Kerkdienst voor vrouwen

[jvdg]

Vrouwendienst moet nieuwe gezichten lokken


WO 14 mrt 2007 | 10.35
Normaal gesproken staat de kerk open voor iedereen, maar bij de morgendienst van De Baptistengemeente in De Reehorst in Ede zijn zondag alleen vrouwen welkom.

De vrouwendienst is een special naast de gewone diensten van de Baptistengemeente. De Baptisten kenden al jongerendiensten, ooit was er een samenkomst voor alleenstaanden en nu is het dus de beurt aan de vrouwen. ''Zo'n dienst is toegespitst op een doelgroep, zodat het beter herkenbaar is'', zegt Pien van der Hoff. Zij is een van de vrouwen die de dienst heeft georganiseerd en ze zal zondag preken.

Het is niet de bedoeling dat de vrouwendienst een feestje van en voor gemeenteleden wordt. Iedereen is welkom en de Baptisten hebben actief gepromoot. Hilde Bravenboer verwacht dus veel buurvrouwen en vriendinnen. ''Hiermee bereik je vrouwen die niet zo makkelijk meer naar de kerk gaan. Waar de man bijvoorbeeld niet van mee wil. Zo iemand kan nu met een vriendin meekomen.''

Thema van de dienst is 'Lichter door het leven'. Veel vrouwen hebben volgens Bravenboer allerlei lasten op zich geladen. ''Alles moet er tiptop uitzien, de kinderen moeten naar school, het huishouden gedaan. Bij Jezus kan je al je lasten afleggen.'' In de preek zal Pien van der Hoff dat praktisch uitwerken.

En dat kan soms beter als er geen mannen bij zijn, stellen de twee vrouwen. ''Een vrouw zit heel anders in elkaar dan een man. Het is best goed om als vrouwen onderling eens over dingen te praten. Dan kunnen ze zich kwetsbaarder opstellen'', zegt Bravenboer.

Een vrouwendienst als een modegril een stunt van de kerk om aandacht te trekken? Beide vrouwen begrijpen dat mensen sceptisch kunnen reageren op het idee. Bravenboer benadrukt: ''Het is echt geen 'socio-gebeuren'. De bijbel staat centraal en het is een gewone kerkdienst.''

De vrouwendienst is een eenmalig initiatief. In een maand tijd hebben acht vrouwen het programma in elkaar gedraaid. Aan werkelijk alles is gedacht. Want hoe kunnen bijvoorbeeld de mama's naar de dienst komen als de papa's ergens anders samenkomen? Oppasgroepen en kinderdiensten nemen de moeders die zorg uit handen. En mannen die toch per ongeluk langskomen om 10.00 uur? Die mogen stiekem toch naar binnen.

Bron: De Gelderlander

Zo te zien kennen ze bij de babtisten geen vrouwenverenigingen

[quote]''Het is echt geen 'socio-gebeuren'. De bijbel staat centraal en het is een gewone kerkdienst.''[quote]

Als niet iedereen toegang heeft tot deze "dienst" is er in mijn ogen geen sprake van een kerkdienst.

[Josephus]

Als niet iedereen toegang heeft tot deze "dienst" is er in mijn ogen geen sprake van een kerkdienst.

Ik begrijp je redenering. Maar daarmee maak je van de openbaarheid wel het meest essentiële van de kerkdienst. Dat kan rare gevolgen hebben. Want hoe zit het dan met reformatorische kerken waar vrouwen die een lange broek dragen en/of behalve haar verder niets op hun hoofd hebben zitten c.q. staan niet naar binnen mogen?

[jvdg]

Als niet iedereen toegang heeft tot deze "dienst" is er in mijn ogen geen sprake van een kerkdienst.

Ik begrijp je redenering. Maar daarmee maak je van de openbaarheid wel het meest essentiële van de kerkdienst. Dat kan rare gevolgen hebben. Want hoe zit het dan met reformatorische kerken waar vrouwen die een lange broek dragen en/of behalve haar verder niets op hun hoofd hebben zitten c.q. staan niet naar binnen mogen?

