Hebben jullie het boek 'God leren kennen' van J.I. Packer weleens gelezen? Ik vond het echt een supermooi boek!
Ik typ ff een stuk over waar ik veel troost uit mocht halen.
'Waar het voor alles op aankomt is dan ook niet het feit, dat ik God ken, maar het veel belangrijker feit, dat Hij mij kent. Ik ben in Zijn handpalmen gegrift. Ik ben nooit uit Zijn gedachten. Ik ken Hem, omdat Hij mij eerst gekend heeft en blijft kennen. Als een vriend kent Hij me, als iemand die liefde voor me heeft. Nooit is er een moment, waarop Zijn oog niet op mij rust, waarin Zijn aandacht voor mij verslapt, waarin Zijn zorg tekortschiet.
Dit te weten is iets geweldigs. Wat een troost om te weten, dat God voortdurend liefdevolle aandacht aan mij besteedt en over mij waakt. Het is een troost, die je opnieuw bezielt. Wat een opluchting om te weten, dat Zijn liefde voor mij gebaseerd is op wie ik werkelijk ben. Hij kent mijn slechtste kanten al van vroeger. Daarom hoef ik niet bang te zijn, dat Hij Zich teleurgesteld van me zal afwenden, als Hij ontdekt wie ik ben. Hoe vaak ben ik niet in mezelf teleurgesteld? Er is alle reden tot verootmoediging bij de gedachte, dat Hij al die dingen van me weet, die niet in orde zijn. Dingen die de mensen om me heen - gelukkig - niet weten. En bij de gedachte dat Hij meer verdorvenheid in me ziet, dan ik zelf zie - en ik zie al meer dan me lief is. Maar er is ook reden te over, om God te aanbidden en lief te hebben. Om de een of andere, ondoorgrondelijke reden wil Hij mij als vriend hebben. Wil Hij mijn Vriend zijn. Hij heeft zelfs Zijn Zoon aan het kruis gegeven om dat mogelijk te maken! Wij kunnen dit feit hier niet uitputtend behandelen. Maar alleen het noemen ervan laat ons al zien, hoeveel het betekent, te weten, dat wij niet alleen God kennen, maar vooral ook, dat Hij ons kent.'
Ben benieuwd naar jullie reacties...
God leren kennen van J.I. Packer
-
Paulina
-
J.C. Philpot
- Berichten: 9967
- Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08
-
jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42
-
jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42
Ik dacht altijd dat een gelovige 'als een reine maagd' voor Christus gesteld zou worden, zonder dat zijn zonde nog herdacht zouden worden.
Maar nu ik dit lees uit "God leren kennen", blijkt dat toch iets anders te liggen..
"Wij hebben gezien, dat het laatste oordeel zal gaan over onze werken, over al onze daden, onze hele levenswandel. Het belang van onze daden is niet dat ze ons een onderscheiding voor goed gedrag zullen opleveren van de rechtbank — daarvoor zijn ze te ver verwijderd van het volmaakte -
maar dat ze iets zullen laten zien, van wat in ons hart leeft. Het gaat om de diepste gezindheid, die achter de daden van ieder mens schuilt. Jezus heeft gezegd: ‘Van elk ijdel woord, dat de mensen zullen spreken, zullen zij rekenschap geven op de dag des oordeels, want naar uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden, en naar uw woorden zult gij veroordeeld worden’ (Matt. 12:36, 37). Wat maakt die woorden van ons zo belangrijk? Woorden zijn uitingen van dat wat in ons leeft. Vlak daarvoor had Jezus gezegd: ‘aan zijn vrucht kent men de boom.., hoe kunt gij, die slecht zijt, iets goeds zeggen? Want uit de overvloed des harten spreekt de mond’ (Vs. 33, 34). Ook in het hoofdstuk over de schapen en de bokken zien wij iets dergelijks. Daar gaat het om de vraag, of men al dan niet voorzien heeft in de noden van de ‘broeders’. Waarom gaat het hier? Niét om het feit, dat de ene handelwijze zoveel meer voordeel bracht dan de andere, maar dat uit de handelwijze duidelijk werd of er sprake was van liefde voor Christus, hartelijke liefde, die ontspringt uit het geloof (zie Matt. 25:34vv).
