100 jarig bestaan Gereformeerde Gemeenten

[Afgewezen]

Jij bent veel te snel. Ik heb terstond mijn vorige posting iets gewijzigd: ik maak onderscheid tussen de dadelijke en de lijdelijke rechtvaardigmaking. Wil je het nu gewoon niet snappen of ben je het gewoon niet met me eens. Een beetje lastig praten.

Ik ken dat onderscheid zeer goed, Ander. Maar de Bijbel leert mij één rechtvaardigmaking: dóór het geloof.
Ik ben niet eerder gerechtvaardigd dan wanneer ik Christus door het geloof heb aangenomen.
Dat leert ons de Schrift, dat leert ons de belijdenis.
Wij moeten dit niet ontkrachten door filosofisch-theologische onderscheidingen aan te brengen.

[Ander]

Wij moeten dit niet ontkrachten door filosofisch-theologische onderscheidingen aan te brengen.

Ik noem dat schriftuurlijk-bevindelijk.
Mijn punt is dus duidelijk, eens worden we het niet.

[jvdg]

De uitdrukking "de gang van de Borg, is de gang van de Kerk", laat ik maar even voor wat die is. Ik vind 'm niet in de Bijbel.

Hoewel je die uitdrukking niet letterlijk in de Bijbel vindt, is het niettemin een mooi gezegde.
Ik meen dat velen van Zijn kinderen die uitdrukking uit ondervinding na kunnen zeggen, hoewel het ook velen niet vergund is dit uit ervaring te kunnen vertellen.

?

[rj]

Jij bent veel te snel. Ik heb terstond mijn vorige posting iets gewijzigd: ik maak onderscheid tussen de dadelijke en de lijdelijke rechtvaardigmaking. Wil je het nu gewoon niet snappen of ben je het gewoon niet met me eens. Een beetje lastig praten.

Ik ken dat onderscheid zeer goed, Ander. Maar de Bijbel leert mij één rechtvaardigmaking: dóór het geloof.
Ik ben niet eerder gerechtvaardigd dan wanneer ik Christus door het geloof heb aangenomen.
Dat leert ons de Schrift, dat leert ons de belijdenis.
Wij moeten dit niet ontkrachten door filosofisch-theologische onderscheidingen aan te brengen.

Hoe denk jij er dan verder over. Vind je bijvoorbeeld dat dat wat zij de wedergeboorte noemen nog algemeen of voorbereidend werk van de Heilige Geest is?

[rj]

Wij moeten dit niet ontkrachten door filosofisch-theologische onderscheidingen aan te brengen.

Ik noem dat schriftuurlijk-bevindelijk.
Mijn punt is dus duidelijk, eens worden we het niet.

Moet dat persee dan in een forum discussie?

[entiteitxx]

De wedergeboorte en rechtvaardigmaking vallen niet samen op 1 tijdstip. In de GG wordt niet ontkend dat beide noodzakelijk zijn.

Dus iemand kan wederomgeboren zijn, maar noch wel verdoemd en niet in Christus?

De wedergeboorte begint met wet en ellendekennis, en een droefheid naar God, maar de bevinding om het uit Christus mond te mogen horen: Uw zonden zijn vergeven, wordt vaak later op de weg beleefd ( de gang van de Borg, is de gang van de Kerk). Uiteindelijk draait het om de rechtvaardigmaking. Met alleen ellendekennis zullen we het niet redden in de dag des oordeels. Eeen ware ellendekennis wordt dus aan deze zijde van het graf altijd gevolgd door de rechtvaardigmaking.

Waar het om gaat, is dat wij geloven. Dat is toch nog iets anders dan uit Christus' mond mogen horen: Uw zonden zijn u vergeven. Zoiets kán plaatsvinden, maar dat is de rechtvaardigmaking niet. De rechtvaardigmaking vindt plaats door het geloof. Waar wij ons de belofte van het Evangelie mogen toe-eigenen, daar vindt de rechtvaardigmaking plaats.
De uitdrukking "de gang van de Borg, is de gang van de Kerk", laat ik maar even voor wat die is. Ik vind 'm niet in de Bijbel.