Effe kort door de bocht: Als die vrouwen niet naar binnen mogen is die kerk goed fout.

[Marnix]

ach ja, kindernevendienst, aangepaste dienst voor gehandicapten, of blinden en slechtzienden, een dovendienst, een vriendendienst... waarom dan geen vrouwendienst? Het is naast de gewone diensten en of jij het nou een kerkdienst wil noemen of niet is toch niet zo belangrijk? Had Lydia de purperverkoopster ook geen vrouwendienst dan? Ze bedoelden dat het net als een kerkdienst is, maar dan zijn er alleen vrouwen. Laat ze toch lekker

[rj]

Ach ja, in Fillipi hielden ze in Paulus' tijd ook al vrouwendiensten aan het water.

[Josephus]

Als niet iedereen toegang heeft tot deze "dienst" is er in mijn ogen geen sprake van een kerkdienst.

Ik begrijp je redenering. Maar daarmee maak je van de openbaarheid wel het meest essentiële van de kerkdienst. Dat kan rare gevolgen hebben. Want hoe zit het dan met reformatorische kerken waar vrouwen die een lange broek dragen en/of behalve haar verder niets op hun hoofd hebben zitten c.q. staan niet naar binnen mogen?

Effe kort door de bocht: Als die vrouwen niet naar binnen mogen is die kerk goed fout.

Uiteraard. Maar ontneemt dat feit tegelijk ook het karakter van kerkdienst aan die samenkomst? Nee toch?

[jvdg]

Als niet iedereen toegang heeft tot deze "dienst" is er in mijn ogen geen sprake van een kerkdienst.

Ik begrijp je redenering. Maar daarmee maak je van de openbaarheid wel het meest essentiële van de kerkdienst. Dat kan rare gevolgen hebben. Want hoe zit het dan met reformatorische kerken waar vrouwen die een lange broek dragen en/of behalve haar verder niets op hun hoofd hebben zitten c.q. staan niet naar binnen mogen?

Effe kort door de bocht: Als die vrouwen niet naar binnen mogen is die kerk goed fout.

Uiteraard. Maar ontneemt dat feit tegelijk ook het karakter van kerkdienst aan die samenkomst? Nee toch?

Ten diepste is dat wel zo, aangezien een kerkdienst waar zulke zaken leiden tot buitensluiting van naasten, niet het karakter van een kerkdienst (in de ware zin des woords) hèbben.

[Marnix]

Ik begrijp je redenering. Maar daarmee maak je van de openbaarheid wel het meest essentiële van de kerkdienst. Dat kan rare gevolgen hebben. Want hoe zit het dan met reformatorische kerken waar vrouwen die een lange broek dragen en/of behalve haar verder niets op hun hoofd hebben zitten c.q. staan niet naar binnen mogen?

Effe kort door de bocht: Als die vrouwen niet naar binnen mogen is die kerk goed fout.

Uiteraard. Maar ontneemt dat feit tegelijk ook het karakter van kerkdienst aan die samenkomst? Nee toch?

Ten diepste is dat wel zo, aangezien een kerkdienst waar zulke zaken leiden tot buitensluiting van naasten, niet het karakter van een kerkdienst (in de ware zin des woords) hèbben.

Nou ja, dus voortaan het een eredienst noemen en alle problemen zijn verholpen.

[Oude-Waarheid]

Ach ja, in Fillipi hielden ze in Paulus' tijd ook al vrouwendiensten aan het water.

