Refdag.nl schreef:Knappe zonen
„De tijd is een andere geworden. De eenvoudige flinke gereformeerde vaders van vroeger hebben nu knappe zonen, knappe koppen, voortgebracht. Zonen, die relaties hebben en die erkenning vinden in de brede kring van knappe mannen. Zonen die geknipt zijn voor de levenspraktijk en de praktische politiek.
Deze knappe mannen zullen ook niet zijn zonder bijbel, en ze zullen ook wel enkele goede boeken uit de vroegere periode in hun bibliotheek hebben. Maar weet ge, ze zullen knappe mannen zijn zoals je-weet-wel dat verstaat. (...). Sindsdien zagen wij er reeds honderden te gronde gaan, zonen en dochters van gereformeerde huize. Gereformeerd gebleven misschien, maar principieel verloren. Thuis geraakt in hogere zaken, kringen en praktijken, en in hogere studiën, knap geworden en praktisch in een denken en leven, waarin geen gereformeerd beginsel geldt.”
Aan deze woorden van ds. J. C. Sikkel (1916) moest ik denken na het lezen van het recente RD-interview met de SGP-burgemeester uit Barendrecht. Bij het binnentreden van het stadhuis geeft hij als het ware zijn diepste geloofsovertuiging af bij de garderobe. Deze opvattingen mogen in zijn werk geen rol spelen, zo stelt hij. Hij is slechts hoeder van de wet.
Het aangrijpendst in het interview was wel dat elke pijn en spanning over het uitvoeren van beleid dat niet strookt met Gods Woord werd gemist. Zelfs het verlenen van een vergunning voor de Gay Pride leek denkbaar.
Het is niet de bedoeling een burgemeester de maat te nemen. Dit interview raakt echter aan een diepere malaise in onze gezindte. De kwaal waaraan wij lijden, heet pragmatisme. Het gaat dan in de christelijke politiek niet allereerst meer om het ware belijden vanuit Gods Woord, maar om wat je bereikt. Wat heb je als politieke partij binnengesleept? Als er wat plusjes zijn te noemen, is het goed, ook al staan daar vele zaken tegenover die indruisen tegen Gods wil.
Het ware belijden is echter geen verhaal van plusjes. De ware belijder lijkt meer op een schipper die al zijn krachten inspant om zijn schuit tegen de harde wind in vooruit te krijgen, zonder veel resultaat echter. Dat is geen enthousiasmerend beeld. Wij willen meetellen, meedoen en serieus genomen worden. Het ware belijden gaat echter gepaard met lijden. Het ware belijden is het uitkomen voor de waarheid op het punt waar de verdediging bezwaarlijk is, en moeite en strijd met zich meebrengt. Het is een smalle, eenzame weg waarbij je de publieke opinie tegen hebt.
Zijn wij tot dit belijden nog in staat? Of zijn wij, zoals ds. Sikkel elders schreef, allang onschadelijk gemaakt door de wereld, en dat niet door brandstapels maar door de champagne die ons is voorgezet?
Het ware belijden kost iets. Materialisme en een hang naar luxe en rust gaan niet samen met dit belijden. Verklaart niet onze gerichtheid op het hier en nu onze verschuivende opvattingen ten aanzien van luxe, huwelijkstrouw, geboorteplanning, mediagebruik en vakantiebesteding? Zo verklaart onze aardse gerichtheid ook de verschuivende visie op het belijden waartoe wij geroepen zijn. De zorg voor „een stil en gerust leven” verwordt tot het veiligstellen van een rustig leventje in de refozuil.
Er wordt tegenwoordig geroepen om leiders. Wat we echter nodig hebben zijn belijders. „Laat ons getrouw zijn, een iegelijk op eigen post. Laat ons bedenken dat, zo het ons niet gegeven wordt om grote dingen te verrichten, de ergste ontrouw in de kleinste zaken kan worden gepleegd; dat, als de prediking daad mag heten, ook de daad predikt. Laat ons, bij de zeer geringe opofferingen waartoe wij vooralsnog geroepen worden, in het oog houden dat de heerschappij van de waarheid veld gewonnen heeft door getuigen die de kracht hadden om, waar het nodig was, getuigen tot in de dood, in de meest praktische zin, martelaars te zijn” (Groen van Prinsterer).
