Te boek gestelde bekeringsgeschiedenissen

[Erasmiaan]

Nee, ik snap er eerlijk gezegd niets van. Als je over je bekering verteld, begin je toch niet met de openbaring van Christus?

Als je krachtdadig en heel snel bekeert wordt, dan kun je misschien korter zijn. Zelfs dan raken mensen weleens niet uitgepraat over de bekering. Maar dat zijn volgens jou de extra-ordinaire wegen des Heeren die niet zoveel aandacht behoeven. Maar de bekering volgens de "gewone weg des Heeren" duurt vaak langer. Dan kun je daar ook vaak meer over vertellen.

Maar goed, ik ervaar deze discussie als weinig verheffend, dus ik laat het hier maar bij.

[pierre27]

De bekeringsgeschiedenis van Huntington is ook heel mooi.

Wat vind je er zo mooi aan?
Ik wens niemand zo'n ellendige weg toe....

Gian, volgens mij snap jij heel veel dingen echt niet....of wil je ze niet snappen.?

Ik denk dat Gian een oud en wijs gezegde in ere houdt: Sta niet naar zwaarheid, maar naar klaarheid. En daar is niks mis mee.

Juist, nou dat is een wijze gedachte maar niet op alles toepasbaar.

[memento]

Nee, ik snap er eerlijk gezegd niets van. Als je over je bekering verteld, begin je toch niet met de openbaring van Christus?

Als je over een vakantie praat, heb je het dan over de reis ernaar toe (inclusief alle nare dingen, zoals dat je alles wat je nodig had, zoals koffer, reispapieren, paspoort, etc niet bij je had), hoe je je verslapen had waardoor je het vliegtuig mistte, over hoe je in het verkeerde vliegtuig gestapt ben, etc etc, of over hoe heerlijk het in dat vakantieland was?

Ik denk dat verschillende mensen over zo'n vakantie verschillend praten. De één verteld uitgebreid over het drama van de weg ernaar toe, de ander juist over hoe heerlijk het op de bestemming was.

Ik denk dat die voorkeur zich ook vertaald in hoe men over de geestelijke reis spreekt...

[Wilma van den Berg]

Nee, ik snap er eerlijk gezegd niets van. Als je over je bekering verteld, begin je toch niet met de openbaring van Christus?

Als je over een vakantie praat, heb je het dan over de reis ernaar toe (inclusief alle nare dingen, zoals dat je alles wat je nodig had, zoals koffer, reispapieren, paspoort, etc niet bij je had), hoe je je verslapen had waardoor je het vliegtuig mistte, over hoe je in het verkeerde vliegtuig gestapt ben, etc etc, of over hoe heerlijk het in dat vakantieland was?

Ik denk dat verschillende mensen over zo'n vakantie verschillend praten. De één verteld uitgebreid over het drama van de weg ernaar toe, de ander juist over hoe heerlijk het op de bestemming was.


Ik denk dat die voorkeur zich ook vertaald in hoe men over de geestelijke reis spreekt...

Prachtig gezegd.....eenvoudig, maar ook helder.

[Gian]

Wat vind je er zo mooi aan?
Ik wens niemand zo'n ellendige weg toe....

Gian, volgens mij snap jij heel veel dingen echt niet....of wil je ze niet snappen.?

Ik denk dat Gian een oud en wijs gezegde in ere houdt: Sta niet naar zwaarheid, maar naar klaarheid. En daar is niks mis mee.

Juist, nou dat is een wijze gedachte maar niet op alles toepasbaar.

Je hebt het besproken boekje ook gelezen?

[Jean le Fontain]

Een bekeringsgeschiedenis kan heel mooi zijn. Maar... naast het al genoemde punt van de mens in het middelpunt in plaats van de Heere zie ik nog een gevaar. Wordt het niet een maatstaf van zo moet je dus bekeerd zijn en op dezelfde manier als die en die?
Laten we het maar bij Gods Woord houden, dat lijkt me veiliger!

Ook valt het me op dat er blijkbaar een markt is voor bekeringsgeschiedenissen... Is dat het enige wat interesant is? Stevige studies in de vorm van heruitgaven van de Reformatie en de Nadere Reformatie komen niet zo vaak (meer) uit en het kost vaak veel moeite om een kleine oplage verkocht te krijgen.
De ontlezing van de gereformeerde gezindte? Ik hoop het niet...

[Marco]

Misschien zetten bekeringsgeschiedenissen de mens wel veel te weinig in het centrum. Je kunt dan heerlijk lezen over hoe God met die-en-die bezig is geweest. En er ondertussen aan voorbijgaan dat je je zelf ook dient te bekeren. Ik herhaal nog maar eens een reactie die ik al eerder gaf: Word je bekeerd of bekeer je je? Passief of actief?

Ik heb op biblija.net eens gezocht op 'bekeert' en 'bekeer'. Totaal 53 resultaten. Eén keer was er sprake van bekeerd worden door de Here, één keer van 'wie een zondaar bekeert', en éénenvijftig keer was in welke vorm dan ook sprake van 'bekeer(t) u'.

