Zien we hier op dit forum steeds meer onderwerpen die er op wijzen dat in de Gereformeerde Gezindte de kerkrechterlijke weg en de kerkelijke tucht helaas niet meer werken.
De Dordtse Kerkorde is zo op non-actief gesteld. Dat op zich zou nog niet zo erg zijn, als er een feitelijke revisie van de Kerkorde was, en dat die revisie dan gevolgd zou worden.
Zo is er blijkbaar weinig gezag meer voor de kerkeraad. Hoevelen hier, die niet in het ambt gestaan hebben, beseffen zelfs een klein beetje het gewicht van de verantwoordelijkheid die ambtsdragers op hun schouders hebben? Dat een (goede) ambtsdrager vaak nachten wakker ligt? En dat vooral waar de kerkelijke tucht ter sprake komt?
Door dit alles in ook Gods Woord, in deze gevallen, op non-actief gesteld, en wel in het bijzonder Mattheus 18.
Zo doet een ieder wat goed is in zijn ogen. Als je mede leden zondigen, dan maar een oogje dicht, wordt weg geredeneerd, inplaats van de weg van Mat. 18 te lopen. Of: hij zal er wel goede redenen voor hebben, of: dat moet een ander maar opknappen.
Probeert de kerkeraad tuchtelijk te handelen, dan krijgen ze de hele Nederlandse pers op hun dak, samen met vele kerkleden.
Is met het niet eens met de kerkeraad, dan verteld men iedereen het er over, behalve de personen die het moeten weten.
Is men het oneens met de leer, dan maar een boek schrijven.
De broeders ambtsdragers weten ook niet meer hoe de gemeente in alle Waarheid te leiden, dus daarom maar naar parakerk organisaties, zoals Heartcry. Of JIjDaar. En ze moeten vooral niet proberen daar iets over te zeggen. Wie denken ze wel dat ze zijn?
Maar in plaats dat dit alles opbouwend werkt, is dit kerkafbrekend
Heeft men wel in de gaten, dat de kerkeraden door God zelf in het ambt gesteld zijn?
Dit is de weg niet, broeders. Hier kan nooit Gods zegen op rusten.
Intriest
-
Bert Mulder
- Berichten: 9098
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Intriest
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9098
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Zeker niet. Dwalingen moeten hard aangepakt worden. Maar op de kerkrechterlijke weg. De weg door God zelf verordineerd.memento schreef:Dwalingen laten voor wat ze zijn, omdat al het andere leidt tot censuur, is ook de weg niet...
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Beste mensen,
Ik wil heel graag de volgende boodschap kwijt aan alle forumleden:
De Heere werkt nog steeds in de GG en dát ondanks alle fouten van ambtsdragers, van kritische leden, van gewone GG'ers die (vergeef me de uitdrukking) "eerlijk onbekeerd zijn".
Er zijn zoveel predikanten die wel een onvoorwaardelijk aanbod van genade prediken voor de grootste der zondaren en die wel de Schrift laten spreken zonder daar een raster overheen te leggen.
We mogen het hier uiteraard niet over personen hebben, maar toch om aan te geven welke predikanten ik o.a. bedoel, enkele namen (niet volledig):
ds. G.J. Baan, ds. A.A. Brugge, ds. G. Clements, ds. J. Driessen, ds. J.J. van Eckeveld, ds. M. Golverdingen, ds. C, en W. Harinck, ds. A.B. en B. van der Heiden, ds. H. Hofman sr. en jr., ds. M. Joosse, ds. G.M. de Leeuw, ds. P. Mulder, ds. P. van Ruitenburg, ds. J.J. Tanis, ds. L. Terlouw, ds. D.W. Tuinier, ds. A.T. Vergunst, ds. W. Visscher
En ga nou geen discussie voeren over: die wel en die niet.
Ik heb zorgen over mijn kerkverband (GG), maar ik heb het ook lief. En ik weiger te accepteren dat er op dit forum maar met modder wordt gesmeten, zonder dat er op welke wijze dan ook een greintje liefde te bespeuren is, respect voor ambtsdragers (ondanks hun fouten), etc.
