Standenleer of Evangelieprediking

[entiteitxx]

Dat "kunnen" dient mijn inziens ter (nodige) onderwijzing.

Het is geen noodzaak of voorwaarde.

Als ik voorgaande lees, ontkennen velen dat wél - te beginnen bij de eerste paar reacties op dit topic. De vraag blijft staan of je wel standen kunt, moet (of mag?) onderscheiden.

Zolang je het drietal ellende verlossing en dankbaarheid in stand houd, zullen er standen gepredikt worden. Niets mis mee.

Ellende, verlossing en dankbaarheid zijn de drie stukken.
Standen zijn iets anders.
Dat de drie stukken gekend moeten worden, zal een ieder op dit forum onderschrijven.
Dat er bepaalde, scherp omschreven, standen zijn of behoren te zijn in het genadeleven, is hetgeen wat in dit topic ter discussie wordt gesteld.
Het is van belang zuiver te blijven definiëren, anders draaien we in kringetjes om elkaar heen.

Als je goed leest zie je dat ik het drietal niet benoem als standen. Ik zeg dat oa deze 3 'stukken' automatisch in een prediking in een tijdskader worden gezet, of bevindelijk worden ontleed. In wat voor kerk je ook komt, er worden kenmerken genoemd tijdens een preek. Het is de vraag wat je met de 'standenleer' doet. Nooit heeft een dominee gezegt dat je van wat voor kenmerk dan ook een grond mag maken. Iedere dominee preekt dat het uiteindelijk maar om 1 ding gaat: verzoend te worden met God, door Christus bloed. En geen 1 dominee zegt dat er een te groot zondaar waar geen vergeving voor mogelijk is. Het ligt niet aande zuiverheid van definieren waarom we in kringetjes om elkaar heen draaien...

[Afgewezen]

Als je goed leest zie je dat ik het drietal niet benoem als standen. Ik zeg dat oa deze 3 'stukken' automatisch in een prediking in een tijdskader worden gezet, of bevindelijk worden ontleed. In wat voor kerk je ook komt, er worden kenmerken genoemd tijdens een preek.

Weet ik niet, ik kom niet in alle kerken.

Het is de vraag wat je met de 'standenleer' doet. Nooit heeft een dominee gezegt dat je van wat voor kenmerk dan ook een grond mag maken.

Daar gaat het niet om. Dit is beetje vluchten in clichés, E.

Iedere dominee preekt dat het uiteindelijk maar om 1 ding gaat: verzoend te worden met God, door Christus bloed. En geen 1 dominee zegt dat er een te groot zondaar waar geen vergeving voor mogelijk is. Het ligt niet aande zuiverheid van definieren waarom we in kringetjes om elkaar heen draaien...

Jawel. Als het onderwerp niet duidelijk is, kun je niet normaal met elkaar praten.
Wat jij nu doet, is een aantal clichés aan elkaar vlechten, die echter buiten de zaak omgaan.

[Verwachter]

[quote="Afgewezen"].
Dat er bepaalde, scherp omschreven, standen zijn of behoren te zijn in het genadeleven, is hetgeen wat in dit topic ter discussie wordt gesteld.
quote]

Dit impliceert dat er verschillende standen zouden zijn in het genadeleven. Als er sprake is van verkregen genade is er maar sprake van 1 stand: namelijk die van verloste, geredde, geheiligde, kind van God, of welke benaming je er ook aan geven wilt.

Ik zie het nut ook niet zo van het spreken over standen waar je doorheen zou moeten. Ik lees dat ook nergens expliciet in de Bijbel, wel de oproep om je te bekeren (Hand 2: 38 ) om in de Heere Jezus Christus te geloven (Hand. 16:31), het feit dat je opnieuw geboren moet worden (Joh. 3:3) en zo voort.

