Angstgeloof, wie kent het (zelf of van nabij) ??

[Bert Mulder]

we zitten alleen een beetje op een 'dwaalspoor' nu... :)
Ik ben heel benieuwd hoe jullie bijvoorbeeld aan kinderen over het bestaan van de hel vertellen, en op welke manier jullie dit doen...
Hebben jullie tips om te voorkomen dat het inderdaad een angstgeloof wordt?

Wij vertellen onze kinderen dat de hel voor de slechte mensen is. Voor degenen die niet naar God willen horen en een goddeloos leven hebben. Voor degenen die niet tot Christus bekeerd zijn.

[Lelie]

Kinderen zijn ontvankelijk als je het hebt over een boos hartje, wat we allemaal hebben en dat we een hart nodig hebben wat de Heere wil dienen/ liefhebben/ gehoorzamen.
Je kunt dat duidelijk maken, als een kind stout/boos/ongehoorzaam is geweest. Dat gedrag rechtstreeks benoemen en vertellen dat jij daar verdrietig/'boos' om bent, maar ook dat de Heere daar verdrietig om is. Dat we dus straf verdienen van de Heere: 'Als je liever luistert naar de boze stem vanbinnen, die niet aan de Heere wil denken en liever 'boze' dingen doet, dan laat je nu al zien dat je eigenlijk helemaal niet naar de Heere wil later (als je sterft)'.
Daaraan kan je eenvoudig de vergeving in zo'n gesprekje koppelen: 'De Heere wil graag vergeven als je daar echt om vraagt als je bidt en echt zelf verdrietig bent om wat er gebeurd is'.
Je kunt vertellen dat de hemel alleen is voor de mensen die met hun hele hart van de Heere houden en als je dat niet doet, zal de Heere dat na dit leven straffen op een plaats waar altijd verdriet en pijn is en waar er niemand is die van je houd.
Op zo'n soort eenvoudige manier probeer ik met alle lek en gebrek onze kinders dit soort dingen bij te brengen...

[Lydianne]

Toch blijven dit wel moeilijke dingen om uit te leggen. Kinderen denken vaak in termen van 'stout' en 'lief'. En als je nu maar geen 'stoute' dingen doet dan kom je wel in de hemel, want anders is het toch wel heel oneerlijk. Zo begrijpelijk. Kinderen zeggen ten minste waar wij over heen theologiseren.

't Valt ook niet mee om te moeten leren dat we in zonden ontvangen en geboren zijn en dat we daarom kinderen des toorns zijn, tenzij...

[Lelie]

Toch blijven dit wel moeilijke dingen om uit te leggen. Kinderen denken vaak in termen van 'stout' en 'lief'. En als je nu maar geen 'stoute' dingen doet dan kom je wel in de hemel, want anders is het toch wel heel oneerlijk. Zo begrijpelijk. Kinderen zeggen ten minste waar wij over heen theologiseren.

't Valt ook niet mee om te moeten leren dat we in zonden ontvangen en geboren zijn en dat we daarom kinderen des toorns zijn, tenzij...

Toch denk ik dat je in liefde(!) een kind kan wijzen op de zonden. Het is je plicht om hen op een noodzakelijke bekering te wijzen.
Je hoeft er heus niet boven te gaan staan, maar ook gerust een eigen zwakke plek in je gedrag laten zien, zodat ze begrijpen dat je er als volwassene ook vaak een 'rommeltje' van maakt. Dat je daar de Heere verdriet mee doet snappen ze dan echt wel.
Natuurlijk moet je dat wel op een goed gekozen moment bepraten. Als ze de dag afsluiten met hun dagboekje is er dikwijls een persoonlijk rustig moment, waarop ze er ook open voor staan.
Zoiets kan soms ook gewoon in een tafelgesprek met elkaar naar voren komen, bv. als er op school ergens over is gediscussieerd, als er iets in het te lezen bijbelgedeelte je treft of als ze buitenshuis ergens tegen aan zijn gelopen.

[Lydianne]

Toch blijven dit wel moeilijke dingen om uit te leggen. Kinderen denken vaak in termen van 'stout' en 'lief'. En als je nu maar geen 'stoute' dingen doet dan kom je wel in de hemel, want anders is het toch wel heel oneerlijk. Zo begrijpelijk. Kinderen zeggen ten minste waar wij over heen theologiseren.

't Valt ook niet mee om te moeten leren dat we in zonden ontvangen en geboren zijn en dat we daarom kinderen des toorns zijn, tenzij...

Toch denk ik dat je in liefde(!) een kind kan wijzen op de zonden. Het is je plicht om hen op een noodzakelijke bekering te wijzen.
Je hoeft er heus niet boven te gaan staan, maar ook gerust een eigen zwakke plek in je gedrag laten zien, zodat ze begrijpen dat je er als volwassene ook vaak een 'rommeltje' van maakt. Dat je daar de Heere verdriet mee doet snappen ze dan echt wel.
Natuurlijk moet je dat wel op een goed gekozen moment bepraten. Als ze de dag afsluiten met hun dagboekje is er dikwijls een persoonlijk rustig moment, waarop ze er ook open voor staan.
Zoiets kan soms ook gewoon in een tafelgesprek met elkaar naar voren komen, bv. als er op school ergens over is gediscussieerd, als er iets in het te lezen bijbelgedeelte je treft of als ze buitenshuis ergens tegen aan zijn gelopen.

'k Ben het met je eens dat dit met de kinderen besproken moet worden. En de manier waarop vind ik ook prima. Maar juist op deze manier kom je ook achter de 'gedachtenkronkels' bij kinderen in termen van stout/lief.
En die logica van kinderen herken ik wel bij mezelf. Alleen zal ik niet meer hardop durven zeggen dat de Heere iets oneerlijk doet, maar de vijandschap van binnen leeft er wel.

[Rens]

@ Lydianne............

wat wil je als woonplaats "Woonplaats: waar de troon des satans is" bedoelen???

zeer merkwaardige omschrijving.............al is deze posting vet off-topic

[Lydianne]

@ Lydianne............

wat wil je als woonplaats "Woonplaats: waar de troon des satans is" bedoelen???

zeer merkwaardige omschrijving.............al is deze posting vet off-topic

't Lijkt alsof ik dit moet verdedigen...
Ik wil er alleen van zeggen dat ik dit vaak zo ervaar.

[Rens]

@ Lydianne............

wat wil je als woonplaats "Woonplaats: waar de troon des satans is" bedoelen???

zeer merkwaardige omschrijving.............al is deze posting vet off-topic

't Lijkt alsof ik dit moet verdedigen...
Ik wil er alleen van zeggen dat ik dit vaak zo ervaar.

je hoeft NIKS te verdedigen.....het roept alleen nieuwsgierigheid op, zo'n woonplaats-omschrijving........dan kún je vragen verwachten over zo'n omschrijving.................