De Saambinder zou schrijven: We kunnen hier veel over zeggen, maar we laten dat onderwerp nu rusten, want in het verleden hebben we reeds aangetoont...Anti-quoq schreef:Het heeft m.i. weinig zin om te gaan herhalen wat reeds is gezegd. Lees mijn eerdere antwoorden en je zult daaruit ook het antwoord op deze vraag kunnen destileren.
Heartcry - Niet arminiaans?
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Ik heb het visiedocument gisteravond eens gelezen. Ik kan geen foute dingen ontdekken eerlijk gezegd.
Wel vraag ik me af of je voor zoiets geestelijks als een 'opwekking' een 'stichting' in het leven moet roepen, maar ja...
De avonden zelf ken ik niet, dus ik kan daar ook geen zinnig woord over zeggen.
Wel vraag ik me af of je voor zoiets geestelijks als een 'opwekking' een 'stichting' in het leven moet roepen, maar ja...
De avonden zelf ken ik niet, dus ik kan daar ook geen zinnig woord over zeggen.
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Beste AQ,Anti-quoq schreef:Het gaat niet om emotionele argumenten, maar om rationele argumenten die over emoties gaan. Dat is gevaarlijk. Elke grond die een prediker aan een hoorder geeft om op gevoel en emotie zaken als het heil in Christus te aanvaarden, is een gevaarlijke grond.Jongere schreef:Iedereen is natuurlijk vrij om bezwaren te hebben en voor een deel begrijp ik wel waar ze vandaan komen. Maar waarom zegt men vaak "gevaarlijk" terwijl bij doorvragen blijkt dat het om emotionele argumenten gaat?
Richting Jolanda:
Ik ben altijd wat huiverig voor de uitspraken: "Zo eenvoudig is het gewoon."
Ik ben even huiverig voor zwaardoenerige mensen die vaak stellen: "Er zal toch heel wat met een mens moeten kommen te gebeuren."
Bij Heart Cry is men beducht voor gevoel zonder geloof, maar men creeërt onbedoeld wel de sfeer etc. waarin gevoel zonder geloof kan groeien.
ik begrijp je huiverigheid. Ik maak uit de rest van je posting op dat je ook helt liefst dat evenwicht ziet. Zelf zie ik ook vaak de gemakzucht van het conclusie-geloof en daar kan ik me ook niet in vinden. Mijn uitspraak: zo eenvoudig is het, is meer een tegenhang van de andere uitspraak: er zal toch heel wat moeten gebeuren.
Verder kan ik geen zinnige opmerking maken over Jijdaar en Heartcry omdat ik nooit op zo'n avond of conferentie ben geweest, evenmin als ik op een SRA/B avond ben geweest.
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
ik vraag me af hoe je een visie kunt hebben over Heartcry, als je niet zelf eens een conferentie bezocht hebt.
je kunt natuurlijk van alles erover lezen, maar er naartoe gaan is wat anders.
als ik alleen de Saambinder lees, krijg ik ook een vertekend beeld van de ger.gem.
je kunt natuurlijk van alles erover lezen, maar er naartoe gaan is wat anders.
als ik alleen de Saambinder lees, krijg ik ook een vertekend beeld van de ger.gem.
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Ik zal hieronder een antwoord formuleren, waaruit je kunt afleiden hoe ik in deze discussie sta en waarmee ik tegelijkertijd je bovenstaande vraag wil beantwoorden.
Ik hang inderdaad bewust nu even aan de andere kant van het bootje juist vanwege die gevaren. Ik zou niet durven ontkennen dat de Heere Heart Cry heeft gezegend. Tegelijkertijd wilde ik vier punten maken omdat ik me daar oprecht zorgen over maak:
1. Het volstrekt voorbijgaan aan de wijze waarop de Heere Zelf in Zijn Woord de kerk laat besturen, namelijk via de ambten.
2. De zogenaamde tegenstelling tussen de Bijbel en de belijdenisgeschriften. Ik vind dat levensgevaarlijk en getuigt doorgaans van een andere geest.
3. De overmatige aanwezigheid van het gevaar dat emotie de boventoon gaat voeren. Men geeft daar aanleiding toe.
4. De verkeerde aandacht die er is voor heiligmaking.
1.
De Heere Jezus heeft niet voor niets zijn apostelen bevelen gegeven. Hij eeuwenlang is Zijn gemeente daarom ambtelijk geleid. De ambtsdragers zijn stedehouders van Christus en vertegenwoordigen één van Zijn ambten op aarde in Zijn gemeente. (Dus ook als zij zaken stellen die je niet leuk vindt, waar je het niet mee eens bent, die eenzijdig zijn, etc.) Kritiek op ambtsdragers is daarom ook iets wat slechts in beslotenheid mag plaatsvinden en via de kerkelijke weg. Zijn ambtsdragers daarmee onfeilbaar. Nee, verre van dat. Is het aan mij, of aan welk lid, of aan welke organisatie dan ook om te bepalen of de ambtsdragers iets verkeerd zien? Nee, niet zondermeer. De kerk als geheel heeft daarin recht van spreken.
Heart Cry wil echter juist buiten de kerk om functioneren. Nu is er niets op stichtingen tegen, die geen kerkelijk binding hebben, wel als zij de taak willen opnemen, die de kerk van God Zelf gekregen heeft in de ambtsdragers. (In die zin maak ik ook geen onderscheid tussen Heart Cry, SRA, SRB, Jij Daar, etc.) Jongeren zijn kritisch en dus vatbaar voor het overnemen van kritiek die volwassenen hebben. Waar leren jongeren een positieve en Bijbelse ambtsvisie?(Geen democratie!)
Omdat de oprichters van Heart Cry merkten dat er vanuit de kerken maar weinig eenheid te bespeuren was (terecht), heeft men gemeend (gevaarlijk!) zelf maar eenheid te moeten gaan organiseren buiten de kerk om. (En alsdus meer verdeeldheid scheppend.) Want - en dat is het tweede - men heeft ook kritiek op de kerken. Citaat: "We geloven dat het in veel kerken en gemeentes in Nederland niet goed gaat in geestelijk opzicht." Men noemt onder de 'bewustwording van de noodzaak van opwekking' vervolgens een aantal punten, waarbij ik me afvraag: Komt dat nu door de kerken?? Zie bijvoorbeeld punt 3: "Een aanzienlijk deel van de kerkgangers verslijt kerkbanken, maar gaat zonder Christus naar de eeuwigheid." M.a.w.: Dat is de kerken te verwijten. (gevaarlijk richting jongeren: welk positieve beeld zet je van de eigen kerk neer?)
2.
Ik lees nergens in het visiedocument dat Heart Cry als grondslag heeft: De Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid. (Gevaarlijke accentverschuiving!) Wat zijn de thema's die de stichting als doelstellingen verwoord: Geestelijke opwekking, geestelijke groei, Gods beloften, geestelijke verdieping, de Geest niet uitblussen. Allemaal zaken waar ik achter kan staan, maar waarover ik dan wel de vraag zou willen stellen: Waar is de rest? Waar is het evenwicht van de Schrift, HC, van de NBG, van de DL? Er moet (en dat zal men ook niet ontkennen, maar probeer eens in de huid van een 16-jarige te kruipen die dit allemaal hoort) een wonder in ons leven plaatsvinden, anders kan ik geestelijk niet groeien, dan put ik geen troost uit Gods beloften, dan blijft de toorn Gods op mij. En bovendien: Ik wil het niet eens. Waar zijn die accenten?
Bovendien: Geestelijke groei? Wie moet er geestelijke groeien? Ik lees van Johannes de Doper: Hij moet wassen en ik minder worden. Ik lees in antwoord 114 HC dat zelfs de allerheiligsten maar een klein beginsel van deze gehoorzaamheid hebben.
3.
Na alles wat ik hierover in eerdere postings gezegd, nog dit:
Ik meen de jongeren wel een beetje te kennen en weet dat bepaalde uitspraken, lezingen, sfeer, etc. bij een jongmens heel andere dingen uitwerkt dan bij een volwassene. Tegelijkertijd merk ik dat zeer weinigen dat in de gaten hebben. Daar wil ik voor waarschuwen, want als je je daar geen rekenschap van geeft, geef je jongeren op zulke momenten valse gronden op weg naar de eeuwigheid.
4.
Verkeerde aandacht voor heiligmaking gaat meestal gepaard met de opmerking (citaat uit visie Heart Cry) dat het zo erg is als mensen levenslang worstelen met de vraag of de Heere hen genadig wil zijn. Men noemt dat vervolgens hypercalvinisme. (Gevaarlijk!) Zo wordt het bedelaarsleven, het verliezersleven van Gods kinderen -wat de Heere Jezus steeds weer tekent in Zijn Woord - onder de noemer hypercalvinisme gebracht. Gevaarlijk!
Hypercalvisme is zwaardoenerij zonder geestelijk leven, wat ik m.n. in de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte tegenkom. (Kortweg: We zijn eerlijk onbekeerd.) Ook dat verwerp ik graag met Heart Cry, maar laten we vervolgens niet doorschieten naar de andere kant.
Eerst en voor alles gaat het om de vraag: Hoe zijt gij rechtvaardig voor God? (vr. 60 HC) En misschien is diegene die op aarde de "meeste" heiligmaking bezit wel diegene die zich bij de Heere inn het gebed het meest moet aanklagen dat hij het weer heeft laten zitten, dat hij weer zijn verdorven hart heeft gevolgd en weer de Heere niet gediend heeft, zoals Hij dat waard is.
Ik hang inderdaad bewust nu even aan de andere kant van het bootje juist vanwege die gevaren. Ik zou niet durven ontkennen dat de Heere Heart Cry heeft gezegend. Tegelijkertijd wilde ik vier punten maken omdat ik me daar oprecht zorgen over maak:
1. Het volstrekt voorbijgaan aan de wijze waarop de Heere Zelf in Zijn Woord de kerk laat besturen, namelijk via de ambten.
2. De zogenaamde tegenstelling tussen de Bijbel en de belijdenisgeschriften. Ik vind dat levensgevaarlijk en getuigt doorgaans van een andere geest.
3. De overmatige aanwezigheid van het gevaar dat emotie de boventoon gaat voeren. Men geeft daar aanleiding toe.
4. De verkeerde aandacht die er is voor heiligmaking.
1.
De Heere Jezus heeft niet voor niets zijn apostelen bevelen gegeven. Hij eeuwenlang is Zijn gemeente daarom ambtelijk geleid. De ambtsdragers zijn stedehouders van Christus en vertegenwoordigen één van Zijn ambten op aarde in Zijn gemeente. (Dus ook als zij zaken stellen die je niet leuk vindt, waar je het niet mee eens bent, die eenzijdig zijn, etc.) Kritiek op ambtsdragers is daarom ook iets wat slechts in beslotenheid mag plaatsvinden en via de kerkelijke weg. Zijn ambtsdragers daarmee onfeilbaar. Nee, verre van dat. Is het aan mij, of aan welk lid, of aan welke organisatie dan ook om te bepalen of de ambtsdragers iets verkeerd zien? Nee, niet zondermeer. De kerk als geheel heeft daarin recht van spreken.
Heart Cry wil echter juist buiten de kerk om functioneren. Nu is er niets op stichtingen tegen, die geen kerkelijk binding hebben, wel als zij de taak willen opnemen, die de kerk van God Zelf gekregen heeft in de ambtsdragers. (In die zin maak ik ook geen onderscheid tussen Heart Cry, SRA, SRB, Jij Daar, etc.) Jongeren zijn kritisch en dus vatbaar voor het overnemen van kritiek die volwassenen hebben. Waar leren jongeren een positieve en Bijbelse ambtsvisie?(Geen democratie!)
Omdat de oprichters van Heart Cry merkten dat er vanuit de kerken maar weinig eenheid te bespeuren was (terecht), heeft men gemeend (gevaarlijk!) zelf maar eenheid te moeten gaan organiseren buiten de kerk om. (En alsdus meer verdeeldheid scheppend.) Want - en dat is het tweede - men heeft ook kritiek op de kerken. Citaat: "We geloven dat het in veel kerken en gemeentes in Nederland niet goed gaat in geestelijk opzicht." Men noemt onder de 'bewustwording van de noodzaak van opwekking' vervolgens een aantal punten, waarbij ik me afvraag: Komt dat nu door de kerken?? Zie bijvoorbeeld punt 3: "Een aanzienlijk deel van de kerkgangers verslijt kerkbanken, maar gaat zonder Christus naar de eeuwigheid." M.a.w.: Dat is de kerken te verwijten. (gevaarlijk richting jongeren: welk positieve beeld zet je van de eigen kerk neer?)
2.
Ik lees nergens in het visiedocument dat Heart Cry als grondslag heeft: De Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid. (Gevaarlijke accentverschuiving!) Wat zijn de thema's die de stichting als doelstellingen verwoord: Geestelijke opwekking, geestelijke groei, Gods beloften, geestelijke verdieping, de Geest niet uitblussen. Allemaal zaken waar ik achter kan staan, maar waarover ik dan wel de vraag zou willen stellen: Waar is de rest? Waar is het evenwicht van de Schrift, HC, van de NBG, van de DL? Er moet (en dat zal men ook niet ontkennen, maar probeer eens in de huid van een 16-jarige te kruipen die dit allemaal hoort) een wonder in ons leven plaatsvinden, anders kan ik geestelijk niet groeien, dan put ik geen troost uit Gods beloften, dan blijft de toorn Gods op mij. En bovendien: Ik wil het niet eens. Waar zijn die accenten?
Bovendien: Geestelijke groei? Wie moet er geestelijke groeien? Ik lees van Johannes de Doper: Hij moet wassen en ik minder worden. Ik lees in antwoord 114 HC dat zelfs de allerheiligsten maar een klein beginsel van deze gehoorzaamheid hebben.
3.
Na alles wat ik hierover in eerdere postings gezegd, nog dit:
Ik meen de jongeren wel een beetje te kennen en weet dat bepaalde uitspraken, lezingen, sfeer, etc. bij een jongmens heel andere dingen uitwerkt dan bij een volwassene. Tegelijkertijd merk ik dat zeer weinigen dat in de gaten hebben. Daar wil ik voor waarschuwen, want als je je daar geen rekenschap van geeft, geef je jongeren op zulke momenten valse gronden op weg naar de eeuwigheid.
4.
Verkeerde aandacht voor heiligmaking gaat meestal gepaard met de opmerking (citaat uit visie Heart Cry) dat het zo erg is als mensen levenslang worstelen met de vraag of de Heere hen genadig wil zijn. Men noemt dat vervolgens hypercalvinisme. (Gevaarlijk!) Zo wordt het bedelaarsleven, het verliezersleven van Gods kinderen -wat de Heere Jezus steeds weer tekent in Zijn Woord - onder de noemer hypercalvinisme gebracht. Gevaarlijk!
