Het boek van Bart heb ik nog niet gelezen. Wel ken ik zijn artikelen van de website Afwachten of verwachten. Die zitten toch wel goed in elkaar, al deel ik al zijn analyses niet.
Wat ik lees van de doelstelling van dit boek heeft wel mijn volledige instemming: wanneer hij evenals Van der Zwaag probeert aan te tonen dat bepaalde elementen uit de door velen in de GG en daarbuiten voorgestane standenleer niet overeenstemmen met de Schrift en de belijdenis, sta ik daar volledig achter.
Het is m.i. onjuist om die kritiek direct te zien als kritiek op de bevindelijke prediking. Het is een pleidooi voor een prediking waarin Bijbelse genormeerde bevinding doorklinkt. Laten we toch eens de moed opbrengen om kritisch onszelf te toetsen. Zou ook wat dat betreft niet gelden wat ook in het geestelijk leven geldt? Alleen de huichelaar is bang voor zelfbeproeving..
En wie durft te beweren (zoals wel gebeurt in het kader van de standenleer) dat wedergeboren zijn iets heel anders is dan de kennis van Christus, en dat de kennis van Christus iets wezenlijk anders is dan de rechtvaardiging en vergeving van zonde; en dat er eerst een bepaalde bevinding plaats moet hebben (vierschaar) alvorens iemand kan/mag spreken over vergeving van zonde etc, dat soort gedachten kan ik niet zien als een accentverschil binnen de bandbreedte van de belijdenis, maar ik zie het eenvoudig als een ketterij die in flagrante tegenstelling staat op wat Schrift en belijdenis ons voorhouden. Je bent in of buiten Christus. Een van twee. En wie in Christus is, weet er van wat het is om met je zondenood door het geloof (hoe zwak dan ook) tot Hem te vluchten zoals Hij in het Evangelie aangeboden wordt en te rusten op Hem, wie dat niet kent is buiten Christus. En wie zo tot Hem leerde vluchten heeft alles in Hem: rechtvaardiging, heiliging, aanneming tot kind, verzegeling met de Geest, en alle weldaden.
Want: 'of Christus moet geen volkomen Zaligmaker zijn (dat leert Rome ook..), of degenen die Hem door een waar geloof zijn ingelijfd hebben in Hem alles wat tot zaligheid nodig is.'
Daarom is ook de opdracht aan Gods dienaren om 'aan de gelovigen, aan allen en een iegelijk, te verkondigen en openlijk te betuigen, dat hun, zo dikwijls zij de belofte van het Evangelie met een waar geloof aannemen, hun zonden vergeven ZIJN'.
En waar dat niet doorklinkt in de prediking wordt het middel wat Gods Geest bij uitstek wil gebruiken om Zijn kinderen te brengen tot zekerheid des geloofs middelijkerwijs krachteloos gemaakt, en is de prediking mede de oorzaak van de geestelijke duisternis van Gods kinderen.
Natuurlijk kan een dergelijke discussie er een worden van hete hoofden, koude harten. Maar dat is geen argument om de discussie niet te voeren. Het is van levensbelang om op deze zaken een helder en Schriftuurlijk zicht te hebben.
Wat zou het een zegen zijn wanneer er eens onbevangen en onbevooroordeeld gewogen en onderzocht zou worden.
"Gereformeerde Gemeenten moeten zich bezinnen"
Wie gaan het precies onderzoeken?Tiberius schreef:Nog drie maandjes geduld, Geka.Geka schreef:Wat zou het een zegen zijn wanneer er eens onbevangen en onbevooroordeeld gewogen en onderzocht zou worden.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Ds. Eckeveld schreef eens een 6-delige serie in de SB over de Gereformeerd-Schriftuurlijk-Bevindelijke prediking. Als ze alle GG predikanten zich daar eens aan gingen houden, samen met wat geschreven is in 'Louter Genade', dan denk ik dat het aantal stemmen kritiek heel snel zal dalen...
Nee, het probleem van de GG is niet dat de kerkleer te smal is, maar dat de vrijheid van predikanten om van die kerkleer af te wijken te groot is.