[Marco]

Als je goed leest zie je dat ik het drietal niet benoem als standen. Ik zeg dat oa deze 3 'stukken' automatisch in een prediking in een tijdskader worden gezet, of bevindelijk worden ontleed. In wat voor kerk je ook komt, er worden kenmerken genoemd tijdens een preek. Het is de vraag wat je met de 'standenleer' doet. Nooit heeft een dominee gezegt dat je van wat voor kenmerk dan ook een grond mag maken. Iedere dominee preekt dat het uiteindelijk maar om 1 ding gaat: verzoend te worden met God, door Christus bloed. En geen 1 dominee zegt dat er een te groot zondaar waar geen vergeving voor mogelijk is. Het ligt niet aande zuiverheid van definieren waarom we in kringetjes om elkaar heen draaien...

Ik betwist dus het automatisch in een tijdskader plaatsen. Dat kan volgens mij niet. 'Bevindelijk ontleden' is ook wat lastig. Begrijp mij goed: Ik ben absoluut niet tegen bevinding. Je kunt niet geloven zonder dat je hart geraakt wordt. Maar de ontleding van deze stukken leidt volgens mij niet tot een standenleer zoals in dit topic bedoeld. Als dat automatisch zo zou zijn, dan zou er minimaal één vraag in de HC zijn:

vraag: Welke standen onderscheidt u.....
antwoord: Ten eerste...

[JolandaOudshoorn]

Ik betwist dus het automatisch in een tijdskader plaatsen. Dat kan volgens mij niet. 'Bevindelijk ontleden' is ook wat lastig. Begrijp mij goed: Ik ben absoluut niet tegen bevinding. Je kunt niet geloven zonder dat je hart geraakt wordt. Maar de ontleding van deze stukken leidt volgens mij niet tot een standenleer zoals in dit topic bedoeld. Als dat automatisch zo zou zijn, dan zou er minimaal één vraag in de HC zijn:

vraag: Welke standen onderscheidt u.....
antwoord: Ten eerste...

Ik pleit er ervoor om "ellende, verlossing en dankbaarheid" idd stukken te noemen. Standen heeft iets opbouwends, iets progressiefs. Als je aan het eerste voldoet, ga je verder naar het tweede. De drie stukken zijn ook iets wat steeds terugkomt, wat door elkaar kan lopen. Men moet wel alledrie kennen.

[entiteitxx]

Als je goed leest zie je dat ik het drietal niet benoem als standen. Ik zeg dat oa deze 3 'stukken' automatisch in een prediking in een tijdskader worden gezet, of bevindelijk worden ontleed. In wat voor kerk je ook komt, er worden kenmerken genoemd tijdens een preek.

Weet ik niet, ik kom niet in alle kerken.

Het is de vraag wat je met de 'standenleer' doet. Nooit heeft een dominee gezegt dat je van wat voor kenmerk dan ook een grond mag maken.

Daar gaat het niet om. Dit is beetje vluchten in clichés, E.

Iedere dominee preekt dat het uiteindelijk maar om 1 ding gaat: verzoend te worden met God, door Christus bloed. En geen 1 dominee zegt dat er een te groot zondaar waar geen vergeving voor mogelijk is. Het ligt niet aande zuiverheid van definieren waarom we in kringetjes om elkaar heen draaien...

Jawel. Als het onderwerp niet duidelijk is, kun je niet normaal met elkaar praten.
Wat jij nu doet, is een aantal clichés aan elkaar vlechten, die echter buiten de zaak omgaan.

tsja wat jij van mij vindt, vind ik wel het minst boeiende wat er is. Ik vlucht niet in cliches. Er is door deze en gene al menigmaal gesuggereerd dat dominees die nadrukkelijk een standenleer propageren, zeggen dat deze standen gronden zijn. Dat is een leugen, en die zal ik altijd bestrijden wat je er ook van vindt. Wie ontkent dat er standen zijn in de toeleidende weg tot Christus en daarna in de weg met Christus, heeft zijn ogen en oren dicht. Dit is los van de vraag welke nadelen er aan een prediking kleven die overgeschematiseerd zijn etc etc en dus ook los van het feit dat het maar om 1 dingt draait in een mensenleven: ben je in of buiten Christus. Maar ok, dit is een herhaling van zetten

[Marco]

Wie ontkent dat er standen zijn in de toeleidende weg tot Christus en daarna in de weg met Christus, heeft zijn ogen en oren dicht.

