De prediking van Christus, n.a.v thema-avond CGO

[Erasmiaan]

Vooral dit vierde deel vind ik erg bijzonder. Ik heb dan ook de boekjes van professor Wisse: "De droefheid naar God" en: "De drie ambten van Christus" verslonden.

[geledu]

Vooral dit vierde deel vind ik erg bijzonder. .

Wil je hiermee zeggen dat dit artikel beter is als die voorgaande artikelen ?


Persoonlijk had ik bij deze regel toch wel mijn vragen :

We moeten niet zeggen dat het nieuwe leven niet begint met Christus, maar we moeten wel zeggen dat het niet begint met de kennis van Christus

M.i. gaat de functionering van Christus in het leven van de gelovige gelijk op met enige Kennis van Hem , in wat voor trap of mate dan ook.

Soms denk ik wel eens : zou de term "Kennis van Christus" weleens verschillend bedoeld en gebruikt worden ?

[Erasmiaan]

Vooral dit vierde deel vind ik erg bijzonder. .

Wil je hiermee zeggen dat dit artikel beter is als die voorgaande artikelen ?

Nee hoor, maar dit is de kern mijns inziens.

Persoonlijk had ik bij deze regel toch wel mijn vragen :

We moeten niet zeggen dat het nieuwe leven niet begint met Christus, maar we moeten wel zeggen dat het niet begint met de kennis van Christus

M.i. gaat de functionering van Christus in het leven van de gelovige gelijk op met enige Kennis van Hem , in wat voor trap of mate dan ook.

Soms denk ik wel eens : zou de term "Kennis van Christus" weleens verschillend bedoeld en gebruikt worden ?

Ds. Van Eckeveld geeft hiermee aan dat het eerste leven wel uit Christus is maar dat Christus nog verborgen is. De wet vloekt, de zondaar ontvangt een verbroken hart en een verslagen geest. Maar toch is er een liefdestrekking die onverklaarbaar is. Die God waarmee men in rekening staat en die van zijn recht geen afstand kan doen daar gaat zo'n ondefinieerbare liefde vanuit en die liefde noopt tot wederliefde. Dit zijn allemaal zaken uit de profetische bediening van Christus maar daarmee is Christus gerechtigheid nog niet toegerekend. Daarom geen rust buiten Christus maar een haasten en een spoeden om des levens wil, om deel te krijgen aan die gerechtigheid en de kennis van Christus.

[freek]

Vooral dit vierde deel vind ik erg bijzonder. .

Wil je hiermee zeggen dat dit artikel beter is als die voorgaande artikelen ?

Nee hoor, maar dit is de kern mijns inziens.

Persoonlijk had ik bij deze regel toch wel mijn vragen :

We moeten niet zeggen dat het nieuwe leven niet begint met Christus, maar we moeten wel zeggen dat het niet begint met de kennis van Christus

M.i. gaat de functionering van Christus in het leven van de gelovige gelijk op met enige Kennis van Hem , in wat voor trap of mate dan ook.

Soms denk ik wel eens : zou de term "Kennis van Christus" weleens verschillend bedoeld en gebruikt worden ?

Ds. Van Eckeveld geeft hiermee aan dat het eerste leven wel uit Christus is maar dat Christus nog verborgen is. De wet vloekt, de zondaar ontvangt een verbroken hart en een verslagen geest. Maar toch is er een liefdestrekking die onverklaarbaar is. Die God waarmee men in rekening staat en die van zijn recht geen afstand kan doen daar gaat zo'n ondefinieerbare liefde vanuit en die liefde noopt tot wederliefde. Dit zijn allemaal zaken uit de profetische bediening van Christus maar daarmee is Christus gerechtigheid nog niet toegerekend. Daarom geen rust buiten Christus maar een haasten en een spoeden om des levens wil, om deel te krijgen aan die gerechtigheid en de kennis van Christus.

Ben je op dat moment wél of níet behouden/gered?

[Erasmiaan]

Vooral dit vierde deel vind ik erg bijzonder. .

Wil je hiermee zeggen dat dit artikel beter is als die voorgaande artikelen ?

Nee hoor, maar dit is de kern mijns inziens.

Persoonlijk had ik bij deze regel toch wel mijn vragen :

We moeten niet zeggen dat het nieuwe leven niet begint met Christus, maar we moeten wel zeggen dat het niet begint met de kennis van Christus

M.i. gaat de functionering van Christus in het leven van de gelovige gelijk op met enige Kennis van Hem , in wat voor trap of mate dan ook.

Soms denk ik wel eens : zou de term "Kennis van Christus" weleens verschillend bedoeld en gebruikt worden ?