Nee, het probleem van de GG is niet dat de kerkleer te smal is, maar dat de vrijheid van predikanten om van die kerkleer af te wijken te groot is.
Laatst gewijzigd door memento op 08 jun 2007, 16:26, 1 keer totaal gewijzigd.
En wat zou het een zegen zijn als de kritiek eens wat genuanceerder gegeven zou worden! Tot nu toe hoor ik dezelfde argumenten tegen de, alleen door de tegenstanders zo genoemde, "standenleer". Want waar deze tegenstanders telkenmale weer aan voorbijgaan is, wat dan de zieleroerselen zijn voordat men aan de kennis van Christus komt. Wat zijn dan die ontluikende vruchten? Zoals een gevoelen van de zonde, het niet meer kunnen vinden in de wereld, een liefde tot God en al Zijn geboden, een liefde tot Christus en Zijn gerechtigheid. Is dat een vrucht van de wet? Kom, daar kan niemand het mee eens zijn. De Schrift is daar zó duidelijk in: "Want de letter doodt, maar de Geest maakt levend" . Gods Geest maakt echter wel gebrúik van de wet, lees maar: " als het gebod gekomen is, zo is de zonde weder levend geworden".Geka schreef:Het boek van Bart heb ik nog niet gelezen. Wel ken ik zijn artikelen van de website Afwachten of verwachten. Die zitten toch wel goed in elkaar, al deel ik al zijn analyses niet.
Wat ik lees van de doelstelling van dit boek heeft wel mijn volledige instemming: wanneer hij evenals Van der Zwaag probeert aan te tonen dat bepaalde elementen uit de door velen in de GG en daarbuiten voorgestane standenleer niet overeenstemmen met de Schrift en de belijdenis, sta ik daar volledig achter.
Het is m.i. onjuist om die kritiek direct te zien als kritiek op de bevindelijke prediking. Het is een pleidooi voor een prediking waarin Bijbelse genormeerde bevinding doorklinkt. Laten we toch eens de moed opbrengen om kritisch onszelf te toetsen. Zou ook wat dat betreft niet gelden wat ook in het geestelijk leven geldt? Alleen de huichelaar is bang voor zelfbeproeving..
En wie durft te beweren (zoals wel gebeurt in het kader van de standenleer) dat wedergeboren zijn iets heel anders is dan de kennis van Christus, en dat de kennis van Christus iets wezenlijk anders is dan de rechtvaardiging en vergeving van zonde; en dat er eerst een bepaalde bevinding plaats moet hebben (vierschaar) alvorens iemand kan/mag spreken over vergeving van zonde etc, dat soort gedachten kan ik niet zien als een accentverschil binnen de bandbreedte van de belijdenis, maar ik zie het eenvoudig als een ketterij die in flagrante tegenstelling staat op wat Schrift en belijdenis ons voorhouden. Je bent in of buiten Christus. Een van twee. En wie in Christus is, weet er van wat het is om met je zondenood door het geloof (hoe zwak dan ook) tot Hem te vluchten zoals Hij in het Evangelie aangeboden wordt en te rusten op Hem, wie dat niet kent is buiten Christus. En wie zo tot Hem leerde vluchten heeft alles in Hem: rechtvaardiging, heiliging, aanneming tot kind, verzegeling met de Geest, en alle weldaden.
Want: 'of Christus moet geen volkomen Zaligmaker zijn (dat leert Rome ook..), of degenen die Hem door een waar geloof zijn ingelijfd hebben in Hem alles wat tot zaligheid nodig is.'
Daarom is ook de opdracht aan Gods dienaren om 'aan de gelovigen, aan allen en een iegelijk, te verkondigen en openlijk te betuigen, dat hun, zo dikwijls zij de belofte van het Evangelie met een waar geloof aannemen, hun zonden vergeven ZIJN'.
En waar dat niet doorklinkt in de prediking wordt het middel wat Gods Geest bij uitstek wil gebruiken om Zijn kinderen te brengen tot zekerheid des geloofs middelijkerwijs krachteloos gemaakt, en is de prediking mede de oorzaak van de geestelijke duisternis van Gods kinderen.
