Elkaar opbouwen in het geloof

[Marnix]

Ja. Dat mag!

Het is geen vraag, maar een wens van de schrijver.

Als de nadruk op het woordje "zo" ligt kan ik me daar helemaal in vinden. Over dat kleine woordje had ik even heengelezen. Als er had gestaan: "Mochten wij toch tot Christus komen om van Hem genade en verlossing af te bidden", dan had ik er wel vraagtekens bij gehad.

Jij wordt ook met de dag reformatorischer

Hoezo? Ik ben altijd gereformeerd (dus reformatorisch) geweest hoor Alleen misschien iets anders gereformeerd en reformatorisch dan sommige anderen

[entiteitxx]

Het is geen vraag, maar een wens van de schrijver.

Als de nadruk op het woordje "zo" ligt kan ik me daar helemaal in vinden. Over dat kleine woordje had ik even heengelezen. Als er had gestaan: "Mochten wij toch tot Christus komen om van Hem genade en verlossing af te bidden", dan had ik er wel vraagtekens bij gehad.

Jij wordt ook met de dag reformatorischer

Hoezo? Ik ben altijd gereformeerd (dus reformatorisch) geweest hoor Alleen misschien iets anders gereformeerd en reformatorisch dan sommige anderen

Het ging mij meer om het woordje 'zo'. DIt klinkt toch wel erg voorwaardelijk

[Marco]

Misschien moet ik de hele alinea nog even naar boven halen:

O, was het nu met ons als met deze vrouw. Mochten wij ook zo tot Christus komen om van Hem genade en verlossing af te bidden. Maar ach, hoevelen zijn er die er nog vreemd van zijn!

Ligt het nou aan mij of is dit meer in de toon van "we moeten hopen en wachten tot het gebeurt", of moet ik dit lezen als "Bekeer je en neem Christus aan, dat Hij je zal verlossen" (beide een beetje gechargeerd).

De laatste zin maakt het niet duidelijker: een verzuchting, dat velen er vreemd aan zijn. Een verzuchting, niet een oproep. Vandaar dat ik eerder van het hopen en wachten uitging dan van de oproep. Want als dit als een oproep bedoeld is, dan is het op zijn best een heel onduidelijke.

Misschien lees ik het wel fout, maar ligt dat dan echt alleen aan mij??

[Marnix]

Als de nadruk op het woordje "zo" ligt kan ik me daar helemaal in vinden. Over dat kleine woordje had ik even heengelezen. Als er had gestaan: "Mochten wij toch tot Christus komen om van Hem genade en verlossing af te bidden", dan had ik er wel vraagtekens bij gehad.

Jij wordt ook met de dag reformatorischer

Hoezo? Ik ben altijd gereformeerd (dus reformatorisch) geweest hoor Alleen misschien iets anders gereformeerd en reformatorisch dan sommige anderen

Het ging mij meer om het woordje 'zo'. DIt klinkt toch wel erg voorwaardelijk

Nee. Dan moet je Tiberius reactie nog even lezen. Het is een wens van de schrijver dat hij en anderen zo naar Christus mogen gaan, namelijk oprecht en vol vertrouwen. Dat is overigens een voorwaarde die in de hele breedte van het christendom geleerd wordt.... het geloof en dus ook het gaan tot Christus moet oprecht zijn. Dat is echt geen typerend reformatorische voorwaarde.

Zonder dat woordje "zo" was het heel anders geweest. Als iemand zegt: Ach mochten we toch maar tot Christus gaan. Als je dat zegt klopt er iets niet..... als hij in de wij-vorm spreekt..... want dat moet je niet zeggen, dat moet je doen. Dan wordt het (met alle respect, mijn vergelijking betreft niet iets gelijkwaardigs) als iemand die op de bank zit en zegt: Ach mocht ik toch maar naar de supermarkt gaan. En vervolgens gewoon blijft zitten. En natuurlijk gaan we uit onszelf makkelijker naar de supermarkt dan tot Christus, maar als dat verlanger er is, en dat is er, is dat door de Geest die dat in ons werkt, daarin zit al de nodiging. Dan mogen (en moeten) we ook vrijmoedig gaan.