Waar is het gebed voor predikanten waar het kennelijk moeilijk onder toeven is? Zijn jouw denkbeelden wel de juiste? Zie jij het wel goed?
Ik wil heel graag de volgende boodschap kwijt aan alle forumleden:
De Heere werkt nog steeds in de GG en dát ondanks alle fouten van ambtsdragers, van kritische leden, van gewone GG'ers die (vergeef me de uitdrukking) "eerlijk onbekeerd zijn".
Er zijn zoveel predikanten die wel een onvoorwaardelijk aanbod van genade prediken voor de grootste der zondaren en die wel de Schrift laten spreken zonder daar een raster overheen te leggen.
We mogen het hier uiteraard niet over personen hebben, maar toch om aan te geven welke predikanten ik o.a. bedoel, enkele namen (niet volledig):
ds. G.J. Baan, ds. A.A. Brugge, ds. G. Clements, ds. J. Driessen, ds. J.J. van Eckeveld, ds. M. Golverdingen, ds. C, en W. Harinck, ds. A.B. en B. van der Heiden, ds. H. Hofman sr. en jr., ds. M. Joosse, ds. G.M. de Leeuw, ds. P. Mulder, ds. P. van Ruitenburg, ds. J.J. Tanis, ds. L. Terlouw, ds. D.W. Tuinier, ds. A.T. Vergunst, ds. W. Visscher
En ga nou geen discussie voeren over: die wel en die niet.
Ik heb zorgen over mijn kerkverband (GG), maar ik heb het ook lief. En ik weiger te accepteren dat er op dit forum maar met modder wordt gesmeten, zonder dat er op welke wijze dan ook een greintje liefde te bespeuren is, respect voor ambtsdragers (ondanks hun fouten), etc.
Waar is het gebed voor predikanten waar het kennelijk moeilijk onder toeven is? Zijn jouw denkbeelden wel de juiste? Zie jij het wel goed?
-
Bert Mulder
- Berichten: 9098
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Geachte Anti-quoq:Anti-quoq schreef:Beste mensen,
Ik wil heel graag de volgende boodschap kwijt aan alle forumleden:
De Heere werkt nog steeds in de GG en dát ondanks alle fouten van ambtsdragers, van kritische leden, van gewone GG'ers die (vergeef me de uitdrukking) "eerlijk onbekeerd zijn".
Er zijn zoveel predikanten die wel een onvoorwaardelijk aanbod van genade prediken voor de grootste der zondaren en die wel de Schrift laten spreken zonder daar een raster overheen te leggen.
We mogen het hier uiteraard niet over personen hebben, maar toch om aan te geven welke predikanten ik o.a. bedoel, enkele namen (niet volledig):
ds. G.J. Baan, ds. A.A. Brugge, ds. G. Clements, ds. J. Driessen, ds. J.J. van Eckeveld, ds. M. Golverdingen, ds. C, en W. Harinck, ds. A.B. en B. van der Heiden, ds. H. Hofman sr. en jr., ds. M. Joosse, ds. G.M. de Leeuw, ds. P. Mulder, ds. P. van Ruitenburg, ds. J.J. Tanis, ds. L. Terlouw, ds. D.W. Tuinier, ds. A.T. Vergunst, ds. W. Visscher
En ga nou geen discussie voeren over: die wel en die niet.
Ik heb zorgen over mijn kerkverband (GG), maar ik heb het ook lief. En ik weiger te accepteren dat er op dit forum maar met modder wordt gesmeten, zonder dat er op welke wijze dan ook een greintje liefde te bespeuren is, respect voor ambtsdragers (ondanks hun fouten), etc.
Waar is het gebed voor predikanten waar het kennelijk moeilijk onder toeven is? Zijn jouw denkbeelden wel de juiste? Zie jij het wel goed?
Wil ik je er even op wijzen dat ik hier niet mijn vinger uitgestrekt heb op (in elk geval uitsluitend) de Gereformeerde Gemeenten.