Natuurlijk kan een dergelijke discussie er een worden van hete hoofden, koude harten. Maar dat is geen argument om de discussie niet te voeren. Het is van levensbelang om op deze zaken een helder en Schriftuurlijk zicht te hebben.
Wat zou het een zegen zijn wanneer er eens onbevangen en onbevooroordeeld gewogen en onderzocht zou worden.
Zoals door Afgewezen ook al (meermalen) aangegeven, Calvijn noemt dit eerste leven, voor de openbaring van Christus, ook wel zaden van Godsvrucht. Nee, degenen die vol blijven houden dat er geen leven voor de openbaring van Christus is, hebben voor mij hun geloofwaardigheid verloren.
Laatst gewijzigd door Erasmiaan op 08 jun 2007, 16:32, 2 keer totaal gewijzigd.
Er zal ongetwijfeld een uitspraak komen, maar over de onbevangenheid heb ik zo m'n twijfels.Tiberius schreef:Nog drie maandjes geduld, Geka.Geka schreef:Wat zou het een zegen zijn wanneer er eens onbevangen en onbevooroordeeld gewogen en onderzocht zou worden.
Het kerkelijk klimaat van de GG ken ik. En een medekerkenraad in deze kwestie afvallen is iets waartoe eerst een zeer hoge drempel in sociaal-emotioneel opzicht moet worden overgegaan. Het zeer sterke 'wij zijn 1 en hebben de waarheid' gevoel 'dwingt' ook predikanten die in hun hart er anders over denken om formeel zich te houden aan de kerkelijke hoofdlijn. Wie wel zijn afwijkende mening weergeeft, verliest het vertrouwen van 80% van het kerkverband. En een mens (ook een dominee niet) wil niet graag bekend staan als verdachte.
Ik wil niet negatief doen, maar ik denk werkelijk dat dit de realiteit is.
Ongetwijfeld zal die kritiek inderdaad best wel eens wat genuanceerder van toon kunnen zijn. Maar daarmee is de inhoudelijke kern ervan nog niet weerlegd, al heb je een punt.Erasmiaan schreef:En wat zou het een zegen zijn als de kritiek eens wat genuanceerder gegeven zou worden! Tot nu toe hoor ik dezelfde argumenten tegen de, alleen door de tegenstanders zo genoemde, "standenleer". Want waar deze tegenstanders telkenmale weer aan voorbijgaan is, wat dan de zieleroerselen zijn voordat men aan de kennis van Christus komt. Wat zijn dan die ontluikende vruchten? Zoals een gevoelen van de zonde, het niet meer kunnen vinden in de wereld, een liefde tot God en al Zijn geboden, een liefde tot Christus en Zijn gerechtigheid. Is dat een vrucht van de wet? Kom, daar kan niemand het mee eens zijn. De Schrift is daar zó duidelijk in: "Want de letter doodt, maar de Geest maakt levend" . Gods Geest maakt echter wel gebrúik van de wet, lees maar: " als het gebod gekomen is, zo is de zonde weder levend geworden".Geka schreef:Het boek van Bart heb ik nog niet gelezen. Wel ken ik zijn artikelen van de website Afwachten of verwachten. Die zitten toch wel goed in elkaar, al deel ik al zijn analyses niet.
Wat ik lees van de doelstelling van dit boek heeft wel mijn volledige instemming: wanneer hij evenals Van der Zwaag probeert aan te tonen dat bepaalde elementen uit de door velen in de GG en daarbuiten voorgestane standenleer niet overeenstemmen met de Schrift en de belijdenis, sta ik daar volledig achter.
Het is m.i. onjuist om die kritiek direct te zien als kritiek op de bevindelijke prediking. Het is een pleidooi voor een prediking waarin Bijbelse genormeerde bevinding doorklinkt. Laten we toch eens de moed opbrengen om kritisch onszelf te toetsen. Zou ook wat dat betreft niet gelden wat ook in het geestelijk leven geldt? Alleen de huichelaar is bang voor zelfbeproeving..