De Heere Jezus (preekte) ook voor één vrouw bij de waterput

[J.C. Philpot]

Een goed artikel over allerlei aanpassingen van erediensten e.d. vind ik:
http://www.baptistscheveningen.nl/Website%20Baptisten%20NVU/Evangelischen%20en%20indentiteit.html

Ik citeer een stukje:

Het doel, relevantie van het evangelie voor deze tijd, heiligt nooit de middelen. Toen Jezus constateerde dat het tempelplein niet meer de plaats was waar heidenen God konden ontmoeten, veegde Hij de stoep van Gods huis schoon (Mattheüs 21:12-13). Het tempelplein was bedoeld om heidenen voor God te brengen, maar allerlei goedbedoelde wereldse aanpassingen bleken in de weg te staan. Zo kan in de kerk allerlei ‘gedoe' de heiden eerder van God afhouden dan tot Hem leiden. Laagdrempelige aanpassingen om de kloof te overbruggen kunnen de kerkelijke stoep in een pretpark veranderen, een circus waar Hij niets mee te maken heeft. Ongelovigen verwarren het circus met de ware godsdienst, en worden zodoende van meet af aan op het verkeerde been gezet. Zodra de tegenvallers komen en het prettige gevoel voorbij is, stort het Godsvertrouwen ter aarde. We leiden jonggelovigen zo op voor een anti-rationalistisch sentimentalisme, met een hoog André Hazes gehalte. Veel religieus vermaak krijgt daardoor een infantiel karakter, en Oedipus zit weer ongemerkt achter zijn vader aan.

Laagdrempeligheid is het wachtwoord geworden voor iedere zichzelf respecterende evangelische gemeente. De kloof moet gedicht worden: artiesten demonstreren hun kunnen, pasbekeerde VIPs geven acte de présence, stoer-uitziende vechtsporters slaan dikke planken voor Jezus door, en vooral: veel decibellen overtuigen de jeugd ervan dat de tijd van truttigheid voorbij is. Ik meen dat dit ons op den duur los van God maakt, namelijk: omdat we ons afhankelijk stellen van ‘de wereldgeesten' (stoicheia). We vertrouwen meer op de kracht van de tijdgeest (dat is immers onze brug), dan op Gods Geest.

Kerkgang verwordt dan tot een geestelijke hobby: net zoals voetbalverenigingen sportliefhebbers aantrekt, zo trekt de kerk mensen die God als hobby hebben. Als zij maar genieten en uit hun dak kunnen gaan. Het evangelie wordt zo gecompromitteerd, dat er weinig of niets meer van God bij aanwezig is. Menselijk vermaak is op zich niet verkeerd - begrijp me goed - maar meen niet dat er veel van God in zit (ga van mijn part helemaal uit je dak, maar noem het daarom niet per definitie iets van God). Dat is een o-zo- verkeerde opvatting. We denken soms groots over ervaringen, omdat die ons in het volle leven raken. Maar waarom zien we God zo snel waar Hij niet is? (Denken wij nou werkelijk dat God in veel herrie woont?)

Een voorbeeld van noncompromitteerbaarheid lezen wij in Handelingen 16:16-18. Daar achtervolgt een waarzeggende vrouw Paulus en zijn vrienden dagenlang. Zij roept daarbij: ‘Deze mensen zijn dienstknechten van de allerhoogste God, die u de weg tot behoudenis boodschappen'. Wij, met ons dogma van relevantie en laagdrempeligheid, zouden nu zeggen: laat haar gaan, want wat zij zegt is waar, en gratis reclame kunnen we best gebruiken. Geef haar het woord zelfs in de samenkomst - een locale VIP die ons steunt, staat goed! Maar haar geblèr begint Paulus tegen te staan, en hij werpt de duivelse geest uit haar. Het evangelie is niet gediend van of door onverwachte bijval uit het heidense kamp. Integendeel. Otto Bauernfeind schreef daar ferme taal over in zijn commentaar op het boek Handelingen (Die Apostelgeschichte [THNT 5; Leipzig, 1939]): ‘die Wahrheit ist hier vielmehr Deckmantel der Bosheit'; deze waarheid is ‘eine Schweinwahrheit', om zo de Delphische god Apollo ook tot god voor de christenen te kronen. Nee, de geestelijke kloof zelf overbruggen is een vorm van vroom zelfbedrog.