Hypercalvisme is zwaardoenerij zonder geestelijk leven, wat ik m.n. in de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte tegenkom. (Kortweg: We zijn eerlijk onbekeerd.) Ook dat verwerp ik graag met Heart Cry, maar laten we vervolgens niet doorschieten naar de andere kant.
Eerst en voor alles gaat het om de vraag: Hoe zijt gij rechtvaardig voor God? (vr. 60 HC) En misschien is diegene die op aarde de "meeste" heiligmaking bezit wel diegene die zich bij de Heere inn het gebed het meest moet aanklagen dat hij het weer heeft laten zitten, dat hij weer zijn verdorven hart heeft gevolgd en weer de Heere niet gediend heeft, zoals Hij dat waard is.
Laten we het eenvoudig en feitelijk houden!
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
@Aq, het niet noemen van belijdenisgeschriften in het visie document betekent niet dat met tegen die belijdenissen is. De stichting wil de doelgroep niet versmallen. Ook bv baptisten zijn hartelijk welkom op heartcry.
En wat het emotie-element betreft, Paulus zegt ook mensen tot het geloof te bewegen. Het begrip emotie is veel te breed om iets beeldbepalend te maken. En idd, misschien zijn er wel mensen die alleen op basis van emotie reageren. Anderen mogen het oprecht doen op dezelfde gemeende oproep.
Verder lees ik opnieuw tegenstellingen en suggestieve uitdrukkingen die er niet zijn. En bovendien blijf je zonder het Woord ter onderbouwing te gebruiken, allerlei dingen afkeuren, terwijl je zelf de stichting beschuldigt niet de bijbel als grondslag te hebben.
@Caprice, als de bijbel beveelt je deur open te doen, God zelf oproept je hart aan hem te geven en de bijbel ergens anders zegt; allen die Hem aangenomen hebben, mogen we dat dan niet nazeggen? Ik ben ervan overtuigd dat beide voorgangers in de youtube filmpjes belijden dat het God is die het willen werkt, en dat God niet afhankelijk is van onze keuze.
Uiteraard hoor je de ene broeder wat meer het actieve benadrukken en de ander het passieve. Laten we elkaar daarin enigzins respecteren.
En wat het emotie-element betreft, Paulus zegt ook mensen tot het geloof te bewegen. Het begrip emotie is veel te breed om iets beeldbepalend te maken. En idd, misschien zijn er wel mensen die alleen op basis van emotie reageren. Anderen mogen het oprecht doen op dezelfde gemeende oproep.
Verder lees ik opnieuw tegenstellingen en suggestieve uitdrukkingen die er niet zijn. En bovendien blijf je zonder het Woord ter onderbouwing te gebruiken, allerlei dingen afkeuren, terwijl je zelf de stichting beschuldigt niet de bijbel als grondslag te hebben.
@Caprice, als de bijbel beveelt je deur open te doen, God zelf oproept je hart aan hem te geven en de bijbel ergens anders zegt; allen die Hem aangenomen hebben, mogen we dat dan niet nazeggen? Ik ben ervan overtuigd dat beide voorgangers in de youtube filmpjes belijden dat het God is die het willen werkt, en dat God niet afhankelijk is van onze keuze.
Uiteraard hoor je de ene broeder wat meer het actieve benadrukken en de ander het passieve. Laten we elkaar daarin enigzins respecteren.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Vandaag ook een reactie van JP Proos in het RD nav de huidige discussie over de heiligingsleer.
Drs JP Proos in het RD schreef:Veel jongeren zouden Pelagius graag volgen
Bezoekers van sommige conferenties en jongerenbijeenkomsten zouden volgens drs. J. P. Proos in de leer moeten gaan bij Augustinus. Diens reactie op
Pelagius’ heiligingsleer was helder en is actueel anno 2008.
Soms kunnen historische studies verrassend actueel zijn. Dat is zeker het geval bij het onlangs verschenen boek ”Sint-Augustinus” (uitgegeven door Amsterdam University Press), hoofdzakelijk verzorgd door rooms-katholieke wetenschappers. Zo is er een bijdrage over Pelagius en Augustinus en hun visie op de verhouding tussen de genade en de vrije wil, voornamelijk wat de levensheiliging betreft.
Christenen die anno 2008 veel nadruk leggen op de levensheiliging moeten de tegenstelling tussen Pelagius en Augustinus op dit punt eens onderzoeken. Zo kunnen ze nagaan of ze eventueel niet eenzijdig zijn in hun heiligingsleer.
Pelagius was een toegewijd christen. Hij leefde in Rome in de tijd dat het christendom staatsgodsdienst werd (rond 380). Velen werden voor de vorm christen. Pelagius protesteerde tegen de lakse invulling van het christen-zijn en riep met kracht op een heilig leven te leiden. Ik citeer uit een van de bijdragen: „Vooral jongeren voelden zich aangesproken door Pelagius’ pleidooien voor een radicale breuk met het wereldse leven om in navolging van Christus, het voorbeeld bij uitstek, een waarachtig, hoogstaand christelijk leven te leiden. Instemmend luisterden zij naar aansporingen om matigheid in eten en drinken te betrachten, kuis te leven, God, de naaste en zelfs de vijand lief te hebben, de Schrift te lezen, te bidden en eenvoud, nederigheid en zuiverheid van hart na te streven” (blz. 220 uit ”Sint-Augustinus”).
Veel jongeren uit onze tijd zouden deze Pelagius graag gevolgd hebben. Zijn hartenkreet tot heiliging zou veel indruk hebben gemaakt op conferenties en jongerenbijeenkomsten. Wat is er eigenlijk mis met de leer van Pelagius? Waarin bestond de eenzijdigheid van Pelagius? Volgens de schrijver van de desbetreffende bijdrage was de opvatting van Pelagius eenvoudig: de goede God had de mensen goed geschapen en had hen begiftigd met een vrije wil, zodat ze zelfstandig konden doen wat God van hen verwachtte. De pelagianen besteedden weinig aandacht aan de zondeval.
Te hoog
Augustinus weet wel raad met de opvattingen van Pelagius. Hij verwijt de pelagianen dat mensen zonder de genade van God niet in staat zijn te doen wat zij moeten doen. Pelagius schat de mogelijkheden van de mens te hoog in. Als mensen niet door de kracht van Gods genade worden aangeraakt en vernieuwd, kiezen ze toch telkens voor het kwade. God schenkt, volgens Augustinus, constant Zijn reddende en heiligende genade aan zondige mensen die erom bidden. Omdat God eerst de mensen liefheeft, zijn mensen in staat om uit genade God en elkaar lief te hebben.
Ik waardeer het als veel jongeren de nadruk leggen op de heiliging van het leven en ik kan het goed begrijpen als ze een hekel hebben aan lauwheid en uiterlijke vormendienst. Toch moeten we hen erop wijzen dat eenzijdige nadruk op de heiliging zonder te wijzen op onze afhankelijkheid van Gods genade in Christus leidt tot een eenzijdigheid in de heiligingsleer.
De auteur is docent godsdienst aan hogeschool Driestar educatief.
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Ik zag dat het weerwoord van Heartcry nog door niemand gepost was de afgelopen week,zelf heb ik dit schrijven begin van de week door een medeforumster toegezonden gekregen, maar ik begreep dat onderstaand artikel ook breder verspreid is, alleen kon ik het op de site van Heartcry niet vinden.Wilhelm schreef:Hier de artikelen van de hand van Ds C.P. de Boer, waarover gesproken werd in het geplaatste artikel uit de kerkbode van de HHK van Giessendam. (zie dit topic over de SRA)
Charismatisch gedachtegoed en Heart Cry (1)
(....)
ds. C. P. de Boer Christelijk Gereformeerd Predikant te Werkendam.
Om de discussie zuiver en eerlijk te houden , en zoals het ook altijd goed is om "hoor en wederhoor" toe te passen vond ik het wel passend en noodzakelijk om, voor de helderheid , hier ook het "weerwoord" te plaatsen wat door iemand uit de kring van Heartcry is geschreven :
Is er ook nog een reactie geschreven van de kant van Heartcry, op het derde artikel van Ds de Boer ?Laurens Heijboer schreef:Aan alle mensen die in verwarring zijn geraakt door de artikelen van ds. de Boer over Heart Cry:
L.S.
Bij deze een reactie op het 2e artikel van ds. C.P. de Boer met zijn kritiek op (de theologie van) Heart Cry. In het eerste artikel hield hij een lange inleiding over de charismatische beweging en de link naar de stichting Heart-Cry vond ik niet sterk. In een eerste reactie op dat artikel schreef ik o.a.:
"Hij begint bij de charismatische beweging om dan via een boekje van Oswald Smith (door Heart Cry aanbevolen) uit te komen bij Charles Finney. Finney wordt dan a.d.h.v. een ongelukkig citaat met de HC en DL als remonstrant neergezet en voilà, Heart Cry staat in de hoek!"
In onze reformatorische gezindte betekent een etikettering met “remonstrants” namelijk het einde van alle discussie. Helaas, want het hangt er natuurlijk van af hoe je tegen iemand aankijkt die een min of meer remonstrants gedachtegoed voorstaat; kun je hem zien als een oprechte christen die in zeker opzicht dwaalt, maar van wie ook nog veel goeds te leren is? Finney mag dan een remonstrant zijn, maar impliceert het dat wij niets goeds van hem kunnen leren? Het is goed om zuiverheid in de leer na te jagen maar het hoeft ons niet te verhinderen om het goede van Gods Geest in andere christenen te (h)erkennen. Bovendien weten we in onze gezindte ook allemaal dat een bepaald strijden voor de waarheid ook uit koude harten kan voortkomen.
Overigens wil ik van harte aannemen dat ds. de Boer vanuit een warm, betrokken hart zijn kritiek op Heart Cry heeft geuit. Na het tweede artikel denk ik, dat er bij ds. de Boer oprechte bezwaren leven t.a.v. de theologische basis en achtergrond van sprekers en lectuur van Heart-Cry. Het eerste artikel was klaarblijkelijk de aanloop tot deze meer inhoudelijke bezwaren die hij in dit 2e stuk noemt. De vraag is nu natuurlijk of en in hoeverre het bijbelse bezwaren betreffen.
Drie bezwaren
Onder het kopje "Tussenbalans" noemt ds. de Boer drie bezwaren. Die betreffen:
1. de nadruk op heiliging, vervulling met de Geest en het zgn. overwinningsleven
2. de grote aandacht voor bijzondere ervaringen, emoties, getuigenissen
3. het gevaar dat door de grote aandacht voor de Geest het werk van Christus op de achtergrond raakt.
Het is duidelijk dat deze 3 punten veel met elkaar te maken hebben, vooral punt 1 en 3. Die zal ik in mijn weerlegging samen nemen. Daarna zal ik punt 2 bespreken en vervolgens nog iets zeggen over het bezwaar tegen de charismatische beweging in betrekking tot Heart-Cry.
Ds. de Boer valt over de charismatische gedachte of leer van "er is meer". En dat de gelovigen voor dit "meer" zijn aangewezen op de Heilige Geest. Wat bedoelen mensen van Heart-Cry hier nu mee? En wat betekent het zeker niet? Ds. de Boer suggereert dat de aandacht voor dit "meer van de Geest" afbreuk zou doen aan het werk van Christus, dat de troost van "Het is volbracht" zo verdwijnt, dat het haaks zou staan op de bedelaarsgestalte van de gelovige die hij wel terugvindt in de H.C. en bij Luther. Is dat terecht?
Ik citeer eerst maar even wat Arjan Baan zelf in een korte reactie schreef toen hij het artikel van ds. de Boer doorstuurde:
"Ik wil wel het volgende dik onderstrepen: "Het bloed van Jezus reinigt ons van alle zonden". Het offer van Christus is genoeg tot zaligheid; daar hoeft niets meer van ons bij! Het is niet: "Christus + onze heiligmaking". Het is Gods plan om ons door wedergeboorte wel te veranderen, te vernieuwen naar het beeld van Zijn Zoon (Rom. 8:29). Daarom worden we zelfs uitverkoren (Ef. 1:4). God wil "meer" geven...betekent: "Hij verlangt er naar dat er stromen van levend water uit ons binnenste vloeien" (Joh. 7:37-39). Dat is mijn gebed voor 2008. Geen druppeltjes, maar Nigeria watervallen! Vruchtbaar te mogen zijn voor onze Meester. Niet wettisch, niet drammerig, geen moeten....! Maar omdat Christus ons dierbaar is en ons een onuitsprekelijke vreugde heeft doen smaken, dan kan ik niet anders dan mij voor mijn Meester en Heiland onvoorwaardelijk ter beschikking te stellen!"
Het tweeledige werk van Christus
Uiteraard hoeft er niets toegevoegd te worden aan het werk van Christus voor ons! Maar dat neemt niet weg, dat we na de wedergeboorte door Gods Geest bewerkt worden om al meer en meer het beeld van Christus gelijkvormig te worden. Het werk van Christus is tweeledig: Hij wast onze zonden weg met Zijn bloed (verzoening) en Hij geeft ons Zijn Geest (Hand. 2:3Cool. Niet alleen worden onze zonden vergeven, maar de zondemacht in ons wordt ook gebroken. Toch blijft het een strijd! En het is het werk van Gods Geest om ons te leren strijden tegen de zonden, de kracht daarvoor te geven en ons daarin aan te sporen. Ds. de Boer noemt Romeinen 7, maar in het hoofdstuk daarvoor gaat het over de heiliging van het leven. De kanttekeningen bij de eerste verzen van Romeinen 6 over het met Christus gestorven, begraven en opgestaan zijn, gaan over de "drie trappen der wedergeboorte". Daarin is sprake van toename in de doding van de zonde. In Romeinen 7 zegt de kanttekening bij het bekende vers 14 zelfs dat de gelovige de zonden "ten merendele door de Geest overwint"! En nogmaals in Romeinen 7: daar klinkt inderdaad de klacht van Paulus waar ds. de Boer op doelt in vers 24, maar in vers 25 jubelt Paulus: "Ik dank God door Jezus Christus, onzen Heere." De kanttekening bij dat vers zegt o.a. dat de zonde mij nog wel aankleeft, maar dat ik "daartegen strijd, en die (zonden) door Christus' Geest kan overwinnen". En daarna verwijst de kanttekening naar Romeinen 8 waarin het wandelen door de Geest verder wordt uitgewerkt. Over overwinningsleven gesproken! Door Paulus besproken, de Paulus van "ik ellendig mens", en becommentarieert door goed gereformeerde vaders! Al te lang en te veel wordt Romeinen 7:24 in de huidige reformatorische prediking geïsoleerd en overgeaccentueerd t.o.v. het geheel van de Romeinenbrief en de hele Schrift. Tota Scriptura!
