Bedrijfhulpverlening in de kerk, in hoeverre kan en mag dat?

[accoord]

In onze kerk van 200 zitplaatsen: een calamiteitenplan is opgesteld dat in werking moet gaan bij een eventuele bommelding, gaslucht, reanimatie enz. enz.

Maar liefst 16 BHV-ers zijn aangesteld waarvan er 2 een door de kerk gefinancieerde cursus hebben gevolgd. Bij elke BHV-er hangt een bordje met daarop "HULPVERLENER", met daarbij een fel oranje veiligheidsvest zodat hun plaats duidelijk herkennen voor
anderen. Er zijn borden met vluchtroute's en bij de ingang een groot bord met daarop de namen van de BHV-ers die aan- of afwezig zijn. Op de lessenaar ligt een A4-tje waarop met grote letters aangegeven staat hoe te handelen bij een eventuele calamiteit. Dit dient in zo'n geval door een ambstdrager voorgelezen te worden.
Bij een 'kleine' calamiteit geeft de diensdoende voorganger een aantal psalmverzen op waaronder het bhv-team zijn werk kan doen, bij een 'grote' calamiteit hoe men zo spoedig mogelijk de kerk dient verlaten.
Verder is er een extra nooduitgang gemaakt en mogen er absoluut niet meer dan .... in de kerk vanwege de veiligheid. Twee keer per jaar wordt er een avond georganiseerd om oefeningen te doen met het team en wordt er iemand uitgenodigd om waar nodig kennis bij te spijkeren....want ja, de kerk is nergens voor verzekerd en zodoende wil de kerkenraad graag zelf verantwoordelijkheid nemen voor eventuele gevolgen van een calamiteit.

Eerlijk gezegd: ik heb eerder het gevoel in een vliegtuig te stappen, waarin iedereen eerst op de hoogte gebracht wordt met de veiligheidsvoorwaarden en hulpmiddelen bij een eventuele crash, dan dat ik in een kerk kom.
Moeten we in een kerk ons niet veilig in Gods hand weten, Wiens toezicht over alles gaat (zondag 10)? Ja, maar sinds de Volendambrand zijn al die regels verplicht geworden en kunnen we er niet onderuit! Niet? De kerkenraad is toch verantwoordelijk? En moeten we als kerk nu met deze voorwendselen vooruit gaan lopen en onszélf maar gaan verzekeren tegen Gods slaande hand? En is de Volendambrand geen opmerkelijk teken van Gods hand geweest? Het gebeurde in een café (niet in een kerk), waarin wellicht iedereen zich uitleefde. En, onder welke omstandigheden kerkte men in de oorlog, of in tijden van vervolging?

Zomaar enige gedachten, hoe moeten we de juiste weg bewandelen hierin?

[refo]

Niet overdrijven, zeg. Beetje nuchterheid mag ook wel.

[Ellen123]

Moeten we in een kerk ons niet veilig in Gods hand weten, Wiens toezicht over alles gaat (zondag 10)? Ja, maar sinds de Volendambrand zijn al die regels verplicht geworden en kunnen we er niet onderuit! Niet? De kerkenraad is toch verantwoordelijk? En moeten we als kerk nu met deze voorwendselen vooruit gaan lopen en onszélf maar gaan verzekeren tegen Gods slaande hand? En is de Volendambrand geen opmerkelijk teken van Gods hand geweest? Het gebeurde in een café (niet in een kerk), waarin wellicht iedereen zich uitleefde. En, onder welke omstandigheden kerkte men in de oorlog, of in tijden van vervolging?

Zomaar enige gedachten, hoe moeten we de juiste weg bewandelen hierin?

De brand in volendam gebeurde idd in een cafe, niet in een kerk, maar het is een misvatting dat zoiets niet in een kerk zou kúnnen gebeuren! Ook in kerken gebeuren vervelende dingen, mensen worden onwel of overlijden zelfs tijdens de dienst. Ik vind het eigenlijk normaal, dat wanneer iemand in de kerk in elkaar zakt, je die persoon reanimeert (of welke handeling ook maar nodig is om te proberen zijn leven te redden). Dit heeft niets te maken met het feit dat ik me niet veilig voel in Gods Hand, ik doe tenslotte ook mijn gordel om als ik in de auto stap.