Ds. Van Eckeveld geeft hiermee aan dat het eerste leven wel uit Christus is maar dat Christus nog verborgen is. De wet vloekt, de zondaar ontvangt een verbroken hart en een verslagen geest. Maar toch is er een liefdestrekking die onverklaarbaar is. Die God waarmee men in rekening staat en die van zijn recht geen afstand kan doen daar gaat zo'n ondefinieerbare liefde vanuit en die liefde noopt tot wederliefde. Dit zijn allemaal zaken uit de profetische bediening van Christus maar daarmee is Christus gerechtigheid nog niet toegerekend. Daarom geen rust buiten Christus maar een haasten en een spoeden om des levens wil, om deel te krijgen aan die gerechtigheid en de kennis van Christus.

Ben je op dat moment wél of níet behouden/gered?

Dat is een vraag die geen belang heeft. Daar zullen we immers alleen achter komen als de persoon daadwerkelijk Christus en al Zijn weldaden door het geloof aanneemt. Dan kunnen we zeggen: ja, toen was hij al gered.

[freek]

Wil je hiermee zeggen dat dit artikel beter is als die voorgaande artikelen ?

Nee hoor, maar dit is de kern mijns inziens.

Persoonlijk had ik bij deze regel toch wel mijn vragen :
M.i. gaat de functionering van Christus in het leven van de gelovige gelijk op met enige Kennis van Hem , in wat voor trap of mate dan ook.

Soms denk ik wel eens : zou de term "Kennis van Christus" weleens verschillend bedoeld en gebruikt worden ?

Ds. Van Eckeveld geeft hiermee aan dat het eerste leven wel uit Christus is maar dat Christus nog verborgen is. De wet vloekt, de zondaar ontvangt een verbroken hart en een verslagen geest. Maar toch is er een liefdestrekking die onverklaarbaar is. Die God waarmee men in rekening staat en die van zijn recht geen afstand kan doen daar gaat zo'n ondefinieerbare liefde vanuit en die liefde noopt tot wederliefde. Dit zijn allemaal zaken uit de profetische bediening van Christus maar daarmee is Christus gerechtigheid nog niet toegerekend. Daarom geen rust buiten Christus maar een haasten en een spoeden om des levens wil, om deel te krijgen aan die gerechtigheid en de kennis van Christus.

Ben je op dat moment wél of níet behouden/gered?

Dat is een vraag die geen belang heeft. Daar zullen we immers alleen achter komen als de persoon daadwerkelijk Christus en al Zijn weldaden door het geloof aanneemt. Dan kunnen we zeggen: ja, toen was hij al gered.

Ik snap er geen bal van :roll: Het lijkt me van het allergrootste belang.

[Afgewezen]

Dat is een vraag die geen belang heeft. Daar zullen we immers alleen achter komen als de persoon daadwerkelijk Christus en al Zijn weldaden door het geloof aanneemt. Dan kunnen we zeggen: ja, toen was hij al gered.

Nee; je kunt wel zeggen: de Heilige Geest was toen al met hem bezig. Maar je bent pas gered als je gered bent!
Maar, zoals al vaker gezegd, hier zit een spanningsveld, dat is waar.

[Erasmiaan]

Freek, vanuit God vandaan ben je dan inderdaad behouden. Maar zelf mis je daar nog de troost van.

Dit is al talloze malen aan de orde geweest. Door genade riep de moordenaar aan het kruis uit: wij toch rechtvaardig ontvangen straf waardig hetgeen wij verdiend hebben.... Echter de troost van deze genade ontving hij pas toen Christus hem toeriep: Heden zult gij met mij in het paradijs zijn.

[refo]

Dat is inderdaad talloze malen aan de orde geweest. Ook is talloze malen aan de orde geweest dat het nog maar de vraag is of die exegese klopt.

[geledu]

Hier het vijfde deel van de lezing : "De prediking van Christus" uit de Saambinder van 23 augustus 2007.
Ds van Eckeveld heeft deze lezing gehouden op de CGO thema-avond van 7 juni 2007.

De eerste vier delen zijn eerder in dit topic geplaatst.

De prediking van Christus

Separerend
De prediking van de “functionering” van Christus in de harten van zondaren zal ook een separerende prediking zijn, dat wil zeggen een onderscheidende prediking.

Dat is een prediking waarin het onderscheid doorklinkt tussen degenen die in Christus zijn en degenen die nog buiten Hem staan. Maar ook het onderscheid tussen kinderen Gods zal daarin doorklinken.
Dat heeft te maken met de standen van het geestelijke leven. Niet al Gods kinderen zijn even ver geleid. Sommigen staan van verre, anderen zijn dichterbij gebracht. Sommigen zagen de mogelijkheid van zalig worden buiten zichzelf in het Evangelie, anderen kwamen tot de kennis van Christus, weer anderen mogen met Paulus zeggen: “Ik weet en ben verzekerd.”

