijn, niet alleen in het naleven van Gods geboden maar vooral ook in het gaan tot Christus.

[John Kamphuis]

Ik las vandaag in de krant de vraag van een meisje. Ze wil graag bekeerd worden. Maar het lukt nog niet erg. Of het antwoord haar nou zo geholpen heeft, is nog maar de vraag. 'Stel je toch voor dat je de Heere Jezus mag gaan leren kennen', 'Wie weet wat de Heere nog gaat doen'... Ik vroeg me af, en vraag het me nog steeds af: hebben wij wel de juiste ideeën over 'bekeerd zijn', 'bekeerd worden'. Moet je jongeren die met deze vraag lopen: hoe kom ik bekeerd, afschepen met: 'vraag er toch ernstig om', of iets dergelijks. Is bekeerd worden iets wat je overkomt? Ben je uberhaupt wel ooit 'bekeerd'. Het gaat toch om geloof?
Hoe denken jullie hierover?

Onlangs zetten de volgende woorden van Calvijn me aan het denken: ‘God verwacht van ons niet dat we Hem 'zoeken', maar nodigt ons eenvoudig uit tot Hem te komen.’
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het eerste gedeelte van de zin wel tien keer heb overgelezen. Want hoe vaak heb ik niet uitspraken gehoord in de trant van: 'Bid en vraag er maar om als je thuis komt', 'begin er vandaag mee', 'bid of God je wil bekeren', 'vraag de Heere maar om een nieuw hart'... En hoe vaak heb ik het zelf niet gezegd tegen 'mijn' zondagsschoolkinderen: 'vraag de Heere maar of hij jou verlangend wil maken om Hem te dienen'! Hoeveel preken zijn er niet mee doordrenkt? 'O, wat een gunnende preek was het weer; hij (de predikant) zou het je zo wel willen geven'.
Het zal u wellicht niet onherkenbaar in de oren klinken. Maar hoe bijbels denken we dan? Zou de achterliggende gedachte niet deze zijn: we kunnen niet geloven, maar we kunnen wel bidden?

In 'De zekerheid van het geloof' zegt Erskine: ‘Een gebed zonder gebruikmaking van Christus wordt nooit verhoord.’ Heldere taal. Hieruit vloeit voort dat een mens alleen zijn hart kan uitstorten voor God, wanneer Hij in de hemelse Vader gelooft. Spurgeon in 'Het gebed': ‘U kunt geen verdediging voeren aan het gerechtshof wanneer u ruzie met uw Advocaat hebt. Als uw gebed niet wordt overgenomen door de grote Middelaar die het gebed voor de Rechter brengt, dan kan uw hart deze heilige oefening niet volbrengen.’
Met eerbied: maken velen geen Christus van hun bidden en zoeken (of meer dan dat) en schuiven daardoor de levende Christus aan de kant?

Voor alle duidelijkheid: we weten dat God ons geen geloof hoeft te geven op het gebruik van de middelen. Dat is Hij aan ons op geen enkele manier verplicht. Daarvoor is te veel gebeurd... Wel gebruikt Hij de middelen, omdat deze door Hem Zelf zijn ingesteld. God roept ons op de middelen te gebruiken. Ik geloof dat God in deze weg gevonden wil worden. Erskine zegt het zo prachtig in 'Werken, deel 3': ‘De middelen en inzettingen van God zijn de gouden pijpen en kruiken waardoor de olie van genade loopt.’
Deze wetenschap blijft staan. Toch gaat het me daar niet om. Ik vraag me, hopelijk samen met u, af of de duivel geen beleid voert dat zich hierop richt: het de mensen druk bezig doen zijn met bepaalde plichten ten koste van andere plichten, zoals het geloof. Flavel in 'The method of grace': ‘the external duties of religion, as hearing, praying, fasting, against the great internal duties of repenting and believing.’ In 'A plea for the Godly, and Other Sermons' zegt Watson scherp: ‘Without Christ, they will damn us. For want of Christ, millions go loaded to hell with ordinances.’ In mijn ogen is satan inderdaad met zo'n beleid bezig. Hij geniet ervan wanneer mensen afwachtend gebruik maken van de middelen. Vooral wanneer deze houding in een degelijk, vroom jasje wordt gegoten. Vooral wanneer mensen liggen te smeken en te kronkelen voor Gods genadetroon (publiekelijk of in de binnenkamer) zonder de hartelijke klop van Christus op de deur van het hart met een 'Kom binnen, Heiland' te beantwoorden (Boston in 'Nog is er plaats': ‘Christus zal alleen (!) binnenkomen als Hij toestemming van de zondaar krijgt. Hij zal de deur niet openbreken. Zij moeten voor Hem opendoen, want Hij zal Zich niet bij hen opdringen).’ Ook Marshall is scherp in 'Verhandeling over de ware Evangelische heiligmaking': ‘Er is nog een ander soort van lieden, die tot verderf hunner zielen, het grote werk des geloofs uitstellen, door te blijven rusten in afwachting van enige uitwendige middelen van genade en zaligheid, in plaats van Christus door het geloof te willen ontvangen, ofschoon zij van de waarheid van het Evangelie overtuigd zijn. Dit noemen zij een wachten op God aan de deur der genade en zaligheid bij en onder het gebruik der van Hem ingestelde middelen en terwijl men onder de druiping van het heiligdom nederzit.’

