Als ik het goed begrijp: helpen doet het dus niet echt... ?!?JolandaOudshoorn: Vaak heb ik ook wel gedacht: zo'n kenmerkenpreek, heerlijk. Je kijkt gewoon aan welke "voorwaarden" je al voldoet, dan weet je of je er al bent en anders wat je nog moet doen. Net een afstreeplijstje. Ik kwam er alleen al snel achter dat, zelfs al voldeed je aan al die kenmerken nog geen rust vond. Ik mocht ook ontdekken dat die rust alleen te vinden is in de zoen- en kruisverdienste van mijn, van onze Heere Jezus Christus.
Standenleer of Evangelieprediking
Als ik het goed begrijp zegt ze: Je kan een heel lijstje met voorwaarden maken maar daarmee vind je geen rust want daardoor wordt je niet verlos. Dat kan heel theoretisch blijven, je kan aan voorwaarden gaan voldoen om verkeerde redenen etc. maar het gaat het om dat je op je knieen gaat bij het kruis en je overgeeft. Als je die rust kent is dat zo'n verschil met krampachtig leven met een afstreeplijstje waarin je zoveel moet. Als je die gebruikt als checklist of je wel goed genoeg bent geeft dat alleen maar onzekerheid (omdat je het dan toch voor een deel in jezelf zoekt) waar wat Jolanda beschrijft zekerheid geeft die niet uit jezelf komt maar van Hem die dan in je woont en werkt.Diogenes schreef:Als ik het goed begrijp: helpen doet het dus niet echt... ?!?JolandaOudshoorn: Vaak heb ik ook wel gedacht: zo'n kenmerkenpreek, heerlijk. Je kijkt gewoon aan welke "voorwaarden" je al voldoet, dan weet je of je er al bent en anders wat je nog moet doen. Net een afstreeplijstje. Ik kwam er alleen al snel achter dat, zelfs al voldeed je aan al die kenmerken nog geen rust vond. Ik mocht ook ontdekken dat die rust alleen te vinden is in de zoen- en kruisverdienste van mijn, van onze Heere Jezus Christus.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Ook m.b.t. de kenmerkenprediking is het verhelderend om eens iets te lezen van Woelderink (zie ook het desbetreffende topic).Marnix schreef:Als ik het goed begrijp zegt ze: Je kan een heel lijstje met voorwaarden maken maar daarmee vind je geen rust want daardoor wordt je niet verlos. Dat kan heel theoretisch blijven, je kan aan voorwaarden gaan voldoen om verkeerde redenen etc. maar het gaat het om dat je op je knieen gaat bij het kruis en je overgeeft. Als je die rust kent is dat zo'n verschil met krampachtig leven met een afstreeplijstje waarin je zoveel moet. Als je die gebruikt als checklist of je wel goed genoeg bent geeft dat alleen maar onzekerheid (omdat je het dan toch voor een deel in jezelf zoekt) waar wat Jolanda beschrijft zekerheid geeft die niet uit jezelf komt maar van Hem die dan in je woont en werkt.Diogenes schreef:Als ik het goed begrijp: helpen doet het dus niet echt... ?!?JolandaOudshoorn: Vaak heb ik ook wel gedacht: zo'n kenmerkenpreek, heerlijk. Je kijkt gewoon aan welke "voorwaarden" je al voldoet, dan weet je of je er al bent en anders wat je nog moet doen. Net een afstreeplijstje. Ik kwam er alleen al snel achter dat, zelfs al voldeed je aan al die kenmerken nog geen rust vond. Ik mocht ook ontdekken dat die rust alleen te vinden is in de zoen- en kruisverdienste van mijn, van onze Heere Jezus Christus.
-
entiteitxx
- Berichten: 324
- Lid geworden op: 13 okt 2007, 13:30
- Locatie: Dordrecht (NL)
JALP schreef:Ik zie dit topic nadat ik een poosje offline geweest ben. Ik weet niet wat er allemaal gezegd is, want om nou 9 pagina's door te gaan lezen is wat veel.
