Gedicht in de strijd met God
Diepten
Je voelt je soms zo machteloos
zo krachteloos
zo hopeloos
alleen.
Je loopt dan maar te dwalen
en je weet niet eens waarheen;
de hemel is gesloten.
’t Is mistig om je heen.
Dan zak je soms zo nameloos
zo liefdeloos
ineen.
Je bent je God verloren
je doet het weer alleen.
Het leven lijkt een doolhof
geen deuren om je heen.
Je bent dan soms zo moedeloos
zo troosteloos
geloveloos
alleen.
Je kunt niet eens meer lachen
waar eens de zon zo scheen.
Je durft niet meer te bidden
je ziel is als een steen.
En God? Hij is zo vlekkeloos
zo eindeloos
zo heilig
en zo goed.
Je weet: Hij moet het maken
je kunt het niet alleen
Hij moet je Gids weer worden
de Heere, Hij alleen.
Dit gedicht komt uit het boekje:
Praktisch&Pastoraal.
Homofilie en de christelijke gemeente,
ervaringen, pastoraat en hulpverlening.
Onder redactie: Drs. T.E.Molenaar en Dr. J.v.d. Wal.
homo's in de kerk
Uit de kerkelijke pers
In de Waarheidsvriend, weekblad van de Gereformeerde Bond, interviewt drs. P. J. Vergunst HGJB-stafmedewerker Herman van Wijngaarden over pastoraat aan homoseksuele jongeren in de gemeente. Volgens Van Wijngaarden moeten gemeenten het gesprek met hen aangaan en in dat contact vooral eerst luisteren.
„Als ik zeg homoseksuele jongere, bedoel ik niet dat deze jongere ook een seksuele relatie heeft. Het zijn voor mij jongeren met homofiele gevoelens. Ik heb toch een voorkeur voor het woord seksueel, om te benadrukken dat het om seksualiteit gaat. Als mensen het woord homofiel gebruiken, ben ik soms wat achterdochtig, omdat mensen op die manier het onderwerp wel eens willen versimpelen. Ik noem mezelf homoseksueel, maar ik heb geen relatie, aanvaard de begrenzing die de Bijbel hierin stelt. Met ”seksueel” bedoel ik dan dat het gaat om de mens als seksueel wezen.”
„Het klimaat in de gemeente is gevarieerd. Er zijn gemeenten waarin het vooral gaat om het standpunt: „We zijn tegen homoseksuele relaties, dus als het jou betreft, weet je waaraan je je te houden hebt.” In andere gemeenten is iets meer openheid, maar is er tegelijk verlegenheid, weet men er geen raad mee. Ik weet van een jongen die in de jeugdraad over zijn geaardheid vertelde, waarna er op een goede manier gereageerd werd. Maar... vervolgens werd er nooit meer op terug gekomen. Deze jongen had het een keer gezegd, had iets verteld over zijn strijd, maar hij hoorde nooit meer wat. „Waarom komt niemand er eens op terug? Voelt men niets van mijn worsteling?”
Eigenlijk wil men het dan liever negeren. Soms bidt een dominee een keer voor deze gemeenteleden, maar op een gegeven moment ervaart men het als prettig dat er niet meer over gesproken wordt. Het kan zijn dat rond de vorming van de Protestantse Kerk, waarbij in de kerkorde een ordinantie kwam waartegen de Gereformeerde Bond zijn groot bezwaar heeft geuit, de concrete aandacht voor homoseksuelen moeilijker geworden is.”
„In veel gemeenten is niet duidelijk gemaakt dat we homoseksuele jongeren iets te bieden, iets te zeggen hebben. Zowel in de kerk als in de wereld zie ik een patstelling, een alles of niets mentaliteit. Of je ontkent dat er een probleem is, óf je geeft volledige ruimte. Of je ontkent je homofiele gevoelens, óf je leeft die uit in een seksuele relatie. Gemeenten in onze achterban willen en kunnen op grond van de Bijbel niet meegaan in een homoseksuele relatie, dus bieden ze veelal niks. Zo ervaren veel jongeren dit.
Onze notitie wil laten zien dat er wel degelijk iets te zeggen is. Je hoeft je homofiele gevoelens niet te ontkennen, maar de Bijbel stelt wel een grens aan de uitleving.”
„Tegen de gemeente willen wij zeggen: Durf nu eens het avontuur aan te gaan door met jongeren in gesprek te gaan, met de overtuiging dat je wat te zeggen en te bieden hebt. Vanuit de kracht van het Evangelie! Een jongere voelt haarfijn aan als een ambtsdrager laat zien dat hij hem echt mag. Durf in woord en daad die tussenweg met de jongeren aan te gaan. Als je dat contact zoekt, komen er vragen boven tafel waar jij niet direct antwoord op hebt. Zelfs ik -die veel over homoseksualiteit heb nagedacht- heb soms geen direct antwoord, maar ik probeer wel naar een levensverhaal te luisteren.”