Verder gaat dit onderwerp beslist NIET over de leer in de Gereformeerde Gemeenten, en nog minder over het wel of niet of een zogenoemd "aanbod van genade". Dat heb ik eerders elders al een paar keer gedaan.
Dit onderwerp is over het gezag van de ambtsdragers, en de, mijns insziens, indroeve situatie daar het lijkt dat de kerkeraden's enige taak is om te dienen als palen om tegen te schoppen.
Dat als er iets fout gaat, het de schuld van de kerkeraad is. Als er iets goed gaat, is dat ondanks de kerkeraad. Er gaat geen leven uit van de prediking, omdat .......(vul dit zelf maar in).
Een ieder moet dus even zijn hand in eigen boezem steken. Maar even goed onthouden dat EN de kerkeraad, en de kerk, een institutie Gods is. Temeer nog, de kerk is het Lichaam van Christus. Ook, organisch gezien, in zijn aardse, instittutionele vorm.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Ik denk dat er achter sommige scherpe reacties op dit forum heel veel pijn zit. Gevoelens die zich vaak uiten in verdriet en die dan voor God uitgeschreeuwd wordt. Gevoelens die zich ook vaak uiten in frustratie, die dan hier uitgeschreeuwd wordt. Het een sluit het ander niet uit.
Soms strijden die gevoelens om de voorrang. Soms denk ik ook weleens: je zou erom lachen als het neit zo droevig was.
Of denk je echt dat mensen voor hun plezier jaren in een kerk blijven zitten waar ze zich niet thuis voelen? Waar ze regelmatig thuis bij de kinderen recht moeten zetten wat in de kerk verkondigd is? Of er soms maar helemaal niet over willen praten? Waarom gaan die mensen niet weg? Is dat gemakzucht? Ik kan me een makkelijker weg voorstellen. Zijn het masochisten? Kom nou. Dat is omdat ze hoe dan ook liefde voor hun kerk hebben. Liefde, misschien niet meer voor het instituur of het verband als zodanig, maar wel liefde voor de broeders en zusters om zich heen.
Waarom ze dan hier soms zo hard hun frustratie uiten? Dat heeft denk ik in ieder geval twee redenen.
-Die verdriet-kant, daar loop je niet zo mee te koop. Je schijft niet voor Jan en alleman op het internet dat je elke zondag depressief de kerk uitkomt, dat je 's nachts ligt te piekeren wat de weg is die God met je gaat en wat Hij wil dat je doet. Dat is iets privé, daar praat je met een goede vriend of broeder over, maar niet en plein publique.
-Wat je hier op het forum veel tegenkomt, is dat mensen alles per definitie goedkeuren wat er gebeurt. Die mensen veroordelen, zonder ook maar één woord van hen gehoord te hebben. Die meteen klaar staan om te vuur en te zwaard te verdedigen wat een dominee ook maar schrijft of zegt. Al zou hij Diotrefes heten, het maakt niet uit, want hij is ambtsdrager en als je aan hem zit, zit je aan mij. Dat kan zo mateloos irriteren, juist als je met zoveel pijn ook gelezen of gehoord hebt wat die betreffende ambtsdrager zegt, schrijft of doet. Als je een broeder kent die volgens jou onterecht onder censruur staat en een ander roept zonder kennis van zaken: Nou, dan moet hij maar eggaan of doen wat de dominee zegt. Op d;at soort reacties kun je soms narrig reageren. Dan kan ik me voorstellen dat sommigen denken: ach, vlieg toch op met je hele zootje. En dan staat die ander weer klaar met zijn vingertje: Ooooh, noem jij mijn kerk een zootje? Ah foei! wat uiteraard nog meer frustratie oproept.
En daarom is het jammer dat er zo weinig dialoog is. Men weet direct de diepste intentie van de ander, dus hoeft men niet meer met hem te praten. Ik weet zeker als er wél gepraat én geluisterd werd, dat er dan een hele andere kerk zou zijn. Er zijn in nederland kerken waar de verschillen nog veel groter zijn, maar waar men toch als broeders samen kan wonen.