Ik heb weleens gelezen over een verdrukte kerk, waar altijd mensen op de uitkijk stonden. Daar had men een systeem om zo snel mogelijk te kunnen vluchten bij onraad.

Ik ben het fenomeen BHV'ers in de kerk nog niet eerder tegengekomen, maar al nadenkende heb ik er denk ik persoonlijk geen moeite mee als een kerk hiervoor kiest..........

[accoord]

Moeten we in een kerk ons niet veilig in Gods hand weten, Wiens toezicht over alles gaat (zondag 10)? Ja, maar sinds de Volendambrand zijn al die regels verplicht geworden en kunnen we er niet onderuit! Niet? De kerkenraad is toch verantwoordelijk? En moeten we als kerk nu met deze voorwendselen vooruit gaan lopen en onszélf maar gaan verzekeren tegen Gods slaande hand? En is de Volendambrand geen opmerkelijk teken van Gods hand geweest? Het gebeurde in een café (niet in een kerk), waarin wellicht iedereen zich uitleefde. En, onder welke omstandigheden kerkte men in de oorlog, of in tijden van vervolging?

Zomaar enige gedachten, hoe moeten we de juiste weg bewandelen hierin?

De brand in volendam gebeurde idd in een cafe, niet in een kerk, maar het is een misvatting dat zoiets niet in een kerk zou kúnnen gebeuren! Ook in kerken gebeuren vervelende dingen, mensen worden onwel of overlijden zelfs tijdens de dienst. Ik vind het eigenlijk normaal, dat wanneer iemand in de kerk in elkaar zakt, je die persoon reanimeert (of welke handeling ook maar nodig is om te proberen zijn leven te redden). Dit heeft niets te maken met het feit dat ik me niet veilig voel in Gods Hand, ik doe tenslotte ook mijn gordel om als ik in de auto stap.

Ik heb weleens gelezen over een verdrukte kerk, waar altijd mensen op de uitkijk stonden. Daar had men een systeem om zo snel mogelijk te kunnen vluchten bij onraad.

Ik ben het fenomeen BHV'ers in de kerk nog niet eerder tegengekomen, maar al nadenkende heb ik er denk ik persoonlijk geen moeite mee als een kerk hiervoor kiest..........

Ben het met je eens. Zeker moeten er voorzieningen getroffen zijn en het zou betreurenswaardig zijn als men niet weet hoe men handelen moet tijdens zo'n voorval. Maar het gaat mij om de omvang en de uitgebreidheid van een calamiteitenplan in de kerk! Moeten er in een kerk met 200 plaatsen 16 BHV-ers zitten met veiligheidsvesten en alle toeters en bellen die erbij horen. Is het niet voldoende als men een rooster maakt zodat er altijd 1 of 2 BHV-ers op een vaste plaats zitten, zoals ik van een andere(trouwens veel grotere) kerk vernam? Het lijkt mij dat er bij een kerk enige schuchterheid past in deze zaken.

[Ellen123]

Zitten die BHVérs dan elke zondag met de veiligheidsvesten etc aan?
Dat lijkt me idd erg overdreven en ook het aantal klinkt me erg veel in de oren.....
Zeker als je bedenkt hóe groot het risico op calamiteiten in de kerk uiteindelijk is (of hoe klein bedoel ik eigenlijk)

[accoord]

Nee, dat gelukkig nog niet, maar iedere BHV-er heeft een voor iedereen zichtbaar bordje voor zich met 'hulpverlener' en een veiligheidsvest erachter, ook zichtbaar. Zoals je al zei, het is nodig een ehbo-plan te hebben geregeld; er kan natuurlijk iemand onwel worden, maar in Gods huis lijkt mij een zekere terughoudendheid passen ten opzichte van de te nemen voorzorgsmaatregelen voor een eventuele bommelding, gaslucht, brandgevaar e.d. Hierin is ook nuchterheid geboden, lijkt me.
Menselijkerwijs gesproken is de kans op zo'n voorval al klein, en vooral wanneer we weten dat God in Zijn Huis het oog op ons houdt. Ik vind het nogal een grillig contrast; zulke verregaande maatregelen te nemen in een kerk na het uitbreken van een brand in een cafe met laaghangende kerstversiering.
Natuurlijk ben ik er wel voor enige verantwoordelijkheid hierin te kennen, maar dan wel met mate. Dat bedoel ik!

