Heel mooi! Die moet eigenlijk naar Onze Taal gestuurd worden... :idea:wim schreef:Gelezen op nu.nl:
'Kinderen vaker mishandeld dan aangenomen'
Leuke uitdrukkingen, gezegden etc.
- JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Hij draagt altijd een wisseldaalder bij zich.
Wisseldaalder
Een wisseldaalder (ook wel wisselrijksdaalder) is een niet-bestaand geldstuk, die voorkomt in verschillende Nederlandse en Duitse volksverhalen.
De wisseldaalder is in deze verhalen steeds een geldstuk (waarvan indertijd werd aangenomen dat deze wel degelijk bestond) dat de wonderlijke kracht zou bezitten dat hij nooit op zou raken. Betaalde men iets met de wisseldaalder, dan kwam deze vanzelf terug in de beurs. Voorwaarde was wel dat dat hij nooit in zijn geheel mocht worden uitgegeven, met andere woorden er moest wat wisselgeld terugkomen.
Het probleem was, hoe aan zo'n geldstuk te komen. Een aantal sagen beschrijft een manier om een wisseldaalder te bemachtigen. Dat dit niet met rechte dingen toeging blijkt uit het feit dat in de meeste van deze verhalen de duivel een grote rol speelt. Het bekendste is wel die, waarbij men een kat in een zak moest stoppen en op middernacht op een kruispunt moest gaan staan. Dan kwam er een voorbijganger die vroeg wat je in de zak had. "Een haas," moest je dan zeggen, waarop de vreemdeling te kennen gaf deze te willen kopen. Dat kon en als betaling kreeg je dan de begeerde daalder. Je moest dan wel maken dat je wegkwam, want als de man (dat was natuurlijk de duivel zelf) door kreeg wat hij had gekocht, dan zou hij de verkoper zonder twijfel verscheuren.
.
Wisseldaalder
Een wisseldaalder (ook wel wisselrijksdaalder) is een niet-bestaand geldstuk, die voorkomt in verschillende Nederlandse en Duitse volksverhalen.
De wisseldaalder is in deze verhalen steeds een geldstuk (waarvan indertijd werd aangenomen dat deze wel degelijk bestond) dat de wonderlijke kracht zou bezitten dat hij nooit op zou raken. Betaalde men iets met de wisseldaalder, dan kwam deze vanzelf terug in de beurs. Voorwaarde was wel dat dat hij nooit in zijn geheel mocht worden uitgegeven, met andere woorden er moest wat wisselgeld terugkomen.
Het probleem was, hoe aan zo'n geldstuk te komen. Een aantal sagen beschrijft een manier om een wisseldaalder te bemachtigen. Dat dit niet met rechte dingen toeging blijkt uit het feit dat in de meeste van deze verhalen de duivel een grote rol speelt. Het bekendste is wel die, waarbij men een kat in een zak moest stoppen en op middernacht op een kruispunt moest gaan staan. Dan kwam er een voorbijganger die vroeg wat je in de zak had. "Een haas," moest je dan zeggen, waarop de vreemdeling te kennen gaf deze te willen kopen. Dat kon en als betaling kreeg je dan de begeerde daalder. Je moest dan wel maken dat je wegkwam, want als de man (dat was natuurlijk de duivel zelf) door kreeg wat hij had gekocht, dan zou hij de verkoper zonder twijfel verscheuren.
.
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Dat hoeft niet eens altijd te gaan om grappige versprekingen. Het gaat meer om het omgaan met de taal in het algemeen. Het valt mij ook vaak op. Slechte zinsbouw, gammele grammatica en het lijkt ook wel alsof er steeds meer journalisten komen die het verschil tussen "d", "t" en "dt" niet meer weten... :|Breekijzertje schreef:Zoals?Gian schreef:Wat je af en toe in de krant tegenkomt is verbazend. Vooral de Metro gebruikt formuleringen die ronduit slecht zijn.
Slechte tip , jvdg.jvdg schreef:Neem, en lees...........Breekijzertje schreef:Zoals?Gian schreef:Wat je af en toe in de krant tegenkomt is verbazend. Vooral de Metro gebruikt formuleringen die ronduit slecht zijn.
Volgens mij kun je dit pulp blaadje beter laten liggen.
Dan stoor je je in iedergeval ook niet meer aan die kreupele formuleringen.
Gelukkig dat ze bij het RD nog wel weten wat schrijven is
Tja, zoals we nu een verschil kennen tussen schrijftaal en spreektaal zal er denk ik ook een verschil ontstaan tussen formele en informele schrijftaal. Over 20 jaar doet nog maar een enkeling iets met d-tjes en t-tjes. De meesten weten niet meer hoe het vroeger was en de facto bestaat het hele grammaticale gedoe met d, t en dt niet meer. En er zullen nog wel een paar andere regeltjes verdwijnen ook. Denk ik, maar het kan verkeren, misschien valt het mee.Josephus schreef:Dat hoeft niet eens altijd te gaan om grappige versprekingen. Het gaat meer om het omgaan met de taal in het algemeen. Het valt mij ook vaak op. Slechte zinsbouw, gammele grammatica en het lijkt ook wel alsof er steeds meer journalisten komen die het verschil tussen "d", "t" en "dt" niet meer weten... :|