Je precies, ik wilde dat zeggen op de kwebbel, maar durfde niet. Ik wilde het al zeggen voordat ik wegging...JolandaOudshoorn schreef:pfff op een gezelschap mag je wel getuigen en voor heart cry niet
Uitnodiging voor conferentie
-
Oude-Waarheid
- Berichten: 1822
- Lid geworden op: 02 sep 2005, 23:42
- Locatie: Amsterdam
Wat een reactie's.
Als je stelt als organisatie zo met de reformatorische gezindte begaan te zijn waarom dan een steeds meer afkeren van die reformatorische traditie's ?
Ik ga mijn argumenten niet herhalen , ik ben alleen bang dat er vele jongeren (het merendeel van de bezoekers van deze conferentie's ) zich door zulke bijeenkomsten , zich meer en meer gaan afkeren van de kerkelijke cultuur waar in ze zijn groot gebracht .
Waarom is er steeds meer gelijkenis van (evangelische )bijeenkomsten waar emotie's en gevoelens zo een grote rol spelen.
Incl opwekkingsliederen , gebedsgroepen en getuigenissen.
Een invulling die sterk afwijkt van onze erediensten.
En dan zal het waar zijn dat er mooi gesproken is, maar het komt allemaal zo activistisch over.
Begrijp me goed , ook ik ken een verlangen naar een herleving maar we kunnen dat niet forceren.
Vanuit de kerk en bij Gods volk zal het op moeten komen in een weg van verootmoediging en m.i. zijn zulke conferenties waarbij men ook nog eens de mensen uit hun kerken houd op zondag, daarvoor niet de aangewezen weg.
Dan moet ik denken aan de woorden die Ds Oosten een paar maanden geleden verwoorde in een artikel in het RD , die gevoelens kan ik delen.
Als je stelt als organisatie zo met de reformatorische gezindte begaan te zijn waarom dan een steeds meer afkeren van die reformatorische traditie's ?
Ik ga mijn argumenten niet herhalen , ik ben alleen bang dat er vele jongeren (het merendeel van de bezoekers van deze conferentie's ) zich door zulke bijeenkomsten , zich meer en meer gaan afkeren van de kerkelijke cultuur waar in ze zijn groot gebracht .
Waarom is er steeds meer gelijkenis van (evangelische )bijeenkomsten waar emotie's en gevoelens zo een grote rol spelen.
Incl opwekkingsliederen , gebedsgroepen en getuigenissen.
Een invulling die sterk afwijkt van onze erediensten.
En dan zal het waar zijn dat er mooi gesproken is, maar het komt allemaal zo activistisch over.
Begrijp me goed , ook ik ken een verlangen naar een herleving maar we kunnen dat niet forceren.
Vanuit de kerk en bij Gods volk zal het op moeten komen in een weg van verootmoediging en m.i. zijn zulke conferenties waarbij men ook nog eens de mensen uit hun kerken houd op zondag, daarvoor niet de aangewezen weg.
Dan moet ik denken aan de woorden die Ds Oosten een paar maanden geleden verwoorde in een artikel in het RD , die gevoelens kan ik delen.
Reformatorisch Dagblad 16 05 07 schreef:Welke boodschap geeft u de gereformeerde gezindte mee?
Ds. Oosten: "Ik hoor veel praten over opwekking. Maar die blijft steeds maar uit. Misschien moeten we er maar over ophouden. Zo lang we zelf proberen een opwekking op gang te brengen, gebeurt het niet. Als er weer eens een boekje over opwekking verschijnt, denk ik: Houd er toch mee op, zo komt er geen opwekking. Misschien moeten we nog meer aan de grond zitten, tot we het zelf niet meer weten en niet meer kunnen en dat dan de Heere zegt: Het is Mijn tijd.