Daarmee is op zich nog niet zoveel gezegd, want zonder de Geest zul je dat niet kunnen doen. Maar je kunt je afvragen wat de zin is van het lezen of schrijven van bekeringsgeschiedenissen. Want de boodschap is heel simpel: Bekeer je!

Het uitsluitend spreken over bekeerd worden is absoluut onschriftuurlijk. Het suggereert bovendien dat wie eenmaal bekeerd 'is', boven de zonde staat of zo. En het helpt niet in de bekering van anderen: Wie interesse heeft in bekeringsgeschiedenissen weet heel goed wat de boodschap is: Bekeer je. Neem Christus aan, want je weet dat je het zelf niet kan.
Een tweede gevaar: als je uitsluitend passief over bekering praat, ga je zitten wachten tot je bekeerd wordt. Dat is niet de bedoeling. Nogmaals, de boodschap is simpel: Bekeer je!

Blijft over, dat je uit het lezen over hoe iemand tot geloof kwam kunt leren hoe de Geest met iemand gewerkt heeft, en dat je daaruit en daarom de HEER kunt loven. Ik ben alleen bang dat dát niet de grootste reden is voor velen om deze verhalen te lezen.

Dat moest ik nog even kwijt.

[Erasmiaan]

Een bekeringsgeschiedenis kan heel mooi zijn. Maar... naast het al genoemde punt van de mens in het middelpunt in plaats van de Heere zie ik nog een gevaar. Wordt het niet een maatstaf van zo moet je dus bekeerd zijn en op dezelfde manier als die en die?
Laten we het maar bij Gods Woord houden, dat lijkt me veiliger!

Ook valt het me op dat er blijkbaar een markt is voor bekeringsgeschiedenissen... Is dat het enige wat interesant is? Stevige studies in de vorm van heruitgaven van de Reformatie en de Nadere Reformatie komen niet zo vaak (meer) uit en het kost vaak veel moeite om een kleine oplage verkocht te krijgen.
De ontlezing van de gereformeerde gezindte? Ik hoop het niet...

Hmmm, er komen meer heruitgaven dan ooit uit. Pas nog het complete werk van Simon Simonides. Dat hadden ze aan het begin van de 20e eeuw niet.

Enne, als je het gehele topic had gelezen had je dat "andere" gevaar ook al gelezen.

Als je over een vakantie praat, heb je het dan over de reis ernaar toe (inclusief alle nare dingen, zoals dat je alles wat je nodig had, zoals koffer, reispapieren, paspoort, etc niet bij je had), hoe je je verslapen had waardoor je het vliegtuig mistte, over hoe je in het verkeerde vliegtuig gestapt ben, etc etc, of over hoe heerlijk het in dat vakantieland was?

Ik denk dat verschillende mensen over zo'n vakantie verschillend praten. De één verteld uitgebreid over het drama van de weg ernaar toe, de ander juist over hoe heerlijk het op de bestemming was.

Ik denk dat die voorkeur zich ook vertaald in hoe men over de geestelijke reis spreekt...

Dat zal allemaal waar zijn, maar 't heeft weinig met mijn opmerking te maken, in de context waarin ik hem deed.

Overigens, al kun je alleen praten over de weg naar je vakantieadres, dat zou in het natuurlijke misschien nog kunnen. Maar als je in het geestelijke alleen maar over je zondekennis hebt, dan klopt er iets niet. In een bekering moet je drie elementen opluisteren: ellende, verlossing en dankbaarheid.

[Wilhelm]

.

Maar goed, ik ervaar deze discussie als weinig verheffend, dus ik laat het hier maar bij.

Juist, als je maar bedenkt dat jij zelf de discussie begonnen bent

[Corydoras]

Zojuist las ik het RD van vandaag. In de boekenbijlage las ik een recensie van de pas verschenen levensbeschrijving van ds. J. Mijnders (GG).

Vandaag in het ND:

Boek over dominee uit de handel
van onze redactie kerk

UTRECHT - Een boek met daarin het levensverhaal van ds. J. Mijnders, emeritus predikant van de Gereformeerde Gemeenten, is uit de handel gehaald. Een familie die in het boek beschreven wordt, zegt dat het verhaal over hen ,,van begin tot eind gelogen'' is. Er is een overeenkomst gesloten tussen de betrokken partijen. Behalve dat het boek uit de handel is genomen, krijgt de familie een schadeloosstelling en komt in het Reformatorisch Dagblad een advertentie waarin staat dat ds. J. Mijnders ,,onwaarheden'' over de familie heeft verteld, zegt D. Lans. Hij is de zoon van A. Lans, over wie het gewraakte verhaal gaat.

In het boek Hulp van God verkregen hebbende. Uit het leven van ds. J. Mijnders, beschrijft W.B. Kranendonk, hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad , de levensgeschiedenis van de emeritus predikant.

