Grace,
Volgens mij doet je opmerking geen recht aan de discussie die hier gevoerd wordt. Voorzover ik kan inschatten zijn we het hier allemaal er mee eens dat de prediking van het Evangelie en het aanbod van genade onvoorwaardelijk tot elke hoorder komt.
Dat is dus het punt niet. In die zin kan ik dus volledig instemmen met je post.
Maar we hebben het hier over de orde die de Heilige Geest hanteert in het brengen van zondaren tot Christus. Laten we dat helder onderscheiden om spraakverwarring te voorkomen.
Wat komt eerst, wet of evangelie?
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Ik heb geprobeerd de discussie enigsinds te volgen. Als ik het goed begrijp zeggen sommigen dat er een bepaalde boetvaardigheid is die je zelf kan bewerkstelligen. Dat is de zgn wettische boetvaardigheid. Is dat heel veel tegen jezelf zeggen dat je het fout doet, dat je niet aan Gods eis kan voldoen, is dat het "verstandelijk" weten dat je een zondaar ben? En dan stopt het?! Daar heb je dan genoeg aan? Ik denk dat iedereen wel het besef heeft dat hij/zij niet helemaal perfect is. Nou ja, we zijn ook maar mensen, wordt er dan gezegd. Is dat ook een soort van boetvaardigheid?
Evangelische boetvaardigheid is hetzelfde dus als ware boetvardigheid en wordt gewerkt door God. Hij laat je zien dat je zonder Hem niks kan, dat er buiten Jezus geen leven is, dat je Hem nodig hebt voor je eeuwig behoudt. Volgens mij is het ongeveer zo te omschrijven: Heere, wees mij, arme zondaar genadig!
Zo voorzichtig nadenkend kan ik me niet voorstellen dat enig iets van de zgn wettische boetvaardigheid zou kunnen bijdragen aan de Zaligheid. Dus daar naar streven lijkt mij dan onzin. Of zie ik dat fout? Corrigeren jullie me dan maar.
Evangelische boetvaardigheid is hetzelfde dus als ware boetvardigheid en wordt gewerkt door God. Hij laat je zien dat je zonder Hem niks kan, dat er buiten Jezus geen leven is, dat je Hem nodig hebt voor je eeuwig behoudt. Volgens mij is het ongeveer zo te omschrijven: Heere, wees mij, arme zondaar genadig!
Zo voorzichtig nadenkend kan ik me niet voorstellen dat enig iets van de zgn wettische boetvaardigheid zou kunnen bijdragen aan de Zaligheid. Dus daar naar streven lijkt mij dan onzin. Of zie ik dat fout? Corrigeren jullie me dan maar.
Ik weet, mijn Verlosser leeft
-
Zonderling
- Berichten: 4330
- Lid geworden op: 19 nov 2005, 12:31
Jolanda,JolandaOudshoorn schreef:Zo voorzichtig nadenkend kan ik me niet voorstellen dat enig iets van de zgn wettische boetvaardigheid zou kunnen bijdragen aan de Zaligheid. Dus daar naar streven lijkt mij dan onzin. Of zie ik dat fout? Corrigeren jullie me dan maar.
We moeten alleen het ware zoeken. Dat is duidelijk.
M.vr.gr.
Zonderling
Jolanda, je reactie laat zien dat het gebruik van het woord voorbereiding inderdaad kan leiden tot de gedachte dat je jezelf voorbereid.
Dat is overigens niet hetgeen Zonderling bedoelt, hij bedoelt er mee te wijzen op het werk van de Heilige Geest in een zondaar, wat echter aan de wedergeboorte vooraf gaat en in zichzelf niet zaligmakend van aard is. Het gaat dus om voorbereidingen door de Heilige Geest. In die zin hebben veel oudvaders daar ook zo over gesproken.
De remonstranten hebben het woord echter ook misbruikt door te stellen dat een mens zichzelf kan voorbereiden. Dat is uiteraard onschriftuurlijk. Nu heft misbruik niet het juiste gebruik op, maar wel is duidelijk dat er verwarring kan ontstaan over deze termen.