Eén ding wil ik er over zeggen. Ik kom zelf uit de 'zware' (om dat woord maar te gebruiken) hoek van de gereformeerde gezindte.
Ook bij ons in de gemeente wordt vaak de zgn. standenleer gepreekt. Ik heb daar echter relativerend naar leren luisteren. Niet in de zin van dit en dat moet allemaal gebeuren voordat je Gods kind bent, maar het is meer een herkenning voor Gods Kind. Het kan zijn dat een kind van God zich voelt als bij Pi-Hachiroth, of als een Jakob bij Bethel of Pniël of wat dan ook.
Ik denk dus dat het geen voorwaarden zijn om tot het geloof te komen, maar veel meer herkenningspunten voor het volk van God. Zo hoor ik ook wel dat je eerst Kerst en dan Pasen moet beleven etc. Maar ook dat is overdrachtelijk gesproken.
Treffend gezegd! Standen zijn nooit geen voorwaarden of gronden.
Herkenningspunten of kenmerken ( de oasen in de woestijn) zijn wel belangrijk in een mensenleven.
"............................................................."
Heel juist gezegd, JALP. Mooi!JALP schreef:Ik zie dit topic nadat ik een poosje offline geweest ben. Ik weet niet wat er allemaal gezegd is, want om nou 9 pagina's door te gaan lezen is wat veel.
Eén ding wil ik er over zeggen. Ik kom zelf uit de 'zware' (om dat woord maar te gebruiken) hoek van de gereformeerde gezindte.
Ook bij ons in de gemeente wordt vaak de zgn. standenleer gepreekt. Ik heb daar echter relativerend naar leren luisteren. Niet in de zin van dit en dat moet allemaal gebeuren voordat je Gods kind bent, maar het is meer een herkenning voor Gods Kind. Het kan zijn dat een kind van God zich voelt als bij Pi-Hachiroth, of als een Jakob bij Bethel of Pniël of wat dan ook.
Ik denk dus dat het geen voorwaarden zijn om tot het geloof te komen, maar veel meer herkenningspunten voor het volk van God. Zo hoor ik ook wel dat je eerst Kerst en dan Pasen moet beleven etc. Maar ook dat is overdrachtelijk gesproken.
Een sympathieke benadering van de standenleer. Toch zitten er schaduwkanten aan die standenleer. (En wellicht loont het toch de moeite om die negen bladzijden dan eens door te lezen.)JALP schreef:Ik zie dit topic nadat ik een poosje offline geweest ben. Ik weet niet wat er allemaal gezegd is, want om nou 9 pagina's door te gaan lezen is wat veel.
Eén ding wil ik er over zeggen. Ik kom zelf uit de 'zware' (om dat woord maar te gebruiken) hoek van de gereformeerde gezindte.
Ook bij ons in de gemeente wordt vaak de zgn. standenleer gepreekt. Ik heb daar echter relativerend naar leren luisteren. Niet in de zin van dit en dat moet allemaal gebeuren voordat je Gods kind bent, maar het is meer een herkenning voor Gods Kind. Het kan zijn dat een kind van God zich voelt als bij Pi-Hachiroth, of als een Jakob bij Bethel of Pniël of wat dan ook.
Ik denk dus dat het geen voorwaarden zijn om tot het geloof te komen, maar veel meer herkenningspunten voor het volk van God. Zo hoor ik ook wel dat je eerst Kerst en dan Pasen moet beleven etc. Maar ook dat is overdrachtelijk gesproken.
Het probleem is namelijk dat de 'standen' doel in zichzelf worden en het gevaar bestaat dat de daadwerkelijke verlossing uitblijft.
Of, dat de daadwerkelijke verlossing wordt beschouwd als slechts 'een' stand in het genadeleven.
De zgn. standen kunnen herkenningspunten zijn op de weg naar Christus, maar het gaat er maar om dat we in Christus zijn. En dan niet beredeneerd vanuit een plaatsgevonden hebbende wedergeboorte, maar doorleefd, bevindelijk.
