Het aanleren van de Heidelbergse Cathechismus

[Afgewezen]

Ik vind het framework van de catechismus chaotisch. Dat is kritiek op de vorm, niet op de inhoud.

Je had wel degelijk kritiek op de inhoud: teveel gefocust op de bekering.
En het framework van de HC is helemaal niet chaotisch. Om nog even op je voorbeeld van de wet terug te komen: het is juist heel helder dat de HC de wet zowel in het eerste als in het derde stuk (en dat op een heel verschillende wijze) aan de orde stelt.

De WC is niet afstandelijker, dogmatischer of juridisher dan de NGB. Wel is de WC heel concreet. Dat zie je ook in de vragen die ik noemde als voorbeeld. Bv 'Waarom leef ik', en 'Wat moet ik (concreet) doen om zalig te worden', etc. Vragen die onder refo-jeugd leven, en m.i. op catechesatie een antwoord behoren te krijgen.

Je kritiek op de HC was toch dat het daar te veel om de bekering ging? Nu ga je ineens op dat onderwerp de WC promoten.
Maar smaken verschillen kennelijk, want zoals ik al zei: ik vind dat de WC een bijna juridische manier van opstellen heeft. Alles moet in één antwoord gezegd worden; er wordt geen puntje vergeten, net als in een notarieel stuk. Natuurlijk mag dat, maar het belijden in de HC is toch heel wat warmer en levender dan de toegespitste formuleringen in de WC.

Samengevat: je kritiek op het framework van de HC (chaotisch), de opzet (te veel vanuit de bekering en niet concreet genoeg), deel ik absoluut niet.
De HC is een prachtig belijdenisgeschrift; jammer dat hij vaak verknoeid wordt door de preken. Je kunt beter de HC lezen met de uitgeschreven verwijsteksten erbij: of je uit een zuivere, koele bron drinkt. Van harte aanbevolen!

[memento]

De HC is een prachtig belijdenisgeschrift; jammer dat hij vaak verknoeid wordt door de preken. Je kunt beter de HC lezen met de uitgeschreven verwijsteksten erbij: of je uit een zuivere, koele bron drinkt. Van harte aanbevolen!

Ah, daar kan ik zeker in mee komen. En daarbij kan ik ook het Schatboek, geschreven door de opsteller, aanbevelen...

Mijn kritiek moet je ook zien vanuit het licht dat de andere belijdenisgeschriften (DL en NGB) te weinig bekend zijn. De HC heeft haar unieke plaats in de 3FvE, en die kan het alleen vervullen als alle 3 de geschriften even bekend en geliefd zijn. Mijn voorstel voor het gebruik van de Westminster (en mijn kritiek op de onvolledigheid en onduidelijkheid van de HC) komen voort uit een slecht-bekend zijn van mn de NGB. Als die even bekend zou zijn als de HC, vervalt daarmee al mijn bezwaar tegen de HC.

[Mister]

De HC is een prachtig belijdenisgeschrift; jammer dat hij vaak verknoeid wordt door de preken. Je kunt beter de HC lezen met de uitgeschreven verwijsteksten erbij: of je uit een zuivere, koele bron drinkt. Van harte aanbevolen!

Ah, daar kan ik zeker in mee komen. En daarbij kan ik ook het Schatboek, geschreven door de opsteller, aanbevelen...

Mijn kritiek moet je ook zien vanuit het licht dat de andere belijdenisgeschriften (DL en NGB) te weinig bekend zijn. De HC heeft haar unieke plaats in de 3FvE, en die kan het alleen vervullen als alle 3 de geschriften even bekend en geliefd zijn. Mijn voorstel voor het gebruik van de Westminster (en mijn kritiek op de onvolledigheid en onduidelijkheid van de HC) komen voort uit een slecht-bekend zijn van mn de NGB. Als die even bekend zou zijn als de HC, vervalt daarmee al mijn bezwaar tegen de HC.