Als wij inzien, dat het belang van onze daden bij het laatste oordeel gelegen is in het feit, dat ze een aanduiding zijn voor ons geestelijke karakter, wordt het mogelijk een vraag te beantwoorden, die velen zich gesteld hebben. Wij kunnen hem als volgt formuleren: Jezus zegt: ‘Wie mijn woord hoort en Hem gelooft, die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven en komt niet in het oordeel, want hij is overgegaan uit de dood in liet leven’ (Joh. 5:24). En Paulus zegt: ‘Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus openbaar worden, opdat een ieder wegdrage wat hij in zijn lichaam verricht heeft, nadat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad’ (2 Cor. 5:10). Hoe passen deze twee teksten bij elkaar? Hoe kunnen vrije vergeving en rechtvaardiging door het geloof in overeenstemming gebracht worden met het oordeel naar de daden, die men heeft verricht? Het antwoord lijkt als volgt te moeten zijn. Ten eerste moet gezegd worden, dat de gave van de rechtvaardigmaking de gelovigen inderdaad behoedt voor de veroordeling en de verwerping uit de nabijheid van God als zondaars. Dit blijkt uit het visioen over het oordeel, dat wij inden in Openbaring 20:11-15, waar naast ‘de boeken’ waarin al de werken van de mens zijn opgeschreven, ook het ‘boek des levens’ wordt geopend. Wiens namen daarin geschreven staan worden niet geworpen in de poel des vuurs, zoals dat wel gebeurt met de overigen. Maar direct aansluiitend moet gezegd, dat de gave van de rechtvaardiging de gelovige geenszins vrijwaart van een beoordeling van zijn daden als christen. Als zij als gelovigen lui, boosaardig en afbrekend bezig zijn geweest zal hen dat zeker worden aangerekend. Dit blijkt uit de waarschuwing van Paulus aan de Corinthiërs, dat ze zorgvuldig moeten toezien, welke levensstijl ze bouwen op het ene fundament, Christus. Is er iemand, die op dit fundament bouwt met goud, zilver, kostbaar gesteente, hout of stro, ieders werk zal aan het licht komen. Want de dag zal het doen blijken, omdat hij met vuur komt... Indien het werk, dat hij erop gebouwd heeft, standhoudt zal hij loon ontvangen, maar indien iemands werk verbrandt, zal hij schade lijden, doch hij zelf zal gered worden, maar als door vuur heen’ (1 Cor. 3:12-15). ‘Loon ontvangen’ of ‘schade lijden’ verwijst naar een verrijkte of een verarmde relatie met God. Hoe wij ons dat verder precies moeten voorstellen reikt boven ons vermogen uit. Wij weten het niet.
In het laatste oordeel zal ook rekening gehouden worden met onze kennis. Iedereen weet, door middel van de algemene openbaring, iets van de wil van God, ook al is hij niet onderwezen in de wet en kent hij het evangelie niet. Iedereen staat dan ook schuldig voor God, omdat hij niet gehandeld heeft naar het inzicht, dat hij had. De verdiende straf hangt nu af van de mate, waarin men, naar eigen goed inzicht, gehandeld heeft (zie Rom. 2:12, vgl. Luc. l2:47vv). Het oordeel beweegt zich dus langs de lijn van het ‘wie veel gegeven is, van hem zal veel geëist worden, en aan wie veel is toevertrouwd, van hem zal des te meer worden gevraagd’ (vs. 48). Dat dit billijk is, is duidelijk. De rechter der ganse aarde zal in ieder geval een rechtvaardig oordeel uitspreken."
Maar nu ik dit lees uit "God leren kennen", blijkt dat toch iets anders te liggen..
"Wij hebben gezien, dat het laatste oordeel zal gaan over onze werken, over al onze daden, onze hele levenswandel. Het belang van onze daden is niet dat ze ons een onderscheiding voor goed gedrag zullen opleveren van de rechtbank — daarvoor zijn ze te ver verwijderd van het volmaakte -
maar dat ze iets zullen laten zien, van wat in ons hart leeft. Het gaat om de diepste gezindheid, die achter de daden van ieder mens schuilt. Jezus heeft gezegd: ‘Van elk ijdel woord, dat de mensen zullen spreken, zullen zij rekenschap geven op de dag des oordeels, want naar uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden, en naar uw woorden zult gij veroordeeld worden’ (Matt. 12:36, 37). Wat maakt die woorden van ons zo belangrijk? Woorden zijn uitingen van dat wat in ons leeft. Vlak daarvoor had Jezus gezegd: ‘aan zijn vrucht kent men de boom.., hoe kunt gij, die slecht zijt, iets goeds zeggen? Want uit de overvloed des harten spreekt de mond’ (Vs. 33, 34). Ook in het hoofdstuk over de schapen en de bokken zien wij iets dergelijks. Daar gaat het om de vraag, of men al dan niet voorzien heeft in de noden van de ‘broeders’. Waarom gaat het hier? Niét om het feit, dat de ene handelwijze zoveel meer voordeel bracht dan de andere, maar dat uit de handelwijze duidelijk werd of er sprake was van liefde voor Christus, hartelijke liefde, die ontspringt uit het geloof (zie Matt. 25:34vv).
