Orgaandonatie

[Marnix]

Ik ben tegen orgaandonatie, tenzij het gaat om organen die uit iemand gehaald wordt die nog verder leeft, of die echt dood is (niet alleen hersendood).

De reden om tegen te zijn is simpel, de materie is ethisch zeer, zeer complex:
1. We weten niet wat de invloed van een 'vreemd' orgaan is op ons DNA, en het DNA van eventueel nog geboren te worden kinderen, en we weten niet wat het gevolg daarvan is. Ik noem DNA, omdat dit met de huidige wetenschappelijke kennis gezien wordt als 'het unieke' van een mens.
2. De definitie 'hersendood' is erg vaag, en de methodes die gebruikt worden om het vast te stellen zijn onbetrouwbaar.
3. Ik vind, op basis van natuurlijk gevoelen, hersendood niet dood, maar een fase in het stervensproces.

Daarnaast nog de vragen in hoeverre wij zo mogen ingrijpen, en 'God spelen'

Een interessante vraag, aangezien het op bepaalde medische vlakken geen discussie is en op andere medische vlakken wel.

En een andere interessante vraag is natuurlijk: Stel, er gaat bij jou wat mis en een donororgaan kan je leven redden. Hoe kijk je er dan tegen aan?

Ik zou als mij wat zou overkomen graag zo geholpen worden, hoewel ik weet dat ik na mijn sterven naar God zou mogen gaan. Maar ik geloof dat God ook medische kennis geeft waardoor we mogen blijven leven, dat ook in zijn plan is opgenomen en we niet voor God spelen als we iemands leven redden dmv gedoneerde organen.

Memento zou geen organen van anderen aanemen......
Alleen bijv. van mij als ik dan kan blijven leven zoals een nier. Maar verder zou hij dat niet doen.
(lastig onderwerp hier hij tegen ik voor)

Oke. Laten we dan maar hopen dat het bij Memento niet zo ver komt dat hij een donororgaan nodig heeft. Ik ben het overigens wel met je redenering eens. Het probleem is natuurlijk dat je het van twee kanten kan benaderen:

1. We mogen niet voor God spelen dus we mogen niet organen van anderen gebruiken om mensen langer te laten leven. Medische hulpmiddelen, prima! Zolang het maar geen organen van anderen zijn, aan andermans lichaam moet je niet komen om je eigen leven te kunnen verlengen.

2. We krijgen deze hulpmiddelen, ook de medische kennis en mogelijkheden op het gebied van orgaandonatie, van God. Kunnen we met de nier van een ander verder leven, maar wijzen we dat af, dan verkorten we juist ons leven en plegen we in feite zelfmoord door te mogelijkheid om te blijven leven af te wijzen.

Een gevoelig onderwerp dus, waar we voorzichtig mee om moeten gaan.

[memento]

1. We mogen niet voor God spelen dus we mogen niet organen van anderen gebruiken om mensen langer te laten leven. Medische hulpmiddelen, prima! Zolang het maar geen organen van anderen zijn, aan andermans lichaam moet je niet komen om je eigen leven te kunnen verlengen.

Dat wij niet God mogen spelen zie ik meer als uitgangspunt dan als argument. De reden daarvoor is niet alleen dat wij de toorn Gods daarmee op onze hals halen, maar ook dat wij daarmee onszelf en ons nageslacht schade aandoen, omdat wij simpelweg niet weten wat de gevolgen van ons handelen zijn.

Ik neem als ander uitgangspunt dat de geest meerder is dan het lichaam. Niet dat wij daarom het lichaam daarom niet moeten achten, maar wél dat wij moeten beseffen dat aanpassingen in ons lichaam onze geest, en dus ons wezen, kunnen beïnvloeden, en dat wij daar dus erg voorzichtig mee moeten zijn.

Maar als hoofd-argument zie ik nog steeds de kwestie hersendood, wat onder te splitsen valt in 2 probleempunten:
1. Vanuit klassieke visie treed de dood pas in als iemands lichaam stopt met functioneren, niet als iemands hersenen niet (direct) meer reageren.
2. De meetmethode voor hersendood is onnauwkeurig. Het kan voorkomen dat een arts iemand 'dood' verklaard die dat later toch niet blijkt te zijn.

De reden om hersendood-kwestie als hoofdargument te maken, is omdat de Schrift over 'gij zult niet doden' duidelijk spreekt.

Daarnaast zijn er nog andere medische argumenten om tégen te zijn, zoals bv dat de behandeling van een patiënt beïnvloed kan worden door het feit dat hij donor is (om organen 'te bewaren' wordt soms medicatie toegediend waar de patiënt die gaat overlijden geen baat bij heeft, ja soms zelfs schade van ondervindt).