Dus Marco, het is een wens dat we allen zoals die vrouw, oprecht en vol vertrouwen en geloof, naar Christus toe te gaan. En hij geeft aan dat dat niet bij iedereen al zo is. Die wens is daar dan ook een gevolg van.

[entiteitxx]

Jij wordt ook met de dag reformatorischer

Hoezo? Ik ben altijd gereformeerd (dus reformatorisch) geweest hoor Alleen misschien iets anders gereformeerd en reformatorisch dan sommige anderen

Het ging mij meer om het woordje 'zo'. DIt klinkt toch wel erg voorwaardelijk

Nee. Dan moet je Tiberius reactie nog even lezen. Het is een wens van de schrijver dat hij en anderen zo naar Christus mogen gaan, namelijk oprecht en vol vertrouwen. Dat is overigens een voorwaarde die in de hele breedte van het christendom geleerd wordt.... het geloof en dus ook het gaan tot Christus moet oprecht zijn. Dat is echt geen typerend reformatorische voorwaarde.

Zonder dat woordje "zo" was het heel anders geweest. Als iemand zegt: Ach mochten we toch maar tot Christus gaan. Als je dat zegt klopt er iets niet..... als hij in de wij-vorm spreekt..... want dat moet je niet zeggen, dat moet je doen. Dan wordt het (met alle respect, mijn vergelijking betreft niet iets gelijkwaardigs) als iemand die op de bank zit en zegt: Ach mocht ik toch maar naar de supermarkt gaan. En vervolgens gewoon blijft zitten. En natuurlijk gaan we uit onszelf makkelijker naar de supermarkt dan tot Christus, maar als dat verlanger er is, en dat is er, is dat door de Geest die dat in ons werkt, daarin zit al de nodiging. Dan mogen (en moeten) we ook vrijmoedig gaan.

Dus Marco, het is een wens dat we allen zoals die vrouw, oprecht en vol vertrouwen en geloof, naar Christus toe te gaan. En hij geeft aan dat dat niet bij iedereen al zo is. Die wens is daar dan ook een gevolg van.

Je gaat oprecht en vol vertrouwen en geloof naar Christus toe, om van Hem genade en verlossing af(?) te bidden. Je gaat als bekeerde (dan geloof je nl) naar Christus toe om genade en verlossing af te bidden?
Het is genade als je als onbekeerde, ongelovige, doemwaardige (dusgewoon zoals je bent) aan Christus mag vragen: Heere bekeer mij.

[Unionist]

En dus gaan we weer met zn allen zitten tobben of we wel oprecht zijn en blijven we bij Hem weg.

[Marnix]

Hoezo? Ik ben altijd gereformeerd (dus reformatorisch) geweest hoor Alleen misschien iets anders gereformeerd en reformatorisch dan sommige anderen

Het ging mij meer om het woordje 'zo'. DIt klinkt toch wel erg voorwaardelijk

Nee. Dan moet je Tiberius reactie nog even lezen. Het is een wens van de schrijver dat hij en anderen zo naar Christus mogen gaan, namelijk oprecht en vol vertrouwen. Dat is overigens een voorwaarde die in de hele breedte van het christendom geleerd wordt.... het geloof en dus ook het gaan tot Christus moet oprecht zijn. Dat is echt geen typerend reformatorische voorwaarde.

Zonder dat woordje "zo" was het heel anders geweest. Als iemand zegt: Ach mochten we toch maar tot Christus gaan. Als je dat zegt klopt er iets niet..... als hij in de wij-vorm spreekt..... want dat moet je niet zeggen, dat moet je doen. Dan wordt het (met alle respect, mijn vergelijking betreft niet iets gelijkwaardigs) als iemand die op de bank zit en zegt: Ach mocht ik toch maar naar de supermarkt gaan. En vervolgens gewoon blijft zitten. En natuurlijk gaan we uit onszelf makkelijker naar de supermarkt dan tot Christus, maar als dat verlanger er is, en dat is er, is dat door de Geest die dat in ons werkt, daarin zit al de nodiging. Dan mogen (en moeten) we ook vrijmoedig gaan.