Soms strijden die gevoelens om de voorrang. Soms denk ik ook weleens: je zou erom lachen als het neit zo droevig was.
Of denk je echt dat mensen voor hun plezier jaren in een kerk blijven zitten waar ze zich niet thuis voelen? Waar ze regelmatig thuis bij de kinderen recht moeten zetten wat in de kerk verkondigd is? Of er soms maar helemaal niet over willen praten? Waarom gaan die mensen niet weg? Is dat gemakzucht? Ik kan me een makkelijker weg voorstellen. Zijn het masochisten? Kom nou. Dat is omdat ze hoe dan ook liefde voor hun kerk hebben. Liefde, misschien niet meer voor het instituur of het verband als zodanig, maar wel liefde voor de broeders en zusters om zich heen.
Waarom ze dan hier soms zo hard hun frustratie uiten? Dat heeft denk ik in ieder geval twee redenen.
-Die verdriet-kant, daar loop je niet zo mee te koop. Je schijft niet voor Jan en alleman op het internet dat je elke zondag depressief de kerk uitkomt, dat je 's nachts ligt te piekeren wat de weg is die God met je gaat en wat Hij wil dat je doet. Dat is iets privé, daar praat je met een goede vriend of broeder over, maar niet en plein publique.
-Wat je hier op het forum veel tegenkomt, is dat mensen alles per definitie goedkeuren wat er gebeurt. Die mensen veroordelen, zonder ook maar één woord van hen gehoord te hebben. Die meteen klaar staan om te vuur en te zwaard te verdedigen wat een dominee ook maar schrijft of zegt. Al zou hij Diotrefes heten, het maakt niet uit, want hij is ambtsdrager en als je aan hem zit, zit je aan mij. Dat kan zo mateloos irriteren, juist als je met zoveel pijn ook gelezen of gehoord hebt wat die betreffende ambtsdrager zegt, schrijft of doet. Als je een broeder kent die volgens jou onterecht onder censruur staat en een ander roept zonder kennis van zaken: Nou, dan moet hij maar eggaan of doen wat de dominee zegt. Op d;at soort reacties kun je soms narrig reageren. Dan kan ik me voorstellen dat sommigen denken: ach, vlieg toch op met je hele zootje. En dan staat die ander weer klaar met zijn vingertje: Ooooh, noem jij mijn kerk een zootje? Ah foei! wat uiteraard nog meer frustratie oproept.
En daarom is het jammer dat er zo weinig dialoog is. Men weet direct de diepste intentie van de ander, dus hoeft men niet meer met hem te praten. Ik weet zeker als er wél gepraat én geluisterd werd, dat er dan een hele andere kerk zou zijn. Er zijn in nederland kerken waar de verschillen nog veel groter zijn, maar waar men toch als broeders samen kan wonen.
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
Dank voor je posting, Unionist: dat geeft een genuanceerd beeld en helderheid.
Wat ik me in gemoede afvraag: zou zo'n bezwaarde wel eens (als eerste stap) naar de kerkenraad gaan en zijn vragen hen voorleggen (of op huisbezoek)?
Niet direct als bezwaar of kritiek, maar als vraag, verzoek om toelichting.
Zo van: "Nu heb ik dit of dat in de prediking gehoord en bij oudvader X las ik juist wat anders. Weet u soms hoe ik dat moet zien? Zou ik daar wat meer onderwijs over kunnen ontvangen?"
En dan natuurlijk niet direct inzetten zoals: "U zegt dat nou wel in de prediking, maar u slaat de plank volkomen mis, want oudvader X zegt precies het tegenovergestelde".
Want dat is wel de kerkelijke weg. Zelf heb ik dat ook een aantal keren gehad en een antwoord naar tevredenheid gekregen.
(Bert, ik heb de onterechte spatie uit de topictitel weggehaald)
Wat ik me in gemoede afvraag: zou zo'n bezwaarde wel eens (als eerste stap) naar de kerkenraad gaan en zijn vragen hen voorleggen (of op huisbezoek)?