Zulke evangeliebelijders, die zijn er toch nog wel?
De auteur is beleidsmedewerker voor de SGP-fractie in de Tweede Kamer.
Knappe zonen
Knappe zonen
Het gebruik van de omschrijving "de SGP-burgemeester uit Barendrecht" in plaats van "de heer J. van Belzen", terwijl het nota bene je eigen partijgenoot is, zegt al genoeg over het tendentieuze karakter van het stuk. Ik heb me aan de inhoud geërgerd, evenals aan de vraagstelling van de interviewer van Van Belzen destijds, de heer J. Visscher. De beste stuurlui staan nog altijd aan de wal blijkt maar weer. De schrijver, de heer Van Dijk, is medewerker van de Tweede Kamerfractie van de SGP, inderdaad een veilige omgeving! Waarschijnlijk niets begrepen van de opmerking die ik pas las: "We maken geen vuile handen, we hebben ze!".
Vuile handen hebben is geen vrijbrief om ze nog vuiler te maken.
Ik las gisteren het stuk in de krant. Het was een exacte weergave van mijn gevoel na het lezen van het bewuste interview. Inderdaad wel veelzeggend dat een partijgenoot zo reageert. Ik onderschrijf het wel van harte.
Pragmatisme en SGP-politiek gaat niet samen.
Pragmatisme en Godsvreze gaat niet samen.
Net als bij zijn broeder uit Soest mis ik het werken vanuit een overtuiging. Ze staan boven de partijen, oké. Boven je overtuiging gaan staan is kwalijk.
Ik las gisteren het stuk in de krant. Het was een exacte weergave van mijn gevoel na het lezen van het bewuste interview. Inderdaad wel veelzeggend dat een partijgenoot zo reageert. Ik onderschrijf het wel van harte.
Pragmatisme en SGP-politiek gaat niet samen.
Pragmatisme en Godsvreze gaat niet samen.
Net als bij zijn broeder uit Soest mis ik het werken vanuit een overtuiging. Ze staan boven de partijen, oké. Boven je overtuiging gaan staan is kwalijk.
Amen! Ik heb het interview met Van Belzen destijds met zeer veel instemming gelezen en zelfs mijn SGP-barometer ging weer wat omhoog daardoor. Door deze zure reactie is die overigens weer flink gedaald. Het jojo-effect, zeg maar.Klaio schreef:Het gebruik van de omschrijving "de SGP-burgemeester uit Barendrecht" in plaats van "de heer J. van Belzen", terwijl het nota bene je eigen partijgenoot is, zegt al genoeg over het tendentieuze karakter van het stuk. Ik heb me aan de inhoud geërgerd, evenals aan de vraagstelling van de interviewer van Van Belzen destijds, de heer J. Visscher. De beste stuurlui staan nog altijd aan de wal blijkt maar weer. De schrijver, de heer Van Dijk, is medewerker van de Tweede Kamerfractie van de SGP, inderdaad een veilige omgeving! Waarschijnlijk niets begrepen van de opmerking die ik pas las: "We maken geen vuile handen, we hebben ze!".
Een paar dingen vallen mij op:
1. Zoals Klaio al noemt: de heren Van Dijk en Van Belzen zijn broeders van hetzelfde politieke huis. Normaal gesproken bespreek je dit soort zaken dan intern en hol je niet naar een krant om daarin je partijgenoot (die je inderdaad best bij zijn naam mag noemen hoor Diederik) te bekritiseren.
2. Het is een misvatting te denken dat er SGP-burgemeesters bestaan, net zo min als er CDA- of D66-burgemeesters bestaan. Dat een burgemeester "toevallig" ook lid is van een politieke partij is iets anders. Daarmee voorkom je ook overspannen verwachtingen van de mogelijkheden die een burgemeester zou hebben om de ideologie van zijn partij te realiseren. Daar ligt bovendien ook helemaal zijn taak niet.