En wie durft te beweren (zoals wel gebeurt in het kader van de standenleer) dat wedergeboren zijn iets heel anders is dan de kennis van Christus, en dat de kennis van Christus iets wezenlijk anders is dan de rechtvaardiging en vergeving van zonde; en dat er eerst een bepaalde bevinding plaats moet hebben (vierschaar) alvorens iemand kan/mag spreken over vergeving van zonde etc, dat soort gedachten kan ik niet zien als een accentverschil binnen de bandbreedte van de belijdenis, maar ik zie het eenvoudig als een ketterij die in flagrante tegenstelling staat op wat Schrift en belijdenis ons voorhouden. Je bent in of buiten Christus. Een van twee. En wie in Christus is, weet er van wat het is om met je zondenood door het geloof (hoe zwak dan ook) tot Hem te vluchten zoals Hij in het Evangelie aangeboden wordt en te rusten op Hem, wie dat niet kent is buiten Christus. En wie zo tot Hem leerde vluchten heeft alles in Hem: rechtvaardiging, heiliging, aanneming tot kind, verzegeling met de Geest, en alle weldaden.
Want: 'of Christus moet geen volkomen Zaligmaker zijn (dat leert Rome ook..), of degenen die Hem door een waar geloof zijn ingelijfd hebben in Hem alles wat tot zaligheid nodig is.'
Daarom is ook de opdracht aan Gods dienaren om 'aan de gelovigen, aan allen en een iegelijk, te verkondigen en openlijk te betuigen, dat hun, zo dikwijls zij de belofte van het Evangelie met een waar geloof aannemen, hun zonden vergeven ZIJN'.
En waar dat niet doorklinkt in de prediking wordt het middel wat Gods Geest bij uitstek wil gebruiken om Zijn kinderen te brengen tot zekerheid des geloofs middelijkerwijs krachteloos gemaakt, en is de prediking mede de oorzaak van de geestelijke duisternis van Gods kinderen.
Natuurlijk kan een dergelijke discussie er een worden van hete hoofden, koude harten. Maar dat is geen argument om de discussie niet te voeren. Het is van levensbelang om op deze zaken een helder en Schriftuurlijk zicht te hebben.
Wat zou het een zegen zijn wanneer er eens onbevangen en onbevooroordeeld gewogen en onderzocht zou worden.
Zoals door Afgewezen ook al (meermalen) aangegeven, Calvijn noemt dit eerste leven, voor de openbaring van Christus, ook wel zaden van Godsvrucht. Nee, geen leven voor de openbaring van Christus, dat is ten enemale onmogelijk. En degenen die dat vol blijven houden verliezen voor mij hun geloofwaardigheid.
Inhoudelijk verwijs je nu naar 1 punt: de relatie wedergeboorte-geloof. In eerdere discussies heb ik erop gewezen dat hier binnen de gereformeerde traditie verschillend gedacht wordt over de vraag of de overtuiging van zonde door de wet nu wel of niet als geestelijk leven gezien mag worden. Zo zou ik in reactie tegen jou aangehaalde Bijbeltekst kunnen stellen dat hier gesproken wordt over de zonde die levend wordt, dat is wat anders dan dat de zondaar (geestelijk) levend wordt. Daar doet dit gedeelte ook geen uitspraak over.
Maar los daarvan, dat er verschillende visies zijn hoeft niet erg te zijn wanneer de prediking alles buiten de geloofskennis van Christus wegsnijdt. Dat deed Calvijn die de boetvaardigheid veel meer binnen het geloof plaatste, en dat deden de puriteinen die spraken over voorbereidingen. En dan hoeft het geen bezwaar te zijn. Alleen wie de wedergeboorte geheel losmaakt van de kennis va Christus en een afzonderlijke status buiten het geloof in Hem geeft, gaat het gereformeerde spoor tebuiten.
Buiten dat: de bezwaren tegen de standenleer richten zich niet alleen hierop. Juist daarom heb ik zelf verwezen naar de relatie tussen geloof en rechtvaardiging zoals die geleerd wordt. En ik neig ernaar om dat een nog fundamenteler punt te noemen.