Dank je voor dit compliment. Maar misschien kunnen we het bij argumenten houden?

[Jongere]

Wie ontkent dat er standen zijn in de toeleidende weg tot Christus en daarna in de weg met Christus, heeft zijn ogen en oren dicht.

Dank je voor dit compliment. Maar misschien kunnen we het bij argumenten houden?

Hm.. even los van de discussie. Ik denk dat juist jouw (van Marco dus) reactie niet slim is. Laat entiteitxx iets scherp zeggen en misschien zelfs op een manier die je niet netjes vindt. Als het niet netjes is grijpen de mods is en als het alleen minder aardig is is het voor zijn rekening. Ik denk dat juist dit soort geprikkelde reacties de discussie vertroebelen en van de argumenten afleiden. Iedereen zegt dingen scherp als het over zijn eigen standpunt gaat. Als mensen daar overheen zouden lezen zouden veel discussies een stuk helderder verlopen. Uiteraard helemaal als iedereen altijd puur objectieve argumenten zou gebruiken; maar dat is nu eenmaal iets wat ons mensen niet zo eigen is.

Met andere woorden: juist dit deeltje quoten en er weer een post aan wijden was niet zo zinvol. Hoewel ik je oproep tot puur argumentengebruik onderschrijf denk ik dat je beter het beste voorbeeld kunt geven door op de post van entiteitxx ook alleen met tegenargumenten te reageren.

[Marco]

Wie ontkent dat er standen zijn in de toeleidende weg tot Christus en daarna in de weg met Christus, heeft zijn ogen en oren dicht.

Dank je voor dit compliment. Maar misschien kunnen we het bij argumenten houden?

Hm.. even los van de discussie. Ik denk dat juist jouw (van Marco dus) reactie niet slim is. Laat entiteitxx iets scherp zeggen en misschien zelfs op een manier die je niet netjes vindt. Als het niet netjes is grijpen de mods is en als het alleen minder aardig is is het voor zijn rekening. Ik denk dat juist dit soort geprikkelde reacties de discussie vertroebelen en van de argumenten afleiden. Iedereen zegt dingen scherp als het over zijn eigen standpunt gaat. Als mensen daar overheen zouden lezen zouden veel discussies een stuk helderder verlopen. Uiteraard helemaal als iedereen altijd puur objectieve argumenten zou gebruiken; maar dat is nu eenmaal iets wat ons mensen niet zo eigen is.

Met andere woorden: juist dit deeltje quoten en er weer een post aan wijden was niet zo zinvol. Hoewel ik je oproep tot puur argumentengebruik onderschrijf denk ik dat je beter het beste voorbeeld kunt geven door op de post van entiteitxx ook alleen met tegenargumenten te reageren.

Daar heb je gelijk in. Maar ik hoopte - en hoop nog steeds dat entiteitxx met argumenten zou komen. Ik, en niet alleen ik, vind in de Schrift slechts één stand, en die is die van genade. Dus bij deze nogmaals de oproep, vooral aan entiteitxx: Laat maar zien dat het zó evident is dat we het wel moeten zien!

[Marnix]

Precies, scherp zijn mag best, dingen noemen mag.... maar dan wel met argmenten. Als we hier naar elkaar gaan roepen: Je bent blind als je dat gelooft, zonder Bijbelse onderbouwingen, is dat niet bevorderlijk voor de sfeer.

Overigens ben ik het er niet helemaal mee eens. Er zijn standen, of gradaties, hoe je dat maar wil noemen. Wie groot is zal klein zijn, wie klein is zal groot. zijn. Jezus plaats een kind het het midden van de discipelen als ze discussieren wie het grootst zal zijn in het koninkrijk en zegt: Deze zal het grootst zijn. Laten alle volwassenen met hun gedogmatiseer en gediscussieer over staten, standen, kenmerken etcetera dat maar eens ter harte gaan nemen. Laten we maar wat meer kind worden want voor zodanigen is het koninkrijk.