In het hoofdstuk 'Kennelijke ontmoetingen' vertelt Mijnders (86) over Adam Lans uit Ridderkerk en zijn familie. Mijnders vertelt, waarbij hij Lans soms letterlijk citeert, dat de man psychisch in de knoop zat. Hij verhaalt van Lans' eerste gang aan het avondmaal en van allerlei andere ontmoetingen, tot aan zijn sterfbed toe, zo'n anderhalf jaar geleden.

De familie Lans werd door kennissen op het bestaan van het boek geattendeerd, vertelt zoon Lans, zelf lid van een Oud Gereformeerde Gemeente. Allerlei feiten kloppen volgens hem niet. Ook heeft de familie grote moeite met allerlei conclusies die Mijnders trekt over het gezin.

A. Bel van uitgeverij Den Hertog wil niet veel over de zaak kwijt. ,,Er was een aantal dingen in de privésfeer. In gezamenlijk overleg is besloten het boek uit de handel te nemen en daar verder geen mededelingen over te doen.''

De tweede druk van het boek wordt niet verder verspreid, zegt Bel. Hij heeft boekhandelaren verzocht het boek niet meer te verkopen. Binnenkort verschijnt een aangepaste derde druk. De eerste druk verscheen eind vorig jaar.

Auteur Kranendonk wil niets over de zaak zeggen. In een reactie zegt ds. Mijnders: ,,Ik bemoei mij er helemaal niet mee. Dit is een zaak van de uitgever.''

[Josephus]

Auteur Kranendonk wil niets over de zaak zeggen. In een reactie zegt ds. Mijnders: ,,Ik bemoei mij er helemaal niet mee. Dit is een zaak van de uitgever.''

Vreemd. Als dit verhaal klopt (en gezien de acties die worden ondernomen lijkt dat er wel op), zijn de auteurs daarvoor toch verantwoordelijk. Om het dan een 'zaak van de uitgever' te noemen, is nogal laf.

[Kislev]

't Is inderdaad niet verstandig geweest om dit boek (nu al) het licht te doen zien.

Toch wel, nu kon de familie Lans er nog wat tegen doen. Zoals ik al zei: als ds Mijnders niet meer geleefd zou hebben zou de fam. Lans van heilschennis beschuldigd zijn.

[Erasmiaan]

Prachtig! Zoiets kun je op wachten. Fijn voor die familie dat het boekje eruit gaat. Als de betreffende ds. niet meer geleefd had was het moeilijker geworden omdat je dan van heilschennis beschuldigd zou worden. Het feit dat er een rectificatie komt en schadeloosstelling geeft wel aan dat het boek vol keiharde leugens moet staan. Fijn dat die familie dat iig heeft kunnen bewijzen.

Je hebt ook een boekje "Op 't al oude kerkenpad" oid van een inmiddels overleden GerGem ds. (van oorsprong chr. ger.) - kan even niet op zn naam komen. Daar staan ook dingen in een nabije familie die klip en klaar zwaar overdreven zijn of soms zelfs compleet onwaar. Allemaal mooier, dieper en vromer gemaakt dan het was. Een oude vrouw van het gezelschapje over wie een aantal verhalen gaat zei tegen me 'als ik dat boekje zie dan zou ik het wel in de hoek willen smijten'. Ook wordt ze constanct aangesproken op dat boekje zo van 'o wat mooi, o wat erg'. Ze zei: 'als ik dan aangeef dat het zo helemaal nooit gebeurd is ben ik gelijk een ketter want zo'n dominee kan toch niet liegen'.

Volgens mij worden personen in dat boekje niet bij naam en toenaam genoemd.

Overigens heeft ds. Mijnders het, voorzover ik nu kan beoordelen niet mooier, dieper en vromer gemaakt. Wel heeft hij bepaalde dingen over de familie van die man gezegd die (dus) niet waar zijn (dat ze Lans, die in Mijnders ogen dan wel psychisch in de knoop zat maar toch het ware Leven kende, de omgang met ds. Mijnders ontzegden en een vijandige opstelling hadden t.o.v. ds. Mijnders).

[Erasmiaan]

't Is inderdaad niet verstandig geweest om dit boek (nu al) het licht te doen zien.

Toch wel, nu kon de familie Lans er nog wat tegen doen. Zoals ik al zei: als ds Mijnders niet meer geleefd zou hebben zou de fam. Lans van heilschennis beschuldigd zijn.

Ja, dat inderdaad wel.

[Kislev]

Volgens mij worden personen in dat boekje niet bij naam en toenaam genoemd.

Nee, maar omdat ik die familie ken weet ik welke verhalen over hun gaan. Stuitend hoe onwaar die zijn. Over dat mongooltje, de man die verbrijzeld werd (had geen schrammetje) en psalmenzingen terwijl van een zoon net het been verbrijzeld was.

Ach, laat ook maar.