Geka, ik denk dat je het niet alleen te somber maar ook verkeerd ziet.
Want daarmee suggereer je dat ze allemaal het eerste kerkenraadlid dat kleur bekent heeft napraten. Maar zo is het niet.
Ieder is persoonlijk verantwoordelijk tegenover Gods heilig aangezicht voor de beslissing die hij ter synode neemt. Door zo negatief over de synode te spreken, trek je hun afhankelijkheid van God in twijfel.
Laten we vertrouwen houden in Christus, Die het belieft om Zijn kerk middels de ambten te regeren. Dat geldt zeker ook voor de GerGem, daar ben ik vast van overtuigd. Of jij niet?
Want daarmee suggereer je dat ze allemaal het eerste kerkenraadlid dat kleur bekent heeft napraten. Maar zo is het niet.
Ieder is persoonlijk verantwoordelijk tegenover Gods heilig aangezicht voor de beslissing die hij ter synode neemt. Door zo negatief over de synode te spreken, trek je hun afhankelijkheid van God in twijfel.
Laten we vertrouwen houden in Christus, Die het belieft om Zijn kerk middels de ambten te regeren. Dat geldt zeker ook voor de GerGem, daar ben ik vast van overtuigd. Of jij niet?
Inderdaad. Maar mijns inziens laat dit zien dat de Heilige Geest gaat overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel. Dan is de Heilige Geest dus in een mensenhart bezig. Ik wilde hiermee aantonen dat ds. Moerkerken geen oneigelijke vermenging van wet en evangelie voorstaat.Geka schreef:Inhoudelijk verwijs je nu naar 1 punt: de relatie wedergeboorte-geloof. In eerdere discussies heb ik erop gewezen dat hier binnen de gereformeerde traditie verschillend gedacht wordt over de vraag of de overtuiging van zonde door de wet nu wel of niet als geestelijk leven gezien mag worden. Zo zou ik in reactie tegen jou aangehaalde Bijbeltekst kunnen stellen dat hier gesproken wordt over de zonde die levend wordt, dat is wat anders dan dat de zondaar (geestelijk) levend wordt. Daar doet dit gedeelte ook geen uitspraak over.
Buiten Christus is geen leven. En in die zin heb je gelijk dat sommige predikanten misschien wel eens teveel op de toeleidende weg focussen in hun prediking. Maar met welke inslag beluister je deze preken? Met de inslag om ze te betrappen op een dogmatische fout of beluister je in liefde hoe God in een mensenziel gaat werken, een mensenziel die alle rechten verloren heeft in het paradijs? En dan voer je natuurlijk weer als argument dat deze predikanten mensen op een zandgrond naar de eeuwigheid zetten. Ik denk dat het juist deze predikanten zijn waar de avondmaalstafels niet zo vol zitten, m.a.w. waar dit gevaar zich juist niet zo snel zal realiseren.Maar los daarvan, dat er verschillende visies zijn hoeft niet erg te zijn wanneer de prediking alles buiten de geloofskennis van Christus wegsnijdt. Dat deed Calvijn die de boetvaardigheid veel meer binnen het geloof plaatste, en dat deden de puriteinen die spraken over voorbereidingen. En dan hoeft het geen bezwaar te zijn. Alleen wie de wedergeboorte geheel losmaakt van de kennis va Christus en een afzonderlijke status buiten het geloof in Hem geeft, gaat het gereformeerde spoor tebuiten.
Bij de kennis van Christus verkrijgen we een Borg voor onze ziel en een God voor ons hart. Maar we hebben niet tegen Christus gezondigd maar tegen God! Ik geloof dat de Heere in een nadere weldaad deze afhandeling zal schenken. Maar het is niet mijn intentie om daar verder op in te gaan, het gevoelt voor mij als het betreden van heilige grond.Buiten dat: de bezwaren tegen de standenleer richten zich niet alleen hierop. Juist daarom heb ik zelf verwezen naar de relatie tussen geloof en rechtvaardiging zoals die geleerd wordt. En ik neig ernaar om dat een nog fundamenteler punt te noemen.