Ofschoon ik weet dat de werking van de Heilige Geest zich niet laat leiden door menselijke gedachten over "staten en standen", denk ik dat het laatste gedeelte van de posting van Afgewezen (gecursiveerd) de waarheid, en tevens een waarschuwing, bevat.Afgewezen schreef:Een sympathieke benadering van de standenleer. Toch zitten er schaduwkanten aan die standenleer. (En wellicht loont het toch de moeite om die negen bladzijden dan eens door te lezen.)JALP schreef:Ik zie dit topic nadat ik een poosje offline geweest ben. Ik weet niet wat er allemaal gezegd is, want om nou 9 pagina's door te gaan lezen is wat veel.
Eén ding wil ik er over zeggen. Ik kom zelf uit de 'zware' (om dat woord maar te gebruiken) hoek van de gereformeerde gezindte.
Ook bij ons in de gemeente wordt vaak de zgn. standenleer gepreekt. Ik heb daar echter relativerend naar leren luisteren. Niet in de zin van dit en dat moet allemaal gebeuren voordat je Gods kind bent, maar het is meer een herkenning voor Gods Kind. Het kan zijn dat een kind van God zich voelt als bij Pi-Hachiroth, of als een Jakob bij Bethel of Pniël of wat dan ook.
Ik denk dus dat het geen voorwaarden zijn om tot het geloof te komen, maar veel meer herkenningspunten voor het volk van God. Zo hoor ik ook wel dat je eerst Kerst en dan Pasen moet beleven etc. Maar ook dat is overdrachtelijk gesproken.
Het probleem is namelijk dat de 'standen' doel in zichzelf worden en het gevaar bestaat dat de daadwerkelijke verlossing uitblijft.
Of, dat de daadwerkelijke verlossing wordt beschouwd als slechts 'een' stand in het genadeleven.
De zgn. standen kunnen herkenningspunten zijn op de weg naar Christus, maar het gaat er maar om dat we in Christus zijn. En dan niet beredeneerd vanuit een plaatsgevonden hebbende wedergeboorte, maar doorleefd, bevindelijk.
rj schreef:Ik vraag me eigenlijk af wat het gevolg is van deze beide standpunten met betrekking de prediking en/of de pastorale zorg. Zal een evangelist die het standen leer toegedaan is anders spreken en handelen in zijn arbeid als de ander? Is er verschil in het omgaan met zielen tussen deze twee?
-
entiteitxx
- Berichten: 324
- Lid geworden op: 13 okt 2007, 13:30
- Locatie: Dordrecht (NL)
jvdg schreef:Ofschoon ik weet dat de werking van de Heilige Geest zich niet laat leiden door menselijke gedachten over "staten en standen", denk ik dat het laatste gedeelte van de posting van Afgewezen (gecursiveerd) de waarheid, en tevens een waarschuwing, bevat.Afgewezen schreef:Een sympathieke benadering van de standenleer. Toch zitten er schaduwkanten aan die standenleer. (En wellicht loont het toch de moeite om die negen bladzijden dan eens door te lezen.)JALP schreef:Ik zie dit topic nadat ik een poosje offline geweest ben. Ik weet niet wat er allemaal gezegd is, want om nou 9 pagina's door te gaan lezen is wat veel.
Eén ding wil ik er over zeggen. Ik kom zelf uit de 'zware' (om dat woord maar te gebruiken) hoek van de gereformeerde gezindte.
Ook bij ons in de gemeente wordt vaak de zgn. standenleer gepreekt. Ik heb daar echter relativerend naar leren luisteren. Niet in de zin van dit en dat moet allemaal gebeuren voordat je Gods kind bent, maar het is meer een herkenning voor Gods Kind. Het kan zijn dat een kind van God zich voelt als bij Pi-Hachiroth, of als een Jakob bij Bethel of Pniël of wat dan ook.
Ik denk dus dat het geen voorwaarden zijn om tot het geloof te komen, maar veel meer herkenningspunten voor het volk van God. Zo hoor ik ook wel dat je eerst Kerst en dan Pasen moet beleven etc. Maar ook dat is overdrachtelijk gesproken.