In Jak. 1:22 staat: ‘En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valse overlegging bedriegende.’ En een stukje terug lezen we in Luk. 14:17: ‘Komt, want alle dingen zijn nu gereed.’ In dat woord 'Komt' ligt een krachtig bevel! Daar wijd ik niet over uit; dat heb ik vorige week al gedaan. Wat ik aan wil geven is dit: komen sluit wachten uit!
Wachten? Welk wachten? Bijvoorbeeld het wachten op bijzondere ontdekkingen van schuld, die vooraf zouden moeten gaan aan de kennis van de Verlosser. Door te wachten op bijzondere openbaringen, de bekende 'lichtflits uit de hemel'. Wij hebben openbaringen te over van Gods liefde tot onze zielen. We mogen LEVEN door en uit de vrije beloften van leven en zaligheid in en door Christus!!
En zo mag (moet zelfs) onze houding niet een afwachtende, maar een verwachtende zijn. Een predikant wees me op Jes. 30:18: ‘En daarom zal de Heere wachten, opdat Hij u genadig zij, en daarom zal Hij verhoogd worden, opdat Hij Zich over ulieden ontferme, want de Heere is een God des gerichts; welgelukzalig zijn die allen, die Hem verwachten.’ De lezer schreef over deze tekst: Gód wacht, opdat wij het gaan verwachten. Dat is heel wat anders, dan dat de zondaar wacht.. totdat God hem genadig zal zijn...

Christus klopt op onze deur. Wanneer wij daaraan geen gehoor geven, achten wij Zijn bloed onrein. Mogen we dan wel verwachten dat de Heere naar onze gebeden zal luisteren? Nee! We moeten eerst komen! Stel voor dat de verloren zoon bij de voerbak van de zwijnen was blijven zitten en gezegd had: 'Ik zal hier bidden'. Zou dat dan nut hebben? Of als hij daar was gaan huilen? Nee! Bidden en huilen zou wel passen nadat hij tot de vader gekomen was, maar niet in de plaats van het komen.
Spurgeon in 'Kom tot Mij!': ‘Het onderwijs van de Heilige Geest vertrouwen ze niet, maar een ingebeelde stem wel. (...). Er liggen mensen die verlangen tot ze in beweging gezet zullen worden. Ze lijken te denken dat mensen zomaar bij hun oren gepakt of met touwen naar de hemel toe opgehesen worden.’
WACHTEN, WACHTEN, WACHTEN! Het lijkt zo nederig, zo onderdanig, zo onderwerpend, zo geduldig... Terwijl de bloedende wonden van de Zaligmaker ons worden getoond. Daar ligt de zaligheid in! Maar als mensen die zaligheid niet willen aannemen, dan houdt het op. We hebben verder niets te bieden. Met Spurgeon druk ik me niet terughoudend uit (en dat willen we ook niet) door te zeggen dat het wachten ‘bij het badwater van de genademiddelen een antichristelijk Evangelie’ is.
We lezen nergens: 'Geloof, maar nu nog niet'. Of: 'wacht op een kracht of aansporing om te kunnen geloven'. Nee! De beloften zijn NU waar, de zegeningen van de zaligheid liggen NU voor u klaar. Deze kunt u aannemen. Waar wachten we nog op?
Wat verdrietig om te moeten zien dat er predikanten (uit soms onverwachte hoek) zijn die de beloften van Christus onder de voeten van hun kudde vandaan schoppen. Men komt op drijfzand. Het begint alles te schudden en te beven. Ambtsdragers weigeren deel te nemen aan de Heilige Tafel; gemeenteleden verlustigen zich in alles, behalve de stralende Christus; het wordt donker, aardedonker... De hoop verdwijnt. Vreugde wordt een vloek. Het kruis draait men op de kop: een vlammend zwaard van een verterende Rechter belemmert hen tot Christus te gaan. Dit zien we om ons heen gebeuren, maar daar hoeven we Godzijdank niet aan mee te doen. We mogen ons volledig verlaten op het Woord van Christus. Daardoor verdwijnt het wachten. En daardoor hoeven we niet bedrogen te sterven...
Ik weet dat er lezers zijn die het boek van Angell James 'Wat moet ik doen om zalig te worden?' lezen. Wat schrijft hij het zuiver: ‘Wacht dan niet langer. Geloof, geloof nu. Vertrouw uw ziel onmiddellijk aan de Zaligmaker toe en verheug u in de hoop op uw zaligheid.’ Het komen tot Christus biedt werkelijk verlossing!