Laat ik vooropstellen dat het te hopen is dat ik het te negatief zie. Maar ik kan het nu niet anders zien. Onderzoek de geschiedenis, bijv. rondom de schorsing Kok, rondom het appelschrift De Visser in 1986. Van beide kan ik zeggen behoorlijk wat interne achtergrondinfo te weten, en het bedroeft je als je toen werkelijkheid ziet worden wat ik hier eerder schreef.
En het kerkelijk klimaat binnen de GG is daar wel degelijk een zeer belangrijke factor in. Laat het waar zijn (dat geloof ik ook) dat de puriteinse gedachten van een volledig samenvallen van wedergeboorte en geloof binnen de GG niet of nauwelijks gevonden worden; dat neemt niet weg dat de visie die ds. Harinck in zijn "Geloof en wedergeboorte" verdedigt toch veel en veel sterker die richting uitgaat dan wat ds. Moerkerken schrijft in "Genadeleven en genadeverbond". (ik noem hier namen en feiten zonder op personen in te willen gaan, het gaat mij om de pure feiten). En als het gaat over de relatie geloof en rechtvaardiging is er wel degelijk een behoorlijk deel wat (gelukkig!) in prediking en pastoraat heel andere, gezondere, geluiden laat horen dan de gedachten over dit onderwerp die bij het laats hierboven genoemde boek te lezen zijn. En wat te denken van de visie op de 3-verbondenleer..Dodelijk gevaar zoals sommigen suggereren? Of een accentverschil wat in de prediking geen probleem hoeft te zijn (zie interview Golverdingen in Terdege, of uitspraak Silfhout in RD deze week..).
Kortom; die eenheid is betrekkelijk. Mag van mij, je hoeft het ook niet in alles met elkaar eens te zijn. Binnen de bandbreedte van de belijdenis mag er ruimte zijn. Maar wek dan niet de indruk dat de argumenten die mensen als Van der Zwaag e.d. aandragen geen enkele aanknopingspunt vinden onder predikanten. Dat is aantoonbaar onjuist.
En voor de rest: Natuurlijk is het waar dat we niet de integriteit van een synode in twijfel moeten trekken. Ik heb geen enkele behoefte om mensen te beschuldigen. Maar tegelijkertijd hebben we te maken met de realiteit. En wat ik hier weergeef is mijn visie op die realiteit die naar mijn overtuiging op bepaalde punten ook te bewijzen is.
En het kerkelijk klimaat binnen de GG is daar wel degelijk een zeer belangrijke factor in. Laat het waar zijn (dat geloof ik ook) dat de puriteinse gedachten van een volledig samenvallen van wedergeboorte en geloof binnen de GG niet of nauwelijks gevonden worden; dat neemt niet weg dat de visie die ds. Harinck in zijn "Geloof en wedergeboorte" verdedigt toch veel en veel sterker die richting uitgaat dan wat ds. Moerkerken schrijft in "Genadeleven en genadeverbond". (ik noem hier namen en feiten zonder op personen in te willen gaan, het gaat mij om de pure feiten). En als het gaat over de relatie geloof en rechtvaardiging is er wel degelijk een behoorlijk deel wat (gelukkig!) in prediking en pastoraat heel andere, gezondere, geluiden laat horen dan de gedachten over dit onderwerp die bij het laats hierboven genoemde boek te lezen zijn. En wat te denken van de visie op de 3-verbondenleer..Dodelijk gevaar zoals sommigen suggereren? Of een accentverschil wat in de prediking geen probleem hoeft te zijn (zie interview Golverdingen in Terdege, of uitspraak Silfhout in RD deze week..).
Kortom; die eenheid is betrekkelijk. Mag van mij, je hoeft het ook niet in alles met elkaar eens te zijn. Binnen de bandbreedte van de belijdenis mag er ruimte zijn. Maar wek dan niet de indruk dat de argumenten die mensen als Van der Zwaag e.d. aandragen geen enkele aanknopingspunt vinden onder predikanten. Dat is aantoonbaar onjuist.