Dus Marco, het is een wens dat we allen zoals die vrouw, oprecht en vol vertrouwen en geloof, naar Christus toe te gaan. En hij geeft aan dat dat niet bij iedereen al zo is. Die wens is daar dan ook een gevolg van.

Je gaat oprecht en vol vertrouwen en geloof naar Christus toe, om van Hem genade en verlossing af(?) te bidden. Je gaat als bekeerde (dan geloof je nl) naar Christus toe om genade en verlossing af te bidden?
Het is genade als je als onbekeerde, ongelovige, doemwaardige (dusgewoon zoals je bent) aan Christus mag vragen: Heere bekeer mij.

Uiteraard! Maar dan is die wens er toch? Als je wel naar de kerk gaat maar eigenlijk je eigen leven wel fijn vindt zo, niet met dingen wil breken omdat je van twee walletjes wil eten maar wel Jezus wil gebruiken als doekje voor het bloeden, dan ga je niet oprecht naar Hem toe. Dat onderscheid moet je wel even maken. Ik heb het hier niet over rechtvaardig naar Hem toegaan.

Wat ik bedoel geeft Jezus mooi weer in de gelijkenis van de farizeeer en de tollenaar. Beiden gaan naar Christus toe, beiden als zondaar.... maar de tollenaar gaat oprecht want hij heeft berouw en de farizeeer niet want hij vindt zijn eigen leven nog niet zo slecht.

Wie gaat zitten tobben of hij wel oprecht en niet naar Christus toegaat heeft het niet goed begrepen. Omdat hij bij Hem wegblijft.... terwijl ze juist naar Hem moeten gaan.

[entiteitxx]

Het ging mij meer om het woordje 'zo'. DIt klinkt toch wel erg voorwaardelijk

Nee. Dan moet je Tiberius reactie nog even lezen. Het is een wens van de schrijver dat hij en anderen zo naar Christus mogen gaan, namelijk oprecht en vol vertrouwen. Dat is overigens een voorwaarde die in de hele breedte van het christendom geleerd wordt.... het geloof en dus ook het gaan tot Christus moet oprecht zijn. Dat is echt geen typerend reformatorische voorwaarde.

Zonder dat woordje "zo" was het heel anders geweest. Als iemand zegt: Ach mochten we toch maar tot Christus gaan. Als je dat zegt klopt er iets niet..... als hij in de wij-vorm spreekt..... want dat moet je niet zeggen, dat moet je doen. Dan wordt het (met alle respect, mijn vergelijking betreft niet iets gelijkwaardigs) als iemand die op de bank zit en zegt: Ach mocht ik toch maar naar de supermarkt gaan. En vervolgens gewoon blijft zitten. En natuurlijk gaan we uit onszelf makkelijker naar de supermarkt dan tot Christus, maar als dat verlanger er is, en dat is er, is dat door de Geest die dat in ons werkt, daarin zit al de nodiging. Dan mogen (en moeten) we ook vrijmoedig gaan.

Dus Marco, het is een wens dat we allen zoals die vrouw, oprecht en vol vertrouwen en geloof, naar Christus toe te gaan. En hij geeft aan dat dat niet bij iedereen al zo is. Die wens is daar dan ook een gevolg van.

Je gaat oprecht en vol vertrouwen en geloof naar Christus toe, om van Hem genade en verlossing af(?) te bidden. Je gaat als bekeerde (dan geloof je nl) naar Christus toe om genade en verlossing af te bidden?
Het is genade als je als onbekeerde, ongelovige, doemwaardige (dusgewoon zoals je bent) aan Christus mag vragen: Heere bekeer mij.

Uiteraard! Maar dan is die wens er toch? Als je wel naar de kerk gaat maar eigenlijk je eigen leven wel fijn vindt zo, niet met dingen wil breken omdat je van twee walletjes wil eten maar wel Jezus wil gebruiken als doekje voor het bloeden, dan ga je niet oprecht naar Hem toe. Dat onderscheid moet je wel even maken. Ik heb het hier niet over rechtvaardig naar Hem toegaan.

Wat ik bedoel geeft Jezus mooi weer in de gelijkenis van de farizeeer en de tollenaar. Beiden gaan naar Christus toe, beiden als zondaar.... maar de tollenaar gaat oprecht want hij heeft berouw en de farizeeer niet want hij vindt zijn eigen leven nog niet zo slecht.