Die onderscheidingen zullen in een separerende Christusprediking ten volle doorklinken.
Echter, bij alle verschillen die er zijn tussen Gods kinderen zal in de prediking moeten worden benadrukt dat zij hierin overeenkomen,dat zij buiten Christus niet rusten kunnen, dat Hij hen dierbaar werd (1 Petr. 2:7a).
Nooit zal de prediking bekeerde mensen mogen “kweken” buiten Christus om.

Niet los van het werk van de Drie-enige
Bij dat alles mag Christus nooit gepredikt worden, los van het werk van de drie-enige God.
Waar Christus gepredikt wordt, daar wordt Hij gepredikt vanuit het welbehagen van de Vader. In Zijn eeuwig welbehagen heeft de Vader het plan der zaligheid uitgedacht en al Zijn verkorenen verankerd aan het Middelaarshart van de Zaligmaker, Die hen heeft aanvaard als het loon op Zijn arbeid.
Waar Christus gepredikt wordt, daar wordt ook gepredikt hoe de Heilige Geest in zondaarsharten plaatsmaakt voor Christus. Immers van nature is er in ons hart geen plaats voor Hem. De Geest van Christus ontdekt ons aan onze zonde en totale verlorenheid om zo plaats te maken voor Hem. De heerlijkheid van Zijn Persoon en werk gaat altijd schitteren tegen de donkere achtergrond van onze verlorenheid.
Als men dit een “christenprediking” of een voorwaardelijke prediking noemt, dan begrijpt men ten diepste niet wat een Christusprediking betekent.
Als Christus gepreekt wordt op trinitarische wijze, dat wil zeggen in het verband van het werk van de Drie-enige, dan is dat een schriftuurlijk-bevindelijke Christusprediking, waarin de gemeente hoort hoe groot de rijkdom van Christus is, maar ook hoe die rijke Christus en de arme zondaar bij elkaar komen en waarin het wonder van het zalig worden uit genade ten volle tot uitdrukking komt.

Jaloers maken
Wat is het een zegen als de prediking van Christus jongeren en ouderen jaloers maakt.
Heilig jaloers op het goed dat de Heere heeft weggelegd voor degenen die Hem vrezen.
Als ik de oude preken lees van predikanten uit de beginjaren van de gemeenten, dan predikten zij met ernst de boodschap van zonde en genade, zij sneden alles af wat van de mens is, zij hielden de gemeente voor dat God van Zijn recht geen afstand kan doen en dat Christus aan dat recht genoeg gedaan heeft en door dat alles heen klonk steeds weer door het geluk van Gods volk.
In hun preken klonk het waarachtige leven door.
En zij predikten Christus! Dat maakte jaloers en dat maakt nog jaloers als men het leest.
Hun prediking was authentiek, de hoorders merkten dat heel hun hart betrokken was bij hun boodschap.
Wat is het grootste gevaar voor onze Gereformeerde Gemeenten? Dat dit gaat ontbreken.
Dan houden we nog wel een rechtzinnige prediking over, maar het leven is eruit. Dan wordt alles zo dor, zo droog, zo verstandelijk.
Dan is er geen werfkracht. Dan kunnen we misschien verstandelijk nog wel prediken hoe de Heere Zijn kinderen leidt in de verschillende standen van het geestelijke leven, maar zonder dat we die zaken zelf doorleefd hebben. Zonder dat we Christus kennen en uit Hem leven. Dan praten we als blinden over kleuren, die we zelf nooit gezien hebben.
Een dergelijke rechtzinnigheid houdt het misschien nog een of twee generaties vol en dan verdwijnt alles.
Wat we nodig hebben is het werk van de Heilige Geest in predikanten en gemeenten. Dat we zouden smeken om de noordenwind en de zuidenwind van de Geest, opdat de hof van de gemeenten daardoor doorwaaid zou mogen worden.
Want waar de Geest werkt, daar is waarachtig leven. En waar waarachtig leven is, daar leeft Christus en daar zal Christus verheerlijkt worden. In het leven van de Zijnen en in de prediking. Daar zal Christus zo hartelijk in Zijn volheid gepredikt worden, dat zondaren gaande gemaakt worden en tot Hem vluchten en buiten Hem niet meer kunnen rusten.