Johannes de Heer in 'Hoe kom ik tot bekering': ‘Niet jammeren om toch bekeerd te worden of het geloof te ontvangen; dat is ziekelijk mensenwerk. Horen wat God zegt! wat Hij honderdmaal herhaalt: 'Bekeert u!' De oren dus gebruiken om te horen, want het geloof is uit het gehoor.’

U zult in het hele Nieuwe Testament geen tekst aantreffen die erop wijst dat de bekering van God moet worden afgebeden. De boodschap is: 'Bekeert u en gelooft het Evangelie'. U zegt: wat doen we dan met de tekst 'Bid en het zal u gegeven worden'? Dan vraag ik: staat hier dan dat we om onze zaligheid moeten bidden? Stel dat dit wel zo zou zijn, dan staat erachter: 'Zo wie bidt, die ontvangt'. Bidden is dus niet vragen! Bidden is ontvangen! Lezers, begin toch eens in ontvangst te nemen en te danken! De zaligheid is een genadegift. Die kunnen we ook niet verdienen met bidden. Maar u kunt het wel in het gebed aannemen.

Ik citeer Comrie niet al te snel, maar wat zegt hij mooie dingen in zijn 'Het ABC des geloofs': ‘Hij is duizendmaal gewilliger, niet alleen om anderen maar u in het bijzonder, wie gij ook zijt, te helpen, dan gij zijt om geholpen te worden. Het geloof is maar een licht werk: het bestaat niet in veel plichtsoefeningen, het is maar een toestemmen, een Amen, een gewillig zijn om uit vrije genade gezaligd te worden, om niet.’

Deze bijdrage sluiten we af met Bonar (uit 'Gods weg van vrede): ‘Onze aanspraken moeten niet tot een onwillig, maar een gewillig God gericht worden. Wij moeten niet proberen om door onze gebeden of ernst God te bewegen om ons genadig te zijn, om aldus de zaligheid van een misgunnend en strenge gever af te dwingen. God dringt Zijn zaligheid op ons aan en verklaart ons op dit ogenblik Zijn oneindige gewilligheid om ons te zegenen.’

Doorgloeit deze WETENSCHAP ook uw luisteren, spreken, schrijven, denken en nalaten?

[Wilhelm]

rustig aan John , we kunnen je niet bij lezen ..

[Erasmiaan]

U zult in het hele Nieuwe Testament geen tekst aantreffen die erop wijst dat de bekering van God moet worden afgebeden. De boodschap is: 'Bekeert u en gelooft het Evangelie'. U zegt: wat doen we dan met de tekst 'Bid en het zal u gegeven worden'? Dan vraag ik: staat hier dan dat we om onze zaligheid moeten bidden? Stel dat dit wel zo zou zijn, dan staat erachter: 'Zo wie bidt, die ontvangt'. Bidden is dus niet vragen! Bidden is ontvangen! Lezers, begin toch eens in ontvangst te nemen en te danken! De zaligheid is een genadegift. Die kunnen we ook niet verdienen met bidden. Maar u kunt het wel in het gebed aannemen.

