helma schreef:bedankt! (bij mijn weten heb je me trouwens nooit gekwetst)
het is moeilijk te onderscheiden waar iets begint en iets ophoudt
neem nou bijvoorbeeld je zelfbeeld
wat is nu gezond?
ik voel me vaak zo 'mislukt' in alle opzichten
maar wanneer is het nou; schuldbesef omdat je zo totaal verdorven bent of wanneer komt het voort uit je psyche; je minderwaardigheidscomplexen
geloof ik de duivel als ik me waardeloos voel, of schiet ik écht tekort in alle opzichten en móet ik me ook verfoeien
en dan op een gegeven moment husselt alles door elkaar als een wasmachine die draait en draait en draait en af en toe centrifugeert
om dan weer van voren af aan te beginnen
en dán ga ik eten....
:
:
Beste Helma,
Graag wil ik even reageren op je 'zelfbeeld'-vraag
Wat is gezond, wanneer is het schuldbesef en wanneer psyche?
Ik vermoed dat dit juist op geestelijk gebied een vraag is.
Want, laat ik het zo stellen, intermenselijk is het m.i. meestal psyche als je een negatief zelfbeeld hebt.
Dat bedoel ik zo: tegenover God staan we inderdaad als schuldige, als zondaar. Voor Hem kunnen we niet bestaan als Hij ons niet aanziet in Christus.
Maar tussen mensen onderling: daarin hoef je je niet minder te voelen dan anderen. Niet dat we omgaan met onze naaste zoals het moet, helaas niet! Maar wel in de zin van: ieder mens is door God geschapen, en ook ieder mens staat schuldig voor God. In die zin is een ander nooit meer 'waard' dan jij bent!
Dus als je je minderwaardig voelt t.o. van anderen (en dat niet omdat je iemand heel gemeen behandeld hebt, maar gewoon in het algemeen), dan denk ik dat dat geen schuldbesef is maar inderdaad 'psyche'.
Kamp je inderdaad met die minderwaardigheidsgevoelens, dan kan het geestelijk juist ook een worsteling zijn: ben ik echt door schuldbesef verslagen, of is het puur m'n minderwaardigheidscomplex. En dan ga je tobben.
Misschien doelde je vooral daar op.
Ik geloof dat er daarvoor maar één weg is: al die zorgen en noden aan de Heere voorleggen in het gebed, en Hem bidden of Hij de leiding van de Heilige Geest wil schenken.
Want ik geloof inderdaad dat de boze zulke vragen kan gebruiken om je te verstrikken, om je bij Christus vandaan te houden. Om het zicht op Hem te benemen en je te laten denken dat je te onwaardig bent voor Zijn genade. Daar is hij altijd op uit. Maar dat is niet waar! Voor de Heere is geen zondaar te ver weg of Hij weet ze op te zoeken!
Daarom: laten al die vragen je juist brengen in je binnenkamer!
(En om je een beetje te bemoedigen wat betreft de minderwaardigheidsgevoelens: ik waardeer je bijdragen hier, je lijkt me een hele lieve en betrokken vrouw!)
dat is aardig van je, die laatste opmerking!