Als je nu erkent dat wat Klavier gepost heeft over die bekommernissen, dat dat dus ook nog eigen werk kan zijn, waarom dan toch zo graag een "naam" of een "gestalte" leggen in die door jou geschetste situatie ?Erasmiaan schreef:@ Klavier: Welkom terug! Ik kan in je posting mee.
@ Geledu: Ik wil even reageren. Allereerst met deze opmerking wilde ik het niet in het persoonlijke trekken. Ik bedoelde er mee dat als iemand nooit een heenwijzing heeft gekregen naar de Zaligmaker, je er zo ook niet over kan spreken. Hij of zij is dan vreemd aan die bevinding. Dát bedoelde ik ermee te zeggen. Het is denk ik niet noodzakelijk om dat te ondervinden. Noodzakelijk is of je in Christus geborgen bent. Ik zal even in orde reageren op je opmerkingen:
Allereerst, en dat weet jij ook: ik wil niemand op een droggrond naar de eeuwigheid laten reizen. Het moet naar Christus toe want alleen daar is het leven. Dus geen handen opleggen aan bekommerden want zolang het buiten Jezus is, is het kwijt. Ik stem daarom in met wat Klavier hier over gezegd heeft. Het kan ook een vroegopkomende dauw zijn. En als het goed is moet daar separerend gepreekt worden.In een leer die zegt dat er iets kan zijn, een zicht op Christus terwijl het nog te kort is ?
Of in een leer die leert dat er gestaltes en begeerten kunnen zijn terwijl we Jezus niet gezien hebben en dat er dan toch de handen opgelegd worden ?
Als je deze zaken bedoelt, dan wil ik er idd niet in mee.
Een mens ligt van nature dood in de zonde en in de misdaden, en moet levendgemaakt worden.
Het is dus dood of leven er is geen derde weg , geen "tussen staat " van een bekommerd leven zonder enige Christus kennis.
Waar wil jij heen ?
Naar een situatie dat een mens nog net niets ziet van Christus, maar toch genoeg kenmerken heeft om door een bepaalde prediking "gegrond" te worden op gronden die geen gronden zijn ?
Of naar een situatie waar een zicht op Christus , niet genoeg is als je nog niet aan al de kenmerken hebt voldaan ?
Ach, dat is vuurgevaarlijk.
Maar toch zit ik dan hiermee: wat is nu die tijd in het leven van een zondaar dat hij een droefheid krijgt naar God, een missen van God, een liefhebben van Gods dienst, een ommekeer in zijn leven, dat het Woord elke dienst voor hem is, wat is dat? Zijn dat vruchten van eigen akker? Nee, immers nee! Maar is daar dan gelijk Christus kennis? Nee, toch ook niet? Moeten deze mensen erbij gerekend worden? Van een afstand zou je dan wel kunnen zeggen dat God ze de haak in de neus heeft gelegd (of is deze uitdrukking te ouderwets?). Maar al zou je het tegen die mensen zeggen dan zouden ze zelf zeggen: "ben je gek, ik mis nog alles!".
Want die droefheid naar God, het liefhebben van zijn dienst enz , enz , kunnen dus algemene overtuigingen zijn.
Dus of deze vruchten niet van eigen akker zijn dat valt nog maar te bezien.
En dat God de mens een haak in de neus geslagen heeft (trouwens geen ouderwetse maar dit is wel een Bijbelse uitdrukking 2 Kon 19) is pas te bezien als we gegrond mogen wezen in Die geheel Enige Borg.
Maar dat het niet altijd algemene overtuigingen zijn dat bewijst de uitkomst, pas dan, als er een geloofsvereniging mag zijn met Christus, dan kunnen en mogen we (achteraf) soms wel eens concluderen dat God dus in die uitgangen, al in ons leven begonnen was.
Maar om vooraf deze bevindingen te bestempelen als zijnde werkingen van Gods Geest dat is dus gevaarlijk.
Het nabijkomende werk kan zo ver komen , en het ware werk zover "naspelen" dat het geen enkele nut heeft om deze zoekers en tobbers de handen op te leggen.
Daar zijn ze zelf ook niet mee geholpen, want pas daarin ligt rust als we Hem kennen als persoonlijke Zaligmaker.
Dit alles niet om hard te zijn of de tobbers te vertrappen , maar juist om eerlijk te zijn.
Er zullen er velen zijn die eeuwig om zullen moeten komen met al hun uitgangen , traantjes, begeerten en tobberijen.
Er zijn er ook velen die heimelijk zonder dat ze het erkennen toch gronden leggen in deze bevindingen.
Wat is het gevaar ook vaak aanwezig , ook in de predikiking, dat zulken de handen opgelegd worden.