Nee, maar de uitdrukking is wel schriftuurlijk.
De belofte van het Evangelie is (oa) dat onze zonden zijn vergeven door het bloed van Christus.Det toe-eigening van deze beloften houdt direct in dat wij vooraf weten door bevinding (= ellendekennis) wat zonden zijn en wat voor straf erop staat (nl de dood). Hebben wij deze kennis niet, dan is de belofte van het Evangelie ijdelheid voor ons.

Daarnaast bestaan (in navolging van Comrie en Kersten) 2 'soorten' rechtvaardigmaking....

[Afgewezen]

Wij moeten dit niet ontkrachten door filosofisch-theologische onderscheidingen aan te brengen.

Ik noem dat schriftuurlijk-bevindelijk.
Mijn punt is dus duidelijk, eens worden we het niet.

Beste Ander, ik sta een schriftuurlijke bevinding voor. Omdat ik meen dat het heil buiten ons in het Woord, binnen in ons, in het hart, moet worden gevonden. Dat gebeurt in de weg van waarachtige bekering en wedergeboorte.
Een predikant verwoordde het eens zo:
"Sommigen breken spoedig door en hun bekering baart opzien. Anderen sukkelen nog geruime tijd soms voort in overtuiging des harten, in het maken van goede voornemens en allerlei eigengemaakte proeven van werkzaamheid, ofschoon nog niet ganselijk los van wat losgelaten moet worden. Behaagt het echter de Heere in hen door te breken, dan komen ook de barensweeën over hun ziel, die in niets anders eindigen dan in een gewillige, blijmoedige, onvoorwaardelijke overgave aan Jezus."
Dát is schriftuurlijke bevinding!

[Geka]

Terecht stelt Afgewezen dat de formele leer van een zich gereformeerd kerkverband de Schrift en de belijdenis zijn. Formeel ben je alleen daar aan verbonden.

Dat neemt niet weg dat de zuiver reformatorische opvatting dat het ware zaligmakende geloof in Christus rechtvaardigend van aard is, door de hoofdredacteur van De Saambinder is afgewezen: dat is niet wat 'wij' leren, zo schrijft hij in Genadeleven en genadeverbond.

De rechtvaardiging is ook volgens hem een nadere weldaad die slechts enkelen in het geestelijk leven kennen. Met een beroep op ds. G. van Reenen.

Dogmatisch wordt dat verder onderbouwd door te stellen dat de dadelijke rechtvaardiging aan de zijde Gods plaatsvind in de wedergeboorte, maar dat de lijdelijke rechtvaardiging in de vierschaar der conscientie een nadere weldaad is die slechts sommigen van Gods kinderen ontvangen.

Zo worden dadelijke en lijdelijke rechtvaardiging (die bij de oudvaders 2 zijden van dezelfde zaak zijn en onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn!) chronologisch helemaal uit elkaar gehaald.
Vergelijk bijvoorbeeld eens wat Thomas Halyburton over deze zaken schreef. En zelfs Comrie leert overduidelijk dat de dadelijke rvm nooit bestaat zonder de lijdelijke rvm in de conscientie.

Toch wordt dit onderscheid wat door de oudvaders Schriftuurlijk gebruikt werd aangegrepen om een element uit de standenleer van de gezelschapstraditie dogmatisch te onderbouwen.

Overigens gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat dit niet iets is wat slechts de laatste jaren binnen de GG en GGiN gehoord wordt. Rechtvaardiging als nadere weldaad lees je ook in preken van sommige oude GG predikanten voor de oorlog, terwijl Kersten in zijn dogmatiek dezelfde dogmatische constructie gebruikt rondom dadelijk en lijdelijke rvm om de nadere weldaad een plaats te geven.

Het laat helaas zien dat Kersten wel geprobeert heeft aansluiting te zoeken bij de brede gereformeerde traditie van Reformatie en Nadere Reformatie, maar op dit punt toch gekozen heeft voor een invulling van begrippen uit de gereformeerde theologie die vooral vanuit de gezelschapstraditie en niet vanuit de oude gereformeerde leer is ingegeven.

Zo is de Bijbelse en reformatorische leer van de rechtvaardiging van de (werkelijk in Gods ogen!) goddeloze door het naakte geloof in Christus, vervangen door de rechtvaardiging die een nadere en zeldzame weldaad is van mensen die reeds allerlei bevindingen van Gods genade kennen. De goddeloze wordt dan consequent: degene die bevindelijk doorleeft een goddeloze te zijn, maar in Gods ogen reeds een wedergeboren en behouden zondaar is.