In de Waarheidsvriend, weekblad van de Gereformeerde Bond, interviewt drs. P. J. Vergunst HGJB-stafmedewerker Herman van Wijngaarden over pastoraat aan homoseksuele jongeren in de gemeente. Volgens Van Wijngaarden moeten gemeenten het gesprek met hen aangaan en in dat contact vooral eerst luisteren.
„Als ik zeg homoseksuele jongere, bedoel ik niet dat deze jongere ook een seksuele relatie heeft. Het zijn voor mij jongeren met homofiele gevoelens. Ik heb toch een voorkeur voor het woord seksueel, om te benadrukken dat het om seksualiteit gaat. Als mensen het woord homofiel gebruiken, ben ik soms wat achterdochtig, omdat mensen op die manier het onderwerp wel eens willen versimpelen. Ik noem mezelf homoseksueel, maar ik heb geen relatie, aanvaard de begrenzing die de Bijbel hierin stelt. Met ”seksueel” bedoel ik dan dat het gaat om de mens als seksueel wezen.”
„Het klimaat in de gemeente is gevarieerd. Er zijn gemeenten waarin het vooral gaat om het standpunt: „We zijn tegen homoseksuele relaties, dus als het jou betreft, weet je waaraan je je te houden hebt.” In andere gemeenten is iets meer openheid, maar is er tegelijk verlegenheid, weet men er geen raad mee. Ik weet van een jongen die in de jeugdraad over zijn geaardheid vertelde, waarna er op een goede manier gereageerd werd. Maar... vervolgens werd er nooit meer op terug gekomen. Deze jongen had het een keer gezegd, had iets verteld over zijn strijd, maar hij hoorde nooit meer wat. „Waarom komt niemand er eens op terug? Voelt men niets van mijn worsteling?”
Eigenlijk wil men het dan liever negeren. Soms bidt een dominee een keer voor deze gemeenteleden, maar op een gegeven moment ervaart men het als prettig dat er niet meer over gesproken wordt. Het kan zijn dat rond de vorming van de Protestantse Kerk, waarbij in de kerkorde een ordinantie kwam waartegen de Gereformeerde Bond zijn groot bezwaar heeft geuit, de concrete aandacht voor homoseksuelen moeilijker geworden is.”
„In veel gemeenten is niet duidelijk gemaakt dat we homoseksuele jongeren iets te bieden, iets te zeggen hebben. Zowel in de kerk als in de wereld zie ik een patstelling, een alles of niets mentaliteit. Of je ontkent dat er een probleem is, óf je geeft volledige ruimte. Of je ontkent je homofiele gevoelens, óf je leeft die uit in een seksuele relatie. Gemeenten in onze achterban willen en kunnen op grond van de Bijbel niet meegaan in een homoseksuele relatie, dus bieden ze veelal niks. Zo ervaren veel jongeren dit.
Onze notitie wil laten zien dat er wel degelijk iets te zeggen is. Je hoeft je homofiele gevoelens niet te ontkennen, maar de Bijbel stelt wel een grens aan de uitleving.”
„Tegen de gemeente willen wij zeggen: Durf nu eens het avontuur aan te gaan door met jongeren in gesprek te gaan, met de overtuiging dat je wat te zeggen en te bieden hebt. Vanuit de kracht van het Evangelie! Een jongere voelt haarfijn aan als een ambtsdrager laat zien dat hij hem echt mag. Durf in woord en daad die tussenweg met de jongeren aan te gaan. Als je dat contact zoekt, komen er vragen boven tafel waar jij niet direct antwoord op hebt. Zelfs ik -die veel over homoseksualiteit heb nagedacht- heb soms geen direct antwoord, maar ik probeer wel naar een levensverhaal te luisteren.”
Brief Beatrix verbijstert zware protestanten
ZA 15 spt 2007 | 09.15
Een brief van koningin Beatrix zorgt na maanden nog voor verontwaardiging bij orthodoxe protestanten. De majesteit staat achter een homomanifestatie en de daarbij horende kerkdienst.
''Dit kan ik me niet voorstellen'', zegt Piet Vergunst, secretaris van de orthodoxe Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk. Hij reageert geschokt op de sympathie die de koningin voor een homomanifestatie heeft geuit, en zelfs voor de kerkelijke homoviering die erbij hoort.
Het was al bekend dat koningin Beatrix net voor de zomer met vriendelijke woorden had bedankt voor een bezoek aan de Roze Zaterdag in Bergen op Zoom. Maar de strekking van haar brief gaat verder dan een keurige afzegging voor de manifestatie.
Burgemeester J. Polman van Bergen op Zoom had, met de beide voorgangers van de viering, een pastor en een dominee, de majesteit uitgenodigd. Zij antwoordde, zegt ds. W. Vermeulen, dat ze op 30 juni niet kon komen. Ze was te laat uitgenodigd en had al andere verplichtingen.