Hoewel ik geen bijzonder licht heb vanuit Gods Woord op de toekomst, heb ik toch wel hoop dat de Heere nog wat met kerk en wereld voor heeft. Er moeten er nog meer toegebracht worden. Ik ben dus niet een man van doemdenken. Ik heb hoop dat Hij nog een opleving geeft vóór Zijn wederkomst. Als ik van sommige mensen van Gods volk hoor, dat ze hoop hebben voor de kerk van Nederland, met name voor de jongeren -en dat is natuurlijk een persoonlijke zaak- dan ben ik blij."
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
wel eens bijgewoond jaOude-Waarheid schreef:Hebben jullie wel eens een gezelschap bijgewoond danfreek schreef:De gezelschappen staan ook niet bepaald bekend als bijeenkomsten waar Chistus het middelpunt is.JolandaOudshoorn schreef:pfff op een gezelschap mag je wel getuigen en voor heart cry niet
of maar alleen van horen zeggen
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Geledu,geledu schreef:Wat een reactie's.
Als je stelt als organisatie zo met de reformatorische gezindte begaan te zijn waarom dan een steeds meer afkeren van die reformatorische traditie's ?
Ik ga mijn argumenten niet herhalen , ik ben alleen bang dat er vele jongeren (het merendeel van de bezoekers van deze conferentie's ) zich door zulke bijeenkomsten , zich meer en meer gaan afkeren van de kerkelijke cultuur waar in ze zijn groot gebracht .
Waarom is er steeds meer gelijkenis van (evangelische )bijeenkomsten waar emotie's en gevoelens zo een grote rol spelen.
Incl opwekkingsliederen , gebedsgroepen en getuigenissen.
Een invulling die sterk afwijkt van onze erediensten.
En dan zal het waar zijn dat er mooi gesproken is, maar het komt allemaal zo activistisch over.
Begrijp me goed , ook ik ken een verlangen naar een herleving maar we kunnen dat niet forceren.
Vanuit de kerk en bij Gods volk zal het op moeten komen in een weg van verootmoediging en m.i. zijn zulke conferenties waarbij men ook nog eens de mensen uit hun kerken houd op zondag, daarvoor niet de aangewezen weg.
Dan moet ik denken aan de woorden die Ds Oosten een paar maanden geleden verwoorde in een artikel in het RD , die gevoelens kan ik delen.
Reformatorisch Dagblad 16 05 07 schreef:Welke boodschap geeft u de gereformeerde gezindte mee?
Ds. Oosten: "Ik hoor veel praten over opwekking. Maar die blijft steeds maar uit. Misschien moeten we er maar over ophouden. Zo lang we zelf proberen een opwekking op gang te brengen, gebeurt het niet. Als er weer eens een boekje over opwekking verschijnt, denk ik: Houd er toch mee op, zo komt er geen opwekking. Misschien moeten we nog meer aan de grond zitten, tot we het zelf niet meer weten en niet meer kunnen en dat dan de Heere zegt: Het is Mijn tijd.
Hoewel ik geen bijzonder licht heb vanuit Gods Woord op de toekomst, heb ik toch wel hoop dat de Heere nog wat met kerk en wereld voor heeft. Er moeten er nog meer toegebracht worden. Ik ben dus niet een man van doemdenken. Ik heb hoop dat Hij nog een opleving geeft vóór Zijn wederkomst. Als ik van sommige mensen van Gods volk hoor, dat ze hoop hebben voor de kerk van Nederland, met name voor de jongeren -en dat is natuurlijk een persoonlijke zaak- dan ben ik blij."
Ik begrijp je gevoel en kan me ook vinden in de manier waarop je je standpunt uit eenzet. Ik vind het soms ook angstig om te horen hoe mensen op die manier zich afzetten tegen tradities etc, want de Geest werkt heel verschillend (zeggen ze dan).
Ik heb heel wat gesprekken over zulke dingen gevoerd met een collega en ben eigenlijk tot 1 slotsom gekomen:
Het zijn 2 heel verschillende manieren van geloofsbeleving en het is moeilijk, zo niet onmogelijk om tot elkaar te komen.