3. De heer Van Dijk is beleidsmedewerker. Daar is niets mis mee, maar zulke mensen willen nog wel eens de neiging hebben dingen teveel vanuit de theorie te bezien (gelukkig zijn daar wel vele uitzonderingen op). Ze missen nogal eens de relatie met de praktijk. Blijkbaar heeft de heer Van Dijk weinig notie van de praktische problemen en beperkingen waarmee (ook) een burgemeester met een SGP-achtergrond te maken krijgt. Eigenlijk zou je dus kunnen concluderen dat in zijn visie een SGP'er helemaal geen burgemeester kan zijn. Prima, maar zeg dat dan expliciet en richt je pijlen niet op een individu.
Christenen in de politiek - Een ethisch dilemma.
Ethische dilemma's kenmerken zich door een strijd tussen het goede wat men wil berijken, en het gebod wat dit verbiedt. Als bekend voorbeeld bv. de familie die onderduikers heeft ten tijde van de 2e WO, en er komen Duitsers aan de deur die de vraag stellen of ze onderduikers in huis hebben. Slechts door te liegen kunnen deze onderduikers gered worden.
Een ander bekend voorbeeld is een schip wat in een zware storm zinkt. In één van de reddingsboten zitten te veel mensen, en de reddingsboot dreigt te vergaan. Door uit de boot te springen redt een man het leven van de andere mensen in de reddingsboot.
In beide voorbeelden wordt een gebod van God gebroken, echter zullen er maar weinig christenen zijn die dat de betreffende personen kwalijk nemen. Ja, veeleel wordt hun daden als heroïsch beschouwd!
Ik wil hier mee aangeven dat de zaken ethisch gezien niet zo zwart-wit voor te stellen zijn als vaak gedaan wordt. Binnen de gereformeerde ethiek stellen we dat de liefde de vervulling is van de geboden, en dat men in sommige situaties een gebod mag breken, uit liefde tot God en de naaste.
Ik denk dat een goed gereformeerde ethische visie op ethiek altijd gericht is om de maatschappij zoveel mogelijk in te richten naar Gods geboden. Dat hiervoor compromissen nodig zijn, is onvermijdelijk, we leven immers in een gebroken wereld!
Nu snap ik sommige mensen wel, die radicaal tegen compromissen zijn. Er wordt in een compromis immers een gebod van God gebroken. Echter, ik zou die mensen toch ernstig willen vragen om eens heel goed na te denken over de volgende stelling: Stel dat je de mogelijkheid hebt om de abortuswet aan te passen, waardoor er per jaar 100 ongeboren babies gered kunnen worden, zou je dat doen? En zo nee, vergelijk dat eens met je antwoord op de hier boven genoemde voorbeelden (van de onderduikers en de reddingsboot)
Ethische dilemma's kenmerken zich door een strijd tussen het goede wat men wil berijken, en het gebod wat dit verbiedt. Als bekend voorbeeld bv. de familie die onderduikers heeft ten tijde van de 2e WO, en er komen Duitsers aan de deur die de vraag stellen of ze onderduikers in huis hebben. Slechts door te liegen kunnen deze onderduikers gered worden.
Een ander bekend voorbeeld is een schip wat in een zware storm zinkt. In één van de reddingsboten zitten te veel mensen, en de reddingsboot dreigt te vergaan. Door uit de boot te springen redt een man het leven van de andere mensen in de reddingsboot.
In beide voorbeelden wordt een gebod van God gebroken, echter zullen er maar weinig christenen zijn die dat de betreffende personen kwalijk nemen. Ja, veeleel wordt hun daden als heroïsch beschouwd!
Ik wil hier mee aangeven dat de zaken ethisch gezien niet zo zwart-wit voor te stellen zijn als vaak gedaan wordt. Binnen de gereformeerde ethiek stellen we dat de liefde de vervulling is van de geboden, en dat men in sommige situaties een gebod mag breken, uit liefde tot God en de naaste.
Ik denk dat een goed gereformeerde ethische visie op ethiek altijd gericht is om de maatschappij zoveel mogelijk in te richten naar Gods geboden. Dat hiervoor compromissen nodig zijn, is onvermijdelijk, we leven immers in een gebroken wereld!