Vermeulen: ''Daar had ze het bij kunnen houden: Helaas, ik ben verhinderd.'' Maar de koningin meldde ook, dat zij 'het gedachtegoed waarvan Roze Zaterdag een expressie is een warm hart toedraagt', vertelde burgemeester Polman in de Sint Gertrudiskerk tijdens de kerkdienst op Roze Zaterdag. Zij wenste, citeerde Polman, ''de lokale kerken van Bergen op Zoom, het gemeentebestuur en alle andere betrokkenen een inspirerende kerkdienst en een feestelijke Roze Zaterdag toe''. Daarna deden drie homoseksuelen hun verhaal over coming out en hoe ze toch hun geloof behielden.
Vroom en vrolijk ('tijdschrift over geloof en homoseksualiteit') meldt dat de bezoekers in de kerk 'aangenaam verrast' waren over de koninklijke brief. Sterker nog: ''De reacties waren haast volledig in lijn met het thema van de dienst: 'Niet te geloven!'''
Voor Vermeulen hebben de koninklijke 'wensen' een 'meerwaarde' – ze zijn zelfs 'historisch', zegt hij, ''want nu staat zwart op wit dat Beatrix achter de Roze Zaterdag staat.''
Vergunst is verbaasd, maar niet in positieve zin. ''Het is geen geheim dat koningin Beatrix tegenstander van de invoering van het homohuwelijk was. Daar ben ik dankbaar voor.'' De stroming die Vergunst vertegenwoordigt, koestert een grote liefde voor het koningshuis.
BRON: Trouw
ZA 15 spt 2007 | 09.15
Een brief van koningin Beatrix zorgt na maanden nog voor verontwaardiging bij orthodoxe protestanten. De majesteit staat achter een homomanifestatie en de daarbij horende kerkdienst.
''Dit kan ik me niet voorstellen'', zegt Piet Vergunst, secretaris van de orthodoxe Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk. Hij reageert geschokt op de sympathie die de koningin voor een homomanifestatie heeft geuit, en zelfs voor de kerkelijke homoviering die erbij hoort.
Het was al bekend dat koningin Beatrix net voor de zomer met vriendelijke woorden had bedankt voor een bezoek aan de Roze Zaterdag in Bergen op Zoom. Maar de strekking van haar brief gaat verder dan een keurige afzegging voor de manifestatie.
Burgemeester J. Polman van Bergen op Zoom had, met de beide voorgangers van de viering, een pastor en een dominee, de majesteit uitgenodigd. Zij antwoordde, zegt ds. W. Vermeulen, dat ze op 30 juni niet kon komen. Ze was te laat uitgenodigd en had al andere verplichtingen.
Vermeulen: ''Daar had ze het bij kunnen houden: Helaas, ik ben verhinderd.'' Maar de koningin meldde ook, dat zij 'het gedachtegoed waarvan Roze Zaterdag een expressie is een warm hart toedraagt', vertelde burgemeester Polman in de Sint Gertrudiskerk tijdens de kerkdienst op Roze Zaterdag. Zij wenste, citeerde Polman, ''de lokale kerken van Bergen op Zoom, het gemeentebestuur en alle andere betrokkenen een inspirerende kerkdienst en een feestelijke Roze Zaterdag toe''. Daarna deden drie homoseksuelen hun verhaal over coming out en hoe ze toch hun geloof behielden.
Vroom en vrolijk ('tijdschrift over geloof en homoseksualiteit') meldt dat de bezoekers in de kerk 'aangenaam verrast' waren over de koninklijke brief. Sterker nog: ''De reacties waren haast volledig in lijn met het thema van de dienst: 'Niet te geloven!'''
Voor Vermeulen hebben de koninklijke 'wensen' een 'meerwaarde' – ze zijn zelfs 'historisch', zegt hij, ''want nu staat zwart op wit dat Beatrix achter de Roze Zaterdag staat.''
Vergunst is verbaasd, maar niet in positieve zin. ''Het is geen geheim dat koningin Beatrix tegenstander van de invoering van het homohuwelijk was. Daar ben ik dankbaar voor.'' De stroming die Vergunst vertegenwoordigt, koestert een grote liefde voor het koningshuis.
BRON: Trouw
-
Bonny
- Berichten: 2511
- Lid geworden op: 03 aug 2007, 16:29
- Locatie: In partibus infidelium
- Contacteer:
Tsja, de koningin is onschendbaar. Het betekent dat zij geen uitspraken kan doen, die politiek gevoelig liggen. Als zij had verklaard dat ze tegen het fenomeen Roze Zaterdag is, was het natuurlijk een politieke rel van jewelste geweest. Want tegen een homomanifestatie ingaan, dat doet een politiek-correct mens tegenwoordig niet meer.
Kritiek op dergelijke manifestaties of het COC is verboden, lekker emancipatoir zeg...
En dat de koningin tegen het homohuwelijk was, daar zal ze vast niet in het openbaar gezegd hebben. Het zal wel een 'geheim van Soestdijk' zijn.
Kritiek op dergelijke manifestaties of het COC is verboden, lekker emancipatoir zeg...
En dat de koningin tegen het homohuwelijk was, daar zal ze vast niet in het openbaar gezegd hebben. Het zal wel een 'geheim van Soestdijk' zijn.
The Groom's still waiting at the altar