[Kislev]

Bij mij in de kerk zitten de BHV-ers op gereserveerde plaatsen en hebben onder hun zitplaats ook een vestje wat ze aantrekken in geval van een calamiteit zodat ze herkenbaar zijn.
Eens in het jaar met een doordeweekse dienst wordt na afloop van de dienst de kerk ontruimt, dus door de nooduitgangen naar buiten.

Heeft niks te maken met op van allerlei rampen voorbereid te zijn maar gewoon met het nuchtere feit dat je in geval van een calamiteit je kerk snel leeg kunt hebben. Dat lijkt me geen overbodige luxe.

Ook een EHBO-plan lijkt me geen overbodige luxe In mn vorige GG waar je elke dienst met zo'n 2000 mensen zat gebeurde het zeer regelmatig dat iemand niet goed werd. Zelfs dat iemand is overleden, reanimatie mocht niet meer baten.

[Tiberius]

Zestien BHV'ers op zo'n kleine gemeente is wel veel, ja.
En wat doen ze als iemand een hartaanval of epileptische aanval krijgt, of zo? Dan begint een BHV'er ook niet veel.

In onze gemeente is er een lijstje met artsen, verpleegkundigen, EHBO'ers (met reanimatie) en ontruimers. De laatsten zijn gewoon een aantal potige gemeenteleden, verspreid door het hele kerkgebouw, die bij calamiteiten de mensen de juiste richting op dirigeren.
Maar zichtbare tekenen en vaste plekken zijn er niet.

Regelmatig worden de instructies besproken, zodat iedereen (van dat groepje) weet wat hij/zij moet doen. In geval van een calamiteit, weet de koster welke persoon hij moet roepen.

Deze constructie voldoet aan alle vereiste regels.

Overigens kan het wel zo zijn, dat het idee van die vesten, etc, bij de BHV'ers zelf vandaan komt. Omdat ze het leuk vinden om zo op te vallen.

[vlinder]

Ben zelf ook kerk EHBO'er geweest. Wij hebben het een aantal keren gehad dat iemand niet goed werd of dat een kind een mentos in zijn luchtpijp had. Je moet gewoon mensen aanstellen die handelen want óf iedereen stond erbij en keek ernaar óf iedereen gaat zich ermee bemoeien wat alleen chaos brengt. Ehbo'ers wisten bijv. waar de touwladder lagen voor als er brand op de galerij was. Verder worden elke zondag de nooduitgangen al gebruikt om de kerk uit te gaan dus moeten de mensen alleen harder lopen. Verder moesten bij Brand 2 ehbo'ers bij de trap gaan staan en de mensen zo nodig dwingen 2 aan twee te lopen, niet duwen, maar wel door te lopen. Verder moesten we zorgen dat alle mensen op het schoolplein verzamelden.

We hebben nooit geoefend omdat de ds. dit niet stichtelijk vond.

[Marnix]

In onze kerk van 200 zitplaatsen: een calamiteitenplan is opgesteld dat in werking moet gaan bij een eventuele bommelding, gaslucht, reanimatie enz. enz.

Maar liefst 16 BHV-ers zijn aangesteld waarvan er 2 een door de kerk gefinancieerde cursus hebben gevolgd. Bij elke BHV-er hangt een bordje met daarop "HULPVERLENER", met daarbij een fel oranje veiligheidsvest zodat hun plaats duidelijk herkennen voor
anderen. Er zijn borden met vluchtroute's en bij de ingang een groot bord met daarop de namen van de BHV-ers die aan- of afwezig zijn. Op de lessenaar ligt een A4-tje waarop met grote letters aangegeven staat hoe te handelen bij een eventuele calamiteit. Dit dient in zo'n geval door een ambstdrager voorgelezen te worden.
Bij een 'kleine' calamiteit geeft de diensdoende voorganger een aantal psalmverzen op waaronder het bhv-team zijn werk kan doen, bij een 'grote' calamiteit hoe men zo spoedig mogelijk de kerk dient verlaten.
Verder is er een extra nooduitgang gemaakt en mogen er absoluut niet meer dan .... in de kerk vanwege de veiligheid. Twee keer per jaar wordt er een avond georganiseerd om oefeningen te doen met het team en wordt er iemand uitgenodigd om waar nodig kennis bij te spijkeren....want ja, de kerk is nergens voor verzekerd en zodoende wil de kerkenraad graag zelf verantwoordelijkheid nemen voor eventuele gevolgen van een calamiteit.