------------------------
PS> Laten we in deze discussie het onderscheid maken tussen orgaandonatie van organen die uit een levend mens gehaald kunnen worden, waarna de donor dus nog verder kan leven, en donatie door een stervende. Het eerste acht ik dat een ieder voor zich moet beslissen (naar de Christelijke vrijheid), het tweede acht ik als ingrijpen in iemands stervensproces, wat m.i. valt onder het 'gij zult niet doden' gebod, zeker als we de relatief grote kans op fouten in de 'doodverklaring' meenemen.

PS2> Ik verwacht dat de donor-discussie tijdelijk is, omdat ik binnen 50 jaar verwacht dat alle menselijke organen door middel van elektronica kunnen worden vervangen. Zie bv het elektronische hart, wat al succesvol toegepast wordt. (alhoewel ik in deze technische vooruitgang wel bang ben voor alle nieuwe ethische dilemma's die het oproept, mn bij aansluiten van elektronica op hersens, en hersenfunctie-vervangende elektronica)

[refo]

Het probleem valt nu in tweeën uiteen.
Of je bent zonder meer voor of tegen.
Of je kunt in principe voor zijn, maar toch ertegen stemmen omdat je vreest dat rond het levenseinde van de donor niet zorgvuldig gehandeld wordt.
Ovder dat laatste doen allerlei indianenverhalen de ronde, maar volgens mij is dat niet aan de orde. Doctoren vechten tot het einde voor de patiënt. Ga daar maar gewoon van uit.

En over het al dan niet gestorven zijn van een hersendode. Is dat werkelijk van belang? Je praat dan over een enkel geval en daarin weer over een enkele fout, die ooit gemaakt is.

[helma]

'k Vind het ook moeilijk. Ik ben nu in ieder geval (voor mezelf) Tegenstander, maar niet 'ten allen tijde' maar ook niet 'tenzij'.

Door genade mag ik weten met ziel én lichaam het eigendom van Christus te zijn (Zondag 1) Ik vind het niet erg om te sterven. Bovendien vind ik het geen veilig gevoel als mijn lichaam in handen ligt van een Goddeloze regering/wetenschap.(Zeker sinds ik er een paar boeken over heb gelezen en ik weet hoe er mee gesjoemeld kan worden)

Wat ik moet doen als het over een van mijn kinderen zou gaan durf ik niet te zeggen. Zowel w.b. geven of ontvangen.ik heb daar pas een mooi boek over gelezen van Terri Blackstock en Beverly Lahaye. over ouders die biddend worstelen voor hun doodzieke kind die wacht op een harttransplantatie. die wel het leven van hun jongetje in Gods handen leggen.
ik kan nu wel zeggen: nee; maar als het er op aan komt zal je maar een keus moeten maken....
Ik hoop en verwacht dat de Heere ons daarin dan wijsheid zal geven
Vrienden van ons hadden een jongetje wat hersendood was door verdrinking ("verlost van zonde en gevaar"uitg Gebr. Koster)
Toen ze voor die moeilijke keus stonden hebben ze na een worsteling in het gebed gevraagd of de artsen wilden kijken of er ergens een kind op dat moment een orgaan nodig had wat van hun zoontje nog gebruikt kon worden.
Dan zou dat de doorslag geven.
Er was niemand, dus het was niet nodig een beslissing te nemen.
Dan zie je dat de Heere daarin ook wil zorgen

[vlinder]

Het probleem valt nu in tweeën uiteen.
Of je bent zonder meer voor of tegen.
Of je kunt in principe voor zijn, maar toch ertegen stemmen omdat je vreest dat rond het levenseinde van de donor niet zorgvuldig gehandeld wordt.
Ovder dat laatste doen allerlei indianenverhalen de ronde, maar volgens mij is dat niet aan de orde. Doctoren vechten tot het einde voor de patiënt. Ga daar maar gewoon van uit.

En over het al dan niet gestorven zijn van een hersendode. Is dat werkelijk van belang? Je praat dan over een enkel geval en daarin weer over een enkele fout, die ooit gemaakt is.

Ik het in een ziekenhuis gewerkt maar daar heb ik ook andere dingen gezien hoor Refo. Niet alleen vechten maar ook veel laksheid!

[caprice]

Tegenstander van orgaandonatie,

De mens heeft zichzelf tot een afgod gesteld, en wil in alle mogelijke manieren en tot elke prijs er alles aan doen om zijn leven te verlengen, ook als God zegt: 'het is genoeg'.
De mens heeft een lichaam en een ziel. Nagenoeg iedereen besteedt veel zorg aan zijn lichaam. Maar hoe is het toch gesteld met de zorg voor onze ziel? Vergelijk het eens met een kooi met een vogel erin. Die kooi is het lichaam, en die vogel de ziel. Wat zijn we dan ons leven lang bezig en druk met die kooi, en niet met die vogel! Mochten we aan die vogel nog maar eens wat aandacht besteden, want het zal er in dit leven toch op aankomen dat die vogel zal leren vliegen, daar eenmaal die kooi geopend zal worden, en die vogel eruit zal moeten. En dan zal hij in dit leven vliegen geleerd moeten hebben, met vleugelen des geloofs, opdat hij op zou klimmen tot de hemelse Vader om voor eeuwig in te kunnen gaan in de vreugde des Heeren. En leren vliegen in zo'n kooi valt niet mee, dat is waar, maar de Heere houdt Zijn kinderen altijd klein op deze aarde. Die willen de ruimte wel hebben, maar de Heere brengt altijd weer in de engten.
Maar het zal toch een ontnuchtering en een verschrikking wezen als er openbaar komt dat dat volgeltje niet heeft leren vliegen, en dat het met een angstige schreeuw in de eeuwige afgrond neer zal storten. Want die sterven leert in 't stervensuur, die valt het sterven o zo zuur.

Velen besteden kosten noch moeite aan hun lichaam. Moet daar onze gedachte mee bezet zijn als we in afwachting zijn van een orgaan? Zal er vandaag een donor zijn? Morgen misschien? Moeten wij in zulk een onzekerheid gaan leven? Er mag toch veel meer troost wezen als wij mogen berusten in het voorzienig beleid des Heeren, opdat wij met onze ziel bezig mogen zijn, opdat die bereid zou worden voor de ure des doods (die God Zelf heeft bepaald) en wij mogen weten dat we geborgen mogen zijn in dat bloed van Christus. Want daar zal het op aankomen op weg en reis naar de eeuwigheid.

Ook omdat het gesleutel aan het menselijk lichaam hierin te ver gaat.
Uit eerbied voor de dood heeft men in de geschiedenis het niet snel aangedurfd om in een overleden mens te snijden. Die eerbied is ver te zoeken heden ten dage, ook in de wetenschap.
De mens is na zijn sterven geen onderdelendoos voor anderen, zoals auto's dat zijn na een werkzaam leven, dat onderdelen nog andere auto's ten nut kunnen zijn.

God liet in Zijn Woord optekenen in 1 Korinthe 6 vers 20: Want gij zijt duur gekocht: zo verheerlijkt dan God in uw lichaam en in uw geest, welke Godes zijn.
Welk een ware christen kan dan dat lichaam dat duur gekocht is door dat bloed van die lieve Heere Jezus Christus, en dat dus zijn eigendom niet meer is, zomaar toestemming geven om delen daaruit ter beschikking te stellen aan misschien wel vechters uit het kamp van de vijand van Hem?
En ook andersom, zou het lichaam niet ontheiligd worden als een kind van God (waarvan het lichaam een tempel van de Heilige Geest is) een orgaan kreeg van een onbekeerde zondaar?

[jvdg]

Tegenstander van orgaandonatie,

De mens heeft zichzelf tot een afgod gesteld, en wil in alle mogelijke manieren en tot elke prijs er alles aan doen om zijn leven te verlengen, ook als God zegt: 'het is genoeg'.
De mens heeft een lichaam en een ziel. Nagenoeg iedereen besteedt veel zorg aan zijn lichaam. Maar hoe is het toch gesteld met de zorg voor onze ziel? Vergelijk het eens met een kooi met een vogel erin. Die kooi is het lichaam, en die vogel de ziel. Wat zijn we dan ons leven lang bezig en druk met die kooi, en niet met die vogel! Mochten we aan die vogel nog maar eens wat aandacht besteden, want het zal er in dit leven toch op aankomen dat die vogel zal leren vliegen, daar eenmaal die kooi geopend zal worden, en die vogel eruit zal moeten. En dan zal hij in dit leven vliegen geleerd moeten hebben, met vleugelen des geloofs, opdat hij op zou klimmen tot de hemelse Vader om voor eeuwig in te kunnen gaan in de vreugde des Heeren. En leren vliegen in zo'n kooi valt niet mee, dat is waar, maar de Heere houdt Zijn kinderen altijd klein op deze aarde. Die willen de ruimte wel hebben, maar de Heere brengt altijd weer in de engten.
Maar het zal toch een ontnuchtering en een verschrikking wezen als er openbaar komt dat dat volgeltje niet heeft leren vliegen, en dat het met een angstige schreeuw in de eeuwige afgrond neer zal storten. Want die sterven leert in 't stervensuur, die valt het sterven o zo zuur.