We moeten radicaal een andere kant uit. Ik meen dat het onze taak en roeping is om de kloof juist groter te maken. Welke notie hebben wij anders van ‘het heilige'? Het heilige is toch nog altijd een ‘tegenover', of niet soms?. Als wij ‘in heiliging' geroepen zijn (zoals Paulus formuleert, 1 Thessalonicenzen 4:7), dus in een ‘tegenover', hoe kunnen we dan nog in een ‘voorover' willen staan? De kerk heeft niet een vooroverse, maar een tegenoverse taak. In veel opzichten moet zij positie tegenover de wereld innemen. Dat hoeft haar in het geheel niet terug te dringen in wereldmijding of isolationisme. Om haar taak goed te kunnen doen, dient zij zich juist uitvoerig op de hoogte te stellen van wat er omgaat in maatschappij en cultuur.

Nog een interessante alinea:
Volgens het hermeneutische deconstructivisme, dat uitgaat van de vooronderstelling dat vaste betekenissen van teksten niet mogelijk zijn, gaan historische teksten niet over waarheid of werkelijkheid. Het verleden bestaat niet (hooguit verledens). Maar een volk zonder geschiedenis is een volk zonder ziel, een mens zonder geschiedenis is een mens zonder ziel, een kerk zonder geschiedenis is een kerk zonder ziel. Wie zijn bezieling niet uit het verleden kan halen, is gedoemd om vast te lopen. Hij loopt te pletter op desoriëntatie en rusteloos activisme. Een samenvatting hiervan biedt de "gele bundel" van Opwekking. De armoede aan historische, Bijbelse identiteit van die bundel is zo groot, dat alle voordeel erbij verbleekt. De God van Opwekking bouwt als wij aanbidden, blijft ons altijd maar liefhebben; meer nog: ik moet zingen dat ik zijn liefde liefheb. Deze God steekt zo mager en zielig af tegen de God van Abraham, Izaäk en Jakob, en vooral van David. De gele God van Opwekking heeft meer weg van een westerse psychotherapeut. Ik vraag me af of de Nederlandse Opwekkings-God niet meer is dan een projectie van postmoderne, beschadigde en onvervulde verlangens, dus van onze leegte. Hij is meer de god van de Edda (de IJslandse mythologie) dan van de Tora, meer de god van de Olympus dan van de Sinai en de heuvel Golgotha. (Natuurlijk heeft de bundel ook goede liederen; het ontbreekt echter aan variatie - de fout ligt in de eenzijdigheid, de vele herhalingen, en de oppervlakkigheid van tekst - te veel antropologie, te weinig theologie.)

Lees het gehele artikel dus hier:
http://www.baptistscheveningen.nl/Website%20Baptisten%20NVU/Evangelischen%20en%20indentiteit.html

Wat mij betreft is dit ook van toepassing op speciale diensten voor vrouwen, speciale diensten voor mensen met flaporen of speciale diensten die alleen voor blonde mensen zijn bedoeld.

[Marnix]

En voor volwassendiensten, die helemaal op volwassenen gericht zijn?

[Josephus]

Wat mij betreft is dit ook van toepassing op speciale diensten voor vrouwen, speciale diensten voor mensen met flaporen of speciale diensten die alleen voor blonde mensen zijn bedoeld.

Ik ben zeer geïnteresseerd in de tweede categorie. 8)

[Marnix]

ik in de derde.... maar das zeker een heel laagdrempelige dienst

[JolandaOudshoorn]

Ach ja, in Fillipi hielden ze in Paulus' tijd ook al vrouwendiensten aan het water.

mannen waren daar best welkom, de vraag alleen is waar bleven deze? Tja, vrouwen zijn vaak volhardener in het geloof... Nu zouden ze een enorm probleem hebben aan het ontbreken van mannelijke voorgangers en ambtsdragers