Nu snap ik sommige mensen wel, die radicaal tegen compromissen zijn. Er wordt in een compromis immers een gebod van God gebroken. Echter, ik zou die mensen toch ernstig willen vragen om eens heel goed na te denken over de volgende stelling: Stel dat je de mogelijkheid hebt om de abortuswet aan te passen, waardoor er per jaar 100 ongeboren babies gered kunnen worden, zou je dat doen? En zo nee, vergelijk dat eens met je antwoord op de hier boven genoemde voorbeelden (van de onderduikers en de reddingsboot)
memento schreef:Christenen in de politiek - Een ethisch dilemma.
Ethische dilemma's kenmerken zich door een strijd tussen het goede wat men wil berijken, en het gebod wat dit verbiedt. Als bekend voorbeeld bv. de familie die onderduikers heeft ten tijde van de 2e WO, en er komen Duitsers aan de deur die de vraag stellen of ze onderduikers in huis hebben. Slechts door te liegen kunnen deze onderduikers gered worden.
Een ander bekend voorbeeld is een schip wat in een zware storm zinkt. In één van de reddingsboten zitten te veel mensen, en de reddingsboot dreigt te vergaan. Door uit de boot te springen redt een man het leven van de andere mensen in de reddingsboot.
In beide voorbeelden wordt een gebod van God gebroken, echter zullen er maar weinig christenen zijn die dat de betreffende personen kwalijk nemen. Ja, veeleel wordt hun daden als heroïsch beschouwd!
Ik wil hier mee aangeven dat de zaken ethisch gezien niet zo zwart-wit voor te stellen zijn als vaak gedaan wordt. Binnen de gereformeerde ethiek stellen we dat de liefde de vervulling is van de geboden, en dat men in sommige situaties een gebod mag breken, uit liefde tot God en de naaste.
Ik denk dat een goed gereformeerde ethische visie op ethiek altijd gericht is om de maatschappij zoveel mogelijk in te richten naar Gods geboden. Dat hiervoor compromissen nodig zijn, is onvermijdelijk, we leven immers in een gebroken wereld!
Nu snap ik sommige mensen wel, die radicaal tegen compromissen zijn. Er wordt in een compromis immers een gebod van God gebroken. Echter, ik zou die mensen toch ernstig willen vragen om eens heel goed na te denken over de volgende stelling: Stel dat je de mogelijkheid hebt om de abortuswet aan te passen, waardoor er per jaar 100 ongeboren babies gered kunnen worden, zou je dat doen? En zo nee, vergelijk dat eens met je antwoord op de hier boven genoemde voorbeelden (van de onderduikers en de reddingsboot)
Maar.....wie is de wijsheid gegeven om bij compromissen te weten hoever men mag en kan gaan?
Niet als dooddoener bedoeld, maar de afweging moet zijn of we met ons handelen blijven binnen de normen zoals door God gegeven in de samenvatting van de Tien Geboden.
jvdg schreef:
Maar.....wie is de wijsheid gegeven om bij compromissen te weten hoever men mag en kan gaan?
Niet als dooddoener bedoeld, maar de afweging moet zijn of we met ons handelen blijven binnen de normen zoals door God gegeven in de samenvatting van de Tien Geboden.
Het gaat er mij niet om dat ik tegen compromissen ben, ik mis de overtuiging. Je bent burgermeester en dan is het heel flink om altijd de randen van het mogelijke (vanuit de christelijke overtuiging) op te zoeken en te handelen op basis van hoe het op dat moment uitkomt. En niet: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal. Ik kan die SGP-burgermeester niet in zijn hart kijken, naar buiten toe vind ik het maar een kil gebeuren. Volgens mij is het je plicht, ook al moet je moeilijke compromissen sluiten, toch iets te laten zien van je overtuiging.
Dus: norm de samenvatting van de 10 geboden, laat dat maar eens horen. Iedereen weet dat hij een SGP achtergrond heeft en verwácht dat hij daar ook iets van uitdraagt. Al besef ik: de beste stuurlui staan aan wal.