Eerlijk gezegd: ik heb eerder het gevoel in een vliegtuig te stappen, waarin iedereen eerst op de hoogte gebracht wordt met de veiligheidsvoorwaarden en hulpmiddelen bij een eventuele crash, dan dat ik in een kerk kom.
Moeten we in een kerk ons niet veilig in Gods hand weten, Wiens toezicht over alles gaat (zondag 10)? Ja, maar sinds de Volendambrand zijn al die regels verplicht geworden en kunnen we er niet onderuit! Niet? De kerkenraad is toch verantwoordelijk? En moeten we als kerk nu met deze voorwendselen vooruit gaan lopen en onszélf maar gaan verzekeren tegen Gods slaande hand? En is de Volendambrand geen opmerkelijk teken van Gods hand geweest? Het gebeurde in een café (niet in een kerk), waarin wellicht iedereen zich uitleefde. En, onder welke omstandigheden kerkte men in de oorlog, of in tijden van vervolging?

Zomaar enige gedachten, hoe moeten we de juiste weg bewandelen hierin?

God geeft gaven in de gemeente, ook BHV hoort daar volgens mij gewoon bij. God gebruikt mensen, ook als er dingen mis gaan. Ik weet niet wat jij onder Gods slaande hand ziet, maar dit houdt volgens mij toch echt niet in dat we iemand die een hartaanval krijgt niet mogen reanimeren. Als God straft doet Hij dat ook wel, dat kan dan ook met 16 BHV' ers in de kerk. Daarmee wapen je je niet tegen Gods straffende hand maar gewoon tegen calamiteiten. Ik zie je probleem totaal niet. Het lijkt mij juist van belang dat iedere gemeente veiligheidsvoorschriften heeft en een plan als er geevancueerd moet worden bijvoorbeeld, sterker nog, het lijkt me verkeerd om dat niet te hebben, als er anders gewonden of doden vallen doordat zo'n plan er niet is is de kerkenraad in de eerste plaats medeplichtig daaraan. Daarnaast hebben we de opdracht onszelf niet moedwillig in gevaar te begeven en dat is heel wat anders dan dat je je zou verzetten tegen Gods slaande hand. Sowieso is er wel heel veel mis in de kerk als je daar als gemeente bang voor moet zijn lijkt mij?

16 BHV'ers vind ik niet eens zo gek trouwens. In de vakantie zijn er vast een hoop weg... en tja, beter teveel dan te weinig he. Bordjes zijn wat overbodig, stel ze een keer in de kerkdienst voor, laat ze even met het gezicht naar de gemeente staan en je kent ze wel Wat brandveiligheid betreft, de overheid heeft hier regels voor, met betrekking tot onze veiligheid, die mogen we dus niet naast ons neerleggen. Die regels lijken soms wat overdreven... totdat het een keer mis gaat.

[wijkie]

Bij ons in de gemeente zitten deze mensen ook op een gereserveerde plaats. Verder zie je nergens aan dat het BHV'ers zijn. Maar in het geval van een calamiteit weten zij wat hen te doen staat. Er is ook een vluchtplan, wat in de hallen hangt. 1 keer in het jaar wordt er een oefening gehouden met de hele gemeente. Volgens mij is dit zelfs verplicht.