Memento: jij vindt de structuur van de HC chaotisch. Ik niet. De structuur is namelijk glashelder. En, zoals Afgewezen als opmerkt, is het vanuit die structuur logisch dat de wet in het 1e deel staat. Uit de wet kennen we onze zonden. Ook in het derde deel staat de wet. Het is namelijk een regel der dankbaarheid. Uitermate logisch.
Waarom is het in jouw ogen niet juist dat de bekering een grote plaats krijgt in de catechismus? Is niet heel de Bijbel doordrenkt van de oproep tot en het wezen van de bekering? Ik zie de HC mooi in lijn met Gods Woord!
Verder noem jij dat de NGB en de DL minder bekend zijn. Dat zal over het algemeen waar zijn. Maar dat je dat als reden aanvoert om de WC meer te gebruiken vind ik echt onzin. Verder, logisch geredeneerd, zijn de NGB en de DL bij het gros van de mensen hier beter bekend als de WC. Dus is de WC overbodig...

[refo]

Ik heb net de nederlandse uitgave van het Schatboek nog eens even gelezen. Dat begint met uit te leggen wat een catechismus is. Eén van de mogelijkheden van gebruik is dat de in de kerk geboren kinderen ermee onderwezen worden. Zodat, als ze het begrepen hebben, ze ten avondmaal mogen gaan.
Het lijkt erop dat het verschil tussen 'voorwerpelijk' en 'onderwerpelijk' door Ursinus of wie dat voorwoord ook geschreven is niet erkend wordt. In dat licht is het aanleren ook gemakkelijker. Je wijst kinderen op wat ze hébben. Niet op wat ze nodighebben, nu niet hebben en misschien ook wel eens zullen hebben. Het leren gaat dan wel gemakkelijker, lijkt me.

[memento]

Memento: jij vindt de structuur van de HC chaotisch. Ik niet. De structuur is namelijk glashelder.

Mja, das een gevoelskwestie.

Waarom is het in jouw ogen niet juist dat de bekering een grote plaats krijgt in de catechismus? Is niet heel de Bijbel doordrenkt van de oproep tot en het wezen van de bekering? Ik zie de HC mooi in lijn met Gods Woord!

De bekering van een mens is één van de hoofdonderwerpen van de Schrift. Door alles tot de bekering van de mens te herleiden, of vanuit die bekering te willen verklaren, doet m.i. geen recht aan de andere onderwerpen.

Maar, nogmaals, als die andere leerstukken vanuit de andere belijdenissen bekend zijn, zoals bv de NGB en DL, dan is dat geen enkel probleem.

Verder noem jij dat de NGB en de DL minder bekend zijn. Dat zal over het algemeen waar zijn. Maar dat je dat als reden aanvoert om de WC meer te gebruiken vind ik echt onzin. Verder, logisch geredeneerd, zijn de NGB en de DL bij het gros van de mensen hier beter bekend als de WC. Dus is de WC overbodig...

Ik noemde de Westminster, omdat daarvan een catechimsus beschikbaar is, van de NGB niet. Voor uit het hoofd leren lijkt vraag-en-antwoord vorm wat handiger dan de tekst van een belijdenis-geschrift. Daarbij noemde ik de Westminster,
1. omdat deze zowel qua vorm als qua inhoud zeer dicht overeen komt met de NGB.
2. En als andere reden dat de Westminster wereldwijd bekend, geliefd en erkent wordt als hét belijdenisgeschrift van de Reformatorische kerk, waar de NGB veel minder bekend is

Ik heb net de nederlandse uitgave van het Schatboek nog eens even gelezen. Dat begint met uit te leggen wat een catechismus is. Eén van de mogelijkheden van gebruik is dat de in de kerk geboren kinderen ermee onderwezen worden. Zodat, als ze het begrepen hebben, ze ten avondmaal mogen gaan.
Het lijkt erop dat het verschil tussen 'voorwerpelijk' en 'onderwerpelijk' door Ursinus of wie dat voorwoord ook geschreven is niet erkend wordt. In dat licht is het aanleren ook gemakkelijker. Je wijst kinderen op wat ze hébben. Niet op wat ze nodighebben, nu niet hebben en misschien ook wel eens zullen hebben. Het leren gaat dan wel gemakkelijker, lijkt me.