-
Oude Paden
rekcor schreef:Dit is nog eens een eerlijke reactie.geledu schreef:Soms word ik hier wel eens bang van, het staat zover af van wat we gewend zijn , waarom dan toch ........... ?
Ik denk dat de Heilige Geest verschillend werkt in verschillende tijden en plaatsen. De Heere is oneindig creatiever dan wij (kijk maar naar Zijn schepping). Laten we Hem daarin niet beknotten, maar laten we daarentegen bidden dat Hij wil blijven werken in Nederland.
Heeft God creativiteit nodig dan?
God beknotten?
Bidden dat Hij wil blijven werken?
Ik wil.....en zij zullen.
Allereerst, ik heb nu even totaal geen behoefte aan een discussie die gewonnen moet worden of iets dergelijks of waarin mensen overtuigd moeten worden. Dus ik ga het gesprek aan zonder al te veel argumenten. Ik weet dat de conferentie voor mij goed is geweest, ik hoor het zelfde van anderen, daar blijf ik even bij staan en ik hoop dat anderen het zelf komen proeven bij een volgende conferentie.geledu schreef:Wat een reactie's.
Als je stelt als organisatie zo met de reformatorische gezindte begaan te zijn waarom dan een steeds meer afkeren van die reformatorische traditie's ?
Ik ga mijn argumenten niet herhalen , ik ben alleen bang dat er vele jongeren (het merendeel van de bezoekers van deze conferentie's ) zich door zulke bijeenkomsten , zich meer en meer gaan afkeren van de kerkelijke cultuur waar in ze zijn groot gebracht .
Waarom is er steeds meer gelijkenis van (evangelische )bijeenkomsten waar emotie's en gevoelens zo een grote rol spelen.
Incl opwekkingsliederen , gebedsgroepen en getuigenissen.
Een invulling die sterk afwijkt van onze erediensten.
En dan zal het waar zijn dat er mooi gesproken is, maar het komt allemaal zo activistisch over.
Begrijp me goed , ook ik ken een verlangen naar een herleving maar we kunnen dat niet forceren.
Vanuit de kerk en bij Gods volk zal het op moeten komen in een weg van verootmoediging en m.i. zijn zulke conferenties waarbij men ook nog eens de mensen uit hun kerken houd op zondag, daarvoor niet de aangewezen weg.
Dan moet ik denken aan de woorden die Ds Oosten een paar maanden geleden verwoorde in een artikel in het RD , die gevoelens kan ik delen.
Reformatorisch Dagblad 16 05 07 schreef:Welke boodschap geeft u de gereformeerde gezindte mee?
Ds. Oosten: "Ik hoor veel praten over opwekking. Maar die blijft steeds maar uit. Misschien moeten we er maar over ophouden. Zo lang we zelf proberen een opwekking op gang te brengen, gebeurt het niet. Als er weer eens een boekje over opwekking verschijnt, denk ik: Houd er toch mee op, zo komt er geen opwekking. Misschien moeten we nog meer aan de grond zitten, tot we het zelf niet meer weten en niet meer kunnen en dat dan de Heere zegt: Het is Mijn tijd.
Hoewel ik geen bijzonder licht heb vanuit Gods Woord op de toekomst, heb ik toch wel hoop dat de Heere nog wat met kerk en wereld voor heeft. Er moeten er nog meer toegebracht worden. Ik ben dus niet een man van doemdenken. Ik heb hoop dat Hij nog een opleving geeft vóór Zijn wederkomst. Als ik van sommige mensen van Gods volk hoor, dat ze hoop hebben voor de kerk van Nederland, met name voor de jongeren -en dat is natuurlijk een persoonlijke zaak- dan ben ik blij."