Merkwaardige exegese. Als al het gebed verhoord wordt, waarom zijn er dan nog zieken onder christenen? En als niet alle gebeden verhoord worden, dan is bidden dus ook geen ontvangen. Dat staat ook helemaal niet in deze tekst. Er staat een belofte, de Heere laat geen bidder staan. Dát staat er.

En, waarom laten we het Oude Testament buiten beschouwing? Heeft dat afgedaan?

Ik citeer Comrie niet al te snel, maar wat zegt hij mooie dingen in zijn 'Het ABC des geloofs': ‘Hij is duizendmaal gewilliger, niet alleen om anderen maar u in het bijzonder, wie gij ook zijt, te helpen, dan gij zijt om geholpen te worden. Het geloof is maar een licht werk: het bestaat niet in veel plichtsoefeningen, het is maar een toestemmen, een Amen, een gewillig zijn om uit vrije genade gezaligd te worden, om niet.’

Deze bijdrage sluiten we af met Bonar

Dat is voor het eerst dat ik die twee samen in één artikel zie staan. Er moet bij beiden wel heel selectief geciteerd worden om ze op één lijn te krijgen.

Wat Comrie daar zegt, dat is de zaligheid. Maar ik word nooit gewillig, tenzij God mij gewillig maakt. En wie beweert dat een mens gewillig kan worden, ach die loochent de doodstaat der mensen die wij allen onderworpen zijn in Adam. Dan ben je er nog nooit achter gekomen hoe onwillig een mens is om zalig te worden uit vrije genade.

Hier hebben onze vaderen in Dordrecht tegen gestreden, om deze leer uit de kerken te weren. Want het is een dwaalleer! De mens moet aannemen, ontvangen, open doen, en wat er al niet meer verzonnen wordt en kan dat ook. De zaligheid wordt aan de banden van de wil van de mens gelegd.

[Bert Mulder]

Bekeerd worden?

Het is een sovereine daad Gods.

Net zoals wij geen enkele bijdrage aan onze lichamelijke geboorte aandragen, is ook de wedergeboorte eenzijdig Godswerk.

Het is zelfs zo, dat men van nature er niet eens God waar over kan of wil bidden. Zelfs dat werkt God in het hart van de Zijnen.

En het doet er niet toe hoeveel er over de doodstaat gepredikt wordt, daardoor leert men zijn verdoemeniswaardigheid niet, of de Heere moet ons eerst onze vuiligheid zelf aantonen. Dus Woord en Geest samen.

En het doet er niet toe hoe gunnend de dominee is, het is niet zijn bevoegdheid mensen de hemel in te preken. Hij heeft slechts de opdracht, als ambassadeur Gods, om het Evangelie te brengen. Niks meer, niks minder.

Zo lezen over Lydia, wiens hart de Heere opende.

[Auto]

Onlangs zetten de volgende woorden van Calvijn me aan het denken: ‘God verwacht van ons niet dat we Hem 'zoeken', maar nodigt ons eenvoudig uit tot Hem te komen.’

Nou onlangs .... een periode voor 8 juni 2007 is niet echt onlangs. Waarom publiceer je een stuk wat ook eerder is gepubliceerd? En is het niet netjes omdat ook te vermelden samen met de context dat je het plaatst?

[freek]

U zult in het hele Nieuwe Testament geen tekst aantreffen die erop wijst dat de bekering van God moet worden afgebeden. De boodschap is: 'Bekeert u en gelooft het Evangelie'. U zegt: wat doen we dan met de tekst 'Bid en het zal u gegeven worden'? Dan vraag ik: staat hier dan dat we om onze zaligheid moeten bidden? Stel dat dit wel zo zou zijn, dan staat erachter: 'Zo wie bidt, die ontvangt'. Bidden is dus niet vragen! Bidden is ontvangen! Lezers, begin toch eens in ontvangst te nemen en te danken! De zaligheid is een genadegift. Die kunnen we ook niet verdienen met bidden. Maar u kunt het wel in het gebed aannemen.

Merkwaardige exegese. Als al het gebed verhoord wordt, waarom zijn er dan nog zieken onder christenen? En als niet alle gebeden verhoord worden, dan is bidden dus ook geen ontvangen. Dat staat ook helemaal niet in deze tekst. Er staat een belofte, de Heere laat geen bidder staan. Dát staat er.

En, waarom laten we het Oude Testament buiten beschouwing? Heeft dat afgedaan?

Ik citeer Comrie niet al te snel, maar wat zegt hij mooie dingen in zijn 'Het ABC des geloofs': ‘Hij is duizendmaal gewilliger, niet alleen om anderen maar u in het bijzonder, wie gij ook zijt, te helpen, dan gij zijt om geholpen te worden. Het geloof is maar een licht werk: het bestaat niet in veel plichtsoefeningen, het is maar een toestemmen, een Amen, een gewillig zijn om uit vrije genade gezaligd te worden, om niet.’

Deze bijdrage sluiten we af met Bonar

Dat is voor het eerst dat ik die twee samen in één artikel zie staan. Er moet bij beiden wel heel selectief geciteerd worden om ze op één lijn te krijgen.

Wat Comrie daar zegt, dat is de zaligheid. Maar ik word nooit gewillig, tenzij God mij gewillig maakt. En wie beweert dat een mens gewillig kan worden, ach die loochent de doodstaat der mensen die wij allen onderworpen zijn in Adam. Dan ben je er nog nooit achter gekomen hoe onwillig een mens is om zalig te worden uit vrije genade.

Hier hebben onze vaderen in Dordrecht tegen gestreden, om deze leer uit de kerken te weren. Want het is een dwaalleer! De mens moet aannemen, ontvangen, open doen, en wat er al niet meer verzonnen wordt en kan dat ook. De zaligheid wordt aan de banden van de wil van de mens gelegd.

Erasmiaan, waarom kan een mens niet gewillig worden. Heeft de boodschap van het Evangelie dan niet genoeg kracht om mensen gewillig te maken. Hebben onze Dordtse vaderen hier echt tegen gestreden? "In de wil stort HIj nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterk die wil alzo, dat hij als een goede boom goede vruchten voortbrengt". DL 3/4, 11
"En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij heeft ontvangen, gelooft en zich bekeert". (DL 3/4, 12)
Als ik dit lees voel ik me zo ontzettend gereformeerd!

En ik ben ook wel benieuwd waarom jij Comrie en Bonar onverenigbaar acht. Ben momenteel 'Gods weg van vrede' aan het lezen. Dit boekje kan ik je echt aanbevelen!

[freek]

Onlangs zetten de volgende woorden van Calvijn me aan het denken: ‘God verwacht van ons niet dat we Hem 'zoeken', maar nodigt ons eenvoudig uit tot Hem te komen.’

Nou onlangs .... een periode voor 8 juni 2007 is niet echt onlangs. Waarom publiceer je een stuk wat ook eerder is gepubliceerd? En is het niet netjes omdat ook te vermelden samen met de context dat je het plaatst?

[Sola Scriptura]

Bekeerd worden?

Het is een sovereine daad Gods.

Net zoals wij geen enkele bijdrage aan onze lichamelijke geboorte aandragen, is ook de wedergeboorte eenzijdig Godswerk.

Het is zelfs zo, dat men van nature er niet eens God waar over kan of wil bidden. Zelfs dat werkt God in het hart van de Zijnen.

En het doet er niet toe hoeveel er over de doodstaat gepredikt wordt, daardoor leert men zijn verdoemeniswaardigheid niet, of de Heere moet ons eerst onze vuiligheid zelf aantonen. Dus Woord en Geest samen.

En het doet er niet toe hoe gunnend de dominee is, het is niet zijn bevoegdheid mensen de hemel in te preken. Hij heeft slechts de opdracht, als ambassadeur Gods, om het Evangelie te brengen. Niks meer, niks minder.

Zo lezen over Lydia, wiens hart de Heere opende.

prachtig!!!!!!!!
Echt waar, mooi verwoord. Alles komt uiteindelijk van God.
Maar ik vraag me alleen af waar de eigen keus begint en het trekken van God eindigd.
Zullen we waarschijnlijk in dit leven niet achterkomen.

betekend dat dan dat we niet meer hoeven te evangeliseren? ze komen toch wel tot geloof als je uitverkoren zijn...niet? hmm, maar de apostelen werden ook uitgezonden, en paulus werd gezegd blijf in corinthe , want IK heb hier veel mensen..ze moeten het wel horen natuurlijk! (rom 10) :

14 Maar hoe kunnen ze hem aanroepen als ze niet in hem geloven? En hoe kunnen ze in hem geloven als ze niet over hem hebben gehoord? En hoe kunnen ze over hem horen als hij niet verkondigd wordt? 15 En hoe kan iemand verkondigen als hij niet is uitgezonden? Het is zoals geschreven staat: ‘Welkom zijn zij die goed nieuws verkondigen.