En voor de rest: Natuurlijk is het waar dat we niet de integriteit van een synode in twijfel moeten trekken. Ik heb geen enkele behoefte om mensen te beschuldigen. Maar tegelijkertijd hebben we te maken met de realiteit. En wat ik hier weergeef is mijn visie op die realiteit die naar mijn overtuiging op bepaalde punten ook te bewijzen is.
Er zijn mensen die onder de prediking van hier onder kritiek staande predikanten binnen de GerGem hun hart horen verklaren. Zij horen schriftuurlijk bevindelijk vanaf de kansel wat in het hart wordt beleefd. Wat een blijdschap geeft dat. Dat laat zich niet op een forum bediscusseren. Dat is betreden van heilige grond zoals terecht werd opgemerkt. Die mensen die hun hart horen verklaren discusseren daar niet over. Degenen die dat wel doen, ik zeg dat met voorzichtigheid maar ik denk wel dat daar een punt ligt, horen hun hart niet verklaren. Dat ligt dan niet aan de prediking, dat ligt aan hun staat voor God. Dat moet uitdrijven tot God en geen activistische opwekkings-, discussie- of boekenschrijfdrang.
De mensen die hun hart horen verklaren in de prediking spreken er ook over, zij getuigen en meer nog, zij spreken over evt. zwakheden of gebrek in de prediking met de Heere, in de binnenkamer. Een betere houding, dunkt me.
Wees toch voorzichtig met al dit geredeneer, het mondt zo snel uit in onheilig vuur.
De mensen die hun hart horen verklaren in de prediking spreken er ook over, zij getuigen en meer nog, zij spreken over evt. zwakheden of gebrek in de prediking met de Heere, in de binnenkamer. Een betere houding, dunkt me.
Wees toch voorzichtig met al dit geredeneer, het mondt zo snel uit in onheilig vuur.
Toch vraag ik me af in hoeverre dhr. vd Zwaag en Bart nu problemen hebben met de kerkleer van de GG, zoals verwoord in 'Louter Genade' en de artikelenreeks in de SB door ds. Eckeveld.
En als zij daarmee geen problemen hebben, waarom dan niet díe geschriften als uitgangspunt nemen in de 'strijd voor de zuivere leer', ipv zelf eea op papier te zetten?
En als zij daarmee geen problemen hebben, waarom dan niet díe geschriften als uitgangspunt nemen in de 'strijd voor de zuivere leer', ipv zelf eea op papier te zetten?
Waarom zou in de prediking iemands hart verklaard moeten worden? Daar is dat toch niet voor bedoeld? En als het nu eens een on-stand is en het wordt een stand genoemd? Dan heb je inderdaad onheilig vuur. Echt, de preek is heel ergens anders voor bedoeld.
De prediker is er om menigerlei genade uit te delen. En dan zullen de doden horen. Doden. Horen.
En Gods volk heeft die genade ook steeds weer nodig. Die moeten ook steeds weer rechtvaardig gemaakt worden.
.
De prediker is er om menigerlei genade uit te delen. En dan zullen de doden horen. Doden. Horen.
En Gods volk heeft die genade ook steeds weer nodig. Die moeten ook steeds weer rechtvaardig gemaakt worden.