Ik denk niet dat je kritiek over het verder weg gaan van de reformatorische gezindte terecht is. Er wordt meer gezongen dan alleen psalmen. Maar is het echt zo fout om "Vaste Rots van Mijn behoud" "Er komen stromen van zegen" of "Neem mijn leven" te zingen? Er is waardering voor mensen als Johannes de Heer of ook een Arminiaan als Wesley. Maar is dat afzetten tegen de reformatorische traditie? Ik denk het niet. Er worden avonden en weekenden georganiseerd waar mensen uit de reformatorische kringen (en deels ook van daarbuiten dat is waar) hun leven aan God overgeven, waar zonden beleden worden en waar van God getuigd wordt. Waar waren wij de voorgaande jaren, toen we braaf in onze kerk zaten en ondertussen wel een hotel Gorcum en allerlei refocafes lieten ontstaan? Moeten we niet eerder met dankbaarheid kijken naar hoe levens veranderen. Dankbaarheid dat er zo'n weekend is, waar mensen over de Heere spreken en waar mensen samen bidden, samen zingen, waar je aangesproken mag worden op je leven met de Heere, of het ontbreken daarvan. Waar ook op zonde gewezen mag worden.
Misschien zijn dit allemaal zaken die in de gemeente thuis horen. Misschien vinden ze al plaats binnen de plaatselijke gemeente. Laten we God dan danken en hopen en bidden dat het verder doordringt. Is dit activistisch? Deels misschien wel. Is de oproep "bekeert u" activistisch? Misschien wel. Is het activistisch om op te roepen om te breken met seksuele zonden? In zekere zin wel, maar het is ook zo Bijbels.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
@Parsifal , ook ik heb absoluut niet de behoeft om hierover weer in discussie te gaan, ik heb mijn mening hier en in andere topics genoeg uiteengezet.
Ook wordt het snel in het persoonlijke getrokken , en ook dat wil ik niet , want wie ben ik om te oordelen over gevoelens en ervaringen van mensen.
En dan is het ook zo , dat waar Gods Woord opengaat het kracht doet , dus wat dat aangaat moet ik zwijgen.
Wel blijf ik bang voor excessen en voor het feit dat op deze manier de doelgroep niet bereikt wordt.
Ik meen dat het Spurgeon is die ook dit soort bewegingen heeft meegemaakt waarvan hij zegt dat hij de sintels van die opwekking aan het uittrappen was...omdat het veelal gevoel bleek te zijn.
Ook wordt het snel in het persoonlijke getrokken , en ook dat wil ik niet , want wie ben ik om te oordelen over gevoelens en ervaringen van mensen.
En dan is het ook zo , dat waar Gods Woord opengaat het kracht doet , dus wat dat aangaat moet ik zwijgen.
Wel blijf ik bang voor excessen en voor het feit dat op deze manier de doelgroep niet bereikt wordt.
Ik meen dat het Spurgeon is die ook dit soort bewegingen heeft meegemaakt waarvan hij zegt dat hij de sintels van die opwekking aan het uittrappen was...omdat het veelal gevoel bleek te zijn.
Omdat toeval niet bestaat, was ik verwonderd over een bijdrage vandaag in het RD van Ds W. Pieters :
Duidelijke boodschap.
Ds W Pieters in het Reformatorisch Dagblad van 4 juli 2007 schreef:
Och…
Meer dan eens kunnen we in Gods Woord het woordje ”och” lezen. Het gaat dan nogal eens over een situatie waarin mensen tot God om hulp schreeuwen. Of dat profeten het volk of de kerk wakker willen roepen. Er moet een herleving komen. We mogen immers niet tevreden zijn met ons gezapige leven, dat ook in geestelijk opzicht rustig voortkabbelt. Voorbeeld van dat laatste is Numeri 11:29. Mozes zei: „Och, dat heel het volk des Heeren profeten waren, dat de Heere Zijn Geest over hen gaf.”
Graag wil ik mij aansluiten bij deze alle eeuwen durende hartenkreet om geestelijke herleving. Elke generatie van Christus’ kerk kent immers de hartenkreet van Jesaja 64: „Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij neerdaaldet!” Ook vóór Jesaja’s dagen leefde hetzelfde verlangen, getuige Psalm 80, waar we lezen:
O God, breng ons weder, en laat Uw aanschijn lichten, zo zullen wij verlost worden.