Niet direct als bezwaar of kritiek, maar als vraag, verzoek om toelichting.
Zo van: "Nu heb ik dit of dat in de prediking gehoord en bij oudvader X las ik juist wat anders. Weet u soms hoe ik dat moet zien? Zou ik daar wat meer onderwijs over kunnen ontvangen?"
En dan natuurlijk niet direct inzetten zoals: "U zegt dat nou wel in de prediking, maar u slaat de plank volkomen mis, want oudvader X zegt precies het tegenovergestelde".
Want dat is wel de kerkelijke weg. Zelf heb ik dat ook een aantal keren gehad en een antwoord naar tevredenheid gekregen.
(Bert, ik heb de onterechte spatie uit de topictitel weggehaald)
Bert, het gesprek tussen leden en kerkeraad is in veel gemeenten erg moeilijk. Als je anders denkt zal je in veel gemeentes geen gelijk krijgen. De kerkelijke weg zal ik maar niks over zeggen.
Om een voorbeel te noemen, een kerk waar 1500 man zit en veel jeugd, en een handjevol bejaarde ouderlingen de dienst uitmaken....
Dat werkt toch niet?
Dat heeft niets met het Gemeente zijn te maken zoals het bedoeld is. Dat is in mijn ogen een schande.
Om een voorbeel te noemen, een kerk waar 1500 man zit en veel jeugd, en een handjevol bejaarde ouderlingen de dienst uitmaken....
Dat werkt toch niet?
Dat heeft niets met het Gemeente zijn te maken zoals het bedoeld is. Dat is in mijn ogen een schande.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
Wat er nog eens bij komt is dat dit vrijwel de enige plek nog is waar je kritisch kunt discusseren over dingen binnen kerkverbanden. De open dialogen die je bijv. in het ND tegen komt bestaan niet in de reformatorische gezindte. De één opent het vuur vanaf de kansel. De ander schrijft vanuit zijn kasteeltoren een boek en vervolgens schiet de volgende in zijn partijblaadje een kanonskogel terug. Dat is geen communicatie. Dat is oorlog. Een oorlog die zijn raakvlakken zelfs terug vind op dit forum. Wanneer de partijen om de tafel zouden gaan, dan zou de sfeer anders zijn.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9098
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Zou het idd aan te raden zijn die gemeente in elk geval in 3 delen te hakken. Voorstellen aan de kerkeraad dus.Gian schreef:Bert, het gesprek tussen leden en kerkeraad is in veel gemeenten erg moeilijk. Als je anders denkt zal je in veel gemeentes geen gelijk krijgen. De kerkelijke weg zal ik maar niks over zeggen.
Om een voorbeel te noemen, een kerk waar 1500 man zit en veel jeugd, en een handjevol bejaarde ouderlingen de dienst uitmaken....
Dat werkt toch niet?
Dat heeft niets met het Gemeente zijn te maken zoals het bedoeld is. Dat is in mijn ogen een schande.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Misschien off-topic, maar weliswaar een eye-opener. Nee, het gaat niet over het verdedigen of aanvallen van een kerkverband of een gemeente, het is een vraag die naar onszelf gesteld wordt.
Afgelopen zondagavond was er bij ons een themadienst met als thema : voel je thuis. Je zou daarachter kunne zetten: voel je thuis bij God, voel je thuis in je gemeente. Dit werd nader uitgelegd aan de hand van de gelijkenis van de verloren zoon. Aan hetn beide werd gevraagd: voel jij je thuis? Beide keren was het antwoord in de eerste instantie: nee.
Wat is er nodig om je thusi te voelen, was een van de vragen die gesteld werd. Ten diepste: dat we de vergevende liefde van de Vader persoonlijk hebben leren kennen.