.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Nee, ik heb dergelijke preken niet beluisterd om predikanten op puur dogmatische gronden te kunnen beschuldigen. De bezwaren die ik er tegen heb, heb ik vooral ook op bevindelijke gronden. Wie werkelijk zondaar voor God geworden is heeft niet genoeg aan een beschrijving van het werk van God in de ziel en kan daar niet enes kostelijk naar gaan zitten luisteren, buiten het noemen van de Naam Jezus of alleen de opmerking dat Hij de meest verborgen Persoon is; integendeel. Wie werkelijk zondaar voor God wordt, zal door de Geest zo overtuigd worden van zonde dat hij/zij schreeuwt naar de Zaligmaker; geef mij Jezus of ik sterf. Zo iemand komt niet naar de kerk om bevindingen te beluisteren, maar om te horen of Christus gepredikt wordt in Zijn algenoegzaamheid en gewilligheid, biddend en bedelend, of deze rijke en heerlijke Christus ook de Zijne mag worden. Daar gaat het om! En daarom zal juist zo iemand de prediking die waarderen die alles, ook alle bevinding, buiten Christus afsnijdt en anderzijds Hem verkondigt in Zijn gewilligheid en algenoegzaamheid om zondaren zalig te maken.Erasmiaan schreef:Inderdaad. Maar mijns inziens laat dit zien dat de Heilige Geest gaat overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel. Dan is de Heilige Geest dus in een mensenhart bezig. Ik wilde hiermee aantonen dat ds. Moerkerken geen oneigelijke vermenging van wet en evangelie voorstaat.Geka schreef:Inhoudelijk verwijs je nu naar 1 punt: de relatie wedergeboorte-geloof. In eerdere discussies heb ik erop gewezen dat hier binnen de gereformeerde traditie verschillend gedacht wordt over de vraag of de overtuiging van zonde door de wet nu wel of niet als geestelijk leven gezien mag worden. Zo zou ik in reactie tegen jou aangehaalde Bijbeltekst kunnen stellen dat hier gesproken wordt over de zonde die levend wordt, dat is wat anders dan dat de zondaar (geestelijk) levend wordt. Daar doet dit gedeelte ook geen uitspraak over.
Buiten Christus is geen leven. En in die zin heb je gelijk dat sommige predikanten misschien wel eens teveel op de toeleidende weg focussen in hun prediking. Maar met welke inslag beluister je deze preken? Met de inslag om ze te betrappen op een dogmatische fout of beluister je in liefde hoe God in een mensenziel gaat werken, een mensenziel die alle rechten verloren heeft in het paradijs? En dan voer je natuurlijk weer als argument dat deze predikanten mensen op een zandgrond naar de eeuwigheid zetten. Ik denk dat het juist deze predikanten zijn waar de avondmaalstafels niet zo vol zitten, m.a.w. waar dit gevaar zich juist niet zo snel zal realiseren.Maar los daarvan, dat er verschillende visies zijn hoeft niet erg te zijn wanneer de prediking alles buiten de geloofskennis van Christus wegsnijdt. Dat deed Calvijn die de boetvaardigheid veel meer binnen het geloof plaatste, en dat deden de puriteinen die spraken over voorbereidingen. En dan hoeft het geen bezwaar te zijn. Alleen wie de wedergeboorte geheel losmaakt van de kennis va Christus en een afzonderlijke status buiten het geloof in Hem geeft, gaat het gereformeerde spoor tebuiten.
Bij de kennis van Christus verkrijgen we een Borg voor onze ziel en een God voor ons hart. Maar we hebben niet tegen Christus gezondigd maar tegen God! Ik geloof dat de Heere in een nadere weldaad deze afhandeling zal schenken. Maar het is niet mijn intentie om daar verder op in te gaan, het gevoelt voor mij als het betreden van heilige grond.Buiten dat: de bezwaren tegen de standenleer richten zich niet alleen hierop. Juist daarom heb ik zelf verwezen naar de relatie tussen geloof en rechtvaardiging zoals die geleerd wordt. En ik neig ernaar om dat een nog fundamenteler punt te noemen.
Tenslotte; je laatste opmerking over de rechtvaardiging laat precies mijn bezwaar zien. Allereerst: is Christus geen God dan?
En nadere weldaad in een afhandeling? Ik aarzel niet om het te zeggen, het is een onschriftuurlijke dwaalleer die de Zaligmaker te kort doet. Wie aan Jezus niet genoeg heeft, heeft nooit iets gekend van de liefde van de Zaligmaker voor doodschuldige zondaren. En wie het buiten Jezus om met de Vader in orde wil maken, zal ervaren dat God een verterend Vuur is die de zondaar verteren moet. Daarom sprak Hij immers in Zijn liefde: Deze is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik al Mijn welbehagen heb, hoort Hem! En daarom spreekt de Geest ook niet van Zichzelf, maar zal Hij Christus verheerlijken.