Velen besteden kosten noch moeite aan hun lichaam. Moet daar onze gedachte mee bezet zijn als we in afwachting zijn van een orgaan? Zal er vandaag een donor zijn? Morgen misschien? Moeten wij in zulk een onzekerheid gaan leven? Er mag toch veel meer troost wezen als wij mogen berusten in het voorzienig beleid des Heeren, opdat wij met onze ziel bezig mogen zijn, opdat die bereid zou worden voor de ure des doods (die God Zelf heeft bepaald) en wij mogen weten dat we geborgen mogen zijn in dat bloed van Christus. Want daar zal het op aankomen op weg en reis naar de eeuwigheid.

Ook omdat het gesleutel aan het menselijk lichaam hierin te ver gaat.
Uit eerbied voor de dood heeft men in de geschiedenis het niet snel aangedurfd om in een overleden mens te snijden. Die eerbied is ver te zoeken heden ten dage, ook in de wetenschap.
De mens is na zijn sterven geen onderdelendoos voor anderen, zoals auto's dat zijn na een werkzaam leven, dat onderdelen nog andere auto's ten nut kunnen zijn.

God liet in Zijn Woord optekenen in 1 Korinthe 6 vers 20: Want gij zijt duur gekocht: zo verheerlijkt dan God in uw lichaam en in uw geest, welke Godes zijn.
Welk een ware christen kan dan dat lichaam dat duur gekocht is door dat bloed van die lieve Heere Jezus Christus, en dat dus zijn eigendom niet meer is, zomaar toestemming geven om delen daaruit ter beschikking te stellen aan misschien wel vechters uit het kamp van de vijand van Hem?
En ook andersom, zou het lichaam niet ontheiligd worden als een kind van God (waarvan het lichaam een tempel van de Heilige Geest is) een orgaan kreeg van een onbekeerde zondaar?

Amen, ja amen.

Prachtig voorbeeld van die vogel in een kooi.
Het doordenken waard!

Ik ben het alleen niet eens met jouw laatse zin.
Daarin gaan we weer oordelen over de staat van mensen gekoppeld aan hun organen.
En wat al eerder in dit topic aangehaald is, kan een Kind van God dan wel een bloedtransfusie krijgen met bloed van een onbekeerd mens?

[caprice]

Prachtig voorbeeld van die vogel in een kooi.
Het doordenken waard!

Dat is niet van mij hoor. Dat is een beeld wat Ds. G. van Reenen gebruikte in één van zijn preken, waarvan hij zei van het sterven van een kind van God, dat 'terwijl de nabestaanden rouw bedrijven bij het kooitje is het vogeltje al gevlogen en opgenomen in de hemel'.

Ik ben het alleen niet eens met jouw laatse zin.
Daarin gaan we weer oordelen over de staat van mensen gekoppeld aan hun organen.

Omdat wij niet over de staat van mensen mogen oordelen is dat dus ook een reden om ons dan maar van orgaandonatie te onthouden. Wat de zaak betreft is het echter wel zo dat behalve de ziel de lichamen van Gods kinderen door Christus bloed duur gekocht zijn, en dat de lichamen en zielen van hen die in hun natuurstaat leven dat niet zijn.

En wat al eerder in dit topic aangehaald is, kan een Kind van God dan wel een bloedtransfusie krijgen met bloed van een onbekeerd mens?

Bloed is net als speeksel iets wat aangemaakt wordt in het lichaam. Ik denk dat dit al weer wat anders is. Een orgaan is onvervangbaar. Bloed niet, want dat wordt weer opnieuw aangemaakt.

[jvdg]

Prachtig voorbeeld van die vogel in een kooi.
Het doordenken waard!

Dat is niet van mij hoor. Dat is een beeld wat Ds. G. van Reenen gebruikte in één van zijn preken, waarvan hij zei van het sterven van een kind van God, dat 'terwijl de nabestaanden rouw bedrijven bij het kooitje is het vogeltje al gevlogen en opgenomen in de hemel'.

Ik ben het alleen niet eens met jouw laatse zin.
Daarin gaan we weer oordelen over de staat van mensen gekoppeld aan hun organen.

Omdat wij niet over de staat van mensen mogen oordelen is dat dus ook een reden om ons dan maar van orgaandonatie te onthouden. Wat de zaak betreft is het echter wel zo dat behalve de ziel de lichamen van Gods kinderen door Christus bloed duur gekocht zijn, en dat de lichamen en zielen van hen die in hun natuurstaat leven dat niet zijn.