*

sorry als ik hard op aan het denken ben en oftopic ga.

[John Kamphuis]

Bekeerd worden?

Het is een sovereine daad Gods.

Net zoals wij geen enkele bijdrage aan onze lichamelijke geboorte aandragen, is ook de wedergeboorte eenzijdig Godswerk.

Het is zelfs zo, dat men van nature er niet eens God waar over kan of wil bidden. Zelfs dat werkt God in het hart van de Zijnen.

En het doet er niet toe hoeveel er over de doodstaat gepredikt wordt, daardoor leert men zijn verdoemeniswaardigheid niet, of de Heere moet ons eerst onze vuiligheid zelf aantonen. Dus Woord en Geest samen.

En het doet er niet toe hoe gunnend de dominee is, het is niet zijn bevoegdheid mensen de hemel in te preken. Hij heeft slechts de opdracht, als ambassadeur Gods, om het Evangelie te brengen. Niks meer, niks minder.

Zo lezen over Lydia, wiens hart de Heere opende.

prachtig!!!!!!!!
Echt waar, mooi verwoord. Alles komt uiteindelijk van God.
Maar ik vraag me alleen af waar de eigen keus begint en het trekken van God eindigd.
Zullen we waarschijnlijk in dit leven niet achterkomen.

betekend dat dan dat we niet meer hoeven te evangeliseren? ze komen toch wel tot geloof als je uitverkoren zijn...niet? hmm, maar de apostelen werden ook uitgezonden, en paulus werd gezegd blijf in corinthe , want IK heb hier veel mensen..ze moeten het wel horen natuurlijk! (rom 10) :

14 Maar hoe kunnen ze hem aanroepen als ze niet in hem geloven? En hoe kunnen ze in hem geloven als ze niet over hem hebben gehoord? En hoe kunnen ze over hem horen als hij niet verkondigd wordt? 15 En hoe kan iemand verkondigen als hij niet is uitgezonden? Het is zoals geschreven staat: ‘Welkom zijn zij die goed nieuws verkondigen.

*

sorry als ik hard op aan het denken ben en oftopic ga.

Het is duidelijk dat Arminianisme niet iets is wat het Woord van God leert. De Heere werkt het willen en het werken. Hij werkt het verlangen in iemands hart om bij Zijn huisgezin te worden ingelijfd. Dat is altijd van God, want de duivel zou het niet willen en tevens zegt het Woord dat er niemand is die God zoekt, dus ook wij met z'n allen niet. Ondanks dit kan een mens toch naar de eeuwige rampzaligheid, namelijk wanneer hij of zij weigert de handen uit de mouwen te steken en het liefdesaanbod van de gezegende Borg en Middelaar aan te nemen. Dat is dus de 100% mens-actie. Boston schrijft ergens zo treffend: 'Christus zal alleen binnenkomen als Hij toestemming van de zondaar krijgt. Hij zal de deur niet openbreken. Zij moeten voor Hem opendoen, want Hij zal Zich niet bij hen opdringen.'
Veel mensen zoeken eerst vrede in hun hart, VOORDAT ze de Heere aannemen. Dat hun hart gewillig wordt gemaakt, dat interesses wijzigen enz. enz. Deze gedachte is de reden om het aannemen van Hem uit te stellen. Dat kan met een verdraaid godsdienstig sausje, waar je op het eerste gezicht geen vinger tussenkrijgt. Ik heb er al veel van gezien in de bediening. Maar onze Gereformeerde Gezindte is doorspekt met arminianisme... alles draait om de mens, om zijn gevoelens, ervaringen en gestalten. Terwijl Jezus maar klopt, wacht en aandringt. De brullende schreeuw op Golgotha 'Het is volbracht!' lijkt niet meer te worden gehoord... Wat is dat toch? Er hoeft niets meer bij. Alles is klaar. Laten we toch met z'n allen niet teruggaan naar het Rooms-katholicisme... Zaligheid is geen misschientje. Zaligheid hangt niet af van wat ik doe. Zaligheid hangt af van het vertrouwen in de onfeilbare beloften Gods in het Woord. Die moeten omklemd worden. Jezus vraagt niet om geschiktheid, Hij smeekt om uitgewerkte mensen, die eens eenvoudigweg aan de zijlijn van het leven gaan staan en opzien naar het kruis. Daar en DAAR ALLEEN ligt het vast. Nergens anders.