Daarom zou ik willen zeggen: vergeet de hele terminologie; het gaat erom of we net als de boetvaardige tollenaar in de tempel van harte bedroefd onze zonde voor de Heere leerden belijden en tegelijk daarmee de toevlucht leerden nemen tot Zijn barmhartigheid in Christus.
Wie dat kennen mag gaat evenals de tollenaar gerechtvaardigd naar huis. En daar gaat het om.
Dat is overigens niet hetgeen Zonderling bedoelt, hij bedoelt er mee te wijzen op het werk van de Heilige Geest in een zondaar, wat echter aan de wedergeboorte vooraf gaat en in zichzelf niet zaligmakend van aard is. Het gaat dus om voorbereidingen door de Heilige Geest. In die zin hebben veel oudvaders daar ook zo over gesproken.
De remonstranten hebben het woord echter ook misbruikt door te stellen dat een mens zichzelf kan voorbereiden. Dat is uiteraard onschriftuurlijk. Nu heft misbruik niet het juiste gebruik op, maar wel is duidelijk dat er verwarring kan ontstaan over deze termen.
Daarom zou ik willen zeggen: vergeet de hele terminologie; het gaat erom of we net als de boetvaardige tollenaar in de tempel van harte bedroefd onze zonde voor de Heere leerden belijden en tegelijk daarmee de toevlucht leerden nemen tot Zijn barmhartigheid in Christus.
Wie dat kennen mag gaat evenals de tollenaar gerechtvaardigd naar huis. En daar gaat het om.
-
Zonderling
- Berichten: 4330
- Lid geworden op: 19 nov 2005, 12:31
Mee eens. En ik ben ervan overtuigd dat de Marrow-men het niet anders hebben bedoeld. In wezen is er volgens mij geen enkel verschil.Geka schreef:... c. Als Calvijn dus incidenteel de term voorbereiding gebruikt, wil ik voorzichtig zijn om daaruit conclusies te trekken. M.i. wijst Calvijn daar vooral op de noodzaak van zondekennis. In die zin is de zondekennis voorbereidend op de kennis van Christus in het Evangelie.
Ook niet met de Dordtse Synode trouwens.
M.vr.gr.,
Zonderling
Precies, in wezen is er geen verschil. Het gaat toch bij allen om het bevindelijk kennen van zonde en genade, van Adam en Christus.
En daarom voel ik mij, ondanks een voorkeur voor een bepaalde dogmatische verwoording, van harte verbonden aan allen waar die zaken naar voren komen. En dan is Calvijn me lief vanwege zijn brede en evenwichtige Schriftgebonden theologie, dan zijn de Erskines me lief vanwege hun onvoorwaardelijke en indringende Evangelieprediking, dan is Rutherford me lief vanwege zijn schitterende brieven waarin de gemeenschap met Christus en de liefde tot Hem op een bijzondere wijze bezongen wordt, en zo kun je nog een poosje doorgaan.
Misschien het best om met David te besluiten: Ik ben een vriend en metgezel van allen die Uw naam ootmoedig vrezen.
Hartelijke groet,
En daarom voel ik mij, ondanks een voorkeur voor een bepaalde dogmatische verwoording, van harte verbonden aan allen waar die zaken naar voren komen. En dan is Calvijn me lief vanwege zijn brede en evenwichtige Schriftgebonden theologie, dan zijn de Erskines me lief vanwege hun onvoorwaardelijke en indringende Evangelieprediking, dan is Rutherford me lief vanwege zijn schitterende brieven waarin de gemeenschap met Christus en de liefde tot Hem op een bijzondere wijze bezongen wordt, en zo kun je nog een poosje doorgaan.
Misschien het best om met David te besluiten: Ik ben een vriend en metgezel van allen die Uw naam ootmoedig vrezen.
Hartelijke groet,