En wat al eerder in dit topic aangehaald is, kan een Kind van God dan wel een bloedtransfusie krijgen met bloed van een onbekeerd mens?

Bloed is net als speeksel iets wat aangemaakt wordt in het lichaam. Ik denk dat dit al weer wat anders is. Een orgaan is onvervangbaar. Bloed niet, want dat wordt weer opnieuw aangemaakt.

We zijn het na deze toelichting eens, Caprice.

[vlinder]

Tegenstander van orgaandonatie,

De mens heeft zichzelf tot een afgod gesteld, en wil in alle mogelijke manieren en tot elke prijs er alles aan doen om zijn leven te verlengen, ook als God zegt: 'het is genoeg'.

Als jij dit schrijft ben jij dus ook tegen op reanimatie. Dit kan niet anders! Jij loopt dus voorbij aan de mogelijkheden die God geeft en de wijsheid en kennis die wij mogen hebben? Een jongen van 18 die op straat ligt kan nog genadetijd krijgen (ook al bepaal jij dat niet) als je hem goed reanimeerd. (ik weet niet of je ze hebt) maar stel dat je een dochtertje van 3 hebt en deze krijgt stroom, ga jij haar dan niet reanimeren?

Als God zegt het is genoeg, mogen wij ons leven niet verlengen....
Maar als God dat niet zegt, maar alleen een waarschuwing wil afgeven? Moeten wij dan niet de middelen waarnemen?

[memento]

Uhm, het voorbeeld van de vogel en de kooi is afschuwelijk slecht gekozen. In de vroeg christelijke kerk was er een dwaling die leerde dat het lichaam eigenlijk niet belangrijk is, maar dat het gaat om de geest. De geest, zo zeiden zij, is gevangen, zoals een vogel in zijn kooi. Niet lang daarna werden zij door de kerk vervloekt als dwaling.

Kortom, wees voorzichtig met het stellen van de waarde van de geest/ziel bóven het lichaam. Dit is een door de kerk veroordeelde dwaling!

[Tiberius]

Tegenstander van orgaandonatie

Mooi geformuleerd, Caprice.
Alhoewel ik het niet met je eens ben. Wat ik al eerder schreef: het is onze plicht om de middelen waar te nemen, dat wordt ook nergens in Gods Woord veroordeeld. Uiteraard wel onder afsmeken en inwachten van Gods gunst, die toch meer sterkt dan de uitgezochtste spijze.

[memento]

Tegenstander van orgaandonatie

Mooi geformuleerd, Caprice.
Alhoewel ik het niet met je eens ben. Wat ik al eerder schreef: het is onze plicht om de middelen waar te nemen, dat wordt ook nergens in Gods Woord veroordeeld. Uiteraard wel onder afsmeken en inwachten van Gods gunst, die toch meer sterkt dan de uitgezochtste spijze.

De vraag is in hoeverre wij verplicht zijn de middelen waar te nemen in deze. Zeker in het geval dat donatie slechts het leven een tijdje verlengt.

Maar de grote vraag bij het waarnemen van middelen moet zijn: Zijn ze verantwoord. Gaan ze niet tegen Gods gebod in. We hebben het over een grote zonde, 'gij zult niet doden', bij de meeste donoren. Of durf jij hardop te zeggen dat God geen probleem heeft met het ingrijpen in iemands stervingsproces, en de reeel aanwezige kans dat iemands organen verwijderd worden terwijl hij toch niet echt dood was (foutieve inschattingen van hersendood komen voor), en daarmee dus iemand van zijn leven beroofd wordt...

[caprice]

Kortom, wees voorzichtig met het stellen van de waarde van de geest/ziel bóven het lichaam. Dit is een door de kerk veroordeelde dwaling!

Wat genadetijd betreft is het wel zaak om aandacht aan de ziel te besteden, zoals ik aangaf, maar het is zeker niet zo dat het lichaam minder belangrijk is. Dat is een tempel van de Heilige Geest, bij Gods kinderen, maar meer nog, ook het lichaam is duur gekocht met het bloed van Christus. Ook dat lichaam hoort er bij, en zal eenmaal weer met de ziel verenigd worden op de jongste dag.

[Barryvrouw]

En ook andersom, zou het lichaam niet ontheiligd worden als een kind van God (waarvan het lichaam een tempel van de Heilige Geest is) een orgaan kreeg van een onbekeerde zondaar?

Als je te moeilijk gaat nadenken, wordt het steeds ingewikkelder. Want, stel, bekering na orgaandonatie?
Niet om flauw te doen hoor.
Maar ik denk dat je met dit soort hersenspinsels te kort doet aan God.