Ursinus gaat er in het Schatboek idd vanuit dat per definitie elk kind wat gedoopt is, en onderwezen is in de leer der zaligheid zoals in de catechismus beschreven, deze zaligheid deelachtig is. Deze visie werd ook gehouden door de grote reformatoren.

Let wel, men zag de kinderen der gemeente per definitie als kinderen van God. Dat houdt dus in dat zij niet leerden dat iedere gedoopte dus behouden werd, maar dat iedere gedoopte die godzalig leefde zagen als kind van God.

De Reformatoren spraken dus niet tegen kinderen dat zij moesten vragen om een nieuw hartje, maar dat zij vroom, heilig en in het geloof leven moesten, en dat zij hetgeen hen daartoe ontbrak van God moesten begeren.

De opstellers van de HC dachten ook zo, en willen de kinderen door de HC dus leren wat zij in Christus hebben, en niet wat zij nog door wedergeboorte moeten ontvangen (zoals nu vaak uitgelegd wordt).

[Afgewezen]

Ik heb net de nederlandse uitgave van het Schatboek nog eens even gelezen. Dat begint met uit te leggen wat een catechismus is. Eén van de mogelijkheden van gebruik is dat de in de kerk geboren kinderen ermee onderwezen worden. Zodat, als ze het begrepen hebben, ze ten avondmaal mogen gaan.
Het lijkt erop dat het verschil tussen 'voorwerpelijk' en 'onderwerpelijk' door Ursinus of wie dat voorwoord ook geschreven is niet erkend wordt. In dat licht is het aanleren ook gemakkelijker. Je wijst kinderen op wat ze hébben. Niet op wat ze nodighebben, nu niet hebben en misschien ook wel eens zullen hebben. Het leren gaat dan wel gemakkelijker, lijkt me.

Alleen... hebben en hebben is twee.

[refo]

Nee, dat is één.

[refo]

Ursinus gaat er in het Schatboek idd vanuit dat per definitie elk kind wat gedoopt is, en onderwezen is in de leer der zaligheid zoals in de catechismus beschreven, deze zaligheid deelachtig is. Deze visie werd ook gehouden door de grote reformatoren.

Let wel, men zag de kinderen der gemeente per definitie als kinderen van God. Dat houdt dus in dat zij niet leerden dat iedere gedoopte dus behouden werd, maar dat iedere gedoopte die godzalig leefde zagen als kind van God.

De Reformatoren spraken dus niet tegen kinderen dat zij moesten vragen om een nieuw hartje, maar dat zij vroom, heilig en in het geloof leven moesten, en dat zij hetgeen hen daartoe ontbrak van God moesten begeren.

De opstellers van de HC dachten ook zo, en willen de kinderen door de HC dus leren wat zij in Christus hebben, en niet wat zij nog door wedergeboorte moeten ontvangen (zoals nu vaak uitgelegd wordt).

Leren wat God belooft lijkt me een goed uitgangspunt.

[Afgewezen]

Nee, dat is één.

Luk. 19:26: Want ik zeg u, dat een iegelijk, die heeft, zal gegeven worden; maar van degene, die niet heeft, van dien zal genomen worden ook wat hij heeft.

Rom. 9:4 Welke Israëlieten zijn, welker is de aanneming tot kinderen, en de heerlijkheid, en de verbonden, en de wetgeving, en de dienst van God, en de beloftenissen...
en 6 Doch ik zeg dit niet, alsof het woord Gods ware uitgevallen; want die zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn.