Bert Mulder schreef:
Ik zie dat hier, net zoals zo veel in de wereld, hier in Canada ook, lichamelijke straffen en kindermishandeling verward worden.
Er is wel degelijk verschil tussen de beide.
Meen ook te weten dat je zelf kinderen moet hebben om dit volkomen te kunnen begrijpen.
Lichamelijke straffen zijn volkomen, op grond van Gods Woord, geoorloofd, en zelfs geboden. Maar dat mag nooit uit drift geschieden, maar altijd kalm. Niet dat ik dit altijd gedaan heb, maar meen dat het goed is het kind eerst mee te nemen naar een andere kamer, even tot 10 tellen, voordat de kastijding begint. Dat is natuurlijk niet altijd mogelijk, als een kind bijvoorbeeld bijna zich aan een kachel brandt. En we moeten altijd aan onze kinderen uitleggen het waarom en waarvoor van de straf. Ook op dat moment bidden met het kind is erg aanbevolen. En na de straf, een leuke knuddel.
En als we als ouders te hard straffen, dat moeten we altijd het kind ons excuses vragen. Uitleggen dat we als ouders ook aan zonde onderhevig zijn.
Niet dat kinderen je soms niet het bloed van onder de nagels vandaan kunnen halen...
Ook meen ik, dat als ze zo'n 12, 13 jaar oud zijn, dat meestal lichamelijke straffen niet doelmatig zijn.
Voor kindermishandeling heb ik geen goed woord over. Ze moesten ze allemaal opsluiten.
Bert, in welke situaties is een lichamelijke straf volgens jou geboden?
Hoe weten je kinderen dat hun vader dit uit liefde doet?
Ik zie wel elementen in jouw tuchtigingsritueel dat daaraan doet denken, maar beleven je kinderen dat ook zo?
Wanneer wordt slaan volgens jou wel kindermishandeling?
Kun je begrijpen dat van deze teksten vaak ook verkeerd gebruikt worden, waardoor het beeld van God als Vader misvormd raakt? Wanneer is daar dan volgens jou sprake van (ik bedoel: van een verkeerd gebruik van deze teksten)?