Ik vind deze houding toch beter.
Hij legt in het interview aan mensen verantwoording af en daarin verschuilt hij zich niet achter: ik heb steeds gevraagd: Heere wat wilt Gij? Want dat vertroebelt de discussie. Kritiek is dan bijna goddeloos.
En ik veronderstel daarachter dat hij verantwoording aan God aflegt. Maar dat is een zaak tussen God en de burgemeester. En niet van de krant.
Hij legt in het interview aan mensen verantwoording af en daarin verschuilt hij zich niet achter: ik heb steeds gevraagd: Heere wat wilt Gij? Want dat vertroebelt de discussie. Kritiek is dan bijna goddeloos.
En ik veronderstel daarachter dat hij verantwoording aan God aflegt. Maar dat is een zaak tussen God en de burgemeester. En niet van de krant.
Jij weet toch helemaal niet hoe Van Belzen daar in de praktijk vorm aan geeft. Of ben je insider?rekna schreef:Ik kan die SGP-burgermeester niet in zijn hart kijken, naar buiten toe vind ik het maar een kil gebeuren. Volgens mij is het je plicht, ook al moet je moeilijke compromissen sluiten, toch iets te laten zien van je overtuiging.
Los daarvan, Goeree-Overflakkee heeft in Dirksland ook een burgemeester met een SGP-achtergrond. Een kleine vergelijking met Barendrecht. In Dirksland hebben ChristenUnie en SGP resp. 2 en 4 zetels van de 13 in de gemeenteraad en leveren ze ook allebei een wethouder.
In Barendrecht heeft de gecombineerde SGP/ChristenUnie 4 zetels van de 27 in de gemeenteraad en geen enkele wethouder. Tel daarbij op dat Barendrecht als "klein Rotterdam" een totaal ander karakter heeft dan een toch nog vrij kerkelijk dorp als Dirksland. Dat geeft aan dat de beperkingen die een burgemeester toch al heeft om iets van zijn* ideologie over te brengen ook nog eens sterk afhankelijk zijn van het karakter van de gemeente waar hij* de scepter zwaait. Dat feit mag je niet over het hoofd zien. Het zal duidelijk zijn dat Stoop het dan in Dirksland relatief "makkelijker" heeft dan Van Belzen in Barendrecht. Dat geeft te meer aan dat "dé SGP-burgemeester" helemaal niet bestaat.
*Omdat het hier over de SGP gaat heb ik me maar beperkt tot de mannelijke variant...
Laatst gewijzigd door Josephus op 15 mar 2007, 09:29, 1 keer totaal gewijzigd.
Even off-topic:Josephus schreef:Goeree heeft in Dirksland ook een burgemeester met een SGP-achtergrond.
Ik zal er geen taalspelletje van maken (
), maar Dirksland ligt op Flakkee of op Goeree-Overflakkee (volledige naam). De afkorting Goeree wordt zelden gebruikt en dan nog alleen maar voor (wat Flakkeeënaars noemen) "de kop van het eiland", dat is alleen de gemeente Goedereede.Slordigheidje mijnerzijds en inmiddels aangepast. Ik hoop dat ik niemand beledigd heb...Tiberius schreef:Even off-topic:Josephus schreef:Goeree heeft in Dirksland ook een burgemeester met een SGP-achtergrond.
Ik zal er geen taalspelletje van maken (), maar Dirksland ligt op Flakkee of op Goeree-Overflakkee (volledige naam). De afkorting Goeree wordt zelden gebruikt en dan nog alleen maar voor (wat Flakkeeënaars noemen) "de kop van het eiland", dat is alleen de gemeente Goedereede.
Als je een Flakkeeënaar echt wilt beledigen, moet je zeggen dat Flakkee in Zeeland ligt...Josephus schreef:Slordigheidje mijnerzijds en inmiddels aangepast. Ik hoop dat ik niemand beledigd heb...Tiberius schreef:Even off-topic:Josephus schreef:Goeree heeft in Dirksland ook een burgemeester met een SGP-achtergrond.
Ik zal er geen taalspelletje van maken (