[Afgewezen]

tsja wat jij van mij vindt, vind ik wel het minst boeiende wat er is. Ik vlucht niet in cliches. Er is door deze en gene al menigmaal gesuggereerd dat dominees die nadrukkelijk een standenleer propageren, zeggen dat deze standen gronden zijn.

Er is geen predikant die zal zeggen dat standen gronden zijn. Dat zegt men niet met zoveel woorden in elk geval.
Maar het is wel praktijk dat mensen die Christus nog niet kennen, maar zich in een of andere 'stand' bevinden, worden aangesproken met: volk van God, enz..

Dat is een leugen, en die zal ik altijd bestrijden wat je er ook van vindt. Wie ontkent dat er standen zijn in de toeleidende weg tot Christus en daarna in de weg met Christus, heeft zijn ogen en oren dicht.

Ik heb reeds aangegeven wat m.i. het verschil is tussen stukken en standen.
Wanneer er gesproken wordt over standen, gaat men ervan uit dat iemand al een gelovige is (het geloof is 'ingeplant'), en al bepaalde ervaringen heeft gehad. Dat is een andere benadering dan dat wordt gesproken over het doorleven van de drie stukken.

Dit is los van de vraag welke nadelen er aan een prediking kleven die overgeschematiseerd zijn etc etc en dus ook los van het feit dat het maar om 1 dingt draait in een mensenleven: ben je in of buiten Christus. Maar ok, dit is een herhaling van zetten

De vraag moet in de eerste plaats zijn: niet wat zijn de voor- en nadelen van een bepaalde prediking, maar: wat zegt de Bijbel?
Verder is het van groot belang om in Christus te zijn, ja, het lijkt me dat dat niet genoeg benadrukt kan worden, zeker wanneer het over standen in het genadeleven gaat, waarbij men nog niet in Christus is.
Het gaat er niet om mensen in de put te praten, maar wel om ze verder te leiden. Dat is essentieel.

[Rochus]

Heb net alles "even" door zitten lezen. Dit vijzelt de kennis aardig op. Ik denk alleen dat de discussie bijna gaat ontsporen omdat men langs elkaar heen praat. De woorden stukken, standen en staten worden volgens mij door elkaar heen gebruikt. Niet echt bevorderlijk voor de helderheid.

Zoals duidelijk gezegd: De vraag die echt relevant is is ofdat ik Christus ken/door Hem gekend ben en Hij mijn Verlosser is. Hetgeen zoveel wil zeggen als: Hij heeft mij vrijgekocht en Zijn gerechtigheid geschonken waardoor ik door genade rechtvaardig en onbevlekt voor God kan staan. (de staat)

Dat er verder standen zijn zal ik niet ontkennen. (Voor bewijzen, lees het topic nog maar eens door) Er zijn naar mijn mening standen in de toeleidende weg en standen in de heiliging. Daartussen staat de overzetting van de doden naar de levenden. Dat voorgenoemde standen een meetlat zouden zijn verwijs ik naar het rijk der onzin. Dat iedereen hetzelfde in dezelfde mate mee moet maken evenzo. Er moet gezegd worden dat 'de kerk' in welke vorm of persoon dan ook nooit iemand zalig kan verklaren. Iemand die zich op de toeleidende weg bevindt heeft al 'kennis gemaakt' met God. Maar is nog niet gered. Aangeraakt wil nog niet zeggen verlost. Aangeraakt worden door een preek getuigt alleen van Gods genade dat Hij in zondaren werken wil. Rust niet voordat je de volle verzekering heb: Ik ben persoonlijk gerechtvaardigd.