Het zal duidelijk zijn dat het hart van het Evangelie hier in het geding is. Het is bijna 31 oktober. Laten we ons nog eens verdiepen in de werken van Luther en Calvijn. Laten we Calvijns preken over de rechtvaardiging door het geloof (Abraham) nog eens lezen. En laten we hopen en bidden om allereerst persoonlijk iets van dit onbegrijpelijke wonder te mogen kennen door Gods Geest. Maar laten we ook bidden dat deze oude reformatorische leer weer gepredikt mag worden in alle kerken van Nederland.

[refo]

Wij moeten dit niet ontkrachten door filosofisch-theologische onderscheidingen aan te brengen.

Ik noem dat schriftuurlijk-bevindelijk.
Mijn punt is dus duidelijk, eens worden we het niet.

Wanneer ga je nu eens schriftuurlijk bewijzen? Dat heb je nog niet gedaan. Je hebt weliswaar 2 teksten genomen:
- Hij laat niet varen wat Zijn hand begon
- Zalig die hongeren en dorsten want zij zullen verzadigd worden

Aan deze twee teksten hang je nu een complete theologie op.
En hoe doe je dat? Je veronderstelt een levendmaking en baseert deze nergens op. Want van rechtvaardiging weet de levendgemaakte nog niets. Je weet dus niet zeker of de levendmaking er is. Maar God laat niet varen wat Zijn hand begon. Zie je niet in welke draaikolk je redenering terechtkomt?

[Afgewezen]

Jij bent veel te snel. Ik heb terstond mijn vorige posting iets gewijzigd: ik maak onderscheid tussen de dadelijke en de lijdelijke rechtvaardigmaking. Wil je het nu gewoon niet snappen of ben je het gewoon niet met me eens. Een beetje lastig praten.

Ik ken dat onderscheid zeer goed, Ander. Maar de Bijbel leert mij één rechtvaardigmaking: dóór het geloof.
Ik ben niet eerder gerechtvaardigd dan wanneer ik Christus door het geloof heb aangenomen.
Dat leert ons de Schrift, dat leert ons de belijdenis.
Wij moeten dit niet ontkrachten door filosofisch-theologische onderscheidingen aan te brengen.

Hoe denk jij er dan verder over. Vind je bijvoorbeeld dat dat wat zij de wedergeboorte noemen nog algemeen of voorbereidend werk van de Heilige Geest is?

Laten we voorzichtig zijn met onderscheidingen. Het werk van de Heilige Geest in de bekering van de zondaar is één. Ergens een scheiding aanbrengen tussen algemeen en bijzonder werk, lijkt mij niet dienstig.

[helma]

De schorsing van haar vader betekende voor mevrouw Hulsman en haar man, die vier jaar geleden is overleden, niet dat ze zich losmaakten van de Gereformeerde Gemeenten. ,,Wij woonden toen in Nieuwer ter Aa, een kleine gemeente, waar wij ons thuis voelden.'' Een keer kwam het wel tot een conflict. ,,Mijn man was ouderling en wilde geen preeklezen uit de gewijzigde versie van de voorgeschreven prekenbundel, de verklaring van de Heidelbergse Catechismus van Kersten. Die was aangepast door Steenblok en daar was mijn man het niet mee eens. De kwestie kwam op de classis. Wij hielden er rekening mee dat hij afgezet zou worden als ouderling, maar er werd besloten dat hij niet uit de prekenbundel hoefde te lezen.''

dit vind ik echt onbegrijpelijk (het verbaast me trouwens dat er nog niet op gereageerd is) Waarom mocht Ds Steenblok zomaar die catechismusverklaring aanpassen? En van wie? Meende hij meer licht te hebben dan Ds. G.H. Kersten? En gebruiken we allemaal nog die gewijzigde versie of is de verklaring zoals die het laatst is uitgegeven wél de originele versie? Ik heb een verklaring van Ds Kersten uit 1948, ik neem aan dat dat de eerste druk is. Is dat nog wel van Ds Kersten of is hij al gewijzigd vóór de eerste uitgave?
Kunnen we de rest van de geschriften van Ds. G.H. kersten wel beschouwen als van zijn eigen hand of is er in die tijd nog meer gerommeld?