Maar om nu in een separerende prediking alle gronden weg te halen zodat er maar een Grond overblijft, dat is eerlijk omgaan met zoekende zielen.
Want de ware kleinen in de genade, die hebben iets mogen zien van die Gezegende Middelaar en die hebben momenten gekend in hun leven dat het heil ook voor hen persoonlijk was, want in de "geringste" geloofsoefeningen daar ligt zekerheid , maar dezen kunnen het later door hun ongeloof en de vele vijanden zo vaak niet meer helder bezien.
En dan is er een missend leven waarbij dat gemist wordt wat ze wel ooit eens hebben mogen ervaren.
Ik heb het niet afgeschreven omdat het een term is vanuit de gezelschaptheologie , maar omdat het een term is die voor veel verwarring zorgt, wat ook nu weer blijkt.Dit doe ik dus niet! Alleen, om iets als een gezelschapsterm te benoemen en daarmee af te schrijven, dat komt smalend op mij over. Want er zullen (en zijn) vast uitwassen, maar ook Godverheerlijkende avonden. Ik vind het heel apart om zo alles onder de tafel te schuiven. Eigenlijk een beetje nestbevuiling. En bij recht gebruik, zoals ook Herman het aangeeft, en zoals ik het bedoelde, kun je de term gebruiken om duidelijk te maken wat je bedoelt.Laten we nu de gezelschappen nu niet als iets heiligs verheffen ,er zullen ongetwijfeld goede en gezegende bijeenkomsten geweest zijn , maar er zijn vele en vele uitwassen bekend van gezelschappen .
Als dat smalend op je overkomt dan is dat je eigen interpretatie.
Wat soms wel verbazend is , dat mensen meer waarde lijken te hechten aan uitspraken vanuit het gezelschapleven als aan uitspraken van de onderons alom bekende en geachte oudvaders/ theologen.
Zelf weet ik niet of het voorbeeld van de schat in de akker, de lading dekt van de term.Dat is wel een voorbeeld waar de term de lading dekt. En Saulus bijvoorbeeld zag Christus en hoorde een stem uit de hemel. Ik geloof niet dat hij toen de zaligheid had (voor zijn eigen waarneming). Ananias moest komen om hem de Christus te prediken!En om nu de gelijkenis van de schat te vergelijken met zien is nog geen hebben , dat zou ik niet voor mijn rekening durven nemen
Als we dan verder gaan vergeestelijken moeten we ook zeggen dat we de schat dus ook zelf kunnen kopen.
En dat zullen wij beiden niet onderschrijven !!
Matthew Henry geeft ook wel een beschrijving die ruimte geeft voor de term : Zien is nog geen hebben.
Alleen lees ik bij hem niet dat er een tijd tussen zou liggen tussen de ene bevinding en de andere.
Het is een elkaar opvolgend iets.
Als door de opening van het Evangelie, Christus waarde krijgt in het hart van een zondaar, dan zal er geen rusten zijn voordat zij Hem door het toeeigenende geloof mogen omhelzen.
En wat Paulus betreft , hij had het idd voor zichzelf niet helder.
Toch mocht hij erkennen : Heere wat wilt Gij dat ik doen zal.
Dit zeg je niet tegen een geheel onbekende.
Ds Kersten is niet de enige bron waar we uit moeten putten.Overigens wil ik er wat mij betreft nu een punt achter zetten. Deze zaken zijn al zo vaak aan de orde gekomen! Overigens zijn de zaken die ik hier nu zo uiteen zet door alle GerGem-leden zo ook geleerd uit het vragenboekje van ds. Kersten. De dogmatiek van ds. Kersten legt dit ook allemaal veel helderder uit dan ik het kan. Daarom wil ik hen die van mij nog een antwoord verwachten daarheen verwijzen, ík zal dit onderwerp verder laten rusten. Het zijn zulke tere zaken en ik ben er voorlopig even klaar mee op dit forum.
Met alle wijsheid die deze man ook had, laten we nu niet alleen Ds Kersen als leidraad nemen.
Het is zelfs zo dat ook hij toegegeven heeft dat hij over bepaalde zaken in de loop der tijd anders is gaan denken.
Maar dat we nog veel van hem kunnen leren dan onderschrijf ik van harte.
Het is alleen jammer dat als er een discussie is die niet geheel op jou lijn gevoerd wordt dat er dan altijd weer een terugkerend refrein moet komen dat je voorlopig klaar bent met je bijdragen op dit forum.
Alsjeblieft, overtuig me liever als ik dwaal, of erken als er misschien zaken zijn die fractioneel anders liggen als dat jij denkt.