O God der heerscharen, breng ons weder, en laat Uw aangezicht lichten; zo zullen wij verlost worden.
O God der heerscharen, keer toch weder; aanschouw uit de hemel, zo zullen wij van U niet terugkeren; behoud ons in het leven, zo zullen wij Uw Naam aanroepen.
O Heere, God der heerscharen, breng ons weder; laat Uw aanschijn lichten, zo zullen wij verlost worden.
Stel je voor dat de Heere op deze schreeuw antwoord geeft, tot ons neerdaalt, en ons vraagt: „Wat wilt u dat Ik u doen zal?” Hebben wij dan enig besef wat er in ons persoonlijk en kerkelijk leven ontbreekt, of in ons huwelijks- en gezinsleven? Weten we wat we van de Heere zouden moeten vragen?
Wat hebben wij nodig? Dat is een andere vraag dan: „Wat willen wij graag hebben?” Wij hebben nodig wat we van nature geen van allen graag hebben: verbrokenheid van geest. Vandaag las ik: „Verbrokenheid van geest betekent eenvoudig dat ons harde, onbuigzame ik, dat zichzelf rechtvaardigt, zijn eigen zin wil doen, zijn rechten handhaaft, en eigen eer zoekt, ten slotte het hoofd buigt voor Gods wil, ongelijk bekent, zich geheel overgeeft aan Jezus, zijn rechten opgeeft en afstand doet van eigen eer, opdat de Heere Jezus alles zal bezitten en alles zal zijn. Met andere woorden: Het is sterven aan onszelf en aan de verkeerde houding die wij hebben aangenomen.”
De bede „Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij neerdaaldet”, wordt door God nog steeds verhoord. In de kerstnacht is het verhoord. Op Golgotha’s kruisheuvel is het trouwens niet verhoord…! Met Pinksteren is het verhoord toen de Heilige Geest werd uitgestort. Ook in onze dagen werkt diezelfde Geest nog steeds.
Wat doet Hij? Ook in de 21e eeuw overtuigt Hij ons van zonde. Hij laat ons zien en voelen welke (ook onbewuste) barrières wij hebben opgeworpen tussen God en onze ziel. Hij leert ons onze schuld met smart bewenen en openhartig belijden. Tot onze grote verwondering brengt Hij ons tot de vreugdevolle vrede in de vergeving van al onze vuile zonden, door het volkomen werk van Jezus Christus.
Misschien vraagt een lezer zich af waarom ik dit alles schrijf. Omdat ik de laatste dagen in mijn gemeente innerlijk ernstig werd bepaald bij de noodzaak dat God Zelf Zijn werk ter hand neemt. Ook is het mijn verlangen dat de hemel zich daadwerkelijk scheurt, dat God de Almachtige neerdaalt, dat alle tegenstand een einde neemt. „Verlos ons van de ongeschikte en boze mensen - dus eerst van onszelf.”
Ds. W. Pieters
Duidelijke boodschap.
Ook ik was verwonderd en ontroerd over het stukje van Ds Pieters
Stel je voor dat de Heere op deze schreeuw antwoord geeft, tot ons neerdaalt, en ons vraagt: „Wat wilt u dat Ik u doen zal?” Hebben wij dan enig besef wat er in ons persoonlijk en kerkelijk leven ontbreekt, of in ons huwelijks- en gezinsleven? Weten we wat we van de Heere zouden moeten vragen?
Wat hebben wij nodig? Dat is een andere vraag dan: „Wat willen wij graag hebben?” Wij hebben nodig wat we van nature geen van allen graag hebben: verbrokenheid van geest. Vandaag las ik: „Verbrokenheid van geest betekent eenvoudig dat ons harde, onbuigzame ik, dat zichzelf rechtvaardigt, zijn eigen zin wil doen, zijn rechten handhaaft, en eigen eer zoekt, ten slotte het hoofd buigt voor Gods wil, ongelijk bekent, zich geheel overgeeft aan Jezus, zijn rechten opgeeft en afstand doet van eigen eer, opdat de Heere Jezus alles zal bezitten en alles zal zijn. Met andere woorden: Het is sterven aan onszelf en aan de verkeerde houding die wij hebben aangenomen.”