Een oneigenlijke tegenstelling
Ds. de Boer maakt in zijn reactie tegen het 'overwinningsleven' een oneigenlijke en onbijbelse tegenstelling. Hij stelt het woord 'toerekenen' tegenover het proces van heiliging in de gelovige. Maar je mag de leer van de rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof nooit uitspelen tegen de heiliging die daarop volgt. Beide zijn bijbelse noties. Maar, zegt ds. de Boer, we zijn ook voor de heiliging aangewezen op Jezus' kruiswoord 'Het is volbracht!'. Daar ben ik het helemaal mee eens. We zijn heilig in Christus (1 Kor. 1:2) en Christus is onze heiligmaking (1 Kor. 1:30). Maar dat werkt ook wat uit in de praktijk! We hebben de genade van God toch niet tevergeefs ontvangen? (2 Kor. 6:1) Wij blijven onder de bearbeiding van Gods Geest nooit dezelfde. Dat is dat 'meer van de Geest', dat wij onze leden doden (Kol. 3:5) en met Christus opstaan tot een nieuw leven (Rom. 6:4). In dat nieuwe leven blijven wij geen stokken en blokken, maar hebben wij ook een persoonlijke verantwoordelijkheid. (Op die verantwoordelijkheid kom ik straks nog terug.)
Wordt vervuld!
Paulus spreekt in Galaten 5 over het wandelen door de Geest. Maar die van Christus zijn, hebben het vlees gekruist met de bewegingen en begeerlijkheden. Indien wij door den Geest leven, zo laat ons ook door den Geest wandelen. Zo leven, wandelen door de Geest, kunnen wij toch niet zonder de Geest? Daarvoor roept Paulus ons toch op in Efeze 5:18b: wordt vervuld met den Geest. En het gaat in die tekst niet om de wedergeboorte, zoals ds. de Boer stelt. Ook de kanttekening is daar duidelijk in. Bij de wedergeboorte ontvangen we de Heilige Geest; dat heet in de theologie de inwoning of verzegeling met de Geest. Maar in deze tekst gaat het over het voortdurend vervuld worden met de Geest. De grondtekst wijst op een voortgaand proces.
In dat proces van heiliging moet je Christus en Zijn werk ook niet tegenover het werk van de Heilige Geest uitspelen als zou het gaan om een concurrentieverhouding. Hoe nauw de Geest verbonden is aan God en Christus blijkt bijvoorbeeld uit Romeinen 8 vers 9 en 10, waar Paulus de namen 'Gods Geest', 'Christus Geest' en 'Christus' als synoniemen gebruikt. Christus woont door de Geest in de gelovige. En Christus heeft niet alleen het ambt van Priester; Hij is ook Koning. We hebben Hem niet alleen aangenomen als Heiland, maar ook als Heere. Hij regeert toch in ons leven?! Dat doet Hij door Zijn Woord en Geest.
Gods werk zowel als onze verantwoordelijkheid
Ook op SRA-avonden heeft altijd de boodschap geklonken: 'Je mag komen zoals je bent; maar niet blijven zoals je bent!' En die verandering in ons leven, de heiliging, is zowel een werk van God als onze verantwoordelijkheid. Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven: Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen. (Fil. 2:12b,13). De heiliging is zowel volmaakt in Christus (positionele heiliging; in Hem zijn wij heilig, zie bijv. 1 Kor. 1:2, 1 Kor. 1:30, 1 Kor. 6:11, Hebr. 10:10), als ook een doorgaand proces (praktische heiliging; zie bijv. 2 Kor. 3:18, Hebr. 10:14 'die geheiligd worden'.) Deze praktische heiliging is een levenslang proces. En ze is weer zowel een werk van God waar Hij garant voor staat (bijv. 1 Kor. 1:8-9, 1 Thes. 5: 23-24) als een werk waartoe wij worden opgeroepen om dagelijks ter hand te nemen (2 Kor. 7:1, Kol. 3:5, 1 Pet. 1:16 of de hierboven geciteerde tekst uit Fil.).
Ds. Etienne Maritz heeft altijd benadrukt dat het in de toe-eigening van het heil gaat om 100% genade en 100% verantwoordelijkheid. Dit in tegenstelling tot de arminianen die een '50%-50% schema' hanteren; God wat en de mens wat. Maar ook in tegenstelling tot de hyper-calvinisten die uitgaan van 100% genade en 0% verantwoordelijkheid van de mens. Wat in dit geval geldt voor de toe-eigening van het heil kun je ook zeggen van de heiliging: zowel 100% genade van God als 100% verantwoordelijkheid van de mens. Natuurlijk krijgen we dat nooit rond; 2x 100% kan niet en het wil maar aangeven dat we dit mysterie niet kunnen begrijpen. We mogen zowel de beloftes van God in Zijn Woord t.a.v. onze heiliging volledig aanvaarden als de oproepen tot heiliging uiterst serieus nemen. (1 Pet. 1:16b Zijt heilig, want Ik ben heilig.)
Onbijbels
De oneigenlijke tegenstelling die ds. de Boer maakt door rechtvaardiging en heiliging tegenover elkaar te stellen brengt hem tot uitspraken die lijnrecht tegen de Schrift ingaan. In het laatste gedeelte van zijn 2e artikel zegt hij de troost van de toerekening te missen in de boodschap van Heart Cry. Hij vervolgt: "Ik moet nog zoveel. Ik moet door de kracht van de Geest de zonden overwinnen." Dat laatste beoordeelt ds. de Boer dus als negatief. Maar is dat niet precies wat Paulus zegt in Rom. 8:13b "indien gij door den Geest de werkingen des lichaams doodt, zo zult gij leven." Ja, dat moeten wij doen. Maar niet in eigen kracht, maar door de kracht van de Geest Die in ons woont (zie kanttekening).
Eenzelfde situatie lees ik een stukje verder; "Ik moet overwinnen" beoordeelt ds. de Boer negatief. Maar in Openbaringen spreekt Jezus Christus Zelf tot elke gemeente: Die overwint...! Staat dat haaks op de verlossing die Christus bewerkt heeft? Nee, het ligt in het verlengde daarvan. We zijn niet verlost om in de zonde te blijven liggen. Ook na ontvangen genade geldt: bekeer u, en doe de eerste werken en Ef. 5:14 Ontwaakt, gij, die slaapt, en staat op uit de doden; en Christus zal over u lichten.
Ten overvloede wijs ik nog op de onterechte tegenstelling die ds. de Boer maakt in het slot van zijn stuk. Hij schrijft daar: "Een christen is óf een bedelaar óf een overwinnaar." Als reactie daarop zou ik willen zeggen; we zijn het beiden. Wij blijven in alles afhankelijk van Gods genade, maar zijn zeker overwinnaar! Eerst in Christus (Rom. 8:37) en vervolgens wordt dat ook met vallen en opstaan (Spreuken 24:16) zichtbaar in de praktijk van een godzalig leven (Rom. 6: o.a.1Cool.
Getuigenissen
Het tweede punt van ds. de Boer’s tussenbalans gaat over de getuigenissen tijdens conferenties van Heart-Cry. Hij suggereert dat het in die getuigenissen gaat om ervaring van de Geest, desnoods ten koste van Gods Woord. Ik ben het met ds. de Boer eens, dat een getuigenis niet een bewijs vormt van Bijbelgetrouwheid. Evenmin dat een getuigenis een sluitend bewijs is voor de werking van de Heilige Geest. Nooit echter heeft Heart-Cry beweerd dat getuigenissen op conferenties enz. niet kritisch getoetst mogen worden. Getuigenissen worden zeker niet boven Gods Woord geplaatst. Uiteraard kunnen mensen zich theologisch gezien ongelukkig uitdrukken tijdens een persoonlijk getuigenis voor een volle zaal. De reactie op zo’n getuigenis mag er dan met name één zijn van “blijdschap over die ene zondaar die zich tot God bekeert” (Luk. 15:7). Maar het betekent niet dat het gesprokene boven alle theologische onzuiverheid verheven wordt. En zeker niet boven de Schrift. Is dat niet juist wat SRA en Heart-Cry willen benadrukken in alle geestelijke verwarring van onze dagen: wat zegt de Heere Zelf in Zijn Woord? Dat moet maatgevend zijn voor elke christen.
We willen met ds. de Boer wel beamen dat getuigenissen (zeker via e-mail/internet) wel sensatiegericht kunnen overkomen. Enerzijds is er het bevindelijke aspect van “Hoort wat God mij deed ondervinden, Wat Hij gedaan heeft aan mijn leed”. Dat mag best gehoord worden tot eer van God. Anderzijds wekken het rondmailen van zulke verhalen als snel (onbedoeld) de indruk als zou het gaan om het bijzondere. Zonder te vervallen in het andere uiterste van ‘overwinteren/overzomeren’ kan daar in de toekomst selectiever mee omgegaan worden.
Heart-Cry charismatisch?!
Mensen uit de reformatorische gezindte zijn overwegend niet op de hoogte van wat de charismatische beweging inhoudt. Het is goed dat ds. de Boer in zijn eerste artikel daar wat aandacht aan heeft besteed. Maar de link naar St. Heart-Cry is maar zeer ten dele verklaarbaar. De charismatische beweging is heel breed en heeft allerlei uitwassen, zoals lachen in de Geest, vallen in de Geest, enz. Samengevat gaat het om het loslaten van het Woord ten gunste van allerlei spectaculaire dingen. Tegen deze zaken is in meerdere boodschappen van Heart-Cry indringend gewaarschuwd. Ds. Maritz is in het verleden zelf betrokken geweest bij Pinksterkerken en vanuit die ervaring heeft hij de dwalingen en gevaren ervan duidelijk aan de orde gesteld. Door dus te stellen, dat Heart Cry in charismatisch vaarwater is terechtgekomen, geeft ds. de Boer een vertekend beeld. De link met de charismatische beweging moet vooral gezocht worden in de leer van Keswick.
Keswick
Vermoedelijk heeft ds. de Boer als calvinist moeite met de zgn. leer van Keswick die door de Zuid-Afrikaanse sprekers wordt uitgedragen. Het is leerzaam wat J. I. Packer over de “Keswick-teaching” schrijft in zijn boek “Wandelen door de Geest”. Hij omschrijft de leer van het overwinningsleven als een aangepaste versie van de leer van John Wesley. Deze laatste stond christelijke volmaaktheid voor door de zgn. “second blessing” (tweede zegen). Bij Keswick gaat het zeker niet om een staat van zondeloosheid maar wel om kracht tot een heilig leven. Het eigene van Keswick hierin is dat men leert dit te ontvangen door geloof, niet door eigen inspanning. Romeinen 6: 1-14 en vooral vers 11 vormt de theologische basis voor deze leer. Packer laat in zijn boek de sterke en zwakke punten van Keswick zien en komt tot een aantal waardevolle conclusies (blz. 158). Van belang voor de kritiek die ds. de Boer richting Heart-Cry geuit heeft, vind ik vooral Packers theologische conclusie:
“De theologische conclusie is dat de Schrift de leer van Augustinus [en reformatorische, LH] bevestigt tegenover de twee andere stellingnamen [Wesley en Keswick, LH] die van de leer van Augustinus afwijken, maar dat zij veel aanhangers van de leer van Augustinus terechtwijst, omdat zij te veel nadruk leggen op de blijvende zondigheid van de christen en verhoudingsgewijs te weinig oog hebben voor de schriftuurlijke verwachting voor de voortgaande verandering van de Heilige Geest naar het beeld van Christus.”
Is dit nu niet precies waar we in reformatorische kring mee kampen? Een te klein denken van God en wat Hij door Zijn Geest in ons leven wil bewerken? In dit opzicht is de leer van Keswick op z’n minst een heilzame correctie op een valse lijdelijkheid, ook t.a.v. de heiliging.
Overigens is ds. Maritz, over wie het in het 3e artikel van ds. De Boer zal gaan, t.a.v. de Keswickleer gematigd in zijn standpunt. Hij erkent dat heiliging een proces is en niet afhankelijk van een eenmalige tweede zegen. Net als andere sprekers op conferenties van Heart-Cry leert hij zeker geen zondeloze volmaaktheid in dit leven. Voor velen is zijn boodschap tot zegen geweest omdat het wel de ogen opende voor een leven als kind van God zonder nederlaag op nederlaag. Maar al te vaak is het voortgaan van ‘kracht tot kracht’ uit Psalm 84 vervangen door een gaan ‘van klacht tot klacht’. Er mag echter opwas zijn in de genade en een groeien in heiliging. Dat is: minder zonde doen, groter zondaar worden in eigen beleving. Die groei staat niet in contrast met de bedelaarsgestalte want ze is geen prestatie van de mens maar “meer van de Geest”! Wie roemt, roeme in den Heere. (1 Kor. 1:31)
In Hem verbonden,
Laurens Heijboer
Papendrecht
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Ik heb een beetje moeite met de manier van redeneren van dit artikel.
De trend is Pelagius leerde foute dingen.
Er zijn organisaties die op het punt van de heiliging in de lijn van Pelagius lijken te liggen.
Aangezien Pelagius foute dingen leerde gaan deze organisaties ook de fout in.
Deze redenering is niet geldig, omdat niet aangetoond is dat Pelagius op het punt van de heiliging de fout in ging. Het is als zeggen dat de Rooms Katholieke kerk op veel punten dwaalt, protestantse kerken liggen op het punt van de drie-eenheid in de lijn van de RK kerk, dus de protestantse kerken gaan de fout in.
Ik heb het idee dat op de punten waar Pelagius de fout in ging ook een stichting als Heartcry de fouten veroordeelt.
De trend is Pelagius leerde foute dingen.
Er zijn organisaties die op het punt van de heiliging in de lijn van Pelagius lijken te liggen.
Aangezien Pelagius foute dingen leerde gaan deze organisaties ook de fout in.
Deze redenering is niet geldig, omdat niet aangetoond is dat Pelagius op het punt van de heiliging de fout in ging. Het is als zeggen dat de Rooms Katholieke kerk op veel punten dwaalt, protestantse kerken liggen op het punt van de drie-eenheid in de lijn van de RK kerk, dus de protestantse kerken gaan de fout in.
Ik heb het idee dat op de punten waar Pelagius de fout in ging ook een stichting als Heartcry de fouten veroordeelt.
Wilhelm schreef:Vandaag ook een reactie van JP Proos in het RD nav de huidige discussie over de heiligingsleer.
Drs JP Proos in het RD schreef:Veel jongeren zouden Pelagius graag volgen
Bezoekers van sommige conferenties en jongerenbijeenkomsten zouden volgens drs. J. P. Proos in de leer moeten gaan bij Augustinus. Diens reactie op
Pelagius’ heiligingsleer was helder en is actueel anno 2008.
Soms kunnen historische studies verrassend actueel zijn. Dat is zeker het geval bij het onlangs verschenen boek ”Sint-Augustinus” (uitgegeven door Amsterdam University Press), hoofdzakelijk verzorgd door rooms-katholieke wetenschappers. Zo is er een bijdrage over Pelagius en Augustinus en hun visie op de verhouding tussen de genade en de vrije wil, voornamelijk wat de levensheiliging betreft.
Christenen die anno 2008 veel nadruk leggen op de levensheiliging moeten de tegenstelling tussen Pelagius en Augustinus op dit punt eens onderzoeken. Zo kunnen ze nagaan of ze eventueel niet eenzijdig zijn in hun heiligingsleer.
Pelagius was een toegewijd christen. Hij leefde in Rome in de tijd dat het christendom staatsgodsdienst werd (rond 380). Velen werden voor de vorm christen. Pelagius protesteerde tegen de lakse invulling van het christen-zijn en riep met kracht op een heilig leven te leiden. Ik citeer uit een van de bijdragen: „Vooral jongeren voelden zich aangesproken door Pelagius’ pleidooien voor een radicale breuk met het wereldse leven om in navolging van Christus, het voorbeeld bij uitstek, een waarachtig, hoogstaand christelijk leven te leiden. Instemmend luisterden zij naar aansporingen om matigheid in eten en drinken te betrachten, kuis te leven, God, de naaste en zelfs de vijand lief te hebben, de Schrift te lezen, te bidden en eenvoud, nederigheid en zuiverheid van hart na te streven” (blz. 220 uit ”Sint-Augustinus”).
Veel jongeren uit onze tijd zouden deze Pelagius graag gevolgd hebben. Zijn hartenkreet tot heiliging zou veel indruk hebben gemaakt op conferenties en jongerenbijeenkomsten. Wat is er eigenlijk mis met de leer van Pelagius? Waarin bestond de eenzijdigheid van Pelagius? Volgens de schrijver van de desbetreffende bijdrage was de opvatting van Pelagius eenvoudig: de goede God had de mensen goed geschapen en had hen begiftigd met een vrije wil, zodat ze zelfstandig konden doen wat God van hen verwachtte. De pelagianen besteedden weinig aandacht aan de zondeval.
Te hoog
Augustinus weet wel raad met de opvattingen van Pelagius. Hij verwijt de pelagianen dat mensen zonder de genade van God niet in staat zijn te doen wat zij moeten doen. Pelagius schat de mogelijkheden van de mens te hoog in. Als mensen niet door de kracht van Gods genade worden aangeraakt en vernieuwd, kiezen ze toch telkens voor het kwade. God schenkt, volgens Augustinus, constant Zijn reddende en heiligende genade aan zondige mensen die erom bidden. Omdat God eerst de mensen liefheeft, zijn mensen in staat om uit genade God en elkaar lief te hebben.
Ik waardeer het als veel jongeren de nadruk leggen op de heiliging van het leven en ik kan het goed begrijpen als ze een hekel hebben aan lauwheid en uiterlijke vormendienst. Toch moeten we hen erop wijzen dat eenzijdige nadruk op de heiliging zonder te wijzen op onze afhankelijkheid van Gods genade in Christus leidt tot een eenzijdigheid in de heiligingsleer.
De auteur is docent godsdienst aan hogeschool Driestar educatief.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Bij alle toerustingsactiviteiten wordt duidelijk gesteld dat je wedergeboren moet zijn. Alleen Gods kinderen hebben een vrije wil, dus zie ik niet in wat het verband met Pelagius is.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
HEART CRY – VISIE EN VERLANGEN
Onderstaand artikel verwoordt de visie en het verlangen van stichting Heart Cry. Achtereenvolgens is aandacht besteed aan het verlangen en de intentie van de stichting, de doelstellingen die zij nastreeft en de grondslagen waarop de stichting haar werk wil verrichten.
“Heilig ze in Uw waarheid; Uw woord is de waarheid.”
Joh. 17:17
Aan allen die de Naam van Christus hoog willen houden,
Verlangen
‘Heilig ze in Uw waarheid, Uw woord is de waarheid.’ Ons verlangen vloeit voort uit dit gebed van de Heere Jezus Christus, dat Hij uitsprak vlak voordat Hij gevangen werd genomen en gekruisigd zou worden. Het was Zijn gebed, dat Zijn kinderen geheiligd zouden worden in Zijn Woord en Waarheid en dat zij daarin één zouden zijn. ‘Opdat zij één zijn, gelijk als Wij’, keer op keer wordt dit door Christus herhaald in Johannes 17. Hij wist dat Zijn kinderen het moeilijk zouden krijgen in de wereld. De wereld zou hen haten en verstoten, zoals zij Christus zelf hebben gehaat en verstoten. Daarom gaf Christus hen Zijn Woord en Zijn Waarheid, ja Hij gaf Zichzelf, in Wie Woord en Waarheid besloten liggen. Het was en is Zijn heilig verlangen dat zij allen één zullen zijn en in Hem geheiligd.
Waarheid en eenheid lijken echter schaars te zijn geworden. Niet dat er een gebrek is aan allerhande waarheden, die zijn volop te verkrijgen. Zowel in de brede cultuur als ook in de kerk. Iedereen heeft zijn eigen stukje ‘waarheid’ en is er verguld mee. Het idee echter dat er één absolute waarheid is, beangstigt mensen en lijkt niet meer van deze tijd. Jezus spreekt echter: ‘Ik ben de Weg, en de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot den Vader dan door Mij’ (Joh. 14:6). Hij wijst Zichzelf aan als de enige en de noodzakelijke Waarheid. Buiten Hem is er niets. Geen waarheid, geen licht en geen vrede. Daar heersen slechts de leugen en de vorst van de duisternis. Ook eenheid is schaars geworden. Eén lichaam, één Geest, één hoop, één Heere, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, lezen we in Efeze 4. Het is te vrezen dat weinigen dit zo beleven vandaag de dag. De kerk is eindeloos verdeeld en het Lichaam van Christus functioneert niet of nauwelijks in de breedte van het kerkelijk leven. Het oog heeft de hand niet meer nodig en het hoofd de voet niet meer, zo lijkt het althans. In plaats van eenheid is er verwarring en waar verwarring is, daar is angst en regeert de waan van de dag. Hoe belangrijk is het juist in deze tijd om tot rust te komen in Christus om geheiligd en gelouterd te worden in Zijn Waarheid. Nuchterheid en waakzaamheid zijn geboden. Meer dan ooit tevoren hebben we de gezonde woorden van onze Heere Jezus Christus nodig en zullen we in ootmoed de toevlucht tot Hem moeten nemen om staande te blijven. Zijn unieke Persoon en werk dienen centraal te staan op alle terreinen van ons leven in wereld en kerk, opdat de Waarheid regeert.
Heart Cry
Temidden van alle verwarring en verdeeldheid is het ons verlangen dat mensen uit verschillende kerken, met verschillende achtergronden elkaar weer zouden vinden aan de voeten van Christus. Dit was de reden om in 2006 stichting Heart Cry op te richten.
Als stichting Heart Cry brengen we de noodzaak van Opwekking en Geestelijke verdieping in het persoonlijk leven en in de gemeente al enige jaren onder de aandacht in kerkelijk Nederland. Dit doen we onder meer door het beleggen van conferenties en het uitgeven van lectuur. We mogen ons verheugen in een groeiende belangstelling en we mogen zien dat er honger en dorst is naar het Woord van de Levende God. En we mogen terugzien op gezegende conferenties. In een paar jaar tijd is een groei doorgemaakt van informele bijeenkomsten naar conferenties met meer dan duizend bezoekers. Hoe is dit echter te waarderen? Daar wordt verschillend over gedacht. Veel mensen waarderen deze initiatieven positief en delen onze bezorgdheid over de toestand van de kerk van Nederland en ons verlangen naar herleving. Anderen hebben vragen over de motieven en de theologische koers van stichting Heart Cry. Weer anderen spreken zich nadrukkelijk uit tegen onze stichting en stigmatiseren haar soms al te gemakkelijk als charismatisch en/of activistisch. Enerzijds is deze onduidelijkheid te begrijpen, omdat sommige (buitenlandse) sprekers uit een iets andere context komen dan wij en daarom is een positief-kritische houding wenselijk. Anderzijds is dit spijtig te noemen, omdat er nogal eens haastig geoordeeld wordt zonder dat er echt goed geluisterd is naar de boodschap en zonder dat deze getoetst is aan het Woord. Daarnaast wordt ons soms onduidelijkheid verweten, wat betreft de grondslagen van onze stichting.
Grondslag
Om bij dit punt te beginnen: we hebben er bewust voor gekozen om er te zijn voor allen, die de Naam van Chistus liefhebben in welke traditie ze ook staan en bij welke kerk of gemeente ze ook behoren. Wie zal scheiden wat God samengevoegd heeft, ook in dit opzicht? Daarom willen we graag een brede beweging vormen en mensen met verschillende achtergronden bij elkaar brengen aan de voeten van Christus. En om diezelfde reden kiezen we ervoor onze grondslagen, samen met die van de Reformatie, kernachtig te formuleren: Sola Scriptura, Sola Gratia, Sola Fide, Solus Christus en Soli Deo Gloria.
Natuurlijk blijven er dan nog verschillende vragen over. Wat heeft ‘een brede beweging zijn’ voor consequenties en welke accenten worden er gelegd? We begrijpen dat het werk van onze stichting deze vragen met zich meebrengt en daarom zijn we bereid te verantwoorden welke keuzes we hierin maken. Met nadruk willen we daarbij opmerken dat we ons afzijdig willen houden van theologische scherpslijperij en niet oneindig zullen discussiëren over zaken van een duidelijke tweede orde. Boven alles gaat het erom in welke verhouding we ieder persoonlijk voor de Heere staan en welke plaats Hij daadwerkelijk in ons leven inneemt. Duidelijk moet eveneens zijn dat we een evenwichtige Bijbelse boodschap willen laten horen en alles aan het Woord willen toetsen. Omdat wij ook maar beperkte mensen zijn, afhankelijk van Gods genade en Zijn oneindige wijsheid, zijn we altijd oprecht bereid tot gesprek over hoe de boodschap die uitgedragen wordt zich verhoudt tot de Schrift. We willen niets liever dan ‘geheiligd worden in Zijn waarheid’, tot meerdere eer en glorie van Zijn Heilige Naam.
Doelstellingen
De volgende paragraaf gaat over de doelstellingen die stichting Heart Cry heeft en wat daar onder verstaan mag worden.
Stichting Heart Cry heeft twee doelstellingen.
A. Bewustwording van de noodzaak van opwekking
B. Geestelijke verdieping
Deze zijn beiden vermeld op de website van de stichting en worden hier achtereenvolgens nader uitgewerkt.
A. Bewustwording van de noodzaak van opwekking
We geloven dat het in veel kerken en gemeentes in Nederland niet goed gaat in geestelijk opzicht. Er zijn verschillende redenen om dit te geloven.
1. De enorme verdeeldheid in de kerk. Bijna nergens elders in de wereld wordt er zo gevochten om ‘religieuze vierkante meters’ als in Nederland. Mensen die zich de ene week broeders noemen, kijken elkaar soms een week later niet meer aan. Kerken, gemeenschappen en families zijn en worden door deze verdeeldheid uiteengescheurd. Deze verdeeldheid gaat in tegen de wil van Christus ‘opdat zij één zijn, gelijk als Wij’ (Johannes 17) en verhindert de krachtige doorwerking van Gods Geest.
2. De postmoderne twijfel, die alle zekerheden en waarheden in onze cultuur heeft weg geknaagd, is ook de kerk binnen gedrongen. We zijn de eenvoud van het Evangelie kwijtgeraakt. De eenvoudige en duidelijke boodschap van het Evangelie van zonde en genade wordt steeds vaker afgevlakt of weg gerelativeerd.
3. Een aanzienlijk deel van de kerkgangers verslijt kerkbanken, maar gaat zonder Christus naar de eeuwigheid. Ze zijn horende doof en ziende blind. (Jes. 29:10-13; 2 Kor. 4:4)
4. Veel gelovigen leven in het duister en zijn in verwarring. Ze zijn misleid door de boze en/of missen een Bijbels zicht op het volbrachte werk van Christus aan het kruis.
5. Buitenkerkelijken gaan verloren, omdat hun christelijke buurman zwijgt en leeft in wereldgelijkvormigheid. Het ontbreekt veel gelovigen aan kracht tot getuigenis. (Hand. 1:8)
Dit zijn vijf redenen die de geestelijke nood in Nederland tekenen. Ongetwijfeld zijn er nog veel meer te noemen, maar het gaat erom dat deze nood gezien en gevoeld wordt. Wij geloven dat het tij maar op één manier gekeerd kan worden. Dat is door een soeverein ingrijpen van God in het zenden van een geestelijke herleving in kerk en cultuur. Als de hemelse dingen weer realiteit worden door Gods ingrijpen zal alles veranderen.
Maar dan nu een paar vragen. In de eerste plaats, wat verstaan we eigenlijk onder een geestelijke opwekking? En misschien nog wel belangrijker, moeten we deze wel willen nastreven? Om met de eerste vraag te beginnen, een geestelijke opwekking vindt plaats als God Zijn Geest uitstort over Zijn kinderen. Als de Kerk ontwaakt uit haar lauwheid en zich opnieuw uitstrekt naar de tegenwoordigheid en de heerlijkheid van de Levende God en als zij onbeleden zonden voor Zijn aangezicht gaat belijden.