Een andere, voor mij ook confronterende vraag was: ben je deel van de gemeente? In de eerste plaats deel van de wereldwijde Gemeente van Jezus Christus. Maar daarin ook, deel van de gemeente waarin God jou een plekje heeft gegeven. Ben je gemeentelid of heb je jezelf verlaagd tot publiek :!: Sta je aan de zijlijn als toeschouwer commentaar te geven "wat was de preek toch fijn vanavond" "ik vond er vanmorgen niets aan" "onbegrijpelijk dat hij in het ambt zit, hij is helemaal niet zo sympathiek" "ze hebben hier wel aardig wat jeugdwerk"
Of neem je deel aan het gemeente zijn? Probeer je zelf ook opbouwend en stichtend bezig te zijn? Het is zo makkelijk om steeds maar weer de vinger naar de ander te wijzen, "hij is fout en ik ben goed, want..."
Gebed is er nodig, voor de predikanten, voor de ambtsdragers, maar ook voor de gemeenteleden. Daarom is het ook goed als we proberen elkaar echt te kennen, dat we van elkaar weten wie we zijn, dat er ook meeleven is. Want als de basisverhoudingen goed zijn, dan kan je wel tegen een stootje of een beetje kritiek van de ander, zonder dat je direct in de verdediging schiet!
Afgelopen zondagavond was er bij ons een themadienst met als thema : voel je thuis. Je zou daarachter kunne zetten: voel je thuis bij God, voel je thuis in je gemeente. Dit werd nader uitgelegd aan de hand van de gelijkenis van de verloren zoon. Aan hetn beide werd gevraagd: voel jij je thuis? Beide keren was het antwoord in de eerste instantie: nee.
Wat is er nodig om je thusi te voelen, was een van de vragen die gesteld werd. Ten diepste: dat we de vergevende liefde van de Vader persoonlijk hebben leren kennen.
Een andere, voor mij ook confronterende vraag was: ben je deel van de gemeente? In de eerste plaats deel van de wereldwijde Gemeente van Jezus Christus. Maar daarin ook, deel van de gemeente waarin God jou een plekje heeft gegeven. Ben je gemeentelid of heb je jezelf verlaagd tot publiek :!: Sta je aan de zijlijn als toeschouwer commentaar te geven "wat was de preek toch fijn vanavond" "ik vond er vanmorgen niets aan" "onbegrijpelijk dat hij in het ambt zit, hij is helemaal niet zo sympathiek" "ze hebben hier wel aardig wat jeugdwerk"
Of neem je deel aan het gemeente zijn? Probeer je zelf ook opbouwend en stichtend bezig te zijn? Het is zo makkelijk om steeds maar weer de vinger naar de ander te wijzen, "hij is fout en ik ben goed, want..."
Gebed is er nodig, voor de predikanten, voor de ambtsdragers, maar ook voor de gemeenteleden. Daarom is het ook goed als we proberen elkaar echt te kennen, dat we van elkaar weten wie we zijn, dat er ook meeleven is. Want als de basisverhoudingen goed zijn, dan kan je wel tegen een stootje of een beetje kritiek van de ander, zonder dat je direct in de verdediging schiet!
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Re: Intriest
Misschien hebben mensen wel intern getracht de problematiek onder de aandacht brengen, maar is men daar niet in geslaagd.Bert Mulder schreef:
Is men het oneens met de leer, dan maar een boek schrijven.
Para betekent nog altijd tegen. Waarom zou je deze organisatie willen omschrijven als zijnde tegen de kerk?De broeders ambtsdragers weten ook niet meer hoe de gemeente in alle Waarheid te leiden, dus daarom maar naar parakerk organisaties, zoals Heartcry. Of JIjDaar.
Besef jij wel dat de kerk, whatever that may be, hieraan mede schuldig is?Maar in plaats dat dit alles opbouwend werkt, is dit kerkafbrekend
Dat neemt niet weg dat ook het handelen van een kerkenraad niet beoordeeld zou mogen worden. Men kan namelijk jouw argument ook misbruiken, en in mijn ogen gebeurd dat regelmatig.Heeft men wel in de gaten, dat de kerkeraden door God zelf in het ambt gesteld zijn?
Misschien is de weg van de kerkenraad ook niet altijd de weg waarop de zegen van God rust.Dit is de weg niet, broeders. Hier kan nooit Gods zegen op rusten.