[John Kamphuis]

Onlangs zetten de volgende woorden van Calvijn me aan het denken: ‘God verwacht van ons niet dat we Hem 'zoeken', maar nodigt ons eenvoudig uit tot Hem te komen.’

Nou onlangs .... een periode voor 8 juni 2007 is niet echt onlangs. Waarom publiceer je een stuk wat ook eerder is gepubliceerd? En is het niet netjes omdat ook te vermelden samen met de context dat je het plaatst?

Ja, daar heb je wel gelijk in. Maar kom op, niet gaan muggeziften; graag inhoudelijk. Of ben ik hier op een plaats beland waar we discussieren om maar te discussieren. Ik heb zelf groot verlangen om elkaar op te bouwen en zie mooie gesprekken... Ben benieuwd hoe een en ander zich ontwikkelt.
Ik publiceer opnieuw, omdat de woorden nog niet aan belang hebben ingeboet.

[freek]

Veel mensen zoeken eerst vrede in hun hart, VOORDAT ze de Heere aannemen. Dat hun hart gewillig wordt gemaakt, dat interesses wijzigen enz. enz. Deze gedachte is de reden om het aannemen van Hem uit te stellen. Dat kan met een verdraaid godsdienstig sausje, waar je op het eerste gezicht geen vinger tussenkrijgt. Ik heb er al veel van gezien in de bediening. Maar onze Gereformeerde Gezindte is doorspekt met arminianisme... alles draait om de mens, om zijn gevoelens, ervaringen en gestalten. Terwijl Jezus maar klopt, wacht en aandringt. De brullende schreeuw op Golgotha 'Het is volbracht!' lijkt niet meer te worden gehoord... Wat is dat toch? Er hoeft niets meer bij. Alles is klaar. Laten we toch met z'n allen niet teruggaan naar het Rooms-katholicisme... Zaligheid is geen misschientje. Zaligheid hangt niet af van wat ik doe. Zaligheid hangt af van het vertrouwen in de onfeilbare beloften Gods in het Woord. Die moeten omklemd worden. Jezus vraagt niet om geschiktheid, Hij smeekt om uitgewerkte mensen, die eens eenvoudigweg aan de zijlijn van het leven gaan staan en opzien naar het kruis. Daar en DAAR ALLEEN ligt het vast. Nergens anders.

Uit m'n hart gegrepen!

[Auto]

Ja, daar heb je wel gelijk in. Maar kom op, niet gaan muggeziften; graag inhoudelijk. Of ben ik hier op een plaats beland waar we discussieren om maar te discussieren. Ik heb zelf groot verlangen om elkaar op te bouwen en zie mooie gesprekken... Ben benieuwd hoe een en ander zich ontwikkelt.
Ik publiceer opnieuw, omdat de woorden nog niet aan belang hebben ingeboet.

Muggeziften? In het verleden zijn hier lieden geweest die lappen tekst dumpten om alleen hun visie neer te leggen en te aggeren tegen zaken. Als ik dan binnnen no-time weer lappen tekst voorbij zie komen die in het verleden al zijn gepubliceerd en zonder te vermelden waar hett vandaan komt, dan heb ik daar moeite mee. En als je een groot verlangen hebt om elkaar op te bouwen leg dat dan even uit! (op een normale manier en niet met een lading tekst op een forum)

(De inhoud is erg interessant en ik zal het wel doorlezen, maar het ging mij even om de wijze en de toon)

[Wilhelm]

Wat Comrie daar zegt, dat is de zaligheid. Maar ik word nooit gewillig, tenzij God mij gewillig maakt. En wie beweert dat een mens gewillig kan worden, ach die loochent de doodstaat der mensen die wij allen onderworpen zijn in Adam. Dan ben je er nog nooit achter gekomen hoe onwillig een mens is om zalig te worden uit vrije genade.