Het probleem is namelijk dat de 'standen' doel in zichzelf worden en het gevaar bestaat dat de daadwerkelijke verlossing uitblijft.
Of, dat de daadwerkelijke verlossing wordt beschouwd als slechts 'een' stand in het genadeleven.
De zgn. standen kunnen herkenningspunten zijn op de weg naar Christus, maar het gaat er maar om dat we in Christus zijn. En dan niet beredeneerd vanuit een plaatsgevonden hebbende wedergeboorte, maar doorleefd, bevindelijk.
De pijn zit hem in het woordje 'kunnen', de rest ontkent niemand.
"............................................................."
Dat "kunnen" dient mijn inziens ter (nodige) onderwijzing.entiteitxx schreef:jvdg schreef:Ofschoon ik weet dat de werking van de Heilige Geest zich niet laat leiden door menselijke gedachten over "staten en standen", denk ik dat het laatste gedeelte van de posting van Afgewezen (gecursiveerd) de waarheid, en tevens een waarschuwing, bevat.Afgewezen schreef:Een sympathieke benadering van de standenleer. Toch zitten er schaduwkanten aan die standenleer. (En wellicht loont het toch de moeite om die negen bladzijden dan eens door te lezen.)JALP schreef:Ik zie dit topic nadat ik een poosje offline geweest ben. Ik weet niet wat er allemaal gezegd is, want om nou 9 pagina's door te gaan lezen is wat veel.
Eén ding wil ik er over zeggen. Ik kom zelf uit de 'zware' (om dat woord maar te gebruiken) hoek van de gereformeerde gezindte.
Ook bij ons in de gemeente wordt vaak de zgn. standenleer gepreekt. Ik heb daar echter relativerend naar leren luisteren. Niet in de zin van dit en dat moet allemaal gebeuren voordat je Gods kind bent, maar het is meer een herkenning voor Gods Kind. Het kan zijn dat een kind van God zich voelt als bij Pi-Hachiroth, of als een Jakob bij Bethel of Pniël of wat dan ook.
Ik denk dus dat het geen voorwaarden zijn om tot het geloof te komen, maar veel meer herkenningspunten voor het volk van God. Zo hoor ik ook wel dat je eerst Kerst en dan Pasen moet beleven etc. Maar ook dat is overdrachtelijk gesproken.
Het probleem is namelijk dat de 'standen' doel in zichzelf worden en het gevaar bestaat dat de daadwerkelijke verlossing uitblijft.
Of, dat de daadwerkelijke verlossing wordt beschouwd als slechts 'een' stand in het genadeleven.
De zgn. standen kunnen herkenningspunten zijn op de weg naar Christus, maar het gaat er maar om dat we in Christus zijn. En dan niet beredeneerd vanuit een plaatsgevonden hebbende wedergeboorte, maar doorleefd, bevindelijk.
De pijn zit hem in het woordje 'kunnen', de rest ontkent niemand.
Het is geen noodzaak of voorwaarde.
Als ik voorgaande lees, ontkennen velen dat wél - te beginnen bij de eerste paar reacties op dit topic. De vraag blijft staan of je wel standen kunt, moet (of mag?) onderscheiden.jvdg schreef:Dat "kunnen" dient mijn inziens ter (nodige) onderwijzing.entiteitxx schreef: (...)(...)
De pijn zit hem in het woordje 'kunnen', de rest ontkent niemand.
Het is geen noodzaak of voorwaarde.
-
entiteitxx
- Berichten: 324
- Lid geworden op: 13 okt 2007, 13:30
- Locatie: Dordrecht (NL)
Zolang je het drietal ellende verlossing en dankbaarheid in stand houd, zullen er standen gepredikt worden. Niets mis mee.Marco schreef:Als ik voorgaande lees, ontkennen velen dat wél - te beginnen bij de eerste paar reacties op dit topic. De vraag blijft staan of je wel standen kunt, moet (of mag?) onderscheiden.jvdg schreef:Dat "kunnen" dient mijn inziens ter (nodige) onderwijzing.entiteitxx schreef: (...)(...)