Als wij inzien, dat het belang van onze daden bij het laatste oordeel gelegen is in het feit, dat ze een aanduiding zijn voor ons geestelijke karakter, wordt het mogelijk een vraag te beantwoorden, die velen zich gesteld hebben. Wij kunnen hem als volgt formuleren: Jezus zegt: ‘Wie mijn woord hoort en Hem gelooft, die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven en komt niet in het oordeel, want hij is overgegaan uit de dood in liet leven’ (Joh. 5:24). En Paulus zegt: ‘Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus openbaar worden, opdat een ieder wegdrage wat hij in zijn lichaam verricht heeft, nadat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad’ (2 Cor. 5:10). Hoe passen deze twee teksten bij elkaar? Hoe kunnen vrije vergeving en rechtvaardiging door het geloof in overeenstemming gebracht worden met het oordeel naar de daden, die men heeft verricht? Het antwoord lijkt als volgt te moeten zijn. Ten eerste moet gezegd worden, dat de gave van de rechtvaardigmaking de gelovigen inderdaad behoedt voor de veroordeling en de verwerping uit de nabijheid van God als zondaars. Dit blijkt uit het visioen over het oordeel, dat wij inden in Openbaring 20:11-15, waar naast ‘de boeken’ waarin al de werken van de mens zijn opgeschreven, ook het ‘boek des levens’ wordt geopend. Wiens namen daarin geschreven staan worden niet geworpen in de poel des vuurs, zoals dat wel gebeurt met de overigen. Maar direct aansluiitend moet gezegd, dat de gave van de rechtvaardiging de gelovige geenszins vrijwaart van een beoordeling van zijn daden als christen. Als zij als gelovigen lui, boosaardig en afbrekend bezig zijn geweest zal hen dat zeker worden aangerekend. Dit blijkt uit de waarschuwing van Paulus aan de Corinthiërs, dat ze zorgvuldig moeten toezien, welke levensstijl ze bouwen op het ene fundament, Christus. Is er iemand, die op dit fundament bouwt met goud, zilver, kostbaar gesteente, hout of stro, ieders werk zal aan het licht komen. Want de dag zal het doen blijken, omdat hij met vuur komt... Indien het werk, dat hij erop gebouwd heeft, standhoudt zal hij loon ontvangen, maar indien iemands werk verbrandt, zal hij schade lijden, doch hij zelf zal gered worden, maar als door vuur heen’ (1 Cor. 3:12-15). ‘Loon ontvangen’ of ‘schade lijden’ verwijst naar een verrijkte of een verarmde relatie met God. Hoe wij ons dat verder precies moeten voorstellen reikt boven ons vermogen uit. Wij weten het niet.
In het laatste oordeel zal ook rekening gehouden worden met onze kennis. Iedereen weet, door middel van de algemene openbaring, iets van de wil van God, ook al is hij niet onderwezen in de wet en kent hij het evangelie niet. Iedereen staat dan ook schuldig voor God, omdat hij niet gehandeld heeft naar het inzicht, dat hij had. De verdiende straf hangt nu af van de mate, waarin men, naar eigen goed inzicht, gehandeld heeft (zie Rom. 2:12, vgl. Luc. l2:47vv). Het oordeel beweegt zich dus langs de lijn van het ‘wie veel gegeven is, van hem zal veel geëist worden, en aan wie veel is toevertrouwd, van hem zal des te meer worden gevraagd’ (vs. 48). Dat dit billijk is, is duidelijk. De rechter der ganse aarde zal in ieder geval een rechtvaardig oordeel uitspreken."
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
Lees ook eens wat van John Piper, Jerry Bridges, Watchman Nee of Larry Crabb als je meer van dit soort schrijvers wil lezen.jakobmarin schreef:Heb het ook pas gekocht (marktplaats.nl) en ben er behoorlijk van onder de indruk, moet ik zeggen.
Verwoordt op een eigentijdse manier de boodschap van de puriteinen (begint met een citaat van Spurgeon) en is zéker niet afstandelijk, moet ik zeggen!
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.