Wie gaat zitten tobben of hij wel oprecht en niet naar Christus toegaat heeft het niet goed begrepen. Omdat hij bij Hem wegblijft.... terwijl ze juist naar Hem moeten gaan.

Naast oprecht had je het over vertrouwen en geloof..

Mijn vraag is meer, er zijn volgens jou geen voorwaarden om genade te vragen aan Christus, maar zijn er wel voorwaarden aan een gebed of het verhoord wordt of niet?

[Marnix]

Nee. Dan moet je Tiberius reactie nog even lezen. Het is een wens van de schrijver dat hij en anderen zo naar Christus mogen gaan, namelijk oprecht en vol vertrouwen. Dat is overigens een voorwaarde die in de hele breedte van het christendom geleerd wordt.... het geloof en dus ook het gaan tot Christus moet oprecht zijn. Dat is echt geen typerend reformatorische voorwaarde.

Zonder dat woordje "zo" was het heel anders geweest. Als iemand zegt: Ach mochten we toch maar tot Christus gaan. Als je dat zegt klopt er iets niet..... als hij in de wij-vorm spreekt..... want dat moet je niet zeggen, dat moet je doen. Dan wordt het (met alle respect, mijn vergelijking betreft niet iets gelijkwaardigs) als iemand die op de bank zit en zegt: Ach mocht ik toch maar naar de supermarkt gaan. En vervolgens gewoon blijft zitten. En natuurlijk gaan we uit onszelf makkelijker naar de supermarkt dan tot Christus, maar als dat verlanger er is, en dat is er, is dat door de Geest die dat in ons werkt, daarin zit al de nodiging. Dan mogen (en moeten) we ook vrijmoedig gaan.

Dus Marco, het is een wens dat we allen zoals die vrouw, oprecht en vol vertrouwen en geloof, naar Christus toe te gaan. En hij geeft aan dat dat niet bij iedereen al zo is. Die wens is daar dan ook een gevolg van.

Je gaat oprecht en vol vertrouwen en geloof naar Christus toe, om van Hem genade en verlossing af(?) te bidden. Je gaat als bekeerde (dan geloof je nl) naar Christus toe om genade en verlossing af te bidden?
Het is genade als je als onbekeerde, ongelovige, doemwaardige (dusgewoon zoals je bent) aan Christus mag vragen: Heere bekeer mij.

Uiteraard! Maar dan is die wens er toch? Als je wel naar de kerk gaat maar eigenlijk je eigen leven wel fijn vindt zo, niet met dingen wil breken omdat je van twee walletjes wil eten maar wel Jezus wil gebruiken als doekje voor het bloeden, dan ga je niet oprecht naar Hem toe. Dat onderscheid moet je wel even maken. Ik heb het hier niet over rechtvaardig naar Hem toegaan.

Wat ik bedoel geeft Jezus mooi weer in de gelijkenis van de farizeeer en de tollenaar. Beiden gaan naar Christus toe, beiden als zondaar.... maar de tollenaar gaat oprecht want hij heeft berouw en de farizeeer niet want hij vindt zijn eigen leven nog niet zo slecht.

Wie gaat zitten tobben of hij wel oprecht en niet naar Christus toegaat heeft het niet goed begrepen. Omdat hij bij Hem wegblijft.... terwijl ze juist naar Hem moeten gaan.

Naast oprecht had je het over vertrouwen en geloof..

Mijn vraag is meer, er zijn volgens jou geen voorwaarden om genade te vragen aan Christus, maar zijn er wel voorwaarden aan een gebed of het verhoord wordt of niet?

Er zijn zeker voorwaarden aan een gebed. Aan om genade te vragen aan Christus niet... als je ook echt om genade vraagt en echt aan Christus. Juist omdat wij aan geen enkele voorwaarde konden voldoen, voldeed Christus voor ons. Daardoor is de Geest uitgestort, ook over ons. Daardoor kunnen we weer bij God komen. Daardoor hebben we ook weer verantwoordelijkheid, de eis... maar kunnen we daar ook wat mee. Niet uit onszelf... maar omdat God dat geeft. De voorwaarden staan niet los van Gods genade.