De bede „Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij neerdaaldet”, wordt door God nog steeds verhoord. In de kerstnacht is het verhoord. Op Golgotha’s kruisheuvel is het trouwens niet verhoord…! Met Pinksteren is het verhoord toen de Heilige Geest werd uitgestort. Ook in onze dagen werkt diezelfde Geest nog steeds.
Wat doet Hij? Ook in de 21e eeuw overtuigt Hij ons van zonde. Hij laat ons zien en voelen welke (ook onbewuste) barrières wij hebben opgeworpen tussen God en onze ziel. Hij leert ons onze schuld met smart bewenen en openhartig belijden. Tot onze grote verwondering brengt Hij ons tot de vreugdevolle vrede in de vergeving van al onze vuile zonden, door het volkomen werk van Jezus Christus.
ook hetgeen wij gisteravond in het dagboek lazen van Octavius Winslow (avondgedachten) sloot hier zo bij aan
Het komt echt van Gods kant; het is Zijn werk. En de vrucht is ootmoed; verbrokenheid; buigen; schuld belijden maar ook verwondering en blijdschap en een leven van overgave wat verlangt naar gehoorzaamheid om meer en meer naar het beeld van Christus gevormd te worden.
Stel je voor dat de Heere op deze schreeuw antwoord geeft, tot ons neerdaalt, en ons vraagt: „Wat wilt u dat Ik u doen zal?” Hebben wij dan enig besef wat er in ons persoonlijk en kerkelijk leven ontbreekt, of in ons huwelijks- en gezinsleven? Weten we wat we van de Heere zouden moeten vragen?
Wat hebben wij nodig? Dat is een andere vraag dan: „Wat willen wij graag hebben?” Wij hebben nodig wat we van nature geen van allen graag hebben: verbrokenheid van geest. Vandaag las ik: „Verbrokenheid van geest betekent eenvoudig dat ons harde, onbuigzame ik, dat zichzelf rechtvaardigt, zijn eigen zin wil doen, zijn rechten handhaaft, en eigen eer zoekt, ten slotte het hoofd buigt voor Gods wil, ongelijk bekent, zich geheel overgeeft aan Jezus, zijn rechten opgeeft en afstand doet van eigen eer, opdat de Heere Jezus alles zal bezitten en alles zal zijn. Met andere woorden: Het is sterven aan onszelf en aan de verkeerde houding die wij hebben aangenomen.”
De bede „Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij neerdaaldet”, wordt door God nog steeds verhoord. In de kerstnacht is het verhoord. Op Golgotha’s kruisheuvel is het trouwens niet verhoord…! Met Pinksteren is het verhoord toen de Heilige Geest werd uitgestort. Ook in onze dagen werkt diezelfde Geest nog steeds.
Wat doet Hij? Ook in de 21e eeuw overtuigt Hij ons van zonde. Hij laat ons zien en voelen welke (ook onbewuste) barrières wij hebben opgeworpen tussen God en onze ziel. Hij leert ons onze schuld met smart bewenen en openhartig belijden. Tot onze grote verwondering brengt Hij ons tot de vreugdevolle vrede in de vergeving van al onze vuile zonden, door het volkomen werk van Jezus Christus.
ook hetgeen wij gisteravond in het dagboek lazen van Octavius Winslow (avondgedachten) sloot hier zo bij aan
Het komt echt van Gods kant; het is Zijn werk. En de vrucht is ootmoed; verbrokenheid; buigen; schuld belijden maar ook verwondering en blijdschap en een leven van overgave wat verlangt naar gehoorzaamheid om meer en meer naar het beeld van Christus gevormd te worden.