De pijn zit hem in het woordje 'kunnen', de rest ontkent niemand.
Het is geen noodzaak of voorwaarde.
"............................................................."
Je kunt, mag geen staten onderscheiden.Marco schreef:Als ik voorgaande lees, ontkennen velen dat wél - te beginnen bij de eerste paar reacties op dit topic. De vraag blijft staan of je wel standen kunt, moet (of mag?) onderscheiden.jvdg schreef:Dat "kunnen" dient mijn inziens ter (nodige) onderwijzing.entiteitxx schreef: (...)(...)
De pijn zit hem in het woordje 'kunnen', de rest ontkent niemand.
Het is geen noodzaak of voorwaarde.
Zover kan zo'n schuldige helemaal niet komen.
Maar onderwijs in die staten en standen kan wel (eens) tot troost dienen.
Maar NOOIT een grond vormen van.....
Als de Verlosser, Zaligmaker niet overkomt zijn al die zaken waardeloos.........
Als Hij werkt, dan blijft er van een mens niets over, laat staan dat hij onderscheid kan maken tussen staat of stand dan ook.
Z'n staat is niets, z'n stand is verloren.
Ellende, verlossing en dankbaarheid zijn de drie stukken.entiteitxx schreef:Zolang je het drietal ellende verlossing en dankbaarheid in stand houd, zullen er standen gepredikt worden. Niets mis mee.Marco schreef:Als ik voorgaande lees, ontkennen velen dat wél - te beginnen bij de eerste paar reacties op dit topic. De vraag blijft staan of je wel standen kunt, moet (of mag?) onderscheiden.jvdg schreef:Dat "kunnen" dient mijn inziens ter (nodige) onderwijzing.entiteitxx schreef: (...)(...)
De pijn zit hem in het woordje 'kunnen', de rest ontkent niemand.
Het is geen noodzaak of voorwaarde.
Standen zijn iets anders.
Dat de drie stukken gekend moeten worden, zal een ieder op dit forum onderschrijven.
Dat er bepaalde, scherp omschreven, standen zijn of behoren te zijn in het genadeleven, is hetgeen wat in dit topic ter discussie wordt gesteld.
Het is van belang zuiver te blijven definiëren, anders draaien we in kringetjes om elkaar heen.
Dat hangt er van af, wat je met standen bedoelt. Dit drietal drukt geen losse standen uit.entiteitxx schreef: Zolang je het drietal ellende verlossing en dankbaarheid in stand houd, zullen er standen gepredikt worden. Niets mis mee.
Lees de Catechismus maar eens na. Vraag en antwoord 2, waar dit rijtje vandaan komt, vraagt niet, wat je beleven moet om verlost te worden, maar wat je moet weten. En dat zijn drie dingen. Nergens staat dat je punt 1 mag vergeten als je bij 2 bent, of dat je pas aan 3 mag beginnen als je 1 en 2 hebt gehad.
Vraag en antwoord 5 blijft dan ook voluit van kracht bij christenen die hun vertrouwen op Christus stellen. Dit echoot nog terug in antwoord 114. Zelfs de allerheiligsten hebben maar een beginnetje.
Logisch ook, want hoe zou je dankbaar kunnen zijn als je niet verlost bent? Of als je niet weet, waarvan je verlost bent? Kán je eigenlijk wel beseffen, hoe groot je zonden en ellenden zijn, ook al ben je er van verlost? Als je verlost bent, leer je juist nog meer je zonden en ellende kennen. Je beseft pas goed, hoe verrot je wel bent, en tegelijk, hoe groot het wonder wel is. Het een gaat niet zonder het ander.
Daarom: Je hoort mij niet zeggen dat er geen fasen zijn in het leven van een christen, of van iemand in wie de Geest aan het werk is om hem/haar tot het geloof te brengen. Soms kan het inderdaad troostrijk zijn om te beseffen dat ook een diep zondebesef van God komt. Maar het mag niet worden gebruikt om de mens van God af te houden. Juist bij een diep zondebesef geldt: "Kom tot Mij"!