[entiteitxx]

Je gaat oprecht en vol vertrouwen en geloof naar Christus toe, om van Hem genade en verlossing af(?) te bidden. Je gaat als bekeerde (dan geloof je nl) naar Christus toe om genade en verlossing af te bidden?
Het is genade als je als onbekeerde, ongelovige, doemwaardige (dusgewoon zoals je bent) aan Christus mag vragen: Heere bekeer mij.

Uiteraard! Maar dan is die wens er toch? Als je wel naar de kerk gaat maar eigenlijk je eigen leven wel fijn vindt zo, niet met dingen wil breken omdat je van twee walletjes wil eten maar wel Jezus wil gebruiken als doekje voor het bloeden, dan ga je niet oprecht naar Hem toe. Dat onderscheid moet je wel even maken. Ik heb het hier niet over rechtvaardig naar Hem toegaan.

Wat ik bedoel geeft Jezus mooi weer in de gelijkenis van de farizeeer en de tollenaar. Beiden gaan naar Christus toe, beiden als zondaar.... maar de tollenaar gaat oprecht want hij heeft berouw en de farizeeer niet want hij vindt zijn eigen leven nog niet zo slecht.

Wie gaat zitten tobben of hij wel oprecht en niet naar Christus toegaat heeft het niet goed begrepen. Omdat hij bij Hem wegblijft.... terwijl ze juist naar Hem moeten gaan.

Naast oprecht had je het over vertrouwen en geloof..

Mijn vraag is meer, er zijn volgens jou geen voorwaarden om genade te vragen aan Christus, maar zijn er wel voorwaarden aan een gebed of het verhoord wordt of niet?

Er zijn zeker voorwaarden aan een gebed. Aan om genade te vragen aan Christus niet... als je ook echt om genade vraagt en echt aan Christus. Juist omdat wij aan geen enkele voorwaarde konden voldoen, voldeed Christus voor ons. Daardoor is de Geest uitgestort, ook over ons. Daardoor kunnen we weer bij God komen. Daardoor hebben we ook weer verantwoordelijkheid, de eis... maar kunnen we daar ook wat mee. Niet uit onszelf... maar omdat God dat geeft. De voorwaarden staan niet los van Gods genade.

Het stukje van C. van Vollenhoven vandaag in het RD geeft de antwoorden op mijn vragen, die rezen bij het vorige stukje van hem.

[freek]

Kunnen jullie misschien wat minder lange stukken quoten?? :|

[JolandaOudshoorn]

Maar wacht u voor mensen (Matt.10:17)

Jezus Christus gelooft niet in "mede-menselijkheid": wacht u voor de mensen, want zij zullen u overleveren. Wij mogen Christus zeer dankbaar zijn voor deze waarschuwing; als wij die ook vandaag ter harte nemen blijven ons ontgoochelingen en teleurstellingen bespaard. Wij hoeven niet "door schade en schande wijs" te worden als wij door de genade van Zijn Woord wijs willen worden! Bovendien, afstand nemen van "de mensen" is een winst, als daarvoor in de plaats toevlucht wordt genomen tot God: zo God (ook vandaag) voor ons is, wie zal tegen ons zijn?

[JolandaOudshoorn]

Zij zullen u overleveren (Matt. 10:17)

Vreselijk zal dat zijn, overgeleverd te worden. Machteloze prooi zijn van machtswellustigingen. Het zal niet alleen gebeuren, het gebeurt ook vandaag, elders op deze wereld. Bid voor hen, om Kracht naar kruis! Het is ook gebeurd, zolang de satan woedt en zolang Christus gemeente bestreden wordt. Ten diepste is het gebeurd aan Jezus Christus zelf. Hij werd overgeleverd, zowel aan de stadhouder (vs18) als aan de synagoge. (de hogepriester). Dat is de draag-grond als het u gebeurt, volgt u Hem na en Hij belooft: Niemand zal ze uit Mijn hand rukken!

[freek]

Zo Jolanda, word jij voortaan onze dagelijke opbouwer?

[jvdg]

Zo Jolanda, word jij voortaan onze dagelijke opbouwer?

Mooi toch?