Volgens mij moet hier eerst duidelijkheid over komen voor we verder belanden in de wildste verhalen!
Vogens mij zijn alle drukken vanaf 1948 gelijk!
En denken jullie dat Ds. Kersten het zou hebben toegestaan dat Dr. Steenblok aanpassingen zou doorvoeren in zijn preken?
Ik denk welleens dat er te aggressief over Steenblok word gedacht.
Ds. Kersten was naar zeggen meer een doordouwer als persoon dan Dr. Steenblok.
Nee, deze story zou ik welleens bevestigd willen zien van officiele zijde.
Ik had dit nog nooit gehoord!

Inderdaad! En lezen de GGiN-ters de gewijzigde versie?

Oude paden heeft verkeerd gequote; ik heb het even over gedaan

[refo]

Dat ds Steenblok de Catchismusverklaring van ds Kersten heeft geredigeerd is niet waar. Dat heeft de zoon van ds Kersten gedaan.

[jvdg]

Wij moeten dit niet ontkrachten door filosofisch-theologische onderscheidingen aan te brengen.

Ik noem dat schriftuurlijk-bevindelijk.
Mijn punt is dus duidelijk, eens worden we het niet.

Wanneer ga je nu eens schriftuurlijk bewijzen? Dat heb je nog niet gedaan. Je hebt weliswaar 2 teksten genomen:
- Hij laat niet varen wat Zijn hand begon
- Zalig die hongeren en dorsten want zij zullen verzadigd worden

Aan deze twee teksten hang je nu een complete theologie op.
En hoe doe je dat? Je veronderstelt een levendmaking en baseert deze nergens op. Want van rechtvaardiging weet de levendgemaakte nog niets. Je weet dus niet zeker of de levendmaking er is. Maar God laat niet varen wat Zijn hand begon. Zie je niet in welke draaikolk je redenering terechtkomt?

De (nog) niet van rechtvaardigmaking wetende levendgemaakte zal daar gewis wetenschap van krijgen.
Juist omdat God Zijn werk niet laat varen zal die "onwetende" daar zeker kennis aan krijgen.
Ik begrijp derhalve niet waarom je de redenering van Ander als een draaikolkredenering wegzet.
Ik vrees eerder, Refo, dat jij een draaikolkredenering opzet.

[rj]

Jij bent veel te snel. Ik heb terstond mijn vorige posting iets gewijzigd: ik maak onderscheid tussen de dadelijke en de lijdelijke rechtvaardigmaking. Wil je het nu gewoon niet snappen of ben je het gewoon niet met me eens. Een beetje lastig praten.

Ik ken dat onderscheid zeer goed, Ander. Maar de Bijbel leert mij één rechtvaardigmaking: dóór het geloof.
Ik ben niet eerder gerechtvaardigd dan wanneer ik Christus door het geloof heb aangenomen.
Dat leert ons de Schrift, dat leert ons de belijdenis.
Wij moeten dit niet ontkrachten door filosofisch-theologische onderscheidingen aan te brengen.

Hoe denk jij er dan verder over. Vind je bijvoorbeeld dat dat wat zij de wedergeboorte noemen nog algemeen of voorbereidend werk van de Heilige Geest is?

Laten we voorzichtig zijn met onderscheidingen. Het werk van de Heilige Geest in de bekering van de zondaar is één. Ergens een scheiding aanbrengen tussen algemeen en bijzonder werk, lijkt mij niet dienstig.

Daarom gebruikte ik ook het woord "voorbereidend." Ik vraag je niet een scheiding aan te brengen, maar hoe jij er tegenaan kijkt. Rechtvaardigmaking en wedergeboorte worden volgens jouw uitelkaar getrokken. Ergens moeten die dus weer samenkomen. Waar ligt dat punt dan volgens jouw?

[Afgewezen]

De (nog) niet van rechtvaardigmaking wetende levendgemaakte zal daar gewis wetenschap van krijgen.

En wie ís dan "die niet van zijn rechtvaardigmaking wetende levendgemaakte"?

Het probleem is dat men ooit een theorie heeft opgesteld om de praktijk te verklaren, maar dat men nu de praktijk vanuit die theorie gaat benaderen. En dat kan niet.
Je kunt nooit gaan redeneren over een evt. levendmaking zolang je God niet als een verzoend God in Christus hebt mogen ontmoeten. Dan begeef je je op verboden terrein!