[Andre]

Ben zelf ook kerk EHBO'er geweest. Wij hebben het een aantal keren gehad dat iemand niet goed werd of dat een kind een mentos in zijn luchtpijp had. Je moet gewoon mensen aanstellen die handelen want óf iedereen stond erbij en keek ernaar óf iedereen gaat zich ermee bemoeien wat alleen chaos brengt. Ehbo'ers wisten bijv. waar de touwladder lagen voor als er brand op de galerij was. Verder worden elke zondag de nooduitgangen al gebruikt om de kerk uit te gaan dus moeten de mensen alleen harder lopen. Verder moesten bij Brand 2 ehbo'ers bij de trap gaan staan en de mensen zo nodig dwingen 2 aan twee te lopen, niet duwen, maar wel door te lopen. Verder moesten we zorgen dat alle mensen op het schoolplein verzamelden.

We hebben nooit geoefend omdat de ds. dit niet stichtelijk vond.

Ik Herken dit wij doen het precies zo.
Wel oefenen we ieder kwartaal wel een keer met draagtechnieken, en eventuele camaliteiten.

[Ellen123]

We hebben nooit geoefend omdat de ds. dit niet stichtelijk vond.

Ben hier wel benieuwd naar:
Waarom vind de ds oefenen niet stichtelijk ? Omdat het in de kerk moet gebeuren of een andere reden?

[Lydianne]

In onze kerk van 200 zitplaatsen: een calamiteitenplan is opgesteld dat in werking moet gaan bij een eventuele bommelding, gaslucht, reanimatie enz. enz.

Maar liefst 16 BHV-ers zijn aangesteld waarvan er 2 een door de kerk gefinancieerde cursus hebben gevolgd. Bij elke BHV-er hangt een bordje met daarop "HULPVERLENER", met daarbij een fel oranje veiligheidsvest zodat hun plaats duidelijk herkennen voor
anderen. Er zijn borden met vluchtroute's en bij de ingang een groot bord met daarop de namen van de BHV-ers die aan- of afwezig zijn. Op de lessenaar ligt een A4-tje waarop met grote letters aangegeven staat hoe te handelen bij een eventuele calamiteit. Dit dient in zo'n geval door een ambstdrager voorgelezen te worden.
Bij een 'kleine' calamiteit geeft de diensdoende voorganger een aantal psalmverzen op waaronder het bhv-team zijn werk kan doen, bij een 'grote' calamiteit hoe men zo spoedig mogelijk de kerk dient verlaten.
Verder is er een extra nooduitgang gemaakt en mogen er absoluut niet meer dan .... in de kerk vanwege de veiligheid. Twee keer per jaar wordt er een avond georganiseerd om oefeningen te doen met het team en wordt er iemand uitgenodigd om waar nodig kennis bij te spijkeren....want ja, de kerk is nergens voor verzekerd en zodoende wil de kerkenraad graag zelf verantwoordelijkheid nemen voor eventuele gevolgen van een calamiteit.

Eerlijk gezegd: ik heb eerder het gevoel in een vliegtuig te stappen, waarin iedereen eerst op de hoogte gebracht wordt met de veiligheidsvoorwaarden en hulpmiddelen bij een eventuele crash, dan dat ik in een kerk kom.
Moeten we in een kerk ons niet veilig in Gods hand weten, Wiens toezicht over alles gaat (zondag 10)? Ja, maar sinds de Volendambrand zijn al die regels verplicht geworden en kunnen we er niet onderuit! Niet? De kerkenraad is toch verantwoordelijk? En moeten we als kerk nu met deze voorwendselen vooruit gaan lopen en onszélf maar gaan verzekeren tegen Gods slaande hand? En is de Volendambrand geen opmerkelijk teken van Gods hand geweest? Het gebeurde in een café (niet in een kerk), waarin wellicht iedereen zich uitleefde. En, onder welke omstandigheden kerkte men in de oorlog, of in tijden van vervolging?

Zomaar enige gedachten, hoe moeten we de juiste weg bewandelen hierin?

Ik vind dit vrij bizar.
Is dit plan door de kerkenraad opgesteld? Komt er vanuit de gemeente geen commentaar? Dit is toch nergens zo?

[refo]

Het enige bizarre is de zichtbaarheid door hesjes en bordjes. Ik denk dat iedere gemeente zo'n plan heeft.
En nee, in een kerk zijn we niet veiliger dan in een ander gebouw.