Hier hebben onze vaderen in Dordrecht tegen gestreden, om deze leer uit de kerken te weren. Want het is een dwaalleer! De mens moet aannemen, ontvangen, open doen, en wat er al niet meer verzonnen wordt en kan dat ook. De zaligheid wordt aan de banden van de wil van de mens gelegd.

Het is in deze weer een eenzijdige benadering van zaken.
@ John, hoe waar het ook is en hoe groot de ruimte en de gewilligheid is die er bij Christus te vinden is , er zal altijd wel gewezen moeten blijven worden op de doodstaat van de mens.
En dat element mis ik wel eens in de , verder lezenswaardige en aanbevelingswaardige, stukken die jij schrijft en in de "leer" die de stichting(en) die jij vertegenwoordigd, uitdraagt.
We moeten het evenwicht blijven zoeken en uitkijken voor een reactieprediking zowel ter linker- als ter rechterzijde.
Want op een reactie volgt dan een reactie , waarbij de toon steeds eenzijdiger wordt.

@Erasmiaan, jou reactie is dan m.i. ook weer een tegenreactie, waar je een eenzijdigheid aanvoert om een in jou ogen eenzijdige voorstelling van zaken mee te bestrijden.
Ook in het stuk van John , staat niet dat de mens van nature gewillig is, wel laat hij duidelijk blijken dat de Bijbelse eis tot zo een vrijwilligheid blijft staan !
Die eis , waarbij we misschien dogmatisch heel goed kunnen weerleggen dat hij niet door ons in te willigen is, moeten we daarom niet ontkrachten. Maar we moeten die spanning laten staan.
Als we eenmaal zonder Borg voor Gods Rechterstoel zullen staan (God beware ons daarvoor!), krijgen we toch echt maar een antwoord : Gij hebt niet gewild, Matth 23 : 37 ; Luk 19 : 27 !

Als we nu het geschrevene laten voor wat het is, en allen de preek lezen van Jacobus Durham, (volgens mij in het geheel van onze gezindte een gewaardeerd theoloog) en op basis van die preek kijken of we het hierin eens kunnen zijn dan zijn we m.i. op de goede weg.

(3) Deze vereniging wordt tot stand gebracht door weder¬zijdse toestemming van de partijen. Deze toestemming moet gewillig zijn. Zijn toestemming komt in Zijn Woord. Hij zegt daarom: "Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen en Ik zal met hem Avondmaal houden, en hij met Mij." Alsof Hij zei: Ik kom in Mijn Evangelie tot u. Als iemand Mij wil nemen op de voorwaarden waarop Ik Mij aanbied, dan zal Ik de Zijne zijn. De toestemming van de ziel wordt door het geloof in Zijn Woord gegeven. Dit wordt 'een aannemen van Hem' genoemd, en staat in betrekking tot de aan¬bieding. De aanbieding wordt inderdaad kracht bijgezet en verlevendigd door de Geest zonder welke deze nooit zou worden aangenomen. En toch is datgene wat ons geloof aangrijpt niet de Geest, maar het Woord, dat door de Geest wordt levendig gemaakt.
(4) Beschouw hier de gevolgen, die onmiddellijk en terstond op deze huwelijksvereniging volgen. Christus wordt met alles wat van Hem is de onze, en wij worden met al het onze het eigendom van Hem. Onze schuld wordt Hem toe¬gerekend, Hij is daarvoor aansprakelijk en moet die betalen. Hij moet voor ons zorgen en ons Hoofd en onze Man zijn. Zijne gerechtigheid, wat Hij met Zijn dood en lijden heeft verworven, namelijk rechtvaardigmaking, heiligmaking, Zijn Geest, genade en heerlijkheid en al het goede, dat Hij heeft, wordt ons toegekend. En tenslotte wordt de Bruid in de elpenbenen paleizen des Konings op¬genomen.

Maar om niet eenzijdig te worden met korte citaten, hier de link naar de zeer duidelijke en mooie preek waarin hij evenwichtig, de ruimte van het evangelie, de verantwoordelijkheid maar ook de doodstaat van de mens bepreekt en daarin de heilige paradox laat staan :

http://www.theologienet.nl/documenten/D ... spreek.rtf

Ik hoop dat zowel John als Erasmiaan (en uiteraard alle anderen) zich theologisch in deze preek kunnen vinden.