Op wwww.refo-nieuws.nl zag ik onlangs een tweetal youtube-clips. Eén van ds. Simons en één van Arjan Baan.
Hoewel ik beiden hoog heb, ben ik erg geschrokken van deze clips.
Het Bijbelse evenwicht is helaas, helaas zoekgeraakt.
Sorry voor het woord, maar het Evangelie werd eenzijdig en opzwepend gebracht. Anderen hebben het al opgemerkt: emoties vier(d)en de boventoon. En het exclusieve (,eisje geeft voor een zaal getuigenis; professor komt naar voren, etc.) heeft ook hier de overhand.
Het tweede wat me steeds meer opvalt bij SRA en Heart Cry is de bovengemiddelde aandacht voor thema's als heiligmaking, groeien in het geloof etc. Bijbelse zaken, zeker, maar de wijze waarop het gebracht wordt, is helaas verworden tot een nieuwe wet: Gij zult groeien..., gij zult heiliger leven.
En het moeilijke in de discussie is dat dat inderdaad moet. Maar is heiligmaking niet ook steeds weer de vreselijke constatering dat je na alles wat de Heere gegeven heeft, je steeds weer gericht bent op deze aarde, op jezelf, op de zonden, en dat niets anders overschiet dan het je opnieuw restloos neerleggen aan de voeten van Christus?
Ik heb deze Heart Cry meermaals voorgelegd aan het bestuur van SRA en Heart Cry, maar ook daar landt kritiek kennelijk niet.
Hoewel ik beiden hoog heb, ben ik erg geschrokken van deze clips.
Het Bijbelse evenwicht is helaas, helaas zoekgeraakt.
Sorry voor het woord, maar het Evangelie werd eenzijdig en opzwepend gebracht. Anderen hebben het al opgemerkt: emoties vier(d)en de boventoon. En het exclusieve (,eisje geeft voor een zaal getuigenis; professor komt naar voren, etc.) heeft ook hier de overhand.
Het tweede wat me steeds meer opvalt bij SRA en Heart Cry is de bovengemiddelde aandacht voor thema's als heiligmaking, groeien in het geloof etc. Bijbelse zaken, zeker, maar de wijze waarop het gebracht wordt, is helaas verworden tot een nieuwe wet: Gij zult groeien..., gij zult heiliger leven.
En het moeilijke in de discussie is dat dat inderdaad moet. Maar is heiligmaking niet ook steeds weer de vreselijke constatering dat je na alles wat de Heere gegeven heeft, je steeds weer gericht bent op deze aarde, op jezelf, op de zonden, en dat niets anders overschiet dan het je opnieuw restloos neerleggen aan de voeten van Christus?
Ik heb deze Heart Cry meermaals voorgelegd aan het bestuur van SRA en Heart Cry, maar ook daar landt kritiek kennelijk niet.
Je maakt je druk om het 'gij zult'. Doe je niet precies hetzelfde?
Je vraagt je af:
Maar is heiligmaking niet ook steeds weer de vreselijke constatering dat je na alles wat de Heere gegeven heeft, je steeds weer gericht bent op deze aarde, op jezelf, op de zonden, en dat niets anders overschiet dan het je opnieuw restloos neerleggen aan de voeten van Christus?
Gij zult groeien in het negatieve, denk ik dan. Maar je moet jezelf wel 'neerleggen'.
Wat betekent anti-quoq eigenlijk?
Je vraagt je af:
Maar is heiligmaking niet ook steeds weer de vreselijke constatering dat je na alles wat de Heere gegeven heeft, je steeds weer gericht bent op deze aarde, op jezelf, op de zonden, en dat niets anders overschiet dan het je opnieuw restloos neerleggen aan de voeten van Christus?
Gij zult groeien in het negatieve, denk ik dan. Maar je moet jezelf wel 'neerleggen'.
Wat betekent anti-quoq eigenlijk?
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.