Gods beloften
De tweede vraag is of we ons naar herleving moeten uitstrekken of niet? God is soeverein zeggen sommigen, God laat zich niet dwingen. Hij werkt immers waar en wanneer Hij dat wil? In antwoord op deze vraag geloven wij dat geestelijke herleving mogelijk is bij God vandaan. Wij geloven dat de Heere grote wonderen wil doen op het gebed, wanneer wij ons gezamenlijk voor Hem verootmoedigen en onze schuld belijden. Onze persoonlijke schuld, maar ook onze kerkelijke schuld. Daarnaast moeten we ons niet te snel verschuilen achter Gods soevereiniteit. Luister wat Hij zegt: ‘Ziet, de hand des Heeren is niet verkort, dat zij niet zou kunnen verlossen; en Zijn oor is niet zwaar geworden, dat het niet zou kunnen horen. Maar uw ongerechtigheden maken scheiding tussen ulieden en tussen uw God, en uw zonden verbergen het aangezicht van ulieden dat Hij niet hoort!’ (Jes. 59:1,2). God is nooit veranderd. Zijn hand is niet verkort. De geestelijke duisternis is niet Zijn schuld, maar die van ons. Onze zonden hebben scheiding gemaakt en daarom is Zijn aangezicht verborgen. Luister naar Zijn beloften: ‘Want ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge; Ik zal mijn Geest op uw zaad gieten en Mijn zegen op uw nakomelingen’ (Jes. 44:3).
Hij wil het dorre land omvormen door de rivieren van Zijn genade en Hij roept het ons toe: ´Zo iemand dorst heeft, die kome tot Mij en drinke. Die in Mij gelooft gelijkerwijs de Schrift zegt, stromen van het levende water zullen uit zijn buik vloeien!’ (Joh. 7:37,38). Wat een heerlijke belofte dat er bij Christus levend water te verkrijgen is. Niet met mate, niet hier en daar een druppeltje, maar stromen van Goddelijke genade! Niet om voor ons zelf te houden, maar om door te geven, opdat we kanalen zouden worden van Gods genade in een wereld die vergaat van dorst en droogte en wankelt ten dode. Is een geestelijke herleving dan noodzakelijk? Ja. Is het mogelijk? Wat zegt de Heere in Joël 2: 12-14? ‘Nu dan ook, spreekt de HEERE, bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en dat met vasten en met geween, en met rouwklage. En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade. Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben; en Hij mocht een zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en drankoffer voor den HEERE, uw God.’ Hij is genadig en barmhartig en lankmoedig en groot van goedertierenheid, wie weet, Hij mocht zich wenden! Geestelijke herleving is mogelijk, omdat God genadig is en zich ontfermen wil. Laten we ons daarom verootmoedigen voor Zijn aangezicht en ons wenden naar Hem. En laten we ons alstublieft weer concentreren op Christus zelf! We kunnen juist in de kerk zo druk bezig zijn met allerlei zaken en toch Jezus zelf uit het oog verliezen. Dat de kerk van Nederland ijvert, staat buiten kijf. We hebben gestroomlijnde organisaties, met veel goede activiteiten. De offerblokken zitten vol, beleidsplannen worden geschreven. Anderen zijn druk met liturgische vernieuwing en het adopteren van nieuwe liedboeken, maar wie maakt zich druk om het Lam van God, dat de zonden van de wereld wegneemt? Moeten we niet eerlijk zijn en zeggen dat we de kern en de eenvoud van het Evangelie grotendeels zijn kwijtgeraakt?
De Geest niet uitblussen
Anderen worstelen niet met Gods soevereiniteit, maar zitten in het geheel niet om opwekking verlegen. Ze vinden het maar druk gedoe en denken dat het zoeken van herleving, streven is naar een toestand van religieuze of emotionele opwinding. Weer anderen geloven dat de enige echte opwekking plaatsvond op de Pinksterdag en daarna niet meer. Hoe komt het toch dat er zulke misverstanden zijn rondom de thematiek van geestelijke herleving? Enerzijds kan dit eenvoudig komen door onwetendheid wat betreft de beloften van God aangaande herleving. Anderzijds kan het ook komen, omdat men totaal niet verlegen zit om een geestelijke herleving. Uit angst voor onzuiverheid in leer en leven is te vrezen dat de Geest menigmaal wordt uitgeblust. Keer op keer heeft de geschiedenis dit uitgewezen. Tijdens grote opwekkingen rondom bijvoorbeeld George Whitefield, de gebroeders Wesley, Charles Finney en Jonathan Edwards kwam de meeste tegenstand vanuit de kerk. Dr. Martyn Lloyd-Jones zegt over het uitblussen van de Geest en de tegenstand rondom opwekking het volgende:
“Er zijn mensen die alles wat ze horen zeggen automatisch met een korrel zout nemen; ze zijn in hun hele denken bevooroordeeld, ze hebben er een vooroordeel tegen. De geschiedenis laat zien dat de grootste tegenstand tegen een waarachtige opwekking in de kerk, of tegen het werk van mensen persoonlijk, die met de Geest gedoopt zijn, bijna altijd van de kant van de kerk zelf komt. Het is een ontstellende, angstaanjagende waarheid en dit komt allemaal door het uitblussen van de Geest. Dat was de reden waarom de rooms-katholieke kerk de reformatoren vervolgde. Helaas heeft de protestantse kerk op haar beurt dikwijls mensen vervolgd op wie de Geest van God was gekomen. Waarom? Wel, het gevaar is institutionalisering en de hang naar vormelijkheid, orde en praal. Men heeft alles zo in de hand, alles is zo geordend. Als er dan iets anders plaatsvindt haalt men daar onmiddellijk de neus voor op en keert zich daar tegen.” (uit: Beproeft alle dingen)
Eén ding is wel duidelijk. Als God herleving schenkt gaat alles op zijn kop. Als Gods Geest de kerk bezoekt heeft dat altijd geresulteerd in diepe verslagenheid en sterke overtuiging van zonde. Dan rukt Hij ons misschien wel uit ons comfortabele leventje. De vraag is of we dat wel willen, of dat we liever doorgaan in eigen kracht, zo goed en zo kwaad als het gaat.
Met het noemen van dit citaat willen wij overigens absoluut geen positie innemen tegenover de gevestigde kerken. Wij geloven dat God juist in Zijn gemeente herleving wil geven. Wat we echter wel willen, dat is de woorden van de Schrift serieus nemen: ‘Blust den Geest niet uit’, (1 Thes. 5:19) en ook ‘Beproeft de geesten of zij uit God zijn’ (1 Joh. 4:1). We hopen dat allen die de Naam van Christus hoog willen houden, eensgezind tot Hem zullen gaan om te pleiten op Zijn beloften, opdat de ‘hemelen zullen scheuren.’ (Jes.64:1).
B. Geestelijke verdieping
De tweede doelstelling richt zich op geestelijke verdieping. Dat wil allereerst zeggen, dat we er naar uitzien dat Gods kinderen meer verdiept zullen worden in het Woord en dat ze zullen opwassen in de ‘genade en de kennis van de Heere Jezus Christus’ (2 Petr. 3:18).
Het fundament van geestelijke verdieping
Verdieping betekent dat er iets moet zijn om verdiept te worden. Duidelijk willen we stellen dat het fundament voor geestelijke verdieping, de ‘rechtvaardiging van de goddeloze’ is. Het is allernoodzakelijkst dat een mens door God wordt levend gemaakt en opnieuw wordt geboren uit water en Geest en dat God door Zijn Geest woning bij hem maakt. Het is noodzakelijk dat de Heilige Geest licht laat vallen over de totale verdorvenheid van de mens in zijn natuurstaat en hem overtuigt van zonde, zodat hij door het geloof de toevlucht neemt tot Jezus Christus. We belijden van harte dat het Gods genade is als een zondaar dit doet en vruchten gaat dragen van bekering en geloof. Dit werk van God en Zijn verkiezende liefde zijn altijd de basis voor geestelijke verdieping en komen altijd en op elke conferentie aan bod. Daarbij willen we de uitersten vermijden van verbondsautomatisme en vormen van hypercalvinisme, waardoor mensen óf niet weten dat ze wederom geboren zijn, óf levenslang worstelen met de vraag of de Heere ook hen genadig wil zijn. Laten we, ook als het gaat om het leerstuk van de rechtvaardigmaking, de eenvoud bewaren, zoals we die tegenkomen bij R.M. MacCheyne: ‘Ik boog me en geloofde en mijn God sprak mij vrij!’
De inhoud van geestelijke verdieping
Eigenlijk is dit heel eenvoudig: mensen wijzen op Christus en op Zijn volbrachte werk aan het kruis. Aan het kruis zijn twee dingen gebeurd. Het eerste is dat Christus vóór ons stierf en voor ons gerechtigheid heeft verworven. Op grond daarvan kan God ons rechtvaardig verklaren. Het tweede is dat wij ook mét Hem stierven aan het kruis: ‘Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen.’ (Rom. 6:6) In deze tekst wordt kernachtig geformuleerd dat we, als we met Christus zijn gekruisigd, niet meer verplicht zijn de zonde te dienen. Dit wil zoveel zeggen dat naast de verlossing en de rechtvaardigmaking, ook de heiligmaking is begrepen in het volbrachte werk van Christus op Golgotha. Ook voor de heiligmaking mogen we leven uit de heilsfeiten. Christus heeft aan het kruis de schuld van de zonden weggenomen, maar ook de macht van de zonde gebroken.
Verhouding rechtvaardigmaking en heiligmaking
Juist over de macht van de zonde is veel theologisch debat. Daarom willen we daar iets langer bij stilstaan. Van Luther zijn de bekende woorden: ‘simul iustus et peccator’, tegelijkertijd rechtvaardig en tegelijkertijd zondaar. Andere woorden van Luther die vaak worden aangehaald, zijn de laatste woorden die van hem teruggevonden zijn: ‘Wir sind Bettler, das ist wahr’, (wij zijn bedelaars, dat is waar).
Beide citaten duiden op een honderd procent afhankelijkheid van God, in de rechtvaardigmaking, maar ook juíst in de heiligmaking. Dit onderstrepen en belijden we als stichting ten volle.
Een vervolgvraag kan zijn: hoe verhouden rechtvaardigmaking en heiligmaking zich dan tot elkaar? Zonder twijfel is het heel belangrijk dat we dit scherp voor ogen hebben. Rechtvaardigmaking en heiligmaking zijn onderscheiden zaken, hoewel ze nimmer te scheiden zijn. Er zijn punten waarin ze overeenkomen en er zijn punten waarin ze verschillen. Overeenkomsten zijn: ze komen beiden voort uit vrije genade van God, beiden zijn onderdeel van het grote verlossingswerk van Christus. ‘Christus is de Fontein van het leven, waaruit zowel de vergeving als de heiligheid vloeien. De wortel van beide is Christus.’ (J.C. Ryle). Beiden beginnen op hetzelfde tijdstip, beiden worden in één en dezelfde persoon gevonden en beiden zijn even nodig tot de zaligheid, want er staat geschreven: ‘Jaagt de vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke niemand de Heere zien zal.’ (Hebr. 12:14)
Maar er zijn ook verschillen: De rechtvaardigmaking is eenmalig en voorgoed, terwijl de heiligmaking een voortgaand proces is. ‘In de rechtvaardigmaking is er voor onze eigen werken geen enkele plaats; het eenvoudige geloof in Christus is het ene nodige. In de heiligmaking zijn onze eigen werken van zeer groot belang, en God gebiedt ons om te strijden, te waken, te bidden, te worstelen en ons moeite en inspanning te getroosten.’ (J.C. Ryle) De rechtvaardigmaking is de daad van God aan ons, de heiligmaking is het werk van God in ons.
De balans bewaren
Als we dit onderscheid niet scherp zien en zorgvuldig bewaren, zullen we de klippen van lijdelijkheid en activisme niet kunnen ontwijken. Wie alleen oog heeft voor de rechtvaardiging door het geloof, loopt het gevaar het minder nauw te nemen met Gods eis: ‘Wees heilig, want Ik ben heilig’. Ook loopt diegene het risico teleurgesteld te worden in het leven met God, omdat met (boezem)zonden maar niet gebroken kan worden, hoewel dat wel het verlangen is. Anderen hebben alleen oog voor de heiligmaking en stappen over de schuldvraag heen en dus over de notie: ‘hoe word ik rechtvaardig voor God?’ In zijn uiterste consequentie leidt dit tot dwaas activisme van onwedergeboren mensen. Maar ook kinderen van God verstaan soms niet goed wat het zeggen wil dat God hen door het geloof eens en voor altijd rechtvaardig verklaard heeft in Christus. Zij kunnen hierdoor behoorlijk vastlopen in het leven met God en perfectionistische en/of activistische trekken gaan vertonen. Er is hier dus een spanning tussen lijdelijkheid en activisme, waartussen een weg gevonden moet worden.
Kernpunten in geestelijke verdieping die vatbaar zijn voor mogelijke misverstanden
Nadat we dit gezegd hebben, willen we ons op een aantal punten met betrekking tot geestelijke verdieping in het bijzonder uitspreken. Deze zijn vatbaar gebleken voor betreurenswaardige misverstanden.
1. Christus centraal
Er is geen heiligmaking en geen verdieping mogelijk buiten Christus. Hij is de bron van alle leven en ‘zonder Hem kunnen wij niets doen!’ (Joh. 15:5). Hij is de Wijnstok en Zijn kinderen de ranken.
2. Leven uit de overwinning van Christus
Waar hebben we het over als we spreken over ‘overwinningsleven’? We hebben helaas moeten constateren, dat dit een begrip is, dat zomaar een eigen leven kan gaan leiden. Wat is het niet? Met overwinningsleven bedoelen we geen leven van een christen dat bestaat uit zelfbehaalde overwinningen, van voortgaand succes, op weg naar zondeloze volmaaktheid. Zeker niet! Daar is de realiteit van de zonde, de wereld en de boze een té grote realiteit voor. Wat bedoelen we wel? Het gaat er om dat we als vrucht van de kruisverdienste van Christus mogen leven uit de overwinning die Híj behaald heeft. Dat betekent heel concreet dat we dus niet langer verplicht zijn naar het vlees te leven. Romeinen 6:11 stelt het heel duidelijk: ‘Alzo ook gijlieden, houd het daarvoor dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levende zijt in Christus Jezus, onzen Heere’ Houd het daarvoor! Een opdracht van God. Waarom moeten we het daarvoor houden? ‘opdat de zonde niet heerse’ (vs. 12) De Heere heeft niet alleen willen verlossen van schuld en straf, maar ook van de macht van de zonde. Hij geeft Zijn Geest om ons in staat te stellen daar ook naar te leven. ‘Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere. Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde. Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest. Want de wet des Geestes des levens in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods.’ (Rom. 7:25-8:2) ‘Maar indien gij door den Geest de werkingen des lichaams doodt, zo zult gij leven.’ (Rom. 8:13). Het bestuderen van Romeinen 6-8 maakt duidelijk dat de macht van de zonde gebroken is. Als we daar in ons leven echter niets van ervaren, geeft dat ook geen verdieping. Daarom worden we opgeroepen door Gods Geest te wandelen en in Zijn kracht de inwonende zonde te doden. Dit zal altijd onvolkomen zijn, maar het moet wel zichtbaar zijn/worden in ons leven. We mogen namelijk geloven in Hem, waarvan Judas zegt: ‘Hem nu, Die machtig is u van struikelen te bewaren, en onstraffelijk te stellen voor Zijn heerlijkheid, in vreugde, den alleen wijzen God, onzen Zaligmaker, zij heerlijkheid en majesteit, kracht en macht, beide nu en in alle eeuwigheid. (Judas: 25) Nooit is daar enig excuus om in de zonde te blijven, want dat zij verre. En nooit, nooit is daar enige roem, want de roem is uitgesloten!
3. Persoon en werk van de Heilige Geest
Regelmatig komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan de orde. Ook hier blijken veel misverstanden over te bestaan. Duidelijk moet zijn dat de Heilige Geest zeer nauw verbonden is met de Persoon van Christus en dat Hij allereerst gekomen is om Hem te verheerlijken. Christus staat dus ook centraal, als het gaat om het werk van de Heilige Geest. Daarnaast willen we Woord en Geest altijd bij elkaar houden. De Schrift is de volledige openbaring van God. Meer dan dat zoeken we niet en willen we ook vermijden. Als het gaat over vervulling met de Heilige Geest, gaat dit zeker niet om allerlei ‘geestelijke extra’s’, waardoor we ons beter zouden voelen als christenen. Het gaat er niet in de eerste plaats om hoeveel wij van de Geest hebben, maar hoeveel de Geest van ons heeft. Het gaat om totale overgave aan het Lam. Dat is de boodschap die keer op keer centraal staat, als het gaat om vervulling met de Heilige Geest. In die context willen we de opdracht van de Heere in Efeze 5:18 lezen: Wordt (voortdurend)vervuld met de Geest!’ Altijd wordt benadrukt dat God mensen eerst afbreekt in zichzelf om ze vervolgens op te bouwen in Hem. Maar wat bedoelen we dan met vervulling met de Heilige Geest? Een aantal aspecten zijn hier belangrijk. Vervulling met Gods Geest heeft alles te maken met meer zicht krijgen op het werk van Christus. De Bijbel laat duidelijk zien dat het onze opdracht is om ‘op te wassen in de genade en de kennis van de Heere Jezus Christus’ (2Petr. 3:18). Veel christenen ervaren een doorbraak in hun leven als ze meer zicht krijgen op bepaalde aspecten van de Bijbelse boodschap en het werk van Christus, waarvoor ze eerder geen oog hadden. Toch mogen en willen we een dergelijke (crisis)ervaring niet normatief stellen. God werkt ook vaak in de weg van de geleidelijkheid. Een zogenaamde second blessing willen we in die zin afwijzen. Een te sterke concentratie op een bepaalde ervaring, kan mensen terugwerpen op zichzelf en de troost van de zaligheid ontnemen. Wel geloven we, dat in de weg van overgave de Heere Zijn zegen wil geven en Zijn kinderen krachtig wil gebruiken en vervullen met Zijn Heilige Geest. In die zin hebben we allemaal een tweede, een derde, een vierde enz. zegen nodig. We willen hier dus met voorzichtigheid over spreken. Vervulling met de Heilige Geest zal tenslotte altijd zichtbaar worden aan de vrucht (Gal.5). Deze zal niet in de eerste plaats bestaan in allerlei bijzonderheden, maar in de verandering van de gelovige naar het Beeld van Christus. Om meer met deze Geest van Christus vervuld te worden is het goed om voortdurend de dingen te bedenken die van de Geest zijn (Rom.8:5,6). En daarnaast te beseffen dat we Gods Geest kunnen bedroeven als we bitterheid, toorn en wrok en andere onbeleden zonden toelaten in ons leven, waardoor Hij niet in staat is door ons heen te werken. (Ef. 4:30, 31).
4. Heiligmaking
Het doel van de heiligmaking vinden we in Rom. 8:29 ‘Want die Hij te voren gekend heeft, die heeft Hij ook te voren verordineerd, het beeld van Zijn Zoon gelijkvormig te zijn, opdat Hij de Eerstgeborene zij onder vele broederen.’ Daar gaat het om, dat we veranderd worden naar het Beeld van Christus, dat we veranderd worden in ons denken, onze gezindheid, ons gedrag, kortom in alles. Daar willen we ons naar uitstrekken. Weliswaar is op deze aarde geen zondeloze volmaaktheid mogelijk voor de gerechtvaardigde zondaar. Dit ontslaat ons echter nimmer van onze verantwoordelijkheid en vraagt ons de gezindheid te hebben die we ook bij Paulus aantreffen in bijvoorbeeld Fil. 3: ‘Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag ernaar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben. Broeders, ik acht niet, dat ikzelf het gegrepen heb. Maar één ding doe ik, vergetende hetgeen achter is, en strekkende mij tot hetgeen voor is, jaag ik naar het wit, tot den prijs der roeping Gods, die van boven is in Christus Jezus.’ (Fil. 3:12-14). Zijn we bereid te jagen naar het wit, of maken we ons er graag gemakkelijk van af met een ongegrond beroep op de ‘rechtvaardiging van de goddeloze?’ Het is waar, dat een wedergeboren mens juist in de dagelijkse beleving, de (soms hevige) strijd ervaart tussen vlees en Geest die lijnrecht tegenover elkaar staan, maar het is ook waar dat we in betrekking tot onze positie in Christus een nieuw schepsel zijn. ‘Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.’ (2Kor. 5:17) En daarom mogen we door het geloof en door Gods genade ons steeds weer als een nieuw schepsel zien in Hem. Hierdoor kunnen we meer en meer veranderd worden naar Zijn beeld en worden wie we zijn in Christus. Heiligmaking heeft dan ook niets te maken met eigen slaafse pogingen, maar met de levende gemeenschap met Christus’ dood en opstanding door Zijn Geest Die in ons woont.
Eén ding omtrent de heiligmaking is vanuit de Schrift heel duidelijk: ‘zonder heiligmaking zal niemand de Heere zien.’ (Hebr. 12:14) Niet na dit leven, maar ook niet in dit leven. Een slordige levenswandel brengt ons altijd in de duisternis en neemt de vrede van God weg, die alle verstand te boven gaat. Is dit ook niet een reden van veel geloofsonzekerheid bij veel christenen? Daarom is het belangrijk de heiliging na te jagen, terwijl we mogen weten dat God ons in de Zoon van Zijn liefde al gegrepen heeft.
Afsluitend
Met het uitgeven van onze visie en ons verlangen hopen we dat velen overtuigd zullen zijn en worden van de noodzaak van een geestelijke herleving en van de mogelijkheid die er daarvoor is bij God vandaan. ‘Hij is barmhartig en genadig en groot van goedertierenheid. Wie weet, zal Hij zich wenden.’ (Joel 2:13) De geschiedenis heeft uitgewezen dat (gezamenlijk) gebed altijd vooraf ging aan een geestelijke herleving. En we mogen weten dat God ons wil verhoren, alles wat we bidden naar Zijn wil. Daarom willen we ook een ieder oproepen deze nood bij de Heere te brengen. Als we tot Hem komen in geloof, dan zal Hij zeker horen, want de ‘hand van de Heere is niet verkort en Zijn oor is niet zwaar geworden’. Want deze ‘God nu, Die machtig is meer dan overvloediglijk te doen, boven al wat wij bidden of denken, naar de kracht, die in ons werkt, Hem, zij de heerlijkheid in de Gemeente, door Christus Jezus, in alle geslachten, tot alle eeuwigheid.’ (Jes.59:1; Ef. 3:20,21). Laten we een voorbeeld nemen aan de groep mensen, die we in Handelingen 2:42 vergaderd zien: ‘En zij waren volhardende in de leer de apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden.’
Het bestuur van Stichting Heart Cry.
Februari 2008
Onderstaand artikel verwoordt de visie en het verlangen van stichting Heart Cry. Achtereenvolgens is aandacht besteed aan het verlangen en de intentie van de stichting, de doelstellingen die zij nastreeft en de grondslagen waarop de stichting haar werk wil verrichten.
“Heilig ze in Uw waarheid; Uw woord is de waarheid.”
Joh. 17:17
Aan allen die de Naam van Christus hoog willen houden,
Verlangen
‘Heilig ze in Uw waarheid, Uw woord is de waarheid.’ Ons verlangen vloeit voort uit dit gebed van de Heere Jezus Christus, dat Hij uitsprak vlak voordat Hij gevangen werd genomen en gekruisigd zou worden. Het was Zijn gebed, dat Zijn kinderen geheiligd zouden worden in Zijn Woord en Waarheid en dat zij daarin één zouden zijn. ‘Opdat zij één zijn, gelijk als Wij’, keer op keer wordt dit door Christus herhaald in Johannes 17. Hij wist dat Zijn kinderen het moeilijk zouden krijgen in de wereld. De wereld zou hen haten en verstoten, zoals zij Christus zelf hebben gehaat en verstoten. Daarom gaf Christus hen Zijn Woord en Zijn Waarheid, ja Hij gaf Zichzelf, in Wie Woord en Waarheid besloten liggen. Het was en is Zijn heilig verlangen dat zij allen één zullen zijn en in Hem geheiligd.
Waarheid en eenheid lijken echter schaars te zijn geworden. Niet dat er een gebrek is aan allerhande waarheden, die zijn volop te verkrijgen. Zowel in de brede cultuur als ook in de kerk. Iedereen heeft zijn eigen stukje ‘waarheid’ en is er verguld mee. Het idee echter dat er één absolute waarheid is, beangstigt mensen en lijkt niet meer van deze tijd. Jezus spreekt echter: ‘Ik ben de Weg, en de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot den Vader dan door Mij’ (Joh. 14:6). Hij wijst Zichzelf aan als de enige en de noodzakelijke Waarheid. Buiten Hem is er niets. Geen waarheid, geen licht en geen vrede. Daar heersen slechts de leugen en de vorst van de duisternis. Ook eenheid is schaars geworden. Eén lichaam, één Geest, één hoop, één Heere, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, lezen we in Efeze 4. Het is te vrezen dat weinigen dit zo beleven vandaag de dag. De kerk is eindeloos verdeeld en het Lichaam van Christus functioneert niet of nauwelijks in de breedte van het kerkelijk leven. Het oog heeft de hand niet meer nodig en het hoofd de voet niet meer, zo lijkt het althans. In plaats van eenheid is er verwarring en waar verwarring is, daar is angst en regeert de waan van de dag. Hoe belangrijk is het juist in deze tijd om tot rust te komen in Christus om geheiligd en gelouterd te worden in Zijn Waarheid. Nuchterheid en waakzaamheid zijn geboden. Meer dan ooit tevoren hebben we de gezonde woorden van onze Heere Jezus Christus nodig en zullen we in ootmoed de toevlucht tot Hem moeten nemen om staande te blijven. Zijn unieke Persoon en werk dienen centraal te staan op alle terreinen van ons leven in wereld en kerk, opdat de Waarheid regeert.
Heart Cry
Temidden van alle verwarring en verdeeldheid is het ons verlangen dat mensen uit verschillende kerken, met verschillende achtergronden elkaar weer zouden vinden aan de voeten van Christus. Dit was de reden om in 2006 stichting Heart Cry op te richten.
Als stichting Heart Cry brengen we de noodzaak van Opwekking en Geestelijke verdieping in het persoonlijk leven en in de gemeente al enige jaren onder de aandacht in kerkelijk Nederland. Dit doen we onder meer door het beleggen van conferenties en het uitgeven van lectuur. We mogen ons verheugen in een groeiende belangstelling en we mogen zien dat er honger en dorst is naar het Woord van de Levende God. En we mogen terugzien op gezegende conferenties. In een paar jaar tijd is een groei doorgemaakt van informele bijeenkomsten naar conferenties met meer dan duizend bezoekers. Hoe is dit echter te waarderen? Daar wordt verschillend over gedacht. Veel mensen waarderen deze initiatieven positief en delen onze bezorgdheid over de toestand van de kerk van Nederland en ons verlangen naar herleving. Anderen hebben vragen over de motieven en de theologische koers van stichting Heart Cry. Weer anderen spreken zich nadrukkelijk uit tegen onze stichting en stigmatiseren haar soms al te gemakkelijk als charismatisch en/of activistisch. Enerzijds is deze onduidelijkheid te begrijpen, omdat sommige (buitenlandse) sprekers uit een iets andere context komen dan wij en daarom is een positief-kritische houding wenselijk. Anderzijds is dit spijtig te noemen, omdat er nogal eens haastig geoordeeld wordt zonder dat er echt goed geluisterd is naar de boodschap en zonder dat deze getoetst is aan het Woord. Daarnaast wordt ons soms onduidelijkheid verweten, wat betreft de grondslagen van onze stichting.
Grondslag
Om bij dit punt te beginnen: we hebben er bewust voor gekozen om er te zijn voor allen, die de Naam van Chistus liefhebben in welke traditie ze ook staan en bij welke kerk of gemeente ze ook behoren. Wie zal scheiden wat God samengevoegd heeft, ook in dit opzicht? Daarom willen we graag een brede beweging vormen en mensen met verschillende achtergronden bij elkaar brengen aan de voeten van Christus. En om diezelfde reden kiezen we ervoor onze grondslagen, samen met die van de Reformatie, kernachtig te formuleren: Sola Scriptura, Sola Gratia, Sola Fide, Solus Christus en Soli Deo Gloria.
Natuurlijk blijven er dan nog verschillende vragen over. Wat heeft ‘een brede beweging zijn’ voor consequenties en welke accenten worden er gelegd? We begrijpen dat het werk van onze stichting deze vragen met zich meebrengt en daarom zijn we bereid te verantwoorden welke keuzes we hierin maken. Met nadruk willen we daarbij opmerken dat we ons afzijdig willen houden van theologische scherpslijperij en niet oneindig zullen discussiëren over zaken van een duidelijke tweede orde. Boven alles gaat het erom in welke verhouding we ieder persoonlijk voor de Heere staan en welke plaats Hij daadwerkelijk in ons leven inneemt. Duidelijk moet eveneens zijn dat we een evenwichtige Bijbelse boodschap willen laten horen en alles aan het Woord willen toetsen. Omdat wij ook maar beperkte mensen zijn, afhankelijk van Gods genade en Zijn oneindige wijsheid, zijn we altijd oprecht bereid tot gesprek over hoe de boodschap die uitgedragen wordt zich verhoudt tot de Schrift. We willen niets liever dan ‘geheiligd worden in Zijn waarheid’, tot meerdere eer en glorie van Zijn Heilige Naam.
Doelstellingen
De volgende paragraaf gaat over de doelstellingen die stichting Heart Cry heeft en wat daar onder verstaan mag worden.
Stichting Heart Cry heeft twee doelstellingen.
A. Bewustwording van de noodzaak van opwekking
B. Geestelijke verdieping
Deze zijn beiden vermeld op de website van de stichting en worden hier achtereenvolgens nader uitgewerkt.
A. Bewustwording van de noodzaak van opwekking
We geloven dat het in veel kerken en gemeentes in Nederland niet goed gaat in geestelijk opzicht. Er zijn verschillende redenen om dit te geloven.
1. De enorme verdeeldheid in de kerk. Bijna nergens elders in de wereld wordt er zo gevochten om ‘religieuze vierkante meters’ als in Nederland. Mensen die zich de ene week broeders noemen, kijken elkaar soms een week later niet meer aan. Kerken, gemeenschappen en families zijn en worden door deze verdeeldheid uiteengescheurd. Deze verdeeldheid gaat in tegen de wil van Christus ‘opdat zij één zijn, gelijk als Wij’ (Johannes 17) en verhindert de krachtige doorwerking van Gods Geest.
2. De postmoderne twijfel, die alle zekerheden en waarheden in onze cultuur heeft weg geknaagd, is ook de kerk binnen gedrongen. We zijn de eenvoud van het Evangelie kwijtgeraakt. De eenvoudige en duidelijke boodschap van het Evangelie van zonde en genade wordt steeds vaker afgevlakt of weg gerelativeerd.
3. Een aanzienlijk deel van de kerkgangers verslijt kerkbanken, maar gaat zonder Christus naar de eeuwigheid. Ze zijn horende doof en ziende blind. (Jes. 29:10-13; 2 Kor. 4:4)
4. Veel gelovigen leven in het duister en zijn in verwarring. Ze zijn misleid door de boze en/of missen een Bijbels zicht op het volbrachte werk van Christus aan het kruis.
5. Buitenkerkelijken gaan verloren, omdat hun christelijke buurman zwijgt en leeft in wereldgelijkvormigheid. Het ontbreekt veel gelovigen aan kracht tot getuigenis. (Hand. 1:8)
Dit zijn vijf redenen die de geestelijke nood in Nederland tekenen. Ongetwijfeld zijn er nog veel meer te noemen, maar het gaat erom dat deze nood gezien en gevoeld wordt. Wij geloven dat het tij maar op één manier gekeerd kan worden. Dat is door een soeverein ingrijpen van God in het zenden van een geestelijke herleving in kerk en cultuur. Als de hemelse dingen weer realiteit worden door Gods ingrijpen zal alles veranderen.
Maar dan nu een paar vragen. In de eerste plaats, wat verstaan we eigenlijk onder een geestelijke opwekking? En misschien nog wel belangrijker, moeten we deze wel willen nastreven? Om met de eerste vraag te beginnen, een geestelijke opwekking vindt plaats als God Zijn Geest uitstort over Zijn kinderen. Als de Kerk ontwaakt uit haar lauwheid en zich opnieuw uitstrekt naar de tegenwoordigheid en de heerlijkheid van de Levende God en als zij onbeleden zonden voor Zijn aangezicht gaat belijden.
Gods beloften
De tweede vraag is of we ons naar herleving moeten uitstrekken of niet? God is soeverein zeggen sommigen, God laat zich niet dwingen. Hij werkt immers waar en wanneer Hij dat wil? In antwoord op deze vraag geloven wij dat geestelijke herleving mogelijk is bij God vandaan. Wij geloven dat de Heere grote wonderen wil doen op het gebed, wanneer wij ons gezamenlijk voor Hem verootmoedigen en onze schuld belijden. Onze persoonlijke schuld, maar ook onze kerkelijke schuld. Daarnaast moeten we ons niet te snel verschuilen achter Gods soevereiniteit. Luister wat Hij zegt: ‘Ziet, de hand des Heeren is niet verkort, dat zij niet zou kunnen verlossen; en Zijn oor is niet zwaar geworden, dat het niet zou kunnen horen. Maar uw ongerechtigheden maken scheiding tussen ulieden en tussen uw God, en uw zonden verbergen het aangezicht van ulieden dat Hij niet hoort!’ (Jes. 59:1,2). God is nooit veranderd. Zijn hand is niet verkort. De geestelijke duisternis is niet Zijn schuld, maar die van ons. Onze zonden hebben scheiding gemaakt en daarom is Zijn aangezicht verborgen. Luister naar Zijn beloften: ‘Want ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge; Ik zal mijn Geest op uw zaad gieten en Mijn zegen op uw nakomelingen’ (Jes. 44:3).
Hij wil het dorre land omvormen door de rivieren van Zijn genade en Hij roept het ons toe: ´Zo iemand dorst heeft, die kome tot Mij en drinke. Die in Mij gelooft gelijkerwijs de Schrift zegt, stromen van het levende water zullen uit zijn buik vloeien!’ (Joh. 7:37,38). Wat een heerlijke belofte dat er bij Christus levend water te verkrijgen is. Niet met mate, niet hier en daar een druppeltje, maar stromen van Goddelijke genade! Niet om voor ons zelf te houden, maar om door te geven, opdat we kanalen zouden worden van Gods genade in een wereld die vergaat van dorst en droogte en wankelt ten dode. Is een geestelijke herleving dan noodzakelijk? Ja. Is het mogelijk? Wat zegt de Heere in Joël 2: 12-14? ‘Nu dan ook, spreekt de HEERE, bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en dat met vasten en met geween, en met rouwklage. En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade. Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben; en Hij mocht een zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en drankoffer voor den HEERE, uw God.’ Hij is genadig en barmhartig en lankmoedig en groot van goedertierenheid, wie weet, Hij mocht zich wenden! Geestelijke herleving is mogelijk, omdat God genadig is en zich ontfermen wil. Laten we ons daarom verootmoedigen voor Zijn aangezicht en ons wenden naar Hem. En laten we ons alstublieft weer concentreren op Christus zelf! We kunnen juist in de kerk zo druk bezig zijn met allerlei zaken en toch Jezus zelf uit het oog verliezen. Dat de kerk van Nederland ijvert, staat buiten kijf. We hebben gestroomlijnde organisaties, met veel goede activiteiten. De offerblokken zitten vol, beleidsplannen worden geschreven. Anderen zijn druk met liturgische vernieuwing en het adopteren van nieuwe liedboeken, maar wie maakt zich druk om het Lam van God, dat de zonden van de wereld wegneemt? Moeten we niet eerlijk zijn en zeggen dat we de kern en de eenvoud van het Evangelie grotendeels zijn kwijtgeraakt?
De Geest niet uitblussen
Anderen worstelen niet met Gods soevereiniteit, maar zitten in het geheel niet om opwekking verlegen. Ze vinden het maar druk gedoe en denken dat het zoeken van herleving, streven is naar een toestand van religieuze of emotionele opwinding. Weer anderen geloven dat de enige echte opwekking plaatsvond op de Pinksterdag en daarna niet meer. Hoe komt het toch dat er zulke misverstanden zijn rondom de thematiek van geestelijke herleving? Enerzijds kan dit eenvoudig komen door onwetendheid wat betreft de beloften van God aangaande herleving. Anderzijds kan het ook komen, omdat men totaal niet verlegen zit om een geestelijke herleving. Uit angst voor onzuiverheid in leer en leven is te vrezen dat de Geest menigmaal wordt uitgeblust. Keer op keer heeft de geschiedenis dit uitgewezen. Tijdens grote opwekkingen rondom bijvoorbeeld George Whitefield, de gebroeders Wesley, Charles Finney en Jonathan Edwards kwam de meeste tegenstand vanuit de kerk. Dr. Martyn Lloyd-Jones zegt over het uitblussen van de Geest en de tegenstand rondom opwekking het volgende:
“Er zijn mensen die alles wat ze horen zeggen automatisch met een korrel zout nemen; ze zijn in hun hele denken bevooroordeeld, ze hebben er een vooroordeel tegen. De geschiedenis laat zien dat de grootste tegenstand tegen een waarachtige opwekking in de kerk, of tegen het werk van mensen persoonlijk, die met de Geest gedoopt zijn, bijna altijd van de kant van de kerk zelf komt. Het is een ontstellende, angstaanjagende waarheid en dit komt allemaal door het uitblussen van de Geest. Dat was de reden waarom de rooms-katholieke kerk de reformatoren vervolgde. Helaas heeft de protestantse kerk op haar beurt dikwijls mensen vervolgd op wie de Geest van God was gekomen. Waarom? Wel, het gevaar is institutionalisering en de hang naar vormelijkheid, orde en praal. Men heeft alles zo in de hand, alles is zo geordend. Als er dan iets anders plaatsvindt haalt men daar onmiddellijk de neus voor op en keert zich daar tegen.” (uit: Beproeft alle dingen)
Eén ding is wel duidelijk. Als God herleving schenkt gaat alles op zijn kop. Als Gods Geest de kerk bezoekt heeft dat altijd geresulteerd in diepe verslagenheid en sterke overtuiging van zonde. Dan rukt Hij ons misschien wel uit ons comfortabele leventje. De vraag is of we dat wel willen, of dat we liever doorgaan in eigen kracht, zo goed en zo kwaad als het gaat.
Met het noemen van dit citaat willen wij overigens absoluut geen positie innemen tegenover de gevestigde kerken. Wij geloven dat God juist in Zijn gemeente herleving wil geven. Wat we echter wel willen, dat is de woorden van de Schrift serieus nemen: ‘Blust den Geest niet uit’, (1 Thes. 5:19) en ook ‘Beproeft de geesten of zij uit God zijn’ (1 Joh. 4:1). We hopen dat allen die de Naam van Christus hoog willen houden, eensgezind tot Hem zullen gaan om te pleiten op Zijn beloften, opdat de ‘hemelen zullen scheuren.’ (Jes.64:1).
B. Geestelijke verdieping
De tweede doelstelling richt zich op geestelijke verdieping. Dat wil allereerst zeggen, dat we er naar uitzien dat Gods kinderen meer verdiept zullen worden in het Woord en dat ze zullen opwassen in de ‘genade en de kennis van de Heere Jezus Christus’ (2 Petr. 3:18).
Het fundament van geestelijke verdieping
Verdieping betekent dat er iets moet zijn om verdiept te worden. Duidelijk willen we stellen dat het fundament voor geestelijke verdieping, de ‘rechtvaardiging van de goddeloze’ is. Het is allernoodzakelijkst dat een mens door God wordt levend gemaakt en opnieuw wordt geboren uit water en Geest en dat God door Zijn Geest woning bij hem maakt. Het is noodzakelijk dat de Heilige Geest licht laat vallen over de totale verdorvenheid van de mens in zijn natuurstaat en hem overtuigt van zonde, zodat hij door het geloof de toevlucht neemt tot Jezus Christus. We belijden van harte dat het Gods genade is als een zondaar dit doet en vruchten gaat dragen van bekering en geloof. Dit werk van God en Zijn verkiezende liefde zijn altijd de basis voor geestelijke verdieping en komen altijd en op elke conferentie aan bod. Daarbij willen we de uitersten vermijden van verbondsautomatisme en vormen van hypercalvinisme, waardoor mensen óf niet weten dat ze wederom geboren zijn, óf levenslang worstelen met de vraag of de Heere ook hen genadig wil zijn. Laten we, ook als het gaat om het leerstuk van de rechtvaardigmaking, de eenvoud bewaren, zoals we die tegenkomen bij R.M. MacCheyne: ‘Ik boog me en geloofde en mijn God sprak mij vrij!’
De inhoud van geestelijke verdieping
Eigenlijk is dit heel eenvoudig: mensen wijzen op Christus en op Zijn volbrachte werk aan het kruis. Aan het kruis zijn twee dingen gebeurd. Het eerste is dat Christus vóór ons stierf en voor ons gerechtigheid heeft verworven. Op grond daarvan kan God ons rechtvaardig verklaren. Het tweede is dat wij ook mét Hem stierven aan het kruis: ‘Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen.’ (Rom. 6:6) In deze tekst wordt kernachtig geformuleerd dat we, als we met Christus zijn gekruisigd, niet meer verplicht zijn de zonde te dienen. Dit wil zoveel zeggen dat naast de verlossing en de rechtvaardigmaking, ook de heiligmaking is begrepen in het volbrachte werk van Christus op Golgotha. Ook voor de heiligmaking mogen we leven uit de heilsfeiten. Christus heeft aan het kruis de schuld van de zonden weggenomen, maar ook de macht van de zonde gebroken.
Verhouding rechtvaardigmaking en heiligmaking
Juist over de macht van de zonde is veel theologisch debat. Daarom willen we daar iets langer bij stilstaan. Van Luther zijn de bekende woorden: ‘simul iustus et peccator’, tegelijkertijd rechtvaardig en tegelijkertijd zondaar. Andere woorden van Luther die vaak worden aangehaald, zijn de laatste woorden die van hem teruggevonden zijn: ‘Wir sind Bettler, das ist wahr’, (wij zijn bedelaars, dat is waar).
Beide citaten duiden op een honderd procent afhankelijkheid van God, in de rechtvaardigmaking, maar ook juíst in de heiligmaking. Dit onderstrepen en belijden we als stichting ten volle.
Een vervolgvraag kan zijn: hoe verhouden rechtvaardigmaking en heiligmaking zich dan tot elkaar? Zonder twijfel is het heel belangrijk dat we dit scherp voor ogen hebben. Rechtvaardigmaking en heiligmaking zijn onderscheiden zaken, hoewel ze nimmer te scheiden zijn. Er zijn punten waarin ze overeenkomen en er zijn punten waarin ze verschillen. Overeenkomsten zijn: ze komen beiden voort uit vrije genade van God, beiden zijn onderdeel van het grote verlossingswerk van Christus. ‘Christus is de Fontein van het leven, waaruit zowel de vergeving als de heiligheid vloeien. De wortel van beide is Christus.’ (J.C. Ryle). Beiden beginnen op hetzelfde tijdstip, beiden worden in één en dezelfde persoon gevonden en beiden zijn even nodig tot de zaligheid, want er staat geschreven: ‘Jaagt de vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke niemand de Heere zien zal.’ (Hebr. 12:14)
Maar er zijn ook verschillen: De rechtvaardigmaking is eenmalig en voorgoed, terwijl de heiligmaking een voortgaand proces is. ‘In de rechtvaardigmaking is er voor onze eigen werken geen enkele plaats; het eenvoudige geloof in Christus is het ene nodige. In de heiligmaking zijn onze eigen werken van zeer groot belang, en God gebiedt ons om te strijden, te waken, te bidden, te worstelen en ons moeite en inspanning te getroosten.’ (J.C. Ryle) De rechtvaardigmaking is de daad van God aan ons, de heiligmaking is het werk van God in ons.
De balans bewaren
Als we dit onderscheid niet scherp zien en zorgvuldig bewaren, zullen we de klippen van lijdelijkheid en activisme niet kunnen ontwijken. Wie alleen oog heeft voor de rechtvaardiging door het geloof, loopt het gevaar het minder nauw te nemen met Gods eis: ‘Wees heilig, want Ik ben heilig’. Ook loopt diegene het risico teleurgesteld te worden in het leven met God, omdat met (boezem)zonden maar niet gebroken kan worden, hoewel dat wel het verlangen is. Anderen hebben alleen oog voor de heiligmaking en stappen over de schuldvraag heen en dus over de notie: ‘hoe word ik rechtvaardig voor God?’ In zijn uiterste consequentie leidt dit tot dwaas activisme van onwedergeboren mensen. Maar ook kinderen van God verstaan soms niet goed wat het zeggen wil dat God hen door het geloof eens en voor altijd rechtvaardig verklaard heeft in Christus. Zij kunnen hierdoor behoorlijk vastlopen in het leven met God en perfectionistische en/of activistische trekken gaan vertonen. Er is hier dus een spanning tussen lijdelijkheid en activisme, waartussen een weg gevonden moet worden.
Kernpunten in geestelijke verdieping die vatbaar zijn voor mogelijke misverstanden
Nadat we dit gezegd hebben, willen we ons op een aantal punten met betrekking tot geestelijke verdieping in het bijzonder uitspreken. Deze zijn vatbaar gebleken voor betreurenswaardige misverstanden.
1. Christus centraal
Er is geen heiligmaking en geen verdieping mogelijk buiten Christus. Hij is de bron van alle leven en ‘zonder Hem kunnen wij niets doen!’ (Joh. 15:5). Hij is de Wijnstok en Zijn kinderen de ranken.
2. Leven uit de overwinning van Christus
Waar hebben we het over als we spreken over ‘overwinningsleven’? We hebben helaas moeten constateren, dat dit een begrip is, dat zomaar een eigen leven kan gaan leiden. Wat is het niet? Met overwinningsleven bedoelen we geen leven van een christen dat bestaat uit zelfbehaalde overwinningen, van voortgaand succes, op weg naar zondeloze volmaaktheid. Zeker niet! Daar is de realiteit van de zonde, de wereld en de boze een té grote realiteit voor. Wat bedoelen we wel? Het gaat er om dat we als vrucht van de kruisverdienste van Christus mogen leven uit de overwinning die Híj behaald heeft. Dat betekent heel concreet dat we dus niet langer verplicht zijn naar het vlees te leven. Romeinen 6:11 stelt het heel duidelijk: ‘Alzo ook gijlieden, houd het daarvoor dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levende zijt in Christus Jezus, onzen Heere’ Houd het daarvoor! Een opdracht van God. Waarom moeten we het daarvoor houden? ‘opdat de zonde niet heerse’ (vs. 12) De Heere heeft niet alleen willen verlossen van schuld en straf, maar ook van de macht van de zonde. Hij geeft Zijn Geest om ons in staat te stellen daar ook naar te leven. ‘Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere. Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde. Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest. Want de wet des Geestes des levens in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods.’ (Rom. 7:25-8:2) ‘Maar indien gij door den Geest de werkingen des lichaams doodt, zo zult gij leven.’ (Rom. 8:13). Het bestuderen van Romeinen 6-8 maakt duidelijk dat de macht van de zonde gebroken is. Als we daar in ons leven echter niets van ervaren, geeft dat ook geen verdieping. Daarom worden we opgeroepen door Gods Geest te wandelen en in Zijn kracht de inwonende zonde te doden. Dit zal altijd onvolkomen zijn, maar het moet wel zichtbaar zijn/worden in ons leven. We mogen namelijk geloven in Hem, waarvan Judas zegt: ‘Hem nu, Die machtig is u van struikelen te bewaren, en onstraffelijk te stellen voor Zijn heerlijkheid, in vreugde, den alleen wijzen God, onzen Zaligmaker, zij heerlijkheid en majesteit, kracht en macht, beide nu en in alle eeuwigheid. (Judas: 25) Nooit is daar enig excuus om in de zonde te blijven, want dat zij verre. En nooit, nooit is daar enige roem, want de roem is uitgesloten!
3. Persoon en werk van de Heilige Geest
Regelmatig komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan de orde. Ook hier blijken veel misverstanden over te bestaan. Duidelijk moet zijn dat de Heilige Geest zeer nauw verbonden is met de Persoon van Christus en dat Hij allereerst gekomen is om Hem te verheerlijken. Christus staat dus ook centraal, als het gaat om het werk van de Heilige Geest. Daarnaast willen we Woord en Geest altijd bij elkaar houden. De Schrift is de volledige openbaring van God. Meer dan dat zoeken we niet en willen we ook vermijden. Als het gaat over vervulling met de Heilige Geest, gaat dit zeker niet om allerlei ‘geestelijke extra’s’, waardoor we ons beter zouden voelen als christenen. Het gaat er niet in de eerste plaats om hoeveel wij van de Geest hebben, maar hoeveel de Geest van ons heeft. Het gaat om totale overgave aan het Lam. Dat is de boodschap die keer op keer centraal staat, als het gaat om vervulling met de Heilige Geest. In die context willen we de opdracht van de Heere in Efeze 5:18 lezen: Wordt (voortdurend)vervuld met de Geest!’ Altijd wordt benadrukt dat God mensen eerst afbreekt in zichzelf om ze vervolgens op te bouwen in Hem. Maar wat bedoelen we dan met vervulling met de Heilige Geest? Een aantal aspecten zijn hier belangrijk. Vervulling met Gods Geest heeft alles te maken met meer zicht krijgen op het werk van Christus. De Bijbel laat duidelijk zien dat het onze opdracht is om ‘op te wassen in de genade en de kennis van de Heere Jezus Christus’ (2Petr. 3:18). Veel christenen ervaren een doorbraak in hun leven als ze meer zicht krijgen op bepaalde aspecten van de Bijbelse boodschap en het werk van Christus, waarvoor ze eerder geen oog hadden. Toch mogen en willen we een dergelijke (crisis)ervaring niet normatief stellen. God werkt ook vaak in de weg van de geleidelijkheid. Een zogenaamde second blessing willen we in die zin afwijzen. Een te sterke concentratie op een bepaalde ervaring, kan mensen terugwerpen op zichzelf en de troost van de zaligheid ontnemen. Wel geloven we, dat in de weg van overgave de Heere Zijn zegen wil geven en Zijn kinderen krachtig wil gebruiken en vervullen met Zijn Heilige Geest. In die zin hebben we allemaal een tweede, een derde, een vierde enz. zegen nodig. We willen hier dus met voorzichtigheid over spreken. Vervulling met de Heilige Geest zal tenslotte altijd zichtbaar worden aan de vrucht (Gal.5). Deze zal niet in de eerste plaats bestaan in allerlei bijzonderheden, maar in de verandering van de gelovige naar het Beeld van Christus. Om meer met deze Geest van Christus vervuld te worden is het goed om voortdurend de dingen te bedenken die van de Geest zijn (Rom.8:5,6). En daarnaast te beseffen dat we Gods Geest kunnen bedroeven als we bitterheid, toorn en wrok en andere onbeleden zonden toelaten in ons leven, waardoor Hij niet in staat is door ons heen te werken. (Ef. 4:30, 31).
4. Heiligmaking
Het doel van de heiligmaking vinden we in Rom. 8:29 ‘Want die Hij te voren gekend heeft, die heeft Hij ook te voren verordineerd, het beeld van Zijn Zoon gelijkvormig te zijn, opdat Hij de Eerstgeborene zij onder vele broederen.’ Daar gaat het om, dat we veranderd worden naar het Beeld van Christus, dat we veranderd worden in ons denken, onze gezindheid, ons gedrag, kortom in alles. Daar willen we ons naar uitstrekken. Weliswaar is op deze aarde geen zondeloze volmaaktheid mogelijk voor de gerechtvaardigde zondaar. Dit ontslaat ons echter nimmer van onze verantwoordelijkheid en vraagt ons de gezindheid te hebben die we ook bij Paulus aantreffen in bijvoorbeeld Fil. 3: ‘Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag ernaar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben. Broeders, ik acht niet, dat ikzelf het gegrepen heb. Maar één ding doe ik, vergetende hetgeen achter is, en strekkende mij tot hetgeen voor is, jaag ik naar het wit, tot den prijs der roeping Gods, die van boven is in Christus Jezus.’ (Fil. 3:12-14). Zijn we bereid te jagen naar het wit, of maken we ons er graag gemakkelijk van af met een ongegrond beroep op de ‘rechtvaardiging van de goddeloze?’ Het is waar, dat een wedergeboren mens juist in de dagelijkse beleving, de (soms hevige) strijd ervaart tussen vlees en Geest die lijnrecht tegenover elkaar staan, maar het is ook waar dat we in betrekking tot onze positie in Christus een nieuw schepsel zijn. ‘Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.’ (2Kor. 5:17) En daarom mogen we door het geloof en door Gods genade ons steeds weer als een nieuw schepsel zien in Hem. Hierdoor kunnen we meer en meer veranderd worden naar Zijn beeld en worden wie we zijn in Christus. Heiligmaking heeft dan ook niets te maken met eigen slaafse pogingen, maar met de levende gemeenschap met Christus’ dood en opstanding door Zijn Geest Die in ons woont.
Eén ding omtrent de heiligmaking is vanuit de Schrift heel duidelijk: ‘zonder heiligmaking zal niemand de Heere zien.’ (Hebr. 12:14) Niet na dit leven, maar ook niet in dit leven. Een slordige levenswandel brengt ons altijd in de duisternis en neemt de vrede van God weg, die alle verstand te boven gaat. Is dit ook niet een reden van veel geloofsonzekerheid bij veel christenen? Daarom is het belangrijk de heiliging na te jagen, terwijl we mogen weten dat God ons in de Zoon van Zijn liefde al gegrepen heeft.
Afsluitend
Met het uitgeven van onze visie en ons verlangen hopen we dat velen overtuigd zullen zijn en worden van de noodzaak van een geestelijke herleving en van de mogelijkheid die er daarvoor is bij God vandaan. ‘Hij is barmhartig en genadig en groot van goedertierenheid. Wie weet, zal Hij zich wenden.’ (Joel 2:13) De geschiedenis heeft uitgewezen dat (gezamenlijk) gebed altijd vooraf ging aan een geestelijke herleving. En we mogen weten dat God ons wil verhoren, alles wat we bidden naar Zijn wil. Daarom willen we ook een ieder oproepen deze nood bij de Heere te brengen. Als we tot Hem komen in geloof, dan zal Hij zeker horen, want de ‘hand van de Heere is niet verkort en Zijn oor is niet zwaar geworden’. Want deze ‘God nu, Die machtig is meer dan overvloediglijk te doen, boven al wat wij bidden of denken, naar de kracht, die in ons werkt, Hem, zij de heerlijkheid in de Gemeente, door Christus Jezus, in alle geslachten, tot alle eeuwigheid.’ (Jes.59:1; Ef. 3:20,21). Laten we een voorbeeld nemen aan de groep mensen, die we in Handelingen 2:42 vergaderd zien: ‘En zij waren volhardende in de leer de apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden.’
Het bestuur van Stichting Heart Cry.
Februari 2008
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Even voor de eerlijke beeldvorming.
C.P. den Boer is diverse keren benaderd voor een gesprek met het bestuur van de Stichting Heartcry. Dit is tot dusverre een aantal x geweigerd. Hij wil niet in gesprek. Ondertussen worden er wel allerlei artikelen onder de (reformatorische) aandacht gebracht. Is het eerlijk om wel allerlei dingen te schrijven, (waarin echt een aantal 100% leugens/verdraaiingen staan), zonder er over in gesprek te willen?
Je zou toch verwachten van iemand (persoon a) die kritiek heeft(wat op zich niet verkeer is natuurlijk) op een (persoon/stichting b) dat diegene(b) op zijn minst daarvan op de hoogte gebracht wordt door (a) en daarover in gesprek kan gaan.
Waarom wil hij geen gesprek?
C.P. den Boer is diverse keren benaderd voor een gesprek met het bestuur van de Stichting Heartcry. Dit is tot dusverre een aantal x geweigerd. Hij wil niet in gesprek. Ondertussen worden er wel allerlei artikelen onder de (reformatorische) aandacht gebracht. Is het eerlijk om wel allerlei dingen te schrijven, (waarin echt een aantal 100% leugens/verdraaiingen staan), zonder er over in gesprek te willen?
Je zou toch verwachten van iemand (persoon a) die kritiek heeft(wat op zich niet verkeer is natuurlijk) op een (persoon/stichting b) dat diegene(b) op zijn minst daarvan op de hoogte gebracht wordt door (a) en daarover in gesprek kan gaan.
Waarom wil hij geen gesprek?
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
ik vind het heel erg lastig allemaal.
Volgens mij is het 'ingewikkeld geworden'
Volgens mij is het 'ingewikkeld geworden'
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Grace, dat mag je met hem persoonlijk overleggen. Liever niet hier.Grace schreef:Waarom wil hij geen gesprek?
Ga dan liever op de door hem gebruikte argumenten in.
Verder dacht ik, dat hij predikant is.
Re: Heartcry - Niet arminiaans?
Beste Tiberius. Hij is volgens mij inderdaad predikant van een hele grote gemeente. Hij heeft blijkbaar tijd genoeg om zich met dergelijke zaken te belasten en uitgebreide artikelen te schrijven, terwijl iedere predikant klaagt dat hij te weinig tijd heeft en zowat omkomt van het werk.Tiberius schreef:Grace, dat mag je met hem persoonlijk overleggen. Liever niet hier.Grace schreef:Waarom wil hij geen gesprek?
Ga dan liever op de door hem gebruikte argumenten in.
Verder dacht ik, dat hij predikant is.
We hebben gevraagd om een persoonlijk gesprek, maar dit wordt genegeerd. Hoe moet ik het dan persoonlijk overleggen? Maar goed wat zijn argumenten. Y vindt iets over 1. X zegt iets over Y. Dus X vindt hetzelfde van 1 als Y. Dit is toch geen argument van een theoloog, laten we nu eerlijk zijn.