Zeist [align=right]ds. J.J. van Eckeveld [/align]

[Kaw]

Jaloers maken
Wat is het een zegen als de prediking van Christus jongeren en ouderen jaloers maakt.
Heilig jaloers op het goed dat de Heere heeft weggelegd voor degenen die Hem vrezen.
Als ik de oude preken lees van predikanten uit de beginjaren van de gemeenten, dan predikten zij met ernst de boodschap van zonde en genade, zij sneden alles af wat van de mens is, zij hielden de gemeente voor dat God van Zijn recht geen afstand kan doen en dat Christus aan dat recht genoeg gedaan heeft en door dat alles heen klonk steeds weer door het geluk van Gods volk.
In hun preken klonk het waarachtige leven door.
En zij predikten Christus! Dat maakte jaloers en dat maakt nog jaloers als men het leest.
Hun prediking was authentiek, de hoorders merkten dat heel hun hart betrokken was bij hun boodschap.
Wat is het grootste gevaar voor onze Gereformeerde Gemeenten? Dat dit gaat ontbreken.
Dan houden we nog wel een rechtzinnige prediking over, maar het leven is eruit. Dan wordt alles zo dor, zo droog, zo verstandelijk.
Dan is er geen werfkracht. Dan kunnen we misschien verstandelijk nog wel prediken hoe de Heere Zijn kinderen leidt in de verschillende standen van het geestelijke leven, maar zonder dat we die zaken zelf doorleefd hebben. Zonder dat we Christus kennen en uit Hem leven. Dan praten we als blinden over kleuren, die we zelf nooit gezien hebben.
Een dergelijke rechtzinnigheid houdt het misschien nog een of twee generaties vol en dan verdwijnt alles.
Wat we nodig hebben is het werk van de Heilige Geest in predikanten en gemeenten. Dat we zouden smeken om de noordenwind en de zuidenwind van de Geest, opdat de hof van de gemeenten daardoor doorwaaid zou mogen worden.
Want waar de Geest werkt, daar is waarachtig leven. En waar waarachtig leven is, daar leeft Christus en daar zal Christus verheerlijkt worden. In het leven van de Zijnen en in de prediking. Daar zal Christus zo hartelijk in Zijn volheid gepredikt worden, dat zondaren gaande gemaakt worden en tot Hem vluchten en buiten Hem niet meer kunnen rusten.

Ja!

[Oude Paden]

Ik denk dat Ds. van Eckeveld hier een kern raakt, ook al is dit misschien een niet erg inhoudelijk te staven opmerking. Ik denk dat het de praktijk is.

"Als ik de oude preken lees van predikanten uit de beginjaren van de gemeenten, dan predikten zij met ernst de boodschap van zonde en genade, zij sneden alles af wat van de mens is, zij hielden de gemeente voor dat God van Zijn recht geen afstand kan doen en dat Christus aan dat recht genoeg gedaan heeft en door dat alles heen klonk steeds weer door het geluk van Gods volk.
In hun preken klonk het waarachtige leven door."

en:

"Wat is het grootste gevaar voor onze Gereformeerde Gemeenten? Dat dit gaat ontbreken.
Dan houden we nog wel een rechtzinnige prediking over, maar het leven is eruit. Dan wordt alles zo dor, zo droog, zo verstandelijk.
Dan is er geen werfkracht. Dan kunnen we misschien verstandelijk nog wel prediken hoe de Heere Zijn kinderen leidt in de verschillende standen van het geestelijke leven, maar zonder dat we die zaken zelf doorleefd hebben. Zonder dat we Christus kennen en uit Hem leven. Dan praten we als blinden over kleuren, die we zelf nooit gezien hebben".

[geledu]

Als ik eerlijk ben vind ik dit het minst duidelijke artikel uit de serie.
Ik begrijp wel wat hij bedoelt, maar er wordt , zo lijkt het, weer zoveel ruimte gelaten voor een bekeerd volk wat Christus nog niet kent.
Uiterst gevaarlijk.
Dan wordt er wel gezegd dat er geen grond en geen rust gevonden kan worden voor die bewuste kennis , maar waarom toch steeds deze standen benoemen als zijnde kinderen van God terwijl men toch de troost er niet uit mag en kan ervaren.
(Ik zeg hier dan niet dat er geen standen zijn , want die zijn er wel degelijk !!)
Laten we dan zwijgen over standen buiten Christus en alleen wijzen op die enige rustgrond Jezus Christus.

Wat wel waar is dat een authentieke prediking jaloersmakend en ruim is; vol met liefelijke nodigingen en aanbiedingen.
Waar ik wel bang voor ben is dat men vaak een prediking begeert waar maar één van de deugden Gods belicht wordt.
Ook hierin geldt dat alle deugden Gods evenwichtig gepredikt moeten worden.
Het wonder is dan ook dat in een ware Christus prediking alle deugden in Christus samenkomen.

[Christiaan]

@ds. Eckeveld:

Maar één reactie: Wow! Fantastisch! Ben het er helemaal mee eens. Ik hoop dat er wat mee gedaan wordt!

Dat hoop ik nou ook!
Want er zijn duidelijk predikanten die niet zo preken.