Daarom is ook terecht gewaarschuwd tegen een herkenning die tot rust zou leiden. Dit is zeker een gevaar. Ik herken mij in beschrijvingen. Heb geen hekel om naar preken te luisteren. Heb nog dit en dat over voor de kerk. God kan mij niet meer verdoemen. O nee? Het gaat niet om eigen werken en eigen gerechtigheid. Dat weten we allemaal (ga ik voor het gemak even van uit) Maar die in ons, dwz, in het vlees leeft niet anders. Durven we alles los te laten om met God vervuld te worden. Hoevelen rusten in eigen werk :

Maar welk een wonder: De uitverkorenen zullen in de tijd gerechtvaardigd worden. (lees de post van Zonderling nog maar eens na)

Hetgeen nooit mag leiden tot dode leidelijkheid. De oproep moet blijven (naar een ieder) om de middelen aan te grijpen. (DL I,16.)


Verder zou ik (om in de lijn van het topic te blijven) nog willen zeggen dat de wedergeboorte wel ellendekennis kent. Maar alle ellendekennis hoeft geen begin te zijn van de wedergeboorte.

[Marco]

Heb net alles "even" door zitten lezen. Dit vijzelt de kennis aardig op. Ik denk alleen dat de discussie bijna gaat ontsporen omdat men langs elkaar heen praat. De woorden stukken, standen en staten worden volgens mij door elkaar heen gebruikt. Niet echt bevorderlijk voor de helderheid.

Zoals duidelijk gezegd: De vraag die echt relevant is is ofdat ik Christus ken/door Hem gekend ben en Hij mijn Verlosser is. Hetgeen zoveel wil zeggen als: Hij heeft mij vrijgekocht en Zijn gerechtigheid geschonken waardoor ik door genade rechtvaardig en onbevlekt voor God kan staan. (de staat)

Dat er verder standen zijn zal ik niet ontkennen. (Voor bewijzen, lees het topic nog maar eens door) Er zijn naar mijn mening standen in de toeleidende weg en standen in de heiliging. Daartussen staat de overzetting van de doden naar de levenden. Dat voorgenoemde standen een meetlat zouden zijn verwijs ik naar het rijk der onzin. Dat iedereen hetzelfde in dezelfde mate mee moet maken evenzo. Er moet gezegd worden dat 'de kerk' in welke vorm of persoon dan ook nooit iemand zalig kan verklaren. Iemand die zich op de toeleidende weg bevindt heeft al 'kennis gemaakt' met God. Maar is nog niet gered. Aangeraakt wil nog niet zeggen verlost. Aangeraakt worden door een preek getuigt alleen van Gods genade dat Hij in zondaren werken wil. Rust niet voordat je de volle verzekering heb: Ik ben persoonlijk gerechtvaardigd.

Daarom is ook terecht gewaarschuwd tegen een herkenning die tot rust zou leiden. Dit is zeker een gevaar. Ik herken mij in beschrijvingen. Heb geen hekel om naar preken te luisteren. Heb nog dit en dat over voor de kerk. God kan mij niet meer verdoemen. O nee? Het gaat niet om eigen werken en eigen gerechtigheid. Dat weten we allemaal (ga ik voor het gemak even van uit) Maar die in ons, dwz, in het vlees leeft niet anders. Durven we alles los te laten om met God vervuld te worden. Hoevelen rusten in eigen werk :

Maar welk een wonder: De uitverkorenen zullen in de tijd gerechtvaardigd worden. (lees de post van Zonderling nog maar eens na)

Hetgeen nooit mag leiden tot dode leidelijkheid. De oproep moet blijven (naar een ieder) om de middelen aan te grijpen. (DL I,16.)


Verder zou ik (om in de lijn van het topic te blijven) nog willen zeggen dat de wedergeboorte wel ellendekennis kent. Maar alle ellendekennis hoeft geen begin te zijn van de wedergeboorte.

Je hebt gelijk. Het is een langs elkaar heen praten (in dit en in vele andere topics, want er zijn er nogal wat die hiermee te maken hebben). In een onderwerp als dit moet je altijd terug naar het begin. Zoals onze voorvaderen deden met 'Sola Fide, Sola Gratia'. Maar vanaf dat punt komt er een hobbel voorbij. Want dat het geloof zaligmakend is ontkent hier niemand.

De vraag blijft dan, hoe je aan dat geloof komt, en wanneer je zeker kunt zijn dat je dat hebt.

Zelf ben ik geneigd om de 3 formulieren van Eenheid als uitgangspunt te nemen (met de Bijbel daarachter), en niet verder te gaan dan die. En daarin staat dat een christen 'gewoon' moet geloven (HC). En ja, er staat ook in, dat als een christen dat doet, hij dat niet uit eigen verdienste doet (DL).

In dat licht zie ik het nut van een uitgebreidere standenleer niet (en de onderbouwing ook niet).

[geledu]

Hoewel het niet helemaal gaat over het topiconderwerp, vond ik onderstaande bijbelstudie uit de laatste Daniel, heel leerzaam , en het heeft zeker raakvlakken met het onderwerp.

Door het geloof alleen
Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof (Romeinen 5: 1 a)




De rechtvaardiging door het geloof omvat niet alleen de berekening van Gods kant: van wat Christus verworven heeft, maar ook de aanvaarding ervan door het geloof.
Hiervoor is de wedergeboorte nodig. Daarbij wordt de gave van het geloof geschonken. Dat geloof aanvaardt de in het Evangelie aangeboden Christus met Zijn zegeningen. Niet anders dan door het geloof wordt Hij het eigendom van de zondaar en de zondaar Zijn eigendom. Ook de Catechismus wijst daarop: ‘In zoverre ik deze weldaad met een gelovig hart aanneem’. Dat betekent: ‘Indien ik althans deze weldaad...’ Dat staat te lezen in de oorspronkelijke taal.
Het Kort Begrip, dat de Catechismus zo voortreffelijk naspreekt, zegt: ‘En dat ik die niet anders dan door het geloof kan aannemen.’ Dat is de enige weg. Wij moeten erop letten dat de toerekening van Gods kant altijd gepaard gaat met de aanneming door het geloof.
Het gaat niet om de mate, om de grootte van het geloof. Het gaat hier om de rechtvaardigende daad van het geloof.
Hier wordt gehandeld over de reformatorische waarheid van de rechtvaardiging door het geloof alleen! De noodzaak van het geloof wordt hierbij benadrukt.
Het is natuurlijk waar dat, naarmate ik die waarheid mag omhelzen met een geoefend geloof, ik die troost in rijkere mate bezit. Maar deze waarheid geldt ook voor het beginnend geloof. Ook het zwakke geloof geniet deze weldaad, al is het met veel strijd en twijfel. Het ware geloof is noodzakelijk, want het middel waardoor de rechtvaardigheid van Christus wordt verkregen en ontvangen, is de hand van het geloof.
Lees maar na wat Ursinus in het Schatboek daarover schrijft. Hij vergelijkt het met een rijke man, die een arme een gift geeft. Dan zijn er twee dingen nodig, zegt hij. Aan de ene kant is er de hand die de gift aanreikt, dus schenkt. Aan de andere kant is er de hand die deze ontvangt en aanneemt. Die is ook nodig. Anders blijft die bedelaar van de gift verstoken. Hij zegt: ‘God geeft het niet dan aan hen, die deze genadegift door het geloof omhelst.’ Hij zegt verder: Het is ook alleen door de Heilige Geest, dat de hand van het geloof die waarheid omhelst. Maar het is wel noodzakelijk die waarheid door het geloof te omhelzen. Dat doet pas delen in die genade waar hier sprake van is. Dat is de daad van het geloof, waardoor de zondaar mag omhelzen wat hem als Evangeliebelofte vanuit het Woord wordt gepredikt en aangeboden.
Daardoor alleen deelt hij in de schatten en genadegaven, waarvan hier sprake is.
Hellenbroek vraagt in zijn bekende vragenboekje: ‘Welke is de voornaamste en eigenlijke rechtvaardig makende daad des geloofs?’ Hij spreekt hier dus van een rechtvaardig makende daad van het geloof. Dan zegt hij: ‘Het is die daad van de ziel, waardoor ze met overgegeven genegenheid de Heere Jezus, als de enige oorzaak der zaligheid, begeert en dadelijk aangrijpt.’ Dat is de rechtvaardig makende daad van het geloof. Dat doet delen in de rechtvaardigheid. Het is het aannemen met de hand van het geloof, die omhelst, dat wil zeggen: aanvaardt, wat uit genade geschonken wordt.
Wij moeten vanwege het gevaar van het activisme de waarheid van Gods Woord niet verduisteren en ook niet eenzijdig voorstellen, alsof het met de wedergeboorte genoeg zou zijn.
Wedergeboorte is nooit los te maken van de daad van het geloof. In de wedergeboorte wordt het geloof geschonken. Dat geloof is werkzaam met de waarheden van Gods Woord, die ons veroordelen in onze zondeschuld. Maar het wordt ook werkzaam met wat de Heere laat verkondigen en aanbieden in het Evangelie. Op Gods tijd schenkt de Heere de bedelaarshand van het geloof om aan te nemen wat dit Evangelie verkondigt. Zo leert Gods Woord het ons en zo geeft de belijdenis het aan ons door. Op grond daarvan hebben onze vaderen ons het ons ook zo geleerd en voorgehouden. Lees de Catechismusverklaring van ds. Van der Kemp maar. Ook het Kort Begrip geeft daar duidelijk licht over. Daar worden de vragen, die hier aan de orde zijn, wat meer uit elkaar gehaald en daardoor geven ze helder en zuiver weer wat ons hier in de Catechismus in één antwoord wordt voorgehouden.
Er is een zwak geloof en een geoefend geloof. Ook het zwakke geloof is geloof en deelt in de zegeningen die Christus heeft verdiend, Ik denk aan de Kananese vrouw, die niet anders kon zeggen dan: ‘Heere, help mij!’ Het antwoord van de Heere Jezus luidde: O,vrouw groot is uw geloof; u geschiede gelijk gij wilt. Haar geloof deed haar in de zegen delen.
Daar wil de Heere om gevraagd zijn. Daarom dienen de middelen trouw te worden waargenomen. Want het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.
ds. H. Paul

[Geka]

Hoewel het niet helemaal gaat over het topiconderwerp, vond ik onderstaande bijbelstudie uit de laatste Daniel, heel leerzaam , en het heeft zeker raakvlakken met het onderwerp.

Door het geloof alleen
Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof (Romeinen 5: 1 a)




De rechtvaardiging door het geloof omvat niet alleen de berekening van Gods kant: van wat Christus verworven heeft, maar ook de aanvaarding ervan door het geloof.
Hiervoor is de wedergeboorte nodig. Daarbij wordt de gave van het geloof geschonken. Dat geloof aanvaardt de in het Evangelie aangeboden Christus met Zijn zegeningen. Niet anders dan door het geloof wordt Hij het eigendom van de zondaar en de zondaar Zijn eigendom. Ook de Catechismus wijst daarop: ‘In zoverre ik deze weldaad met een gelovig hart aanneem’. Dat betekent: ‘Indien ik althans deze weldaad...’ Dat staat te lezen in de oorspronkelijke taal.
Het Kort Begrip, dat de Catechismus zo voortreffelijk naspreekt, zegt: ‘En dat ik die niet anders dan door het geloof kan aannemen.’ Dat is de enige weg. Wij moeten erop letten dat de toerekening van Gods kant altijd gepaard gaat met de aanneming door het geloof.
Het gaat niet om de mate, om de grootte van het geloof. Het gaat hier om de rechtvaardigende daad van het geloof.
Hier wordt gehandeld over de reformatorische waarheid van de rechtvaardiging door het geloof alleen! De noodzaak van het geloof wordt hierbij benadrukt.
Het is natuurlijk waar dat, naarmate ik die waarheid mag omhelzen met een geoefend geloof, ik die troost in rijkere mate bezit. Maar deze waarheid geldt ook voor het beginnend geloof. Ook het zwakke geloof geniet deze weldaad, al is het met veel strijd en twijfel. Het ware geloof is noodzakelijk, want het middel waardoor de rechtvaardigheid van Christus wordt verkregen en ontvangen, is de hand van het geloof.
Lees maar na wat Ursinus in het Schatboek daarover schrijft. Hij vergelijkt het met een rijke man, die een arme een gift geeft. Dan zijn er twee dingen nodig, zegt hij. Aan de ene kant is er de hand die de gift aanreikt, dus schenkt. Aan de andere kant is er de hand die deze ontvangt en aanneemt. Die is ook nodig. Anders blijft die bedelaar van de gift verstoken. Hij zegt: ‘God geeft het niet dan aan hen, die deze genadegift door het geloof omhelst.’ Hij zegt verder: Het is ook alleen door de Heilige Geest, dat de hand van het geloof die waarheid omhelst. Maar het is wel noodzakelijk die waarheid door het geloof te omhelzen. Dat doet pas delen in die genade waar hier sprake van is. Dat is de daad van het geloof, waardoor de zondaar mag omhelzen wat hem als Evangeliebelofte vanuit het Woord wordt gepredikt en aangeboden.
Daardoor alleen deelt hij in de schatten en genadegaven, waarvan hier sprake is.
Hellenbroek vraagt in zijn bekende vragenboekje: ‘Welke is de voornaamste en eigenlijke rechtvaardig makende daad des geloofs?’ Hij spreekt hier dus van een rechtvaardig makende daad van het geloof. Dan zegt hij: ‘Het is die daad van de ziel, waardoor ze met overgegeven genegenheid de Heere Jezus, als de enige oorzaak der zaligheid, begeert en dadelijk aangrijpt.’ Dat is de rechtvaardig makende daad van het geloof. Dat doet delen in de rechtvaardigheid. Het is het aannemen met de hand van het geloof, die omhelst, dat wil zeggen: aanvaardt, wat uit genade geschonken wordt.
Wij moeten vanwege het gevaar van het activisme de waarheid van Gods Woord niet verduisteren en ook niet eenzijdig voorstellen, alsof het met de wedergeboorte genoeg zou zijn.
Wedergeboorte is nooit los te maken van de daad van het geloof. In de wedergeboorte wordt het geloof geschonken. Dat geloof is werkzaam met de waarheden van Gods Woord, die ons veroordelen in onze zondeschuld. Maar het wordt ook werkzaam met wat de Heere laat verkondigen en aanbieden in het Evangelie. Op Gods tijd schenkt de Heere de bedelaarshand van het geloof om aan te nemen wat dit Evangelie verkondigt. Zo leert Gods Woord het ons en zo geeft de belijdenis het aan ons door. Op grond daarvan hebben onze vaderen ons het ons ook zo geleerd en voorgehouden. Lees de Catechismusverklaring van ds. Van der Kemp maar. Ook het Kort Begrip geeft daar duidelijk licht over. Daar worden de vragen, die hier aan de orde zijn, wat meer uit elkaar gehaald en daardoor geven ze helder en zuiver weer wat ons hier in de Catechismus in één antwoord wordt voorgehouden.
Er is een zwak geloof en een geoefend geloof. Ook het zwakke geloof is geloof en deelt in de zegeningen die Christus heeft verdiend, Ik denk aan de Kananese vrouw, die niet anders kon zeggen dan: ‘Heere, help mij!’ Het antwoord van de Heere Jezus luidde: O,vrouw groot is uw geloof; u geschiede gelijk gij wilt. Haar geloof deed haar in de zegen delen.
Daar wil de Heere om gevraagd zijn. Daarom dienen de middelen trouw te worden waargenomen. Want het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.
ds. H. Paul

Heel mooi, Bijbels en evenwichtig verwoord door ds. Paul.
Met veel waardering denk ik overigens ook terug aan de mooie en open lessen dogmatiek die ik van hem kreeg aan de CGO-HBO.
Zijn verklaring van de HC staat nog op mijn verlanglijstje. Zijn uitleg van Zondag 23 daarin is ook zuiver reformatorisch en gereformeerd; zoals ook hierboven verwoord.